«Τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας Θάνατος»
( Ρωμ. στ΄ 23).
Ὁ Σατανᾶς ἀντιστρατεύεται στό ἔργο τοῦ Θεοῦ καί μᾶς πολεμεῖ. Παρασύρει τόν ἕναν στόν Ἐγωϊσμό, τόν ἄλλον στήν πλάνη, τόν ἄλλον στήν Αἵρεσι καί ὅλους μαζί μᾶς βάζει νά τρωγώμαστε μεταξύ μας καί μᾶς ὁδηγεῖ «κατά τοῦ κρημνοῦ εἰς τήν λίμνην πρός ἀποπνιγμόν» (Λουκ.η΄33). Μᾶς ὑποβάλλει στήν ἰδέα ὅτι δέν ὑπάρχει, ὥστε νά μήν προσέχουμε καί μᾶς στήνει παγίδες. Χρησιμοποιεῖ βέβαια ἀνθρώπους καί δαίμονες στό σκοτεινό καί καταστρεπτικό του ἔργο. Διότι, εἶναι εὔκολο νά καταλάβῃ κανείς, ὅτι ὁ Σατανᾶς δέν εἰσῆλθε μόνον στή ψυχή τοῦ Ἰούδα, εἰσέρχεται σέ πολλούς, πού κυριεύονται ἀπό τά βρωμερά ἀνθρώπινα πάθη.
Χιλιάδες μικρά Παιδιά θαλασσοπνίγονται ἤ κοιμοῦνται στίς λάσπες, κι' ἄλλες ἐκατοντάδες χιλιάδες ἐξαφανίζονται στά σκλαβοπάζαρα , στά ὁποῖα οἱ αἰσχροκερδεῖς τά ἐκδίδουν στήν πορνεία. Καί Χιλιάδες ἄλλα βρίσκονται στά χέρια τῆς Μαφίας ἐμπορίας παιδικῶν ὀργάνων: Ἀνθρωποθυσίες στό Βωμό τοῦ Χρήματος!...
Ἴσως θεωρηθῆ τρελό, μά νομίζω πώς, γιά ὅσα συμβαίνουν στόν κόσμο, φταίω ἐγώ. Νομίζω πώς δέν φθάνει ἡ προσευχή μου στό Θεό. Καί πιστεύω ἀπόλυτα πώς μόνον ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς σώση ἀπό τό βοῦρκο, μέσα στόν ὁποῖον ἔχουμε ἐμπαγῆ.
Πολλές φορές ἀναρωτιέμαι σέ τί φταίξανε αὐτά τά ἄχαρα προσφυγόπουλα; Παντοῦ ἀκούγονται στοναχές, κραυγές πόνου καί ἀπόγνωσης. Συνάνθρωποί μας πεθαίνουν στούς δρόμους...Καί πολλοί ἀπό μᾶς μένουμε ἀσυγκίνητοι, ἀνάλγητοι, ἁπλοί θεατές...
Πόση Προσευχή κι' ἁγάπη, ἀλήθεια, χρειάζεται γιά ὅλους μας καί πιό θερμή γιά ὅλους αὐτούς, πού μένουν στερεωμένοι στά πάθη καί στίς κακίες, στήν πλάνη καί τήν αἵρεσι, στήν αἰσχροκέρδεια, στήν ἐκμετάλευσι τῶν ἀδυνάτων συνανθρώπων μας, χωρίς ντροπή καί χωρίς μετάνοια!...
Πόσα δάκρυα καί ἀγρυπνίες χρειάζονται καί πόσες προσπάθειες!
Ὅλοι εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Καί οἱ παραστρατημένοι ἀδελφοί μας, αὐτοί, πού ξέφυγαν ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ἀλήθεια, καί παραμένουν ἀμετανόητοι.Κι'αὐτοί παιδιά τοῦ Θεοῦ εἶναι . Κι' ἐμεῖς, ἐν πολλοῖς, ὁμοιοπαθεῖς μέ αὐτούς, τί κάνουμε ,γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας; Καί γιά τή σωτηρία ὅλων αὐτῶν τῶν παραστρατημένων ἀδελφῶν«ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν»(Ρωμ.ε΄ 8);
Σώζονται οἱ ψυχές, μέ κρίσεις καί κατακρίσεις, μέ τούς θυμούς καί τούς ἀφορισμούς καί τίς κατάρες ;...
Ἤ μήπως πρέπει νά πλησιάσουμε καί νά σκύψουμε πάνω στίς ψυχές αὐτές, ὅπως ὁ καλός Σαμαρείτης, ἐπλησίασε τόν περιπεσόντα εἰς τούς ληστάς-δαίμονας ; Τί φοβόμαστε ;
«Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον»(Α΄ Ἰωάν. δ΄ 18).
Ἐξ ἄλλου ἡ ὀρθόδοξος Πίστις, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δέν ἔχει τίποτε νά φοβηθῇ ἀπό κανέναν, διότι «καί πύλαι ᾌδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»(Ματθ.ιστ΄18).
Εἶναι «σκληρόν (τό) πρός κέντρα λακτίζειν»(Πραξ.κστ΄14).
Ἐν πάσῃ περιπτώσει «ὁ ἀναμάρτητος ἡμῶν πρῶτος τόν λίθον
ἐπ' αὐτούς βαλέτω» (Ἰωάν. η΄8).
6.-«Οὐδείς καθαρός ἀπό ῥύπου, ἐάν καί μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπί τῆς γῆς»(Ἰώβ ιδ΄ 4).
