ΣΥΜΠΟΛΙΤΑΙ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΑΙ ΟΙΚΕΙΟΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 

                      «ΗΜΩΝ  ΓΑΡ ΤΟΛΙΤΕΥΜΑ ΕΝ ΟΥΡΑΝΟΙΣ ΥΠΑΡΧΕΙ»

 

Ὁ Μακρόθυμος καί Φιλάνθρωπος Θεός, ὡς στοργικός Πατέρας, μετά τήν ἀνταρσία τοῦ Πρωτοπλάστου, ἀπό ἔλλειψι Ἀγάπης πρός τόν Δημιουργόν καί Εὐεργέτην του, μετά τήν πτῶσιν του, διά τῆς ΠΑΡΑΚΟΗΣ, δεν τόν τιμώρησε, ἀλλά συγκαταβαίνων, πέταξε ἀπό πάνω τά φύλα συκῆς,(τόν κνισμόν, τόν ἔλεγχον τῆς συνειδήσεώς του, ἐξ αἰτίας τῆς πτώσεως) καί τον ἐνέδυσε (τόν ἔντυσε) μέ δερματίνους χιτῶνας (μέ τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας). Καί ὄχι μόνον, ἀλλά τόν ἐγκατέστησε εἰς τήν ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου γῆν, ὥστε νά βλέπει τόν Παράδεισον τῆς Ἐδέμ, νά βλέπῃ Τί εἶχε καί Τί ἔχασε καί νά νοσταλγῇ τήν ἐπάνοδόν του.  Τόν ἐγκατέστησε εἰς τήν γῆν, μέ ἡμερομηνίαν λήξεως. Τοῦ ἔδωσε, ὁ  Mακρόθυμος, « καιρόν Μετανοίας». Σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν παροικία, δίδει σέ ὅλους μας τήν «εὐκαιρίαν»,α) «νά ἐννοήσωμεν τό βραχύ τῆς ζωῆς καί τήν ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων», β) νά εξετάσουμε τό λόγο, πού χάσαμε τόν Παράδεισο, γιατί χωρισθήκαμε ἀπό τό Θεό; γ) Νά κατανοήσουμε ὅτι ἡ ἔλλειψις ΑΓΑΠΗΣ πρός τόν Δημιουργόν καί Εὐεργέτην μας, ἡ Ἔπαρσις, ὁ Ἑωσφορισμός μᾶς ὡδήγησε εἰς τήν Παρακοήν τῆς Ἐντολῆς τῆς ἀγάπης καί εἰς τήν ἔσχάτην ἐξαθλίωσιν. Νά ἐννοήσωμεν δηλ.  ὅτι   χάσαμε τά πάντα διά τῆς ΠΑΡΑΚΟΗΣ καί νά ΜΕΤΑ- ΝΟΗΣΩΜΕΝ  τό Κακόν, πού διαπράξαμε, δηλαδή, τήν κακήν χρῆσιν τοῦ Νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας μας.  Νά ΜΕΤΑΝΟΗΣΩΜΕΝ δέ εἰλικρινά καί ἔμπρακτα, καί νά διορθώσουμε ΤΟ ΛΑΘΟΣ τῶν πρωτοπλάστων: ΩΣΤΕ, ἀφοῦ Ἐκεῖνοι διά ΤΗΣ ΠΑΡΑΚΟΗΣ ἔχασαν τήν κοινωνίαν καί ἕνωσίν τους μέ τόν Θεόν, ξεντύθηκαν τόν ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας καί ντύθηκαν τό ἔνδυμα τῆς φορᾶς, ἔχασαν τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τήν Πηγήν τοῦ Ζῶντος Ὕδατος, ἀπό τόν Ἀληθινόν Θεόν, τότε ΟΛΟΙ ΕΜΕΙΣ εἰλικρινά μετανοιωμένοι νά κάνουμε καλήν χρῆσιν τοῦ καί τῆς ἐλευθερίας μας, νά ἐπιστρέψουμε εἰς τήν Πηγήν τοῦ Ζῶντος Ὑδατος ,διά ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τάς Ἐντολάς τοῦ Θεοῦ, περιπατοῦντες εἰς τήν Ὁδόν τῆς ΑΓΑΠΗΣ πρός τόν Θεόν καί πρός τόν πλησίον διά τόν Θεόν, νά ἐνδυθοῦμε τό ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας, νά ἐπανακτήσωμεν τήν Χάριν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί νά φθάσωμεν ἀπό τό· «κατ’εἰκόνα», εἰς τό· «καθ’ ὁμοίωσιν»  νά ἐπανακτήσωμεν δηλαδή, τόν Παράδεισον, τήν ἀδιατάρακτον, διά θέας,  ἀπόλαυσιν τοῦ ἀπείρου Κάλλους τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου, εἰς μακρότητα ἡμερῶν, αἰωνίως.

