ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ «ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ» ΖΩΗΣ.

 

                                       ΣΤΙΓΜΕΣ, ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΙΝ’ Η ΖΩΗ.

 

Σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία, μᾶς ἔχει ἐγκαταστήσει ὁ Μακρόθυμος καί Πολυέλεος  ἡμῶν Θεός, μέ ἡμερομηνίαν λήξεως. Μᾶς χαρίζει, ὁ Φιλάνθρωπος, «καιρόν μετανοίας» καί μᾶς καλεῖ νά διορθώσουμε τό ΛΑΘΟΣ τοῦ πεπτωκότος. Καί καλόν εἶναι, πρίν εἰς τέλος χαθοῦμε, νά ἐννοήσουμε «τό βραχύ τῆς ζωῆς» καί τή ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων, καί, ὅσον ἔχομεν καιρόν, νά διορθώσουμε καί  νά θεραπεύσουμε τήν προβληματική μας συμπεριφορά, διά τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Νά προσέξουμε δηλαδή τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας ἐπί τῆς γῆς, ὥστε νά εἶναι ὄντως ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ.

Καί στιγμές ζωῆς εἶναι μόνον οἱ στιγμές ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Καί Θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι «ἡ τελεία Ἀγάπη πρός τόν Θεόν καί πρός τόν πλησίον,  εἰς τήν «Πρᾶξιν» τῆς καθημερινής μας ζωῆς» ὅτι «ἐν ταύταις ταῖς δυσίν ἐντολαῖς ΟΛΟΣ Ο ΝΟΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΦΗΤΑΙ ΚΡΕΜΑΝΤΑΙ» (Ματθ. κβ΄37-40). Διότι «Ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί, καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὀ Θεός ἐν αὐτῷ» ( Α΄ Ἰωάν. δ΄16). Ὁ δέ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ, μιμεῖται τόν Χριστόν. Περιπατεῖ «ἐν ἀγάπῃ», ζῆ εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ, ἀγαπᾶ, ὅπως ὁ Χριστός. Παραδίδει τόν ἑαυτόν, γιά τήν σωτηρίαν  ὅλων ἠμῶν τῶν ἀμαρτωλῶν. Προσφέρει τόν ἑαυτόν Του πρός χάριν μας  «προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας» καί μᾶς ὁρίζει ΠΩΣ μποροῦμε κι’ ἐμεῖς  νά ζοῦμε καί οἱ στιγμές τῆς ζωῆς μας, νά εἶναι ὄντως ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ(παρβλ. Ἐφεσ. ε΄1-20).

Στιγμές ζωῆς εἶναι οἱ στιγμές ἐξόδου ἀπό τή Βαβυλώνα, οἱ Στιγμές  περισυλλογῆς, Στιγμές, ὅπου τό βλέμμα λέει πολλά καί ἡ σιωπή ἄλλα τόσα. Στιγμές ὅπου τό βλέμμα γίνεται στεναγμός καί δάκρυ εὐγνωμοσύνης στό ΛΥΤΡΩΤΗ!

Κύριέ μου, Γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, Σύ καί μόνον Σύ, δίδεις ζωήν καί περιεχόμενον  στήν ἄχαρη ζωή μας, ἀξίωσέ μας, Κύριε, τούς ἁμαρτωλούς καί ἀναξίους δούλους Σου, νά στερεωθοῦμε εἰς τήν ὀρθόδοξον Πίστιν καί νά βαδίζουμε συνειδητά εἰς τόν  δρόμον τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ καί πατρός, εἰς τόν δρόμον, πού χάραξες μέ τό Πανάγιον Αἷμα Σου, περιπατοῦντες «ἐν τῇ ἀγάπῃ». Ἀξίωσέ μας νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι μόνον ἀκούοντες τόν λόγον Σου καί φυλάσσοντες αὐτόν καί ὅτι μόνον τότε θά εἶναι οἱ Στιγμές τῆς ζωῆς μας ἐπί τῆς γῆς Στιγμές ζωῆς, Στιγμές δοξολογίας, Στιγμές Εὐχαριστίας τοῦ Παντάνακτος Θεοῦ!

Ἀξίωσέ μας, Κύριε, νά σταθοῦμε, ν ο ε ρ ά, παρά τούς πόδας Σου, εἰς τό κατώφλι Σου, σέ τούτη τή γωνιά τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς,  νά ἀκοῦμε τόν λόγον Σ ου, πού, πιό γλυκός κι’ ἀπό τό μέλι, ρ έ ε ι ἀπό τό πανάγιον στόμα Σου καί τρέφει, θεραπεύει τήν ταλαίπωρη ψυχή μας καί τήν ζ ω ο π ο ι ε ῖ.

Κύριε, βάλσαμο εἶν’ ὁ λόγος Σου, ἴαμα, θεραπεία καί κάνει τίς Στιγμές τῆς  ζωῆς μας Στιγμές  ὄντως ζωῆς, Στιγμές εὐλογημένες, Στιγμές Εὐχαριστίας. Ὁ λόγος Σου εἶναι Φῶς, γλυκύττητα, πού θερμαίνει τήν ψυχή, νοηματίζει τή ζωή καί μᾶς ὁδηγεῖ ἀπό τό· κατ’εἰκόνα, εἰς τό· καθ’ ὁμοίωσιν. Τότε καί ὀ δικός μας λόγος εἶναι χαριτωμένος καί ἅλατι ἡρτημένος. Τότε κάθε μας Πρᾶξις, θεραπεύει πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. Τότε οἱ Στιγμές τῆς ἐπίγειας ζωῆς μας εἶναι Στιγμές τῆς ὄντως ζωῆς.

Εἷναι καιρός νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι «πήραμε τή ζωή μας λάθος», καί «νά ἀλλάξουμε ζωή».

Εἶναι καιρός νά καταλάβουμε καλά καί νά ἐνστερνισθοῦμε τήν ΑΛΗΘΕΙΑ  ὅτι Στιγμές ὄντως ζωῆς εἷναι:

ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ἀναχωρήσεως ἀπό τό Κακό καί ἀπό τούς κακούς, ἡ Ἔξοδος ἀπό τή Βαβυλώνα (Ἀποκ. ιη΄4).

Σημειωτέον δέ ὅτι ἡ Ἔξοδος, ἡ  Ἀναχώρησις δέν  δέν νοεῖται ὡς τοπική μετακίνησις, ἀλλά ὡς ἀναχώρησις ἠθική, πνευματική. Σημαίνει  ἀγῶνα πρός κάθαρσιν τῆς καρδίας, κατά τό· «ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῶν καί ἀφορίσθητε, λέγει Κύριος, καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε, κἀγώ εἰσδέξομαι ὑμᾶς...»(Β΄Κορινθ. στ΄ 16-18). Οἱ στιγμές ἀναχωρήσεως ἀπό τό Κακό εἶναι στιγμές ὄντως ζωῆς, εἶναι Στιγμές  καθαρῆς καρδιᾶς, Στιγμές Θεοπτείας. Εἶναι στιγμές Προσευχῆς, Στιγμές προσηλώσεως νοῦ πρός Θεόν. Εἶναι Στιγμές προσεγγίσεως τοῦ Ἰησοῦ. Εἷναι Στιγμές ἁφῆς τοῦ  ἄκρου τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου Αὐτοῦ ὄπισθεν, εἶναι ἁφή, ψαῦσις, ἄγγιγμα ψυχῆς τοῦ Θεανθρώπου (.Μάρκ. ε΄27 ἑξ. στ΄ 56. Ματθ.ιδ΄36. θ΄20 ἑξ. Λουκ. η΄44ἑξ.).