ΑΛΛΑΓΗ ΔΟΜΩΝ -ΑΛΛΑΓΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ
«Εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις·
τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε
καινά τά πάντα» (Β΄Κορινθ. ε΄ 17).
Ἕνα σύνθημα πολύ ὡραῖο, σαγηνευτικό, ἑλκυστικό: Ἀλλαγή δομῶν, ἀλλαγή ἀνθρώπων, εἶναι τό σύνθημα, πού κυκλοφορεῖ τόν τελευταῖο καιρό καί μεταφέρεται ἀπό στόμα σέ στόμα, καί μάλιστα ἀνάμεσα στούς νέους, πού τό δέχονται μέ ἐνθουσιασμό.
Οἱ τρυφερές ψυχές τῶν νέων, ἀκόμη ἁγνές, ἀμόλευτες ἀπό τά καυσαέρια τῆς ἀπιστίας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῆς ἰδιοτέλειας, τής Ψευτιᾶς καί τῆς Ὑποκρισίας,ἀναζητοῦν μέ εἰλικρίνεια τήν ἀλλαγή.
Τό σύνθημα ὅμως αὐτό εἶναι στή βάσι του σωστό ἤ λαθεμένο;
Γεννῶνται πολλά ἐρωτηματικά.Πῶς εἶναι μπορετό νά ἀλλάξουν οἱ δομές; Ποιός δημιουργεῖ τίς δομές; Ἡ ἀλλαγή τῶν δομῶν θά ἀλλάξῃ τούς ἀνθρώπους ἤ οἱ ἄνθρωποι θά ἀλλάξουν τίς δομές τῆς σημερινῆς κοινωνίας ;
Χωρίς ἀμφιβολία, χρειάζεται ριζική ἀλλαγή σέ ὅλες τίς βαθμίδες κοινωνικῆς, ἠθικῆς, πνευματικῆς κλπ.ἀναπτύξεως.
Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή συγχύσεως καί ἀσυνενοησίας.
Ὁ τεχνοκράτης ἄνθρωπος μέρα μέ τή μέρα ἀπομακρύνεται περισσότερο ἀπό τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, ἀπό τόν Ἕνα καί Μόνον Ἀληθινόν Θεόν. Δεσπόζει ἡ ὑλιστική θεώρησι τῆς ζωῆς. Κυριαρχεῖ ὁ Ἐγωϊσμός, ἡ ἰδιοτέλεια καί ἡ ἐκμετάλευσις τῶν ὑλικά καί πνευματικά ἀδυνάτων.
Λείπει παντελῶς τό πνεῦμα τῆς αὐταπαρνήσεως καί τῆς αὐτοθυσίας.
Οἱ λέξεις ἔχασαν τό ἀληθινό, τό πραγματικό τους νόημα.
Γκρεμίζεται σιγά -σιγά, μεθοδικά, ἀπό τίς σκοτεινές δυνάμεις, τό οἰκοδόμημα τῶν ἠθικῶν καί πνευματικῶν Ἀξιῶν, πού κρατοῦν σέ τάξι τόν ἀνθρώπινον βίον.
Παίρνει τήν πρώτη θέσι στή ζωή τῶν πολλῶν, τό σαρκικό φρόνημα, πού εἶναι «ἔχθρα εἰς Θεόν καί φέρει στήν ψυχή καί τή ζωή μας τόν καθημερινό καί τόν αἰώνιον θάνατο»(Ρωμ. η΄ 6).
Στούς «ἀδελφούς Καραμαζώφ» τοῦ Ντοστογιέφσκι, ὁ Σατανᾶς συμβουλεύει τόνἸβάν,
νά καταργήσῃ τό Θεό, γιά νά ἐπιτύχῃ τήν ἀποκτήνωσι τοῦ ἀνθρώπου. Καί δυστυχῶς, ἡ σατανική αὐτή συμβουλή, στήν ἐποχή μας, ἔχει ἀρκετούς ὁπαδούς. Ἀκόμη καί στήν Πατρίδα μας , στήν καρδιά τῆς ὁρθοδοξίας, ὑπάρχουν σήμερα ἄφρονες, πού τολμοῦν νά διακηρύττουν τίς σατανικές, ὑλιστικές καί ἀθεϊστικές τους Ἰδέες καί προσπαθοῦν ἀσυνειδήτως καί χωρίς καθόλου ἐντροπή, νά ἀποπροσανατολίζουν τή Νεολαία καί νά τήν φέρουν σέ ἀπόγνωσι.
Εἶναι ἀνάγκη νά ἐπέλθῃ ριζική ἀλλαγή.
Εἶναι καιρός: Νά ἐξέλθουμε ἀπό τή Βαβυλῶνα.
Νά φύγουμε ἀπό τήν πνιγερή ζωή,
στῆς Ὀμορφιᾶς τή σφαῖρα.
