ΜΕΓΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ, ΚΥΡΙΕ ΔΟΞΑ ΣΟΙ

                           ΜΕΓΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΟΥ

 

Κύριε, Κύριε Ἰησοῦ, ἔχω τόσα πολλά μέσα στήν ψυχή μου, λόγια Ἀγάπης, καί προσπαθῶ νά συνθέσω ὕμνον εὐχαριστίας, Σέ Σένα, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, καί δυσκολεύομαι. Δέν μπορῶ νά ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνη μου, γιά τίς ἄπειρες φανερές καί ἀφανεῖς εὐεργεσίες Σου. Πῶς νά περιγράψω τήν ζωντανή Σου Παρουσία στή ζωή μου; Πῶς νά ἐκφράσω τά ἀνέκφραστα μεγαλεῖα τῆς Στοργῆς; Πῶς νά περιγράψω τά ἀπερίγραπτα μεγαλεῖα τῶν Θαυμασίων Σου; Νοιώθω χαρά, εὐφροσύνη καί ἀγαλλίασι. Αἰσθάνομαι νά μέ περιβάλλῃ ἡ Χάρις Σου και ἀπορῶ, πῶς, Κύριέ μου, καταδέχεσαι, νά σκεπάζῃς , με τόση στοργή, ἐμέ τόν ἁμαρτωλό καί ἐλεεινό καί ἀνάξιο δοῦλο Σου καί Θέλω νά κράξω, νά φωνάξω σέ ὅλους· «Ἀδέλφια μου, ταλαίπωροι συνοδοιπόροι, ἔχετε θάρρος!  Δέν εἴμαστε πιά μόνοι στή ζωή! Ἔχουμε  Παντοδύναμο Προστάτη καί βοηθόν, ὄχι μόνον στίς θλίψεις, μά σέ ὅλες τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας! Εἷναι μαζί μας ὁ Ἰησοῦς. Εἶναι ὁ πρῶτος Παράκλητος, ὁ πρῶτος Παρηγορητής. ὁ πρῶτος Πλησίον. Εἷναι κοντά μας καί «θεραπεύει πᾶσαν νόσον και πᾶσαν μαλακίαν» καί δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ!...

Εἶναι «ὁ δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο», πού καταδέχεται καί συγκαταβαίνει, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ και λαμβάνει δούλου μορφήν γίνεται ὐπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, γιά νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τή δουλεία τῆς Φθορᾶς, γιά νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό την «ἰλύν βυθοῦ», εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ, διά τῆς Παρακοῆς στό Θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός. Σταυρώνεται Αὐτός, ἀντί ἡμῶν. Ἀδελφοί ἅγιοι, κλήσεως ἐπουρανίου μέτοχοι, «γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε» και θαρσεῖτε και ἐν παντί εὐχαριστεῖτε! Ὁ Χριστός εἶναι μαζί μας. Φρούριόν μας!   Περιβάλλει, μέ ἀγάπη καί μέ τρυφερότητα, ἀκόμη καί ἐμέ τόν ταλαίπωρο καί ἐλεεινό καί πτωχό καί γυμνό, καί μέ ἁνέχεται εἰς τό Ἅγιον καί ἰερόν Αὐτοῦ θυσιαστήριον 62 χρόνια  καί μέ περιβάλλει μέ τήν ἄπειρη Ἀγάπη Του· ἀντιλαμβάνεσθε, μέ πόση πατρική στοργή περιβάλλει  ὅλους ἐσᾶς , ἀγαπητά μου παιδιά, πού εἶσθε πιστοί καί ἅγιοι; Ἔχετε, λοιπόν, θάρρος. Ἔχετε πάντοτε προσηλωμενο τό νοῦ σας στόν οὐράνιον Πατέρα! Ἀνοίξτε τήν καρδιά σας στόν Ἰησοῦν, πού εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας. Αὐτός εἶναι ἡ  μόνη Ὁδός, ἡ Μόνη Ἀλήθεια ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό   Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου. Ἐγκολπωθεῖτε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, ὑμνεῖτε καί ὑπερυψοῦτε Αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ὁ Γλυκύς καί πρᾶος Ἰησοῦς εἶναι ὁ Παρηγορητής μας. Και εἶναι μαζί μας. Σ’Αὐτόν ὀφείλουμε τή ζωή μας. Αὐτός  καί μόνον Αὐτός νοηματίζει τήν ὔπαρξί μας. Χωρίς Αὐτόν τίποτε ἀπολύτως δέν ἔχει νόημα. Αὐτός εἶναι τό Ὕδωρ τό Ζῶν, ἡ Πηγή τῆς ὄντως Ζωῆς καί τῆς Ἀθανασίας. «Χωρίς Αὐτόν οὐ δυνάμεθα ποιεῖν ΟΥΔΕΝ».

