ΟΡΑΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΦΙΛΑΡΧΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΟΜΑΝΙΑΣ.

ΑΡΧΟΜΑΝΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ, Ο ΣΑΤΑΝΑΣ.

                           «OYΧ ΟΥΤΩ ΔΕ ΕΣΤΑΙ ΕΝ ΥΜΙΝ...»(Μάρκ. ι'43).

 

Ὁ Διάβολος, ὁ Σατανᾶς, «ὁ ἄνθρωπος τῆς ἁμαρτίας», «ὁ υἱός τῆς ἀπωλείας, ὁ ἀντικείμενος καί ὑπεραιρόμενος ἐπί πάντα λογόμενον Θεόν ἤ σέβασμα, αὐτός ὑπερυψώνει τόν ἑαυτόν του παραπάνω ἀπό κάθε ἄλλον, πού φέρει τό ὄνομα Θεός, πού θέλει νά προσκυνῆται μέ σεβασμόν καί λατρείαν, αὐτός, πού ὑψώνει τόσον πολύ τόν ἑαυτόν του, καί ἐπιδιώκει νά καθίσῃ ὡς θεός εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ καί προσπαθεῖ μέ διαβολικά σημεῖα καί ἀγυρτείας νά ἀποδείξῃ τόν ἑαυτόν του, ὅτι εἶναι θεός, αὐτός πού θά φανερωθῇ πρίν ἀπό τή Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ(πρβλ. Β΄ Θεσσαλ. β΄3-4), αὐτός ενσαρκώνει τό ὀλέθριο πάθος τῆς φιλαρχίας, τῆς ἀρχομανίας. Αὐτός ὁ Σατανᾶς ὁ γνωστός ἐχθρός τοῦ Θεοῦ καί τῶν ἀνθρώπων, ὁ ἐχθρός τῆς Ἀγάπης, τῆς Ἀγαθότητος καί πάσης Ἀρετῆς  καί ἡ πηγή πάσης Κακίας εἰς τόν κόσμον, αὐτός συνεργεῖ καί προσπαθεῖ καί, μέ κάθε δόλιο τρόπο, ἐμπνέει εἰς τούς ἀνθρώπους , οἱ ὁποῖοι δέν προσέχουν εἰς τόν ἑαυτόν τους, καί λησμονοῦν τόν Θεόν, τό πνεῦμα τῆς ἀρχομανίας, τῆς φιλαρχίας, τό ὁποῖον ἀντιστρατεύεται εἰς τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, εἰς τό Πνεῦμα τό Ἄγιον, τό Πνεῦμα τῆς Σωφροσύνης, τῆς Ταπεινοφροσύνης, τό Πνεῦμα τῆς Ὑπομονῆς  καί τῆς Ἀγάπης.

Μέ ἀφορμή τή φιλοδοξία τῶν πρωτοκορυφαίων Μαθητῶν καί τῆς, ἐξ αἰτίας αὐτῆς, ἀγανακτήσεως τῶν ἄλλων Μαθητῶν (Ματθ. κ΄21. Μάρκ. ι’ 32), ὁ γλυκύς καί πρᾷος Ἰησοῦς, ἡ ἐνσάρκωσις τῆς ἄκρας Ταπεινώσεως καί τῆς Αγάπης, ἀποτρέπει τούς Μαθητάς του ἀπό τοῦ πνεύματος τῆς φιλαρχίας καί τῆς ἀρχομανίας, ἀποτρέπει τούς Μαθητάς Του ἀπό τό σατανικό, τό ὀλέθριο αὐτό πάθος. 

ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ τό Πνεῦμα, τό ὁποῖον πρέπει νά διέπει τούς Μαθητάς Του «καί λέγει αὐτοῖς:« Οἴδατε ὅτι οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν κατακυριεύουσιν αὐτῶν καί οἱ μεγάλοι αὐτῶν κατεξουσιάζουσιν αὐτῶν· οὐχ  οὕτω δέ ἔσται ἐν ὑμῖν, ἀλλ’ ὅς ἐάν θέλῃ γενέσθαι ΜΕΓΑΣ ἐν ὑμῖν, ἔσται ὑμῶν διάκονος. Καί ὅς ἐάν θέλῃ ὑμῶν γενέσθαι ΠΡΩΤΟΣ, ἔσται πάντων δοῦλος· καί γάρ ὁ Υἱός τοῦ Ανθρώπου οὐκ ἦλθε ΔΙΑΚΟΝΗΘΗΝΑΙ, ἀλλά ΔΙΑΚΟΝΗΣΑΙ, καί ΔΟΥΝΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗΝ ΤΟΥ ΛΥΤΡΟΝ ΑΝΤΙ ΠΟΛΛΩΝ»(Μάρκ. ι΄42-45).

Ἔχετε ἀνοικτά τά μάτια σας, προσέχετε εἰς τόν ἑαυτόν σας. Προσέχετε τίς θυρίδες δι’ ὧν εἰσέρχεται εἰς τήν ψυχήν σας ὁ θάνατος.  Μεταξύ σας, στήν πνευματική μας Οἰκογένεια, Στήν Ἐκκλησία μας, στήν Κοινωνία τῶν προσώπων, στήν Κοινωνίαν τῶν Ἁγίων, ὅπου πρέπει νἆναι ἡ ψυχή καί καρδία ὑμῶν μία, δέν ἐπιτρέπεται νά εἰσχωρεῖ τό πονηρόν πνεῦμα τῆς φιλαρχίας, τῆς ἀρχομανίας, πού κυριαρχεῖ εἰς τά ἔθνη. Οἱ Εἰδωλολάτρες, μέ δαιμονική μανία, κατακυριεύουν, κατεξουσιάζουν καί  κατατυραννοῦν τούς συνανθρώπους τους. Μεταξύ σας ὅμως δέν μπορεῖ καί δέν ἐπιτρέπεται νά γίνεται ἔτσι. Ἀλλά ὁποιοσδήποτε θέλει νά γίνῃ μεγάλος μεταξύ σας ἄς εἶναι ὑπηρέτης σας καί ἄς προσπαθῇ νά γίνεται ἐξυπηρετικός εἰς τούς ἄλλους. Καί ὁποισδήποτε θέλει νά γίνῃ Πρῶτος ἀπό σᾶς, ὀφείλει νά γίνῃ ΔΟΥΛΟΣ ΟΛΩΝ. Ὅποιος θέλει νά γίνῃ ΠΡΩΤΟΣ, ὀφείλει νά ἐγκολπωθῇ τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης μου,λέγει ὁ Κύριος, καί νά τό κάνῃ «Πρᾶξι», ὀφείλει νά ἀσκῇ τήν τέλεια ἀγάπη μέ ταπεινοφροσύνη. Οἱ πιστοί Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ ὀφείλουν νά λειτουργοῦν, ὅπως ὁ Ἀρχηγός τῆς Πίστεως καί Τελειωτής Ἰησοῦς καί νά θυσιάζεται ὁ Ἕνας, γιά τόν Ἄλλον. Καί πραγματικά,  ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Θεάνθρωπος, ὁ Μεσσίας, δέν ἦλθε εἰς τόν κόσμον, γιά νά ἐξυπηρετηθῇ, ἀλλά ἦλθε, γιά νά ἐξυπηρετήσῃ καί νά δώσῃ τή ζωή του λύτρον, γιά λυτρώσῃ, γιά νά ἐξαγοράσῃ καί νά ἀπελευθερώσῃ ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπό τό Θάνατο πολλούς (Μάρκ. ι’43-45). ΣΤΑΥΡΩΘΗΚΕ,ΓΙ, ΜΑΣ.Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο ἦλθε κοντά μας, ἔλαβε δούλου μορφήν, ἐγένετο σέ ὅλους ἐμᾶς Παράδειγμα, Τύπος  καί Ὑπογραμμός  Ὑπακοῆς εἰς τόν Πατέρα, «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ», « ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν. γ΄15, 16). Ἡ ΥΠΑΚΟΗ εἶναι ἀπόδειξις τῆς γνήσιας ἀγάπης.

