ΔΕΗΣΙΣ

 

ΠΡΟΣ ΚΥΡΙΟΝ

 

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός ἐλέησόν με! Σύ, ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, Σύ μόνον θέλεις καί μπορεῖς νά  μέ λυτρώσῃς ἀπό τόν ἀβάσταχτο πόνο, πού βαραίνει τήν ψυχή μου, ἀπό τόν Πόνο, πού μοῦ προκαλεῖ  ὁ πρόσκαιρος μέν, ἀλλά βαρύς καί  ἀφόρητος ἀποχωρισμός ἀπό  τόν ἀγαπημένο μου Γιό, ἀπό τόν Παναγιώτη μου. Γνωρίζεις, Κύριε ὅτι ὁ μικρός μου Γιός, ὁ συνταγματάρχης μου, ἦταν τό στήριγμά μου. Ὁ γλυκός του λόγος, βάλσαμο στά γηρατειά μου!...

Κύριε, μοῦ λείπει πολύ τό ἀγγελούδι μου. Καί δέν εἶμαι ὁ μόνος, ὅπως ξέρεις, πού ζῶ  αὐτόν τόν πόνο τοῦ ἀποχωρισμοῦ. Ὑπάρχουν πολλοί γονεῖς, πού ζοῦν τόν ἴδιο Πόνο. Κύριε, Σέ παρακαλῶ, γαλήνεψε τήν πονεμένη μας καρδιά, σήκωσε πάνω Σου καί τό δικό μας Πόνο... Μή μᾶς καταλογίσῃς τόν πόνο μας σάν ἁμαρτία ἤ ὀλιγοπιστία... Κύριε πιστεύω ὁλόψυχα ὅτι Σύ εἶσαι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας ἐλπίδα,  τό Φρούριόν μας, τό Μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Πιστεύω, Κύριε, ὅτι θέλεις, ὡς Πανάγαθος  καί μπορεῖς ὡς Παντοδύναμος, νά μᾶς λυτρώσῃς ἀπό κάθε εἴδους πόνο καί ἀπό κάθε συμφορά, πού μᾶς ταλανίζει ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας. Πιστεύω καί ὁμολογῶ ὅτι , Σύ, πού σταυρώθηκες, ἀντί ἡμῶν σπεύδεις, Ἀγαθέ, καί συντομεύεις τίς μέρες τῆς θλίψεως καί παίρνεις κοντά Σου τά ἀγαπημένα μας πρόσωπα. Μᾶς ἀνασύρης ἀπό τήν « ἰλύν βυθοῦ»,  εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ καί μᾶς Ὀδηγεῖς εἰς τόπον ἀναψυχῆς, «ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων», μᾶς  ἀπαλλάσσεις ἀπό τόν Πόνο καί χαρίζεις σέ ὅλους μας τήν αἰώνια Χαρά, τήν μακαριότητα. Ἀναπαύεις τίς ψυχές ὅλων μας ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος. Διό καί Σέ δοξάζουμε,   Κύριέ μου Ἰησοῦ,  Ὕψιστε Θεέ, γιά τίς  ἄπειρες φανερές καί ἀφανεῖς Εὐεργεσίες Σου! Συγχώρησέ μας, γλυκύτατέ μου Ἱησοῦ, γιά τόν Πόνο, πού νιώθουμε, ἐξ αἰτίας τοῦ ἀποχωρισμοῦ ἀπό τά προσφιλῆ μας πρόσωπα. Συγχώρησε, Κύριε καί μένα τόν ἀνάξιο δοῦλο Σου, καί θεράπευσε τή ματωμένη μου καρδιά. Μή με ἀποδοκιμάσῃς, ἀλλά μακροθυμῶν καί πρίν εἰς τέλος ἀπόλωμαι σῶσον με! Περιμένοντας, μέ λαχτάρα τό Θεῖον Κάλεσμα, ἀξίωσόν με, μέχρι τῆς ἐσχάτης μου ἀναπνοῆς  νά Σέ ὑμνῶ καί νά Σέ δοξάζω ἐν παντί τόπῳ τῆς  Δεσποτείας Σου. Διότι Σέ Σένα ἀνήκει ἡ δύναμις καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.