Ξεχειλίζει ἡ ψυχή μου ἀπό εὐγνωμοσύνη καί δέν μπορῶ ἐπάξια νά τήν περιγράψω καί να βοηθήσω ὅλους σας νά καταλάβετε τήν ἄπειρη Εὐσπλαγχνία, τό ἄπειρον Ἔλεος, ὅπως πραγματικά, τό βιώνω ἐγώ στήν προσωπική καί τήν Οἰκογενειακή μου ζωή… Μόνον δακρύζω καί κραυγάζω καί διακηρύττω τό ΧΡΕΟΣ: «Αὐτόν προσκυνήσωμεν! Αὐτόν δοξολογήσωμεν, ἐν ἑνί στόματι και μιᾷ καρδίᾳ, λόγῳ καί ἔργῳ. Αὐτόν εὐλογήσωμεν ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Αὐτοῦ! ».

Ναί, Κύριέ μου, κραυγάζω σέ ὅλους ὅτι εἶσαι ὁ Πρῶτος Παράκλητος καί ὅτι εἶσαι παντοτινά μαζί μας,  σ’ αὐτόν τον κόσμο, πού «ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» καί ὄχι μόνον μᾶς παραστέκεις στό κάθε μας βῆμα, ἀλλά μᾶς στέλνεις καί ἄλλον Παράκλητον, τό πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὅ παρά τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται καί ἐν Σοί ἀναπαύεται, γιά νά  θεραπεύῃ τά ἀσθενῆ καί νά ἀναπληρώνῃ τά ἐλλείποντα, νά μᾶς  θυμίζῃ καί νά μᾶς ἐξηγῇ τό ζωοποιό Σου Λόγο καί νά μᾶς ὁδηγῇ εἰς πᾶσαν την Ἀλήθειαν. Δέν φοβούμαστε τίποτε. Μόνον κοντά Σου βρίσκει γαλήνη και ἀνάπαυσι ἡ ψυχή μας.Μόνον κοντά Σου νοιώθουμε.  ἀπολύτως, ἀσφαλεῖς. Μέ τή Χάρι τοῦ παναγίου Σου Πνεύματος, πού   μᾶς ἐνισχύῃ τίς δύσκολες ὧρες, νοιώθουμε ἱκανοί τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν την δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ. Καί ἀσιγήτως ψάλλομεν· ΔΟΞΑ Σοι, Κύριε, ΔΟΞΑ ΣΟΙ!  Ἀξίωσέ μας, Γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ  να Σέ ὑμνοῦμε καί νά Σέ δοξολογοῦμεν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. Δέξου Κύριε, τά δάκρυα τῆς εὐγνωμοσύνης μας, γιά τίς ἄπειρες πρός ἡμᾶς εὐεργεσίες Σου. Διότι σέ Σένα ἀνήκει ἡ Βασιλεία καί ἡ δύναμις, ἡ τιμή, τό κράτος καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.ΑΜΗΝ.

 Μέγα καί ἀνεξιχνίαστον εἶναι τό Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας Σου, Μόνε Φιλάνθρωπε! Ἄφατη εἶναι ἡ Μακροθυμία σου, ἄπειρον το ἔλεός Σου! Δόξα Σοι Κύριε, δόξα Σοι!

 

«ΔΟΞΑ Τῼ ΘΕῼ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ»

ΚΑΘΕ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΥΜΝΟΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ.