Ὁ Πανάγαθος προγνωρίζων ὅτι μόνοι μας θά ἦταν  ἀδύνατον νά φθάσουμε αὐτήν τελειότητα, ὡς ἄπειρη ἀγάπη , ἔδωκε σέ μᾶς τόν Υἱόν Του τόν μονογενῆ, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον(Ἰωάν. γ΄16) καί ὁ Ὁποῖος «σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν, καί ἐθεασάμεθα τήν δόξαν αὐτοῦ, δόξαν ὡς μονογενοῦς διά Πατρός, πλήρης Χάριτος καί Ἀληθείας»(Ἰωάν. α΄14).

Ὁ Χριστός, ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, τέλειος Θεός, γίνεται καί τέλειος ἄνθρωπος. Ἐταπείνωσε δέ τόν Ἑαυτόν Του, γενόμενος ὑπήκοος μέχρι Θανάτου, Θανάτου δέ Σταυροῦ. Γίνεται Τύπος καί ὑπογραμμός,  σέ Ὅλους μας. Ὑπόδειγμα ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τό Θεῖον Θέλημα( Φιλιπ, β΄5-11) . Γίνεται ὀ Ἵδιος ἡ Οδός τῆς Ζωῆς, ἡ Ὁδός τῆς τελείας ἈΓΑΠΗΣ πρός τόν Θεόν καί πρός τόν πλησίον. Ἐχάραξε δέ τήν Ὁδόν  τῆς Ζωῆς, μέ τή Σταυρική Του Θυσία, μέ τό πανάγιον Αἷμά Του καί μᾶς προτρέπει νά ἀκολουθήσουμε τά ματωμένα Χνάρια Του καί νά ἐπανακτήσωμεν τόν Παράδεισον.

Μόνοι μας δέν μποροῦμε. Μόνον ἑνωμένοι μαζί Του θά φέρουμε καρπόν πολύν. «Χωρίς ἐμοῦ οὐ δὐνασθε ποιεῖν ΟΥΔΕΝ»(Ἰωάν. ιε΄5). Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ἐκείνους πού Τόν δέχονται καί πιστεύουν εἰς τό Ὄνομά Του, εἰς τούς πιστούς δίδει τήν ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι» (Ἰωάν. α΄12). Μέ τό πανάγιον αἷμα Του, μᾶς συμφιλιώνει μέ τόν Πατέρα καί μεταξύ μας. Αὐτός εἶναι ἡ εἰρήνη μας (Ἐφεσ. β΄13-15).  Μέ τό πανάγιον αἷμα Του, ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, συγκαταβαίνει καί μᾶς δέχεται. δέχεται τήν εἰλικρινῆ μας Μετάνοια. Μᾶς λούζει δέ καί μᾶς καθαρίζει μέ αἷμα Του ἀπό τίς ἁμαρτίες μας καί μᾶς καθιστᾷ βασιλεῖς καί ἱερεῖς στόν Πατέρα(Ἀποκ. α΄5-6).

Χάρις εἰς τήν Εὐσπλαγχνίαν Του, διά τῆς ΠΙΣΤΕΩΣ καί τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τό Θεῖον Θέλημα, παύουμε νά εἴμαστε πάροικοι καί παρεπίδημοι, σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ μᾶς ἀνοίγει τίς Πύλες τοῦ οὐρανοῦ καί μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθήσουμε τά ματωμένα Χνάρια του καί διά τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ, νά εἰσέλθουμε καί πάλιν εἰς τόν Παράδεισον. «Οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν»(Ἑβρ.ιγ΄14). «Εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις» (Β΄Κορινθ. ε΄17.Γαλάτ,στ΄15). «ΥΜΩΝ ΓΑΡ ΤΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΕΝ ΟΥΡΑΝΟΙΣ ΥΠΑΡΧΕΙ» (Φιλιπ. γ΄20).

Τώρα πιά ἐν Χριστῷ, δέν εἴμαστε εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ  ξένοι καί πάροικοι, ἀλλά συμπολῖται τῶν ἁγίων καί οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ (Ἐφεσ. β΄19). Γι’ αὐτό καί σᾶς συμβουλεύω, λέγει ὁ Παῦλος: «Τά ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ τοῦ Θεοῦ καθήμενος, τά ἄνω φρονεῖτε, μή τά ἐπί τῆς γῆς»(Κολοσ. γ΄1-2).

Πρός τοῦτο βέβαια ὀφείλομεν νά κατανοήσωμεν καλῶς «τό βραχύ τῆς ζωῆς» καί ὅτι πάντα τά ἀνθρώπινα,  πάντα τά επί τῆς γῆς εἶναι μάταια, σκιᾶς ἀσθενέστερα καί ὀνείρων ἀπατηλότρα, μία ῥοπή καί ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται, λέγει ὁ Ἱερός Δαμασκηνός.

