«Σκέπη τοῦ κόσμου,πλατυτέρα νεφέλης».
«Δούλη Κυρίου», ἀφοσιωμένη, ἡ ἁγνή καί ἄσπιλη Παρθένος, πιστή στόν ἕνα καί μόνον ἀληθινό Θεό, μελετᾷ μέρα καί νύκτά τό Νόμο Του καί τόν κάνῃ «πρᾶξι» τόσο, ὅσο κανείς ἄλλος ἄνθρωπος σ' αὐτόν τόν κόσμο. Καί ἔτσι, δίκαια, ἀπεδείχθη πραγματικά ἁγνή, ἄμωμη, «κεχαριτωμένη»,
«μόνη ἐν γυναιξίν εὐλογημένη καί καλή».
Κατά λόγον δικαιοσύνης καταξιώθηκε νά λάβῃ ὅλες τίς δωρεές καί τίς Χάριτες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά συνδέσῃ αἰώνια τόν ἑαυτόν της,μέ τόν Θεόν καί τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.
Ἐκπροσώπησε ἄξια τό ἀνθρώπινον Γένος. Πρόσφερε στό Θεό, μέ τήν ἐνέργεια τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τήν ἀνθρώπινη σάρκα, καθαρή καί πάναγνη. Ἔγινε «τό σκήνωμα» τοῦ Λόγου,«φωτός κατοικητήριον», ὁ πανάμωμος Ναός Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου . 'Απόθεσε τόν ἑαυτόν της στά Χέρια τοῦ Θεοῦ, καί ἔτσι ὁ Κύριος πραγματοποίησε , τό προαιώνιον, πάνσοφον, σχέδιόν Του,γιά τή σωτηρία μας καί «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»(Ἰωάν. α΄ 14).
Ἡ ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ ἔγινε ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου καί Μητέρα ὅλων μας. Μᾶς περιβάλλει μέ στοργή καί τρυφερότητα.Μᾶς σκεπάζει μέ τή Χάρι της.
Σέ καθε δύσκολη στιγμή προστρέχουμε στή σκέπη της ,καί κανείς πιστός , μέχρι σήμερα , δέν ἔφυγε ντροπιασμένος ἀπό κοντά της. Κάτω ἀπό τή Σκέπη της βρίσκουμε παρηγοριά .Εἶναι τό καταφύγιόν μας.
Ζητοῦμε τή Χάρι της καί παίρνουμε«τό δώρημα» πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως.
Χάρις εἰς τήν θερμήν της πίστιν, τή γνήσια ἀγάπη της και τίς ὑπέροχες ἀρετές της, ἀναδείχθηκε «ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν καί καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν,τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ.Τῶν φιλοθέων φιλοθεοτέρα καί τῶν Ἁγίων ἁγιωτέρα».Παναγία.
Συμβολίζει τήν μίαν, ἁγίαν καί ἄμωμον Ἐκκλησίαν. Ὁ ἅγιος Ἀμβρόσιος λέγει ὅτι ἡ Παρθένος εἶναι «τύπος τῆς Ἐκκλησίας : «Virgo quia est Ecclesiae typus».
Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς λέγει ὅτι «ἡ Παναγία ὑπῆρξε ὑπέρτερη ὄχι μόνον ἀπό κάθε μολυσμό τῆς σαρκός, ἀλλ' ἀνώτερη καί ἀπό αὐτούς τούς μολύνοντες λογισμούς».
Ἡ Παρθένος εἶναι τό «μέγα σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ», «ἡ περιβεβλημένη τόν Ἥλιον Γυνή»(Ἀποκ.ιβ΄1),ἡ ὁποία «ἔτεκε υἱόν ἄρρενα,
ὅς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τά ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ»(Ἀποκ. ιβ΄1-6).
Εἶναι ἡ Γυναῖκα ἐκείνη, πού τό σπέρμα της
συντρίβει τήν κεφαλή τοῦ ἀρχεκάκου Ὄφεως
(Γενέσ. γ΄ 15). Εἶναι ἡ ἀληθινή «κιβωτός τῆς Διαθήκης»(Ἐξοδ.25,9ἑξ.), « ἡ Πύλη ἡ κατά ἀνατολάς κεκλεισμένη»(Ἰεζεκ.44,1),«ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρών ἡ βλαστήσασα»(Ἀριθμ.17,23).
Εἶναι ἡ Κλίμακα, πού μᾶς ἀνεβάζει ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό.Εἶναι ἡ Σκέπη τοῦ κόσμου ἡ πλατυτέρα νεφέλης.
Ἡ Παρθένος, λέγει ὁ Εἰρηναῖος, εἶναι ἡ αἰτία τῆς σωτηρίας,γιά ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινον Γένος.
Εἶναι «τό σεπτόν κειμήλιον πάσης τῆς Οἰκουμένης», «τιμιωτέρα πάσης κτίσεως».
Ἡ πάναγνη Παρθένος, σάν ἄνθρωπος ἐκοιμήθη,ὅταν ὁ Χριστός καί Θεός μας θέλησε νά τήν παραλάβῃ κοντά Του στά οὐράνια. Παρέδωσε τήν παναγίαν της ψυχήν στά ἄχραντα Χέρια τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της. «Μηδέν οὖν ἐπί τούτῳ θορυβηθείς», λέγει ὀ Συναξαριστής,«ἀλλά μετ' εὐφροσύνης δέξαι τόν λόγον, καί γάρ πρός ἀθάνατον ἔρχῃ ζωήν».Διότι, ὅπως τονίζῃ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας, τήν Θεοτόκον, τήν Μητέρα τῆς Ζωῆς, «τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γάρ ζωῆς Μητέρα, πρός τήν ζωήν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον».
Ἀνέβη
καί ἐκάθισε στά δεξιά
τοῦ Σωτῆρος, μέ τό
ἀπαφθαρτισμένο σῶμα της νά δέεται αἰώνια καί νά σκεπάζῃ μέ τή Χάρι της ὅλους μας.
Ὁ Προφήτης Δαβίδ προφήτευσε τή μετάστασί της λέγοντας «Ἰδού ἡ Βασίλισσα παρέστη ἐκ δεξιῶν Σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη»(Ψαλμ. 44,10).
Ὅλοι οἱ πιστοί κάτω ἀπό τή σκέπη καί τήν προστασία της νοιώθουμε τήν ἀνάγκη νά τήν ἐγκωμιάσουμε. Ἀλλά ποιός μπορεῖ νά τήν ἐγκωμιάσῃ ὅπως τῆς ταιριάζῃ.Ὅλοι μένουν ἄφωνοι μπροστά στό κάλλος τῶν ἀρετῶν της,
Ἄγγελοι καί Ἀρχάγγελοι, Προφῆτες καί Ὁμολογητές τῆς Πίστεως μένουν ἄφωνοι μπροστά στή Μεγαλόχαρη.
Ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου λέγει :
«Καί τίς ἱκανός τοιοῦτον φράσαι μυστήριον;Ποῖον δέ φθέγξασθαι στόμα,ποία δέ γλῶσσα λαλῆσαι
περί τῆς μεγαλωνύμου Θεοτόκου
τῆς μητρός τοῦ Κυρίου; Αὕτη γάρ
καί τάς τῶν οὐρανῶν δυνάμεις
ἐξένισε»
Ὁ θεόπνευστος ὑμνῳδός τῆς 'Εκκλησίας περιγράφει τό θαυμασμό, τήν ἀπορία καί τήν ἔκπληξι τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ ἐνώπιόν της καί λέγει:
«Τήν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας σου καί τό ὑπέρλαμπρον τό τῆς ἁγνείας σου, ὁ Γαβριήλ καταπλαγείς, ἐβόα σοι, Θεοτόκε·
Ποῖόν σοι ἐγκώμιον προσαγάγω ἐπάξιον·
τί δέ ὀνομάσω σε; ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι·
διο, ὡς προσετάγην, βοῶ σοι· Χαῖρε, ἡ κεχαριτωμένη».
Παναγιά μου, Μεγαλόχαρη, δέν εἴμαστε ἄξιοι νά σέ ἐγκωμιάσουμε ὅπως σοῦ ταιριάζει.Δέξου τά ψελλίσματα τῶν νηπίων τέκνων σου.Εἶσαι ἡ μόνη μας ἐλπίδα καί ἡ μόνη μας παρηγοριά. Δέξου τά δάκρυα τῶν πονεμένων σου παιδιῶν.
Κάτω ἀπό τό Σταυρό τοῦ Υἱοῦ Σου ἔζησες τόν Πόνο καί μπορεῖς,Παναγιά μου, νά νοιώσης, καλλίτερα ἀπό ὅλους καί τό δικό μας πόνο καί τόν πόνο τοῦ Γένους μας.
Παναγιά μου, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὑποφέρουμε.Καταποντιζόμαστε.
Ναί. Ἐξ αἰτίας τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τόν Λυτρωτή, χανόμαστε «ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ».
Πολλές φορές σέ πικραίνουμε, Παναγιά μου, μέ τά καμώματά μας.Ἐξ αἰτίας τῆς κακῆς μας συμπεριφορᾶς, δακρύζουν ἀκόμη καί οἱ Εἰκόνες σου.Συγχώρησέ μας,Μητέρα...
Πρόφθασε, Μεγαλόχαρη καί λύτρωσε, ὅπως πάντοτε, τό Λαό σου, ἀπό τούς φανερούς καί τούς ἀφανεῖς ἐχθρούς, πού, μέ λυσσώδη μανία,προσπαθοῦν νά μᾶς διαλύσουν καί νά μᾶς ἐξαφανίσουν.
Σκέπασε μέ τή Χάρι σου ,τούς ἀναξίους δούλους σου. Βοήθησέ μας νά μένουμε ἀμετακίνητοι στήν Πίστι, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ χριστοῦ.
Παναγιά μου, εἶσαι ἡ Μητέρα μας.Σέ ἔχουμε στήν καρδιά μας. Ἔχουμε τή συναίσθησι, ὅτι δέν ἀξίζουμε τή χάρι σου.Πολλές φορές, κάθε μέρα, σέ πικραίνουμε.Ἀλλά ποῦ ἀλλοῦ ἔχουμε νά καταφύγουμε;Ποῦ ἀλλοῦ μποροῦμε νά βροῦμε παρηγοριά καί ἀνάπαυσι;
Μόνον κοντά σου κουρνιάζουμε καί βρίσκουμε γλυκειά παρηγοριά...
Πουθενά ἀλλοῦ.Ὀφείλω νά ὁμολογήσω καί νά τό διακηρύξω σέ ὅλους, πώς ἅν ὑπάρχω στή
ζωή καί, ἄν ὑπηρετῶ τό ἱερό Θυσιαστήριον πενήντα πέντε καί πλέον ἔτη, αὐτό τό ὀφείλω
στή Χάρι Σου, στή δική σου προστασία καί στοργική βοήθεια.
Ποιός μέ ἔσωσε ἀπό τόν κακοήθη ὄγκο στό στόμα;Ποιός μοῦ ἔδωσε πιστοποιητικόν καλοηθείας; Ποιός ἄλλος, ἐκτός ἀπό Σένα, Πανάχραντε, μοῦ ἔδωσε τή Χάρι,νά μπορῶ
νά κηρύττω τό λόγο τοῦ Θεοῦ μου, τόσα χρόνια; Πῶς μπορῶ νά σιωπήσω καί νά μή διακηρύττω τό Θαῦμα τῆς Εὐσπλαγχνίας σου;
Σ' εὐχαριστῶ, Παναγιά μου. Εἶσαι ἡ πιό γνήσια καί στοργική Μητέρα.Εἶσαι τῶν θλιβομένων ἡ Χαρά, Χριστιανῶν ἡ προστάτις, ἡ σκέπη καί ἡ μόνη καταφυγή τῶν πιστῶν.
