ΟΙ ΤΟΥΡΚΟΙ ΔΕΝ ΣΕΒΟΝΤΑΙ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟΝ. ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΥΝ ΒΑΝΑΥΣΑ ΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ.

Οἱ Τοῦρκοι φίλοι δέν γίνονται.

«Ὦ πιστοί, πολεμῆστε τούς ἄπιστους γείτονές σας. Νά βροῦν ἀλύγιστους ἐχθρούς στό πρόσωπό σας» (Ἐντολή τοῦ Κορανίου κεφ. Θ΄ἐδάφ.124).

   Οἱ Τοῦρκοι μεγαλώνουν καί ἀνατρέφονται μέ τό μῖσος ἐναντίον τῶν γειτόνων τους, ὅλων ὅσων δέν δέχονται τό Κοράνιον καί δέν ἀσπάζονται τόν Ἰσλαμισμό, κυρίως δέ μέ τό μῖσος ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων.

   Ἀντίθετα ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες εἴμαστε Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί πιστεύουμε στόν Ἕνα καί Μόνον Ἀληθινόν Θεόν καί στόν Μονάκριβο Γιό Του, τόν Κύριό μας, τόν Ἰησοῦν Χριστόν, τόν ὁποῖον ἔστειλε στόν κόσμο, γιά νά γράψῃ στήν καρδιά μας τό Εὐαγγέλιον τῆς τέλειας, τῆς γνήσιας ἀγάπης Του.

   Καλοπροαίρετα προσπαθοῦμε νά προσεγγίσουμε τούς γείτονές μας, τούς Τούρκους, μέ ἀγάπη καί προσπαθοῦμε, χρόνια τώρα, νά τούς διδάξουμε, μέ πράξεις, τήν ἀγάπη.  Ἀλλά, δυστυχῶς, οἱ Τοῦρκοι δέν ἀλλάζουν.

   Σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τοῦ ἱεροῦ τους Βιβλίου, τοῦ Κορανίου, οἱ Χριστιανοί, πού δέν δέχονται τόν Ἰσλαμισμό, εἶναι ἐχθροί.

Οἱ Χριστιανοί καί οἱ Ἑβραῖοι, χαρακτηρίζονται ἀπό τό Κοράνιο ὡς «ἄπιστοι εἰδωλολάτρες» (Παρβλ. Κοράνιο Κεφ. Β΄ ἐφάφ. 99, Μετάφρασις Μίνας Ζωγράφου-Μεραναίου, ἐκδόσεις Δαρεμᾶ σελ. 18).

   Ὅσοι δέν πιστεύουν στό Κοράνιο «ἀνήκουν στούς καταραμένους» (Μωάμεθ, Κοράνιο, ἐδ. 115).

    Οἱ Τοῦρκοι διδάσκονται ἀπό μικρά παιδιά νά μισοῦν καί νά πολεμοῦν, μέ λυσσώδη μανία, τούς  Χριστιανούς Ἕλληνες. «Ὁ Θεός», λέει τό Κοράνιο, «θά σοῦ δώσῃ τή δύναμη, γιά νά τούς καταπολεμήσης, γιατί ἀκούει καί καταλαβαίνει τά πάντα» (Κοράνιο, κεφ. Β΄ ἐδ. 131, σελ.22).

   Οἱ Ἐντολές τοῦ Κορανίου εἶναι σαφέστατες, ρητές καί καλλιεργοῦν τό φανατισμό, τήν ἀδιαλλαξία καί τό μῖσος πρός τούς ἀλλοθρήσκους.

Καλλιεργοῦν τή μισαλλοδοξία:

    «Σκοτῶστε τούς ἐχθρούς σας παντοῦ ὅπου τούς βρίσκετε· διῶξτε τους ἀπό τό φῶς  ἀπ’ ὅπου σᾶς ἔδιωξαν. Ὁ κίνδυνος ν’ ἀλλάξετε θρησκεία εἶναι χειρότερος ἀπ’ τό φόνο. Μή τούς πολεμᾶτε καθόλου κοντά στό τέμενος Χαράμ, ἐκτός ἄν σᾶς προκαλέσουν. Ἄν σᾶς ἐπιτεθοῦν, κολυμπῆστε μέσ’ στό αἷμα τους. Αὐτή εἶναι ἡ ἀνταμοιβή πού χρωστιέται στούς ἄπιστους» (Κοράνι κεφ. Β΄ 187, σελ. 28).