Ὑπάρχουν πολλοί ἄνθρωποι, πού εἶναι ἐχθροί τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ. Εἷναι κακοποιοί. Ἀμετανόητοι. δέν ἀρνοῦνται τά ἐγκόσμια. Καί τό τέλος αὐτῶν εἶναι ἡ ΑΠΩΛΕΙΑ. Αὐτοί λατρεύουν ὡς Θεόν τήν κοιλίαν καί δόξαν τους θεωροῦν τίς πράξεις , πού φέρουν ἐντροπήν. Φρονοῦν τά ἐπίγεια καί μάταια(Φιλιπ. γ΄18-19), πού ὅλα εἶναι  σκωλήκων βρῶμα  καί δυσωδία. Οἱ πιστοί ὅμως στό Χριστό γνωρίζωμεν ὅτι ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ τοῦ Χριστοῦ καί ὁ Χριστός εἶναι  ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΝΟΥ. Καί τό ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ εἶναι ἡ Μόνη Ὁδός τῆς Ζωῆς. Ἐννοοῦμεν δέ ὅτι μόνο διά τῆς ὙΠΑΚΟΗΣ θά ἐπανακτήσωμεν, Ὅ,τι ἐχάσαμεν διά τῆς ΠΑΡΑΚΟΗΣ. Πολύ δέ περισσότερον νά ἐννοήσωμεν τόν τελικόν σκοπόν τῆς Ζωῆς μας  εἰς αὐτήν ἐδῶ τήν ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου γῆν. Γιά νά πραγματοποιήσουμε δέ αὐτόν τόν τελικόν σκοπόν τῆς ζωῆς μας, εἶναι ἀπόλυτη ἀνάγκη νά ἀρνηθοῦμε τόν κόσμον καί τά κοσμικά καί .εχουμε διαρκῶς στραμμένο τό βλέμμα τῆς ψυχῆς καί τοῦ σώματος στόν Ἀρχηγό τῆς Πίστεώς  μας καί Τελειωτήν Ἱησοῦν. Ἡ ἀδιάλειπτη μνήμη τοῦ Θεοῦ Θά μᾶς Βοηθήσῃ στόν πνευματικό μας ἀγῶνα.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς συμβουλεύει καί μᾶς  ἐξηγεῖ πῶς θά ἐπιτύχωμεν τόν τελικόν σκοπόν τῆς ζωῆς μας καί πῶς θά ἀξιωθοῦμε νά δοῦμε Θεοῦ πρόσωπον. Λεγει: «... Ὁρᾶτε μή τις κακόν ἀντί κακοῦ τινι ἀποδῷ, ἀλλά πάντοτε τό αγαθόν διώκετε καί εἰς ἀλλήλους καί εἰς πάντας. Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθαι, ἐν παντί εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γάρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς ὑμᾶς . Τό Πνεῦμα μή σβέννυτε(Τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού Φῶς καί θερμαίνει καί φωτίζει τους εὐσεβεῖς, ἀλλά καί φωτιά, πού κατακαίει τούς ἀσεβεῖς, νά μή τά σβήνετε, νά μή τά ἀχρηστεύετε),προφητείας μή ἐξουθενεῖτε(Μή ἐξουθενεῖτε τίς προφητεῖες, πού τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀποκαλύπτει διά μέσου τῶν πιστῶν). Πάντα δέ δοκιμάζετε, τό καλόν κατέχετε. Ἀπό παντός εἴδους πονηροῦ ἀπέχεσθε ( Νά τά ἐξετάζετε καί νά τά διακρίνεται ὅλα καί νά ἐγκολπώνεσθε πάντοτε τό καλόν καί νά ἀποφεύγετε κάθε τί τό πονηρόν).  Αὐτός δέ ὁ Θεός τῆς εἰρήνης, ἁγιάσαι ὑμᾶς ὁλοτελεῖς, καί ὁλόκληρον ὑμῶν τό πνεῦμα καί ἡ ψυχή καί τό σῶμα ἀμέμπτως ἐν τῇ παρουσίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ ΧΡΙΣΤΟΥ τηρηθείη. Πιστός  ὁ καλῶν ὑμᾶς, ὅς καί ποιήσει»(Α΄ Θεσσαλ. ε΄15-24).

Ὁ Παῦλος, μέ ὅλη τήν ἀγάπη του μᾶς συμβουλεύει καί τέλος μᾶς εὔχεται καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι  ἐάν ἀκολουθήσουμε τίς συμβουλές του ὁ Θεός, πού εἶναι ἡ πηγή καί ὁ χορηγός τῆς εἰρήνης θά μᾶς ἁγιάσῃ ὁλοκλήρους καί ὁλόκληρον ἡμῶν τό πνεῦμα καί ἡ ψυχή καί τό σῶμα μας, μέ τή χάρι τοῦ Θεοῦ, θά διατηρηθοῦν ανεπίληπτα καί ἄμεμπτα κατά τήν παρουσίαν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι δέ ὁλοτελῶς, κατά πάντα ἀξιόπιστος ὁ Θεός, ὁ ὁποῖος μᾶς ἔχει καλέσει κοντά Του καί ὁ Ὁποῖος θά πραγματοποιήσῃ αὐτά πού σᾶς εὐχήθηκα. Γι’αὐτό εἶμαι ἀπόλυτα βέβαιος. Εἶμαι δέ ἀπόλυτα βέβαιος ὅτι ἄν ἀκολουθήσουμε στή ζωή μας τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ καί διαφυλάξουμε τό Χριστό στήν καρδιά μας εἶμαι ἀπόλυτα σίγουρος ὅτι «Ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωή ἡμῶν, τότε καί ὑμεῖς φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ» (Κολοσ. γ 3-4). Πράγματι «Ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, πού εἶναι ἠ ζωή μας, τότε καί ἡμεῖς οἰ κλητοί, ἐκλεκτοί καί πιστοί θά φανερωθοῦμε μαζί Του δοξασμένοι. Καί θά ἀξιωθοῦμε νά ἐπανακτήσωμε τόν Παράδεισον, τήν ἀδιατάρακτον διά Θέας, ἀπόλαυσιν τοῦ ἀπείρου Κάλλους τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν, αἰωνίως, ὅπου θά Τόν ὑμνοῦμεν ἀσιγήτως μετά τῶν Ἀγγέλων καί τῶν Ἁγίων. ΑΜΗΝ.

 

«ΤΑ ΑΝΩ ΖΗΤΕΙΤΕ, ΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΣΤΙΝ... »

 

                             «ΤΑ ΑΝΩ ΦΡΟΝΕΙΤΕ, ΜΗ ΤΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ».

 

Εἶδε ὁ Φιλάνθρωπος Θεός τήν κατάντια μας, τήν ἐξαθλίωσί μας, ἐξ αἰτίας τῆς, διά τῆς Παρακοῆς τῶν Ἐντολῶν, ἀπομακρύνσεως ἀπό Αὐτόν, καί «ηὐδόκησε», ὡς στοργικός Πατέρας, νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τά δεινά, νά μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας, νά φέρῃ τό Τέλος τῆς ἀνομίας. Ἀπεφάσισε, ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, καί« τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν  μονογενῆ ἐδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ΄,15,16).

Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, συγκαταβαίνει καί ἔρχεται κοντά μας. Γίνεται ἄνθρωπος, ὅμοιος μέ ἡμᾶς, χωρίς τήν ἁμαρτίαν, γιά νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό «τήν ἰλύν βυθοῦ», εἰς τήν ὁποίαν ἔχομεν ἐμπαγῆ καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τόπον ἀναψυχῆς, «ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων»(Ἀποκ. ζ’ 17), χωρίς ἐξαναγκασμόν, ἄν θέλωμεν. Ὁ Χριστός γίνεται «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλιπ. β΄8).Γίνεται Ὑπόδειγμα ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός, καί μᾶς καλεῖ νά ἐννοήσωμεν ὅτι διά τῆς ΠΑΡΑΚΟΗΣ χωρισθήκαμε ἀπό τόν Θεόν-Πατέρα καί φθάσαμε εἰς ᾏδου βυθόν καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι μόνον διά τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ τῶν Ἐντολῶν τῆς Ἀγάπης Του, θά ἑνωθοῦμε μέ τόν Θεόν καί θά ξαναχαροῦμε τήν ἀδιατάρακτον διά θέας ἀπόλαυσιν τοῦ ἀπείρου Κάλλους τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ἔρχεται κοντά μας. Μᾶς καλεῖ κοντά Του καί λέγει: «Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπί τήν γῆν, καί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη!  Βάπτισμα δέ ἔχω βαπτισθῆναι, καί πῶς συνέχομαι ἕως οὗ τελεσθῇ!...» (Λουκ. ιβ΄49 ἑξ.).

Τό ΠΥΡ, πού ἔρχεται καί βάζει στή γῆ εἶναι Παρουσία Του, Τό Εὐαγγέλιον Τῆς Ἀγάπης Του καί ἡ ΣΤΑΥΡΙΚΗ ΤΟΥ ΘΥΣΙΑ. Μᾶς καλεῖ: νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «Πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή. Μᾶς καλεῖ νά κάνουμε καλή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας μας καί νά Τόν δεχθοῦμε καί νά πιστέψουμε στό Ὄνομά Του, ἄν θέλουμε, χωρίς ἐξαναγκασμό, μέ τή θέλησί μας.

Τό Πῦρ, πού βάζει στή γῆ χωρίζει σέ δύο Κατηγορίες τούς ἀνθρώπους:

Πρῶτον σέ ἐκείνους πού ΔΕΝ Τόν δέχονται καί ΔΕΝ Πιστεύουν στό ὄνομά Του, εἰς τούς  κακοπροαιρέτους, εἰς τούς ἀμετανοήτους Ἁμαρτωλούς, εἰς τούς ΑΠΙΣΤΟΥΣ πού ἀπό δική τους κακή προαίρεσι, ἀρνοῦνται τήν Ἀγάπη καί ἐκλέγουν τό Μῖσος, ἀντιστρατεύονται εἰς τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἀκολουθοῦν τήν Ὁδός τῆς Κακίας καί τοῦ μίσους, καί μέ τή Θέλησί τους, Ὀδηγοῦνται εἰς τήν ἄβυσσον τῆς αἰώνιας Ὀδύνης, εἰς «τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ»( Ματθ. κε΄41).

