Ἄρρηκτος ὁ δεσμός Κράτους καί Ἐκκλησίας.

                Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι
                      ἡ Ψυχή τῆς Ρωμιοσύνης

                         «Ὅς κε θεοῖς ἐπιπείθηται, μάλα
                          τ' ἔκλυον αὐτοῦ»(Ὁμ.Ἰλιάς α΄ 218).

                        «οἴδαμεν δέ ὅτι ἁμαρτωλῶν ὁ
                         Θεός οὐκ ἀκούει, ἀλλ' ἐάν τις
                         θεοσεβής ᾖ καί τό θέλημα
                         αὐτοῦ ποιῇ, τούτου ἀκούει»
                                                            (Ἰωάν. θ΄ 31).

     Ἀπό τά πολύ παλιά χρόνια ὁ Ἑλληνικός Λαός ἦτο ἄρρηκτα ἑνωμένος μέ τό Θεό.Ἔτσι ἔζησε καί
μεγαλούργησε μέ πίστι στό  Θεό καί  ὑπακοή στό Νόμο Του. Ὁ Ὅμηρος ἀναφέρει ὅτι «ὅποιος στούς Θεούς ἔδειξε ὑπακοή, κι' αὐτοί τή δέησί του τήν εἰσήκουσαν».
      Μέ πίστι στό Θεό καί στίς ἠθικές Ἀξίες ἔζησαν οἱ Ἕλληνες καί ἀνέδειξαν τήν ἑλλάδα,
κοιτίδα τοῦ Πολιτισμοῦ,  ἔκτισαν  Παρθενῶνες  καί φώτισαν τήν Οἰκουμένη.
    Ἄρρηκτος ἦταν πάντοτε καί εἶναι  ὁ δεσμός τοῦ Γένους μας
μέ τήν Ἐκκλησία.Αὐτή κράτησε τό Γένος ζωντανό τά τετρακόσια χρόνια τῆς ἐπάρατης δουλείας.Ἡ Ἐκκλησία καθ' ὅλη τή διάρκεια τῆς σκληρῆς σκλαβιᾶς, ἀψηφῶντας κάθε κίνδυνον,
 ἔτρεφε τό Γένος καί τό πότιζε μέ τά νάματα τῆς Πίστεως στό Θεό καί καλλιεργοῦσε  στίς  ψυχές τῶν ὑποδούλων τήν ἀγάπη γιά τήν πατρίδα καί τή Λευτεριά καί τούς βοηθοῦσε νά μή χάσουν τή θρησκευτική καί τήν ἐθνική τους

ταυτότητα .  Τούς προετοίμαζε, γιά τό Μεγάλο Ἀγῶνα.
Ἡ Ἐκκλησία κράτησε ἄσβηστη τή φλόγα καί τή λαχτάρα γιά τή Λευτεριά. Ὥπλισε μέ
θάρρος τούς σκλαβωμένους, καί ἀφοῦ ἔλυωσε τά
καντίλια καί τά Εὐαγγέλια καί τά ἔκανε βόλια γιά τόν        ἀγῶνα, ὡδήγησε  στήν παλιγγενεσία, στήν Ἀνάστασι τοῦ Γένους.
     Ἡ Ἐκκλησία , μέ πρωτοπόρους τούς παπάδες καί τούς καλόγερους, τότε, πού,
              ὅλα τἄσκιαζε ἡ φοβέρα
              καί τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά,
σήκωσε τό Λαβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως,   βροντοφώναξε  : Ἐλευθερία ἤ Θάνατος
 Παρακινοῦσε  καί  ἐμψύχωνε τούς ἀγωνιστές νά θυσιαστοῦν γιά τήν Πίστι, γιά τήν Πατρίδα, γιά τή Λευτεριά, γιά τά Ἰδανικά τῆς Φυλῆς.
   Μέ τή βοήθεια τῆς Ἐκκλησίας οἱ πρόγονοί μας πολέμησαν ἄχρι θανάτου,
    « Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστι τήν Ἁγία καί γιά τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερία»,
    γιά νά ζοῦμε ἐμεῖς σήμερα ἐλεύθεροι καί νά χλευάζουν, μερικοί Γραικύλοι, τήν πίστι τῶν Πατέρων μας καί νά προσπαθοῦν  μάλιστα, οἱ ΠηλιοΓούσηδες, οἱ πληρωμένοι  ἄθεοι προδότες, νά ξεριζώσουν
 τήν ψυχή τῆς Ρωμιοσύνης, νά χωρίσουν τό Ἔθνος ἀπό τήν Ἑκκλησία του, ἀπό τήν Πηγή τῆς ζωῆς, νά στερήσουν τά Παιδιά μας ἀπό τό νερό
καί τό Ὀξυγόνο, πού εἶναι γιά μᾶς ὁ Θεός τῶν Πατέρων μας.
 Ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τήν ψυχή τοῦ Ἔθνους, τήν ψυχή τῆς Ρωμιοσύνης, πού μᾶς τρέφει καί μᾶς ποτίζει μέ τά θεῖα νάματα τῆς Πίστεως στό Θεό καί στήν ὑπακοή στόν Πανάγιο Νόμο τῆς  Ἐσταυρωμένης  Ἀγάπης.
     Ξεχνοῦν οἱ ἀνεγκέφαλοι ἄθεοι τήν ἐποποιῒα
τοῦ 1940 ;