Ποιός ἀπό μᾶς εἶναι ἀλάθητος ; Ποιός εἶναι ἀναμάρτητος;
«Οὐδείς ἐπί γῆς ἀναμάρτητος, παρά μονάχα ἕνας, ὁ Κύριός μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός», «ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ»(Ἡσ. 53, 9. Α΄Πέτρ. β΄ 22), πού ἔγινε ἄνθρωπος, γιά τή σωτηρία μας,«ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ»(Α΄Πέτρ. β΄21), καί εἶναι ὁ μόνος, πού μπορεῖ νά πῇ τό·
«Τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περί ἁμαρτίας;»(Ἰωάν. η΄46).
Ὅλοι ἐμεῖς , ποιός λίγο, ποιός πολύ, κάνουμε λάθη, ἁμαρτίες ἑκούσιες ἤ ἀκούσιες. Νύκτα καί μέρα, μέ τή σκέψι, μέ τό λόγο , μέ τήν ἐπιθυμία, καί μέ τά ἔργα μας, ξεφεύγουμε ἀπό τό σωστό, ἀπό τό δίκαιο καί ἀπό τήν ἀγάπη. Ξεφεύγουμε ἀπό τά Ἴχνη πού χάραξεν ὁ Χριστός, μέ τό πανάγιον Αἷμα Του.
«Ἐάν ποῦμε ὅτι δέν ἔχουμε ἁμαρτία πλανῶμεν τόν ἑαυτόν μας καί ἡ ἀλήθεια δέν εἶναι μέσα μας» (Α΄ Ἰωάν. α΄ 8), «πολλά γάρ πταίομεν ἅπαντες»(Ἰακ. γ΄ 2).«Οὐκ ἔστι δίκαιος οὐδέ εἷς, οὐκ ἔστιν ὁ συνιῶν, οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τόν Θεόν. Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν· οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός»
(Ρωμ.γ΄ 10-12. Ψαλμ. ιγ΄ 3. νβ΄ 3).
Καί «τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. στ΄23).
Ὅλοι οἰ ἄνθρωποι, ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότης, δυστυχῶς παραπαίουμε ἐξ αἰτίας τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τήν Πηγή της ζωῆς, ἀπό τόν ἕνα καί μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ἀπό τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του. Βυθιζόμαστε στό Βόρβορο, στή λάσπη.
Μετουσιώνουμε τόν Παράδεισο σέ χοιροστάσι.
Σ' αὐτό τό φοβερό ἀποτέλεσμα μᾶς ὁδηγεῖ ἡ ἁμαρτία, στόν πρόσκαιρο καί τόν αἰώνιον θάνατο. Θανατηφόρα ἀσθένεια, δηλητήριο, πού νεκρώνει τόν νοῦν, θηρίον, πού κατατρώγει τήν καρδιά, φωτιά, πού κατακαίει τήν ψυχή, εἶναι ἡ ἁμαρτία.
«Δεινόν ἡ ἁμαρτία καί νόσος χαλεπωτάτη τῆς ψυχῆς ἡ παρανομία» (Κυρίλλου Ἱεροσολ. Κατήχ.Β΄α΄). Εἶναι μαγνήτης τοῦ Διαβόλου ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία ὅταν ὡριμάσῃ γεννᾷ τόν Θάνατον. Ὁ καθένας μας γνωρίζει πολύ καλά τά ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας, ἀπό προσωπική του πεῖρα, γιατί ὅλοι ὑποφέρουμε εἴτε ἀπό τίς δικές μας ἁμαρτίες εἴτε ἀπό τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων. Εἴμαστε δοῦλοι μέ τή θέλησί μας, διότι « πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας»(Ἰωάν. η΄ 34).
Κάνουμε τή ζωή μας, στή γῆ, μαρτυρική, καί στό κάθε μας βῆμα σωρεύουμε συμφορές. Σ' αὐτή τήν κατάντια, σ'αὐτή τήν ἐξαθλίωσι μᾶς ὁδηγεῖ ἡ ἄρνησις τοῦ Θεοῦ, ἡ Παρακοή, ἡ ἀθέτησις τῶν Ἐντολων τῆς Ἀγάπης Του, ἡ ἁμαρτία.
7.- Εἶναι φοβερό κακό ἡ ἁμαρτία, ἀλλά δέν εἶναι ἀθεράπευτο.
Μᾶς ἀποφέρει τό θάνατο, ἀλλά μποροῦμε νά τόν ἀποφύγουμε. Τί λοιπόν πρέπει νά κάνουμε ; Εἶναι ἁπλό, Ἀπόφασις χρειάζεται.
Εἶναι καιρός νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί ἔμπρακτα, καί νά ἐπιστρέψουμε κοντά στό Θεό. Νά θεραπεύσουμε μέ τή Χάρι Του τήν προβληματική μας συμπεριφορά. Νά παρακαλέσουμε τόν Φιλάνθρωπο, νά καθαρίσῃ τή λάσπη ἀπό τήν ψυχή μας.
Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι μᾶς δέχεται καί μᾶς συγχωρεῖ. Ἀρκεῖ νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του.Τό Εὐαγγέλιον ὁλόκληρο εἶναι ἡ πρόσκλησις τῆς ἀγάπης Του. «Ἐπιστράφητε πρός με, καί ἐπιστραφήσομαι πρός ἡμᾶς» (Ζαχαρ. α΄3).
«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια΄28).
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει ὅτι «τό ἁμαρτάνειν ἀνθρώπινον, τό ἐμμένειν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ σατανικόν καί τό ἐξομολογεῖσθαι θεῖον». Καί ὁ ἱερός Γρηγόριος λέγει ὅτι «Οὐ φοβερόν τό πεσεῖν, ἀλλά τό κεῖσθαι». Φοβερή εἶναι ἡ ἀμετανοησία, ὁ Σατανισμός.
Ὁ Θεός ζητεῖ τή διόρθωσί μας. Καί μᾶς καλεῖ κοντά Του: «Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπό τῶν πονηριῶν ὑμῶν, μάθετε καλόν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ῥύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καί δικαιώσατε χήραν· καί δεῦτε διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριος» ( Ἡσ. α΄16ἑξ.).
Συγχωρεῖ ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες μας καί μᾶς δέχεται κοντά Του εἰλικρινά μετανοιωμένους. Καί «γίνεται μεγάλη χαρά στόν οὐρανό ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι»( Λουκ. 10).
Ὁ Χριστός μᾶς περιμένει νά γυρίσουμε
κοντά Του, ὑψωμένος στό Σταυρό,
ἄνοιξε τήν ἀγκαλιά Του, γιά τόν κάθε
ἁμαρτωλό. Κι'ἄν πήραμε λάθος δρόμο,
καιρός νά ἀλλάξουμε ζωή.
Ἄλλο τίποτε, δέν ἀπομένει.
Ὁ Χριστός μᾶς περιμένει.
( Ρωμ. στ΄ 23).
1.- «Ἡ ἁμαρτία ἐστίν ἡ ἀνομία»(Α΄ Ἰωάν. γ΄ 4). Κάθε ἐλεύθερη παράβασις, κάθε παρακοή στό Νόμο τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἁμαρτία. Εἶναι ἐκτροχιασμός, παραστράτημα, πού διαταράσσει τήν ὑπάρχουσαν ἠθικήν τάξιν. Ἁμαρτία εἶναι ἡ κατάχρησι, πού κάνει ὁ ἄνθρωπος στήν ἐλευθερία του.Ἡ ἁμαρτία ἔχει αἰτία τοῦ ἀνθρώπου τή θέλησι.
«Ὁ καθένας πειράζεται, ὅταν παρασύρεται καί δελεάζεται ἀπό τή δική του ἐπιθυμία. Ἔπειτα ἡ ἐπιθυμία, ὅταν συλλάβῃ, γεννᾷ τήν ἁμαρτία, ἡ δέ ἁμαρτία, ὅταν ὡριμάσῃ, γεννᾷ τόν θάνατο» (Ἰάκ. α΄14-15).
«Οὐκ ἔστιν ἐχθρός ἔξωθεν, ἄνθρωπε, καταγωνιζόμενος, ἀλλά βλάστημα κακόν αὐτοπροαιρέτως αὐξάνον ἀπό σοῦ»(Κυρίλλου Ἱεροσολ. Κατήχ. Β΄ β).
2.- Ἀρχηγός τοῦ Κακοῦ καί τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὁ Διάβολος, πού ἦταν Ἀρχάγγελος, ὁ Ἑωσφόρος. Γέννησε μέσα του ἐλεύθερα τό Κακόν, ἐξ αἰτίας τῆς ὑπεροψίας του, στερεώθηκε, μέ τή θέλησί του, στό Κακόν καί δέν μετενόησε καί ἔγινε Σατανᾶς, πού σημαίνει ἐχθρός, ἀντικείμενος τῷ Θεῷ, διότι ἀντίκειται στό πανάγιον ἔργο τοῦ Θεοῦ. Λέγεται διάβολος, διότι διαβάλλει τόν Θεόν στόν ἄνθρωπον(Γενέσ. γ΄ 1-5), καί τόν ἄνθρωπον στόν Θεόν (Ἰώβ α΄ 9-12). Ἔχει σκοπό νά ὑποβάλλῃ καί νά παρακινήσῃ τόν ἄνθρωπον στό Κακόν, τήν ἁμαρτία, «ὅτι ἀπ' ἀρχῆς ὁ διάβολος ἁμαρτάνει»(Α΄ Ἰωάν. γ΄ 8).
3.-Ὁ Διάβολος φθονεῖ τόν ἄνθρωπον, ὡς κορωνίδα τῆς δημιουργίας, διά τήν τιμήν, που ἔλαβεν ἀπό τόν Θεόν, τιμήν καί δόξαν, πού ἔχασε ὁ ἴδιος διά τῆς ὑπεροψίας. Φθονεῖ καί πολεμεῖ μέ λυσσώδη μανίαν τόν ἄνθρωπον καί ἀντιστρατεύεται στή Θεία Βουλή. Ὁ Ἀπόστολος Πέτρος λέγει ὅτι « ὁ ἀντίδικος ἡμῶν διάβολος, ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ»(Α΄Πέτρ. ε΄ 8).
Καί εἶναι ἀνάγκη νά προσέχουμε πολύ, γιατί ὑπάρχει κίνδυνος νά μᾶς παρασύρῃ στό Κακό, νά μᾶς ἐξαπατήσῃ, «καί οὐ θαυμαστόν· αὐτός γάρ ὁ Σατανᾶς μετασχηματίζεται (μεταμφιέζεται), εἰς ἄγγελον φωτός» (Β΄Κορινθ. ια΄ 14)
(Γενέσ.γ΄ 1-7)
4.- Ὁ Κύριος, μέ τή Σταυρική Του Θυσία καί τήν Ἀνάστασί Του ἀπογύμνωσε τό Διάβολο ἀπό κάθε δύναμι καί ἐξουσία καί ἔδωκε εἰς τούς Πιστούς Μαθητάς Του «τήν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καί οὐδέν αὐτούς οὐ μή ἀδικήσῃ»(Λουκ. ι΄ 19). Τώρα ὁ Σατανᾶς εἶναι ἀδύναμος. Δέν μπορεῖ νά μᾶς βλάψῃ, διότι «μείζων ἐστίν ὁ ἐν ἡμῖν ἤ ὁ ἐν τῷ κόσμῳ» (Α΄ Ἰωάν. δ΄4).
