«ΤΑ ΑΝΩ ΖΗΤΕΙΤΕ, ΟΥ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΣΤΙΝ... »

 

                             «ΤΑ ΑΝΩ ΦΡΟΝΕΙΤΕ, ΜΗ ΤΑ ΕΠΙ ΤΗΣ ΓΗΣ».

 

Εἶδε ὁ Φιλάνθρωπος Θεός τήν κατάντια μας, τήν ἐξαθλίωσί μας, ἐξ αἰτίας τῆς, διά τῆς Παρακοῆς τῶν Ἐντολῶν, ἀπομακρύνσεως ἀπό Αὐτόν, καί «ηὐδόκησε», ὡς στοργικός Πατέρας, νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τά δεινά, νά μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας, νά φέρῃ τό Τέλος τῆς ἀνομίας. Ἀπεφάσισε, ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, καί« τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν  μονογενῆ ἐδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ΄,15,16).

Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, συγκαταβαίνει καί ἔρχεται κοντά μας. Γίνεται ἄνθρωπος, ὅμοιος μέ ἡμᾶς, χωρίς τήν ἁμαρτίαν, γιά νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό «τήν ἰλύν βυθοῦ», εἰς τήν ὁποίαν ἔχομεν ἐμπαγῆ καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τόπον ἀναψυχῆς, «ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων»(Ἀποκ. ζ’ 17), χωρίς ἐξαναγκασμόν, ἄν θέλωμεν. Ὁ Χριστός γίνεται «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλιπ. β΄8).Γίνεται Ὑπόδειγμα ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ Πατρός, καί μᾶς καλεῖ νά ἐννοήσωμεν ὅτι διά τῆς ΠΑΡΑΚΟΗΣ χωρισθήκαμε ἀπό τόν Θεόν-Πατέρα καί φθάσαμε εἰς ᾏδου βυθόν καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι μόνον διά τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ τῶν Ἐντολῶν τῆς Ἀγάπης Του, θά ἑνωθοῦμε μέ τόν Θεόν καί θά ξαναχαροῦμε τήν ἀδιατάρακτον διά θέας ἀπόλαυσιν τοῦ ἀπείρου Κάλλους τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ἔρχεται κοντά μας. Μᾶς καλεῖ κοντά Του καί λέγει: «Πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπί τήν γῆν, καί θέλω εἰ ἤδη ἀνήφθη!  Βάπτισμα δέ ἔχω βαπτισθῆναι, καί πῶς συνέχομαι ἕως οὗ τελεσθῇ!...» (Λουκ. ιβ΄49 ἑξ.).

Τό ΠΥΡ, πού ἔρχεται καί βάζει στή γῆ εἶναι Παρουσία Του, Τό Εὐαγγέλιον Τῆς Ἀγάπης Του καί ἡ ΣΤΑΥΡΙΚΗ ΤΟΥ ΘΥΣΙΑ. Μᾶς καλεῖ: νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «Πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή. Μᾶς καλεῖ νά κάνουμε καλή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας μας καί νά Τόν δεχθοῦμε καί νά πιστέψουμε στό Ὄνομά Του, ἄν θέλουμε, χωρίς ἐξαναγκασμό, μέ τή θέλησί μας.

Τό Πῦρ, πού βάζει στή γῆ χωρίζει σέ δύο Κατηγορίες τούς ἀνθρώπους:

Πρῶτον σέ ἐκείνους πού ΔΕΝ Τόν δέχονται καί ΔΕΝ Πιστεύουν στό ὄνομά Του, εἰς τούς  κακοπροαιρέτους, εἰς τούς ἀμετανοήτους Ἁμαρτωλούς, εἰς τούς ΑΠΙΣΤΟΥΣ πού ἀπό δική τους κακή προαίρεσι, ἀρνοῦνται τήν Ἀγάπη καί ἐκλέγουν τό Μῖσος, ἀντιστρατεύονται εἰς τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ καί ἀκολουθοῦν τήν Ὁδός τῆς Κακίας καί τοῦ μίσους, καί μέ τή Θέλησί τους, Ὀδηγοῦνται εἰς τήν ἄβυσσον τῆς αἰώνιας Ὀδύνης, εἰς «τό πῦρ τό αἰώνιον τό ἡτοιμασμένον τῷ διαβόλῳ καί τοῖς ἀγγέλοις αὐτοῦ»( Ματθ. κε΄41).