Νά μεταβοῦμε ἀπό τό σκοτάδι,
στό Φῶς, ἀπό τό Θάνατο, στή ζωή,
ἀπό τή βρωμιά, τή βρωμίλα καί τή
λάσπη, στήν καθαρότητα, ἀπό τήν
Ψευτιά καί τήν ὑποκρισία, στήν
Ἀλήθεια καί τήν εἰλικρίνεια.
Δέν ἐπιτρέπεται νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι αἰσχροκερδεῖς, πού κάτω μάλιστα ἀπό τό ἔνδυμα τῆς νομιμότητας,(λευκόν περιλαίμιον φέροντες), καπηλεύονται τήν κάθε εἴδους ἀνθρώπινη συμφορά. Δέν ἐπιτρέπεται, ἀνάλγητοι κακοποιοί νά ἐκμεταλεύωνται τήν ἀθλιότητα, τή δυστυχία καί τήν πεῖνα τῶν συνανθρώπων τους. Εἶναι ἀπαράδεκτο, στόν αἰῶνα τῆς ἀφθονίας τῶν ἀγαθῶν, νά πεθαίνουν ἄνθρωποι καί μάλιστα ἑκατομμύρια ἀθῶα παιδιά ἀπό πεῖνα καί δίψα, ἀπό ἔλλειψι πρωτεϊνῶν ἤ ἀπό κακομεταχείρισι.
Δέν εἶναι σωστό νά ποδοπατῆται ἡ ἀξία τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς καί νά κουρελιάζεται ἡ προσωπικότητα.
Εἶναι ἄδικο νά γίνωνται καθημερινά χιλιάδες ἀμβλώσεις, νά θανατώνωνται ἀθῶες ὑπάρξεις, πρίν ἀκόμη γεννηθοῦν καί νά θυσιάζωνται στό Βωμό τοῦ νέου Μολώχ, στό Βωμό τοῦ κακοποιημένου σέξ.
Εἶναι παράλογο, παρανοϊκό, νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού συναγωνίζονται ποιός θά ξεπεράσῃ τόν ἄλλον σέ τελειότερα φονικά ὅπλα.
Εἷναι ὀδυνηρό νά ζοῦμε συνεχῶς, μέ τό φόβο μιᾶς ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς.
Ἡ ἐγκληματικότητα καθημερινά αὐξάνεται σέ παγκόσμια κλίμακα. Τό οἰνόπνευμα, τά Ναρκωτικά, ἡ πορνεία, ἡ διεστραμένες ἰδιαιτερότητες, πού βλάπτουν θανάσιμα τή νέα Γενιά, ὅπως ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἡ παιδεραστία, ἡ κτηνοβασία κ.ἄ. ἀντί νά ἀπαγορεύωνται, γίνονται Νόμοι τοῦ Κράτους.
Βέβαια μοῦ εἶναι ἀδιανόητο τό ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού ἡδονίζονται νά κολυμποῦν μέσα στίς ἀκαθαρσίες, μέσα στούς βόθρους.
Παρατηροῦνται καθημερινά βιασμοί, κλοπές, ληστεῖες καί ἄλλα ἀνατριχιαστικά ἐγκλήματα, μέ δρᾶστες νέα παιδιά. Μεμονωμένα ἄτομα ἤ ὀργανωμένες Ὁμάδες συστηματικά ἐργάζονται, γιά τόν ἀποπροσανατολισμό τῆς Νεολαίας, μέ δηλητηριώδη ἔντυπα καί ἄνομες μεθόδους καί μέ συνήγορο τή δική μας δυσκινησία στήν καταπολέμησί τους. Ὑπάρχουν μάλιστα καί μερικοί ἄφρονες, πού τολμοῦν, μέσα στήν καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας, νά διακινοῦν, χωρίς ντροπή, τίς ὑλιστικές καί ἀθεϊστικές τους Ἰδέες, καί νά προσπαθοῦν δολίως νά ἐπιβάλλουν τίς ἄνόητες ἀρχές τους.
Εἶναι συνεπῶς ἐπιτακτικό αἴτημα τῶν καιρῶν νά λυτρωθοῦμε ἀπό τή σαπίλα, ἀπό τό Βόρβορο, ἀπό τήν τόση λάσπη.
Εἶναι ἀνάγκη τῶν καιρῶν νά ἐπιφέρουμε μιά ριζική ἀλλαγή πρός τό καλλίτερο.
Πῶς ὅμως θά ἐπέλθῃ ἡ ἀλλαγή; Πῶς θά ἀλλάξουν οἱ δομές;
Μέ τή βία καί τήν ἐπιθετικότητα καί μέ κάθε εἴδους ἀντικοινωνική συμπεριφορά ;
Μέ τόν πόλεμο ἤ μέ τήν ἐπανάστασι ἤ βάζοντας ἐδῶ καί κεῖ φωτιές, μέ θύματα ἀθώους;
Οἱ ἀρχαῖοι σοφοί πρόγονοί μας ἔλεγαν ὅτι «τό κακό μέ τό καλό δέν σμίγει»(Εὐριπ. «Ἴων» στ.1017). Καί συμβούλευαν:«Μή τῷ κακῷ τό κακόν ἰῶ»Δηλ. Μή κάνῃς τό κακό χειρότερο(Ἡρ.3,53).
