Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

                                         «ΟΠΛΟΝ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΔΙΑΒΟΛΟΥ».

 

«Τόν Σταυρόν Σου προσκυνοῦμεν, Δέσποτα, καί

τήν ἁγίαν Σου Ἀνάστασιν δοξάζομεν».

 

Εἰς τό μέσον τῆς Ἁγίας καί μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, ὥρισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, νά προβάλλεται ὁ Τίμιος καί Ζωοποιός Σταυρός, εἰς προσκύνησιν. ΣΚΟΠΟΣ τῆς προβολῆς εἰς προσκύνησιν τοῦ Τιμίου Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ ἐνίσχυσις τῶν Πιστῶν, εἰς τόν πνευματικό τους ἀγῶνα κατά τοῦ Διαβόλου. Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, τό σημεῖον τοῦ Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου, εἶναι τό ΣΥΜΒΟΛΟΝ τῆς τελείας Ἀγάπης  τοῦ Θεοῦ, γιά τή Σωτηρία τοῦ Γένους τῶν ἀνθρώπων. Εἶναι τό Σύμβολον τῆς Νίκης καί τοῦ Θριάμβου τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, κατά τοῦ Διαβόλου, κατά τοῦ Κακοῦ καί τῆς Ἁμαρτίας.

Τό Ξύλον τῆς κατάρας, διά τῆς Θυσίας τοῦ Ἱησοῦ ἔγινε Ξύλον ΕΥΛΟΓΙΑΣ. Ὁ Χριστός γίνεται τό  ἀνώτατον Πρότυπον εἰς τόν ἀγωνιζόμενον ἄνθρωπον. Διά τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τό Θέλημα τοῦ Οὐρανίου Πατρός, ὁ Χριστός μᾶς ὁδηγεῖ Ψηλά, στό Γολγοθᾶ, στό Θεό.

Ἡ ΘΕΑ καί μόνον Τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, φέρει εἰς τήν μνήμην μας καί ζωντανεύει εἰς τήν καρδιά μας τήν ἐπώδυνη σταυρικήν Θυσίαν τοῦ Χριστοῦ, πού γίνεται ἄνθρωπος καί καταδέχεται νά Σταυρωθῇ Αὐτός, ὡς ἄνθρωπος, ἀντί ἡμῶν, νά σταυρωθῇ γιά ὅλους ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς, ἐξ ἀπείρου Ἀγάπης, καί μέ τήν Θυσία Του, νά μᾶς διδάξη τί εἶναι ἀγάπη καί νά  μᾶς πῇ: «ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΚΑΘΩΣ ΕΓΩ ΗΓΑΠΗΣΑ ΗΜΑΣ ΚΑΙ  ΥΜΕΙΣ ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ» (Ἰωάν. ιγ΄34) καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς εἰλικρινῆ Μετάνοιαν καί νά μᾶς ἐπανεισάγῃ  εἰς τόν Παράδεισον.

Η ΘΕΑ  καί μόνον τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Στυροῦ περιγράφει συνοπτικά ὁλόκληρον τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης καί μᾶς ἐνισχύει εἰς τόν πνευματικό μας ἀγῶνα. Μᾶς βοηθεῖ νά μή δειλιάσωμε, ἀλλά νά συνεχίσουμε τήν προσπάθεια πρός νέκρωσιν τῶν Παθῶν, «ἀφορῶντες  εἰς τόν τῆς Πίστεως ἀρχηγόν καί τελειωτήν Ἰησοῦν, ὅς ἀντί τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινεν Σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ Θρόνου κεκάθηκεν» (Ἑβρ. ιβ΄2).

Η ΘΕΑ καί ἡ συνειδητή προσκύνησις τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ ΣΤΑΥΡΟΥ, μᾶς θυμίζει ὅτι «Οὐκ  ἄξια τά παθήματα τοῦ νῦν καιροῦ πρός τήν μέλλουσαν δόξαν ἀποκαλυφθῆναι εἰς ἡμᾶς» (Ρωμ. η΄18). ΖΩΝΤΑΝΕΥΕΙ μέσα στήν καρδιά μας τή Θυσία τοῦ Χριστοῦ, ὁ ὁποῖος «ἐγένετο ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ» (Φιλιπ β΄8). Ὁ Ἀναμάρτητος, γίνεται ὑπόδειγμα ὑπακοῆς, εἰς τόν Πατέρα, πρός μίμησιν.