 

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός μου, πῶς νά ἐκφράσω τήν εὐχαριστία μου, Σέ Σένα, Πανάγιε, γιά τίς ἄπειρες φανερές καί ἀφανεῖς εὐεργσίες Σου, σέ ὅλους ἐμᾶς τούς ἀναξίους καί ἐλεεινούς δούλους Σου; Μᾶς χάρισες τή ζωή καί μᾶς τίμησες, μέ τήν τιμήν του· «κατ’εἰκόνα» καί μεῖς δέν κατανοήσαμε τήν τιμήν, ξεπέσαμε καί ὁμοιωθήκαμε,  μέ τά ἄλογα κτήνη, καί διά τῆς παρακοῆς τῶν θείων Ἐντολῶν Σου, χωρισθήκαμε ἀπό Σένα, τήν Πηγήν τοῦ Ζῶντος Ὕδατος, καί ζοῦμε χειρότερα καί ἀπό τά ἀνόητα κτήνη καί πεθαίνουμε, σάν κτήνη, μακρυά Σου. Καί Σύ, Πανάγαθε, μακροθυμεῖς, καί μᾶς κυνηγᾶς μέ τό  Ἔλεός σου, γιατί, ὡς πανάγαθος καί Οἰκτίρμων, «θέλεις πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Δόξα τῇ συγκαταβάσει Σου, Κύριε, Δόξα Σοι! 

Καταδέχεσαι καί λαμβάνεις δούλου μορφήν. Ἔρχεσαι κοντά μας καί διέρχεσαι τήν ζωήν Σου εὐεργετῶν καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον και πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ! Κηρύσσεις το Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Σου καί μᾶς ἀνασταίνεις, μέ τόν ζωοποιόν Σου λόγο, ἀπό κάθε μας πτῶσι. Γίνεσαι ὑπήκοος στόν Οὐράνιον Πατέρα, μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ. Πάσχεις, γιά χάρι μας καί γίνεσαι σέ ὅλους παράδειγμα, τύπος καί ὑπογραμμός, γιά  νά ἀκολουθήσουμε τά ματωμένα Χνάρια Σου! Πῶς νά περιγράψω τό ἄπειρον ἔλεός Σου, τήν ἀπερίγραπτη Εὐσπλαγχνίαν Σου; Πῶς νά Σέ εὐχαριστήσω, Θεέ μου; Ποῦ νά βρῶ λόγια, γιά νά συνθέσω «ὕμνον καινόν», ὕμνον Εὐχαριστίας; Πῶς νά ὑμνήσω τά μεγαλεῖα Σου; Πῶς νά  δοξάσω τή Μεγαλοσύνη Σου; Πῶς νά ὑμνήσω τά ἄπειρα Θαυμάσιά  Σου, ἐν παντί καιρῷ; Μέσα ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας Σέ δοξάζομεν, Κύριε, τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτήν τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν. Σέ δοξάζομεν, τόν Υἱόν καί  Λόγον τοῦ Θεοῦ, τόν Μονογενῆ, «τόν δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο». Σέ δοξάζομεν Τόν συγκαταβάντα Λόγον, και μορφήν δούλου λαβόντα. Σέ δοξάζομεν, Τον Σταυρωθέντα καί Ταφέντα καί Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά Σύμπαντα. Σέ δοξάζομεν ὅτι ἐτελείωσες τό ἔργον τῆς σωτηρίας μας, τό ὀποῖον Σοῦ ἀνέθεσε ὁ οὐράνιος Πατέρας μας. Σέ δοξάζομεν, Κύριε, ὅτι «ἡρπάγης πρός τόν Θεόν καί πρός τόν Θρόνον Σου», ὅτι ἀνελήφθης ἐν δόξῃ καί ἐκάθισες ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός, ἀνέλαβες δέ μαζί Σου καί ἐδόξασες, καί «τήν ἀνθρώπειον φύσιν ἡμῶν, θεοποιήσας αὐτήν μυστικῶς»!

Σέ δοξάζομεν, Ὕψιστε Θεέ, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, διότι μᾶς ἀνασύρης ἀπό την «ἰλύν βυθοῦ», εἰς  την ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ, και μᾶς ὁδηγεῖς εἰς τόπον ἀναψυχῆς, «ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων». Σέ Δοξάζομεν, τόν Πρῶτον Παράκλητον, Τόν ἀναληφθέντα θαυμαστῶς, ἀφ’ ἡμῶν εἰς τούς οὐρανούς, Τόν Ὄντα αἰωνίως ἐν τῷ Πατρί  καί ἀεί μεθ’ ἡμῶν ὄντα, καί πάλιν Ἐρχόμενον, ὅν τρόπον ἐθεασάμεθά Σε πορευόμενον εἰς τον οὐρανόν (Πράξ. α΄11. Ἀποκ. α΄7). Σύ εἶσαι ἡ ζωή μας και ἠ εἰρήνην μας! Σέ δοξάζομεν Τόν ὄντα ἀεί μεθ’ ἡμῶν, πέμποντα δέ ἡμῖν καί τό Πανάγιον Πνεῦμα, γιά νά μᾶς ἐξηγεῖ καί νά θυμίζῃ συνεχῶς τόν Ζωοποιόν Σου λόγον καί νά μᾶς ὁδηγῇ εἰς πᾶσαν τήν ἀλήθειαν. Σέ ὑμνοῦμεν, Ὕψιστε Θεέ, Κύριε τοῦ Ἐλέους καί ἐν καρδίᾳ καθαρᾷ καί πνεύματι ταπεινώσεως, δοξολογοῦμεν Σέ, διά τήν ἄφατόν Σου συγκατάβασιν!  Δόξα, Κύριε τῷ Σταυρῷ Σου! Δόξα τῇ Ἀναστάσει Σου! Δόξα τῇ Εὐσπλαγχνίᾳ Σου!  Δόξα τῇ Βασιλεία Σου! Δόξα τῇ Ἀναλήψει Σου! ΔΟΞΑ ΣΟΙ, ΜΟΝΕ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΕ! ΔΟΞΑ ΣΟΙ, ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΕΕ ΜΟΥ. ΑΞΙΩΣΟΝ ΗΜΑΣ ΙΝΑ ΣΕ ΔΟΞΑΖΟΜΕΝ ΕΝ ΚΑΡΔΙᾼ ΣΥΝΤΕΤΡΙΜΜΕΝΗΝ ΚΑΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΕΩΣ ΛΟΓῼ ΚΑΙ ΕΡΓῼ, ΕΝ ΠΑΝΤΙ ΤΟΠῼ ΤΗΣ ΔΕΣΠΟΤΕΙΑΣ ΣΟΥ,ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΙ ΕΙΣ  ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ ΤΩΝ ΑΙΩΝΩΝ.ΑΜΗΝ.

 

 

 

Ποῦ, Πῶς καί Πότε βρίσκει γαλήνη και ἀνάπαυσι ἡ ψυχή μας; Ποῦ και Πότε νοιώθουμε ἀσφαλεῖς;

                              ΜΟΝΟ ΚΟΝΤΑ ΣΟΥ ΓΛΥΚΥΤΑΤΕ ΜΟΥ ΙΗΣΟΥ.

 

ΠΟΥ ἀλλοῦ; Μόνον κοντά Σου, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, βρίσκει γαλήνη καί ἀνάπαυσι ἡ ψυχή μας. Μόνον παρά τούς πόδας Σου, Χαρά μου, παρά τάς διεξόδους τῶν ὑδάτων, ἐκεῖ, στήν Πηγή τοῦ ζῶντος ὕδατος, στήν Πηγή τῆς Σωτηρίας, κοντά Σου Ἱησοῦ, μόνον κοντά Σου!

Και εἶναι Χάρις, δόσις ἀγαθή καί δώρημα τέλειον νά βρισκώμαστε κοντά Σου, ὤ γκυκειά μου Ἄνοιξις!  Ὤ Φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου! Κύριέ μου, Ποῦ ἀλλοῦ;  «Πρός τίνα ἄλλον ἀπελευσόμεθα; Ρήματα ζωῆς αἰωνίου ἔχεις . Κι’ ἐμεῖς ἔχουμε πιστέψει καί ἔχουμε γνωρίσει καλά ὅτι Σύ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος. (Ἰωάν στ΄68-69).

ΠΩΣ δέ, θά δεχθοῦμε τή Χάρι; Ἀκούοντες καί φυλάσσοντες τόν ζωοποιόν Σου λόγον. «Διά τῆς πίστεως τῆς δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένης» (Γαλάτ. ε΄6). Σύ, Ἰησοῦ μου Μακρόθυμε, καταδέχεσαι καί ἔρχεσαι κοντά μας καί ἵστασαι ἐπί τήν Θύραν καί κρούεις, γιά νά ἀκούσουμε τή Φωνή Σου καί νά Σοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας.

ΠΟΤΕ ὅμως θά ἀξιωθοῦμε να ἀκούσουμε τή φωνή Σου καί νά Σοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας, Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης,  νά βασιλεύσῃς ἐντός μας, γιά νά βρῆ γαλήνη καί ἀνάπαυσι ἡ ψυχή μας και να νοιώσουμε ἀσφαλεῖς;

 Ἡ ψυχή μας λαχταράει τό δικό Σου Ἅγιον Φῶς, τό Φῶς τό  τῆς γνώσεως, τό Φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπον, πού ἔρχεται στόν κόσμο (Ἰω. α΄9). «Λάμψε, Δέσποτα, Φιλάνθρωπε τό τῆς Σῆς Θεογνωσίας ἀκήρατον, τον ἀμόλυντόν Σου Φῶς καί φώτισε τά σκοτάδια μας! Φώτισε τούς ὀφθαλμούς τῆς διανοίας μας, ὥστε να κατανοήσουμε τά εὐαγγελικά Σου κηρύγματα. Βοήθησέ μας, Κύριε, νά σταυρώσουμε τήν σάρκα σύντοῖς παθήμασι και ταῖς ἐπιθυμίαις. Βοήθησέ μας, Κύριε, να ἀνοίξουμε Σέ Σένα, τόν Ἐρχόμενον ἐν ὀνόματι Κυρίου, Τόν Σωτήρα καί Λυτρωτήν, τήν καρδιά μας καί νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Σου καί να το κάνουμε «Πρᾶξι», στήν καθημερινή μας ζωή. Βοήθησέ μας, Κύριε, να ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς, Νά  ἀκολουθοῦμε τά ματωμένα Χνάρια Σου, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, θεραπεύοντας πᾶσαν νόσον και πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. Δίδαξέ μας Κύριε τά δικαιώματά Σου. Ἀξίωσέ μας νά βιώσουμε τήν πραότητα, τήν ταπείνωσιν καί τήν ἐσταυρωμένην ἀγάπην Σου, καί  μή μᾶς ἐγκαταλείπῃς, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας. Λύπήσου μας καί ἐλέησέ μας καί μεῖνον μεθ’ ἠμῶν, διότι τότε και μόνον τότε θά βρῆ γαλήνη καί ἀνάπαυσι ἠ ψυχή μας καί θά  νοιώσουμε κοντά Σου ἀσφαλεῖς. Γλύκύτατέ μου Ἰησοῦ, Ἐσύ εἶσαι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας. Μᾶς ὑποσχέθηκες, πώς θἆσαι παντοτινά μαζί μας και εἶσαι παντοτινά μαζί μας. Και ὅταν, Σύ, Πανάγιε καί Παντοκράτωρ Κύριε, εἶσαι μαζί κανείς, ἀπολύτως κανείς δέν θά μπορέσῃ νά σταθῇ ἐναντίον μας. Ὅταν Σύ εἶσαι μεθ’ ἡμῶν, ΟΥΔΕΙΣ ΚΑΘ’ ΗΜΩΝ. Σέ προσκυνοῦμεν Ὕψιστε Θεέ  καί Σέ δοξολογοῦμεν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, διά τήν ἄφατον Φιλανθρωπίαν Σου καί τό μέγα Σου Ἔλεος. Ἀξίωσέ μας, Κύριε, νά εἴμαστε κοντά Σου και να Σέ ὑμνοῦμεν, ἀκαταπαύστως, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. Διότι Σέ Σένα ἀνήκει ἠ βασιλεία καί ἡ δύναμις , ἡ τιμή, ἡ δόξα καί τό κράτος, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.