Καί δεύτερον εἰς ἐκείνους, πού ΤΟΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ καί ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ  ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ, ΤΟ  ΥΠΕΡ ΠΑΝ ΟΝΟΜΑ. Σέ κείνους πού ἐκλέγουν τήν ὁδόν τῆς Ἀγάπης καί πρός τού ἐχθρούς, ἀκουλουθοῦν, μέ τή Θέλησί τους, τά ματωμένα Χνάρια Τοῦ Χριστοῦ, ἀκολουθοῦν τήν Ὁδόν τῆς ζωῆς, τήν Ὁδόν τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΘΕΛΗΜΑ καί φθάνουν ἀπό τό · «κατ’εἰκόνα», εἰς τό· «καθ’  ὁμοίωσιν», ὡς τέκνα Θεοῦ, ὡς εὐλογημένοι τοῦ Πατρός καί εἰσέρχονται καί κληρονομοῦν τήν ἡτοιμασμένην εἰς αὐτούς  βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου»(Ματθ. κε΄34).

Μετά τή φωτιά πού ἄναψε ὁ Χριστός στή γῆ καί τό χωρισμό τῶν ἀνθρώπων σέ δυο Κατηγορίες τῶν ΠΙΣΤΩΝ καί τῶν ΑΠΙΣΤΩΝ, ἀντικείμενον ἐρεύνης καί ΜΕΛΕΤΗΣ  Ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς, καί τῆς Ορθοδόξου ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, εἶναι ΜΟΝΟΝ ΧΡΙΣΤΟΣ καί τό ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ.

Πρέπει νά γίνῃ σέ ὅλους συνείδησις ὅτι ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΫΤΩΣ, ἀνώτερον πρός ἀναζήτησιν καί ἔρευναν,  ἐκτός ἀπό τόν Χριστόν καί τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης ΤΟΥ. Ὁ Χριστιανισμός δέν εἶναι ἀνθρώπινον ἐφεύρημα ἤ κατασκεύασμα, Ὅπως ὅλες οἱ ἄλλες Θρησκεῖες. Ο Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Σ Μ Ο Σ   Ε Ι Ν Α Ι   Α Π Ο Κ Α Λ Υ Ψ Ι Σ.

ΣΚΟΠΟΣ της Θεολογίας εἶναι νά βοηθήσῃ τούς ἀνθρώπους νά καταλάβουν καλά ὅτι ὁ Χριστός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἠ μόνη μας παρηγορια, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας (Misgav  lanu), τό Μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Αὐτός καί μόνον Αὐτός, ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό Αὐτοφῶς, ἡ Αὐτοζωή, ἡ Αὐτοαλήθεια. Εἶναι τό φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπον, πού ἔρχεται  στόν κόσμο. Ὁ Χριστός εἶναι  τό ΠΑΝ. «Ἐγώ ειμί τό Α καί τό Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ἡ Αρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὁ Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος, Ὁ  ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ» (Ἀποκ. α΄ 8. κα΄6. κβ΄13). «Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ σώζει καί σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. α΄21). Εἶναι ὁ Μοναδικός σωτήρας. « Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γαρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾦ δεῖ  σωθῆναι ἡμᾶς»(Πραξ. δ΄12). «Καί ἔσται πᾶς ὅς ἄν ἐπικαλέσηται τό ὄνομα Κυρίου σωθήσεται» (Ἰωήλ γ΄5.Πραξ. β΄21). Καλόν εἶναι ἡ σημερινή Θεολογική Ἐπιστήμη, νά παύσῃ νά «διυλίζῃ τόν κώνωπα» καί νά «καταπίνῃ τήν κάμηλον», νά παύσῃ νά ἀσχολῆται μέ τά ἀνθρώπινα φληναφήματα, καί νά ἐπιδοθῆ στήν εὕρεσιν τρόπων ἐπιστροφῆς τῶν πεπλανημενων. Νά βρῆ τρόπους νά πείσῃ τούς  ΑΠΙΣΤΟΥΣ νά ἐπιστρέψουν ἀπό τήν πλάνην τῶν ΕΙΔΩΛΩΝ καί τήν Αἵρεσιν. ΝΑ Φύγουν ἀπό τίς Ψευτοθρησκεῖες καί νά ἐπιστρέψουν  καί νά γνωρίσουν τόν ΕΝΑ καί ΜΟΝΟΝ Ἀληθινόν Θεόν καί   ὍΝ ἀπέστειλεν Ἰησοῦν Χριστόν

Εἶναι καιρός νά  συνειδητοποιήσουν ΟΛΟΙ, ὅτι ὁ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ. Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ  ἐφανερώθη ἐν σαρκί. Ἡ δέ φανέρωσις αὐτοῦ ἐν σαρκί, εἶναι ἀνθρωπίνως ἀνερμήνευτος μεν, ἀλλά ΓΕΓΟΝΟΣ. Καί ὁ Χριστός Ὡς ΑΥΤΟΦΩΣ καί ΑΥΤΟΖΩΗ καί ΑΥΤΟΑΛΗΘΕΙΑ ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν Του ἡ ὁποία ὑπερέχει σε ὅλα . Ο ΧΡΙΣΤΟΣ  «Εἶναι  ἡ δικαίωσις,  καί ἡ τελείωσις τῆς Παγκοσμίου Ἱστορίας καί τό πλήρωμα τῆς Παναθρωπίνης ψυχῆς,ὅπως ἔλεγε πολύ σωστά ὁ ἀείμνηστος Καθηγητής μου ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ.

