Η ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Ἀπό τούς χθεσινούς,

στούς εἰκονομάχους τοῦ σήμερα.

 

 

                            «Τοῦτον (τόν Χριστόν, τόν ἄμωμον καί Σωτῆρα

                             τοῦ κόσμου παντός) Υἱόν μέν  ὄντα τοῦ Θεοῦ

                             προσκυνοῦμεν, τούς δέ μάρτυρας ὡς Μαθητάς

                             καί μιμητάς τοῦ Κυρίου ἀγαπῶμεν  ἀξίως

                             ἕνεκα εὐνοίας ἀνυπερβλήτου τῆς εἰς τόν ἴδιον

                             βασιλέα καί διδάσκαλον· ὧν γένοιτο  καί ἡμᾶς

                             κοινωνούς τε καί συμμαθητάς  γενέσθαι»

                             (Πολυκάρπου Ἐπισκ. Σμύρνης, Μαρτύριον  XVII, 3 BEΠEΣ 3,26,6 ἑξ.).

        Τήν Α΄ Κυριακή τῶν νηστειῶν, πού εἶναι πιό γνωστή μέ τό ὄνομα Κυριακή τῆς Ὀρθοδοξίας, ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν ἀναστήλωσι τῶν Ἁγίων καί σεπτῶν Εἰκόνων. Ἑορτάζουμε τήν Νίκη καί τόν Θρίαμβον τῆς ὀρθῆς Πίστεως ἐναντίον τῶν Αἱρέσεων. Ἡ ἑορτή αὐτή ὠνομάσθηκε «Πανήγυρις τῆς Ὀρθοδοξίας»  καί ἀποτελεῖ μία ἀπό τίς κυριώτερες ἑορτές τῆς Ἐκκλησίας μας, διότι, ὅπως ψάλλῃ ὁ ἱερός ὑμνῳδός, « Οὐκέτι τῶν

ἀσεβῶν, αἱρετικῶν νῦν  ἡ ὀφρύς(κ.συνεκδ. ἔπαρσις, ὑπεροψία)αἴρεται· ἡ γάρ Θεοῦ δύναμις τήν Ὀρθοδοξίαν ἐκράτυνεν»(Τροπαριον γ΄ Ὠδῆς).

     Ὁλόκληρη ἡ ὑμνολογία τῆς ἑορτῆς ἔχει χαρακτήρα πανηγυρικό, χαρμόσυνο καί δοξολογικό «Σκιρτῶντες μετ' εὐφροσύνης σήμερον·»  λέγει ὁ ὑμνῳδός, «πιστοί, βοήσωμεν· ὡς θαυμαστά τά ἔργα σου, Χριστέ,  καί μεγάλη ἡ δύναμις, ὁ τήν ἡμῶν ὁμόνοιαν καί συμφωνίαν ἐργασάμενος»(Τροπ. α΄ Ὡδῆς).
      Οἱ τότε εἰκονομάχοι, ὁρμώμενοι ἀπό πολιτικά, οἰκονομικά καί ἄλλα συμφέροντα, πολέμησαν τήν Ἐκκλησίαν, μέ τήν καθαίρεσιν τῶν ἁγίων εἰκόνων. Προσπάθησαν νά καταλύσουν τήν πίστι στήν Ἐνανθρώπησι τοῦ Κυρίου. Ἀρνήθηκαν τήν εἰκόνα, πού εἶναι ἔκφρασις τῆς θείας Οἰκονομίας. Παραγνώρισαν συνειδητά τή διδασκαλία τῆς ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, πού λέγει συνοπτικά ὅτι:
      «Ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά γίνῃ ὁ ἄνθρωπος θεός».
      Τελικά ἡ Ἐκκλησία νίκησε τήν Αἵρεσι. Θριάμβευσε ἡ ὀρθόδοξος Πίστις. «Ἐδόθη τῇ Ἐκκλησίᾳ σήμερον, τά νικητήρια, θεοκινήτῳ νεύσει καί βουλῇ...», «ἡ Χάρις ἐπέλαμψε τῆς ἀληθείας».
        Ἡ Ἐκκλησία ἐνδύεται τήν «ἔνσωμον Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ, ὡς ὑπερκόσμιον κόσμον».
       

       Κατέχει,  διαφυλάσσει καί «κρατεῖ ὅ ἔχει, ἵνα μηδείς λάβει τόν στέφανον αὐτῆς, ἕως οὗ ἄν ἥξει ὁ Κύριος»(πρβλ. Πράξ. ιστ΄ 4. Α΄ Τιμόθ. στ΄ 20. Ἀποκ. β΄ 25. γ΄11 κ.ἄ.).
        Μέ τόν Ὅρον τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου ἀπαγορεύει τή λατρεία τῶν Εἰκόνων καί διατάσσει τήν ἀνάρτησι καί τήν τιμητική  προσκύνησι « τῆς τε τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰκόνος, καί τῆς ἀχράντου Δεσποίνης ἡμῶν  καί ἁγίας Θεοτόκου, τιμίων τε Ἀγγέλων καί πάντων Ἁγίων καί ὁσίων ἀνδρῶν».

        Ὁ ἱερός ὑμνῳδός χαρακτηριστικά λέγει ὅτι πρέπει  νά ντρέπωνται  ὅσοι ἀρνοῦνται τήν τιμητική προσκύνησι τῶν σεπτῶν Εἰκόνων, πού εἶναι γιά μᾶς τούς Ὀρθοδόξους δόξα:

         «Ἐνδυσάσθωσαν αἰσχύνην, οἱ οὕτω μή πιστεύοντες·
           ἡμῖν γάρ δόξα τοῦ Σαρκωθέντος ἡ μορφή, εὐσεβῶς
          προσκυνουμένη, οὐ θεοποιουμένη».

Ἡ Εἰκόνα εἶναι ἔκφρασις τῆς δογματικῆς καί πνευματικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας.

        Στόν Ὅρο τῆς Ζ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τονίζεται καί ὁ διδακτικός σκοπός  τῆς προσκυνήσεως τῶν Εἰκόνων «ὅσῳ γάρ συνεχῶς δι' εἰκονικῆς ἀνατυπώσεως ὁρῶνται τοσοῦτον καί οἱ ταύτας θεώμενοι, διανίστανται πρός τήν τῶν πρωτοτύπων μνήμην τε καί ἐπιπόθησιν».
      Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός στόν πρῶτο ἀπολογητικό λόγο του, γιά τίς Εἰκόνες, λέγει ὅτι ἀποτελοῦν ἕνα ἀνοικτό βιβλίο, γιά τούς ἀγραμμάτους : «Ὑπόμνημα γάρ ἐστιν ἡ εἰκών· καί ὅπερ τοῖς  γράμμασι μεμυημένοις ἡ Βίβλος, τοῦτο  καί τοῖς ἀγραμμάτοις ἡ εἰκών· νοητῶς δέ αὐτῇ ἑνούμεθα».
      Ὁ Ἐπίσκοπος Νόλης Παυλῖνος, (ἔζησε στίς ἀρχές τοῦ 5ου μ.Χ. αἰῶνος), λέγει ὅτι ἕνας ἀπό τούς λόγους, πού ἡ Ἐκκλησία ὥρισε τήν ἀνάρτησι καί τιμητική προσκύνησι τῶν Εἰκόνων εἶναι καί «ἡ διδασκαλία καί  οἰκοδομή τῶν πιστῶν διά τῶν αἰσθήσεων, οἱονεί ἐντός κατόπτρου ἐμβλεπόντων τήν μιμητέαν ἀρετήν καί τήν φευκταίαν κακίαν».
         « Καί ἀληθῶς», λέγει ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, «ὁ ψυχολογικός λόγος περί τῶν Εἰκόνων εἶναι τοσοῦτον ἄμεσος, ἐσωτερικός, καί στενῶς συνδεδεμένος μετά τῆς ἠθικῆς καί πνευματικῆς φύσεως τοῦ ἀνθρώπου,ὥστε μόνον ἄγρια καί ἀνήμερα ἤθη δύνανται νά ἀποδοκιμάσωσι ταύτας ἐντός τῶν ἱερῶν Ναῶν».
      Ὁ Πατριάρχης Ταράσιος στήν Ἐπιστολή του πρός τούς βασιλεῖς Κωνσταντῖνον καί Εἰρήνην λέγει ὅτι «τάς Εἰκόνας τιμητικῶς προσκυνοῦμεν καί ἀσπαζώμεθα... ὅ γάρ τις  φιλεῖ καί προσκυνεῖ, καί ὅ προσκυνεῖ, πάντως καί φιλεῖ».
      Πέραν ὅμως ἀπό τόν διδακτικόν προορισμόν τῶν Εἰκόνων καί τόν αἰσθητικό χαρακτῆρα τους, ὑπάρχει κάτι βαθύτερο, γιά τό ὁποῖον ἀγωνίσθηκε καί θριάμβευσε ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία. Κι' αὐτό εἶναι τό δόγμα τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, πού ἀποτελεῖ τό θεμέλιο τῆς Χριστιανικῆς Θρησκείας.
      Ὁ Καθηγητής τῆς Εἰκονογραφίας Λεωνίδας Οὐσπένσκη διατυπώνει, μέ ἁπλά λόγια,  τή μεγάλη ἀλήθεια ὅτι «πράγματι ἡ εἰκόνα τοῦ Σωτῆρος εἶναι ἡ μαρτυρία τῆς ἐνσαρκώσεώς Του καί μαζί ἡ ἀπό μέρους μας ὁμολογία τῆς Θεότητός Του».

 Γι'  αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνῳδός ψάλλει:
            «Τήν θείαν σουΜορφήν, ἐν Εἰκόνι τυποῦντες,
             τήν Γέννησιν Χριστέ, ἀριδήλως βοῶμεν, τά
             θαύματα τά ἄρρητα, τήν ἑκούσιον Σταύρωσιν·

               ὅθεν Δαίμονες, ἀποδιώκονται φόβῳ, καί
               κακόδοξοι, ἐν κατηφείᾳ  θρηνοῦσιν, ὡς τούτων
               συμμέτοχοι» (Κάθισμα τῆς Ἑορτῆς).


Ἡ σύγχρονη μορφή Εἰκονομαχίας.

   Τόν καιρό τῆς Εἰκονομαχίας, τόν 8ον καί 9ον μ.Χ. αἰῶνα ἡ Ἐκκλησία ἀγωνίσθηκε, γιά τήν ἴδια τήν  ὕπαρξί της. Ὑπερασπίσθηκε τό δόγμα τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, ὅτι δηλαδή «ὁ Θεός ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α΄ Τιμόθ. γ΄ 16), « ἑαυτόν ἐκένωσε μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλιπ. β΄ 7-8).
        Ἡ σημερινή μορφή τῆς Εἰκονομαχίας εἶναι περισσότερο ἐπικίνδυνη, γιατί καταφέρεται ἐναντίον τοῦ σκοποῦ τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι ἡ θέωσις τοῦ ἀνθρώπου, «ἵνα ὁ ἄνθρωπος γένηται Θεός».
           Σήμερα ἔχουμε νά παλαίψουμε ὄχι μόνον μέ ἐκείνους, πού πετοῦσαν, ἔκαιγαν, γκρέμιζαν, ποδοπατοῦσαν καί κατέστρεφαν  καί καταστρέφουν τίς Εἰκόνες ἀπό τίς Ἐκκλησίες καί ἀπό παντοῦ, ἀλλά ἔχουμε νά ἀγωνισθοῦμε συγχρόνως καί μέ τούς νέους
Εἰκονομάχους. Μέ  αὐτούς δηλαδή, πού καταστρέφουν τίς εἰκόνες του Θεοῦ,  τούς συνανθρώπους τους, χωρίς ἴχνος ντροπῆς.
         Ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε « κατ'εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν Θεοῦ». Αὐτό σημαίνει ὅτι κάθε ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα Θεοῦ, «δυνάμει Θεός», καλεῖται δέ νά γίνῃ καί «ἐνεργείᾳ  Θεός». Δηλαδή μπορεῖ καί ὀφείλει νά κάνῃ καλή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας του καί νά ὁμοιωθῇ με τόν Θεόν, νά γίνῃ Θεός κατά χάριν.
         Αὐτήν ὅμως τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ, πού φέρουμε μέσα μας ἀπό τή γέννησί μας, τή φθείρουμε, τή χραίνουμε, τήν ἀμαυρώνουμε, τήν ἀλλοιώνουμε, τήν ἐξευτελίζουμε καί τήν καταστρέφουμε μέ τίς ἁμαρτίες μας.
      Κάθε ἄνθρωπος, ὅταν παραβαίνῃ τό Νόμο τοῦ Θεοῦ, γκρεμίζει, κατεδαφίζει τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα του, ἀλλά συγχρόνως κουρελιάζει καί κατεξευτελίζει καί τίς Εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, τούς συνανθρώπους του καί μέ τόν τρόπον αὐτόν γίνεται ἕνας σύγχρονος εἰκονομάχος , ἕνας στυγερός ἐγκληματίας , ἕνας σιχαμερός εἰκονοκλάστης. Καί,  δυστυχῶς, τέτοιοι Εἰκονομάχοι σήμερα ὑπάρχουν πολλοί.
       Ὑπῆρξε ποτέ  χειρότερη μορφή Εἰκονομαχίας ἀπό τή σημερινή; Πῶς μπορεῖ κανείς νά χαρακτηρίσῃ τούς αἰσχροκερδεῖς ἐμπόρους τῶν Ναρκωτικῶν  καί τούς ἐπίσημους ληστές μέ τό «λευκό κολλάρο»;
        Πῶς χαρακτηρίζονται αὐτοί, πού ξεριζώνουν τούς ἀδυνάτους Λαούς ἀπό τίς πατρίδες τους, καί ποδοπατοῦν τήν προσωπικότητά τους, ἐξευτελίζοντας ἔτσι  τίς ἀθῶες αὐτές Εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἐκμεταλευτοῦν τόν ὀρυκτο τους πλοῦτο;

            Δέν εἶναι αὐτοί οἱ χειρότεροι Εἰκονοκλάστες;
          Ἡ Διεθνής Μαφία ἐμπορίας τῆς λευκῆς σαρκός καί ἡ Μαφία ἁρπαγῆς μικρῶν παιδιῶν καί ἐμπορίας  τῶν ὀργάνων τοῦ σώματός τους, δέν εἶναι ἡ ἀπεχθέστερη, ἡ πιό μισητή μορφή  εἰκονομαχίας;
      

       
           Ὁ Μελέτιος Πηγάς, ἕνας ἐκκλησιαστικός ρήτορας τῶν τελευταίων αἰώνων, μολονότι δέν φαντάσθηκε τό τί θά συνέβαινε σήμερα, σχετικά λέγει:
           «Πόση  λογιάζετε νά εἶναι ἡ κατάκρισίς μας καί ἡ κόλασίς μας, ὅπου ἀσχημίζομεν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ; Ὅπου φθείρομεν τόν ἔσω ἄνθρωπον, μέ τές ἐπιθυμίες τῆς ἀπάτης;
            Δέν εἶναι ἀπάτης ἐπιθυμίες αἱ ἀδικίες, ὅπου κάμνομεν, καί παρανομίες, ἡ ὑπερηφάνεια, ἡ κενοδοξία καί ἀκαταστασίες;... Πότε ἐλπίζεις νά βαλθῆς εἰς τήν στράταν τῆς δικαιοσύνης, ἄν δέν στραφῇς; Κάμε τούτην τήν χάριν τῆς Ὀρθοδοξίας ὅπου ἔμαθες, ὅπου ἑορτάζεις. Στολίσου πράξες ἀγαθές, κάμε τήν ἀρετήν βάσιν τῆς θεωρίας. Ἀνάβηθι εἰς τήν ἐπίγνωσιν τοῦ Θεοῦ, κατάβηθι εἰς τό βάθος τῆς ταπεινώσεως τοῦ Χριστοῦ μέχρι θανάτου. Τοῦτο σοῦ θέλει γίνει, ὡσάν ποτέ τοῦ Ἰακώβ, κλῖμαξ οὐράνιος».
   Καί σέ ἄλλη ὁμιλία του   μᾶς προτρέπει:
   «Ἄς στρέψωμεν εἰς μετάνοιαν δι' ἐξομολογήσεως. Ἄς καθαρίσωμεν τούς ρύπους ἀπό τίς ψυχές μας, διά νά μᾶς γνωρίσῃ πρωτότυπον καί ἀρχέτυπόν μας  καί νά μᾶς  προσκαλέσῃ ὡς γνησίας εἰκόνας Του εἰς τήν αἰώνιόν Του Βασιλείαν» (Μ.Πηγάς, Χρυσοπηγή, σελ. 368 καί 381).
      Καί ὁ ἀείμνηστος Ἡλίας Μηνιάτης, παρατηρῶντας τήν ἀχρείωσιν τῆς Εἰκόνας τοῦ Θεοῦ στόν σύγχρονον κόσμον, μέ τήν ἀπομάκρυνσιν ἀπό τόν Θεόν, λέγει:
       «Ὁ πόνος τῆς καρδίας μου δέν ἀφήνει νά ὁμιλήσῃ περισσότερο ἡ γλῶσσα μου· σιωπῶ καί τελειώνω μέ τοῦτο μόνον· Χριστιανέ, καθώς ἡ πίστις σου εἶναι ἀληθινή καί ἁγία, ἄν δέν εἶναι καί ἡ ζωή σου καλή καί ἁγία, μήν ἐλπίζῃς νά σωθῇς. Πρέπει νά  ζῇς καθώς πιστεύῃς, καί τότε εὐχαρίστει τόν Θεόν, διά τρία πράγματα· πρῶτον, πώς εἶσαι Χριστιανός καί ὄχι ἄπιστος· δεύτερον, πώς εἶσαι Χριστιανός ὀρθόδοξος καί ὄχι αἱρετικός· καί τρίτον, πώς εἶσαι Χριστιανός ὀρθόδοξος τόσον κατά τήν πίστιν, ὅσον καί τήν ζωήν, καί ὄχι κατά τήν πίστιν μόνον. Τότε, ἔλπιζε νά σωθῇς, νά ἀπολαύσῃς τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν»( Διδαχαί καί Λόγοι, ἔκδ. Φῶς, ἁθῆναι  1960,σελ.55).
       Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, τέλειος Θεός , ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος, « ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσι», ὅπως ψάλλει ὁ ἱερός Δαμασκηνός. Ἡ Ἐκκλησία μας, μᾶς καλεῖ νά γίνουμε ἐν Χριστῷ καινή κτίσις, καί διά τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας καί ἐξομολογήσεως, νά βάλουμε «ἀρχήν» στήν πνευματική μας ζωήν. Νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι δέν νοεῖται Ὀρθοδοξία χωρίς Ὀρθοπραξία.
      Τό νόημα τῆς Ἑορτῆς τῆς Κυριακῆς τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι νά κατανοήσουμε οἱ Πιστοί ὅτι ὀφείλουμε, μέ λόγια καί μέ ἔργα,  νά  τιμῶμεν καί νά προσκυνοῦμεν τήν ἄχραντη Εἰκονα τοῦ Χριστοῦ καί τά εἰκονίσματά Του, τούς ἐλαχίστους ἀδελφούς τοῦ Χριστοῦ, τούς συνανθρώπους μας.
    Νά φυλάττουμε τήν καρδιά μας καθαρή ἀπό κάθε ἀκάθαρτη καί ὑλική ἡδονή. Νά διατηροῦμε ἀμόλευτη καί καθαρή τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ μέσα μας καί γύρω μας. Νά ἀναστηλώσουμε τήν Εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ μέσα μας, στή ζωή μας,  καί νά μήν τήν εὐτελίζουμε. Νά ἀποδεικνύουμε δέ  τήν πίστι μας αὐτή μέ τήν τιμητική προσκύνησι τῶν εἰκόνων τοῦ Χριστοῦ, πού εἶναι οἱ συνάνθρωποί μας.
         Διότι τότε καί μόνον τότε θά μπορέσουμε νά ψάλλουμε μαζί μέ τόν ὑμνῳδό, στόν ἀπερίγραπτο Λόγο τοῦ Πατρός, πού περιεγράφει σαρκούμενος, τόν ὕμνον:
          «  Τήν ἄχραντον Εἰκόνα Σου προσκυνοῦμεν , Ἀγαθέ,
                 αἰτούμενοι συγχώρησιν τῶν πταισμάτων ἡμῶν,
             Χριστέ ὁ Θεός· βουλήσει γάρ ηὐδόκησας σαρκί
              ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ρύσῃ οὕς ἔπλασας
              ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ· ὅθεν εὐχαρίστως
              βοῶμεν σοι· χαρᾶς ἐπλήρωσας τά πάντα, ὁ Σωτήρ
              ἡμῶν, παραγενόμενος εἰς τό σῶσαι τόν κόσμον».

        

 



ΔΕΙΝΟΝ Η ΑΜΑΡΤΙΑ

        «Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας Θάνατος»
                                                                                                                      ( Ρωμ. στ΄ 23).
  

    1.-   «Ἡ  ἁμαρτία ἐστίν  ἡ ἀνομία»(Α΄ Ἰωάν. γ΄ 4). Κάθε ἐλεύθερη παράβασις, κάθε παρακοή στό Νόμο τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἁμαρτία. Εἶναι ἐκτροχιασμός, παραστράτημα, πού διαταράσσει τήν ὑπάρχουσαν ἠθικήν τάξιν. Ἁμαρτία εἶναι ἡ κατάχρησι, πού κάνει ὁ ἄνθρωπος στήν ἐλευθερία του.Ἡ ἁμαρτία  ἔχει αἰτία τοῦ ἀνθρώπου τή θέλησι.

       «Ὁ καθένας πειράζεται, ὅταν παρασύρεται καί δελεάζεται ἀπό τή δική του ἐπιθυμία. Ἔπειτα ἡ ἐπιθυμία, ὅταν συλλάβῃ, γεννᾷ  τήν ἁμαρτία, ἡ δέ ἁμαρτία,  ὅταν  ὡριμάσῃ, γεννᾷ τόν θάνατο» (Ἰάκ. α΄14-15).

         «Οὐκ ἔστιν ἐχθρός ἔξωθεν, ἄνθρωπε, καταγωνιζόμενος, ἀλλά βλάστημα κακόν αὐτοπροαιρέτως αὐξάνον ἀπό σοῦ»(Κυρίλλου Ἱεροσολ. Κατήχ. Β΄ β).

  2.- Ἀρχηγός τοῦ Κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὁ Διάβολος, πού ἦταν Ἀρχάγγελος, ὁ Ἑωσφόρος. Γέννησε μέσα του ἐλεύθερα τό Κακόν,  ἐξ  αἰτίας τῆς ὑπεροψίας του, στερεώθηκε, μέ τή θέλησί του,  στό Κακόν καί δέν μετενόησε  καί ἔγινε Σατανᾶς, πού σημαίνει ἐχθρός, ἀντικείμενος τῷ Θεῷ, διότι  ἀντίκειται στό πανάγιον ἔργο τοῦ Θεοῦ. Λέγεται διάβολος, διότι διαβάλλει τόν Θεόν στόν ἄνθρωπον(Γενέσ. γ΄ 1-5), καί τόν ἄνθρωπον στόν Θεόν (Ἰώβ α΄ 9-12). Ἔχει σκοπό νά ὑποβάλλῃ καί νά παρακινήσῃ τόν ἄνθρωπον στό Κακόν, τήν ἁμαρτία, «ὅτι ἀπ' ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει»(Α΄ Ἰωάν. γ΄ 8).

 

   3.-Ὁ Διάβολος φθονεῖ τόν ἄνθρωπον, ὡς κορωνίδα τῆς δημιουργίας, διά τήν τιμήν, που ἔλαβεν ἀπό τόν Θεόν, τιμήν καί δόξαν, πού ἔχασε ὁ ἴδιος διά τῆς ὑπεροψίας. Φθονεῖ καί πολεμεῖ μέ λυσσώδη μανίαν τόν ἄνθρωπον καί ἀντιστρατεύεται στή Θεία Βουλή. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέγει ὅτι « ὁ ἀντίδικος ἡμῶν διάβολος, ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ»(Α΄Πέτρ. ε΄ 8).

       Καί εἶναι ἀνάγκη νά προσέχουμε πολύ, γιατί ὑπάρχει κίνδυνος νά μᾶς παρασύρῃ στό Κακό, νά μᾶς ἐξαπατήσῃ, «καί οὐ θαυμαστόν· αὐτός γάρ ὁ Σατανᾶς μετασχηματίζεται (μεταμφιέζεται), εἰς ἄγγελον φωτός» (Β΄Κορινθ. ια΄ 14)

 

                                            (Γενέσ.γ΄ 1-7)

 

       4.- Ὁ Κύριος, μέ τή Σταυρική Του Θυσία καί τήν Ἀνάστασί Του ἀπογύμνωσε τό Διάβολο ἀπό κάθε δύναμι καί ἐξουσία καί  ἔδωκε εἰς τούς Πιστούς Μαθητάς Του «τήν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καί οὐδέν αὐτούς οὐ μή ἀδικήσῃ»(Λουκ. ι΄ 19). Τώρα ὁ Σατανᾶς εἶναι ἀδύναμος. Δέν μπορεῖ νά μᾶς βλάψῃ, διότι «μείζων ἐστίν ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (Α΄ Ἰωάν. δ΄4).

      Βέβαια ὁ Σατανᾶς, χωρίς τή δική μας συγκατάθεσι, δέν μπορεῖ νά μᾶς βλάψη. Δέν ἔχει τή δύναμι νά μᾶς πειράξῃ. Καί ὅμως, ὄχι ἁπλῶς μᾶς πειράζει, ἀλλά  στήν κυριολεξία μᾶς βασανίζει.

      Ποῦ ὀφείλεται, πῶς συμβαίνει αὐτό; Εἶναι ἁπλό. Τοῦ δίνουμε ἐμεῖς τήν ἄδεια. Δέν προσέχουμε τίς θυρίδες, δι' ὧν εἰσέρχεται στήν ψυχή καί τή ζωή μας ὁ θάνατος (παρβλ. Ἱερεμ. θ΄ 21). Δέν προσέχουμε, δέν προσευχόμαστε, δέν μελετᾶμε τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ. Δέν προσπαθοῦμε νά τηρήσουμε τίς Ἐντολές Του. Δέν κάνουμε πνευματικές ἀσκήσεις, γιά νά μπορέσουμε νά προσαρμοστοῦμε καί νά ρυθμίσουμε τή ζωή μας σύμφωνα μέ τίς αἰώνιες  καί ἀναλλοίωτες  Ἀλήθειες. Κι' ἔτσι στήν πάλη μας, μέ τόν κακό μας ἑαυτό, μέ τόν κόσμο καί τόν Διάβολο, στήν πάλη μας νά διακρίνουμε καί νά διαλέξουμε τό Καλόν, τίς πιό πολλές φορές, κερδίζει ὁ κακός μας ἑαυτός. «Οὐ γάρ ὅ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ' ὅ οὐ θέλω κακόν τοῦτο πράσσω» (Ρωμ.ζ΄ 19).

 5.- Κυριαρχοῦν στό βίο μας οἱ κακίες καί τά πάθη μας, μέ τήν κατάχρησι τῆς ἐλευθερίας μας, καί ἔτσι, μέ αὐτόν τόν τρόπο, ἀνοίγουμε τήν ψυχή μας στό Διάβολο. Τοῦ ἐπιτρέπουμε τήν εἴσοδο στή ζωή  μας, τοῦ δίνουμε τήν ἄδεια νά μᾶς κυβερνᾷ καί γινόμαστε παιγνίδια στά χέρια του. Διώχνει μέσ' ἀπό τήν ψυχή μας τήν ἀγάπη.

Παρακινεῖ τόν ἕνα νά διαπράξῃ μιά ἁμαρτία,  συμβουλεύει τόν ἄλλον νά τήν δημοσιεύσῃ, παροτρύνει τόν τρίτο νά τήν διαβάσῃ, συνεργεῖ στόν τέταρτο νά κατακρίνῃ καί νά καταδικάσῃ τόν ἁμαρτωλό καί ἔτσι μᾶς περιφέρει ὅλους σέ ἕνα φαῦλο, διαβολικό κύκλο (Teufelskreis).
        
             Ὁ Θεός θέλει νά γίνουμε θεοί. Δέν μᾶς ἐξαναγκάζει. Μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους νά διακρίνουμε  ἀνάμεσα στό Καλό  καί τό Κακό καί νά διαλέξουμε ἐλεύθερα καί ἀβίαστα ὅ,τι θέλουμε.Μᾶς προτρέπει στό Καλό, στήν Ἀγάπη.Καί «πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν»(Ρωμ. η΄ 28). Ἡ ὑπακοή στίς Ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μᾶς ἑνώνει μέ τό Θεό καί μεταξύ μας. Ἡ παρακοή μᾶς χωρίζει.

       
           Ὁ Σατανᾶς ἀντιστρατεύεται στό ἔργο τοῦ Θεοῦ καί μᾶς πολεμεῖ. Παρασύρει τόν ἕναν στόν Ἐγωϊσμό, τόν ἄλλον στήν πλάνη, τόν  ἄλλον στήν Αἵρεσι καί ὅλους μαζί μᾶς βάζει νά τρωγώμαστε μεταξύ μας καί μᾶς ὁδηγεῖ «κατά τοῦ κρημνοῦ εἰς τήν λίμνην πρός ἀποπνιγμόν» (Λουκ.η΄33). Μᾶς ὑποβάλλει στήν ἰδέα ὅτι δέν ὑπάρχει, ὥστε νά μήν προσέχουμε καί  μᾶς στήνει παγίδες. Χρησιμοποιεῖ βέβαια ἀνθρώπους καί δαίμονες στό σκοτεινό καί καταστρεπτικό του ἔργο. Διότι, εἶναι εὔκολο νά καταλάβῃ κανείς, ὅτι ὁ Σατανᾶς δέν εἰσῆλθε μόνον στή ψυχή τοῦ Ἰούδα, εἰσέρχεται σέ πολλούς, πού κυριεύονται ἀπό τά βρωμερά ἀνθρώπινα πάθη.

      Προσπαθεῖ καί πλειστάκις κατορθώνει νά ἐπιφέρῃ ἔτσι  σύγχυσι (confusio), στήν ψυχή, τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας, σύγχυσι στή σκέψι, σύγχυσι στήν Οἰκογένεια, σύγχυσι σέ ὁλόκληρη τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων, πού ὑποτάσονται στό Σατανᾶ. Ζοῦμε δυστυχῶς σέ ἕνα Σατανοκρατούμενο κόσμο.

      Σύγχυσι καί ἀσυνεννοησία, πού ὁδηγεῖ τούς  ἀνθρώπους, σέ παγκόσμια κλίμακα,  στήν αἰώνια Ὀδύνη. Φθάνουμε στήν ἔσχατη ἐξαθλίωσι.  Καί τό χειρότερο  ἀρνούμαστε τόν ἀληθινόν Θεόν καί  λατρεύουμε τό Βόρβορο, τό Χρῆμα, τό Σατανᾶ. Καί δέν εἶναι ὑπερβολή, ἄν ποῦμε, ὅτι σήμερα στήν πρᾶξι, πολλοί ἄνθρωποι κυριεύονται ἀπό τό Σατανισμό. Ἐνδεικτικό παράδειγμα ἀναφέρω αὐτούς, πού σήμερα κυβερνοῦν τόν κόσμο καί ἐκ τῶν πραγματων (de facto), ἀπό τά ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητος, πού διαπράττουν, περίτρανα ἀποδεικνύεται ὅτι ἔχουν τό Διάβολο μέσα τους.

 



 





                 «Ἄν τούς φτύσῃς, χαμογελοῦν καί λέν'

             πώς ψυχαλίζει».

 

        Ὁ Σατανισμός ὑψώθηκε σέ Θεότητα καί λατρεύεται. Καί δέν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι, πού μέ πολλούς καί διάφορους τρόπους, λατρεύουν τό Σατανᾶ καί κτίζουν μέσα τους καί γύρω τους Βωμούς καί Ναούς.
       Σατανισμός δέν εἶναι ἡ Μασωνία, μέ τίς ἀπόκρυφες τελετές καί τίς συγκεχυμένες κάι ἀκατανόητες διδασκαλίες της ;
        Σατανισμός δέν εἶναι ἡ Αἵρεσις τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, μέ τά τόσα ψεύδη καί τούς μύθους καί μέ τό φανατισμό στίς πολυπληθεῖς διεστραμμένες διδαχές τους ;
         Σατανισμός δέν εἶναι ὁ Πνευματισμός, μέ τίς ξεπερασμένες διδασκαλίες του περί μετενσαρκώσεως, περί ἐξιλεώσεως τῶν ἀμετανοήτων ἁμαρτωλῶν καί αὐτῶν ἀκόμη τῶν δαιμόνων, περί ἐπικοινωνίας διά νεκρομάντεων, μεσαζόντων, τῶν mediums, μέ τίς ψυχές  τῶν τεθνεώτων, μέ τίς ψυχές δήθεν ἁγίων, ἀγγέλων κλπ., πού ἀποκαλύπτουν ἄγνωστες ἀλήθειες, σκέψεις καί γνῶμες, γιά τή λύσι τῶν προβλημάτων τῶν ζωντανῶν, πρᾶγμα ἀδύνατον καί ἀνεπίτρεπτον ἀπό τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ ; (παρβλ. Δευτερ.ιη΄10-14.Ἡσ. η΄ 19. Πραξ.ιστ΄ 16-18 κ.ἄ.).
       Σατανισμός δέν εἶναι καί ἡ σημερινή Παγκοσμιοποίησις, πού ἀποβλέπει στόν ἀφανισμό τῶν μικρῶν Ἐθνῶν καί Λαῶν καί κυρίως στόν ἀφανισμό τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας;
       Ναί. Σατανισμός, Σατανοπληξία εἶναι οἱ παραχαράξεις, οἱ διαστρεβλώσεις, πού κάνουν στό Νόμο τοῦ Θεοῦ, ὁ Σιωνισμός, ὁ Παπισμός, ὁ Μασωνισμός, ὁ Πνευματισμός, ὁ Χιλιασμός, ὁ Κομμουνισμός, ὁ Καπιταλισμός καί πολλές ἄλλες σατανικές Αἱρέσεις, πού, μέ ἔνδυμα προβάτου, λύκοι βαρεῖς, ἐπιδιώκουν νά ὑποκαταστήσουν τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Διδασκαλία καί νά ὁδηγήσουν τό Λαό τοῦ Θεοῦ, στόν ἀφανισμό, στόν αἰώνιο θάνατο.
        « Οἱ γάρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματίζονται εἰς Ἀποστόλους Χριστοῦ... ὡς διάκονοι Δικαιοσύνης, ὧν τό τέλος ἔσται κατά τά ἔργα αὐτῶν» (Β΄Κορινθ. ια΄13-15).
        Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε τόν ξεριζωμό τῶν Ἀρμενίων, τόν ξεριζωμό τῶν Ποντίων καί ὅλων τῶν Ἑλλήνων τῆς Μ. Ἀσίας, τό χαλασμό στή Σερβία, τόν Ἀττίλα πρόσφατα στήν Κύπρο καί σήμερα τόν ξεριζωμό στή Συρία .Τί κρύβεται πίσω ἀπό αὐτά τά, κατά καιρούς, ἀποτροπιαστικά ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητος;
 Δικαιολογοῦνται ἡ Ὀδύνη καί ὁ Πόνος καί  τό ἀδικοχυμένο αἷμα ἀθῴων συνανθρώπων μας, γιά τήν ἁρπαγή τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου τῆς Χώρας τους ; Πῶς μποροῦν νά δικαιολογήσουν τήν Ἀδικία, καί τήν Ντροπή; Πῶς  θά μπορέσουν νά σταθοῦν αὐτοί  οἱ Ληστές μέ τό λευκό κολλαρο, μπροστά στό Δικαιοκρίτη;
      Πῶς θά μπορέσουν νά δικαιολόγήσουν τήν ὕβριν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί τίς ἀπερίγραπτες  εἰκόνες τῆς Ντροπῆς ;
          

 

      

 

      

          Χιλιάδες μικρά Παιδιά θαλασσοπνίγονται ἤ κοιμοῦνται στίς λάσπες, κι'  ἄλλες ἐκατοντάδες χιλιάδες ἐξαφανίζονται στά σκλαβοπάζαρα , στά ὁποῖα οἱ αἰσχροκερδεῖς τά ἐκδίδουν στήν πορνεία. Καί Χιλιάδες  ἄλλα βρίσκονται στά χέρια τῆς Μαφίας ἐμπορίας παιδικῶν ὀργάνων: Ἀνθρωποθυσίες στό Βωμό τοῦ Χρήματος!...
      Ἴσως θεωρηθῆ τρελό, μά νομίζω πώς, γιά ὅσα συμβαίνουν στόν κόσμο, φταίω ἐγώ. Νομίζω πώς δέν φθάνει ἡ προσευχή μου στό Θεό. Καί πιστεύω ἀπόλυτα πώς μόνον ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς σώση ἀπό τό βοῦρκο, μέσα στόν ὁποῖον ἔχουμε ἐμπαγῆ.
     Πολλές φορές ἀναρωτιέμαι σέ τί φταίξανε αὐτά τά ἄχαρα προσφυγόπουλα; Παντοῦ ἀκούγονται στοναχές, κραυγές πόνου  καί ἀπόγνωσης. Συνάνθρωποί μας πεθαίνουν στούς δρόμους...Καί πολλοί ἀπό μᾶς μένουμε ἀσυγκίνητοι, ἀνάλγητοι, ἁπλοί θεατές...
     Πόση Προσευχή κι' ἁγάπη, ἀλήθεια, χρειάζεται γιά ὅλους μας καί πιό θερμή γιά ὅλους αὐτούς, πού μένουν στερεωμένοι στά πάθη καί στίς κακίες, στήν πλάνη καί τήν αἵρεσι, στήν αἰσχροκέρδεια, στήν ἐκμετάλευσι τῶν ἀδυνάτων συνανθρώπων μας, χωρίς ντροπή καί χωρίς μετάνοια!...
    Πόσα δάκρυα καί ἀγρυπνίες χρειάζονται καί πόσες προσπάθειες!
   
  Ὅλοι εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ.  Καί οἱ παραστρατημένοι ἀδελφοί μας, αὐτοί, πού ξέφυγαν ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ἀλήθεια, καί παραμένουν ἀμετανόητοι.Κι'αὐτοί παιδιά τοῦ Θεοῦ εἶναι . Κι' ἐμεῖς, ἐν πολλοῖς, ὁμοιοπαθεῖς μέ αὐτούς, τί κάνουμε ,γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας; Καί γιά τή σωτηρία  ὅλων αὐτῶν τῶν παραστρατημένων ἀδελφῶν«ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν»(Ρωμ.ε΄ 8);

     Σώζονται οἱ ψυχές, μέ κρίσεις καί κατακρίσεις, μέ τούς θυμούς καί τούς ἀφορισμούς καί τίς κατάρες ;...

      Ἤ μήπως πρέπει νά πλησιάσουμε καί νά σκύψουμε πάνω στίς ψυχές αὐτές, ὅπως ὁ καλός Σαμαρείτης, ἐπλησίασε τόν περιπεσόντα εἰς τούς ληστάς-δαίμονας ; Τί φοβόμαστε ;
     «Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον»(Α΄ Ἰωάν. δ΄ 18).
      Ἐξ ἄλλου ἡ ὀρθόδοξος Πίστις, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δέν ἔχει τίποτε νά φοβηθῇ ἀπό κανέναν, διότι «καί πύλαι ᾌδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»(Ματθ.ιστ΄18).
        Εἶναι «σκληρόν (τό) πρός κέντρα λακτίζειν»(Πραξ.κστ΄14).
Ἐν πάσῃ περιπτώσει «ὁ ἀναμάρτητος ἡμῶν πρῶτος τόν λίθον
 ἐπ' αὐτούς βαλέτω» (Ἰωάν. η΄8).
        6.-«Οὐδείς καθαρός ἀπό ῥύπου, ἐάν καί μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπί τῆς γῆς»(Ἰώβ ιδ΄ 4).
         Ποιός ἀπό μᾶς εἶναι ἀλάθητος ; Ποιός εἶναι ἀναμάρτητος;
«Οὐδείς ἐπί γῆς ἀναμάρτητος, παρά μονάχα ἕνας, ὁ Κύριός μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός», «ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ»(Ἡσ. 53, 9. Α΄Πέτρ. β΄ 22), πού ἔγινε ἄνθρωπος, γιά τή σωτηρία μας,«ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ»(Α΄Πέτρ. β΄21), καί εἶναι ὁ μόνος, πού μπορεῖ νά πῇ τό·
            «Τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περί ἁμαρτίας;»(Ἰωάν. η΄46).
          Ὅλοι ἐμεῖς , ποιός λίγο, ποιός πολύ, κάνουμε λάθη, ἁμαρτίες ἑκούσιες ἤ ἀκούσιες. Νύκτα καί μέρα, μέ τή σκέψι, μέ τό λόγο , μέ  τήν ἐπιθυμία,  καί μέ τά ἔργα μας, ξεφεύγουμε ἀπό τό σωστό, ἀπό τό δίκαιο καί ἀπό τήν ἀγάπη. Ξεφεύγουμε ἀπό τά Ἴχνη πού χάραξεν ὁ Χριστός, μέ τό πανάγιον Αἷμα Του.
     «Ἐάν ποῦμε ὅτι δέν ἔχουμε ἁμαρτία πλανῶμεν τόν ἑαυτόν μας καί ἡ ἀλήθεια δέν εἶναι μέσα  μας» (Α΄  Ἰωάν. α΄ 8), «πολλά γάρ πταίομεν ἅπαντες»(Ἰακ. γ΄ 2).«Οὐκ ἔστι δίκαιος οὐδέ εἷς, οὐκ ἔστιν ὁ συνιῶν, οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τόν Θεόν. Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν· οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός»
(Ρωμ.γ΄ 10-12. Ψαλμ. ιγ΄ 3. νβ΄ 3). 
      Καί «τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. στ΄23).
         Ὅλοι οἰ ἄνθρωποι, ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότης, δυστυχῶς παραπαίουμε ἐξ αἰτίας τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τήν Πηγή της ζωῆς, ἀπό τόν ἕνα καί μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ἀπό τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του. Βυθιζόμαστε στό Βόρβορο, στή λάσπη. 
                 
           Μετουσιώνουμε τόν Παράδεισο σέ χοιροστάσι.
   
 Σ' αὐτό τό φοβερό ἀποτέλεσμα μᾶς ὁδηγεῖ ἡ ἁμαρτία, στόν πρόσκαιρο καί τόν αἰώνιον θάνατο. Θανατηφόρα ἀσθένεια, δηλητήριο, πού νεκρώνει τόν νοῦν, θηρίον, πού κατατρώγει τήν καρδιά, φωτιά, πού κατακαίει τήν ψυχή, εἶναι ἡ ἁμαρτία.
    «Δεινόν ἡ ἁμαρτία καί νόσος χαλεπωτάτη τῆς ψυχῆς ἡ παρανομία» (Κυρίλλου Ἱεροσολ. Κατήχ.Β΄α΄). Εἶναι μαγνήτης τοῦ Διαβόλου ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία ὅταν ὡριμάσῃ γεννᾷ τόν Θάνατον. Ὁ καθένας μας γνωρίζει πολύ καλά τά ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας,  ἀπό  προσωπική του πεῖρα, γιατί ὅλοι ὑποφέρουμε εἴτε ἀπό τίς δικές μας ἁμαρτίες εἴτε ἀπό τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων. Εἴμαστε δοῦλοι μέ τή θέλησί μας, διότι « πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας»(Ἰωάν. η΄ 34).
    
      Κάνουμε τή ζωή μας, στή γῆ, μαρτυρική, καί στό κάθε μας βῆμα σωρεύουμε συμφορές. Σ' αὐτή τήν κατάντια, σ'αὐτή τήν ἐξαθλίωσι μᾶς ὁδηγεῖ ἡ ἄρνησις τοῦ Θεοῦ, ἡ Παρακοή, ἡ ἀθέτησις τῶν Ἐντολων τῆς Ἀγάπης Του, ἡ ἁμαρτία.

7.- Εἶναι φοβερό κακό ἡ ἁμαρτία, ἀλλά δέν εἶναι ἀθεράπευτο.
           Μᾶς ἀποφέρει τό θάνατο, ἀλλά μποροῦμε νά τόν ἀποφύγουμε. Τί λοιπόν πρέπει νά κάνουμε ; Εἶναι ἁπλό, Ἀπόφασις χρειάζεται.
            Εἶναι καιρός νά  μετανοήσουμε εἰλικρινά καί ἔμπρακτα, καί νά ἐπιστρέψουμε κοντά στό Θεό. Νά θεραπεύσουμε μέ τή Χάρι Του τήν προβληματική μας συμπεριφορά. Νά παρακαλέσουμε τόν Φιλάνθρωπο, νά καθαρίσῃ τή λάσπη ἀπό τήν ψυχή μας.
       Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι μᾶς δέχεται καί μᾶς συγχωρεῖ. Ἀρκεῖ νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του.Τό Εὐαγγέλιον ὁλόκληρο εἶναι ἡ πρόσκλησις τῆς ἀγάπης Του. «Ἐπιστράφητε πρός με, καί ἐπιστραφήσομαι πρός ἡμᾶς» (Ζαχαρ. α΄3).
         «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες  καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια΄28).
        Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει ὅτι «τό ἁμαρτάνειν ἀνθρώπινον, τό ἐμμένειν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ σατανικόν καί τό ἐξομολογεῖσθαι θεῖον». Καί ὁ ἱερός Γρηγόριος λέγει ὅτι «Οὐ φοβερόν τό πεσεῖν, ἀλλά τό κεῖσθαι». Φοβερή εἶναι ἡ ἀμετανοησία, ὁ Σατανισμός.
        Ὁ Θεός  ζητεῖ τή διόρθωσί μας. Καί μᾶς καλεῖ κοντά Του: «Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε,  ἀφέλετε τάς πονηρίας ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπό τῶν πονηριῶν ὑμῶν, μάθετε καλόν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ῥύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καί δικαιώσατε χήραν· καί δεῦτε διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριος» ( Ἡσ. α΄16ἑξ.).
    Συγχωρεῖ ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες μας καί μᾶς δέχεται κοντά Του εἰλικρινά μετανοιωμένους. Καί «γίνεται μεγάλη χαρά στόν οὐρανό ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι»( Λουκ.  10).
               Ὁ Χριστός μᾶς περιμένει νά γυρίσουμε
            κοντά Του, ὑψωμένος στό Σταυρό,
            ἄνοιξε τήν ἀγκαλιά Του, γιά τόν κάθε
            ἁμαρτωλό. Κι'ἄν πήραμε λάθος δρόμο,
             καιρός νά ἀλλάξουμε ζωή.
             Ἄλλο τίποτε, δέν ἀπομένει.
             Ὁ Χριστός μᾶς περιμένει.

    

             

 

    

Ταπεινωθῶμεν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ τελωνικῶς...

Καιρός νά κυβερνήσῃ τή ζωή μας ἡ ταπείνωσις





 

 

 

                     «Φαρισαίου φύγωμεν ὑψηγορίαν καί Τελώνου

                      μάθωμεν τό ταπεινόν, ἐν στεναγμοῖς πρός τόν

                      Σωτῆρα κραυγάζοντες·  ἵλαθι, μόνε ἡμῖν

                      εὐδιάλλακτε».

 

 

       «Πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται, ὁ δέ ταπεινῶν            

         ἑαυτόν ὑψωθήσεται»(Λουκ. ιη΄ 14).

    

              Ἡ Ἐκκλησία μας μᾶς καλεῖ, αὐτή τήν κατανυκτική περίοδο τοῦ Τριωδίου, νά βάλουμε «ἀρχήν», στήν πνευματκή μας ζωή, τήν ταπείνωσι. Μᾶς συνιστᾶ νά ἀποφύγουμε τήν ὑψηγορία τοῦ Φαρισαίου καί νά διδαχθοῦμε ἀπό τήν ταπείνωσι τοῦ Τελώνου.

         Ἡ ταπείνωσις εἶναι μυρίπνοον ἄνθος, ἀλλά σπάνιον στήν ἐποχή μας. «Σπάνιον γάρ τό ἀγαθόν», λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος. Ἀγκάθια καί τριβόλοι ἀποστασίας, Ἐγωϊσμοί, χαμηλά, δυσώδη πάθη,  κατατρύχουν τή ζωή μας καί μᾶς ὁδηγοῦν στόν ἀφανισμό.

        Ἡ τεχνική πρόοδος, δυστυχῶς, δέν συνοδεύεται ἀπό τήν πνευματική πρόοδο. Ὁ τεχνικός πολιτισμός καί τά ἐπιτεύγματά του χρησιμοποιοῦνται στό Κακό, καί σωρεύουν στή ζωή μας συμφορές. Οἱ τεχνοκράτες σήμερα δέν προσέχουν στήν πνευματική τους τελείωσι. Καί ἔτσι δημιουργεῖται σύγχυσις καί ἀσυνεννοησία, διάλυσις τῶν πάντων.

         Μέ τήν ὑψηγορία, μέ τόν Ἑωσφορισμό, μέ τόν διαβολικό Ἐγωϊσμό κτίζουμε ἕναν καινούριο Πύργο τῆς Βαβέλ. Ὅλα αὐτά βέβαια συμβαίνουν, διότι δέν κυβερνᾶ τήν ζωή μας ἡ ταπείνωσις. Ἀντίθετα ξεφύγαμε ἀπό τήν πηγή τῆς Ζωῆς, ἀπομακρυνθήκαμε ἀπό τόν Ἕνα καί μόνον ἀληθινόν Θεόν καί θεοποιήσαμε τό Βόρβορο, θεοποιήσαμε τόν Ἐγωϊσμό μας, τόν κ. ΕΑΥΤΟΥΛΗ  καί μᾶς  κυβερνᾶ ἡ Ψευτιά καί ἡ Ὑποκρισία.

 

          Ἡ ἀνθρωπότης τῆς ἀθέου παγκοσμιοποιήσεως, ἀπό μέρα σέ μέρα, πηγαίνει ἀπό τό Κακό στό χειρότερο, ὁδεύει πρός τήν ἄβυσσο τῆς αἰώνιας   Ὀδύνης. Ἡ αἰτία ὅλων τῶν κακῶν εἶναι χωρίς ἀμφιβολία ,ἡ ἀπιστία, ὁ Ἐγωϊσμος, ὁ Φιλοτομαρισμός.

 

       Δέν εἶναι ὑπερβολή,  ἄν ποῦμε ὅτι, σέ παγκόσμια κλίμακα σήμερα οἱ ἄνθρωποι,        τρῶμε πικρό, ὀδυνηρό ψωμί

                                          «ἐσθίομεν ἄρτον ὀδύνης».

          Γιά νά ἀπαλλαγοῦμε ἀπό τήν ὀδύνη ὁ Χριστός μᾶς  καλεῖ, νά μιμηθοῦμε τόν Τελώνη, νά ἀναγνωρίσουμε τά σφάλματά μας καί νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί ἔμπρακτα.Μᾶς καλεῖ νά μετατρέψουμε τήν ἀγωνία μας σέ πνευματικό ἀγῶνα. Νά μή ἀφανίζουμε τό πρόσωπό μας. Νά εἴμαστε εἰλικρινεῖς. Νά μή μεταβιβάζουμε σέ ἄλλους τά δικά μας λάθη.Νά δείχνουμε πάντοτε τό ἀληθινό μας πρόσωπο. 

        Εἶναι καιρός νά ἔλθουμε σέ περισυλλογή καί αὐτοεξέτασι, γιά νά γνωρίσουμε τόν ἑαυτό μας καί νά καταλάβουμε ὅτι τήν ψυχή καί τή ζωή μας τή δηλητηριάζει ὁ Ἐγωϊσμός.

       Ὁ Ἅγιος Μακάριος ὁ Αἰγύπτιος, ἄριστος βαθυψυχολόγος, μᾶς συνιστᾶ νά εἰσέλθουμε εἰς τά ἐσώτατα βάθη τῆς ψυχῆς καί νά  σκοτώσουμε τόν Ὄφι , πού φωλιάζει μέσα μας καί μᾶς θανατώνει.

       Μετουσιώσαμε, δυστυχῶς, μέ τόν Ἐγωϊσμό καί τά βρωμερά μας πάθη, τόν Παράδεισο σέ χοιροστάσι.

       Εἶναι καιρός νά καταλάβουμε ὅτι ἔχουμε τρελλαθῇ.  Ὁ ἄνθρωπος σήμερα εἶναι σάν τόν ἄσωτο, ἐκτός ἑαυτοῦ. Καί εἶναι  ἀνάγκη ὁ καθένας μας νά ἔλθῃ εἰς ἑαυτόν. Σ' αὐτό θά μᾶς βοηθήσῃ ἡ αὐτογνωσία. Ὁ ἐνσυνείδητος αὐτοέλεγχος θά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τήν εἰλικρινῆ μετάνοια καί ἐπιστροφή εἰς τήν Πατρικήν Ἑστίαν. Νά κάνουμε πρᾶξι τήν Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.

        Εἶναι ἀνάγκη μέ ὁδηγό τήν ταπείνωσι νά ἐπιστρέψουμε κοντά στό Θεό καί νά ζητήσουμε τό ἔλεός Του, πρίν νά εἶναι ἀργά.

 

 

        Τί περιμένουμε; Νά αὐτοκαταστραφοῦμε ;

         Τά ἀποτελέσματα τῆς σκληροκαρδίας καί τοῦ Ἑωσφορισμοῦ, πού ἔχει κυριεύσει τήν ἀνθρωπότητα εἶναι ἡ ἐνσάρκωσις τῆς ΝΤΡΟΠΗΣ. Αὐτοί πού κυβερνοῦν τόν κόσμο σήμερα σίγουρα ἔχουν τό διάβολο μέσα τους καί στό  πρόσκαιρο διάβα τους  σπέρνουν τή ΣΥΜΦΟΡΑ.

     

                   Ἐάν συνεχίσουμε τή ζωή μας, χωρίς ἀγάπη,

                    θἆναι τό τέλος μας ὀδυνηρό.

                    Μέ τήν ἀπάνθρωπη συμπεριφορά μας,

                    Μικροί καί Μεγάλοι, Ὅλοι μας

                    μέ τή σκληρότητα καί τήν ἀμετανοησία μας

                   « θησαυρίζουμε στόν ἑαυτό μας,

                    ὀργήν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς καί ἀποκαλύψεως

                    καί δικαιοκρισίας τοῦ Θεοῦ, ὅς ἀποδώσει

                    ἑκάστῳ κατά τά ἔργα αὐτοῦ»(Ρωμ. β΄ 5-6)

 

 

           « Ποιός θά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τῆς ὀργῆς

           τοῦ Ἀρνίου;»

          « ὅτι ἦλθε ἡμέρα ἡ μεγάλη τῆς ὀργῆς

            αὐτοῦ, καί τίς δύναται σταθῆναι;»



ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΞΟΧΩΤΑΤΟΝ κ.ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΝ

Ἀνοικτή Ἐπιστολή πρός τόν Πρωθυπουργόν.

 

 

Ἐξοχώτατε κ.Πρωθυπουργέ,

    Παρακολουθῶ τίς ἐξελίξεις καί τίς διαπραγματεύσεις μέ τή Σκύλλα καί τή Χάρυβδι καί τό Μεφιστοφελῆ. Διαβλέπω ὅτι πίσω ἀπό ὅλα, ὅσα διενεργοῦνται κρύπτονται σκοτεινές Δυνάμεις, μέ σκοπό νά ἐξαφανίσουν τήν Ὄρθοδοξία καί τόν Ἑλληνισμό.

 Αὐτή τή  στιγμή, σάν Ἕλληνα πολίτη, δέν μέ ἐνδιαφέρει ἄν δηλώνετε ἄθεος ἥ ὅ,τιδήποτε ἄλλο. Τό Μόνο πού μέ ἐνδιαφέρει τώρα, ὅπως καί κάθε γνήσιο Ἕλληνα πολίτη, εἶναι ἡ τήρησι τῆς τριπλῆς Ἐντολῆς τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.

 

Ἐξοχώτατε ,

Σᾶς δόθηκε Ἐντολή:

• Νά προστατέψετε τά συμφέροντα τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ.
• Νά Διαφυλάξετε, ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, τά κυριαρχικά δικαιώματα τῆς Πατρίδος μας.
• Νά ξεριζώσετε τά κυκλώματα διαπλοκῆς.
• Νά περιθωριοποιήσετε ὅλους, ὅσους, μέ κάθε ὕπουλο τρόπο προσπαθοῦν νά πολεμήσουν «τά ὅσια καί τά ἱερά» τῆς Πατρίδος μας.
• Νά ἐξαφανίσετε, τούς κάθε λογῆς μιζαδόρους, τούς φοροφυγάδες, καί πρῶτ' ἀπ' ὅλους τούς γερμανοτσολιάδες.

Ὅλοι αὐτοί δέν ἔχουν θέσι στήν Πατρίδα μας, νά πᾶνε στό Διάβολο.

 Θἄθελα ἐπίσης, ἐξοχώτατε,

νά ξεχωρίσης τἄχυρα ἀπό τό σιτάρι. Ὁ Λαός, σοῦ ἔδωσε ἐξουσία νά ξεχωρίσῃς τούς πραγματικούς Ἀγρότες, ἀπό τούς ψευτοαγρότες τῶν ἐπιδοτήσεων καί τῆς λούφας.

  Οἱ περισσότεροι ἀπό αὐτούς πού διαμαρτύρονται στούς δρόμους δέν εἶναι Ἀγρότες, ἀλλά κοματόσκυλα τοῦ Σατανᾶ.

 Χωρίς νά τό καταλαβαίνουν παίζουν τό παιχνίδι τῶν ἐχθρῶν μας τήν ἵδια στιγμή, πού οἱ δανειστές, οἱ τοκογλύφοι μᾶς πιέζουν καί οἱ Τοῦρκοι πληρώνονται, γιά νά μᾶς στέλνουν μαζί μέ τούς  δυστυχεῖς Πρόσφυγες, τούς Τζιχαντιστές καί τούς πληρωμένους λαθρομετανάστες, μέ σκοπό τήν ἐξυπηρέτησι ἐκείνων, πού θέλουν νά μᾶς ἀφανίσουν.

 Προσέξτε πολύ  τί κρύβεται  πίσω ἀπό τά παραπετάσματα (sich hinter den Kulissen schauen), τί κρύβεται κάτω ἀπό τό χορτάρι. Εἶναι σίγουρο ὅτι ὅχι ἕνα, ἀλλά πολλά φίδια κρύβονται(Latet anguis in Herba).  

 

Εἶναι τυχαῖο ὅτι  οἱ ἄλλοι Εὐρωπαῖοι κλείνουν τά σύνορά τους, τήν ἴδια ὥρα, πού στήν Ἑλλάδα σωρεύονται  ἑκατοντάδες χιλιάδες  δυστυχεῖς λαθρομετανάστες καί μαζί μέ αὐτούς πολλοί κακοποιοί; 

   Κύριε Πρωθυπουργέ,

  Καιρός νά ἀφουγκρασθῆτε τόν πόνο τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, καί χωρίς ἀργοπορία νά σταθῆτε στό ὕψος τῶν περιστάσεων.

 Νά προστατεύσετε τόν ταλαιπωρημένο Λαό μας ἀπό ὅλων τῶν εἰδῶν τούς βαρεῖς λύκους.

  Νά σταθῆτε γνήσιος Ἕλληνας ἀπέναντι ὅλων ἐκείνων, πού ἐπιβουλεύονται τήν Πατρίδα μας.

   Προσπαθοῦν πολλοί  στενόμυαλοι, νά    σαμποτάρουν τίς φιλότιμες προσπάθειές σας.

  Μή τούς δόσετε τή χαρά αὐτή. Δῶστε τή Μάχη καί ὁ Θεός τῆς Ἑλλάδος θά εἶναι μαζί σας!



ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΌ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Α΄.
Τό σεξ στήν ἐποχή μας

 

 

       Σέξ εἶναι ἡ μεταξύ τῶν δύο φύλων ἕλξις, πού ὁδηγεῖ στή σαρκική συνάφεια, γιά τή διαιώνισι τοῦ εἴδους.

      Σέξ εἶναι τό γενετήσιο ἔνστικτο, ἡ ὁρμή τῆς ἀναπαραγωγῆς, οἱ τάσεις καί ἐνέργειες, πού φέρουν στήν συνεύρεσι τῶν δύο φύλων, γιά τόν πολλαπλασιασμό καί τή διαιώνισι τοῦ εἴδους.

      Σέξ εἶναι κάθε τί, πού ἔχει σχέσι μέ τίς ψυχοσωματικές γεννητικές ἰδιότητες τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναικός καί μέ τίς μεταξύ τους σχέσεις.

       Σέξ εἶναι κάθε τί, πού συντελεῖ στήν πραγματοποίησι τοῦ Θελήματος τοῦ Θεοῦ, πού καθιστᾷ τόν ἄνθρωπον μικρόν Θεόν, μικρόν δημιουργόν.

        Ὁ Μέγας Ἀθανάσιος λέγει ὅτι «πάντα μέν καλά καί καθαρά τά τοῦ Θεοῦ ποιήματα· οὐδέν γάρ ἄχρηστον, ἤ ἀκάθαρτον ὁ τοῦ Θεοῦ πεποίηκε λόγος»( κανονικ. ἐπιστολή  ΒΕΠΕΣ 33,81,5-6 ).

       Τό γενετήσιο ἔνστικτο, γιά τό ὁποῖον διεθνῶς χρησιμοποιεῖται ὁ ὅρος σεξουαλισμός (Sexualisme), εἶναι ἕνα ἀπό τά κίνητρα τῆς ζωῆς. Εἶναι μιά ἰσχυρή, ζωτική καί δημιουργική δύναμις, πού ἔχει ἕνα συγκεκριμένο σκοπό. Ἡ δημιουργική αὐτή δύναμις εἶναι στήν οὐσία της ὑγιής. Εἶναι θεῖον δῶρον.

      Δυστυχῶς ὅμως, στην ἐποχή μας, πού εἶναι μιά ἐποχή παρανοήσεων καί παρερμηνείας τῶν ἀξιῶν τῆς ζωῆς,ἡ σεξουαλικότητα ἔχασε τήν ἱερότητά της καί τόν πραγματικό της χαρακτῆρα.

    Καθημερινά διαπράττονται ἀπό μικρούς καί μεγάλους, σέ παγκόσμια κλίμακα, ἐν ὀνόματι τοῦ σέξ, ὄργια, βιασμοί, ἐγκλήματα καί ἄλλες ἀκατονόμαστες πράξεις , πού δείχνουν πόσο πολύ ἀπομακρύνθηκε ὁ σημερινός ἄνθρωπος, ἀπό τό σωστό δρόμο τῆς ζωῆς. Τήν τραγικότητα αὐτῆς τῆς καταστάσεως μπορεῖ κανείς νά τή διαπιστώσῃ εὔκολα, διαβάζοντας τίς καθημερινές ἐφημερίδες.

     Στήν εποχή μας, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, μιλῶντας γιά τό σέξ, ἐννοοῦν μέ αὐτό τόν ὅρο, κάθε τί βρώμικο σέ σχέσι μέ τίς σαρκικές σχέσεις.

      Ἰσχυρίζονται ὅτι τό σέξ εἶναι μιά ἁπλῆ φυσική ἀνάγκη, πού ὁ καθένας ἔχει τό δικαίωμα νά τήν ἱκανοποιήσῃ, ἀδιαφορῶντας γιά τό πότε, ποῦ, πῶς καί γιατί.

      Παραγνωρίζεται ὁ σκοπός, γιά τόν ὁποῖον δοθηκε ἀπό τό Θεό τό γενετήσιο ἔνστικτο, ἐκφυλίσθηκε δέ τόσο μέχρι τοῦ σημείου νά ὑπηρετῇ τούς πιό χυδαίους σκοπούς καί νά ὁδηγῇ πολλές φορές καί σέ εἰδεχθῇ καί ἀποτρόπαια ἐγκλήματα. Μετουσιώνει τόν παράδεισο, σέ χοιροστάσι.Κυλίεται, ὅπως ὁ χοῖρος μέσα στή λάσπη(Β΄Πέτρ. β΄ 22).

      Στήν σχιζοφρενική ἐποχή μας, δυστυχῶς, ὑψώθηκε σέ Θεότητα ἡ κακοποίησι τοῦ σεξ, ὁ Πανσεξουαλισμός. Κι' αὐτό συμβαίνει, διότι ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἀπομακρύνεται ἀπό τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, ἀπό τόν ἀληθινό Θεό καί ἐμπήγεται εἰς ἰλύν βυθοῦ, βυθίζεται στό βοῦρκο , τόν κυριεύει ἡ ὑλιστική θεώρησι τῆς ζωῆς, θεοποιεῖ τήν Ὕλη. Παρασύρεται ἀπό διάφορες ὑλιστικές, ἀθεϊστικές θεωρίες καί αἱρετικές διδασκαλίες καί ἀποπροσανατολίζεται. Παίρνει λάθος δρόμο καί, δυστυχῶς, ὁλοταχῶς ὁδεύει πρός τήν ἄβυσσο τῆς αἰώνιας Ὀδύνης. Πετρῶσαν' οἱ καρδιές καί ὁ ἕνας ἄνθρωπος βλέπει σάν λύκος τό συνανθρωπό του.
Ἔτσι καί τό σέξ ἔγινε ἀντικείμενο ἐμπορίας ἀπό κάθε ἄποψι. Ἔγινε κράχτης στίς πωλήσεις τῶν διαφόρων προϊόντων, προβάλλεται σέ  διάφορες κινηματογραφικές πορνοταινίες καί ἄλλα.
     Ὑπάρχουν πολλοί, πού ἐμπορεύονται τήν ἀνθρώπινη σάρκα καί τίς σεξουαλικές σχέσεις καί διαστροφές, γιά νά διεγείρουν τό σεξουαλικό ἔνστικτο τῆς νεολαίας καί τῶν μαζῶν. Ἀδιαφοροῦν, γιά τή φθορά πού προκαλοῦν. Ἐνδιαφέρονται μόνο ,γιά τήν καλοπέρασί τους.
    Θά πρέπει ἐδῶ νά τονίσουμε ὅτι καί τά μαζικά μέσα ἐνημερώσεως, δέν καλλιεργοῦν μόνον τή βία καί τήν ἐπιθετικότητα, ἀλλά καί τόν πανσεξουαλισμό, μέ φοβερές ἐπιπτώσεις στή συμπεριφορά τῶν νέων. Εἶναι δέ ἐκτός πάσης ἀμφιβολίας τό γεγονός ὅτι ἡ κακή ἐπίδρασι τοῦ πανσεξουαλισμοῦ στούς νέους, σέ ὅλο τόν κόσμο, φαίνεται καί ἀπό τούς βιασμούς, οἱ περισσότεροι τῶν ὁποίων εἶναι μάλιστα ὁμαδικοί μέ στοιχεῖα ἀγριότητος , καθώς ἐπίσης καί οἱ χιλιάδες ἐκτρώσεις.
      Δέν πρέπει νά παραλείψω ἐδῶ νά τονίσω κάποιες διεστραμμένες καί βλαπτικές ἰδιαιτερότητες , ὅπως π.χ. ἡ ὁμοφυλοφιλία, ἡ παιδεραστία, ἡ κτηνοβασία κλπ. πού  ζητοῦν οἱ ἀσθενεῖς αὐτοί, νά νομιμοποιηθοῦν οἱ διαστροφές τους, σέ βλάβη τοῦ κοινωνικοῦ συνόλου καί μάλιστα τῆς νεολαίας.«O tempora! o mores !»
    Εἶναι γνωστό ὅτι τά ἄλογα ζῶα βρίσκονται κάτω ἀπό τό νόμο τῆς ἀνάγκης καί κυβερνῶνται ἀπό τό ἔνστικτο, ἔχουν δέ ὀργασμό μιά φορά τό χρόνο. Ὑπάρχουν περίοδοι ὀργασμοῦ.
     Οἱ ἄνθρωποι εἶναι λογικά ὄντα καί δέν πρέπει νά κυβερνῶνται ἀπό τό ἔνστικτο.Ἔχουν δέ ὀργασμό κάθε μέρα, κάθε ὥρα, διότι ὡς λογικά ὄντα ὀφείλουν νά κυβερνοῦν τό ἔνστικτο καί νά ὑποτάσσονται στό πνεῦμα.Ὑπάρχει δηλ. πλήρης ἐλευθερία. Τό γενετήσιο ἔνστικτο ἐνῶ στηρίζεται στή βιολογική σφαῖρα, ἐν τούτοις συνοδεύεται ἀπό  συναισθηματικά καί ἠθικά στοιχεῖα καί ὄχι μόνον αἰσθησιακά. Συνοδεύεται δηλαδή ἀπό στοργή καί τρυφερότητα, ἀπό θαυμασμό καί ἐπιθυμία εὐτυχίας καί χαρᾶς τοῦ ἄλλου, ἀπό ἀγνή καί θυσιαστική ἀγάπη.
       Ὁ Πασκάλ λέγει ὅτι « ἄνθρωπος δέν εἶναι ἄγγελος οὔτε κτῆνος». Στήν ἐποχή μας, δυστυχῶς, ὑπάρχουν ἀρκετοί ἄνθρωποι, πού δέν ἔχουν τόν ἀναγκαῖο σεβασμό πρός τό ἄλλο φύλο, πρός τήν Οἰκογένεια, πρός τόν κοινό σκοπό. Ὑπάρχουν δηλαδή ἄνθρωποι πού καταστρέφουν τήν ἀρμονία τῆς ζωῆς, περιφρονοῦν τό Γάμο, διαλύουν τήν Οἰκογένεια.
      Κι' αὐτό  συμβαίνει, γιατί παίρνουν ἀπό τή ζωή μόνον τό στοιχεῖο τῆς ἠδονῆς, καί πετοῦν τήν πραγματική ἀγάπη, τήν εὐθύνη, τήν ἱερότητα τοῦ δεσμοῦ, πού εὐλόγησεν ὁ Θεός.
     Τό σέξ  ἀπαρτίζεται ἀπό τρία μέρη. α)ἀπό τά ἠθικά-πνευματικά στοιχεῖα, β) ἀπό  τά συναισθηματικά καί γ) ἀπό τά αἰσθησιακά. Πολλοί ἄνθρωποι παραβλέπουν τά ἠθικά καί συναισθηματικά στοιχεῖα καί ἀρκοῦνται στά ζωώδη, τά αἰσθησιακά μόνον στοιχεῖα, στή μεταξύ τῶν δύο σκελῶν σχέσι. Ἔτσι κακοποιοῦν τό σέξ.Καί μάλιστα παραβαίνουν τόν Νόμο, γιά τόν ὁποῖον δόθηκε τό σέξ  (ὁρμή τῆς ἀναπαραγωγῆς) τήν παιδοποιῒα. Ἡ ἐνέργεια αὐτή εἶναι «ἐνάντια στή φύσι»(contra naturam) καί ἡ φύσις ἐκδικεῖται (ψυχονευρώσεις, καρκῖνος τῆς μήτρας, λεμφαδένες κ.ἄ.).
      Σέ αὐτοῦ τοῦ εἴδους τή συμπεριφορά, πού εἶναι ἀνάξια τοῦ ἀνθρώπου, ὡδηγήθηκαν πολλοί ἀπό τά ὑλιστικά ρεύματα τῆς ἐποχῆς, καί ἄλλοι παρερμήνευσαν τή φροϋδική θεωρία.
        «Ἡ κακή τύχη εἶναι ὅτι ἡ θεωρία τοῦ Φρόϋντ, ὅπως καί ἡ θεωρία τοῦ Μάρξ, ἔγιναν δόγματα καί βασανίζουν τούς ἀνθρώπους. Καί τό μέν δόγμα τῆς θεωρίας τοῦ Φρόϋντ μυθοποιεῖ τά πράγματα· ἱκανοποιεῖ καί τή μυθική διάθεσι τοῦ ἀνθρώπου, τόν ὁποῖον τό ἴδιο κατέστρεψε ἤ ξεθεμελίωσε, τό ἄλλο ὅμως δόγμα γιά νά σώσῃ τήν ἀνθρωπότητα φονεύει τούς ἀρνητάς του ὁπουδήποτε κατόρθωσε νά ἀποκτήσῃ, πάντοτε ὅμως διά τῆς βίας , πολιτική ἐξουσία. Αὐτή εἶναι ἡ κακή τύχη τῆς ἐποχῆς μας, ὅπου τόσες ἄλλες κοσμογονικές πραγματικῶς κατακτήσεις τῆς ἐπιστήμης εἶναι ἀπρόσιτες στό πολύ καί νοῆμον κοινό, ἐπειδή ἀκριβῶς ἀπαιτοῦν πολύ περισσότερη νοημοσύνη καί νοητική ἀφαίρεσι ἀπό ὅση ἀπαιτοῦν ἡ ψυχαναλυτική θεωρία καί ἡ μαρξική θεωρία»(Ι.Ν. Θεοδωρακοπούλου, Εἰσαγωγή στή Φιλοσοφία, Ἀθῆναι 1974, τόμ.Β΄σελ.448).
      Ἡ παρερμηνεία, πού γίνεται στό σέξ, μέ λόγια καί ἔργα, ἔχει πολλές φορές τραγικές  ἐπιπτώσεις στή ζωή καί τή συμπεριφορά τῶν νέων. Γι' αὐτό  τό λόγο καί προβάλλει ἐπιτακτική ἡ ἀνάγκη τῆς σωστῆς διαφωτίσεως καί καθοδηγήσεως τῶν νέων καί στό σεξουαλικό πρόβλημα, πού εἶναι μεγάλο, πανανθρώπινο, καυτό καί πάντοτε ἐπίκαιρο.
     Συνηθίζουν πολλοί καί μέ μεγάλη εὐκολία νά κρίνουν καί νά κατακρίνουν τούς νέους μας, γιά τή συμπεριφορά τους γύρω ἀπό τό σέξ. Θά πρέπει  ὅμως νά γνωρίζουμε ὅτι κανείς δέν ἔχει τό δικαίωμα νά κρίνη καί νά κατηγορῆ τή νεολαία. Ἀντίθετα μάλιστα ὅλοι ἔχουμε ὑποχρέωσι νά ὑπερασπίζουμε τούς νέους καί νά τούς βοηθοῦμε μέ κάθε τρόπο, κυρίως δέ μέ τό καλό μας  παράδειγμα, νά γίνωνται καλλίτεροι. Φταῖχτες εἴμαστε ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι.
       Στήν ἐποχή μας, ὁ Γάμος καί ἡ Οἰκογένεια περνᾶνε κρίσι, πού ἔχει σάν ἀποτέλεσμα, νά ὑπάρχει κρίσις καί στή σφαῖρα τῆς γενετησίου ἀγωγῆς τῆς νεολαίας . Οἱ νέοι μας ταλαντεύονται στήν ἠθική τους ζωή, γιατί τούς λείπουν τά πρότυπα. Καί δέν πρέπει νά λησμονοῦμε ὅτι ἡ ἑλληνική νεολαία ὑπερέχει στήν ἀρετή ἀπό ὅλες τίς νεολαῖες  τοῦ κόσμου. Θά πρέπει δέ ἐπίσης εὐθύς ἐξ ἀρχῆς νά τονισθῇ ὅτι οἱ νέοι μας, στή μεγάλη τους πλειοψηφία, ἔχουν ὑψηλα ἰδανικά καί εὐγενεῖς φιλοδοξίες. Ἀγωνίζονται μέ πάθος γιά τήν Ἀλήθεια καί ζητοῦν τό Ἀπόλυτο. Δέν συμβιβάζονται εὔκολα μέ κανέναν καί μέ τίποτε.
   Εἶναι εἰλικρινεῖς, συχαίνονται τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία, καί ἔχουν ἀπαιτήσεις ἀπό μᾶς τούς μεγαλύτερους. Ζητοῦν πρότυπα καί δέν βρίσκουν. Στήν ἀναζήτησι τους συναντοῦν τό φαρισαϊσμό, τήν μικρότητα καί τήν ἰδιοτέλεια. Γι' αὐτό καί ταλαντεύονται στήν ἠθική τους ζωή, προσπαθῶντας νά βροῦν τό δρόμο τους.
    Οἱ νέοι μας ἔχουν ἀνάγκη ἀπό τή σωστή καθοδήγησι. Κυρίως δέ νά τούς τονίσουμε ὅτι, ποιός λίγο, ποιός πολύ, σχεδόν ὅλοι μας ἔχουμε ξεφύγει ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ, καί νά μή ψάχνουν νά βροῦν πρότυπα σέ μᾶς, ἀλλά νά στρέψουν τό βλέμμα τους  στό ΧΡΙΣΤΟ. Μόνον Αὐτός μᾶς ἀπέμεινε Πρότυπο, ὑπόδειγμα καί Ὑπογραμμός σέ ὅλα.
   Ὅποιος ἔχει νοῦν καί γνῶσι ὁμολογεῖ τήν ἀλήθεια: Μόνον ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή, τό Φῶς καί ἡ Εἰρήνη τοῦ κόσμου. Εἶναι ὁ μόνος Καθαρός καί Ἅγιος. Τό Μοναδικό πρότυπο ἁγίας ζωῆς.

       Καί εἶναι καιρός ἐμεῖς οἱ μεγαλύτεροι νά μετανοήσουμε καί νά ζητήσουμε καί ἀπό τούς Νέους μας νά μᾶς συγχωρήσουν γιά τά λάθη μας.
     Νά χαράξουμε μέσα στήν ψυχή τῶν Νέων μας , ἐπί τέλους τήν Ἀλήθεια, τό Χριστό καί τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του. Μόνον κοντά στό Χριστό οἱ Νέοι μας θά μάθουν ὅ,τι χρειάζονται γιά τή ζωή τους καί θά τραφοῦν μέ καθαρή τροφή, μέ τό λόγο Του, πού εἶναι πράγματι τροφή καί τρυφή τῆς ψυχῆς, ἵαμα , θεραπεία. 
 Νά γίνη ἐπί τέλους ὁ Χριστός ὁδηγός σέ ὅλα. Νά γίνη τό Θεμέλιο στή σκέψι καί στή ζωή τῶν παιδιῶν μας. Νά προστατεύωνται ἀπό τή Χάρι Του στίς πονηρές μέρες τοῦ Ἀντιχρίστου καί τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων.  Νά μή φοβοῦνται τίποτε καί κανέναν.  Νά εὑρίσκωνται κάτω ἀπό τήν παντοδύναμον Προστασία τοῦ Χριστοῦ, ὑπό τήν κραταιάν χεῖρα τοῦ Θεοῦ( Α΄Πέτρ. ε΄6.Ἰακ.δ΄10).