Σέ Σένα προσφεύγουμε, Μητέρα...
Μέ δάκρυα μετανοίας σέ παρακαλοῦμε.
Λυπήσου μας καί σῶσε μας ἀπό τούς
ἐχθρούς μας, φανερούς καί ἀφανεῖς,
ἐσωτερικούς καί ἐξωτερικούς.
Μά πιό πολύ ,Μεγαλόχαρη,προστάτευσέ μας ἀπό ὅλους αὐτούς τούς Χλευαστές, τούς ἐμπαῖκτες, πού μᾶς κάνουνε τούς φίλους, ἐνῷ, στήν πραγματικότητα, εἶναι φίδια, γεννήματα ἐχιδνῶν᾿
Μή ἐπιτρέψῃς τήν ἀδικίαν.Τό συμφέρον ποίησον.
Παναγιά μου, δέξου τήν δέησίν μου καί,
τῇ μητρικῇ σου παρρησία χρωμένη,
δυσώπησον τόν Υἱόν σου καί Θεόν ἡμῶν,
νά γίνῃ σέ ὅλους μας ἔλεος...Ἔλεος ζητοῦμε,
Παναγιά μου, ἔλεος...
Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, ὡς ἔχουσα παρρησίαν, ἱκέτευε τόν Υἱόν σου καί Θεόν,
ὑπέρ ἡμῶν τῶν νηπίων τέκνων σου.Ἀμήν.
«Δούλη Κυρίου», ἀφοσιωμένη, ἡ ἁγνή καί ἄσπιλη Παρθένος, πιστή στόν ἕνα καί μόνον ἀληθινό Θεό, μελετᾷ μέρα καί νύκτά τό Νόμο Του καί τόν κάνῃ «πρᾶξι» τόσο, ὅσο κανείς ἄλλος ἄνθρωπος σ' αὐτόν τόν κόσμο. Καί ἔτσι, δίκαια, ἀπεδείχθη πραγματικά ἁγνή, ἄμωμη, «κεχαριτωμένη»,
«μόνη ἐν γυναιξίν εὐλογημένη καί καλή».
Κατά λόγον δικαιοσύνης καταξιώθηκε νά λάβῃ ὅλες τίς δωρεές καί τίς Χάριτες τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά συνδέσῃ αἰώνια τόν ἑαυτόν της,μέ τόν Θεόν καί τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων.Ἐκπροσώπησε ἄξια τό ἀνθρώπινον Γένος. Πρόσφερε στό Θεό, μέ τήν ἐνέργεια τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τήν ἀνθρώπινη σάρκα, καθαρή καί πάναγνη. Ἔγινε «τό σκήνωμα» τοῦ Λόγου,«φωτός κατοικητήριον», ὁ πανάμωμος Ναός Θεοῦ τοῦ Ὑψίστου . 'Απόθεσε τόν ἑαυτόν της στά Χέρια τοῦ Θεοῦ, καί ἔτσι ὁ Κύριος πραγματοποίησε , τό προαιώνιον, πάνσοφον, σχέδιόν Του,γιά τή σωτηρία μας καί «ὁ Λόγος σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»(Ἰωάν. α΄ 14).
Ἡ ταπεινή Κόρη τῆς Ναζαρέτ ἔγινε ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου καί Μητέρα ὅλων μας. Μᾶς περιβάλλει μέ στοργή καί τρυφερότητα.Μᾶς σκεπάζει μέ τή Χάρι της.Σέ καθε δύσκολη στιγμή προστρέχουμε στή σκέπη της ,καί κανείς πιστός , μέχρι σήμερα , δέν ἔφυγε ντροπιασμένος ἀπό κοντά της. Κάτω ἀπό τή Σκέπη της βρίσκουμε παρηγοριά .Εἶναι τό καταφύγιόν μας.
