Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΙ ΓΗΣ

Ὁ Σκοπός τῆς ἐνανθρωπήσως τοῦ Χριστοῦ.

 

«Πιστός ὁ λόγος καί πάσης ἀποδοχῆς ἄξιος» (Α΄Τιμόθ. α΄15).

Ὁ λόγος πού θά σᾶς πῶ, λέει ὁ Παῦλος, εἶναι ἀξιόπιστος καί ἄξιος νά τόν δεχθοῦν, μέ τήν ψυχή τους, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. Καί ὁ λόγος μου αὐτός ἀναφέρεται στήν ἐνανθρώπησι τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ καί στό σκοπό τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του. Ὅτι δηλαδή «Ο ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ» , «ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν», «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» ( Ἑβρ. ιγ΄8), «ἦλθε καί ἔρχεται στόν κόσμο, ἁμαρτωλούς σῶσαι( νά σώσῃ τούς ἁμαρτωλούς), ἀπό τούς ὁποίους πρῶτος εἶμαι ἐγώ».

Ὁ ἱερός Δαμασκηνός λέγει ὅτι ὁ Χριστός ἔρχεται στόν κόσμον «ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα, φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσι». Ὁ Ἐρχομός Του καί ὁ σκοπός τοῦ Ἐρχομοῦ Του εἶναι ΓΕΓΟΝΟΣ. Καί «τό γεγονός οὐκ ἀπογίνεται», λέγει ὁ Πλάτων. Εἶναι δέ παρήγορον γεγονός, ἡ σωτηρία μας. Μᾶς  ἐπισκέπτεται ὁ Ἀληθινός Μεσσίας, ὁ Λυτρωτής. Φωτίζει τά σκοτάδια μας. Εὐφραίνει τήν Ψυχή μας. Μᾶς  ἀνασύρει ἀπό «τήν ἰλύν βυθοῦ» εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ καί μᾶς ὁδηγεῖ «ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων». Μᾶς ἀνασταίνει ἀπό κάθε μας πτῶσι,  μέ τό ζωοποιό Του λόγο καί μᾶς ζωοποιεῖ. Σέ κείνους , πού Τόν δέχονται καί πιστεύουν εἰς τό  Ὅνομα Αὐτοῦ δίδει «τήν ἐξουσίαν τέκνα Θεοῦ γενέσθαι»( Ἰωάν. α΄12). Ἔρχεται κοντά μας «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον»(Ἰωάν. γ΄15,16).  Δέν μᾶς ἐξαναγκάζει. Μᾶς καλεῖ κοντά Του. «Πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄Τιμόθ. β΄4), «Οὐ βιάζεται δέ τινα διά τό αὐτεξούσιον». Μᾶς βεβαιώνει ὅτι ὁ σκοπός τῆς συγκαταβάσεώς Του εἶναι ἡ σωτηρία μας. Θέλει ὁμως νά πιστέψουμε Σ’ Αὐτόν καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε μέ τή θέλησί μας, χωρίς ἀπολύτως κανέναν ἐξαναγκασμό. Εἶναι ὁ μόνος, πού μπορεῖ, ὡς Παντοδύναμος καί θέλει, ὡς Πανάγαθος, νά μᾶς σώσῃ, ἀρκεῖ νά τό θελήσωμεν.

Μᾶς βεβαιώνει  καί λέγει: «Οὐ γάρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν» (Ματθ. θ΄13). Τονίζει δέ ὁ Φιλάνθρωπος ὅτι ἀπό τή δική μας θέλησι, ἐξαρτᾶται ἡ σωτηρία μας, ἀπό τή δική μας μετάνοια, ἀπό τή δική μας πίστι στό Ὄνομά Του καί λέγει: «Οὐ γάρ ἦλθον ἵνα κρίνω τόν κόσμον, ἀλλ’ ἵνα σώσω τόν κόσμον» ( Ἰωάν. ιβ΄ 47). «Καί ἐάν κανείς ἀκούσῃ τά λόγια μου καί δέν πιστέψει, ἐγώ δέν τόν κρίνω καί δέν τόν καταδικάζω. Ἔχει τόν κριτή του. ὁ λόγος τόν ὁποῖον ἐλάλησα ἐκεῖνος θά τόν κρίνῃ» (Ἰωάν. ιβ΄48).Ἐκεῖνος, πού παρακούει τόν λόγον, καταδικάζει ὁ ἴδιος τόν ἑαυτόν του. Ἐκεῖνος πού τηρεῖ τίς Ἐντολές μου καί μετανοεῖ, μέ τή θέλησί του ἐπιστρέφει στήν Πατρικήν  Ἑστία καί ἀπολαμβάνει τῶν δωρεῶν τοῦ Θεοῦ καί «οὕτω χαρά ἔσται ἐν τῷ οὐρανῷ ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι»(Λουκ. ιε΄7).

Εἶναι πασίδηλον τό γεγονός ὅτι ὅλοι μας εἴμαστε ἀξιοκατάκριτοι. Κανείς μας δέν εἶναι ἀναμάρτητος. Ἐάν μᾶς ἔκρινε ὁ Κύριος, σίγουρα, θά ἔπρεπε νά μᾶς καταδικάσῃ. Διότι, σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία, εἶναι ἀναμφισβήτητη ἀλήθεια ὅτι μᾶς κυριεύει ἡ Ψευτιά καί ἡ ὑποκρισία καί δηλητηριάζει τήν ψυχή μας ἡ κακία.

Ἔρχεται ὁ Κύριος καί μᾶς καλεῖ νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του. Καί μᾶς ἐνθαρρύνει λέγοντας ὅτι ἔρχεται ὄχι νά κρίνῃ , ἀλλά νά σώσῃ τούς ἁμαρτωλούς. Ἀρκεῖ νά τό θελήσουμε. Ὁ Ἁπόστολος Παῦλος τονίζοντας τό σκοπό τῆς ἐνθρωπήσεως τοῦ Χριστοῦ, λέγει ὅτι γι’ αὐτόν  τό λόγο ἀκριβῶς ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ἐλέησε ἐμέ τόν διώκτη, τόν πρῶτο  ἀπό τούς ἁμαρτωλούς, ἔδειξε δηλαδή τήν μακροθυμία Του σέ μένα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλον. Γιά νά χρησιμεύσω σάν ὑπόδειγμα σέ κείνους, πού στό μέλλον θά πιστέψουν εἰς Αὐτόν, εἰλικρινά μετανοιωμένοι, διά νά κληρονομήσουν τήν αἰώνιον ζωήν. ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΑΙΩΝΙΟ ΒΑΣΙΛΙΑ! «Τῷ βασιλεῖ τῶν αἰώνων, ἀφθάρτῳ, ἀοράτῳ, μόνῳ σοφῷ Θεῷ, τιμή καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.