Καί δεύτερον εἰς ἐκείνους, πού ΤΟΝ ΔΕΧΟΝΤΑΙ καί ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ  ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ, ΤΟ  ΥΠΕΡ ΠΑΝ ΟΝΟΜΑ. Σέ κείνους πού ἐκλέγουν τήν ὁδόν τῆς Ἀγάπης καί πρός τού ἐχθρούς, ἀκουλουθοῦν, μέ τή Θέλησί τους, τά ματωμένα Χνάρια Τοῦ Χριστοῦ, ἀκολουθοῦν τήν Ὁδόν τῆς ζωῆς, τήν Ὁδόν τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΘΕΛΗΜΑ καί φθάνουν ἀπό τό · «κατ’εἰκόνα», εἰς τό· «καθ’  ὁμοίωσιν», ὡς τέκνα Θεοῦ, ὡς εὐλογημένοι τοῦ Πατρός καί εἰσέρχονται καί κληρονομοῦν τήν ἡτοιμασμένην εἰς αὐτούς  βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου»(Ματθ. κε΄34).

Μετά τή φωτιά πού ἄναψε ὁ Χριστός στή γῆ καί τό χωρισμό τῶν ἀνθρώπων σέ δυο Κατηγορίες τῶν ΠΙΣΤΩΝ καί τῶν ΑΠΙΣΤΩΝ, ἀντικείμενον ἐρεύνης καί ΜΕΛΕΤΗΣ  Ὅλων τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς, καί τῆς Ορθοδόξου ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, εἶναι ΜΟΝΟΝ ΧΡΙΣΤΟΣ καί τό ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ.

Πρέπει νά γίνῃ σέ ὅλους συνείδησις ὅτι ΔΕΝ  ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΟ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΫΤΩΣ, ἀνώτερον πρός ἀναζήτησιν καί ἔρευναν,  ἐκτός ἀπό τόν Χριστόν καί τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης ΤΟΥ. Ὁ Χριστιανισμός δέν εἶναι ἀνθρώπινον ἐφεύρημα ἤ κατασκεύασμα, Ὅπως ὅλες οἱ ἄλλες Θρησκεῖες. Ο Χ Ρ Ι Σ Τ Ι Α Ν Ι Σ Μ Ο Σ   Ε Ι Ν Α Ι   Α Π Ο Κ Α Λ Υ Ψ Ι Σ.

ΣΚΟΠΟΣ της Θεολογίας εἶναι νά βοηθήσῃ τούς ἀνθρώπους νά καταλάβουν καλά ὅτι ὁ Χριστός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἠ μόνη μας παρηγορια, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας (Misgav  lanu), τό Μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Αὐτός καί μόνον Αὐτός, ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, εἶναι τό Αὐτοφῶς, ἡ Αὐτοζωή, ἡ Αὐτοαλήθεια. Εἶναι τό φῶς τό ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπον, πού ἔρχεται  στόν κόσμο. Ὁ Χριστός εἶναι  τό ΠΑΝ. «Ἐγώ ειμί τό Α καί τό Ω, λέγει Κύριος ὁ Θεός, ἡ Αρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὁ Ἦν καί ὁ Ἐρχόμενος, Ὁ  ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΩΡ» (Ἀποκ. α΄ 8. κα΄6. κβ΄13). «Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ σώζει καί σώσει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. α΄21). Εἶναι ὁ Μοναδικός σωτήρας. « Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γαρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾦ δεῖ  σωθῆναι ἡμᾶς»(Πραξ. δ΄12). «Καί ἔσται πᾶς ὅς ἄν ἐπικαλέσηται τό ὄνομα Κυρίου σωθήσεται» (Ἰωήλ γ΄5.Πραξ. β΄21). Καλόν εἶναι ἡ σημερινή Θεολογική Ἐπιστήμη, νά παύσῃ νά «διυλίζῃ τόν κώνωπα» καί νά «καταπίνῃ τήν κάμηλον», νά παύσῃ νά ἀσχολῆται μέ τά ἀνθρώπινα φληναφήματα, καί νά ἐπιδοθῆ στήν εὕρεσιν τρόπων ἐπιστροφῆς τῶν πεπλανημενων. Νά βρῆ τρόπους νά πείσῃ τούς  ΑΠΙΣΤΟΥΣ νά ἐπιστρέψουν ἀπό τήν πλάνην τῶν ΕΙΔΩΛΩΝ καί τήν Αἵρεσιν. ΝΑ Φύγουν ἀπό τίς Ψευτοθρησκεῖες καί νά ἐπιστρέψουν  καί νά γνωρίσουν τόν ΕΝΑ καί ΜΟΝΟΝ Ἀληθινόν Θεόν καί   ὍΝ ἀπέστειλεν Ἰησοῦν Χριστόν

Εἶναι καιρός νά  συνειδητοποιήσουν ΟΛΟΙ, ὅτι ὁ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ. Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ  ἐφανερώθη ἐν σαρκί. Ἡ δέ φανέρωσις αὐτοῦ ἐν σαρκί, εἶναι ἀνθρωπίνως ἀνερμήνευτος μεν, ἀλλά ΓΕΓΟΝΟΣ. Καί ὁ Χριστός Ὡς ΑΥΤΟΦΩΣ καί ΑΥΤΟΖΩΗ καί ΑΥΤΟΑΛΗΘΕΙΑ ἵδρυσε τήν Ἐκκλησίαν Του ἡ ὁποία ὑπερέχει σε ὅλα . Ο ΧΡΙΣΤΟΣ  «Εἶναι  ἡ δικαίωσις,  καί ἡ τελείωσις τῆς Παγκοσμίου Ἱστορίας καί τό πλήρωμα τῆς Παναθρωπίνης ψυχῆς,ὅπως ἔλεγε πολύ σωστά ὁ ἀείμνηστος Καθηγητής μου ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ.

 Μόνον ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ὑπάρχει. Αὐτός καί μόνον αὐτός μᾶς ζωοποιεῖ καί νοηματίζει τή ζωή μας. Καί εἶναι καιρός νά ἀνοίξουμε ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τήν καρδιά μας στό ΧΡΙΣΤΟ, γιά νά νοιώσουμε ἀσφαλεῖς καί νά βρῇ γαλήνη καί ἀνάπαυσι ἡ ψυχή μας. Ὁ Ἁπόστολος Παῦλος μᾶς συμβουλεύει καί λέγει: «Τά ἄνω ζητεῖτε, οὗ ὁ Χριστός ἐστιν ἐν δεξιᾷ  τοῦ Θεοῦ καθήμενος, τά ἄνω φρονεῖτε, μή τά ἐπί τῆς γῆς»(Κολοσ. γ΄1-2).

 Εἶναι καιρός νά ἐννοήσωμεν τό βραχύ τῆς ζωῆς καί τήν ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων, καί νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό, ὁ Ὁποῖος καταδέχεται καί καί ερχεται κοντά μας καί δέν ἐντρέπεται νά μᾶς ἀποκαλεῖ ἀδελφούς Του καί μᾶς καλεῖ νά ἀφήσουμε «τά  σκιᾶς ἀσθενέστερα καί τά ὀνείρων ἀπατηλότερα» καί ἀνέβουμε πάνω ἀπό ὅλα αὐτά, πού εἶναι « σκωλήκων βρῶμα καί δυσωδία» καί νά ἀγαπήσωμε τά οὐράνια καί αἰώνια ἀγαθά. Νά ἐνστερνισθοῦμε τόν Χριστόν καί πιστέψουμε εἰς τό ὄνομά Του. Νά δεχθοῦμε τό Ἁγιον Βάπτισμα τοῦ Χριστοῦ, πού μᾶς Βαπτίζει ἐν πνεύματι ἁγίῳ καί πυρί. Νά φυλάξουμε βαθειά μέσα στήν καρδιά τήν Πίστι στό Χριστόν, βέβαιοι ὄντες ὅτι« Ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωή ἡμῶν,  τότε καί ὑμεῖς συν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ»(Κολοσ.γ΄4). Τότε ὅταν ὁ Χριστός φανερωθῇ, πού εἶναι ἠ ζωή μας, μᾶς βεβαιώνει ὁ Παῦλος, τότε κι’ἐμεῖς θά φανερωθοῦμε μαζί Του δοξασμένοι.