Ζητοῦμε τή Χάρι της καί παίρνουμε«τό δώρημα» πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως.
Χάρις εἰς τήν θερμήν της πίστιν, τή γνήσια ἀγάπη της και τίς ὑπέροχες ἀρετές της, ἀναδείχθηκε «ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν καί καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν,τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ.Τῶν φιλοθέων φιλοθεοτέρα καί τῶν Ἁγίων ἁγιωτέρα».Παναγία.Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς λέγει ὅτι «ἡ Παναγία ὑπῆρξε ὑπέρτερη ὄχι μόνον ἀπό κάθε μολυσμό τῆς σαρκός, ἀλλ' ἀνώτερη καί ἀπό αὐτούς τούς μολύνοντες λογισμούς».
Ἡ Παρθένος εἶναι τό «μέγα σημεῖον ἐν τῷ οὐρανῷ», «ἡ περιβεβλημένη τόν Ἥλιον Γυνή»(Ἀποκ.ιβ΄1),ἡ ὁποία «ἔτεκε υἱόν ἄρρενα,
ὅς μέλλει ποιμαίνειν πάντα τά ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ»(Ἀποκ. ιβ΄1-6).
Εἶναι ἡ Γυναῖκα ἐκείνη, πού τό σπέρμα της
συντρίβει τήν κεφαλή τοῦ ἀρχεκάκου Ὄφεως
(Γενέσ. γ΄ 15). Εἶναι ἡ ἀληθινή «κιβωτός τῆς Διαθήκης»(Ἐξοδ.25,9ἑξ.), « ἡ Πύλη ἡ κατά ἀνατολάς κεκλεισμένη»(Ἰεζεκ.44,1),«ἡ ράβδος τοῦ Ἀαρών ἡ βλαστήσασα»(Ἀριθμ.17,23).
Εἶναι ἡ Κλίμακα, πού μᾶς ἀνεβάζει ἀπό τή γῆ στόν οὐρανό.Εἶναι ἡ Σκέπη τοῦ κόσμου ἡ πλατυτέρα νεφέλης.
Ἡ Παρθένος, λέγει ὁ Εἰρηναῖος, εἶναι ἡ αἰτία τῆς σωτηρίας,γιά ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινον Γένος.
Εἶναι «τό σεπτόν κειμήλιον πάσης τῆς Οἰκουμένης», «τιμιωτέρα πάσης κτίσεως».
Ἡ πάναγνη Παρθένος, σάν ἄνθρωπος ἐκοιμήθη,ὅταν ὁ Χριστός καί Θεός μας θέλησε νά τήν παραλάβῃ κοντά Του στά οὐράνια. Παρέδωσε τήν παναγίαν της ψυχήν στά ἄχραντα Χέρια τοῦ Υἱοῦ καί Θεοῦ της. «Μηδέν οὖν ἐπί τούτῳ θορυβηθείς», λέγει ὀ Συναξαριστής,«ἀλλά μετ' εὐφροσύνης δέξαι τόν λόγον, καί γάρ πρός ἀθάνατον ἔρχῃ ζωήν».Διότι, ὅπως τονίζῃ ὁ ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας μας, τήν Θεοτόκον, τήν Μητέρα τῆς Ζωῆς, «τάφος καί νέκρωσις οὐκ ἐκράτησεν, ὡς γάρ ζωῆς Μητέρα, πρός τήν ζωήν μετέστησεν, ὁ μήτραν οἰκήσας ἀειπάρθενον». 
καί ἐκάθισε στά δεξιά
τοῦ Σωτῆρος, μέ τό
ἀπαφθαρτισμένο σῶμα της νά δέεται αἰώνια καί νά σκεπάζῃ μέ τή Χάρι της ὅλους μας.
Ὁ Προφήτης Δαβίδ προφήτευσε τή μετάστασί της λέγοντας «Ἰδού ἡ Βασίλισσα παρέστη ἐκ δεξιῶν Σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη»(Ψαλμ. 44,10).
Ὅλοι οἱ πιστοί κάτω ἀπό τή σκέπη καί τήν προστασία της νοιώθουμε τήν ἀνάγκη νά τήν ἐγκωμιάσουμε. Ἀλλά ποιός μπορεῖ νά τήν ἐγκωμιάσῃ ὅπως τῆς ταιριάζῃ.Ὅλοι μένουν ἄφωνοι μπροστά στό κάλλος τῶν ἀρετῶν της,
Ἄγγελοι καί Ἀρχάγγελοι, Προφῆτες καί Ὁμολογητές τῆς Πίστεως μένουν ἄφωνοι μπροστά στή Μεγαλόχαρη.
Ὁ ἅγιος Ἐπιφάνιος Κύπρου λέγει :
«Καί τίς ἱκανός τοιοῦτον φράσαι μυστήριον;Ποῖον δέ φθέγξασθαι στόμα,ποία δέ γλῶσσα λαλῆσαι
περί τῆς μεγαλωνύμου Θεοτόκου
τῆς μητρός τοῦ Κυρίου; Αὕτη γάρ
καί τάς τῶν οὐρανῶν δυνάμεις
ἐξένισε»
Ὁ θεόπνευστος ὑμνῳδός τῆς 'Εκκλησίας περιγράφει τό θαυμασμό, τήν ἀπορία καί τήν ἔκπληξι τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ ἐνώπιόν της καί λέγει:
«Τήν ὡραιότητα τῆς Παρθενίας σου καί τό ὑπέρλαμπρον τό τῆς ἁγνείας σου, ὁ Γαβριήλ καταπλαγείς, ἐβόα σοι, Θεοτόκε·
Ποῖόν σοι ἐγκώμιον προσαγάγω ἐπάξιον·
τί δέ ὀνομάσω σε; ἀπορῶ καί ἐξίσταμαι·
διο, ὡς προσετάγην, βοῶ σοι· Χαῖρε, ἡ κεχαριτωμένη».
Παναγιά μου, Μεγαλόχαρη, δέν εἴμαστε ἄξιοι νά σέ ἐγκωμιάσουμε ὅπως σοῦ ταιριάζει.Δέξου τά ψελλίσματα τῶν νηπίων τέκνων σου.Εἶσαι ἡ μόνη μας ἐλπίδα καί ἡ μόνη μας παρηγοριά. Δέξου τά δάκρυα τῶν πονεμένων σου παιδιῶν.
Κάτω ἀπό τό Σταυρό τοῦ Υἱοῦ Σου ἔζησες τόν Πόνο καί μπορεῖς,Παναγιά μου, νά νοιώσης, καλλίτερα ἀπό ὅλους καί τό δικό μας πόνο καί τόν πόνο τοῦ Γένους μας.
Παναγιά μου, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας, ὑποφέρουμε.Καταποντιζόμαστε.
Ναί. Ἐξ αἰτίας τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τόν Λυτρωτή, χανόμαστε «ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ».
Πολλές φορές σέ πικραίνουμε, Παναγιά μου, μέ τά καμώματά μας.Ἐξ αἰτίας τῆς κακῆς μας συμπεριφορᾶς, δακρύζουν ἀκόμη καί οἱ Εἰκόνες σου.Συγχώρησέ μας,Μητέρα...
Πρόφθασε, Μεγαλόχαρη καί λύτρωσε, ὅπως πάντοτε, τό Λαό σου, ἀπό τούς φανερούς καί τούς ἀφανεῖς ἐχθρούς, πού, μέ λυσσώδη μανία,προσπαθοῦν νά μᾶς διαλύσουν καί νά μᾶς ἐξαφανίσουν.
Σκέπασε μέ τή Χάρι σου ,τούς ἀναξίους δούλους σου. Βοήθησέ μας νά μένουμε ἀμετακίνητοι στήν Πίστι, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ χριστοῦ.
Παναγιά μου, εἶσαι ἡ Μητέρα μας.Σέ ἔχουμε στήν καρδιά μας. Ἔχουμε τή συναίσθησι, ὅτι δέν ἀξίζουμε τή χάρι σου.Πολλές φορές, κάθε μέρα, σέ πικραίνουμε.Ἀλλά ποῦ ἀλλοῦ ἔχουμε νά καταφύγουμε;Ποῦ ἀλλοῦ μποροῦμε νά βροῦμε παρηγοριά καί ἀνάπαυσι;
Μόνον κοντά σου κουρνιάζουμε καί βρίσκουμε γλυκειά παρηγοριά...
Πουθενά ἀλλοῦ.Ὀφείλω νά ὁμολογήσω καί νά τό διακηρύξω σέ ὅλους, πώς ἅν ὑπάρχω στή
ζωή καί, ἄν ὑπηρετῶ τό ἱερό Θυσιαστήριον πενήντα πέντε καί πλέον ἔτη, αὐτό τό ὀφείλω
στή Χάρι Σου, στή δική σου προστασία καί στοργική βοήθεια.
Ποιός μέ ἔσωσε ἀπό τόν κακοήθη ὄγκο στό στόμα;Ποιός μοῦ ἔδωσε πιστοποιητικόν καλοηθείας; Ποιός ἄλλος, ἐκτός ἀπό Σένα, Πανάχραντε, μοῦ ἔδωσε τή Χάρι,νά μπορῶ
νά κηρύττω τό λόγο τοῦ Θεοῦ μου, τόσα χρόνια; Πῶς μπορῶ νά σιωπήσω καί νά μή διακηρύττω τό Θαῦμα τῆς Εὐσπλαγχνίας σου;
Σ' εὐχαριστῶ, Παναγιά μου. Εἶσαι ἡ πιό γνήσια καί στοργική Μητέρα.Εἶσαι τῶν θλιβομένων ἡ Χαρά, Χριστιανῶν ἡ προστάτις, ἡ σκέπη καί ἡ μόνη καταφυγή τῶν πιστῶν.
Σέ Σένα προσφεύγουμε, Μητέρα...
Μέ δάκρυα μετανοίας σέ παρακαλοῦμε.
Λυπήσου μας καί σῶσε μας ἀπό τούς
ἐχθρούς μας, φανερούς καί ἀφανεῖς,
ἐσωτερικούς καί ἐξωτερικούς.
Μά πιό πολύ ,Μεγαλόχαρη,προστάτευσέ μας ἀπό ὅλους αὐτούς τούς Χλευαστές, τούς ἐμπαῖκτες, πού μᾶς κάνουνε τούς φίλους, ἐνῷ, στήν πραγματικότητα, εἶναι φίδια, γεννήματα ἐχιδνῶν᾿
Μή ἐπιτρέψῃς τήν ἀδικίαν.Τό συμφέρον ποίησον.
Παναγιά μου, δέξου τήν δέησίν μου καί,
τῇ μητρικῇ σου παρρησία χρωμένη,
δυσώπησον τόν Υἱόν σου καί Θεόν ἡμῶν,
νά γίνῃ σέ ὅλους μας ἔλεος...Ἔλεος ζητοῦμε,
Παναγιά μου, ἔλεος...
Παναγία Δέσποινα Θεοτόκε, ὡς ἔχουσα παρρησίαν, ἱκέτευε τόν Υἱόν σου καί Θεόν,ὑπέρ ἡμῶν τῶν νηπίων τέκνων σου.Ἀμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου