ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ «ΕΝ ΧΡΙΣΤῼ»ΖΩΗΣ.

 

ΣΤΙΓΜΕΣ, ΣΤΙΓΜΕΣ ΕΙΝ᾿  Η ΖΩΗ

Σ᾿ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία, μᾶς ἔχει ὁ Θεός ἐγκαταστήσει, μέ ἡμερομηνίαν λήξεως. Μᾶς χαρίζει ὁ Φιλάνθρωπος καιρόν Μετανοίας. Μᾶς καλεῖ νά διορθώσουμε τό ΛΑΘΟΣ τῶν πεπτωκότων.

Καλόν, λοιπόν, εἶναι, πρίν εἰς Τέλος χαθοῦμε, νά ἐννοήσωμεν: «τό βραχύ τῆς ζωῆς» καί τήν ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων, καί νά χρησιμοποιήσουμε τόν καιρόν, πού μᾶς χαρίζει ἡ Μακροθυμία τοῦ Κυρίου καί νά διορθώσουμε τό ΛΑΘΟΣ τῶν πρωτοπλάστων. Νά διορθώσουμε τήν προβληματική μας συμπεριφορά, ΔΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΚΟΗΣ ΕΙΣ ΤΟ ΘΕΛΗΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. Νά προσέξουμε δηλαδή τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας ἐπί τῆς γῆς, νά εἶναι, ὄντως, στιγμές Ζωῆς. ΚΑΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ εἶναι μόνον οἱ Στιγμές τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἴσως ἀναρωτηθεῖ κανείς · Καί ΠΟΙΟ εἶναι τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ; Θέλημα του Θεοῦ εἶναι «ἡ τελεία Ἀγάπη πρός τόν Θεόν καί ἠ ἀγάπη πρός τόν πλησίον, διά τόν Θεόν», εἰς τήν «Πρᾶξιν» τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς. «Ἐν ταύταις ταῖς δυσίν Ἐντολές ὅλος ὁ Νόμος καί οἱ Προφῆται  κρέμανται» (Ματθ. κβ΄ 37-40).Καί πρός ἀποφυγήν πάσης παρερμηνείας ἤ παρεξηγήσεως, πάνω ἀπό τόν Σταυρόν Του μᾶς βροντοφωνάζει ὁ Κύριος καί μᾶς λέγει: «Ἐντολήν Καινήν  δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους», καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καί ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους»(Ἰω.αν.ιγ΄34)  Νά ἀγαπᾶτε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, ὅπως ἐγώ σᾶς ἀγάπησα, μέχρι Σταυροῦ καί Θανάτου.

Ὁ Εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης μᾶς τονίζει ὅτι« ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί, καί ὀ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ» (Α΄Ἰωάν.δ΄16). «Ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ»   μιμεῖται  Τόν ΧΡΙΣΤΟΝ. Περιπατεῖ «ἐν ἀγάπῃ». Ζῆ εὐσεβῶς «ἐν Χριστῷ», ἀγαπᾶ τούς συναθρώπους του, ὅπως ὁ Χριστός, παραδίδει τόν ἑαυτόν Του, γιά τή σωτηρία ὅλων ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, ἔτσι κι᾿ ἐμεῖς προσφέρουμε τόν ἑαυτόν μας προσφοράν καί Θυσίαν στό Θεό εἰς ὀσμήν εὐωδίας. Καί πραγματικά τότε ὅλες οἱ στιγμές τῆς ζωής ΕΙΝΑΙ, ΟΝΤΩΣ, ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ.

 Πραγματικά στιγμές ζωῆς , εἶναι οἱ στιγμές ἐξόδου ἀπό τή Βαβυλῶνα, οἱ στιγμές περισυλλογῆς. Στιγμές ὅπου τό Βλέμμα λέει πολλά καί ἡ σιωπή ἄλλα τόσα. Στιγμές ζωῆς,  ὅπου τό βλέμμα, γίνεται στεναγμός καί δάκρυ εὐγνωμοσύνης στό ΛΥΤΡΩΤΗ.

Κύριέ μου, Γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, μόνον Σύ δίδεις ζωήν, νόημα καί περιεχόμενον στήν ἄχαρη ζωή μας.  Ἔλα    καί  μ ε ῖ ν ε  γρήγορα κοντά μας, καί ἀξίωσε μας, Κύριε, καί στῆσε τή σκηνή Σου ἐντός μας!  Στερέωσε τή σαλεμένη μας μας καρδιά ἐπί τήν πέτραν τῶν Ἐντολῶν Σου, ὅτι Μόνος Ἅγιος ὑπάρχεις καί Κύριος ! Ἀξίωσέ μας νά βαδίζουμε, συνειδητά, εἰς τόν δρόμον τῆς ΥΠΑΚΟΗΣ εἰς τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, εἰς  τήν Ὁδόν , πού χάραξες μέ τό Πανάγιον Αἷμα Σου! Ἀξίωσέ μας νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι μόνον ἀκούοντες καί φυλάσσοντες τόν λόγον Σου, καί μόνον τότε θἆναι οἱ στιγμές τῆς ζωῆς μας Στιγμές, ὄντως, Ζωῆς. Λυπήσου μας, Κύριε, καί ἀξίωσέ μας, ν ο ε ρ ά, νά ἀκολουθοῦμε τά ματωμένα Χνάρια Σου, νά

βρισκώμαστε ἀδιαλείπτως καθισμένοι παρά τούς πόδας Σου καί νά ἀκοῦμε τόν ζωοποιόν Σου λόγον, πού, πιό γλυκός καί ἀπό τό μ έ λ ι,  ρ έ ε ι ἀπό τό Πανάγιον στόμα Σου, πού τρέφει, θεραπεύει καί ζωοποιεῖ τήν ταλαίπωρη ψυχή μας... Ὅπου βρίσκεσαι Σύ, Πανάγιε, ἐκεῖ καί ὁ Παράδεισος, Σύ εἶσαι τό ξύλον τῆς Ζωῆς, εἰς τό μέσον τοῦ παραδείσου. Βάλσαμο  εἶν᾿  ὁ λόγος Σου, ἴαμα , θεραπεία. Ὁ λόγος Σου, Κύριε στήν «Πρᾶξι» μεταβάλλει τίς στιγμές τῆς ζωῆς μας, πραγματικά σέ ΣΤΙΓΜΕΣ ΖΩΗΣ. Στιγμές Προσευχῆς, στιγμές Εὐλογημένες, Στιγμές Εὐχαριστίας. Ὁ λόγος Σου εἶναι Φῶς, γλυκύτητα, θερμαίνει τήν ψυχήν τῶν πιστῶν, νοηματίζει τή ζωή μας καί μᾶς ὁδηγεῖ ἀπό τό κατ᾿  εἰκόνα, εἰς τό καθ᾿ ὁμοίωσιν. Κύριε ἀξίωσέ μας, νά Σέ δοξάζωμεν «περιπατοῦντες ἐν ἀγάπῃ».

Ἀγαπητά μου Παιδιά, δέν εἶναι ὑπερβολή, ἄν πούμε, ὅτι «πήραμε τή ζωή μας λάθος», καί οἱ στιγμές τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς, δέν εἶναι Στιγμές Ζωῆς,   ἀλλά ... δυστυχῶς, εἶναι πικρές στιγμές, σκέτο δηλητήριον, εἶναι στιγμές θανάτου. Καί εἶναι καιρός ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ. Ναί ἀφοῦ «πήραμε τή ζωή μας λάθος» εἶναι ΚΑΙΡΟΣ, «Νά ἀλλάξουμε ζωή». ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ νά μετά-νοήσουμε εἰλικρινά καί νά παρακαθήσουμε, νοερά, παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ, ἀκούοντες καί φυλάσσοντες τόν λόγον Αὐτοῦ. Νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας εἰς τόν Χριστόν, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἈΓΑΠΗΣ ΤΟΥ, καί, ἐξερχόμενοι ἀπό τή Βαβυλῶνα(Ἁποκ.ιη΄4.Β΄Κορινθ.στ΄16-18), νά κάνουμε «Πρᾶξι» στή ζωή μας τήν ΑΓΑΠΗΝ τοῦ Χριστοῦ, τότε καί κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας θά εἶναι στιγμή Ζωῆς καί ὅλες οἱ στιγμές τῆς ζωῆς μας θά εἶναι ΣΤΙΓΜΕΣ, ὄντως, ΖΩΗΣ, Στιγμές καθαρῆς καρδιᾶς, ΣΤΙΓΜΕΣ ΘΕΟΠΤΙΑΣ, Στιγμές προσηλώσεως Νοῦ πρός Θεόν. Τότε καί μόνον τότε Οἱ Στιγμές τῆς Ζωῆς μας θά εἶναι Στιγμές προσεγγίσεως τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, Στιγμές ΑΦΗΣ τοῦ ἄκρου τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου Αὐτοῦ ὄπισθεν. Τότε διά τῆς ἀγάπης θά εἶναι ἡ ζωή μας συνεχής Ἀφή, ψαῦσις, ἄγγιγμα ψυχῆς τοῦ ΘΕΑΝΘΡΩΠΟΥ (Μάρκ.ε΄27 ἑξ. στ΄ 56. Ματθ. ιδ΄36.θ΄20 ἑξ. Λουκ.η΄44ἑξ.).