 Μόνον ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ὑπάρχει. Αὐτός καί μόνον αὐτός μᾶς ζωοποιεῖ καί νοηματίζει τή ζωή μας. Καί εἶναι καιρός νά ἀνοίξουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τήν καρδιά μας στό ΧΡΙΣΤΟ, γιά νά νοιώσουμε ἀσφαλεῖς καί νά βρῇ γαλήνη καί ἀνάπαυσι ἡ ψυχή μας. Ὁ Ἁπόστολος Παῦλος μᾶς συμβουλεύει καί λέγει: «Τά ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ  τοῦ Θεοῦ καθήμενος, τά ἄνω φρονεῖτε, μή τά ἐπί τῆς γῆς»(Κολοσ. γ΄1-2).

 Εἶναι καιρός νά ἐννοήσωμεν τό βραχύ τῆς ζωῆς καί τήν ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων, καί νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό, ὁ Ὁποῖος καταδέχεται καί καί ερχεται κοντά μας καί δέν ἐντρέπεται νά μᾶς ἀποκαλεῖ ἀδελφούς Του καί μᾶς καλεῖ νά ἀφήσουμε «τά  σκιᾶς ἀσθενέστερα καί τά ὀνείρων ἀπατηλότερα» καί ἀνέβουμε πάνω ἀπό ὅλα αὐτά, πού εἶναι « σκωλήκων βρῶμα καί δυσωδία» καί νά ἀγαπήσωμε τά οὐράνια καί αἰώνια ἀγαθά. Νά ἐνστερνισθοῦμε τόν Χριστόν καί πιστέψουμε εἰς τό ὄνομά Του. Νά δεχθοῦμε τό Ἁγιον Βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ, πού μᾶς Βαπτίζει ἐν πνεύματι ἁγίῳ καί πυρί. Νά φυλάξουμε βαθειά μέσα στήν καρδιά τήν Πίστι στό Χριστόν, βέβαιοι ὄντες ὅτι« Ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωή ἡμῶν,  τότε καί ὑμεῖς συν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ»(Κολοσ.γ΄4). Τότε ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, πού εἶναι ἠ ζωή μας, μᾶς βεβαιώνει ὁ Παῦλος, τότε κι’ἐμεῖς θά φανερωθοῦμε μαζί Του δοξασμένοι.

Η ΑΓΙΑ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ Μ Α Ρ Ι Ν Α

   ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ  ΕΙΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ

Γεννήθηκε στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδείας γύρω στό 270 μ. Χ. στήν ἐποχή  του Κλαυδίου. Ἦταν μοναχοκόρη τοῦ ἱερέως τῶν Εἰδώλων Αἰδεσίου. Κατά τήν βρεφική της ἡλικία ὀρφάνεψε ἀπό τήν Μητέρα της καί ὁ πατέρας της, ἀφοσιωμένος στήν λατρείαν τῶν εἰδώλων, δέν μποροῦσε νά ἀσχοληθῆ μέ τόν κόρη του καί τήν παρέδωκε σέ μιά γυναίκα  τροφό, νά τήν ἀναθρέψῃ. Ἡ τροφός της ὅμως ἦτο  Χριστιανή καί ἀνέθρεψε τήν ἁγνήν Παιδούλα «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου». Ἡ Ἁγία  Μαρίνα, ἡ Πάνσεμνος αὐτή Παρθένος εἶχε κακή ἐμπειρία ἀπό τή φρεφική της ἡλικία ὡς κόρη τοῦ Ἱερέως τῶν  Εἰδώλων Αἰδεσίου καί μέ ὅλη της τήν ψυχή  ἀπέρριψε τά Εἴδωλα καί ἄνοιξε τήν καρδιά της στό Χριστό, δέχθηκε τήν Χριστιανική Κατήχησι ἀπό τήν Χριστιανή τροφό της Ἀπό βρέφους ἡ σεμνή καί καλλιπάρθενος Μαρίνα πίστεψε στό Χριστό, μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ἁγνῆς ψυχῆς της, καί λάτρεψε τόν Νυμφίον, τῆς Ἐκκλησίας. Ἔδραμε πρός τήν Πηγήν τοῦ ζῶντος ὕδατος, ὅπως ἀκριβῶς τό ζαρκάδι, ἡ  δορκάς  τρέχει στίς πηγές τῶν ὑδάτων. ΠΙΣΤΕΨΕ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ, ΛΑΤΡΕΨΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ  καί ΑΦΟΣΙΩΘΗΚΕ  ΕΙΣ ΑΥΤΟΝ, ἕτοιμη νά δώσῃ καί τή ζωή της  γιά τόν Νυμφίον Χριστόν. Ἀναγεννημένη ἡ Πάνσεμνος δέχθηκε τό Ἅγιον Βάπτισμα καί θέλησε νά φωτίσῃ καί νά  φέρῃ καί τόν Πατέρα της εἰς τήν ὀρδόδοξον Πίστιν εἰς τόν ἀληθινόν Θεόν καί νά τόν ἀπομακρίνη ἀπό τά ΕΙΔΩΛΑ.  Ἔμαθε ὅτι «Μέγα Φάρμακόν  ἐστι σωτηρίας ἡ ταπεινοφροσύνη» καί ὅτι Η ΑΓΑΠΗ Θεόν ποιεῖ τόν ἄνθρωπον» . Καί ὅτι   «ὁ Θεός ἀγάπη ἔστι, καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ». καί σέ ἡλικία δεκαπέντε (15) ἐτῶν ἀπεφάσισε νά ὁμολογήση τήν Πίστιν της στό Χριστό, μέ κίνδυνον νά ὑποστῆ πολυώδυνα βάσανα, φρικτά Μαρτύρια. Ἀπεφάσισε νά μένῃ ἐν τῇ ἀγάπη.   Ὁ Πατέρας της προσπάθησε μέ δάκρυα νά τήν παρακαλῇ νά ἀρνηθῇ τόν Χριστόν. Ἡ Πάνσεμνος καί πιστή Παρθένος ΔΕΝ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ καί ὁ Πατέρας της ἱερέας τῶν Εἰδώλων, καταλαμβάνεται ἀπό φοβερή μανία ἐναντίον της . Τό γεγονός αὐτό μαθεύτηκε σέ ὍΛΗΝ τήν περιοχή.  Τό ἔμαθε καί Ἡγεμών Ὀλύμβριος καί ὅταν τήν ἀντίκρυσε τήν ἐρωτεύτηκε καί θέλησε νά τήν κάμη σύζυγό του, ἀλλά ἡ Αγία καί πανέμορφη ΜΑΡΙΝΑ, μέ θάρρος Ὡμολόγησε τήν Πίστιν της στό ΧΡΙΣΤΟ.

Δέν μπόρεσε οὔτε ὁ Ἡγεμών, οὔτε ἄλλος κανείς νά τήν μεταπείσῃ. Ωμολόγησε τήν Πίστιν της στό Χριστό καί ἀποκρίθηκε στόν Ἡγεμόνα καί μέ Παρρησία  εἶπε: «Ὀνομάζομαι ΜΑΡΙΝΑ. Εἶμαι γέννημα καί θρέμμα τῆς Πισιδείας. Καί ἐπικαλοῦμαι τό Ὄνομα τοῦ Κυρίου μου Ἰησοῦ Χριστοῦ». Πιστεύω. ΔΕΝ  ΑΡΝΟΥΜΑΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΝ.

Μετά τήν Ὁμολογία τῆς Πίστεώς της εἰς τόν Χριστόν ὑπέστη φρικτά, ἐπώδυνα καί πολλά, ἀναρίθμητα μαρτύρια.  Δέν μπόρεσαν ὅμως νά λυγίσουν τήν Πίστιν της. Στή Φυλακή πέταξαν τό ἄμορφο πια σῶμα της  ἈΦΟΥ ΤΌ ΞΈΣΧΙΣΑΝ    καί  ΤΌ ΠΑΡΑΜΌΡΦΩΣΑΝ.Συνέχισαν δέ νά τήν ὑποβάλλουν σέ μαστιγώσεις καί ἄλλα πολλά. Ἔγινε τότε  καί σεισμός μεγάλος καί σαλεύθηκε τό δεσμωτήριον . Καί τότε φανερώθηκε  Ὁ ΣΑΤΑΝᾼΣ μεταμορφωμένος  σέ ἄγριον ΔΡΑΚΟΝΤΑ καί ἔρριξε φωτιά γύρω ἀπό την ἁγία. Τότε ἡ Αγία Μαρίνα, μέ τή δύναμι καί τή Χάρι τοῦ Χριστοῦ, ἅρπαξε τόν Δράκοντα ἀπό τίς τρίχες, καί μέ ἕνα σφυρί, πού βρῆκε ἄρχισε νά κτυπᾶ τό δαίμονα «κατά τῆς κεφαλῆς καί τοῦ νότου τοῦτον τύπτουσα» καί «εἰς τέλος αὐτόν ἐταπείνωσεν». Ὁ Ηγεμών ὅμως συνέχισε τά μαρτύρια τῆς ἁγίας καί «θυμωθείς  ξίφει τήν κεφαλήν αὐτῆς ἀπέτεμεν»(Συναξάριον).  Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν Μνημην τῆς Ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Μαρίνης     τήν 17ην Ἰουλίου ἑκάστου ἔτους καί τήν προβάλλει  ὡς Πρότυπον, ὡς Παράδειγμα Πίστεως καί γνησίας ἀγάπης εἰς τόν Χριστόν σέ ὅλους μας καί κυρίως εἰς τίς Νέες τούς Νέους μας. Εἷναι δέ γνωστόν ὅτι «ΜΝΗΜΗ ΑΓΙΟΥ εἶναι ΜΙΜΗΣΙΣ ΑΓΙΟΥ».

Θά πρέπει νά σημειώσω ἐδῶ ὅτι, στήν Ἑλλάδα  παρόλην τήν προσπάθεια, πού καταβάλλεται  ἀπό τούς ἀντιχρίστους καί δαιμονανθρώπους, προσπάθεια ἀποπροσανατολισμοῦ τῆς Νεολαίας μας  ΔΟΞΑ Τῼ ΘΕῼ, ἐδῶ στήν Ἑλλάδα μας, τήν κοιτίδα τοῦ Πολιτισμοῦ , μέ τήν αἱματογραμμένη ἔνδοξη Ἱστορία μας, ἔχουμε τήν  καλλίτερη, τήν εὐγενέστερη, καί τήν εὐφυέστατη ΝΕΟΛΑΙΑ.

Οἱ νέοι καί οἱ Νέες μας καθημερινά βάλλονται ἀπό τά πυρά τῆς ἀθεἵας καί ἀνηθικότητος κά ἀγωνίζονται νά κρατηθοῦν ὀρθιοι. Δυστυχῶς ζοῦμε σέ μιά ἐποχή ἀνατροπῆς τῆς Ἱεραρχίας τῶν Ἀξιῶν, ὅπου ἡ ἀνωμαλία καί ἡ διαστροφή θεωροῦνται Ἰδιαιτερότητες κί γίνονται Νόμος τοῦ Κράτους καί ἐδῶ στήν Ἑλλάδα. «Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή, πού τόν νά βλάψης ἄλλον, εἶναι πρᾶξι ἐπαινετή, καί ὅταν κάνης τό καλό, οἱ πιό πολλοί σέ παίρνουν γιά τρελλό». Κλείσαμε τήν καρδιά μας  στό Χριστό, καί λατρεύουμε τά Εἴδωλα, τό Μαμωνᾶ,τό Διάβολο, τό Χρῆμα. Γι’αὐτό   «Εἶναι πικρό καί τὀ νερό, πού πίνουμε καί τό ψωμί, πού τρῶμε εἶναι «ἄρτος Ὀδύνης».

ΟἹ ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΟΙ μετέρχονται κάθε ἄνομο μέσο νά ἐξουθενώσουν τήν Ἑλληνική Νεολαία καί  νομιμοποιοῦν τούς ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ, μέ σκοπό νά ἀφανίσουν τόν Ἑλληνικό Πολιτισμό καί τήν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. ΟΙ ΝΕΕΣ ΚΑΙ ΟΙ  ΝΕΟΙ ΜΑΣ  ΑΝΑΓΚΆΖΟΝΤΑΙ ΚΑΊ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Γι’αὐτό, παιδιά μου, Ἐγώ ὁ Γέρων (92 ἐτῶν), πού, ὅπως ξέρετε, γέρασα ἀγωνιζόμενος γιά τόν ΟΡΘΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΓΕΝΙΑΣ  καί τά ἐξήντα τέσσαρα χρόνια τῆς Ἱερωσύνης μου τά ἀφιέρωσα, ὡς ὤφειλα, σέ ΣΑΣ, στίς Νέες καί τούς Νέους τῆς Πατρίδος μου, πιστεύω ὅτι εἴσαστε ἡρωϊδες καί ἥρωες, πού ἀγωνιζεσθε καθημερινά ἐναντίον τῆς Ψευτιᾶς καί τῆς Ὑποκρισίας ὅλως ὑμῶν τῶν μεγαλυτέρων.  Σας παρακαλῶ, λοιπόν. νά κρατηθῆτε καί νά Φυλάξετε στήν ψυχή σας τήν ΠΙΣΤΙ στο ΧΡΙΣΤΟ καί τήν ΑΓΑΠΗ πρός τήν Πατρίδα μας, πρός τήν χιλιοπροδομένη Ἐλλάδα. ΚΛΕΙΣΤΕ ΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΑΣ στίς συρῆνες τῆς ἀθεϊας καί τῆς ἀνηθικότητος καί, ὅπως ἡ Αγία Μαρίνα ἀγάπησε τό ΧΡΙΣΤΟ, καί ἀφωσιώθηκε στήν Ἀλήθεια τοῦ Εύαγγελίου τῆς ΑΓΑΠΗΣ Του, ἔτσι καί σεῖς.

ΑΝΟΙΞΤΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΣΑΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ.

ΕΓΚΟΛΠΩΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ

ΦΕΥΓΕΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΨΕΥΤΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΚΡΙΣΙΆ ΤΩΝ ΚΑΚΙΣΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ.

 ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΕΤΕ  ΤΉΝ ΧΡΙΣΙΑΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΗΝ  ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ , ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΜΑΣ. 

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΙ ΜΑΣ!

ΝΥΝ ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΑΓΩΝ!!!