     Ποιός ἐνέπνευσε τό Ἔθνος μας, τό Λαό μας  νά ἑνωθῇ σέ μιά ψυχή καί μιά καρδιά, καί μέ τό στόμα τοῦ Πρωθυπουργοῦ τότε, τοῦ Ἰω.
Μεταξᾶ, νά βροντοφωνάξῃ τό ἱστορικό ἐκεῖνο
« ὌΧΙ » στόν ἀντίχριστο Φασισμό ;
   Ἀσφαλῶς  ἡ Ἐκκλησία στάθηκε στό πλευρό τῶν ἀγωνιστῶν καί τούς ἐνέπνευσε μέ Πίστι, ὥστε ἀψηφῶντας τούς κινδύνους νά παλαίψουν καί νά ὐπερασπισθοῦν μέ τό αἷμα τους τήν Πίστι, τήν Λευτεριά καί τήν ἀκεραιότητα τῆς Πατρίδος, ἀλλά καί ὁλοκλήρου τοῦ ἐλευθέρου κόσμου.
    Ποιός  σκέπασε μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ τόν ἀπεγνωσμένον Ἀγῶνα μας ;
     Οἱ πάντες ὁμολογοῦν ὅτι ἡ Παναγία, ἡ Μεγαλόχαρη σκέπαζε μέ τή Χάρι της τό δικαιο Ἀγῶνα τοῦ Γένους μας, ὅπως πάντοτε σέ ὅλη τή διαδρομή τῆς Ρωμιοσύνης στάθηκε  σκέπη πλατυτέρα νεφέλης.
    Ὅλοι οἱ ἀγωνιστές ὁμολογοῦν ὅτι εἶχαν μαζί τους τήν Παναγιά.
       Ἡ Μεγαλόχαρη ἦταν , εἶναι καί θά εἶναι ἠ μοναδική σκέπη καί προστάτις καί βοηθός σέ κάθε δύσκολη στιγμή τῆς ζωῆς τοῦ Γένους μας.

     Ἡ Παναγιά, ὄχι μόνον στό Βυζάντιο, ἀλλά καί σέ ὅλους τούς ἀγῶνες τοῦ Γένους μας ἀπεδείχθη
« ὑπέρμαχος Στρατηγός ». Γιατί ἦταν ἀγῶνες  
δίκαιοι, γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστι τήν Ἁγία καί γιά τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερίαν.
   Δυστυχῶς σήμερα κάθε γνήσιος Ἕλληνας διαπιστώνει ὅτι ξεθωριάζουν τά Ἰδανικά ,
ξεχνιοῦνται   οἱ Παραδόσεις, ποδοπατοῦνται  οἱ Ἀξίες, εὐτελίζεται ἡ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, καί, ὡς ἄλλοι πίθηκοι, πολλοί  ἄμυαλοι προσπαθοῦν, χωρίς ντροπή, καί μέ «μαϊμουδίσματα», ἀργά καί σταθερά, νά διαλύσουν τά πάντα.
     Νομίζω πώς εἶναι καιρός Θρησκευτικῆς καί ἐθνικῆς περισυλλογῆς.
     Εἶναι ἀνάγκη, πρίν νά εἶναι ἀργά,
 ὅλοι οἱ γνήσιοι Ἕλληνες
          νά ξυπνήσουμε,
          νά ἔλθουμε σέ περισυλλογή
          καί αὐτοεξέτασι 
          καί νά περισώσουμε 
ὅτι εἶναι δυνατόν νά περισωθῇ.
      Νά ἐπανακτήσουμε τήν ἐθνική καί τή θρησκευτική μας ταυτότητα, ὅσοι τήν ἔχουμε χάσει.
      Ἡ Παναγιά ἡ Μεγαλόχαρη σκεπάζει μέ τή Χάρι της τό Γένος μας  καί κάθε πιστό. Σάν στοργική Μητέρα εἶναι κοντά μας. Καί πικραίνεται, ὅταν ξεφεύγουμε ἀπό τό δρόμο τῆς ζωῆς.Πικραίνεται, ὅταν μέ τή ζωή καί τά ἔργα μας, προσβάλλουμε τά Ἰδανικά μας  καί τίς Παραδόσεις μας καί γυρίζουμε στή λάσπη, στίς τρῶγλες καί στά σπήλαια.
     Πικραίνεται, ὅταν διαπιστώνει ὅτι δέν ἔχουμε θερμή πίστι καί ὑπακοή στόν Νόμο τοῦ Θεοῦ.
     Πικραίνεται, ὅταν βλέπει ὅτι παραμελοῦμε τήν ἀποστολή, πού μᾶς ἀνέθεσε ὁ Κύριος , νά διδάσκουμε, δηλαδή, στόν κόσμο τήν Ἀλήθεια, τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης ,τῆς εἰρήνης καί τῆς Δικαιοσύνης Του.
    Πικραίνεται τόσον, ὥστε « νά δακρύζουν ἀκόμη καί οἱ Εἰκόνες της».
      Εἴθε ἡ Μεγαλόχαρη,ὅπως πάντοτε, ἕτσι καί τώρα νά μᾶς σκεπάζῃ μέ τή Χάρι της καί νά μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό ὅλους ἐκείνους ,πού, μέ λύσσα,  ἐπιβουλεύονται τήν Πίστι καί τήν Πατρίδα μας.
      Εἴθε ἡ Μεγαλόχαρη, νά μᾶς ἐνισχύῃ, ὥστε νά
φυλᾶμε βαθειά μέσα στήν καρδιά μας τούς θησαυρούς, πού μᾶς χάρισεν ὁ Θεός, καί νά τούς προβάλλουμε  σέ ὁλόκληρο τόν κόσμο.
     Εἴθε ἡ Μεγαλόχαρη, νά μᾶς σκεπάζῃ, καί νά μᾶς ὁδηγῇ στό δρόμο τῆς Ζωῆς, ὥστε μέ τά λόγια καί μέ τά ἔργα μας,  σέ αὐτόν τόν κόσμο, πού
« ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται», νά προβάλλουμε  τόν Ἑλληνισμό καί τήν Ὀρθοδοξία.