ΤΙ ΝΤΡΟΠΗ, ΘΕΕ ΜΟΥ!...

 

ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΣΩΤΗΡΙΑ;

Πάνσοφε, Πανάγαθε, Ἀνεξίκακε καί Πανοικτίρμων Κύριε, μέ ἔπλασες μικρόν Θεόν, κι’ ἐγώ, Μεγαλοδύναμε, δέν κατενόησα τήν τιμήν τοῦ κατ’ εἰκόνα καί  ἔπεσα, δυστυχῶς. Ἔγινα ὅμοιος μέ τά ἄλογα ζῶα, ἔγινα ἕνα μεγάλο κτῆνος...

Δεν ἔκαμα καλή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας μου. Πολλές φορές παρήκουσα τίς Ἐντολές τῆς ἄπειρης ἀγάπης Σου. Τί σκέψεις, Θεέ μου… Πόσο ντρέπομαι γι’ αὐτές!...Πόσο ἀστόχαστες, χωρίς περίσκεψι, χωρίς σύνεσι,  πράξεις ντροπῆς, καί συμπεριφορές, πού, ὅταν ἔρχονται στή μνήμη μου, παρακαλῶ νά ἀνοίξῃ ἡ γῆ καί νά μέ καταπιῇ. Ποιός θά μέ ἀνασύρῃ ἀπό τήν «ἰλὐν βυθοῦ» εἰς τήν ὀποίαν ἔχω ἐμπαγῆ; Πόσο θἄθελα νά γύριζε πίσω ὁ Χρόνος, νά γονατίσω μπροστά στόν καθένα πού ἔχω λυπήσῃ καί νά τοῦ φιλήσω τά πόδια… Πόσο θἄθελα νά διορθώσω τά λάθη μου...

Πῶς ὅμως νά διορθώσω τά λάθη μου;… Δυστυχῶς, ὁ χρόνος δέν γυρίζει πίσω… Βαρειά εἶναι τά μάτια μου, βαρειά εἶναι καί ἡ ψυχή μου, ἀπό τίς ἁμαρτίες μου καί δέν μπορῶ νά  σηκώσω τό βλέμμα μου, καί νά ἀτενίσω τό ὕψος τοῦ οὐρανοῦ. Καί «ὁ Ψιθυριστής», ὁ παμπόνηρος ἐχθρός. μέ πειράζει καί μέ φέρνει πολλές φορές σέ ἀπόγνωσι, σέ ἀπελπισία. Καί μέσα στό σκοτάδι τῆς ἀπελπισίας μου ἀκούω τή γλυκύτερη καί ἀπό το μέλι  Φωνή Σου, ἀνεξίκακε Κύριε, ὡς φωνή σάλπιγγος, ὡς φωνή ὑδάτων πολλῶν, νά μέ  ἐνθαρρύνῃ καί  νά μέ καλῇ  νά ἐπιστρέψω καί πάλιν στή Πατρική ἑστία. «Παιδί μου, μήν ἀκοῦς τούς ψιθύρους τοῦ Πονηροῦ, καί γιά σένα «ἔλαβα δούλου μορφήν». Καί «Πές στόν Ψιθυριστή, ὅτι «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ’ οἱ κακῶς ἔχοντες» καί ὅτι «Οὐκ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλά ἁμαρτωλούς εἰς μετάνοιαν» καί ὅτι μεγάλη «Χαρά γίνεται εἰς τόν Οὐρανόν, ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι»...Σ’εὐχαριστῶ, πανάγιε καί ἀνεξίκακε Κύριε. Μετανοῶ, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ. Μετανοῶ εἰλικρινά καί ζητῶ τό Ἔλεός Σου!... «Ὁ Θεός, ἰλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ»! Χριστέ μου, σέ παρακαλῶ, διόρθωσε τά λάθη μου. Λυπήσου με καί συγχώρησέ με. Ὡς Καρδιογνώστης,  γνωρίζεις καλά  τό μέγεθος τῶν παραπτωμάτων μου. Γνωρίζω, Κύριε ὅτι Σύ εἶσαι ὁ Μάρτυς ὁ πιστός και ὁ Ἀληθινός, ἀλλά συγχρόνως   ἔχω καί βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός μου καί  ἀπορῶ· ὑπάρχει, λοιπόν,  καί, γιά μένα σωτηρία; «Ναι, παιδί μου, ὑπάρχει καί γιά σένα σωτηρία. Δέν ἦλθα γιά νά κρίνω, ἀλλά γιά νά σώσω τόν κόσμο. Σταυρώθηκα ἐγώ, για σᾶς. Ἦλθα κοντά σας, νά σᾶς ἐλευθερώσω ἀπό τή δουλεία τῆς φθορᾶς καί νά σᾶς ὁδηγήσω σέ τόπο ἀναψυχῆς, «ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων».

Κύριέ μου Ἰησοῦ, ὤ φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου! Ὤ γλυκύ μου Ἔαρ! Γλυκειά μου Ἄνοιξις! Μέ συντετριμμένη καρδία καί πνεύμα ταπεινώσεως προστρέχω καί καταφεύγω κοντά Σου. Σ’εὐχαριστῶ, πού μέ ἀνέσυρες ἀπ' τό βαθύ σκοτάδι τῆς ἀπογνώσεως καί τῆς ἀπελπισίας!  Πιστεύω, Κύριε καί ὁμολογῶ, ὅτι Σύ εἶσαι ὁ Χριστός, ὁ μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος, πού ἦλθες στόν κόσμο ἁμαρτωλούς σῶσαι, ὧν πρῶτός εἰμι ἐγώ. Πιστεύω, Κύριε, καί ὁμολογῶ ὅτι Μόνο κοντά Σου βρίσκει γαλήνη καί ἀνάπαυσι ἡ ψυχή μου. Μόνο κοντά Σου νοιώθω σιγουριά καί ἀσφάλεια. Εἷσαι ὁ μόνος, πού μᾶς κυνηγᾶς μέ τό Ἔλεός Σου, ὁ Μόνος, πού δεν μᾶς ἐγκαταλείπῃς ποτέ! Δέξου, Λυτρωτά, τά δάκρυα τῆς εὐγνωμοσύνης μου! 

Δόξα τῇ ἀνεκφράστῳ, Λόγε, συγκαταβάσει Σου! 62 χρόνια μέ ἀνέχεσαι στό ἱερόν Σου θυσιαστήριον. Πῶς μπορῶ νά λησμονησω τίς ἄπειρες πρός ἐμέ , φανερές καί ἀφανεῖς εὐεργεσίες Σου; Μέγα Σου τό Ἔλεος, Κύριε, Δόξα Σοι!  Δέν βρίσκω λόγια νά ἐκφράσω τήν εὐγνωμοσύνη μου, στήν ἄφατη μακροθυμία Σου Κύριε! Ἀξίωσέ με, πολυέλεε, ὅσο μοῦ χαρίζεις μέρες, νά Σέ ὑμνῶ καί νά Σέ δοξολογῶ,  «ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Σου καί νά διακηρύττω σέ ὅλους ὅτι Σύ εἶσαι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό Φρούριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον! Ἀξίωσε καί ὅσους μέ παρακολουθοῦν νά ἀνοίξουν τήν καρδιά τους Σέ Σένα, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, να ἀφήσουν τά φληναφήματα τοῦ κόσμου τῆς ἀποστασίας, καί να  ἐγκολπωθοῦν τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Σου καί νά τό κάνουν «πρᾶξι», στήν καθημερινή τους ζωή. Να συνειδητοποιήσουν ὅλοι ὅτι μόνον Σύ εἶσαι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, τό Φῶς καί  ἡ Εἰρήνη τοῦ κόσμου, ὁ Μόνος Ἀληθινός Θεός, ὁ Παντοκράτωρ καί Παντοδύναμος, ὁ Κατέχων ἐν τῇ χειρί Αὐτοῦ τά σύμπαντα, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης καί ὅτι Μόνον Σύ, Κύριέ μου, εἶσαι τό «ΠΑΝ» για μᾶς καί ὅτι Μόνον Σέ Σένα, Κύριέ μου Ἱησοῦ, σύν τῷ Πατρί και τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, ἀνήκει ἡ Βασιλεία, ἡ τιμή  καί ἡ Δύναμις,  τό κράτος καί ἡ δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.ΑΜΗΝ.

                             ΔΟΞΑ Τῌ ΜΑΚΡΟΘΥΜΙᾼ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ  ΔΟΞΑ ΣΟΙ!