«Ὤ γλυκύ μου ἔαρ...»

      Γλυκειά μου ἄνοιξις ...

      Γλυκειά μου ἄνοιξι,

    ἀγάπη μου, Χαρά μου...

    ἐκτός ἀπό Σένα

    δέν ἔχω ἄλλον κανένα.

 

    Μονάχα Σύ ὑπάρχεις

    καί φανερώνεσαι,

    πάνσοφη  Στοργή,

    ὅταν, ὅπως,  ὅπου καί

    σ' ὅποιον θέλῃς.                Καί εἶσαι ὁ Μόνος,

                                               πού γνωρίζεις τό Τί,

                                               τό Πῶς, τό Πότε .

          
Πλημμυρίζεις τήν ψυχή μου, καί ὀμορφαίνει τή ζωή,
μέ τήν Παρουσία Σου.
Καθαρίζεις τήν καρδιά,

 τό νοῦ φωτίζεις
καί ζωοποιεῖς

 τά πάντα μέ τή  Χάρι  Σου.
 


Ὁ λόγος τροφή τοῦ κάθ' ἀνθρώπου,
τοῦ πιστοῦ τρυφή, ἴαμα,  θεραπεία.
Πραεῖα ἡ φωνή Σου, μουσική,
οὐράνια μελωδία.
«Αὔρα λεπτή», πολύτιμον
ἡ πνοή Σου μῦρον καί  ἡ
θύμισί Σου, Λύτρωσι .




Γλυκειά μου  ἄνοιξι,
Χαρά μου , Σέ λατρεύω.
Ὅταν Σύ, Κύριε, εἶσαι
μαζί μου, κανείς, ἀπολύτως
κανείς δέν θά τολμήσῃ
νά στραφῇ ἐναντίον μου.
Εἶσαι,Κύριε , Σύ ἡ ἰσχύς μου
στερέωμά μου καί καταφυγή
μου καί ρύστης μου.