«ΚΥΡΙΕ, ΓΛΥΚΥΤΑΤΕ ΜΟΥ Ι Η Σ Ο Υ, Ο ΘΕΟΣ ΜΟΥ,ΕΛΕΗΣΟΝ».

 

«ΩΣ ΘΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΩΣ ΟΙΔΑΣ,ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ».

 Κύριε, ὡς Καρδιογνώστης, γνωρίζεις, ποῦ μᾶς ὁδηγεῖ ἡ Παρακοή, γνωρίζεις Τί σωρεύει στήν ψυχή καί τή ζωή μας ἡ ἀστόχαστη συμπεριφορά, ἡ ἀθέτησις τῶν Ἐντολῶν τῆς Ἀγάπης Σου. Ἡ πατρική Σου στοργή μᾶς προειδοποίησε ὅτι σέ κάθε Ἐντολή ὑπάρχει ἔνθετος ἡ Ἀρχή τῆς Ἀνταποδόσεως. Ἡ Κάθε Ἐντολή εἶναι « Ὕλη εἰς τό Αὐτεξούσιον». Μᾶς ἔπλασες, μέ Νοῦν, ὥστε νά διακρίνουμε τό Καλόν ἀπό τό Κακόν, καί μέ Ἐλευθερίαν,  ὥστε ἐκλέγωμε τό ΚΑΛΟΝ καί νά ἀποφεύγωμεν τό ΚΑΚΟΝ. Μᾶς προειδοποιεῖς ὅτι ἡ Τήρησις τῆς Ἐντολῆς μᾶς ἀνταποδίδει, μᾶς χαρίζει τήν ΖΩΗΝ, τήν κοινωνίαν, τήν ἕνωσιν καί ἐπικοινωνίαν μέ ΣΕΝΑ, τόν Κύριον καί Θεόν, τόν Δημιουργόν καί  Εὐεργέτην μας. Ἡ Τήρησις τῆς Ἐντολῆς μᾶς ἀνταποδίδει τήν παραμονή μας εἰς τόν Παράδεισον, μᾶς χαρίζει τήν ἀδιατάρακτον διά Θέας ἀπόλαυσιν τοῦ ἀπείρου  καί ἀρρήτου Κάλλους τοῦ Προσώπου Σου, Κύριε, εἰς μακρότητα ἡμερῶν, αἰωνίως.

Ἡ ἄπειρη Ἀγάπη Σου, Πολυεύσπλαγχνε Κύριε, διά τῶν Ἐντολῶν, μᾶς προειδοποιεῖ ὅτι τό Θέλημά Σου εἶναι, νά γίνουμε Θεοί κατά χάριν, εἶναι ἡ σωτηρία μας, εἶναι νά μένωμεν ἐν τῇ ἀγάπῃ ἑνωμένοι μαζί Σου, ὅτι «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστι καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ». Μᾶς προειδοποιεῖς ὅτι ἡ ΥΠΑΚΟΗ εἶναι ΖΩΗ, διότι μᾶς κρατάει ἑνωμένους μαζί Σου, ἐνῶ ἡ ΠΑΡΑΚΟΗ εἶναι ΘΑΝΑΤΟΣ, διότι μᾶς χωρίζει ἀπό Σένα, τήν Πηγήν τοῦ Ζῶντος Ὕδατος. Καί μολονότι προγνωρίζωμεν τά ἀγαθά τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ καί τά φοβερά δεινά τῆς ΠΑΡΑΚΟΗΣ, θεριεύει μέσα μας τό ΚΑΚΟΝ καί «Οὐ γάρ ὅ θέλομεν ποιοῦμεν ΑΓΑΘΟΝ, ἀλλ᾿  ὅ οὐ θέλομεν ΚΑΚΟΝ τοῦτο πράσσομεν»(Ρωμ. ζ΄19), ὁδεύουμε, ἀπό κακή μας θέλησι, ὁλοταχῶς πρός τήν ἄβυσσον τῆς αἰώνιας Ὀδύνης. Σωρεύουμε στήν Ψυχή καί τή ζωή μας συμφορές, ὁδεύουμε κατά τοῦ κρημνοῦ εἰς τήν λίμνην πρός ἀποπνιγμόν. Σῶσε μας, Κύριε, πρίν εἰς τέλος χαθοῦμε. «Κύριε, σῶσον ἡμᾶς ἀπολλύμεθα»(Ματθ. η΄25). Λυπήσου μας καί ἐλέησέ μας. Ποιός ἄλλος θέλει καί μπορεῖ νά μᾶς λυτρώση ἀπό τίς συμφορές πού σωρεύει εἰς τήν ζωήν μας ἡ ΑΜΑΡΤΙΑ, ἡ ΠΑΡΑΚΟΗ, ἌΝ ὄχι ἐσύ, πού Σταυρώθηκες καί Ἀναστήθηκες, γιά μᾶς;...

 Ἔρχου ταχύ, καί ὡς Θέλεις καί ὡς οἶδας, ἐλέησον ἡμᾶς. Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεός, ἐλέησον ἡμᾶς. Γλυκύτατέ μου Ἱησοῦ, πιστεύω καί ὀμολογῶ, ὅτι Σύ καί Μόνον Σύ εἶσαι ὁ προσωπικός μου ΣΩΤΗΡΑΣ καί Ο ΛΥΤΡΩΤΗΣ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ ΚΟΣΜΟΥ. ΘΕΕ ΜΟΥ, ἄκουσε τήν προσευχή μου, ἄκουσε τίς κραυγές μου, κραυγές ἀπογνώσεως, καί ἔρχου ταχύ καί σῶσε μας, πρίν  χαθοῦμε.  Στά ἄχραντα Χέρια Σου παρατίθημι τήν ψυχή μου καί τό σῶμα μου, Στά ἄχραντα Χέρια Σου παρατίθημι τάς ψυχάς καί τά σώματα ἐκείνων, πού παρακαλοῦν ἐμέ τόν ἀνάξιον, νά προσεύχομαι γι᾿  αὐτούς. Κύριέ μου, Σύ , αὐτός ὁ Πανάγιος καί πανακής ἰατρός, εὐλόγησον πάντας ἡμᾶς. Σύ, ὁ πολυέλεος, καί Πανάγαθος, ἐλέησον  πάντας ἡμᾶς καί ζωήν τήν αἰώνιον χάρισε σέ ὅλους ἡμᾶς! «Ἐλθέ και σκήνωσον ἐν ἡμῖν καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον,  Ἀγαθέ τάς ψυχάς ἠμῶν»! Σέ ἱκετεύω, γλυκύτατέ μου Ἱησοῦ, ὡς ΘΕΛΕΙΣ και ὡς ΟΙΔΑΣ, ΕΛΕΗΣΟΝ ΗΜΑΣ καί ἀξίωσέ μας νά Σέ λατρεύωμεν εἰλικρινά, μέ τήν καρδιά μας, «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» ὅτι Σέ Σένα πρέπει πᾶσα δόξα τιμή καί προσκύνησις, συν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.