Ἔδωκε τόν ἑαυτόν του, γιά μᾶς προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας»(Ἐφεσ. ε΄2). Ἔπαθε γιά μᾶς «ὑπολιμπάνων ἡμῖν ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ»(Α΄ Πέτρ. β΄21). Καί ὀφείλουμε νά ἀκολουθοῦμε πιστά  τῷ Ἀρνίῳ ὅπου ἄν ὑπάγει(Ἀποκ. ιδ΄4).

Ὅπως ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, ὁ Ἀρχηγός τῆς Πίστεώς μας καί τελειωτής Ἰησοῦς, ἔτσι καί ἐμεῖς, ὀφείλομεν νά συμπεριφερώμαστε εἰς τήν Κοινωνίαν τῶν Ἁγίων, εἰς τήν Ἐκκλησίαν Του.

Δυστυχῶς ὅμως, ἄν ἐξετάσουμε τήν συμπεριφοράν τῶν περισσοτέρων ἀνθρώπων, διαπιστώνουμε ὅτι ἀφήνουμε ἀφύλακτες τίς Θύρες καί μπαίνει ὁ Διάολος μέσα μας. Μᾶς Κυριεύει ὁ Ἐγωϊσμός, ἡ φιλαυτία καί τό πονηρόν καί ἀκάθαρτον πνεῦμα τῆς φιλαρχίας καί ἀρχομανίας καί κατατυραννοῦμε τόν ἑαυτόν μας καί τούς ἄλλους γύρω μας. Χαρακτηριστικός Τύπος ἀρχομανοῦς, τύπος τοῦ ἀντιχρίστου, ὁ Πάπας τῆς Ρώμης, ὁ ΠΑΠΙΣΜΟΣ ὩΣ ΘΕΣΜΟΣ.

Καί εἶναι καιρός νά ἔλθουμε εἰς τόν ἑαυτόν μας καί νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό καί νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «Πρᾶξι», στήν καθημερινή μας ζωή. Νά  βάλουμε ἀρχήν στήν πνευματική μας ζωή. Νά διώξουμε ἀπό τήν ψυχή καί τή ζωή μας τό πονηρόν πνεῦμα τῆς Φιλαρχίας καί ἀρχομανίας. Νά ἐνστερνισθοῦμε τό Πνεύμα τῆς αὐταπαρνήσεως καί τῆς αὐτοθυσίας, τό πνεῦμα τῆς Ταπεινοφροσύνης τῆς Ὑπομονῆς καί τῆς Ἀγάπης καί ἀκολουθοῦντες τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ, ζῶντες εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ, νά ἐπιτελοῦμε ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ἐπάτησε ΘΑΝΑΤῼ, τόν θάνατον καί κατήργησε τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου τοὐτέστι τόν Διάβολον καί μᾶς ἀπάλλαξε ἀπό τό φόβο τοῦ Θανάτου καί μᾶς ἔδωκε τήν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ.

Μέ τή δύναμι καί τήν ἐξουσίαν, πού μᾶς χαρίζει Ὁ ΘΡΙΑΜΒΕΥΤΗΣ καί ΚΥΡΙΟΣ μας  ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ   ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ «ΠΡΑΞΙ» ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ.

 ΕΑΝ γίνῃ συνείδησις σέ ὅλους  Η ΑΔΙΑΛΕΙΠΤΟΣ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ, ἡ συνειδητή ἀδιάλειπτος νοερά Προσευχή καί ΣΚΟΠΟΣ τῆς ζωῆς μας Η ΔΟΞΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ., ὡς κλητοί,ἐκλεκτοί καί πιστοί Μαθηταί τοῦ Ἀρνίου, μέ τή χάρι Του, θά νικήσουμε τόν Ἀντίχριστον καί Ἀρχομανή Διάβολον καί τούς δαιμονανθρώπους καί θά βασιλεύῃ στήν ψυχή καί τή ζωή μας ὁ ΑΝΑΣΤΑΣ ΚΥΡΙΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ. ὁ προσωπικός μας  ΣΩΤΗΡΑΣ καί ΛΥΤΡΩΤΗΣ τοῦ Σύμπαντος Κόσμου, εἰς τόν Ὁποῖον ἀνήκει, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι,  ἡ Βασιλεία καί ἡ Δύναμις, ἡ τιμή, τό κράτος καί ἠ δόξα εἰς  εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.