Παρά τάς διεξόδους τῶν υδάτων: ΣΗΜΕΡΑ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΛΑΤΡΕΥΟΥΜΕ ΤΟ ΒΟΡΒΟΡΟ.

Παραμένουμε δέσμιοι τῆς γῆς.

Γεννήθηκες στή Βηθλεέμ, Χριστέ, γιά νά μᾶς σώσῃς. Κι' ὅμως ἐμεῖς...Δέν θέλουμε νἀκούσουμε τό λόγο τῆς ἀγάπης Σου. Ταπεινώθηκες, γιά νά μᾶς ὑψώσῃς.Ἔγινες ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί. Καί ὅμως ἐμεῖς, παρά τή θεϊκή Σου συγκατάβασι, συνεχίζουμε νά ὁδεύουμε στό δικό μας «λάθος» δρόμο καί νά βαίνουμε ὁλοταχῶς πρός τήν
ἄβυσσον τῆς αἰώνιας Ὀδύνης. Λατρεύουμε τό Βόρβορο.

Καί τό ἀπέραντο «κενό», πού γεννιέται στήν ψυχή μας, λόγῳ τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό Σένα, πού εἶσαι ἡ Πηγή τῆς Ζωῆς, προσπαθοῦμε νά τό ἀναπληρώσουμε, νά τό γεμίσουμε, μέ ψευδοαναπληρώσεις.

Κύριε, ξεφύγαμε ὁλότελα ἀπ' τό δρόμο Σου.

«Πολλοί μετήλλαξαν τήν ἀλήθεια Σου ἐν τῷ ψεύδει, καί ἐσεβάσθησαν καί ἐλάτρευσαν τήν κτίσιν παρά τόν Κτίσαντα» καί ἄλλοι «μετήλλαξαν τήν φυσικήν χρῆσιν εἰς τήν παρά φύσιν, τό ἴδιο καί οἱ ἄνδρες ἄφησαν τή φυσική σχέσι μέ τή γυναίκα καί φλογίσθηκαν μέ σφοδρό πάθος ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο, διαπράττοντας ἀσχήμιες ἀρσενικοί μέ ἀρσενικούς, γυναῖκες μέ γυναῖκες καί πληρώνοντας ἔτσι μέ τό ἴδιο τους τό σῶμα τό τίμημα πού ταίριαζε στήν πλάνη τους»(Ρωμ. α΄ 25-27).

Γνωρίζουμε ὅτι ἡ ὁμοφυλοφιλία εἶναι κακόν, ἀλλά οἱ ὁμοφυλόφιλοι εἶναι συμπαθεῖς συμπολίτες μας, πού, οἱ δυστυχεῖς, ζοῦν σέ μιά ψευδαίσθησι. Ὁ ἐνεργητικός τοιοῦτος ζῆ τήν ψευδαίσθησι ὅτι εἶναι ἄνδρας καί ὁ παθητικός τοιοῦτος τήν ψευδαίσθησι ὅτι εἶναι γυναῖκα. Πολλοί ἀπό αὐτούς θέλουν νά κάμουν μεταξύ τους οἰκογένεια, ζοῦν τήν ψευδαίσθησι τῆς Οἰκογένειας. Οἰκογένεια ὅμως δέν νοεῖται χωρίς τή χάρι τῆς διαιωνίσεως τοῦ εἴδους. Ἔχουν ὅμως ἀπόλυτη ἀνάγκη ἀπό κατανόησι. Χρειάζονται ἀγάπη καί ὄχι περιφρόνησι. Ἡ ἀγάπη θεραπεύει.
«Τό σύμφωνον συμβίωσης» ἔχει ἕνα καλόν· Τό ὅτι δέν θά γυρίζουν ἀπό καπηλιό σέ καπηλιό ἤ ἀπό οὐρητήριο σέ οὐρητήριο ἤ στή Συγγροῦ, γιά νά ἀναζητοῦν ἐρωτικό σύντροφο. Τό ἐλπίζω.

Ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι καί τά ἑτερόφυλα , τά νόμιμα ζευγάρια δέν συγκροτοῦν πάντοτε ἐργαστήρια ζωῆς, ἀλλά ἐργαστήρια
διαστροφῆς.
Ὁ πανάγαθος Θεός, δημιούργησε τόν ἄνθρωπον κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν Αὐτοῦ (Γενέσ. α΄ 26).
« Ἄρσεν καί θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς.Καί εὐλόγησεν αὐτούς ὁ Θεός λέγων· αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε...» (Γενέσ. α΄ 27-28).

Πολλά ζευγάρια δέν συνέρχονται φυσιολογικά, ἀλλά παρά φύσιν. Καί πάρα πολλές φορές
παρατηροῦμε νά διαπράττονται μέσα στίς οἰκογένειες ὅλων τῶν εἰδῶν οἱ διαστροφές.
Καί ἡ προβληματική αὐτή συμπεριφορά,
χρειάζεται θεραπεία. Καί ὁ νοῶν νοείτω.

Συνεπῶς δέν εἶναι μόνον ἡ Ὁμοφυλοφιλία καί ὁ Λεσβιασμός κοινωνική πληγή, ἀλλά ὅλο τό σῶμα τῆς, μακράν τοῦ Θεοῦ, ἀνθρωπότητος εἶναι μιά πληγή. Λατρεύουμε τό Βόρβορο.

Τό ἰαματικό φάρμακο, γιά τίς πληγές μας, εἶναι
«ἡ πίστις δι' ἀγάπης ἐνεργουμένη» (Γαλάτ.ε΄ 6).

Κύριε, Σύ, πού μᾶς ἀγάπησες καί παρέδωκες τόν ἑαυτόν Σου προσφοράν καί θυσίαν στό Θεό εἰς ὀσμήν εὐωδίας (Ἐφεσ.ε΄ 2), λύτρωσε ὅλους ἐμᾶς ἀπό τῆς τῶν βόθρων δυσωδίας.

Γίναμε σάρκες. Εἴμαστε δέσμιοι τῆς γῆς. Ἔχουμε ἐμπαγῆ εἰς ἰλύν βυθοῦ.Εἴμαστε βυθισμένοι βαθειά στό Βοῦρκο τῆς ἀπιστίας καί τῆς σκληροκαρδίας. Πετρῶσαν οἱ καρδιές.

Ἔρχεται νά γεννηθῇ μέσα στήν ψυχή μας ὁ Χριστός. Κρούει τή θύρα. Κι' ἐμεῖς τοῦ κλείνουμε τή θύρα, μέ λυσσώδη μανία, καί ἀνοίγουμε τήν ψυχή μας στό Διάβολο καί σέ
ὅλα τά δαιμονικά πάθη. Καί ἡ ψυχή μας ὀδυνᾶται μέσα στή φλόγα τῶν χαμηλῶν μας παθῶν.« Ὅτι πᾶν τό ἐν τῷ κόσμῳ(εἶναι), ἡ ἐπιθυμία τῆς σαρκός καί ἡ ἐπιθυμία τῶν ὀφθαλμῶν καί ἡ ἀλαζονία τοῦ βίου»(Α΄ Ἰωάν.β΄ 16).

Ἡ καρδιά μας εἶναι γεμάτη λ ά σ π η .

Κύριε, ποιός θά καθαρίσῃ τήν καρδιά μας ἀπό τήν τόση λάσπη ; Ποιός ἄλλος, ἐκτός ἀπό Σένα,
θέλει καί μπορεῖ νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τήν ἰλύν βυθοῦ εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῇ, ἄν ὄχι Ἐσύ, πανάγαθε ἀνθρωποκυνηγέ;