Καί πραγματικά, εἶναι ποτέ δυνατόν νά προέλθῃ ἀλλαγή πρός τό καλλίτερο μέσα ἀπό τά ἐρείπια, τήν καταστροφή καί τό αἷμα;
Καί ἄν καταστρέψουμε διά μιᾶς κάθε τί πού ὑπάρχει σήμερα, εἶναι βέβαιον ὅτι δέν θά ἐπέλθῃ καμμιά ἀλλαγή πρός τό καλλίτερο. Ἀντίθετα μάλιστα θά ἐπικρατήσῃ «θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς». Καί κάτι ἄλλο. Ποιοί θά ἐπιζήσουν, γιά νά θρηνήσουν τά ἀποτελέσματα τῆς βίας, τοῦ μίσους, τοῦ πολέμου ἤ τῆς ἐπαναστάσεως;
Πῶς ὅμως θά ἐπέλθῃ ἡ πολυπόθητη αὐτή ἀλλαγή πρός τό καλλίτερο;
Πῶς θά παύσῃ ἡ ἀδικία καί θά βασιλεύσῃ ἡ κοινωνική Δικαιοσύνη; Πῶς θά ἀλλάξουν οἱ δομές τῆς κοινωνίας; Πῶς ἡ ἀνθρωπότητα θά βρῇ τό δρόμο της;
Μία εἶναι ἡ Ὁδός.Θά ἐπέλθῃ ἡ πολυπόθητη ἀλλαγή πρός τό καλλίτερο τότε, καί μόνον τότε, ὅταν ἀλλάξουν οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν ἀλλάξουμε νοοτροπία, τρόπο σκέψεως, τρόπο συμπεριφορᾶς.
Δηλαδή μόνον ὅταν πιστέψουμε στό Χριστό καί κάνουμε πρᾶξι τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, ὅταν ρυθμίσουμε τή ζωή μας σύμφωνα μέ τό πανάγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ. Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀλλάξουν οἱ δομές, ἄν δέν ἀλλάξουν πρῶτα οἱ ἄνθρωποι, πού δημιουργοῦν τίς δομές;
Τό ὀρθό, λοιπόν, σύνθημα δέν εἶναι «ἀλλαγή δομῶν, ἀλλαγή ἀνθρώπων», ἀλλά «ΑΛΛΑΓΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΑΛΛΑΓΗ ΔΟΜΩΝ». Διότι ἡ αἰτία τῆς συγχύσεως καί τῆς ἀσυνενοησίας καί γενικά τῆς κακοδαιμονίας, πού μαστίζει τήν ἀνθρωπότητα, βρίσκεται στίς διεστραμμένες ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Ὀδύνη καί ἡ δυστυχία ὀφείλονται στήν ἄρνησι τοῦ Θεοῦ, στήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τήν πηγή τῆς Ζωῆς, στόν Μηδενισμό(Nihilismus), ὄχι μόνον στήν ἀπαξίωσι τῶν Ἀξιῶν, ἀλλά καί στήν ἀνατροπή τῆς Ἰεραρχίας τῶν Ἀξιῶν, στή σχετικοποίησι τοῦ Ἀπολύτου καί στήν ἀπολυτοποίησι τοῦ σχετικοῦ.
Ἄν δέν ἀλλάξουν οἱ ἄνθρωποι διά τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως στό Χριστό, ἄν δέν γίνουν ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις(Β΄Κορινθ. ε΄17. Γαλάτ. στ΄15), ὁποιαδήποτε ἀλλάγή καί ἄν κάμουν, δέν θά εἶναι πρός τό καλλίτερο.Πολλές φορές προσπάθησαν νά ἀλλάξουν τίς δομές τῆς κοινωνίας οἱ ἄνθρωποι, χωρίς νά ἀλλάξουν οἱ ἴδιοι, καί πέτυχαν κατά καιρούς , διάφορες αἱμοσταγεῖς ἀλλαγές-ἀπάτες, καί, ὅπως διδάσκει ἡ Ἱστορία,« ἄλλαξε ὁ μανωλιός καί φόρεσε τά ρούχα ἀλλιῶς» δηλαδή
ὡδηγήθηκε ἡ ἀνθρωπότητα ἀπό τό Κακό στό χειρότερο.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ριζική, οὐσιαστική ψυχική καί πνευματική ἀλλαγή. Ἀλλαγή, πού θά ἔχη σάν ἀποτέλεσμα τήν ἐπικράτησι, στή ζωή τῆς ἀνθρωπότητος, τῆς Ἀγάπης, τῆς Εἰρήνης καί τῆς Δικαιοσύνης.