Βέβαια ὁ Σατανᾶς, χωρίς τή δική μας συγκατάθεσι, δέν μπορεῖ νά μᾶς βλάψη. Δέν ἔχει τή δύναμι νά μᾶς πειράξῃ. Καί ὅμως, ὄχι ἁπλῶς μᾶς πειράζει, ἀλλά στήν κυριολεξία μᾶς βασανίζει.
Ποῦ ὀφείλεται, πῶς συμβαίνει αὐτό; Εἶναι ἁπλό. Τοῦ δίνουμε ἐμεῖς τήν ἄδεια. Δέν προσέχουμε τίς θυρίδες, δι' ὧν εἰσέρχεται στήν ψυχή καί τή ζωή μας ὁ θάνατος (παρβλ. Ἱερεμ. θ΄ 21). Δέν προσέχουμε, δέν προσευχόμαστε, δέν μελετᾶμε τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ. Δέν προσπαθοῦμε νά τηρήσουμε τίς Ἐντολές Του. Δέν κάνουμε πνευματικές ἀσκήσεις, γιά νά μπορέσουμε νά προσαρμοστοῦμε καί νά ρυθμίσουμε τή ζωή μας σύμφωνα μέ τίς αἰώνιες καί ἀναλλοίωτες Ἀλήθειες. Κι' ἔτσι στήν πάλη μας, μέ τόν κακό μας ἑαυτό, μέ τόν κόσμο καί τόν Διάβολο, στήν πάλη μας νά διακρίνουμε καί νά διαλέξουμε τό Καλόν, τίς πιό πολλές φορές, κερδίζει ὁ κακός μας ἑαυτός. «Οὐ γάρ ὅ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ' ὅ οὐ θέλω κακόν τοῦτο πράσσω» (Ρωμ.ζ΄ 19).
5.- Κυριαρχοῦν στό βίο μας οἱ κακίες καί τά πάθη μας, μέ τήν κατάχρησι τῆς ἐλευθερίας μας, καί ἔτσι, μέ αὐτόν τόν τρόπο, ἀνοίγουμε τήν ψυχή μας στό Διάβολο. Τοῦ ἐπιτρέπουμε τήν εἴσοδο στή ζωή μας, τοῦ δίνουμε τήν ἄδεια νά μᾶς κυβερνᾷ καί γινόμαστε παιγνίδια στά χέρια του. Διώχνει μέσ' ἀπό τήν ψυχή μας τήν ἀγάπη.
Παρακινεῖ τόν ἕνα νά διαπράξῃ μιά ἁμαρτία, συμβουλεύει τόν ἄλλον νά τήν δημοσιεύσῃ, παροτρύνει τόν τρίτο νά τήν διαβάσῃ, συνεργεῖ στόν τέταρτο νά κατακρίνῃ καί νά καταδικάσῃ τόν ἁμαρτωλό καί ἔτσι μᾶς περιφέρει ὅλους σέ ἕνα φαῦλο, διαβολικό κύκλο (Teufelskreis).
Ὁ Θεός θέλει νά γίνουμε θεοί. Δέν μᾶς ἐξαναγκάζει. Μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους νά διακρίνουμε ἀνάμεσα στό Καλό καί τό Κακό καί νά διαλέξουμε ἐλεύθερα καί ἀβίαστα ὅ,τι θέλουμε.Μᾶς προτρέπει στό Καλό, στήν Ἀγάπη.Καί «πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν»(Ρωμ. η΄ 28). Ἡ ὑπακοή στίς Ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μᾶς ἑνώνει μέ τό Θεό καί μεταξύ μας. Ἡ παρακοή μᾶς χωρίζει.
Ὁ Θεός θέλει νά γίνουμε θεοί. Δέν μᾶς ἐξαναγκάζει. Μᾶς ἀφήνει ἐλεύθερους νά διακρίνουμε ἀνάμεσα στό Καλό καί τό Κακό καί νά διαλέξουμε ἐλεύθερα καί ἀβίαστα ὅ,τι θέλουμε.Μᾶς προτρέπει στό Καλό, στήν Ἀγάπη.Καί «πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν»(Ρωμ. η΄ 28). Ἡ ὑπακοή στίς Ἐντολές τοῦ Θεοῦ, μᾶς ἑνώνει μέ τό Θεό καί μεταξύ μας. Ἡ παρακοή μᾶς χωρίζει.
Ὁ Σατανᾶς ἀντιστρατεύεται στό ἔργο τοῦ Θεοῦ καί μᾶς πολεμεῖ. Παρασύρει τόν ἕναν στόν Ἐγωϊσμό, τόν ἄλλον στήν πλάνη, τόν ἄλλον στήν Αἵρεσι καί ὅλους μαζί μᾶς βάζει νά τρωγώμαστε μεταξύ μας καί μᾶς ὁδηγεῖ «κατά τοῦ κρημνοῦ εἰς τήν λίμνην πρός ἀποπνιγμόν» (Λουκ.η΄33). Μᾶς ὑποβάλλει στήν ἰδέα ὅτι δέν ὑπάρχει, ὥστε νά μήν προσέχουμε καί μᾶς στήνει παγίδες. Χρησιμοποιεῖ βέβαια ἀνθρώπους καί δαίμονες στό σκοτεινό καί καταστρεπτικό του ἔργο. Διότι, εἶναι εὔκολο νά καταλάβῃ κανείς, ὅτι ὁ Σατανᾶς δέν εἰσῆλθε μόνον στή ψυχή τοῦ Ἰούδα, εἰσέρχεται σέ πολλούς, πού κυριεύονται ἀπό τά βρωμερά ἀνθρώπινα πάθη.