 «Ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ» (Α΄ Πέτρ. β΄21).

Ἡ ΘΕΑ καί ἡ συνειδητή προσκύνησις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, μᾶς ὑπαγορεύει «νά  νεκρώσουμε τά μέλη ἡμῶν τά ἐπί τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν καί τήν πλεονεξίαν, ἥτις ἐστίν εἰδωλολατρία»,ἁμαρτήματα, διά τά ὁποῖα «ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ εἰς αὐτούς, πού συστηματικά καί μέ λυσσώδη μανίαν ἀπειθοῦν» (Κολοσ. γ΄5). Ὁ ΣΤΑΥΡΟΣ μᾶς καθοδηγεῖ, νά συνεχίσουμε  τόν ἀγῶνα, γιά τήν πνευματική μας τελείωσι, νά ἀθλήσουμε νομίμως, εἰς τό Στάδιον τῶν πνευματικῶν ἀγώνων, «πάντοτε τήν νέκρωσιν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ ἐν τῷ  σώματι περιφέροντες, ἵνα καί ἡ ζωή τοῦ Ἰησοῦ ἐν τῷ σώματι ἡμῶν φανερωθῇ» (Β΄Κορινθ. δ΄10).

Η ΘΕΑ καί ἡ συνειδητή προσκύνησις τοῦ Τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ, χαράσσει εἰς τήν ψυχή καί τή ζωή μας, Ἕνα Νέον δρόμον, τήν Ὁδόν τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τό Θέλημα τοῦ Πατρός,  τήν καθ '  ὑπερβολήν Ὁδόν τῆς τελείας Ἀγάπης πρός τόν Θεόν καί πρός τόν Πλησίον. Μᾶς ὁδηγεῖ σέ ἕνα νέο τρόπον σκέψεως καί ζωῆς. Μᾶς ὑπαγορεύει τήν Καινήν Ἐντολήν(Ἰωάν. ιγ΄34), ὥστε νά μάθωμεν, καθημερινά, νά ἀγαπῶμεν ὅ Ἕνας τόν Ἄλλον, ὅπως ὁ Χριστός μᾶς ἀγάπησε, μέχρι Σταυροῦ καί Θανάτου.

Η ΘΕΑ καί ἡ συνειδητή προσκύνησις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, ὁδηγεῖ τούς Μαθητάς τοῦ Χριστοῦ εἰς τήν Σταύρωσιν τῆς σαρκός. «Οἱ δέ τοῦ Χριστοῦ τήν σάρκα ἐσταύρωσαν σύν τοῖς παθήμασιν καί ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλάτ. ε΄ 24). Ο ΣΤΑΥΡΟΣ μᾶς  βοηθεῖ νά πλησιάσουμε, μέ ἄσκησι, νῆψι, ἐγρήγορσι καί ἀδιάλειπτη Προσευχή  τόν Κύριον, νά σταθοῦμε κοντά Του, ὡς δένδρα καρποφόρα καί ἀειθαλῆ (Ψαλμ. α΄ 3), φέροντες τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος, πού εἶναι « Ἀγάπη, Χαρά, Εἰρήνη, Μακροθυμία, Χρηστότης, Ἀγαθωσύνη, Πίστις, Πρᾳότης , Ἐγκράτεια»(Γαλάτ.ε΄22-23).      

Ἡ ΘΕΑ καί ἠ συνειδητή προσκύνησις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ, ἀποπνέει καί μᾶς ἐμπνέει τό Πνεῦμα τῆς Αὐταπαρνήσεως καί τῆς Αὐτοθυσίας. Συγχρόνως δέ μᾶς διδάσκει   ὅτι τό  φρόνιμα τῆς σαρκός εἶναι ἔχθρα εἰς Θεόν καί φέρει στήν ψυχή καί τή ζωή μας τόν θάνατον καί ζητεῖ ἀπό τούς πιστούς  νά ζοῦν κατά τάς ὑπαγορεύσεις ὄχι τῆς σαρκός, ἀλλά τοῦ Πνεύματος. Τονίζει δέ ὅτι  «τό φρόνιμα τοῦ Πνεύματος εἶναι Ζωή καί Εἰρήνη» (Ρωμ.η΄4-6).

Ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ εἶναι θεῖον καί ἀκαταμάχητον ὅπλον, εἶναι Δύναμις, πού μᾶς ἐνισχύει νά νικῶμεν τόν ἐχθρόν, ὄχι μόνον τόν κόσμον καί τόν Διάβολον, ἀλλά καί τόν μεγαλύτερον ἐχθρόν μας, τόν ΚΑΚΟΝ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟΝ. Ὁ Σταυρός, μέ Σταυροφόρον τόν Χριστόν προπορεύεται καί μᾶς ΟΔΗΓΕΙ  ἀπό γῆς πρός οὐρανόν. Ἀνοίγει τίς Πῦλες τοῦ Οὐρανοῦ καί μᾶς ἐπανεισάγει, εἰς τόν παράδεισον, εἰς τήν Πατρικήν Ἑστίαν.

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, διά τοῦ Σταυροῦ, μᾶς ἐπισυνάγει εἰς τήν ζεστήν ἀγκαλιά  Του, «ὅν τρόπον ἐπισυνάγει ὄρνις τά νοσσία ἑαυτῆς ὑπό τάς πτέρυγας» (Ματθ.κγ΄37). Ο ΣΤΑΥΡΟΣ εἶναι τό αἴτιον τῆς Ἀναστάσεως ὁλοκλήρου τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως. Μέ τή Σταυρική Του Θυσία ὁ Κύριος ἐπαναφέρει τά πλανηθέντα πρόβατα εἰς τήν Ποίμνην Του, μέ σκοπόν νά ἀκούσουν τήν φωνήν Του καί νά γίνῃ Μία Ποίμνη, εἷς Ποιμήν» (Ἰωάν. ι΄16).

ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ προσκύνησις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ σημαίνει Μίμησιν τῆς Ζωῆς τοῦ Ἰησοῦ. Μᾶς ὁδηγεῖ εἰς τά ματωμένα Χνάρια Του. Μᾶς ὑπαγορεύει νά «περιπατοῦμεν ἐν ἀγάπῃ», νά ζῶμεν «καθώς πρέπει ἁγίοις», ὅπως ὁ Χριστός, ἔτσι κι᾿  ἐμεῖς.»(πρβλ. Ἐφεσ. ε΄1-3).

 Ἡ Συνειδητή προσκύνησις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ, μᾶς ὁπλίζει μέ πίστι καί θάρρος, ὥστε μέ ὅπλον τόν Σταυρόν νά ἀντιμετωπίζουμε καί νά νικῶμεν πάντα Πειρασμόν. Νά πεθαίνουμε κάθε μέρα, γιά τό Χριστό καί τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του. Νά θανατώνουμε τόν Κακόν μας Ἑαυτόν. Νά σηκώνουμε, μέ ἀγάπη  καί ὑπομονήν,   τόν προσωπικόν μας Σταυρόν καί τίποτε ἀπολύτως νά μή μπορῇ νά μᾶς χωρίσῃ ἀπό τήν ἀγάπην, πού ἔχει ὁ Χριστός σέ μᾶς, ἀλλά καί ἀπό τήν ἀγάπην, πού ὀφείλουμε νά ἔχουμε καί ἐμεῖς στόν ΛΥΤΡΩΤΗΝ, τόν Κύριόν μας, τόν Ἰησοῦν ΧΡΙΣΤΟΝ (πρβλ. Ρωμ. η΄35-39).

