Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

«Οὺδέν γλύκιον Πατρίδος»

         Τίποτε δέν ὑπάρχει πιό γλυκό ἀπό τήν Πατρίδα

                         «Οὐδέν γλύκιον πατρίδος»(Ὁμ.Ὀδύσ.Ι΄ 34).

               «Μητρός τε καί πατρός καί τῶν ἄλλων προγόνων
                ἁπάντων τιμιώτερόν ἐστιν ἡ πατρίς καί         
                σεμνότερον καί ἁγιώτερον καί ἐν μείζονι
                μοίρᾳ καί παρά θεοῖς καί παρ' ἀνθρώποις
                τοῖς νοῦν ἔχουσι...»(Πλάτ.,Κρίτων XII ,51,B).

    Πατρίδα ὀνομάζουμε τή γῆ, πού γεννιέται ὁ ἄνθρωπος.Καί ἐπειδή ὁ ἄνθρωπος εἶναι κοινωνικόν ὄν, μαζί μέ ἄλλους  συνανθρώπους του τῆς αὐτῆς Φυλῆς, πού ἔχουν  κοινή καταγωγή,κοινή γλῶσσα  καί Θρησκεία,ὑποχρεωτικά δέ  καί  κοινή  ἱστορία , ἀποφασίζουν καί  συγκροτοῦνται, σέ Κράτος,
σέ Πολιτεία, μέ αὐτοδύναμον έξουσίαν, στή Χώρα,πού γεννήθηκαν καί ζοῦν μαζί.
     Ἡ πολιτεία γίνεται ἡ κοινή μητέρα τῆς  πνευματικῆς καί ἠθικῆς ὑπάρξεως ὅλων τῶν πολιτῶν.Ἐδῶ βρίσκει κανείς τή ζεστασιά τῆς πατρικῆς Ἑστίας,  τούς άδελφούς,τούς φίλους, τούς συντρόφους ,τούς  γνωστούς, τούς συνεργάτες κλπ.
    'Ο πρῶτος σχηματισμός τῆς ἐννοίας τῆς Πατρίδος ὀφείλεται στούς Ἕλληνες.Πρῶτοι ἀπό ὅλους τούς Λαούς τῆς γῆς θεώρησαν τήν ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα,
τήν φιλοπατρία,ὡς  σπουδαιοτάτη ἀξία καί ἀνώτερη ἀρετή τοῦ ἀνθρώπου.
            Ὅλα εἶναι ὄμορφα κι'  ὡραῖα στήν Πατρίδα
             κι' αὐτός ἀκόμη ὁ Θάνατος...
   Καί ὅπως λέγει ὁ ποιητής :
            «Εἶναι γλυκύς ὁ Θάνατος
              μόνον ὅταν κοιμώμεθα,
             εἰς τήν πατρίδα».(Κάλβος, Ὠδ.Ι, 23).
      Εἶναι πικρή, ὀδυνηρή, ἡ ζωή  μακρυά ἀπό τήν Πατρίδα.
Οἱ πίκρες τῆς ξενιτιᾶς δέν περιγράφονται...

    Ὁ Σωκράτης ἐδίδασκεν ὅτι « ἀπό τήν μητέρα καί ἀπό τόν πατέρα καί ἀπό ὅλους τούς ἄλλους προγόνους τό πολυτιμότερον
πρᾶγμα εἶναι ἡ Πατρίς καί σεβαστότερον καί ἁγιώτερον καί
εἰς ἀνωτέραν θέσιν καί κατά τήν γνώμην τῶν θεῶν καί κατά τήν γνώμην τῶν φρονίμων ἀνθρώπων,...»(Πλατ. Κρίτων XII,51 B).

      Ὁ πολύπαθος Ὀδυσσέας ζῆ μέ τή λαχτάρα τῆς ἐπιστροφῆς στήν Πατρίδα του, καί  τοῦ ἀρκοῦσε  καπνόν καί μόνον νά δῇ  νά ἀνεβαίνει ἀπό τίς στέγες  τῶν σπιτιῶν τῆς γῆς του, τῆς πατρίδος του καί νά πεθάνῃ ἐπιθυμεῖ :
   «Αὐτάρ Ὀδυσσεύς, ἱέμενος καί καπνόν ἀποθρῴσκοντα
    νοῆσαι ἧς γαίης, θανέειν ἱμείρεται»(Ὁμ.Ὀδύσ. Α΄ 57-59).

  Ἔκφρασις τῆς ἰδέας τῆς Πατρίδος καί αἰσθητή μορφή της ἀποτελεῖ ἡ Σημαία , πού ἀκριβῶς γι'  αὐτούς τούς λόγους λέγεται καί «Ἐθνικό Σύμβολον».
   Ἄν γιά κάθε ἄνθρωπον, δέν ὑπάρχει τίποτε πιό γλυκό ἀπό τήν  Πατρίδα, πολύ περισσότερο ἡ ἀλήθεια αὐτή ταιριάζει γιά τήν Πατρίδα τῶν Πατρίδων, τήν ἔνδοξη καί αἰώνια Ἑλλάδα.
    Ἑλλάς σημαίνει Φῶς Θεοῦ. Εἶναι δέ εὐλογημένη ἀπό τόν Ἕνα
καί μόνον ἀληθινόν Θεόν.Ἀποδειξις τρανή εἶναι τό γεγονός ὅτι ὁ Χριστός διάλεξε τήν Ἑλληνική γλῶσσα , γιά νά γραφῇ ὁ λόγος Του καί νά κηρυχθῇ τό Εὐαγγέλιόν Του «πάσει τῇ κτίσει».
Ἡ ἑλληνική γλῶσσα πλουτίζει καί ἐμπλουτίζει ὅλες τίς γλῶσσες τοῦ κόσμου, φωτίζει καί καθοδηγεῖ τήν ἀνθρωπότητα πρός τό Φῶς, πρός τήν Ἀλήθεια, πρός τήν ἀληθινή ζωή.
    Ἡ Ἑλλάς εἶναι ἀναμφισβήτητα:
  • ἡ μητέρα ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος ,
  • ἡ Πατρίδα τῶν πατρίδων,
  • ἡ κοιτίς τοῦ Πολιτισμοῦ,
  • τό λίκνον τῆς Σοφίας καί τῆς γνώσεως,
  • ἡ γενέτειρα τῆς Δημοκρατίας,
  • ἡ τροφός τῆς ἀληθινῆς ἐλευθερίας,
  • ἡ ἱερά καί αἱματοβαμμένη γῆ τῆς ἀληθινῆς γνώσεως, 
  • ἡ γῆ , πού γέννησε τούς μεγαλύτερους σοφούς,
  • ἡ Χώρα, πού ἐγκολπώθηκε  τόν Χριστόν καί
  • κήρυξε τό Εὐαγγέλιόν  εἰς πάντα τά Ἔθνη καί
  • γαλούχησε τήν ἀνθρωπότητα, μέ τά θεῖα νάματα  τοῦ ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας
    Οἱ Ἕλληνες δέν ἕχουν τίποτε πιό ἱερό καί πιό γλυκό ἀπό τήν Πατρίδα, ἀπό τή δοξασμένη Ἑλλάδα καί κάτω ἀπό τό ἱερό, τό ἐθνικό τους σύμβολο, τή γαλανόλευκη Σημαία, μέ τόν Τίμιον Σταυρόν, ἐπολέμησαν καί μέχρι σήμερα πολεμοῦν,
                   
                     « Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστι τήν ἁγίαν
                       καί γιά τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερίαν».
 
   Ποιός θά μπορέσῃ ποτέ νά ἐκφράσῃ καί μέ λόγια ἄξια νά περιγράψῃ τούς ἱερούς ἀγῶνες τῶν Ἑλλήνων,πού πίστεψαν στό Χριστό,  καί στήν Ἑλλάδα καί θυσιάσθηκαν, 
γιά τίς Ἀξίες καί γιά τά Ἰδανικά τοῦ Γένους μας,
γιά τή Λευτεριά,γιά τή Δημοκρατία,
γιά τήν Συντροφικότητα καί τήν Ἀδελφοσύνη,
γιά τήν Ἰσότητα καί τήν κοινωνική Δικαιοσύνη,
ἐφαρμόζοντας ἔτσι στή πρᾶξι τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ;
    Ἔχουμε στήν καρδιά μας θησαυρούς, τόν Χριστόν καί τήν Ἑλλάδα,πού μᾶς ἐμπνέουν καί μᾶς ὁδηγοῦν ψηλά ,στίς ἀπάτητες κορυφές τῆς τελειότητος, γιά νά μεταλαμπαδεύουμε τό Φῶς, τό Πνεῦμα, τή γνῶσι, τόν ἑλληνικό Πολιτισμό καί τήν Ὀρθοδοξία σέ  ὅλο τόν κόσμο. Οἱ  συνετοί πολλά ὠφελοῦνται. Οἱ ἄνθρωποι τοῦ Σκότους μᾶς μισοῦν.Ὅσοι ἀγαποῦν τό Φῶς μᾶς θαυμάζουν.
   Ὁ ἐθνικός ποιητής Ἀχ.Παράσχος ἔγραψε :
    «Ἑλλάς μου, δέν σέ ἔφθασε χώρα καμμιά στή γέννα,
     εἰς τό τραγούδι, στ' ἄρματα, στή λεβεντιά, στήν πέννα.
     Νεραϊδα εἰς τά πέλαγα στόν κάμπο ἀμαζόνα,
     λιοντάρι ἐπάνω εἰς τά βουνά, ἀετός εἰς τόν αἰθέρα,
     ἀηδόνι στό κελάδημα καί στήν τιμή Κ ο ρ ό ν α».

    Τό θάρρος καί ἡ τόλμη, ἡ σωφροσύνη καί ἡ ἀνδρεία καί γενικῶς οἱ ἀρετές τῶν Ἑλλήνων προκάλεσαν καί προκαλοῦν καί θά προκαλοῦν τόν Παγκόσμιον Θαυμασμο.
    Εἷναι πανθομολογούμενον ὅτι, οἱ Ἕλληνες πάντοτε  καί μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς τους  μάχονται ἄχρι θανάτου, γιά τά Ἰδανικά τοῦ Γένους,  γιά τήν Ἀλήθεια,  γιά τό Δίκαιον καί τή Λευτεριά. Σήμερα δέν λέμε ὅτι οἱ Ἕλληνες πολεμοῦν σάν ἥρωες, ἀλλά λέμε ὅτι οἱ ἥρωες πολεμοῦν σάν Ἕλληνες.
     Ἕνας σοφός ἔγραφε :
      «Ὦμεν πρό πάντων Ἕλληνες. Φῶτα καί φῶτες.
Διότι Ἑλλάς θά εἴπῃ· Φῶς τοῦ κόσμου. Νοῦς τῆς Οἰκουμένης.
Τῆς σοφίας, ἱέρεια μεγίστη.Ἑλλάς θά εἴπῃ, κατά τόν Ὁράτιον:
«Juventus mundi »  ἤτοι τοῦ κόσμου ἡ νεότης, τῆς ὑφηλίου ἡ ψυχή, τοῦ Πλάστου στρατιώτης.
«Ἐν τῇ χώρᾳ ταύτῃ καί τά χρώματα εἶναι ἁρμονικά καί τά ἀρώματα λεπτά καί αἱ γραμμαί εὐγενεῖς.
Ἐκ τῆς χώρας ταύτης ὁ κόσμος ὁλόκληρος ἐδανείσθη τά μάτια τῆς ψυχῆς καί τήν ζωήν τοῦ πνεύματος».

   Μόνον μικρόψυχοι καί ἄνθρωποι τοῦ σκότους δέν θαυμάζουν τίς ἀρετές τῶν Ἑλλήνων καί μόνον ὅσοι δέν ἔχουν ἐπαφή μέ τήν πραγματικότητα μισοῦν καί πολεμοῦν τήν ἔνδοξη Πατρίδα μας.
 
   Καί γεννιέται εὔλογο τό ἐρώτημα:
   Μήπως ἀνάμεσά μας πλήθυναν  οἱ Ἐφιάλτες, οἱ ΠηλιοΓούσιδες καί οἱ Ἰοῦδες καί πολλοί «μιζαδόροι» , πού δίδουν ἀφορμή νά μᾶς
ἐμπαίζουν σήμερα οἱ Ὀλιγάρχες τῆς Εὐρώπης;
   Εἶναι καιρός νά συνειδητοποιήσουμε ὅλοι οἱ γνήσιοι Ἕλληνες
 ὅτι τίποτε δέν ὑπάρχει πιό γλυκό ἀπό τήν Πατρίδα.Συγχρόνως  δε νά κατανοήσουμε  τήν ἀνάγκην νά ἑνωθοῦμε σέ μιά ψυχή, σέ μιά καρδιά, νά ἀγαπήσουμε τό Χριστό καί τήν Ἑλλάδα μας, καί, ἑνωμένοι νά ἀγωνισθοῦμε ,γιά τήν ἀνοικοδόμησί της.



     Νά κατοικήσωμεν ἐπί τό αὐτό. Καί γιά  νά ἐπιτύχωμε  νά ἑνωθοῦμε σέ μιά ψυχή,πρῶτα  ἀπό ὅλα ὀφείλουμε
 νά διώξουμε μέσα ἀπό τήν ψυχή καί τή ζωη μας ὅλες τίς ἀνόητες  καί ἐπιβλαβεῖς ὑλιστικές, ἄθεες κοσμοθεωρίες, καί 
νά ἐγκολπωθοῦμε τό Χριστό καί τό Εὐαγγέλιον τῆς γνήσιας Ἀγάπης, τής Εἰρήνης καί τῆς Δικαιοσύνης.
Νά συντρίψουμε τά χαμηλά πάθη μέσα μας καί γύρω μας.
Νά σκοτώσουμε τήν Ὀχιά,τήν καταραμένη διχόνοια, πού
φωλιάζει στήν ψυχή μας καί τή θανατώνει.
Νά σταματήσουμε τή φαγωμάρα.
Νά νικήσουμε τούς μικροεγωϊσμούς.
Νά βασιλέυσῃ στήν καρδιά μας ἡ Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
Νά νοιώσουμε  τή συντροφικότητα καί τήν Ἀδελφοσύνη.
Νά βρεθοῦμε ἐν Χριστῷ ἐπί τό αὐτό.
Νά θρέψουμε τούς πεινασμένους, νά ντύσουμε τούς γυμνούς.
Νά κάνουμε πρᾶξι τήν κοινωνική Δικαιοσύνη καί νά  διδάξουμε ἀκόμη μιά φορά τούς Λαούς τῆς γῆς,« πάντα τά Ἔθνη», τήν  Ἀγάπη καί τό Δίκαιον.

 
    



 

Παρασκευή 3 Ιουλίου 2015

ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν πάντοτε,
νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν        
αἰώνων.Ἀμήν.

Δόξα Σοι, ὁ Θεός ἡμῶν, δόξα  Σοι.

Βασιλεῦ οὐράνιε,Παράκλητε,τό Πνεῦμα
τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν, ὁ θησαυρός τῶν
ἀγαθῶν καί ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν καί καθάρισον ἡμᾶς
ἀπό πάσης κοιλῖδος καί σῶσον, Ἀγαθέ,
τάς ψυχάς ἡμῶν.


γιος ὁ Θεός,Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.

γιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος
Ἀθάνατος, ἐλέησον ἡμᾶς.

γιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος
Ἀθάνατος,ἐλέησον ἡμᾶς.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι·
καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν
αἰώνων. Ἀμήν.

Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἡμᾶς.Κύριε,
ἱλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν. Δέσποτα,
συγχώρησον τάς ἀνομίας ἡμῖν. Ἅγιε,
ἐπίσκεψαι καί ἴασαι τάς ἀσθενείας ἡμῶν,
ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου. Κύριε, ἐλέησον·
Κύριε, ἐλέησον· Κύριε, ἐλέησον.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι·
καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν
αἰώνων. Ἀμήν.

Πάτερ ἡμῶν, ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς,
ἁγιασθήτω τό Ὄνομά Σου.
Ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου.
Γενηθήτω τό θέλημά Σου,
ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς.
Τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον
δός ἡμῖν σήμερον. Καί ἄφες ἡμῖν
τά ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καί ἡμεῖς
ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν.
Καί μή εἰσενέγκῃς ἡμᾶς εἰς πειρασμόν,
ἀλλά ρῦσαι ἡμᾶς ἀπό τοῦ πονηροῦ.

Ὅτι Σοῦ ἐστιν ἡ βασιλεία καί ἡ δύναμις
καί ἡ δόξα, τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί
τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καί ἀεί καί εἰς
τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.


Ταχύς εἰς ἀντίληψιν, μόνος ὑπάρχων Χριστέ,
ταχεῖαν τήν ἄνωθεν δεῖξον ἐπίσκεψιν, τοῖς
πάσχουσι δούλοις Σου· λύτρωσε νοσημάτων,
καί πικρῶν ἀλγηδόνων· ἔγειρον τοῦ ὑμνεῖν Σε,
καί δοξάζειν ἀπαύστως· πρεσβείαις τῆς Θεοτόκου, μόνε Φιλάνθρωπε.


Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Σύ,  καί μόνον Σύ εἶσαι
 ὁ Κύριος καί ὁ Θεός μας. Σέ  Σένα συνεχῶς
 ἁμαρτάνομεν, ἀλλά σάν καρδιογνώστης γνωρίζεις, ὅτι μονάχα Ἐσένα λατρεύομεν.

Φώτισε ὄχι μόνον τά δικά μας τά σκοτάδια,
ἀλλά καί τῶν Ἑταίρων μας.Συγχώρησε τά λάθη ὅλων μας.Μή μᾶς ἐγκαταλείψῃς αὐτές τίς δύσκολες ὧρες τῶν παρανοήσεων.
Κατεύθυνον τά διαβήματα ἠμῶν καί τῶν Ἑταίρων  μας εἰς ὁδόν εἰρήνης, γνησίας ἀγάπης, ἀλληλοσεβασμοῦ καί ἀλληλεγγύης.
Κύριε,
Θλιβεται θανάσιμα ἡ ψυχή μας, ὅταν  μέ  πικρία διαπιστώνουμε ὅτι  ὅλοι οἱ λαοί τῆς Εὐρώπης, ἐξ ἀλληλεγγύης, ὑποφέρουν ,γιά
τόν εὐτελισμό τῶν συνανθρώπων τους, οἱ  ὁποῖοι ὁδηγοῦνται στήν ἔσχατη ἀθλιότητα,
ἀπό ὁλίγους ἀναγκεμένους,φρενοβλαβεῖς,
ἀνισόρροπους, «καιροσκόπους»,πού χαίρονται νά μεθοῦν μέ τό αἷμα τῶν πτωχῶν καί τῶν ἀδυνάτων.

λαός σου, Κύριε, σέ ὅλα τά ἔθνη τῆς γῆς, παρακολουθεῖ τήν ἐπικράτησι τῆς Ἀδικίας μέ ὀδύνη ψυχῆς.  Καί μέ μιά ψυχή στρεφόμαστε σέ Σένα, Οἰκτίρμων,καί Σέ
παρακαλοῦμε καί κράζομεν λέγοντες:
         «Ἕως πότε, ὁ Δεσπότης ὁ ἅγιος καί ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καί ἐκδικεῖς τό αἷμα
ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπί τῆς γῆς;»
                                                         (Ἀποκ. στ΄10).
Κύριε,
περπατῶντας σ' αὐτήν ἐδῶ τήν ἔρημη γῆ, σέ  ἄνυδρο  καί ἄβατο τόπο, ἀνάμεσα σέ ἀγκάθια καί τριβόλους, ματώνουν ὄχι μόνο τά πόδια μας, μά πιότερο ἡ ταλαίπωρη ψυχή μας, καί δέν βρίσκει ἡ δύστυχη, πουθενά ἀναπαμό.Ὑποφέρουμε βέβαια ἀπό δικό μας
φταίξιμο, διά τήν ἀπιστίαν ἡμῶν, καί  διά
τό εἶναι ἡμᾶς σάρκας.

Λυπήσου μας, Κύριε καί ἐλέησέ μας, ὅχι γιατί τό ἀξίζουμε, ἀλλά ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ 'Ονόματός Σου.



Σύ, Κυριε, γνωρίζεις καλά τήν κατάστασιν, στήν ὁποίαν ἔχομεν περιέλθῃ, ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν. Ἀντιμετωπίζουμε πολλά καί δυσεπίλυτα προβλήματα.Ἄλλος
ἔχει ἄρρωστο παιδί, μάνα, πατέρα ,σύζυγο ἤ ἀδελφό.Ἄλλος ἔχει χάσει τή δουλειά του, καί ἄλλος κινδυνεύει νά τή χάσῃ...Πολλοί εἶναι ἄνεργοι, ἄστεγοι, πεινασμένοι καί ἄλλοι φθάνουν σέ ἀπόγνωσι καί αὐτοκτονοῦν.


  Πολλοί εἶναι οἱ ἀντίχριστοι ἀνάμεσά μας, πού μέ δόλιο καί ὕπουλο τρόπο,μᾶς ἐξορίζουν ἀπό τόν τόπο μας. Μᾶς στεροῦνε καί τό καθημερινο ψωμί.Θέλουν νά μᾶς φέρουν σέ ἀπόγνωσι καί σέ ἀπελπισία. Κινδυνεύουμε,
Κύριε, Κινδυνεύουμε νά καταποντισθοῦμε...

Δυστυχῶς ὑπάρχουν σκοτεινές δυνάμεις, πού, κατ' ἐνέργειαν  τοῦ Σατανᾶ, ἀπό φθόνο, ἀντιστρατεύονται στόν πόθο καί τή λαχτάρα Σου, Κύριε,πού θέλεις « ἵνα οἱ πάντες ἕν ὦμεν» καί προσπαθοῦν νά διαλύσουν τήν εὐλογημένη Ἕνωσιν τῆς Ἀγάπης μας, τήν ὁμοψυχίαν  καί τήν
ἀγαστήν συνεργασίαν τῶν Λαῶν μας.


Κύριε, ὡς Καρδιογνώστης, γνωρίζεις, ὡς Πανάγαθος θέλεις καί ὡς Παντοδύναμος μπορεῖς νά μᾶς λυτρώσῃς ἀπό τίς παγίδες τοῦ ἐχθροῦ,  νά μᾶς ὁδηγήσῃς ἑνωμένους
εἰς Ἕν, εἰς τόπον ἀναψυχῆς καί νά μᾶς διαφυλάξῃς ἐπί τό αὐτό.


Κύριε, διῶξε ἀπό τή ζωή μας, τούς παρείσακτους ἀδελφούς καί τούς προβατοσχημους λύκους, πού σπέρνουν ἀνάμεσά μας τήν ἐπάρατη διχόνοια καί τήν ἐπαίσχυντη διχοστασία.
Διῶξε, Κύριε, τά τρωκτικά, πού, χωρίς
ντροπή καί γιά ποταπά,γιά βρωμερά 
συμφέροντα ροκανίζουν τή γαλήνη μας καί τήν εἰρήνην τοῦ κόσμου.

 Κύριε,
«Σκέπασον ἡμᾶς καί τους Ἑταίρους ἡμῶν  ὑπό τήν σκέπην τῶν πτερύγων Σου. Ἀποδίωξον ἀφ' ἡμῶν πάντα ἐχθρόν καί πολέμιον, εἰρήνευσον τήν ζωήν, Κύριε.
Ἐλέησον ἡμᾶς καί τό κόσμον σου
καί σῶσον τάς ψυχάς ἡμῶν,ὡς Ἀγαθός
καί Φιλάνθρωπος καί Ἐλεήμων Θεός.Ἀμήν. 






 

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2015

Πικρή διαπίστωσις

                    Πικρή  διαπίστωσις

        Ματώνει ἡ καρδιά,
        ἀπό τές πολλές τοῦ κόσμου τές ἀγάπες,
       «τετραυμάτισται».
        Ὀσμή Ψευτιᾶς καί Ὑποκρισίας
        μολύνει τόν ἀέρα, πού ἀναπνέμε.
        Πῶς γίναμ' ἔτσι;...
        Πῶς τόσο ἀχρειωθήκαμε;...


       Χάθηκεν ὁ σεβασμός στίς ἀναλλοίωτες
       Ἀρχές, στίς αἰώνιες Ἀξίες.
       .............................................................
       Αὐτή εἶναι, δυστυχῶς,ἡ τραγική ἀλήθεια...
       Ὁ ἕνας ἄνθρωπος βλέπει τόν ἄλλον
       σάν ἐχθρό. Χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ,
       «κατεσθίει ἕκαστος τάς σάρκας τοῦ
       πλησίον αὐτοῦ»(Ζαχ.ια΄ 9),ὁ ἄφρων
       «τρώγει τίς σάρκες του»(παρβλ. Ἐκκλ. δ΄ 5).

     γινε «ἡ λασπολογία» ἐπιστήμη.
      Κάθε ἄνθρωπος ἀξίας, πρέπει
      να βγῇ ἀπό τή μέση- εἶναι φῶς.
      Κάθε πιστός, τίμιος ἐργατης, γνήσιος,
      ἀληθινός, δέν ἔχει θέσι
      στή δική μας «παροικία».
      Εἶναι ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ  
      καί «κατά τόν νόμον
      ἡμῶν  ὀφείλει   
      ἀποθανεῖν» (Ἰωάν. ιθ΄ 7).


      ποιος μιλάει τή γλῶσσα τῆς καρδιᾶς ,
       τή γλῶσσα τῆς Ἀγάπης, 
       τή γλῶσσα τῆς ἀλληλεγγύης,
       τή γλῶσσα τοῦ ἀλληλοσεβασμοῦ,
       «ὀφείλει   ἀποθανεῖν» ...
        Πικρή διαπίστωσις Πόνου καί Ὀδύνης.
        Συναντᾶμε τή χειρότερη μορφή
       Ἐχθρότητας, Σταυρό, κολαφισμούς
        καί ἐμπτυσμούς...καί ἐκεῖ ἀκόμη,
        πού περιμέναμε στοργή, ἀγάπη,
        κατανόησι...«ἀντί τοῦ μαννα, χολήν».

 Βαδίζουμε στό θάνατο, χωρίς ἀγάπη, μᾶς συνοδεύουν μόνον ὕβρεις, καί ἰαχές τῶν  ἀφρόνων,τῶν προσκυνητῶν τοῦ Ἀντιχρίστου.
Ἄς τούς λυπηθῇ
 ὁ Θεός !... 
 


  Πολλές φορές εἶναι περίλυπη ἡ ψυχή μας
  ἕως θανάτου, πιότερο γιά τήν πώρωσι 
  καί τήν ἀμετανοησία τῶν κατοίκων τῆς γῆς.
  Ἀπό τοῦ θανάτου τή σκιά καί ἀπό τή λασπη
  τῆς ψυχοσωματικῆς Ὀδύνης,
  ποιός θ' ἀνασύρῃ τήν ταλαίπωρη ψυχή μας;
  Ἀπό τό κράτος τῆς ἀλόγιστης Κακίας καί
  ἀπό τοῦ κόσμου τό βαθύ σκοτάδι,
  ποιός θά μᾶς ἐλευθερώσῃ ;
  Ποιός θά μᾶς  ἀνασύρῃ
  ἀπό τούτη τήν κοιλάδα τοῦ κλαυθμῶνος ;
  Ἀπό αὐτήν ἐδω τή Βαβυλῶνα ;
   Ποιός θά μᾶς λυτρώσῃ
  ἀπό τόν νέον Πύργο τῆς Βαβέλ ;
 









 Ποιός θά μᾶς ἀνασύρῃ μέσα ἀπό τό βοῦρκο
 καί ἀπό τή λάσπη, μέσα στήν ὁποίαν ἔχουμε
 ἐμπαγῇ ; Ποιός θά μᾶς λούσῃ καί θά καθαρίσῃ
 τήν ψυχή μας ἀπό τήν τόση ἀκαθαρσία;
 Ποιός θά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό
 τήν πολτοποίησι τῆς Παγκοσμιοποιήσεως;
 Ποιός θά φωτίσῃ τά σκοτάδια μας, ἄν ὄχι Ἐσύ,
 οὐράνιε ἀνθρωποκυνηγέ;
         Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, λυπήσου μας...
         Κύριε, μή χρονίσῃς . Ἔρχου ταχύ.
         Σύ, πού Σταυρώθηκες γιά μᾶς, καί
         μόνον Σύ, εἶσαι ἡ μόνη μας ἐλπιδα.
         «Ἐκτός ἀπό Σενα, Ἰησοῦ μου,
           δέν ἔχουμε ἄλλον κανένα».
                            (ἀπό τό βιβλίο μου «Ψυχῆς Σταλάγματα» σελ.132-135)


             
 

Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

Πῶς ἐγένετο πόρνη πόλις πιστή Σιών!

      Πῶς ἔγινε πόρνη ἡ πιστή πόλις Σιών!

    «Πῶς ἐγένετο πόρνη πόλις πιστή Σιών!(Ἡσ. α΄ 21).
     Πῶς ἡ Σιών ἡ ὁποία ἦταν πλήρης δικαίας κρίσεως, ἦταν πόλις ὅπου ἀνεπαύετο ἡ Δικαιοσύνη κατάντησε σήμερα πόλις φονιάδων!
       Ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωσις ἱδρύθηκε καί θεμελιώθηκε πάνω σέ  Ἀξίες  καί Ἀρχές.  Ἱδρύθηκε ὡς ἕδρα δικαίας κρίσεως,
ὡς ἐνδιαίτημα τῆς Δικαιοσύνης. Ἱδρύθηκε σάν Ἕνωσις Ἰσοτίμων Λαῶν-'Εθνῶν,  σάν Ἕνωσις Ἀλληλεγγύης τῶν Λαῶν, σάν Ἕνωσις  Ἀλληλοσεβασμοῦ καί Κοινωνικῆς Δικαιοσύνης.
      Πῶς αὐτή ἡ Ἁγία ἕνωσις κατάντησε πόλις ἐκβιασμῶν καί ἀδικίας! Πῶς ἔγινε ἕδρα τοκογλύφων ;
Πῶς ἔγινε ἐνδιαίτημα ἀνθρώπων  ἐκμεταλλευτῶν   τῶν ἀδυνάτων!
Πῶς ἡ Εὐρώπη πού λαχταρούσαμε καί λαχταροῦμε μέ πάθος, ἡ Εὐρώπη μέ Ἀξίες καί Ἀρχές καί Ἰδανικά,ἡ Εὐρώπη,πού ἐγκολπώθηκε τή γνήσια Δημοκρατία, πού τή διδάξαμε, πῶς  κατάντησε ἔτσι! Πῶς, ἡ Εὐρώπη,πού ἱδρύθηκε καί θεμελιώθηκε πάνω στήν πέτρα τῆς Πίστεως, στό Χριστό, ὡς οἶκος Θεοῦ, πῶς κατάντησε «σπήλαιον  λῃστῶν»! (Ματθ. κα΄ 13)
Πῶς κατάντησε κατοικία φονευτῶν; Πῶς ἔγινε Βαβυλῶνα,
Σόδομα καί Αἴγυπτος; Πῶς  ἔγινε  ἄνομη Πόλις στήν πλατεία τῆς ὁποίας ξανασταυρώνεται ὁ Χριστός, εἰς τό πρόσωπον τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν Του;
  