Ο ΧΡΙΣΤΟΣ κήρυξε πρῶτος τήν ἀλλαγή πρός τό καλλίτερο καί ὑπέδειξε καί τό σωστό τρόπο, γιά τήν πραγματοποίησί της.
Ὁ τέλειος Θεός, ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος. Γεννήθηκε στή φτωχική Φάτνη τῆς Βηθεέμ. Ἐκεῖ «ἀντάλλαξε ἀσπασμό ἡ θεϊκή Ἀγάπη μέ τήν Ταπεινοσύνη». Χάραξε τό δρόμο τῆς σωστικῆς ἀλλαγῆς, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν πραγματική μακαριότητα, στήν τελείωσι, στή θέωσι. Ὁ δρόμος ἀρχίζει ἀπό τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἀπό τήν ἄκρα ταπείνωσι, συνεχίζει μέ τή θεραπεία τῶν ἀναγκῶν καί ἀνεβαίνει στό Γολγοθᾶ, στήν τέλεια ἀγάπη, καί φθάνει στό Θρόνο τοῦ Θεοῦ, στήν αἰώνια μακαριότητα.
Ὁ Χριστός γίνεται καί εἶναι, γιά ὅλους μας, ἠ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή, καί μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθήσωμε τά ματωμένα Χνάρια Του.
Ὁ Χριστός, μέ τόν ἐρχομό Του στή γῆ, δημιουργεῖ μιά νέα ζωή.Δημιουργεῖ μιά κατάστασι τῆς « καινῆς κτίσεως», τοῦ «καινοῦ ἀνθρώπου», «ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις· τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε τά πάντα καινά»( Β΄Κορ. ε΄ 17).
«Καί εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπί τῷ θρόνῳ· ἰδού καινά ποιῶ πάντα. Καί λέγει μοι· γράψον, ὅτι οὗτοι οἱ λόγοι πιστοί καί ἀληθινοί εἰσι. Καί εἶπέ μοι· γέγονεν. Ἐγώ εἰμι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος. Ἐγώ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν»(Ἀποκ. κα΄ 5-6).
Ὁ Χριστός ἱδρύει τήν Ἐκκλησία του,«τήν κοινωνίαν τῶν ἁγίων», μέσα στήν ὀποίαν «δέν ὑπάρχει Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ· πάντες γάρ ἡμεῖς εἷς ἐσμεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»(Γαλάτ. γ΄ 28. Α΄Κορινθ. στ΄5. Κολοσ. γ΄ 11).
Στήν ἐν Χριστῷ ἀλλαγή, στήν κοινωνία τῶν Ἁγίων, τή θέσι τῆς ἔχθρας, παίρνει ἡ εἰρήνη, ἠ καταλλαγή, ἡ συμφιλίωσι τῶν ἀνθρώπων μέ τό θεό καί μεταξύ τους. Τή θέσι τῆς θλίψεως, τήν παίρνει ἡ χαρά καί ἡ ἀγαλλίασι, τή θέσι τοῦ θανάτου, τήν παίρνει ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή.
Ὁ Χριστός θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά καταλάβουν ὅτι εἶναι παιδιά τοῦ Ἑνός καί Μόνου ἀληθινοῦ θεοῦ καί ἀδέλφια μεταξύ τους, καί ὅτι ὀφείλουν νά ζοῦν μέ ἀγάπη καί καλωσύνη.
Ὁ Χριστός μᾶς προσκαλεῖ ὅλους, νά πιστέψουμε στήν ἀλλαγή καί νά γίνουμε «καινή κτίσις», νά γίνουμε Μέλη τῆς κοινωνίας τῶν προσώπων, τῆς κοινωνίας τῶν Ἁγίων, καί νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι στήν νέα αὐτή κοινωνία« ἡ ψυχή καί ἡ καρδία τῶν πιστῶν εἶναι μία καί κανείς ἀπό αὐτούς δέν λέγει ὅτι, καί τό ἐλάχιστο ἀπό τά ὐπάρχοντά του, εἶναι δικό του, ἀλλά ὅλα(τά πνευματικά καί ὑλικά ἀγαθά, χρήματα, κτήματα, τέχνη, ἐπιστήμη, κλπ.) εἶναι κοινά σέ ὅλους καί προσφέρονται γιά τήν ἐξυπηρέτησι ὅλων»(Πράξ. δ΄ 32).
Εἶναι καιρός
Ἕνα σύνθημα πολύ ὡραῖο, σαγηνευτικό, ἑλκυστικό: Ἀλλαγή δομῶν, ἀλλαγή ἀνθρώπων, εἶναι τό σύνθημα, πού κυκλοφορεῖ τόν τελευταῖο καιρό καί μεταφέρεται ἀπό στόμα σέ στόμα, καί μάλιστα ἀνάμεσα στούς νέους, πού τό δέχονται μέ ἐνθουσιασμό.
Οἱ τρυφερές ψυχές τῶν νέων, ἀκόμη ἁγνές, ἀμόλευτες ἀπό τά καυσαέρια τῆς ἀπιστίας, τοῦ ἐγωϊσμοῦ, τῆς ἰδιοτέλειας, τής Ψευτιᾶς καί τῆς Ὑποκρισίας,ἀναζητοῦν μέ εἰλικρίνεια τήν ἀλλαγή.
Τό σύνθημα ὅμως αὐτό εἶναι στή βάσι του σωστό ἤ λαθεμένο;
Γεννῶνται πολλά ἐρωτηματικά.Πῶς εἶναι μπορετό νά ἀλλάξουν οἱ δομές; Ποιός δημιουργεῖ τίς δομές; Ἡ ἀλλαγή τῶν δομῶν θά ἀλλάξῃ τούς ἀνθρώπους ἤ οἱ ἄνθρωποι θά ἀλλάξουν τίς δομές τῆς σημερινῆς κοινωνίας ;
Χωρίς ἀμφιβολία, χρειάζεται ριζική ἀλλαγή σέ ὅλες τίς βαθμίδες κοινωνικῆς, ἠθικῆς, πνευματικῆς κλπ.ἀναπτύξεως.
Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή συγχύσεως καί ἀσυνενοησίας.
Ὁ τεχνοκράτης ἄνθρωπος μέρα μέ τή μέρα ἀπομακρύνεται περισσότερο ἀπό τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, ἀπό τόν Ἕνα καί Μόνον Ἀληθινόν Θεόν. Δεσπόζει ἡ ὑλιστική θεώρησι τῆς ζωῆς. Κυριαρχεῖ ὁ Ἐγωϊσμός, ἡ ἰδιοτέλεια καί ἡ ἐκμετάλευσις τῶν ὑλικά καί πνευματικά ἀδυνάτων.
Λείπει παντελῶς τό πνεῦμα τῆς αὐταπαρνήσεως καί τῆς αὐτοθυσίας.
Οἱ λέξεις ἔχασαν τό ἀληθινό, τό πραγματικό τους νόημα.
Γκρεμίζεται σιγά -σιγά, μεθοδικά, ἀπό τίς σκοτεινές δυνάμεις, τό οἰκοδόμημα τῶν ἠθικῶν καί πνευματικῶν Ἀξιῶν, πού κρατοῦν σέ τάξι τόν ἀνθρώπινον βίον.
Παίρνει τήν πρώτη θέσι στή ζωή τῶν πολλῶν, τό σαρκικό φρόνημα, πού εἶναι «ἔχθρα εἰς Θεόν καί φέρει στήν ψυχή καί τή ζωή μας τόν καθημερινό καί τόν αἰώνιον θάνατο»(Ρωμ. η΄ 6).
Στούς «ἀδελφούς Καραμαζώφ» τοῦ Ντοστογιέφσκι, ὁ Σατανᾶς συμβουλεύει τόνἸβάν,
νά καταργήσῃ τό Θεό, γιά νά ἐπιτύχῃ τήν ἀποκτήνωσι τοῦ ἀνθρώπου. Καί δυστυχῶς, ἡ σατανική αὐτή συμβουλή, στήν ἐποχή μας, ἔχει ἀρκετούς ὁπαδούς. Ἀκόμη καί στήν Πατρίδα μας , στήν καρδιά τῆς ὁρθοδοξίας, ὑπάρχουν σήμερα ἄφρονες, πού τολμοῦν νά διακηρύττουν τίς σατανικές, ὑλιστικές καί ἀθεϊστικές τους Ἰδέες καί προσπαθοῦν ἀσυνειδήτως καί χωρίς καθόλου ἐντροπή, νά ἀποπροσανατολίζουν τή Νεολαία καί νά τήν φέρουν σέ ἀπόγνωσι.
Εἶναι ἀνάγκη νά ἐπέλθῃ ριζική ἀλλαγή.
Εἶναι καιρός: Νά ἐξέλθουμε ἀπό τή Βαβυλῶνα.
Νά φύγουμε ἀπό τήν πνιγερή ζωή,
στῆς Ὀμορφιᾶς τή σφαῖρα.
Νά μεταβοῦμε ἀπό τό σκοτάδι,
στό Φῶς, ἀπό τό Θάνατο, στή ζωή,
ἀπό τή βρωμιά, τή βρωμίλα καί τή
λάσπη, στήν καθαρότητα, ἀπό τήν
Ψευτιά καί τήν ὑποκρισία, στήν
Ἀλήθεια καί τήν εἰλικρίνεια.
Δέν ἐπιτρέπεται νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι αἰσχροκερδεῖς, πού κάτω μάλιστα ἀπό τό ἔνδυμα τῆς νομιμότητας,(λευκόν περιλαίμιον φέροντες), καπηλεύονται τήν κάθε εἴδους ἀνθρώπινη συμφορά. Δέν ἐπιτρέπεται, ἀνάλγητοι κακοποιοί νά ἐκμεταλεύωνται τήν ἀθλιότητα, τή δυστυχία καί τήν πεῖνα τῶν συνανθρώπων τους. Εἶναι ἀπαράδεκτο, στόν αἰῶνα τῆς ἀφθονίας τῶν ἀγαθῶν, νά πεθαίνουν ἄνθρωποι καί μάλιστα ἑκατομμύρια ἀθῶα παιδιά ἀπό πεῖνα καί δίψα, ἀπό ἔλλειψι πρωτεϊνῶν ἤ ἀπό κακομεταχείρισι.
Δέν εἶναι σωστό νά ποδοπατῆται ἡ ἀξία τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς καί νά κουρελιάζεται ἡ προσωπικότητα.
Εἶναι ἄδικο νά γίνωνται καθημερινά χιλιάδες ἀμβλώσεις, νά θανατώνωνται ἀθῶες ὑπάρξεις, πρίν ἀκόμη γεννηθοῦν καί νά θυσιάζωνται στό Βωμό τοῦ νέου Μολώχ, στό Βωμό τοῦ κακοποιημένου σέξ.
Εἶναι παράλογο, παρανοϊκό, νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού συναγωνίζονται ποιός θά ξεπεράσῃ τόν ἄλλον σέ τελειότερα φονικά ὅπλα.
Εἷναι ὀδυνηρό νά ζοῦμε συνεχῶς, μέ τό φόβο μιᾶς ὁλοκληρωτικῆς καταστροφῆς.
Ἡ ἐγκληματικότητα καθημερινά αὐξάνεται σέ παγκόσμια κλίμακα. Τό οἰνόπνευμα, τά Ναρκωτικά, ἡ πορνεία, ἡ διεστραμένες ἰδιαιτερότητες, πού βλάπτουν θανάσιμα τή νέα Γενιά, ὅπως ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἡ παιδεραστία, ἡ κτηνοβασία κ.ἄ. ἀντί νά ἀπαγορεύωνται, γίνονται Νόμοι τοῦ Κράτους.
Βέβαια μοῦ εἶναι ἀδιανόητο τό ὅτι ὑπάρχουν ἄνθρωποι, πού ἡδονίζονται νά κολυμποῦν μέσα στίς ἀκαθαρσίες, μέσα στούς βόθρους.
Παρατηροῦνται καθημερινά βιασμοί, κλοπές, ληστεῖες καί ἄλλα ἀνατριχιαστικά ἐγκλήματα, μέ δρᾶστες νέα παιδιά. Μεμονωμένα ἄτομα ἤ ὀργανωμένες Ὁμάδες συστηματικά ἐργάζονται, γιά τόν ἀποπροσανατολισμό τῆς Νεολαίας, μέ δηλητηριώδη ἔντυπα καί ἄνομες μεθόδους καί μέ συνήγορο τή δική μας δυσκινησία στήν καταπολέμησί τους. Ὑπάρχουν μάλιστα καί μερικοί ἄφρονες, πού τολμοῦν, μέσα στήν καρδιά τῆς Ὀρθοδοξίας, νά διακινοῦν, χωρίς ντροπή, τίς ὑλιστικές καί ἀθεϊστικές τους Ἰδέες, καί νά προσπαθοῦν δολίως νά ἐπιβάλλουν τίς ἄνόητες ἀρχές τους.
Εἶναι συνεπῶς ἐπιτακτικό αἴτημα τῶν καιρῶν νά λυτρωθοῦμε ἀπό τή σαπίλα, ἀπό τό Βόρβορο, ἀπό τήν τόση λάσπη.
Εἶναι ἀνάγκη τῶν καιρῶν νά ἐπιφέρουμε μιά ριζική ἀλλαγή πρός τό καλλίτερο.
Πῶς ὅμως θά ἐπέλθῃ ἡ ἀλλαγή; Πῶς θά ἀλλάξουν οἱ δομές;
Μέ τή βία καί τήν ἐπιθετικότητα καί μέ κάθε εἴδους ἀντικοινωνική συμπεριφορά ;
Μέ τόν πόλεμο ἤ μέ τήν ἐπανάστασι ἤ βάζοντας ἐδῶ καί κεῖ φωτιές, μέ θύματα ἀθώους;
Οἱ ἀρχαῖοι σοφοί πρόγονοί μας ἔλεγαν ὅτι «τό κακό μέ τό καλό δέν σμίγει»(Εὐριπ. «Ἴων» στ.1017). Καί συμβούλευαν:«Μή τῷ κακῷ τό κακόν ἰῶ»Δηλ. Μή κάνῃς τό κακό χειρότερο(Ἡρ.3,53).
Καί πραγματικά, εἶναι ποτέ δυνατόν νά προέλθῃ ἀλλαγή πρός τό καλλίτερο μέσα ἀπό τά ἐρείπια, τήν καταστροφή καί τό αἷμα;
Καί ἄν καταστρέψουμε διά μιᾶς κάθε τί πού ὑπάρχει σήμερα, εἶναι βέβαιον ὅτι δέν θά ἐπέλθῃ καμμιά ἀλλαγή πρός τό καλλίτερο. Ἀντίθετα μάλιστα θά ἐπικρατήσῃ «θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς». Καί κάτι ἄλλο. Ποιοί θά ἐπιζήσουν, γιά νά θρηνήσουν τά ἀποτελέσματα τῆς βίας, τοῦ μίσους, τοῦ πολέμου ἤ τῆς ἐπαναστάσεως;
Πῶς ὅμως θά ἐπέλθῃ ἡ πολυπόθητη αὐτή ἀλλαγή πρός τό καλλίτερο;
Πῶς θά παύσῃ ἡ ἀδικία καί θά βασιλεύσῃ ἡ κοινωνική Δικαιοσύνη; Πῶς θά ἀλλάξουν οἱ δομές τῆς κοινωνίας; Πῶς ἡ ἀνθρωπότητα θά βρῇ τό δρόμο της;
Μία εἶναι ἡ Ὁδός.Θά ἐπέλθῃ ἡ πολυπόθητη ἀλλαγή πρός τό καλλίτερο τότε, καί μόνον τότε, ὅταν ἀλλάξουν οἱ ἄνθρωποι. Ὅταν ἀλλάξουμε νοοτροπία, τρόπο σκέψεως, τρόπο συμπεριφορᾶς.
Δηλαδή μόνον ὅταν πιστέψουμε στό Χριστό καί κάνουμε πρᾶξι τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, ὅταν ρυθμίσουμε τή ζωή μας σύμφωνα μέ τό πανάγιον θέλημα τοῦ Θεοῦ. Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀλλάξουν οἱ δομές, ἄν δέν ἀλλάξουν πρῶτα οἱ ἄνθρωποι, πού δημιουργοῦν τίς δομές;
Τό ὀρθό, λοιπόν, σύνθημα δέν εἶναι «ἀλλαγή δομῶν, ἀλλαγή ἀνθρώπων», ἀλλά «ΑΛΛΑΓΗ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΑΛΛΑΓΗ ΔΟΜΩΝ». Διότι ἡ αἰτία τῆς συγχύσεως καί τῆς ἀσυνενοησίας καί γενικά τῆς κακοδαιμονίας, πού μαστίζει τήν ἀνθρωπότητα, βρίσκεται στίς διεστραμμένες ψυχές τῶν ἀνθρώπων. Ἡ Ὀδύνη καί ἡ δυστυχία ὀφείλονται στήν ἄρνησι τοῦ Θεοῦ, στήν ἀπομάκρυνσι ἀπό τήν πηγή τῆς Ζωῆς, στόν Μηδενισμό(Nihilismus), ὄχι μόνον στήν ἀπαξίωσι τῶν Ἀξιῶν, ἀλλά καί στήν ἀνατροπή τῆς Ἰεραρχίας τῶν Ἀξιῶν, στή σχετικοποίησι τοῦ Ἀπολύτου καί στήν ἀπολυτοποίησι τοῦ σχετικοῦ.
Ἄν δέν ἀλλάξουν οἱ ἄνθρωποι διά τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως στό Χριστό, ἄν δέν γίνουν ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις(Β΄Κορινθ. ε΄17. Γαλάτ. στ΄15), ὁποιαδήποτε ἀλλάγή καί ἄν κάμουν, δέν θά εἶναι πρός τό καλλίτερο.Πολλές φορές προσπάθησαν νά ἀλλάξουν τίς δομές τῆς κοινωνίας οἱ ἄνθρωποι, χωρίς νά ἀλλάξουν οἱ ἴδιοι, καί πέτυχαν κατά καιρούς , διάφορες αἱμοσταγεῖς ἀλλαγές-ἀπάτες, καί, ὅπως διδάσκει ἡ Ἱστορία,« ἄλλαξε ὁ μανωλιός καί φόρεσε τά ρούχα ἀλλιῶς» δηλαδή
ὡδηγήθηκε ἡ ἀνθρωπότητα ἀπό τό Κακό στό χειρότερο.
ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ριζική, οὐσιαστική ψυχική καί πνευματική ἀλλαγή. Ἀλλαγή, πού θά ἔχη σάν ἀποτέλεσμα τήν ἐπικράτησι, στή ζωή τῆς ἀνθρωπότητος, τῆς Ἀγάπης, τῆς Εἰρήνης καί τῆς Δικαιοσύνης.
Ὁ τέλειος Θεός, ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος. Γεννήθηκε στή φτωχική Φάτνη τῆς Βηθεέμ. Ἐκεῖ «ἀντάλλαξε ἀσπασμό ἡ θεϊκή Ἀγάπη μέ τήν Ταπεινοσύνη». Χάραξε τό δρόμο τῆς σωστικῆς ἀλλαγῆς, πού ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν πραγματική μακαριότητα, στήν τελείωσι, στή θέωσι. Ὁ δρόμος ἀρχίζει ἀπό τό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἀπό τήν ἄκρα ταπείνωσι, συνεχίζει μέ τή θεραπεία τῶν ἀναγκῶν καί ἀνεβαίνει στό Γολγοθᾶ, στήν τέλεια ἀγάπη, καί φθάνει στό Θρόνο τοῦ Θεοῦ, στήν αἰώνια μακαριότητα.
Ὁ Χριστός γίνεται καί εἶναι, γιά ὅλους μας, ἠ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή, καί μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθήσωμε τά ματωμένα Χνάρια Του.
Ὁ Χριστός, μέ τόν ἐρχομό Του στή γῆ, δημιουργεῖ μιά νέα ζωή.Δημιουργεῖ μιά κατάστασι τῆς « καινῆς κτίσεως», τοῦ «καινοῦ ἀνθρώπου», «ὥστε εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις· τά ἀρχαῖα παρῆλθεν, ἰδού γέγονε τά πάντα καινά»( Β΄Κορ. ε΄ 17).
«Καί εἶπεν ὁ καθήμενος ἐπί τῷ θρόνῳ· ἰδού καινά ποιῶ πάντα. Καί λέγει μοι· γράψον, ὅτι οὗτοι οἱ λόγοι πιστοί καί ἀληθινοί εἰσι. Καί εἶπέ μοι· γέγονεν. Ἐγώ εἰμι τό Α καί τό Ω, ἡ ἀρχή καί τό τέλος. Ἐγώ τῷ διψῶντι δώσω ἐκ τῆς πηγῆς τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς δωρεάν»(Ἀποκ. κα΄ 5-6).
Ὁ Χριστός ἱδρύει τήν Ἐκκλησία του,«τήν κοινωνίαν τῶν ἁγίων», μέσα στήν ὀποίαν «δέν ὑπάρχει Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ· πάντες γάρ ἡμεῖς εἷς ἐσμεν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ»(Γαλάτ. γ΄ 28. Α΄Κορινθ. στ΄5. Κολοσ. γ΄ 11).
Στήν ἐν Χριστῷ ἀλλαγή, στήν κοινωνία τῶν Ἁγίων, τή θέσι τῆς ἔχθρας, παίρνει ἡ εἰρήνη, ἠ καταλλαγή, ἡ συμφιλίωσι τῶν ἀνθρώπων μέ τό θεό καί μεταξύ τους. Τή θέσι τῆς θλίψεως, τήν παίρνει ἡ χαρά καί ἡ ἀγαλλίασι, τή θέσι τοῦ θανάτου, τήν παίρνει ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή.
Ὁ Χριστός θέλει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι νά καταλάβουν ὅτι εἶναι παιδιά τοῦ Ἑνός καί Μόνου ἀληθινοῦ θεοῦ καί ἀδέλφια μεταξύ τους, καί ὅτι ὀφείλουν νά ζοῦν μέ ἀγάπη καί καλωσύνη.
Ὁ Χριστός μᾶς προσκαλεῖ ὅλους, νά πιστέψουμε στήν ἀλλαγή καί νά γίνουμε «καινή κτίσις», νά γίνουμε Μέλη τῆς κοινωνίας τῶν προσώπων, τῆς κοινωνίας τῶν Ἁγίων, καί νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι στήν νέα αὐτή κοινωνία« ἡ ψυχή καί ἡ καρδία τῶν πιστῶν εἶναι μία καί κανείς ἀπό αὐτούς δέν λέγει ὅτι, καί τό ἐλάχιστο ἀπό τά ὐπάρχοντά του, εἶναι δικό του, ἀλλά ὅλα(τά πνευματικά καί ὑλικά ἀγαθά, χρήματα, κτήματα, τέχνη, ἐπιστήμη, κλπ.) εἶναι κοινά σέ ὅλους καί προσφέρονται γιά τήν ἐξυπηρέτησι ὅλων»(Πράξ. δ΄ 32).
Εἶναι καιρός
- Νά σκουπίσουμε τά δάκρυα καί νά ἀπαλύνουμε τόν πόνον τῶν συνανθρώπων μας.
- Νά ἀνθίσῃ τό χαμόγελο στά χείλη τῶν μικρῶν παιδιῶν.
- Νά παύσῃ ἡ ἐκμετάλευσι τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν ἄνθρωπο καί νά ἐπικρατήσῃ ἡ Ἀγάπη, ἡ Εἰρήνη καί ἡ Δικαιοσύνη τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο.
- Νά ἔλθῃ ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί νά γίνεται τό Θέλημά Του ὡς ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου