ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ

«Ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν»

Ἄφατη εἶναι ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ. Μᾶς δημιουργησε ἀπό ἄπειρη ἀγάπη «κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὀμοίωσιν αὐτοῦ». Τό «κατ’  εἰκόνα» σημαίνει ὅτι εἴμαστε «δυνάμει» θεοί. Καί τό «καθ’ ὁμοίωσιν», σημαίνει μποροῦμε νά γίνουμε «ἐνεργείᾳ» θεοί. Μᾶς ἔδωκε δηλ. δυνατότητες νά συνεργασθοῦμε μαζί του, νά γίνουμε συνδημιουργοί. Νά συνεργασθοῦμε μαζί Του στήν πνευματική μας τελείωσι καί ἀπό «δυνάμει» θεοί, νά γίνουμε καί «ἐνεργείᾳ» θεοί, ὥστε νά ἔχουμε τή χαρά τῆς συνδημιουργίας.

Ἐμεῖς ὅμως οἱ ἄνθρωποι δέν ἐννοήσαμε τήν τιμήν καί δέν ἀκολουθήσαμε τήν ὁδόν ἀπό τό «κατ’ εἰκόνα», εἰς τό «καθ’ ὁμοίωσιν». Δέν κάναμε καλή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας. Ὁ Προφήτης λέγει ὄτι «παρασυνεβλήθημεν τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί γίναμε ὅμοιοι μέ αὐτά». Ξεντυθήκαμε τήν ἀφθαρσία καί ντυθήκαμε τή φθορά. Μέ τή θέλησί μας, χωρισθήκαμε ἀπό τόν Θεόν διά τῆς παρακοῆς. Χάσαμε τόν Παράδεισο. Χάσαμε τήν κοινωνία, τή συνομιλία, τή σχέσι καί ἕνωσι μέ τόν οὐράνιον πατέρα καί ἐγκατασταθήκαμε  εἰς τήν ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου γῆν, μέ ἡμερομηνίαν λήξεως.

Σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν παροικία, «ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ», ὁ Φιλάνθρωπος Θεός, πού θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» μᾶς ἀνοίγει τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς. Μᾶς ἔδωκε τόν Υἱό Του, ὁ Ὁποῖος ἔγινε ταπεινός ἄνθρωπος καί ἐταπείνωσε τόν ἑαυτό Του, γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ.

Τύπος καί ὐπογραμμός σέ ὅλους μας. Ἔπαθε γιά χάρι μας καί μέ τό αἷμα του ἐχάραξε τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρός τόν Θεόν διά τῆς ὑπακοῆς στό Θεῖον Θέλημα. Μᾶς ὑπέδειξε τήν ὁδόν  τῆς μετανοίας. Καί ἔγινε ὁ Ἴδιος  ἡ Ὁδός καί ἠ Ἀλήθεια καί ἡ ζωή, τό Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου. Ὁ πρῶτος λόγος πού βγῆκε ἀπό τό πανάγιον στόμα Του ἦταν ἡ προτροπή: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γάρ ἡ Βασιλεία τῶν οὐρανῶν»  καί, διερχόμενος τήν ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν καί ἱώμενος πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ, σταυρώθηκε,γιά χάρι μας, «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχει ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ΄ 14-16). Μᾶς ὑποδεικνύει τήν Ὁδόν τῆς ἐπαναφορᾶς εἰς τήν Βασιλείαν Του, διά τῆς εἰλικρινοῦς ἐμπράκτου μετανοίας.

Ἔρχεται ὀ Κύριος καί μᾶς καλεῖ νά ἀλλάξουμε τρόπο ζωῆς, νά μετανοήσουμε καί νά ἐπιστρέψουμε κοντά του, στήν Πηγή τοῦ ζῶντος ὕδατος.Μᾶς προτρέπει νά ἀφήσουμε τήν ἀγχώδη βιοτική μέριμνα, γιά τήν ἀπόκτησι περισσότερων ὑλικῶν ἀγαθῶν, πού εἶναι σκιᾶς ἀσθενέστερα καί ὀνείρων ἀπατηλότερα. Μᾶς καλεῖ νά ζητήσουμε πρῶτα καί πάνω ἀπό ὄλα τή Βασιλεία Του καί τή δικαιοσύνη Του καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι Ἴδιος ὁ οὐράνιος Πατέρας μας νοιάζεται γιά μᾶς, καί μᾶς προσφέρει ὅλα, ὅσα ἔχουμε ἀνάγκη. Καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς τονίζει ὅτι «ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ δέν εἶναι βρῶσις καί πόσις, ἀλλά δικαιοσύνη καί εἰρήνη καί χαρά ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ καί μᾶς προτρέπει νά ἐπιδιώκωμε στή ζωή μας τόν ἐρχομό καί τήν ἐπικράτησι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ» (Ρωμ. ιδ΄ 17-19).

Ὁ Χριστός ἔρχεται καί κρούει τήν Θύραν. Καλόν εἶναι νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί ἔμπρακτα, νά ἀκούσουμε τήν φωνή τοῦ Χριστοῦ καί τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας νά βασιλεύσῃ ἐντός μας. Νά ἀκολουθήσουμε, δηλαδή, τά ματωμένα Χνάρια Του, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε νά εἰσέλθουμε εἰς τήν Βασιλεία Του καί νά ἀπολαμβάνουμε διά θέας τό ἄπειρον κάλλος τοῦ προσώπου τοῦ Κυρίου εἰς μακρότητα ἡμερῶν.