 Γιατί, γιά νά μιλήσουμε ἁπλᾶ καί καθαρά, μέ τήν πολιτική  σκληρῆς λιτότητος καί τά ἐκβιαστικά τελεσίγραφα,πού ἐπιβάλλουν «οἱ θεσμοί» στήν  κοιτίδα τοῦ Πολιτισμοῦ, τήν Ἑλλάδα, καί τήν ὁδηγοῦν ἔτσι στήν ἐξαθλίωσι, δέν τήν  Σταυρώνουν κάθε μέρα;
     Τί ζητοῦν ἀπό τούς Ἑταίρους οἱ Ἕλληνες ;
Ζητοῦν
Ἕναν Ἔντιμον συμβιβασμόν.
Μιά βιώσιμη λύσι.
Κατανόησι ζητοῦν καί βοήθεια, γιά νά σταθοῦν στά πόδια τους, νά πάψουν νά ὑπάρχουν ἄστεγοι,ἄνεργοι,πεινασμένοι, πού ψάχνουν στά σκουπίδια, νά βροῦν κάτι νά φᾶνε, ἕνα κομμάτι ψωμί,νά γαληνέψῃ ἡ ψυχή τους ,νά χαμογελάσουν τά χείλη τους.Νά δοῦν στήν πρᾶξι τήν ἀλληλεγγύη τῶν Λαῶν καί τήν ἀδελφοσύνη.
    Εἶναι καιρός νά πάψῃ ὁ κατατρεγμός, ὁ ἐμπαιγμός καί ἡ χλεύη.Νά πρυτανεύσῃ τό Δίκαιον.
  Ὁ ἑλληνικός Λαός πάντοτε θυσιάζεται,γιά τήν Ἐλευθερία καί τήν ἀξιοπρέπεια ὅλων τῶν ἀνθρώπων, χωρίς διάκρισι, καί τό ἀπέδειξε αὐτό μέ τίς Θυσιές του σέ ὅλους τους ἀγῶνες του μέχρι σήμερα.
 Ἔτσι ,λοιπόν, μέ ἀδιαφορία καί σκληρότητα,ἀμοίβονται
  οἱ Θυσίες του; Μέ Σταυρό, ἐμπαιγμούς καί θάνατο;
       


  Χάθηκε, λοιπόν, ὁλότελα  ἡ ἀνθρωπιά;
  Χάθηκε τό φιλότιμο;
  Κι' ἐμεῖς...
 Ἄδικα πιστεύαμε στήν Ἑνωμένη Εὐρώπη;
Εἶναι ντροπή, στήν ἐποχή μας, νά ὑπάρχει τόση σκληρότητα και τόση ἀναλγησία!
Νά προσπερνᾶμε,   τούς συνανθρώπους μας, πού τόσο ὑποφέρουν, χωρίς ντροπή, χωρίς ἔλεος, χωρίς νά δίνουμε λύσι στά προβλήματά τους...
Τί λόγο θά δώσουμε στό Θεό ;
  « Μή πλανᾶσθε, Θεός οὐ μυκτηρίζεται· ὅ  γάρ  ἐάν σπείρῃ ἄνθρωπος,τοῦτο καί θερίσει»
(Γαλ. στ΄ 7).
Εἶναι δέ  σίγουρο ὅτι «ἔρχεται  ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ ἐπί τούς υἱούς τῆς ἀπειθείας»(Ἐφεσ. ε΄ 6).   
Καί «φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος »(Ἑβρ. ι΄ 31).
   Σημειώνω δέ , πρός γνῶσιν καί συμμόρφωσιν, πρίν νά εἶναι ἀργά, ὅτι ἔφθασεν
« ὁ καιρός τῶν ἐθνῶν κριθῆναι καί δοῦναι τόν μισθόν τοῖς δούλοις Αὐτοῦ... καί διαφθεῖραι τούς διαφθείραντας τήν γῆν» (Ἀποκ.  ια΄ 18).