«Ἕρμη,σκλάβα, πικρή Ρωμιοσύνη...»

     Θεωρῶ πολύ ἐπίκαιρο νά δημοσιεύσω ἐδῶ ἕνα
θαυμάσιο ποίημα τοῦ ἐθνικοῦ μας ποιητοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ. Ἕνα ποίημα, τό ὁποῖο μιλάει στήν καρδιά μας, ὅπως ἄλλωστε καί ὅλη του ἡ ποίησις. Πολλά ἔχει νά διδαχθῆ ὁ νουνεχής ἐπισκέπτης. Δέν θά κάνω ἀνάλυσι τοῦ ποιήματος, διότι πιστεύω ὅτι δέν χρειάζεται ἀνάλυσι.Τά  ὑψηλά μηνύματα τοῦ ποιητοῦ εἶναι ζωντανά καί ἀποπνέουν τό ἄρωμα τῆς Πίστεως στό Χριστό καί τῆς ἀγάπης πρός τή βασανισμένη μας πατρίδα, πού καλεῖται νά κάψῃ  κάθε ἐπιβουλή τῶν ἐχθρῶν της καί νά μήν ἀφήσῃ τόν ἄθεο νά πάρῃ τό στερνό θησαυρό της!

ΟΙ  ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ             

              τοῦ Κ. Παλαμᾶ
Ἕρμη,σκλάβα,πικρή,   Ρωμιοσύνη,
τή βλαστήμια τἀντίθεου τήν εἶδα
κατά σέ πειρασμούς νά τή χύνῃ
σάν τή λέπρα καί σάν τήν ἀκρίδα!
Ποιός βαστιέται μ' ἀδάκρυτα μάτια
νά σέ ἰδῇ ; τί ἁμαρτίες πληρώνεις ;
Στά χρυσά ρηγικά  σου  παλάτια
γνέθει ἡ ἀράχνη καί μύρεται ὁ γκιώνης.
Καί στά χέρια τ' Ἀντίχριστου κοίτα
τοῦ χαμοῦ τή σαΐτα !
Ἕρμη,σκλάβα, πικρή Ρωμιοσύνη,
σέ τρυπάει στήν καρδιά καί σέ σβύνει.
Καρδιά, γνώμη, νοῦς, τοῦτα καί τἄλλα,
τό χρυσό μυρογυάλι ραγίστη,
κι' ὅλα πᾶνε· σοῦ μένει μιά στάλα,
τοῦ Χριστοῦ καί τῆς μάνας σου ἡ πίστη!
Μήν ἀφήσῃς τόν ἄθεο νά πάρῃ
τό στερνό θησαυρό σου!
Μέ τοῦ Ὑψίστου τή χάρη
στά παρμένα σου πόδια στυλώσου,
ψάξε μέσ' στήν καρδιά σου τήν ἄδεια
γιά μιά σπίθα, τό βόγγο σου πάψε,
ὅσα γύρω σου βρῇς ξεροκλάδια
ἄναψέ τα, φωτιά βάλε, κάψε!
Κάψε τό ἔργο τοῦ ἄθεου πού τὄχει
Σατανᾶς φυσημένο
προτοῦ πέσῃ στό πλάνο του βρόχι
κι' ὅ,τι μένει σου ἁγνό καί παρθένο.
Ἕρμη, σκλάβα,  πικρή Ρωμιοσύνη,
κατά σέ ἡ βλαστήμια τινάχτη,
τήν κατάρα σου νἄχῃ, ὦ πατρίδα!
Πρίν πληγή, πρίν ἀρρώστια νά γίνῃ
σάν τή λέπρα καί σάν τήν ἀκρίδα,
φωτιά! κάψε την, κάμε τη στάχτη.