ΜΕΓΑ ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΣΟΥ
Κύριε, Κύριε Ἰησοῦ, ἔχω τόσα πολλά μέσα στήν ψυχή μου, λόγια Ἀγάπης, καί προσπαθῶ νά συνθέσω ὕμνον εὐχαριστίας, Σέ Σένα, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, καί δυσκολεύομαι. Δέν μπορῶ νά ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνη μου, γιά τίς ἄπειρες φανερές καί ἀφανεῖς εὐεργεσίες Σου. Πῶς νά περιγράψω τήν ζωντανή Σου Παρουσία στή ζωή μου; Πῶς νά ἐκφράσω τά ἀνέκφραστα μεγαλεῖα τῆς Στοργῆς; Πῶς νά περιγράψω τά ἀπερίγραπτα μεγαλεῖα τῶν Θαυμασίων Σου; Νοιώθω χαρά, εὐφροσύνη καί ἀγαλλίασι. Αἰσθάνομαι νά μέ περιβάλλῃ ἡ Χάρις Σου και ἀπορῶ, πῶς, Κύριέ μου, καταδέχεσαι, νά σκεπάζῃς , με τόση στοργή, ἐμέ τόν ἁμαρτωλό καί ἐλεεινό καί ἀνάξιο δοῦλο Σου καί Θέλω νά κράξω, νά φωνάξω σέ ὅλους· «Ἀδέλφια μου, ταλαίπωροι συνοδοιπόροι, ἔχετε θάρρος! Δέν εἴμαστε πιά μόνοι στή ζωή! Ἔχουμε Παντοδύναμο Προστάτη καί βοηθόν, ὄχι μόνον στίς θλίψεις, μά σέ ὅλες τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας! Εἷναι μαζί μας ὁ Ἰησοῦς. Εἶναι ὁ πρῶτος Παράκλητος, ὁ πρῶτος Παρηγορητής. ὁ πρῶτος Πλησίον. Εἷναι κοντά μας καί «θεραπεύει πᾶσαν νόσον και πᾶσαν μαλακίαν» καί δέν μᾶς ἐγκαταλείπει ποτέ!...
Εἶναι «ὁ δι’ οὗ τά πάντα ἐγένετο»,
πού καταδέχεται καί συγκαταβαίνει, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ και λαμβάνει δούλου μορφήν γίνεται
ὐπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, γιά νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τή δουλεία τῆς
Φθορᾶς, γιά νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό την «ἰλύν βυθοῦ», εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ,
διά τῆς Παρακοῆς στό Θέλημα τοῦ οὐρανίου Πατρός. Σταυρώνεται Αὐτός, ἀντί ἡμῶν. Ἀδελφοί
ἅγιοι, κλήσεως ἐπουρανίου μέτοχοι, «γρηγορεῖτε καί προσεύχεσθε» και θαρσεῖτε
και ἐν παντί εὐχαριστεῖτε! Ὁ Χριστός εἶναι μαζί μας. Φρούριόν μας! Περιβάλλει, μέ ἀγάπη καί μέ τρυφερότητα, ἀκόμη
καί ἐμέ τόν ταλαίπωρο καί ἐλεεινό καί πτωχό καί γυμνό, καί μέ ἁνέχεται εἰς τό Ἅγιον
καί ἰερόν Αὐτοῦ θυσιαστήριον 62 χρόνια
καί μέ περιβάλλει μέ τήν ἄπειρη Ἀγάπη Του· ἀντιλαμβάνεσθε, μέ πόση
πατρική στοργή περιβάλλει ὅλους ἐσᾶς , ἀγαπητά
μου παιδιά, πού εἶσθε πιστοί καί ἅγιοι; Ἔχετε, λοιπόν, θάρρος. Ἔχετε πάντοτε
προσηλωμενο τό νοῦ σας στόν οὐράνιον Πατέρα! Ἀνοίξτε τήν καρδιά σας στόν Ἰησοῦν,
πού εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας. Αὐτός εἶναι ἡ μόνη Ὁδός, ἡ Μόνη Ἀλήθεια ἡ Ἀνάστασις
καί ἡ Ζωή, τό Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου. Ἐγκολπωθεῖτε τό Εὐαγγέλιον
τῆς Ἀγάπης Του, ὑμνεῖτε καί ὑπερυψοῦτε Αὐτόν εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. Ὁ
Γλυκύς καί πρᾶος Ἰησοῦς εἶναι ὁ Παρηγορητής μας. Και εἶναι μαζί μας. Σ’Αὐτόν ὀφείλουμε
τή ζωή μας. Αὐτός καί μόνον Αὐτός
νοηματίζει τήν ὔπαρξί μας. Χωρίς Αὐτόν τίποτε ἀπολύτως δέν ἔχει νόημα. Αὐτός εἶναι
τό Ὕδωρ τό Ζῶν, ἡ Πηγή τῆς ὄντως Ζωῆς καί τῆς Ἀθανασίας. «Χωρίς Αὐτόν οὐ
δυνάμεθα ποιεῖν ΟΥΔΕΝ».
Ξεχειλίζει ἡ ψυχή μου ἀπό εὐγνωμοσύνη
καί δέν μπορῶ ἐπάξια νά τήν περιγράψω καί να βοηθήσω ὅλους σας νά καταλάβετε τήν
ἄπειρη Εὐσπλαγχνία, τό ἄπειρον Ἔλεος, ὅπως πραγματικά, τό βιώνω ἐγώ στήν
προσωπική καί τήν Οἰκογενειακή μου ζωή… Μόνον δακρύζω καί κραυγάζω καί
διακηρύττω τό ΧΡΕΟΣ: «Αὐτόν προσκυνήσωμεν! Αὐτόν δοξολογήσωμεν, ἐν ἑνί στόματι
και μιᾷ καρδίᾳ, λόγῳ καί ἔργῳ. Αὐτόν εὐλογήσωμεν ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Αὐτοῦ!
».
Ναί, Κύριέ μου, κραυγάζω σέ ὅλους ὅτι εἶσαι ὁ Πρῶτος Παράκλητος καί ὅτι εἶσαι παντοτινά μαζί μας, σ’ αὐτόν τον κόσμο, πού «ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» καί ὄχι μόνον μᾶς παραστέκεις στό κάθε μας βῆμα, ἀλλά μᾶς στέλνεις καί ἄλλον Παράκλητον, τό πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὅ παρά τοῦ Πατρός ἐκπορεύεται καί ἐν Σοί ἀναπαύεται, γιά νά θεραπεύῃ τά ἀσθενῆ καί νά ἀναπληρώνῃ τά ἐλλείποντα, νά μᾶς θυμίζῃ καί νά μᾶς ἐξηγῇ τό ζωοποιό Σου Λόγο καί νά μᾶς ὁδηγῇ εἰς πᾶσαν την Ἀλήθειαν. Δέν φοβούμαστε τίποτε. Μόνον κοντά Σου βρίσκει γαλήνη και ἀνάπαυσι ἡ ψυχή μας.Μόνον κοντά Σου νοιώθουμε. ἀπολύτως, ἀσφαλεῖς. Μέ τή Χάρι τοῦ παναγίου Σου Πνεύματος, πού μᾶς ἐνισχύῃ τίς δύσκολες ὧρες, νοιώθουμε ἱκανοί τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν την δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ. Καί ἀσιγήτως ψάλλομεν· ΔΟΞΑ Σοι, Κύριε, ΔΟΞΑ ΣΟΙ! Ἀξίωσέ μας, Γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ να Σέ ὑμνοῦμε καί νά Σέ δοξολογοῦμεν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. Δέξου Κύριε, τά δάκρυα τῆς εὐγνωμοσύνης μας, γιά τίς ἄπειρες πρός ἡμᾶς εὐεργεσίες Σου. Διότι σέ Σένα ἀνήκει ἡ Βασιλεία καί ἡ δύναμις, ἡ τιμή, τό κράτος καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.ΑΜΗΝ.
Μέγα καί ἀνεξιχνίαστον εἶναι τό Μυστήριον τῆς
Οἰκονομίας Σου, Μόνε Φιλάνθρωπε! Ἄφατη εἶναι ἡ Μακροθυμία σου, ἄπειρον το ἔλεός
Σου! Δόξα Σοι Κύριε, δόξα Σοι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου