ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΟΣ

Θ΄

 

Τίποτε δέν ἀντικαθιστᾶ τήν Οἰκογένεια στήν καλή ἀνατροφή τοῦ Παιδιοῦ.

 

 

       «Τό Παιδί ἔχει ἀνάγκη, γιά τήν πλήρη καί  ἁρμονική ἀνάπτυξί του, ἀπό ἀγάπη καί κατανόησι.Θά μεγαλώνῃ, ὅπου εἶναι δυνατόν, μέ τήν εὐθύνη καί τήν φροντίδα τῶν γονέων του καί πάντοτε σέ μιά ἀτμόσφαιρα στοργῆς καί ἠθικῆς καί ὑλικῆς ἀσφάλειας. Τό Παιδί τῆς τρυφερῆς ἡλικίας, δέν θά χωρίζεται ἀπό τή μητέρα του, παρά μόνον σέ ἐξαιρετικές περιπτώσεις...»(Διακήρυξι τοῦ Ο.Η.Ε., γιά τά δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ, ἀρχή ἕκτη).

 

 

   Τό Παιδί δέν ἀναπτύσσεται σωστά χωρίς ἀγάπη.

 Ὁ Χριστός, ἀγκαλιάζοντας τό Παιδί μέ ὅλη τήν

ἀγάπη Του. μᾶς ὑπέδειξε τό σωστό τρόπο συμπεριφορᾶς ἀπέναντι στήν τρυφερή ἡλικία.

      Ἕνας ἀπό τούς πρωτοπόρους ἐρευνητές αὐτῆς τῆς ἡλικίας. ὁ Ἀμερικανός Ρενέ Σπίτς, ἐπιγραμματικά λέγει:«Βρέφη χωρίς ἀγάπη θά καταντήσουν ἐνήλικοι γεμᾶτοι μῖσος». 

    Ἡ Οἰκογένεια, πού ἱδρύεται μέ τό μέγα μυστήριο τοῦ Γάμου ἀνδρός καί γυναικός, πρός παιδοποιΐαν, ἀποτελεῖ τό πιό κατάλληλο πλαίσιο, γιά τήν ὁμαλή ἀνάπτυξι τῶν παιδιῶν.

    Σημειωτέον δέ ὅτι ὁ Θεός εὐλογεῖ τήν ἔννομον συζυγίαν καί τήν ἐξ αὐτῆς παιδοποιῒαν καί ὅτι τό με « σύμφωνον συμβίωσης» δύο ὁμοφυλοφίλων δέν συγκροτεῖται Οἰκογένεια.

    Ἀπό πολλούς ἐρευνητές, μέ πρωτοπόρους τόν Σπίτς καί τήν Ἄννα Φρέτ, διαπιστώθηκε ὅτι «στερητικά, ἀπρόσωπα, ψυχρά περιβάλλοντα, κατά τήν παιδική ἡλικία, εἶναι δυνατόν νά προκαλέσουν μιά μόνιμη ἐπίδρασι στήν προσωπικότητα καί τό χαρακτῆρα τοῦ ἀτόμου, νά τό κάνουν κοινωνικά ἀπροσάρμοστο, ἀνίκανο νά ἐξασφαλίσῃ ἕνα ἐλάχιστο ὅριο εὐτυχίας γιά τόν ἑαυτό του, ἱκανό ὅμως νά δημιουργῇ προβλήματα στό κοινωνικό σύνολο».

 

Τίποτε δέν ὑποκαθιστᾶ τήν Οἰκογένεια.

 

   Ἡ προσπάθεια νά παραμερισθῇ  καί νά ὑποκατασταθῇ ἡ Οἰκογένεια, μέ ἄλλους φορεῖς ἀνατροφῆς, ὅπου κι' ἄν ἔγινε, ἀποδείχθηκε στήν πρᾶξι ἄστοχη. Κανένα ἄλλο περιβάλλον δέν μπορεῖ νά ὑποκαταστήσῃ τή ζεστασιά τοῦ σπιτικοῦ, τή θαλπωρή καί τή ζεστασιά τῆς Οἰκογενείας. Τίποτε καί κανείς δέν μπορεῖ νά ὑποκαταστήσῃ τόν στοργικό φυσικό πατέρα καί τή γεμᾶτη τρυφερότητα καί τήν ἀγκαλιά τῆς φυσικῆς μητέρας.

 

    Εἶναι ὅμως ἀνάγκη νά τονίσουμε στό σημεῖο αὐτό, ὅτι ἡ καλή ἤ κακή κατάστασις τῆς Οἰκογενείας προσδιορίζει ἀποφαστικά τήν προσωπική καί τήν κοινωνική ζωή τῶν βλαστῶν της. Ὁ ἰατρός Σ. Λεμποβίτσι τονίζει ὅτι:

«ἡ σημασία τῶν πρώτων ἐμπειριῶν στίς οἰκογενειακές σχέσεις εἶναι ἀποφασιστική, γιά τήν ἀποκατάστασι τῆς ψυχικῆς ἱσορροπίας τοῦ ἐνηλίκου. Μπορεῖ νά λεχθῇ ὅτι στά ἕξι χρόνια, τή στιγμή, πού τό Παιδί ἀρχίζει νά ἐξέρχεται ἀπό τό οἰκογενειακό περίγραμμα, τά βασικά στοιχεῖα τοῦ χαρακτῆρος του ἔχουν κατακτηθῇ ὁριστικά. Πρέπει, λοιπόν, ἡ ψυχική ὑγιεινή τοῦ παιδιοῦ, νά εἶναι προληπτική».

 

Ἄν ἕνα Παιδί...

 

    Χρειάζεται πολλή προσοχή, σύνεσι καί προσευχή, γιά νά μπορέσουμε νά ἐπιτελέσουμε τό μεγάλο χρέος μας, σάν γονεῖς, ὅπως θέλει ὁ Θεός.

Δέν εἶναι ὑπερβολή, ἄν ποῦμε, ὅτι ὅλοι οἱ γονεῖς ἀγαπᾶμε τά παιδιά μας. Εἶναι ὅμως ἀλήθεια ὅτι παρ' ὅλη τήν ἀγάπη μας, κάνουμε σφάλματα, πού ἔχουν σοβαρές ἐπιπτώσεις στήν ψυχή καί τή ζωή τῶν παιδιῶν μας. Δέν προσέχουμε τά λόγια μας, τίς κινήσεις μας καί τή συμπεριφορά μας γενικά ἀπέναντι στό Παιδί, ἀλλά καί ἀπέναντι τῶν ἄλλων μπροστά του.

     Αὐτοῦ τοῦ εἴδους ἡ συμπεριφορά εἶναι περιφρόνησι τοῦ Παιδιοῦ. Κουρελιάζει τή προσωπικότητά του.

    Ὁ Κύριος μᾶς προτρέπει νά διορθώσουμε τήν προβληματική μας συμπεριφορά ἀπέναντι στό Παιδί λέγοντας «ὁρᾶτε μή καταφρονήσητε ἑνός τῶν μικρῶν τούτων»(Ματθ. ιη΄ 10).

     Εἶναι μεγάλο λάθος νά νομίζουμε πώς δέν καταλαβαίνει τό Παιδί.Ἴσως βέβαια, λόγῳ τῆς ἡλικίας του, νά μή μπορῇ νά νά μᾶς μιλήσῃ καί νά ἐκδηλώνεται μέ κραυγές καί κλάματα. Μπορεῖ  μεγαλώνοντας νά κουρνιάζῃ σέ μιά γωνιά καί νά σιγοκλαίῃ. Μπορεῖ νά δείχνῃ σάν νά μή συμβαίνῃ τίποτε γύρω του ἤ νά ξεσπᾷ στούς ἄλλους καί νά γίνεται δύστροπο, βίαιο καί ἐπιθετικό.  Τό βέβαιον εἶναι ὅτι τό Παιδί, ὅσο μικρό κι' ἄν εἶναι ὅλα τά αἰσθάνεται, ὅλα τά ἀκούει, ὅλα τά βλέπει καί ὅλα τά καταλαβαίνει. Ὅλα χαράσσονται στήν ψυχή του καί διαμορφώνουν τόν χαρακτῆρα του. Ὅλα ἔχουν ἀνάλογη ἐπίδρασι στή σωματική καί τήν ψυχική του ὑγεία. Θεολόγοι, Πνευματικοί, Ἰατροί, Ψυχολόγοι καί ἄλλοι εἰδικοί διακηρύττουν ὅτι :

•  Ἄν ἕνα Παιδί ζῇ μέσα στήν κριτική, μαθαίνει νά κρίνῃ.
• Ἄν ζῇ μέσα στήν ἔχθρα, μαθαίνει νά καυγαδίζει.
• Ἄν ζῇ μέσα στήν εἰρωνία, μαθαίνει νά εἶναι ντροπαλό.
• Ἄν ζῇ μέσα στή ντροπή, μαθαίνει νά αἰσθάνεται ἔνοχο.
• Ἄν ζῇ μέσα στήν κατανόησι, μαθαίνει νά εἶναι ὑπομονετικό.
• Ἄν ζῇ μέσα στήν ἐνθάρρυνσι, μαθαίνει νά ἔχῃ ἐμπιστοσύνη .
• Ἄν ζῇ μέσα στόν ἔπαινο, μαθαίνει νά ἐκτιμᾷ.
• Ἄν ζῇ μέσα στή δικαιοσύνη, μαθαίνει νά εἶναι δίκαιο.
• Ἄν ζῇ μέσα σέ ἀσφάλεια, μαθαίνει νά πιστεύῃ.
• Ἄν ζῇ μέσα στήν ἐπιδοκιμασία, μαθαίνει νά  ἔχῃ  αὐτοεκτίμησι.
• Ἄν ζῇ μέσα σέ παραδοχή καί φιλία, μαθαίνει νά βρίσκῃ τήν ἀγάπη μέσα στόν κόσμο.

   Τά παιδιά μαθαίνουν ἀπό τόν τρόπο πού ζοῦν.

  

   Πάνω ἀπό ὅλα εἶναι ἡ σωστή ἀνατροφή τῶν παιδιῶν μας, ἡ ἐπιμέλεια καί ἡ τελείωσις τῆς ψυχῆς τους, που μπορεῖ νά ἐπιτευχθῇ μέσα στή ζεστασιά τῆς Οἰκογενείας.

   Πρέπει νά γίνῃ βίωμα σέ ὅλους μας  ἡ συμβουλή τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: « Μή παροργίζετε τά τέκνα ὑμῶν, ἀλλ' ἐκτρέφετε αὐτά ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου»(Ἐφεσ. στ΄ 4).

     Ἕνα ἀκόμη πολύ σοβαρό λάθος, πού κάνουμε οἱ περισσότεροι γονεῖς εἶναι ὅτι παραγνωρίζουμε τήν ψυχική καί πνευματικη καλλιέργεια τῶν παιδιῶν μας καί φροντίζουμε μόνον γιά τήν ἐξασφάλισι σέ αὐτά περισσοτέρων ὑλικῶν ἀγαθῶν.

     Εἶναι καιρός νά καταλάβουμε καλά ὅτι τά παιδιά μας δέν εἶναι ζωάκια, γιά νά τά πλένουμε, νά τά ταῒζουμε καί νά τά ποτίζουμε μόνο.Ἔχουν ψυχή ἀθάνατη καί ἀνώλεθρη.

    Χρέος τῶν γονέων δέν εἶναι νά στολίζουν τά παιδιά μέ ὡραῖα φορέματα καί χρυσά κοσμήματα, ἀλλά ἀπό τήν τρυφερή τους ἀκόμη ἡλικία, νά τά ἐκπαιδεύουν στήν ἀρετή. Νά τά ὁδηγοῦν μέ τό λόγο καί τό προσωπικό τους παράδειγμα, κοντά στό Χριστό. Αὐτό εἶναι καί τό χρέος καί ὅλων ,ὅσων ἀσχολοῦνται μέ τό Παιδί.

        Τό Παιδί εἶναι ἡ πιό γόνιμη γῆ, γιά νά τό βοηθήσωμε νά ἀναπτυχθῆ φυσιολογικά, ψυχικά καί σωματικά. Εἶναι ἡ κατάλληλη γῆ, γιά νά σπείρουμε τό σπόρο τῆς ἀγάπης καί τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.Εἶναι σίγουρο ὅτι τότε θά καρποφορήσῃ καρπούς ἐκατονταπλασίονας, καί μάλιστα τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος, πού εἶναι ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πρᾳότης, ἐγκράτεια»(Γαλάτ. ε΄ 22 ἑξ.).

      Ὁ ἱερός Χρυσόστομος, πολύ χαρακτηριστικά, λέγει ὅτι« ἄν οἱ ἀγαθές ἀρχές ἐντυπωθοῦν στήν ψυχή τοῦ Παιδιοῦ, ὅσο ἀκόμη εἶναι τρυφερή, κανένας πιά δέν θά μπορέσῃ νά τοῦ τίς σβήσῃ. Θά ἔχουν ἐντυπωθῇ γερά, ὅπως γίνεται μέ τό βουλοκέρι.Ἔχεις τό Παιδί ἀκόμη στά χέρια σου, πού τρέμει καί φοβᾶται καί λογαριάζει τό κάθε τί δικό σου, τό βλέμμα σου καί τό λόγο σου καί ὅλα. Χρησιμοποίησε τό ἀξίωμά σου ὅπως πρέπει. Ἐσύ θά εἶσαι ὁ πρῶτος πού θά ὠφεληθῇς, ἄν ἔχῃς ἕνα καλό Παιδί, καί μετά ὁ Θεός. Γιά τόν ἑαυτό σου κοπιάζεις» (Περί κενοδοξίας καί ὅπως δεῖ τούς γονέας ἀνατρέφειν τά τέκνα, 20).

  Στήν σχιζοφρενική ἐποχή μας, τήν σατανοκρατούμενη, πολλοί εἶναι οἱ κίνδυνοι, πού κυκλώνουν τά παιδιά μας καί προσπαθοῦν νά ξεριζώσουν μέσ' ἀπό τήν ψυχή τους τήν Πίστι καί τίς ἠθικές Ἀρχές, μέ σκοπό νά ἐκμεταλλευτοῦν τήν ἀθωότητα καί τήν ἀπειρία τους καί νά ἱκανοποιήσουν τά βρωμερά τους σχέδια.

        Φύλακες γρηγορεῖτε !

      Τά παιδιά καί τά μάτια σας !