καί τῆς ἐνθέου δόξης ἀξιωθήσονται ».
«Δεῦτε ἀναβῶμεν εἰς τό ὄρος Κυρίου, καί εἰς οἶκον τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, καί θεασώμεθα τήν δόξαν τῆς Μεταμορφώσεως αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς παρά Πατρός· φωτί προσλάβωμεν φῶς, καί μετάρσιοι γενόμενοι τῷ πνεύματι, Τριάδα ὁμοούσιον ὑμνήσωμεν εἰς τούς αἰῶνας».
«Εἰς τόν Πέτρον, εἰς τόν Ιωάννην καί εἰς τόν Ἰάκωβον, εἰς τούς προκρίτους, τούς πρωτοκορυφαίους Μαθητάς Σου, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, σήμερον ὑπέδειξας εἰς τό Ὄρος Θαβώρ, τήν δόξαν τῆς θεϊκῆς Σου μορφῆς· ἔβλεπον δηλαδή τά ἱμάτιά Σου, τά ὁποῖα ἄστραψαν ὡς τό Φῶς, καί τό Πρόσωπόν Σου ἔλαμψεν υπέρ τόν Ἥλιον, καί μή δυνάμενοι νά ἰδοῦν τό ἄστεκτον, τό ἀβάστακτο, τό ἀνυπόφορον τῆς δικῆς Σου ἐλλάμψεως, τῆς ἀκτινοβολίας Σου,τοῦ ἐντόνου φωτισμοῦ τοῦ θείου Πνεύματος εἰς τήν γῆν ἔπεσαν, ἐπειδή δέν μποροῦσαν νά ἀτενίσουν καθόλου τήν θεϊκήν δόξαν.Ἄκουαν, βέβαια, ἄνωθεν τήν Φωνήν τοῦ Πατρός, πού ἐμαρτύρει καί ἔλεγεν ὅτι : ΟΥΤΟΣ (ὁ Ἰησοῦς Χριστός) εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, πού ἦλθεν εἰς τόν κόσμον, γιά νά σώσῃ τόν ἄνθρωπον» (Δοξαστικόν τοῦ Ἑσπερινοῦ).
Εἰς τό Θαβώριον Ὄρος, εἰς τό Ὄρος τῆς Μεταμορφώσεως ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, δέν πῆρε μαζί τους καί τούς δώδεκα Μαθητάς. Διάλεξε μόνον τούς τρεῖς, τούς κορυφαίους, τόν Πέτρον, τόν Ἰάκωβον καί τόν Ἰωάννην. Δέν εἶναι προσωπολήπτης, ὁ Κύριος. Δίκαιος εἶναι. Δέν μεροληπτεῖ. Δέν χαρίζεται. Βραβεύει ὅμως, ὁ Πανάγαθος, τήν προκοπήν μας εἰς τάς ἀρετάς, ἀμείβει τήν καλή μας θέλησι, τήν προσπάθειά μας, ἐπαινεῖ, τήν καλήν χρῆσι τοῦ Νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας τοῦ ἀνθρώπου. Ἐγκωμιάζει τήν καλλιέργειαν τοῦ χαρίσματος τῆς διακρίσεως.
Διάλεξε τούς τρεῖς, διότι καί οἱ τρεῖς πίστεψαν,
μέ ὅλη τή δύναμι τῆς Ψυχῆς τους καί ὁμολογοῦσαν ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ ἐνανθρωπήσας
Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, καί ἀφοσιώθηκαν εἰς Αὐτόν καί Τόν
λάτρευαν, ὑ π ο δ ε ι γ μ α τ ι κ α, μέ τήν καρδιά τους. Μέ τήν ἐκλογή τῶν
τριῶν δηλώνει ὅτι πάντοτε ὁ Θεός βραβεύει τήν καλή μας θέλησι, τήν προσπάθειάν μας
νά προσεγγίσωμε τή Χάρι Του. Εὐλογεῖ κάθε μας καλή προσπάθεια. Ὁ ἱερός
ὑμνωδός τονίζει αὐτήν τήν ἀλήθεια καί μᾶς προτρέπει νά μιμηθοῦμε τούς τρεῖς
κορυφαίους Μαθητάς καί λέγει:
«Εἰς ὄρος ὑψηλόν μεταμορφωθείς ὁ Σωτήρ, τούς κορυφαίους ἔχων τῶν Μαθητῶν, ἐνδόξως ἐξέλαμψας· δηλῶν ὅτι οἱ τῷ ὕψει τῶν ἀρετῶν δ ι α π ρ έ ψ α ν τ ε ς καί τῆς ἐνθέου δόξης ἀ ξ ι ω θ ή σ ο ν τ α ι. Συλλαλοῦντες δέ τῷ ΧΡΙΣΤῼ Μωϋσῆς καί Ἡλίας, ἐ δ ε ί κ ν υ ον ὅτι (ὁ Ἰησοῦς Χριστός) ΖΩΝΤΩΝ καί ΝΕΚΡῼΝ κ υ ρ ι ε ύ ε ι · καί ὁ πάλαι διά νόμου καί Προφητῶν λαλήσας ὑπῆρχε ΘΕΟΣ· εἰς Αὐτόν καί φωνή τοῦ Πατρός ἐκ νεφέλης φωτεινῆς ἐμαρτύρει λέγουσα: («Οὗτος ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας, εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· Αὐτοῦ ἀκούετε». Αὐτός διά τῆς Σταυρικῆς Του Θυσίας, διά τοῦ Σταυροῦ Του, θά καταργήσῃ τόν ᾇδη, θά πατήσῃ, μέ τό Θάνατό Του τόν Θάνατον, καί θά χαρίσῃ, εἰς τούς νεκρούς ζωήν τήν αἰώνιον» (Τροπ. τοῦ Ἑσπερινοῦ).
Οἱ τρεῖς διέπρεψαν εἰς τάς ἀρετάς καί ἀξιώθηκαν τῆς ἐνθέου δόξης, εἶδαν μέ τά μάτια τους τή μεταμόρφωσι τοῦ Σωτῆρος, εἶδαν καί ἄκουσαν τή συνομιλία τοῦ Κυρίου μέ τούς Προφήτας, ἄκουσαν τή φωνή τοῦ Πατρός, πού συνιστᾶ σέ ὅλους μας ΥΠΑΚΟΗΝ εἰς τόν Ἱησοῦν, τόν Ἀληθινόν Μεσσίαν, ὅστις «καί δωρεῖται τῷ κόσμῳ τό μέγα ἔλεος». Ἀξιώθηκαν καί ἀπήλαυσαν τήν Ἔνθεον Δόξαν. Οἱ τρεῖς διέπρεψαν εἰς τήν Πίστιν, καί εἰς τάς ἀρετάς γενικῶς . Γι᾿ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγον καί ὁ Κύριος τούς ἀξίωσε τῆς μεγάλης αὐτῆς τιμῆς. Σέ ἀντίθεσιν μέ τούς ἄλλους Μαθητάς οἱ ὁποῖοι δέν εἶχαν Πίστι. Αὐτό ἀποδεικνύεται καί ἀπό τό γεγονός ὅτι δέν μπόρεσαν νά θεραπεύσουν τόν σελινιαζόμενον νέον, τόν ὁποῖον ἐθεράπευσεν ὁ Κύριος, μετά τήν κάθοδόν Του ἀπό τό ὅρος τῆς Μεταμορφώσεως. «Τότε προσελθόντες οἱ Μαθηταί τῷ Ἰησοῦ κατ᾿ ἰδίαν εἶπον· διατί ἡμεῖς ουκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό; Ὁ δέ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· διά τήν ἀπιστίαν ὑμῶν.
Ἀμήν γάρ λέγω ὑμῖν, Ἐάν ἔχητε
Πίστιν ὡς κόκκον σινάπεως, ἐάν ἔχητε Πίστιν θερμήν, καυστικήν, θά μπορέσετε νά
μετακινήσετε βουνά, θ ά πῆτε στό ὄρος αὐτό, πήγαινε ἀπό ἐδῶ ἐκεῖ, καί θά
μετακινηθῇ. Καί τίποτε δέν θά εἶναι ἀδύνατον εἰς σᾶς» (Ματθ. ιζ΄ 19-21). Καί πραγματικά: «ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΑ , ΣΕ ΚΕΙΝΟΝ, ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ» (Μάρκ.θ΄23).
Θεόπτης γίνεται ὁ ἄνθρωπος διά τῆς Πίστεως, θά μπορῇ νά βλέπῃ
καί νά συνομιλῇ μέ τόν Θεόν. Ἡ Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νά μιμηθοῦμε τούς τρεῖς
κορυφαίους Μαθητάς καί νά προκόπτουμε εἰς τάς ἄρετάς, ὥστε κάθε στιγμή τῆς ζωῆς
μας, νἆναι στιγμή Θεοπτίας, στιγμή ὄντως ζωής ἐν Χριστῷ. Εἴθε κι᾿ ἐμεῖς νά διαπρέψουμε εἰς τάς ἀρετάς,
νά ἀξιωθοῦμε τῆς ἐνθέου Δόξης καί νά μετακινοῦμε βουνά