Προσπαθεῖ καί πλειστάκις κατορθώνει νά ἐπιφέρῃ ἔτσι σύγχυσι (confusio), στήν ψυχή, τόν νοῦ καί τήν καρδιά μας, σύγχυσι στή σκέψι, σύγχυσι στήν Οἰκογένεια, σύγχυσι σέ ὁλόκληρη τήν κοινωνία τῶν ἀνθρώπων, πού ὑποτάσονται στό Σατανᾶ. Ζοῦμε δυστυχῶς σέ ἕνα Σατανοκρατούμενο κόσμο.
Σύγχυσι καί ἀσυνεννοησία, πού ὁδηγεῖ τούς ἀνθρώπους, σέ παγκόσμια κλίμακα, στήν αἰώνια Ὀδύνη. Φθάνουμε στήν ἔσχατη ἐξαθλίωσι. Καί τό χειρότερο ἀρνούμαστε τόν ἀληθινόν Θεόν καί λατρεύουμε τό Βόρβορο, τό Χρῆμα, τό Σατανᾶ. Καί δέν εἶναι ὑπερβολή, ἄν ποῦμε, ὅτι σήμερα στήν πρᾶξι, πολλοί ἄνθρωποι κυριεύονται ἀπό τό Σατανισμό. Ἐνδεικτικό παράδειγμα ἀναφέρω αὐτούς, πού σήμερα κυβερνοῦν τόν κόσμο καί ἐκ τῶν πραγματων (de facto), ἀπό τά ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητος, πού διαπράττουν, περίτρανα ἀποδεικνύεται ὅτι ἔχουν τό Διάβολο μέσα τους.
«Ἄν τούς φτύσῃς, χαμογελοῦν καί λέν'
πώς ψυχαλίζει».
Ὁ Σατανισμός ὑψώθηκε σέ Θεότητα καί λατρεύεται. Καί δέν εἶναι λίγοι ἐκεῖνοι, πού μέ πολλούς καί διάφορους τρόπους, λατρεύουν τό Σατανᾶ καί κτίζουν μέσα τους καί γύρω τους Βωμούς καί Ναούς.
Σατανισμός δέν εἶναι ἡ Μασωνία, μέ τίς ἀπόκρυφες τελετές καί τίς συγκεχυμένες κάι ἀκατανόητες διδασκαλίες της ;
Σατανισμός δέν εἶναι ἡ Αἵρεσις τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, μέ τά τόσα ψεύδη καί τούς μύθους καί μέ τό φανατισμό στίς πολυπληθεῖς διεστραμμένες διδαχές τους ;
Σατανισμός δέν εἶναι ὁ Πνευματισμός, μέ τίς ξεπερασμένες διδασκαλίες του περί μετενσαρκώσεως, περί ἐξιλεώσεως τῶν ἀμετανοήτων ἁμαρτωλῶν καί αὐτῶν ἀκόμη τῶν δαιμόνων, περί ἐπικοινωνίας διά νεκρομάντεων, μεσαζόντων, τῶν mediums, μέ τίς ψυχές τῶν τεθνεώτων, μέ τίς ψυχές δήθεν ἁγίων, ἀγγέλων κλπ., πού ἀποκαλύπτουν ἄγνωστες ἀλήθειες, σκέψεις καί γνῶμες, γιά τή λύσι τῶν προβλημάτων τῶν ζωντανῶν, πρᾶγμα ἀδύνατον καί ἀνεπίτρεπτον ἀπό τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ ; (παρβλ. Δευτερ.ιη΄10-14.Ἡσ. η΄ 19. Πραξ.ιστ΄ 16-18 κ.ἄ.).
Σατανισμός δέν εἶναι καί ἡ σημερινή Παγκοσμιοποίησις, πού ἀποβλέπει στόν ἀφανισμό τῶν μικρῶν Ἐθνῶν καί Λαῶν καί κυρίως στόν ἀφανισμό τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας;
Ναί. Σατανισμός, Σατανοπληξία εἶναι οἱ παραχαράξεις, οἱ διαστρεβλώσεις, πού κάνουν στό Νόμο τοῦ Θεοῦ, ὁ Σιωνισμός, ὁ Παπισμός, ὁ Μασωνισμός, ὁ Πνευματισμός, ὁ Χιλιασμός, ὁ Κομμουνισμός, ὁ Καπιταλισμός καί πολλές ἄλλες σατανικές Αἱρέσεις, πού, μέ ἔνδυμα προβάτου, λύκοι βαρεῖς, ἐπιδιώκουν νά ὑποκαταστήσουν τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Διδασκαλία καί νά ὁδηγήσουν τό Λαό τοῦ Θεοῦ, στόν ἀφανισμό, στόν αἰώνιο θάνατο.
« Οἱ γάρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματίζονται εἰς Ἀποστόλους Χριστοῦ... ὡς διάκονοι Δικαιοσύνης, ὧν τό τέλος ἔσται κατά τά ἔργα αὐτῶν» (Β΄Κορινθ. ια΄13-15).
Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε τόν ξεριζωμό τῶν Ἀρμενίων, τόν ξεριζωμό τῶν Ποντίων καί ὅλων τῶν Ἑλλήνων τῆς Μ. Ἀσίας, τό χαλασμό στή Σερβία, τόν Ἀττίλα πρόσφατα στήν Κύπρο καί σήμερα τόν ξεριζωμό στή Συρία .Τί κρύβεται πίσω ἀπό αὐτά τά, κατά καιρούς, ἀποτροπιαστικά ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητος;
Δικαιολογοῦνται ἡ Ὀδύνη καί ὁ Πόνος καί τό ἀδικοχυμένο αἷμα ἀθῴων συνανθρώπων μας, γιά τήν ἁρπαγή τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου τῆς Χώρας τους ; Πῶς μποροῦν νά δικαιολογήσουν τήν Ἀδικία, καί τήν Ντροπή; Πῶς θά μπορέσουν νά σταθοῦν αὐτοί οἱ Ληστές μέ τό λευκό κολλαρο, μπροστά στό Δικαιοκρίτη;
Πῶς θά μπορέσουν νά δικαιολόγήσουν τήν ὕβριν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί τίς ἀπερίγραπτες εἰκόνες τῆς Ντροπῆς ;
Σατανισμός δέν εἶναι ἡ Μασωνία, μέ τίς ἀπόκρυφες τελετές καί τίς συγκεχυμένες κάι ἀκατανόητες διδασκαλίες της ;
Σατανισμός δέν εἶναι ἡ Αἵρεσις τῶν Μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ, μέ τά τόσα ψεύδη καί τούς μύθους καί μέ τό φανατισμό στίς πολυπληθεῖς διεστραμμένες διδαχές τους ;
Σατανισμός δέν εἶναι ὁ Πνευματισμός, μέ τίς ξεπερασμένες διδασκαλίες του περί μετενσαρκώσεως, περί ἐξιλεώσεως τῶν ἀμετανοήτων ἁμαρτωλῶν καί αὐτῶν ἀκόμη τῶν δαιμόνων, περί ἐπικοινωνίας διά νεκρομάντεων, μεσαζόντων, τῶν mediums, μέ τίς ψυχές τῶν τεθνεώτων, μέ τίς ψυχές δήθεν ἁγίων, ἀγγέλων κλπ., πού ἀποκαλύπτουν ἄγνωστες ἀλήθειες, σκέψεις καί γνῶμες, γιά τή λύσι τῶν προβλημάτων τῶν ζωντανῶν, πρᾶγμα ἀδύνατον καί ἀνεπίτρεπτον ἀπό τόν Νόμο τοῦ Θεοῦ ; (παρβλ. Δευτερ.ιη΄10-14.Ἡσ. η΄ 19. Πραξ.ιστ΄ 16-18 κ.ἄ.).
Σατανισμός δέν εἶναι καί ἡ σημερινή Παγκοσμιοποίησις, πού ἀποβλέπει στόν ἀφανισμό τῶν μικρῶν Ἐθνῶν καί Λαῶν καί κυρίως στόν ἀφανισμό τοῦ Ἑλληνισμοῦ καί τῆς Ὀρθοδοξίας;
Ναί. Σατανισμός, Σατανοπληξία εἶναι οἱ παραχαράξεις, οἱ διαστρεβλώσεις, πού κάνουν στό Νόμο τοῦ Θεοῦ, ὁ Σιωνισμός, ὁ Παπισμός, ὁ Μασωνισμός, ὁ Πνευματισμός, ὁ Χιλιασμός, ὁ Κομμουνισμός, ὁ Καπιταλισμός καί πολλές ἄλλες σατανικές Αἱρέσεις, πού, μέ ἔνδυμα προβάτου, λύκοι βαρεῖς, ἐπιδιώκουν νά ὑποκαταστήσουν τήν Ὀρθόδοξη Χριστιανική Διδασκαλία καί νά ὁδηγήσουν τό Λαό τοῦ Θεοῦ, στόν ἀφανισμό, στόν αἰώνιο θάνατο.
« Οἱ γάρ τοιοῦτοι ψευδαπόστολοι, ἐργάται δόλιοι, μετασχηματίζονται εἰς Ἀποστόλους Χριστοῦ... ὡς διάκονοι Δικαιοσύνης, ὧν τό τέλος ἔσται κατά τά ἔργα αὐτῶν» (Β΄Κορινθ. ια΄13-15).
Δέν πρέπει νά ξεχνᾶμε τόν ξεριζωμό τῶν Ἀρμενίων, τόν ξεριζωμό τῶν Ποντίων καί ὅλων τῶν Ἑλλήνων τῆς Μ. Ἀσίας, τό χαλασμό στή Σερβία, τόν Ἀττίλα πρόσφατα στήν Κύπρο καί σήμερα τόν ξεριζωμό στή Συρία .Τί κρύβεται πίσω ἀπό αὐτά τά, κατά καιρούς, ἀποτροπιαστικά ἐγκλήματα κατά τῆς ἀνθρωπότητος;
Δικαιολογοῦνται ἡ Ὀδύνη καί ὁ Πόνος καί τό ἀδικοχυμένο αἷμα ἀθῴων συνανθρώπων μας, γιά τήν ἁρπαγή τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου τῆς Χώρας τους ; Πῶς μποροῦν νά δικαιολογήσουν τήν Ἀδικία, καί τήν Ντροπή; Πῶς θά μπορέσουν νά σταθοῦν αὐτοί οἱ Ληστές μέ τό λευκό κολλαρο, μπροστά στό Δικαιοκρίτη;
Πῶς θά μπορέσουν νά δικαιολόγήσουν τήν ὕβριν ἐναντίον τοῦ Θεοῦ καί τίς ἀπερίγραπτες εἰκόνες τῆς Ντροπῆς ;
Ἴσως θεωρηθῆ τρελό, μά νομίζω πώς, γιά ὅσα συμβαίνουν στόν κόσμο, φταίω ἐγώ. Νομίζω πώς δέν φθάνει ἡ προσευχή μου στό Θεό. Καί πιστεύω ἀπόλυτα πώς μόνον ὁ Θεός μπορεῖ νά μᾶς σώση ἀπό τό βοῦρκο, μέσα στόν ὁποῖον ἔχουμε ἐμπαγῆ.
Πολλές φορές ἀναρωτιέμαι σέ τί φταίξανε αὐτά τά ἄχαρα προσφυγόπουλα; Παντοῦ ἀκούγονται στοναχές, κραυγές πόνου καί ἀπόγνωσης. Συνάνθρωποί μας πεθαίνουν στούς δρόμους...Καί πολλοί ἀπό μᾶς μένουμε ἀσυγκίνητοι, ἀνάλγητοι, ἁπλοί θεατές...
Πόση Προσευχή κι' ἁγάπη, ἀλήθεια, χρειάζεται γιά ὅλους μας καί πιό θερμή γιά ὅλους αὐτούς, πού μένουν στερεωμένοι στά πάθη καί στίς κακίες, στήν πλάνη καί τήν αἵρεσι, στήν αἰσχροκέρδεια, στήν ἐκμετάλευσι τῶν ἀδυνάτων συνανθρώπων μας, χωρίς ντροπή καί χωρίς μετάνοια!...
Πόσα δάκρυα καί ἀγρυπνίες χρειάζονται καί πόσες προσπάθειες!
Ὅλοι εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Καί οἱ παραστρατημένοι ἀδελφοί μας, αὐτοί, πού ξέφυγαν ἀπό τό δρόμο τοῦ Θεοῦ, ἀπό τήν ἀλήθεια, καί παραμένουν ἀμετανόητοι.Κι'αὐτοί παιδιά τοῦ Θεοῦ εἶναι . Κι' ἐμεῖς, ἐν πολλοῖς, ὁμοιοπαθεῖς μέ αὐτούς, τί κάνουμε ,γιά τή σωτηρία τῆς ψυχῆς μας; Καί γιά τή σωτηρία ὅλων αὐτῶν τῶν παραστρατημένων ἀδελφῶν«ὑπέρ ὧν Χριστός ἀπέθανεν»(Ρωμ.ε΄ 8);
Σώζονται οἱ ψυχές, μέ κρίσεις καί κατακρίσεις, μέ τούς θυμούς καί τούς ἀφορισμούς καί τίς κατάρες ;...
Ἤ μήπως πρέπει νά πλησιάσουμε καί νά σκύψουμε πάνω στίς ψυχές αὐτές, ὅπως ὁ καλός Σαμαρείτης, ἐπλησίασε τόν περιπεσόντα εἰς τούς ληστάς-δαίμονας ; Τί φοβόμαστε ;
«Ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τόν φόβον»(Α΄ Ἰωάν. δ΄ 18).
Ἐξ ἄλλου ἡ ὀρθόδοξος Πίστις, ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, δέν ἔχει τίποτε νά φοβηθῇ ἀπό κανέναν, διότι «καί πύλαι ᾌδου οὐ κατισχύσουσιν αὐτῆς»(Ματθ.ιστ΄18).
Εἶναι «σκληρόν (τό) πρός κέντρα λακτίζειν»(Πραξ.κστ΄14).
Ἐν πάσῃ περιπτώσει «ὁ ἀναμάρτητος ἡμῶν πρῶτος τόν λίθον
ἐπ' αὐτούς βαλέτω» (Ἰωάν. η΄8).
6.-«Οὐδείς καθαρός ἀπό ῥύπου, ἐάν καί μία ἡμέρα ὁ βίος αὐτοῦ ἐπί τῆς γῆς»(Ἰώβ ιδ΄ 4).
Ποιός ἀπό μᾶς εἶναι ἀλάθητος ; Ποιός εἶναι ἀναμάρτητος;
«Οὐδείς ἐπί γῆς ἀναμάρτητος, παρά μονάχα ἕνας, ὁ Κύριός μας, ὁ Ἰησοῦς Χριστός», «ὅς ἁμαρτίαν οὐκ ἐποίησεν, οὐδέ εὑρέθη δόλος ἐν τῷ στόματι αὐτοῦ»(Ἡσ. 53, 9. Α΄Πέτρ. β΄ 22), πού ἔγινε ἄνθρωπος, γιά τή σωτηρία μας,«ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ»(Α΄Πέτρ. β΄21), καί εἶναι ὁ μόνος, πού μπορεῖ νά πῇ τό·
«Τίς ἐξ ὑμῶν ἐλέγχει με περί ἁμαρτίας;»(Ἰωάν. η΄46).
Ὅλοι ἐμεῖς , ποιός λίγο, ποιός πολύ, κάνουμε λάθη, ἁμαρτίες ἑκούσιες ἤ ἀκούσιες. Νύκτα καί μέρα, μέ τή σκέψι, μέ τό λόγο , μέ τήν ἐπιθυμία, καί μέ τά ἔργα μας, ξεφεύγουμε ἀπό τό σωστό, ἀπό τό δίκαιο καί ἀπό τήν ἀγάπη. Ξεφεύγουμε ἀπό τά Ἴχνη πού χάραξεν ὁ Χριστός, μέ τό πανάγιον Αἷμα Του.
«Ἐάν ποῦμε ὅτι δέν ἔχουμε ἁμαρτία πλανῶμεν τόν ἑαυτόν μας καί ἡ ἀλήθεια δέν εἶναι μέσα μας» (Α΄ Ἰωάν. α΄ 8), «πολλά γάρ πταίομεν ἅπαντες»(Ἰακ. γ΄ 2).«Οὐκ ἔστι δίκαιος οὐδέ εἷς, οὐκ ἔστιν ὁ συνιῶν, οὐκ ἔστιν ὁ ἐκζητῶν τόν Θεόν. Πάντες ἐξέκλιναν, ἅμα ἠχρειώθησαν· οὐκ ἔστι ποιῶν χρηστότητα, οὐκ ἔστιν ἕως ἑνός»
(Ρωμ.γ΄ 10-12. Ψαλμ. ιγ΄ 3. νβ΄ 3).
Καί «τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. στ΄23).
Ὅλοι οἰ ἄνθρωποι, ὁλόκληρη ἡ ἀνθρωπότης, δυστυχῶς παραπαίουμε ἐξ αἰτίας τῆς ἀπομακρύνσεώς μας ἀπό τήν Πηγή της ζωῆς, ἀπό τόν ἕνα καί μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ἀπό τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του. Βυθιζόμαστε στό Βόρβορο, στή λάσπη.
Μετουσιώνουμε τόν Παράδεισο σέ χοιροστάσι.
Σ' αὐτό τό φοβερό ἀποτέλεσμα μᾶς ὁδηγεῖ ἡ ἁμαρτία, στόν πρόσκαιρο καί τόν αἰώνιον θάνατο. Θανατηφόρα ἀσθένεια, δηλητήριο, πού νεκρώνει τόν νοῦν, θηρίον, πού κατατρώγει τήν καρδιά, φωτιά, πού κατακαίει τήν ψυχή, εἶναι ἡ ἁμαρτία.
«Δεινόν ἡ ἁμαρτία καί νόσος χαλεπωτάτη τῆς ψυχῆς ἡ παρανομία» (Κυρίλλου Ἱεροσολ. Κατήχ.Β΄α΄). Εἶναι μαγνήτης τοῦ Διαβόλου ἡ ἁμαρτία, ἡ ὁποία ὅταν ὡριμάσῃ γεννᾷ τόν Θάνατον. Ὁ καθένας μας γνωρίζει πολύ καλά τά ἀποτελέσματα τῆς ἁμαρτίας, ἀπό προσωπική του πεῖρα, γιατί ὅλοι ὑποφέρουμε εἴτε ἀπό τίς δικές μας ἁμαρτίες εἴτε ἀπό τίς ἁμαρτίες τῶν ἄλλων. Εἴμαστε δοῦλοι μέ τή θέλησί μας, διότι « πᾶς ὁ ποιῶν τήν ἁμαρτίαν δοῦλός ἐστι τῆς ἁμαρτίας»(Ἰωάν. η΄ 34).
Κάνουμε τή ζωή μας, στή γῆ, μαρτυρική, καί στό κάθε μας βῆμα σωρεύουμε συμφορές. Σ' αὐτή τήν κατάντια, σ'αὐτή τήν ἐξαθλίωσι μᾶς ὁδηγεῖ ἡ ἄρνησις τοῦ Θεοῦ, ἡ Παρακοή, ἡ ἀθέτησις τῶν Ἐντολων τῆς Ἀγάπης Του, ἡ ἁμαρτία.
7.- Εἶναι φοβερό κακό ἡ ἁμαρτία, ἀλλά δέν εἶναι ἀθεράπευτο.
Μᾶς ἀποφέρει τό θάνατο, ἀλλά μποροῦμε νά τόν ἀποφύγουμε. Τί λοιπόν πρέπει νά κάνουμε ; Εἶναι ἁπλό, Ἀπόφασις χρειάζεται.
Εἶναι καιρός νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί ἔμπρακτα, καί νά ἐπιστρέψουμε κοντά στό Θεό. Νά θεραπεύσουμε μέ τή Χάρι Του τήν προβληματική μας συμπεριφορά. Νά παρακαλέσουμε τόν Φιλάνθρωπο, νά καθαρίσῃ τή λάσπη ἀπό τήν ψυχή μας.
Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι μᾶς δέχεται καί μᾶς συγχωρεῖ. Ἀρκεῖ νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του.Τό Εὐαγγέλιον ὁλόκληρο εἶναι ἡ πρόσκλησις τῆς ἀγάπης Του. «Ἐπιστράφητε πρός με, καί ἐπιστραφήσομαι πρός ἡμᾶς» (Ζαχαρ. α΄3).
«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια΄28).
Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει ὅτι «τό ἁμαρτάνειν ἀνθρώπινον, τό ἐμμένειν ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ σατανικόν καί τό ἐξομολογεῖσθαι θεῖον». Καί ὁ ἱερός Γρηγόριος λέγει ὅτι «Οὐ φοβερόν τό πεσεῖν, ἀλλά τό κεῖσθαι». Φοβερή εἶναι ἡ ἀμετανοησία, ὁ Σατανισμός.
Ὁ Θεός ζητεῖ τή διόρθωσί μας. Καί μᾶς καλεῖ κοντά Του: «Λούσασθε καί καθαροί γίνεσθε, ἀφέλετε τάς πονηρίας ἀπό τῶν ψυχῶν ὑμῶν ἀπέναντι τῶν ὀφθαλμῶν μου, παύσασθε ἀπό τῶν πονηριῶν ὑμῶν, μάθετε καλόν ποιεῖν, ἐκζητήσατε κρίσιν, ῥύσασθε ἀδικούμενον, κρίνατε ὀρφανῷ καί δικαιώσατε χήραν· καί δεῦτε διαλεχθῶμεν, λέγει Κύριος» ( Ἡσ. α΄16ἑξ.).
Συγχωρεῖ ὁ Θεός τίς ἁμαρτίες μας καί μᾶς δέχεται κοντά Του εἰλικρινά μετανοιωμένους. Καί «γίνεται μεγάλη χαρά στόν οὐρανό ἐπί ἑνί ἁμαρτωλῷ μετανοοῦντι»( Λουκ. 10).
Ὁ Χριστός μᾶς περιμένει νά γυρίσουμε
κοντά Του, ὑψωμένος στό Σταυρό,
ἄνοιξε τήν ἀγκαλιά Του, γιά τόν κάθε
ἁμαρτωλό. Κι'ἄν πήραμε λάθος δρόμο,
καιρός νά ἀλλάξουμε ζωή.
Ἄλλο τίποτε, δέν ἀπομένει.
Ὁ Χριστός μᾶς περιμένει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου