«ΙΗΣΟΥΣ Ο ΝΑΖΩΡΑΙΟΣ ΠΑΡΕΡΧΕΤΑΙ» (Λουκ. ιη΄37).

«ΑΥΤΟΣ ΔΕ ΠΟΛΛῼ ΜΑΛΛΟΝ ΕΚΡΑΖΕΝ·

ΙΗΣΟΥ ΥΪΕ ΔΑΫΙΔ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ»

(Λουκ. ιη΄39).

 

Ὁ Ἱησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. Περνάει ἀπό κοντά μας. « Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, χθές καί σήμερον ὀ Αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»( Ἑβρ. ιγ΄8), εἶναι ὁ αἰώνιος Ἐπισκέπτης μας.  Ἔρχεται ἀθόρυβα, ταπεινά κοντά μας, γιά νά σπογγίσῃ τά δάκρυά μας, νά ἁπαλύνῃ τόν πόνο μας, νά πλύνῃ τά τραύματά μας, νά θεραπεύσῃ τίς πληγές μας.

«Πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» ἔρχεται κοντά μας καί δέν κραυγάζει, δέν ὑψώνει τή φωνή Του, ἀλλά πλησιάζει τήν ψυχή μας, πού, σάν  τό τσακισμένο καλάμι, κινδυνεύει νά σπάσῃ καί τό περιδένει, τό στηρίζει καί  τοῦ δίνει ζωή. Πλησιάζει τήν ψυχή μας, πού σάν τήν  τρεμοσβύνουσαν λυχνία, κινδυνεύει νά σβύσῃ καί δέν τήν σβύνει, ἀλλά τῆς ρίχνει λάδι καί τῆς δίνει ζωή. Γράφει βαθειά μέσα στήν καρδιά μας τή δική Του Ἀλήθεια,  φέρει τή δικαιοσύνη Του εἰς πάντα τά ἔθνη     (πρβλ. Ἡσ. 42, 2-4). Συγκαταβαίνει ὁ Σωτήρ καί μᾶς ἐπισκέπτεται, καί δέν  ἐντρέπεται νά μᾶς ἀποκαλῇ ἀδελφούς Του. Ἕρχεται κοντά μας, καί «διέρχεται τήν ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν, καί ἰώμενος πάντας τούς καταδυναστευομένους ὑπό τοῦ διαβόλου, ὅτι ὁ Θεός εἶναι μαζί Του» (Πραξ. ι΄ 38). Μᾶς πλησιάζει μέ τρυφερότητα καί ἀγάπη,  ὅποιοι κι’ ἄν εἴμαστε, ὅπου κι’ ἄν βρισκώμαστε, ὅ, τι κι’ ἄν κάνουμε, «διδάσκων (ἡμᾶς) ὡς ἐξουσίαν  ἔχων, καί οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς» (Ματθ. ζ΄29), «κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ» (Ματθ. δ΄23).

Δέν ἐξαιρεῖ κανέναν τῆς ἀγάπης Του. «Πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄Τιμόθ. β΄4). Ἐπισκέπτεται καί θεραπεύει λεπρούς, χωλούς, τυφλούς, παραλύτους καί τούς δαιμονιζομένους.  Ἐπισκέπτεται καί τούς Γαδαρηνούς καί ἀνασταίνει τούς νεκρούς, μέ τόν ζωοποιό Του λόγο.

Περνάει πολύ κοντά καί ἀπό τόν τυφλό τῆς Ἱεριχώ. Αὐτός  κάθεται κοντά στό δρόμο καί ζητιανεύει. Δέν βλέπει, ἀλλά ἀκούει τό θόρυβο, πού προκαλεῖ ὁ πολύς κόσμος, πού περνάει ἀπό κοντά καί ρωτάει τί συμβαίνει. Τοῦ εἶπαν ὅτι ὁ Ἰησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται, περνάει ἀπό κοντά του.  Τότε αὐτός ἔβαλε δυνατή φωνή, ἐκραύγαζε, μέ πίστι στόν Ἐρχόμενο Σωτῆρα, «Ἰησοῦ υἱέ Δαυῒδ, ἐλέησόν με». Οἱ κραυγές του, κραυγές ἰκεσίας στόν Κύριον, φανερώνουν τή βαθειά του Πίστι καί τή λαχτάρα, μέ τήν ὁποίαν περίμενε τόν ἀναμενόμενον Μεσσία. Αὐτοί πού ἀκολουθοῦσαν τό Χριστό, ἐπέπληττον τόν δυστυχῆ τυφλόν, θέλοντας νά τόν ἀναγκάσουν νά σιωπήσῃ, προφασιζόμενοι ὅτι ἐνοχλεῖ τόν Κύριον. Πάντοτε καί παντοῦ ὑπάρχουν αὐτοί ἐπιπόλαιοι καλοθελητές, ἰσχυριζόμενοι ὅτι ἐνοχλοῦμε, μέ τήν προσευχή μας, τόν Κύριον καί μέ κάθε τρόπο, μᾶς ἐμποδίζουν νά πλησιάσουμε τό Θεό. Ἀδιαφοροῦν γιά τόν ἀνθρώπινο πόνο. Δέν κάνουν τίποτε, γιά νά απαλύνουν τόν πόνο μας, καί ὄχι μόνον, ἀλλά χωρίς νά πιστεύουν στό Θεό, μᾶς ἐμποδίζουν νά πλησιάσουμε τόν Κύριον, μέ χίλιες δυο «προφάσεις ἐν αμαρτίαις». Ὅπως τότε στήν Ἱεριχώ ἐμπόδιζαν τόν τυφλό, ἔτσι καί σέ κάθε Ἐποχή ὑπάρχουν «καλοθελητές», οἱ διῶκτες τῶν πιστῶν, πού δέν κτίζουν, ἀλλά γκρεμίζουν Ἐκκλησιές  ἤ μέ κάθε τρόπο κλείνουν τίς Ἐκκλησιές καί ἀναγκάζουν τούς πιστούς, νά λατρεύουν τό Θεό σέ κατακόμβες.

Ὁ Τυφλός τῆς Ἱεριχώ πιστεύει καί λατρεύει μέ τήν καρδιά του τόν Ἀληθινόν Μεσσία, τόν προσωπικό του Σωτῆρα, τόν Ἐρχόμενον Λυτρωτήν τοῦ Κόσμου, τόν Χριστόν. Ἀντιστέκεται στόν ἐξαναγκασμό τῶν  ἀντιχρίστων, πού προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο νά τόν φιμώσουν καί συνεχίζει νά ὁμολογῇ τήν πίστι του στόν Ἀληθινόν Μεσσίαν καί ζητεῖ νά θεραπεύσῃ καί τή σωματική του τύφλωσι, νά τοῦ χαρίσῃ τό Φῶς  του. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο, παρ’ ὅλα τά ἐμπόδια ὁ τυφλός τῆς Ἱεριχώ, «πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· Ἰησοῦ Υἱέ Δαυῒδ ἐλέησόν με». Κανείς ἀπό τούς παρευρισκομένους δέν κατάλαβε ὅτι ὁ Χριστός πέρασε ἀπό ἐκεῖ, γιά νά θεραραπεύσῃ αὐτόν τόν ἀνήμπορο καί νά τοῦ ξαναδώσῃ τό φῶς του, τό ὁποῖον προφανῶς εἶχε χάσει, γιά κάποιο λόγο, πού γνώριζε ὁ Καρδιογνώστης. Γι’αὐτό καί ὁ Θεραπευτής στάθηκε ἐκεῖ κοντά στόν τυφλό καί διέταξε αὐτούς, πού τόν ἐμπόδιζαν   νά Τόν πλησιάσῃ, νά τόν φέρουν κοντά Του καί τοῦ εἶπε: «Τί σοι θέλεις ποιήσω;» Καί ὁ τυφλός εἶπε: «Κύριε ἵνα ἀναβλέψω». Τότε ὁ Κύριος, πού πάντοτε ἀκούει τίς προσευχές τῶν πιστῶν, τοῦ εἶπε: «ΑΝΑΒΛΕΨΟΝ·  ἡ πίστις σου σέσωκέ σε». Καί ἀμέσως θεραπεύτηκε καί δόξαζε τόν Θεόν.

Εἶναι γεγονός ὅτι ὁ Χριστός, ὡς ἄπειρη Ἀγάπη, εὑρίσκεται ὁλοζώντανος, ἀοράτως, ἀνάμεσά μας. ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ ΜΑΖΙ ΜΑΣ. Καί κάθε πιστός κατά τήν ἀναλογίαν τῆς καθαρότητος τῆς καρδίας τόν βλέπει, τόν νοιώθει καί ἀπολαμβάνει τῶν δωρεῶν τῆς Πίστεως.

Ὁ Κύριος εἶναι κοντά σέ ὅλους μας. Ἵσταται ἐπί τήν θύραν καί κρούει. Ζητεῖ νά ἀκούσουμε τή φωνή Του καί νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας, γιά νά κατοικίσῃ ἐντός μας καί νά κάμῃ τήν ψυχή καί τή ζωή μας Παράδεισο.

 

Ὁ Καθένας μας ὀφείλει νά ἐξετάσῃ τόν ἑαυτό του καί νά βεβαιωθῇ ἄν βρίσκεται διά τῆς πίστεως κοντά στόν Κύριο. Τόν νοιώθουμε; Τόν βλέπουμε; Ἀκοῦμε τήν γλυκύτερη κι’ ἀπό τό μέλι φωνή Του; Ἀνοίγουμε τήν καρδιά μας στόν Κύριο, νά στήσῃ ἐντός μας τή Σκηνή Του; Ὁ Πάντων Ἐπέκεινα εἶναι καί πανταχοῦ Παρών. Ἐν αὐτῷ γάρ ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμέν. Εἴμαστε μέ τήν καρδιά μας δικοί Του; Χαιρόμαστε τήν Ὁλοζώντανη, Εὐλογημένη Παρουσία Του; Χαιρόμαστε «τήν ἀδιατάρακτον διά θέας ἀπόλαυσιν τοῦ ἀπείρου κάλλος τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου μας, πού συνεχῶς περνάει ἀπό κοντά μας, θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ; ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ, ΠΟΥ ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΑΔΕΛΦΟΥΣ Τ ΟΥ;

Ἀγαπητά μου παιδιά, ἄφατη εἶναι ἡ συγκατάβασί Του. Εἷναι μαζί μας ὁ Κύριος. Αὐτόν προσκυνήσωμεν! Αὐτόν, λόγῳ καί ἔργῳ, δοξολογήσωμεν! Αὐτόν, μέ τήν καρδιά μας, λατρεύσωμεν «ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Αὐτοῦ». Διότι Σ’ Αὐτόν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀνήκει ἡ Τιμή, ἡ Δόξα καί τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.