ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ

΄

ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚAΡΔΙΑ ΜΑΣ ΣΤΌ ΧΡΙΣΤΟ

Ζοῦμε σέ μιά σχιζοφρενική ἐποχή.  Δυό χιλιάδες καί πλέον χρόνια, μετά τόν Ἐρχομό τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ, ἡ ἀνθρωπότης  παραπαίει, δέν δέχεται τόν Ἀληθινόν Μεσσία, καί περιμένει τόν ψεύτικο, τόν Ἀντίχριστο, τόν Παγκόσμιο κυβερνήτη, τόν Μaetreya. Ὁ ἄνθρωπος «Οὐ συνῆκε». Δέν κατενόησε τήν τιμήν τοῦ· «κατ’εἰκόνα» καί «παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς»(Ψαλμ.48, 13,21). Ζῆ σάν κτῆνος καί πεθαίνει σάν κτῆνος. Ὁ Σίλλερ λέει ὅτι ὁ ἄνθρωπος, δέν στέκεται στόν συνάνθρωπόν του ὡς «ὁ Πλησίον», ἀλλ’ ὡς ἐχθρός ( der Mensch dem Menschen gegenueberstehet).  Ὁ Σαίξπηρ, στόν Μακβεθ, λέγει ὅτι:

 «Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή, πού ὅταν βλάψῃς ἄλλον

 εἶναι πρᾶξι ἐπαινετή, καί ὅταν κάνῃς τό καλό,

οἱ πιό πολλοί σέ παίρνουν γιά τρελλό».

 Ὁ λόγος τοῦ Προφήτου Ἱερεμίου εἶναι διαχρονικός  καί περιγράφει ἄριστα καί τή συμπεριφορά τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας. Οἱ ἄνθρωποι διαπράττουν  ΔΥΟ πονηρά καί ὀλέθρια σφάλματα. α)«Ἐγκαταλείπουν τόν Θεόν καί β) ὀρύσσουν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἵ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν» (Ἱερ. 2,13). Πετρῶσαν οἱ καρδιές. Ἐψύγη ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν.     

Γι’αὐτό

«εἶναι πικρό καί τό νερό πού πίνουμε,

καί τό ψωμί πού τρῶμε «ἄρτος ὀδύνης».

 Καί ἔτσι δημιουργοῦνται πολλά καί μεγάλα προβλήματα, πού ὁδηγοῦν στή καταστροφή τῆς ἀνθρωπότητος. Ἡ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ  ΚΡΙΣΙΣ π.χ. ἀπειλεῖ ὁλόκληρο τό περιβάλλον, ὁλόκληρο τόν πλανήτη.  Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή ἀνατροπῆς τῆς Ἱεραρχίας τῶν Ἀξιῶν. ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ  νά καταστραφῆ  τό Σύμπαν, τό ἀνθρώπινον Γένος καί ὁλόκληρος ὁ φυσικός κόσμος. Καί δέν κάνουμε τίποτε γι’αὐτό. Καί ὄχι μόνον, ἀλλά συνεχίζουμε νά λατρεύουμε τά εἴδωλα καί νά  ἀδικοπραγοῦμε.

Σ’ αὐτήν τήν κατάντια ὁδηγεῖ ἡ τεχνολογική πρόοδος, ἡ ἀτομική ἐνέργεια καί τά  πολλά διαπλανητικά ταξίδια. Στρέφει ὁ Μανασσῆς καί τρώγει τίς σάρκες του, κατασπαράσσει τόν ἀδελφόν του, Πόλεμοι, θάνατοι, συμφορές. 

ΕΙΘΕ ὁ Φιλάνθρωπος Θεός, νά ἀνοίξῃ τούς καταρράκτες τοῦ Οὐρανοῦ, γιά νά ξεπλύνῃ τίς ντροπές καί νά φέρῃ σέ συναίσθησι ὅλους μας!

Ἡ Ἑκκλησία τοῦ Θεοῦ καί ἡ ὁρθόδοξος Θεολογία καλεῖται νά σταθῇ εἰς τό ὕψος τῆς Ἀποστολῆς της καί μέ ψυχραιμία νά ἀντιμετωπίσῃ τήν κρίσι αὐτή καί τά προβλήματα, πού γεννῶνται καί νά φέρῃ σέ ΘΕΟΓΝΩΣΙΑ τόν κόσμον, πού «ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται». Δικό της ἔργον εἶναι νά ἑνώνῃ τούς ἀνθρώπους μέ τό Θεό καί μεταξύ τους, «ἵνα οἱ πάντες ἝΝ ὦσιν». Ἕργον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησία καί τῆς Ὀρθοδόξου Θεολογίας εἶναι νά διδάσκουν ὅτι αὕτη ἐστίν ἠ αἰώνιος ζωή: Νά γνωρίζουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τόν ΕΝΑ καί Μόνον  Ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλεν ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ (Ἰωάν.ιζ΄3). Νά διδάσκουν τούς ἀνθρώπους  τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὥστε ὅλοι νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον καί νά τό κάνουμε «Πρᾶξι»  στήν καθημερινή μας ζωή,  γιά νά μπορέσουμε νά λυτρωθοῦμε ἀπό τό σκοταδισμό. Ὑπάρχουν, δυστυχῶς, ἀνεγκέφαλοι, ἀντίχριστοι, πού  κυβερνοῦν τόν κόσμον  καί, μέ κάθε δόλιο τρόπο προσπαθοῦν νά ξεριζώσουν ἀπό τήν καρδιά μας τό Χριστό καί τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης. Δυστυχῶς, οἱ Ἀντίχριστοι, ἀνατρέπουν τήν Ἱεραρχία τῶν Ἀξιῶν. Ἡ Πίστις στό Χριστό, ἡ Ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα καί τήν Οἰκογένεια, θεωρεῖται ρατσισμός, ὀπισθοδρόμησις, καί ὅτι οἱ ἀνωμαλίες καί ὅλες  οἱ διαστροφές,  θεωροῦνται ἰδιαιτερότητες καί πρόοδος. ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ νά καταλάβουν οἱ ἁρμόδιοι ὅτι: ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, Η ΑΝΩΜΑΛΙΑ. ΕΙΝΑΙ  Δ Ι Α Σ Τ Ρ Ο Φ Η .

 ΓΑΜΟΣ π.χ. εἶναι ἕνωσις ἀνδρός καί γυναικός καί ΟΧΙ ἕνωσις δύο ὁμοφυλοφίλων, πού δέν γεννοῦν, δέν παράγουν, δέν διαιωνίζουν τό Γένος. Δέν μποροῦν νά εἶναι γονεῖς, διότι γονεύς σημαίνει γεννήτωρ, σημαίνει αὐτόν πού παράγει, αὐτόν, πού γεννᾶ.  Ὁ / Η   Ὁμοφυλόφιλος,πού δέν γεννᾶ, δέν μπορεῖ νά λέγεται γονεύς, γεννήτωρ. Οὔτε  ἔχει φιλτρον πατρικόν ἤ μητρικόν. Συνεπῶς δέν μποροῦν νά υἱοθετοῦν. Δέν ἀντικαθίσταται ὁ τίμιος γάμος, μέ τά «σύμφωνα συμβίωσης». Ἐάν ψηφισθῆ νόμος, πού νά ὀνομάζει γάμο  τήν συμβίωσι, εἶναι ἄδικον.Πολύ δέ περισσότερον ἄδικον θά εἶναι ἄν ἐπιτραπῆ ἡ υἱοθεσία ἐκ μέρους τῶν ὁμοφυλοφίλων. Αὐτό θά σημαίνει ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΙΝ τῆς ΠΑΙΔΕΡΑΣΤΙΑΣ. Καί δυστυχῶς, μέ δόλιο τρόπο, αὐτό προασπαθοῦν νά ἐπιτύχουν οἱ ἀντίχριστοι σήμερα. Θά τούς ἀφήσουμε  νά ἀφανίσουν τήν Ὀρθοδοξία καί τόν Ἑλληνικό Πολιτισμό;  Τώρα εἶναι καιρός ἡ  Ορθόδοξος Ἐκκλησία καί ἡ Ὀρθόδοξος Θεολογία νά ἀρθοῦν εἰς τό ὕψος τῶν περιστάσεων. «Νά Παύσουν νά διϋλίζουν τόν κώνωπα, τήν δέ κάμηλον καταπίνοντες» (Ματθ.κγ΄24). Καί οἱ ἐκκλησιαστικοί ἄρχοντες νά ἐλευθερωθοῦν ἀπό τό κακόν Πνεῦμα τῆς ΦΙΛΑΡΧΙΑΣ,ΤΗΣ ΑΡΧΟΜΑΝΙΑΣ καί τῆς ρίζας πάντων τῶν κακῶν ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΓΥΡΙΑΣ. Νά παύσουν νά κοστολογοῦν τά Μυστήρια, νά ἀφήσουν τά συγχωροχάρτια, νά ΤΑΠΕΙΝΩΘΟΥΝ καί νά ἑνωθοῦν εἰς Ἕν καί ὡς Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική ἘΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑ νά ἀντιμετωπίσουμε τή λαίλαπα τοῦ Ἀντιχρίστου, πού ὀνομάζει τή Σατανοποίησι, ὡς Παγκοσμιοποίησιν. Διότι, Μόνον  ἐάν οἱ πάντες ἑνωθοῦμε εἰς  ἝΝ, θά μπορέσουμε νά ἀντιμετωπίσουμε καί νά λύσουμε σωστά τά προβλήματα, πού  δημιουργεῖ ὁ ἄνομος, ὁ Υἰός τῆς ἀπωλείας καί νά  πραγματοποιηθῇ ὁ Πόθος τοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ «ἵνα οἱ πάντες ἕν ὦσιν». Καί τότε μόνον θά ἐπιτύχῃ καί ἡ Ὀρθόδοξος ΘΕΟΛΟΓΙΑ τήν ὑψηλή της ἀποστολή νά ἑνώσῃ τούς ἀνθρώπους μέ τό Θεό, ὥστε νά ἀνοίξουμε ὅλοι τήν καρδιά μας στό ΧΡΙΣΤΟ, Λατρεύοντες Αὐτόν μέ τήν καρδιά μας, «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ». Καί, περιπατοῦντες «ἐν ἀγάπῃ», νά δοξάζουμε, νά  ὑμνοῦμεν καί  νά εὐλογοῦμεν ΑΥΤΟΝ, τόν Κύριον τῆς Δόξης. Διότι μόνον εἰς Αὐτόν  ἀνήκει ἡ βασιλεία, ἡ Δύναμις, ἡ τιμή, ἡ δόξα καί τό Κράτος, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.

Non finito.