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής λέγει ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός Σταυρώνεται συνεχῶς, γιά τή σωτηρία μας: «Δι᾿  ἡμᾶς  ἀεί  τοῦτο ποιεῖ καί πάσχει, ὡς  πάντα γινόμενος ἵνα σώσῃ τούς πάντας». Ἡ Ἐκκλησία μας  προβάλλει εἰς προσκύνησιν τόν Τίμιον Σταυρόν, καί μᾶς καλεῖ νά μιμηθοῦμε τόν Κύριον καί νά ἀκολουθήσωμε τά ματωμένα Χνάρια Του. Μᾶς διδάσκει νά ἀγωνιζώμαστε, τόν Καλόν Ἀγῶνα, μέ ὅπλον τόν Τίμιον Σταυρόν. Μᾶς ὑπαγορεύει νά ἀκολουθοῦμε τόν Ἀρνίον, ὅπου ἄν ὑπάγῃ, γιά νά γίνουμε θεοί κατά Χάριν καί υἱοί Ὑψίστου πάντες.  Νά προσέχουμε εἰς τόν Ἑαυτόν μας καί νά μήν ξεχνᾶμς ποτέ ὅτι ὁ Θεός θέλει νά εἴμαστε ταπεινοί καί νά Τόν πλησιάζουμε μέ καθαρή καρδιά γεμᾶτη Καλωσύνη. Αὑτό σημαίνει συνειδητή προσκύνησις τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ.   Στόν Ταπεινόν καί ἡσύχιον τῇ καρδίᾳ  ἀναπαύεται ὁ Θεός. Ζητεῖ δέ ἀπό ὅλους ἔλεον καί οὐ Θυσίαν. Ἡ ΟΥΣΙΑ τῆς Σταυρικῆς Θυσίας εἶναι ἡ Ἀγάπη στήν «Πρᾶξι». Βδελύσεται τίς ψευτιές καί τίς ὑποκρισίες καί φιλήματα, σάν τοῦ Ἰούδα. Θέλει γνησιότητα, ἐντιμότητα, εἰλικρίνεια. Θέλει νά Τόν  λατρεύουμε μέ τήν καρδιά μας, ὄχι μέ τά χείλη. Ἡ Σταυροπροσκύνησις θέλει νά γίνεται «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ». Γιά νά ἐπιτύχουμε στόν ἀγῶνα μας αὐτόν μᾶς προσφέρει ὅπλον ἀκαταμάχητον, τόν Τίμιον Σταυρόν.

Ὁ Ἱερός Δαμασκηνός, τονίζει τή Δύναμι καί τή χάρι τοῦ Σταυροῦ, στόν Πνευματικό μας ἀγῶνα καί ψάλλει :                                                      

«Κύριε, ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου,  τόν Σταυρόν Σου ἡμῖν δέδωκας· φρίττει γάρ καί τρέμει, μή φέρων καθορᾶν αὐτοῦ τήν δύναμιν· ὅτι νεκρούς ἀνιστᾷ καί θάνατον κατήργησε. Διά τοῦτο προσκυνοῦμεν τήν ταφήν ΣΟΥ καί τήν ΕΓΕΡΣΙΝ» ( Ὕμνος πλαγ. Δ΄ ἤχου).

Πραγματικά ὁ Κύριος «ἐπάτησε θανάτῳ τόν θάνατον» καί «κατήργησε τόν κράτος ἔχοντα τοῦ Θανάτου, τούτέστι τόν Διάβολον» ( Ἑβρ. β΄14). Κατήργησε καί τά διαβολικά τεχνάσματα, τήν Ὑποκριτικήν  καί   τήν ἐσχηματισμένην   εὐσέβειαν καί ἔδωκε τόν Σταυρόν Του, εἰς τούς Πιστούς, ὡς ἀείτητον Ὅπλον. Ζητεῖ ἁπό ὅλους τούς πιστούς μόνον τήν Ἀγάπην, ὅπως μᾶς τήν δίδαξε μέ τήν Σταυρικήν Του θυσίαν καί τήν Ἀνάστασίν Του. Διότι ὁ Θεός εἶναι Ἀγάπη, Καλωσύνη .  Προσκυνοῦντες τόν Τίμιον καί Ζωοποιόν Σταυρόν, ὁμολογοῦμεν ὅτι λατρεύουμε τόν Κύριον μέ τήν καρδιά μας καί ὅτι ἀγαπῶμεν τόν πλησίον μας ὡς ἑαυτόν.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἐλέησον ἡμᾶς καί ἀξίωσον ἡμᾶς μέ καθαρή καρδιά γεμάτη Καλωσύνη,  νά προσκυνήσουμε τόν Τίμιον Σταυρόν Σου καί δυνάμει τοῦ Σταυροῦ νά συνεχίσουμε τόν  πνευματικόν μας ἀγῶνα καί νά ἀξιωθοῦμε νά προσκυνήσωμεν καί τήν Αγίαν Σου ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ. Ἀμήν.