    Ὁ Μωάμεθ φανατίζει τούς Μουσουλμάνους καί τούς στρέφει ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν. «Ὅσοι λένε πώς ὁ Χριστός, ὁ γιός τῆς Μαρίας, εἶναι Θεός, εἶναι ἄπιστοι» (Κοράνι κεφ. Ε΄ ἐδ. 19  σελ. 80.καί ἐδ.  76 σελ. 86). Ὁ Μωάμεθ εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ.

    «Νά μή σᾶς σταματάη ἡ εἰκόνα τῶν βασάνων ὅταν κυνηγᾶτε τούς ἄπιστους» (Κοράνι κεφ. Δ΄ ἐδ. 105, σελ. 71 ).

   «Ὦ πιστοί! Πολεμῆστε τούς ἄπιστους γείτονές σας. Νά βροῦν ἀλύγιστους ἐχθρούς στό πρόσωπό σας. Νά θυμᾶστε πώς ὁ Ὕψιστος εἶναι μαζί μ’ ἐκείνους πού τόν φοβοῦνται» (Κοράνι κεφ. Θ΄ ἐδ.124, σελ. 144).

  «Ἄν  συναντήσετε τούς ἄπιστους, χτυπῆστε τους ὥς τό σημεῖο πού νά κάνετε μεγάλες σφαγές· ἁλυσσοδέστε τούς αἰχμαλώτους» (Κοράνι κεφ. μζ΄(47) ἐδ. 4 σελ.377) Ὁ Μωάμεθ ὑπόσχεται πλούσιες ἀμοιβές σέ κείνους, πού πεθαίνουν ἐξολοθρεύοντας τούς ἄπιστους, τούς Χριστιανούς καί τούς εἰδωλολάτρες, ὅσους δέν δέχονται τό Κοράνιον. Ὅποιος δέν ἀσπάζεται τόν Ἰσλαμισμό εἶναι ἄπιστος, εἶναι ἐχθρός. «...Ποτέ δέν θά χαθῆ ἡ ἀνταμοιβή ἐκείνων πού θά πεθάνουν μαχόμενοι γιά τήν πίστι. Ὁ Θεός θά τούς ὁδηγῆ. Θά διορθώση τήν πρόθεσή τους. Θά τούς μπάση στόν κῆπο τῶν ἡδονῶν πού τούς ἔχει περιγράψει» (Παρβλ. Κοράνι, κεφ. μζ΄(47), ἐδ. 5-7 σελ.377. κεφ. κβ΄ ἐδ. 57, σελ.242. καί κεφ. κβ΄ ἐδ. 77, σελ. 244).

  Οἱ Τοῦρκοι ἔκαναν πράξεις αὐτές τίς Ἐντολές τοῦ Κορανίου. Ἡ Ἱστορία τῆς Τουρκίας γέμει από σφαγές καί λεηλασίες, βιασμούς καί γενοκτονίες. Εἶναι γεμᾶτη ἀπό φρικτά καί ἀποτρόπαια, ἀνατριχιαστικά  ἐγκλήματα.

Πότε οἱ Τοῦρκοι σεβάσθηκαν τό Διεθνές Δίκαιον;

Πότε τήρησαν τίς Διεθνεῖς Συνθῆκες;

Καθημερινά καί σήμερα ἀκόμη, μέ τήν προστασία τῶν ἄσπονδων φίλων μας, παρατηροῦμε  πολλές παραβιάσεις, πού προσβάλλουν ὁλοφάνερα τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα. Οἱ Τοῦρκοι φίλοι δέν γίνονται. Εἶναι καιρός νά συνειδητοποιήσουν τά Ἡνωμένα Ἔθνη καί ἡ Εὐρωπαϊκή Ἕνωσις  τήν ἀλήθεια ὅτι ἡ Τουρκία ποτέ δέν σεβάσθηκε τό Διεθνές Δίκαιον καί ὅτι ποτέ δέν τήρησε τίς Διεθνεῖς Συνθῆκες.

    Σχετικά μέ τήν ἀσέβεια τῆς Τουρκίας πρός τό Διεθνές Δίκαιον καί τίς συνεχεῖς παραβιάσεις τῶν Διεθνῶν συνθηκῶν, ὀρθῶς ἀπήντησεν στόν Ταγίπ Ἐρντογάν, προσφάτως, ὁ Ἐξοχώτατος Πρόεδρος τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος:

«Κάνουν λάθος ὅσοι νομίζουν ὅτι τό Διεθνές Δίκαιον εἶναι τό δίκαιο τοῦ ἰσχυροῦ. Δέν θά τό ἀνεχθοῦμε».

Ἀναφορικά μέ τή Συνθήκη τῆς Λωζάνης, ὡς πρό τίς σχέσεις Ἑλλάδος-Τουρκίας, εἶπε ὅτι εἶναι ἕνα καθαρά Εὐρωπαϊκό ζήτημα, ὅτι« ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάνης εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου» καί διαβεβαίωσε ὅτι «στά ἐθνικά θέματα πού εἶναι καί εὐρωπαϊκά, δέν ὑπάρχουν φαιδρότητες»... «Ἡ Συνθήκη τῆς Λωζάνης εἶναι ἀναπόσπαστο μέρος τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, δέν ὑπάρχει καμία δυνατότητα ὑφ’ οἱανδήποτε ἐκδοχή νά τεθῇ ἐν ἀμφιβόλῳ ἡ ἐφαρμογή της καί νά ὑπάρξῃ  ζήτημα ἀναθεώρησής της. Αὐτή ἡ Συνθήκη θά καθορίζει τά σύνορα τῆς Ἑλλάδος καί τά σύνορα τῆς ΕΕ. Οἱαδήποτε ἀμφισβήτησή της, καί πολύ περισσότερο παραβίασή της, συνιστᾶ ἀμφισβήτησι καί παραβίαση τῶν συνόρων τῆς Ἑλλάδος καί τῶν συνόρων τῆς ΕΕ...». Κάθε παράβασις τῶν κανόνων τοῦ Δ.Δ. καί τῶν Διεθνῶν συνθηκῶν τιμωρεῖται αὐστηρά.

   Εἶναι καιρός νά καταλάβουν «τά λαμόγια», οἱ Πήλιο-Γούσηδες, οἱ Ρεπούσηδες, οἱ Φίληδες καί

τό παχύδερμο, τό ὁποῖον τόλμησε νά ἀποκαλέσῃ τή Γαλανόλευκη καί αἱματοβαμμένη Σημαία τῶν Ἰμίων,

«κουρελόπανο», ὅτι οἱ Τοῦρκοι φίλοι δέν γίνονται, καί νά παύσουν νά ἀποπροσανατολίζουν τή νέα Γενιά, με τά ἀνιστόρητα καί  ἀνθελληνικά τους  συνθήματα. Καί αὐτή τήν ἀλήθεια δέν πρέπει κανείς γνήσιος Ἕλληνας νά τήν ξεχνάῃ. Πολύ δέ περισσότερο οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες ὀφείλουν νά τή θυμοῦνται καί νά προσέχουν τίς «λυκοφιλίες».

    Ὑπάρχει κανείς γνήσιος Ἕλληνας, πού νά λησμονῇ τά φρικτά Πάθη καί τή γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων, τούς  βιασμούς, τά μαρτύρια, τίς θανατώσεις, στά 400 χρόνια τῆς δουλείας;

      Ποιός μπορεῖ νά ξεχάσῃ τίς σφαγές τῶν Ἑλλήνων στή  Μ. Ἀσία,  τά μαρτύρια τῶν Ἑλλήνων, στή Σμύρνη, τίς σφαγές στήν Κωνσταντινούπολι καί τελευταία τόν Ἀττίλα στήν Κύπρο;

       Ποιός μπορεῖ νά λησμονήσῃ τά μαρτύρια τῶν Κληρικῶν μας  καί τῶν συγχρόνων Ἱερομαρτύρων Ἁγίων Χρυσοστόμου Σμύρνης, Χρυσάνθου Τραπεζοῦντος  καί τόσων ἄλλων.

Ἤ ποιός ἄνθρωπος μέ ὑγιῇ συνείδησι μπορεῖ
νά ξεχάσῃ τή γενοκτονία τῶν Ποντίων καί τήν ἐπίσης

ἀποτρόπαιη γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων;

   Ὁ χυδαῖος καί ἄξεστος τουρκικός ὄχλος, «οἱ γκρίζοι λύκοι» καί ἡ ἡγεσία τους ἔχουν ἕνα καί μοναδικό σκοπό· τόν ἀφανισμό τῶν Ἑλλήνων, τήν ἐξόντωσι καί τήν ἐξολόθρευσι κάθε ἑλληνικοῦ στοιχείου. Αὐτή τήν ἀρρωστημένη συμπεριφορά τούς τήν ἐμπνέει τό Κοράνιο. Εἶναι οἱ ἐκλεκτοί τοῦ Ἀλλάχ, μέ σκοπό ζωῆς,
τήν ἐξολόθρευσι τῶν ἀντιφρονούντων.

   Εἶναι ὄργανα τοῦ Ἀντιχρίστου, μπράβοι καί ἐκτελεστές τῶν σχεδίων καί τῶν συμφερόντων τῶν σκοτεινῶν Δυνάμεων. Πληρωμένοι τρομοκράτες-δολοφόνοι.

     Ἡ αἱματοβαμμένη ἑλληνική Ἱστορία μᾶς διδάσκει ὅτι οἱ Τοῦρκοι μπορεῖ νά ἄλλαξαν τό φέσι μέ ἀμερικάνικη ρεπούμπλικα, ψυχή ὅμως καί τρόπο ζωῆς δέν ἄλλαξαν. Μέσα τους παραμένουν οἱ ἴδιοι.

«Ἔσωθεν δέ εἰσι λύκοι ἅρπαγες», «λύκοι βαρεῖς» (Ματθ. ζ΄ 15.Πράξ. κ΄ 29). Αὐτή εἶναι ἡ τραγική ἀλήθεια.

     Οἱ Τοῦρκοι δέν ἀλλάζουν. Φίλοι δέν γίνονται. Κι’ αὐτό δέν πρέπει νά τό ξεχνάει κανείς. Πολύ δέ περισσότερο οἱ πολιτικοί μας ἄρχοντες, ὥστε νά προσέχουν, σάν γνήσιοι Ἕλληνες, καί νά ἀφήσουν τά φληναφήματα. Νά προσέχουν καί νά μή διαστρέφουν τήν ἔνδοξη Ἱστορία μας καί σέ κάθε διαπραγμάτευσι νά ὑπερασπίζωνται τήν ἀσφάλεια καί τήν ἐδαφική μας ἀκεραιότητα καί νά μήν ὑποχωροῦν κάτω ἀπό τήν πίεσι κανενός. Νά διδάσκουν σέ ὅλους σεβασμό στό Διεθνές Δίκαιον καί στίς Διεθνεῖς Συμβάσεις.

Εἶναι καιρός νά καταλάβουν οἱ Μεγάλες Δυνάμεις ὅτι οἱ Τοῦρκοι δέν σέβονται τίποτε καί νά παύσουν νά εἶναι ἀπαθεῖς καί ἁπλοί θεατές. Καί ἄς μή ξεχνοῦν οἱ φίλοι μας Ἐγγλέζοι καί Ἀμερικανοί ὅτι, ἄν σήμερα εἶναι ἐλεύθεροι, ὅπως οἱ ἴδιοι ὁμολογοῦν, τήν ἐλευθερία τους, ἐν πολλοῖς, τήν ὀφείλουν στίς Θυσίες τῶν Ἑλλήνων, πού στόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στάθηκαν ἀντιμέτωποι μέ τίς Στρατιές τῶν Ἰταλῶν καί τῶν Γερμανῶν, τήν ἴδια ἐποχή, πού οἱ Τοῦρκοι συμμάχησαν μέ τό Χίτλερ.

                Τί εἶχες  Γιάννη, τί εἶχα πάντα.

     Ἄς μή ξεχνοῦν ἐπίσης οἱ Ἀντίχριστοι, ὅτι ὁπλίζοντας καί ὑπερασπιζόμενοι ἀσυλόγιστα καί μέ κάθε τρόπο τήν Τουρκία, ἐνισχύουν καί καλλιεργοῦν τό πανάρχαιο ὅραμα τῶν Τούρκων, γιά παγκόσμια κυριαρχία τοῦ Ἰσλάμ. Αὐτός εἶναι ὁ σκοπός τῆς ἐπεκτάσεως τοῦ Μουσουλμανικοῦ τόξου. Latet anguis in herba. Εἶναι «ὄφεις, γεννήματα ἐχιδνῶν» (Ματθ. κγ΄ 33). Ἐλλοχεύουν σάν τήν Ὀχιά.

   Εἶναι καιρός νά καταλάβουν οἱ ἄσπονδοι σύμμαχοί μας, ὅτι μέ τόν τρόπο τους, ἐνισχύοντας τά τουρκικά σχέδια, τρέφουν τρομοκράτες, σάν τόν Ὀσάμα Μπίν Λάντεν καί σάν τούς σημερινούς Τζιχαντιστές, πού ἤδη στρέφονται ἐναντίον τους καί ἐναντίον τῆς πολιτισμένης(;) ἀνθρωπότητος, ἐναντίον τῆς ζωῆς καί τῆς ἐλευθερίας μας.

   Εἶναι καιρός, ὅλος ὁ πολιτισμένος κόσμος καί περισσότερο ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες καί κυρίως αὐτοί πού

Κυβερνοῦν αὐτόν τόν Τόπον, νά εἴμαστε ἄγρυπνοι καί προσεκτικοί καί ἕτοιμοι νά προστατεύσουμε τά δίκαιά μας. Νά προφυλασσόμεθα ἀπό τή δολιότητα τῶν γειτόνων μας, οἱ ὁποῖοι πάντοτε ἐνεργοῦν «κατ’ ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ». Λαχτάρα τους εἶναι νά ἐνταχθοῦν, «νά πατήσουν πόδι», στήν Εὐρώπη, μέ ἀπώτερο σκοπό τήν πραγματοποίησι τοῦ ὁράματός τους, νά ὑποτάξουν τόν κόσμο κάτω ἀπό τή Σημαία τοῦ Ἰσλάμ.

   Οἱ Ἑταῖροι μας στήν ΕΕ. εἶναι καιρός νά συνειδητοποιήσουν ὅτι οἱ Τοῦρκοι εἶναι ἀναξιόπιστοι, πιστοί στό Κοράνιον τοῦ Μίσους. Εἶναι στυγνοί ἐγκληματίες, ὑποκριτές, δόλιοι σέ κάθε τους σχέσι. Εἶναι ἐξολοθρευτές κάθε ἀνθρώπινης ἀξίας.

  Εἶναι καιρός ἡ Ἑνωμένη Εὐρώπη καί τά Ἡνωμένα Ἔθνη, νά ἐπέμβουν ἐνεργῶς καί νά ὑποχρεώσουν τήν Τουρκία νά σέβεται τό Διεθνές Δίκαιον καί νά τηρῇ τίς Διεθνεῖς Συμβάσεις.

          Καί κάτι ἄλλο θέλω νά διαμηνύσω ἀπό τή θέσι αὐτή στόν ἐξοχώτατο κ. Ταγίπ Ἐρντογάν. Θέλω νά συνειδητοποιήσῃ ὅτι τό ἄδικον δέν εὐλογεῖται. Καί ὅτι «Κύριος ὑπερηφάνοις ἀντιτάσσεται» (Ἰακ. δ΄ 6. Α΄ Πέτρ. ε΄ 5).

Ὁ Προφήτης Δαβίδ λέγει ὅτι ὁ ἄνομος «λάκκον ὤρυξεν καί ἀνέσκαψεν αὐτόν καί ἐμπεσεῖται εἰς βόθρον ὅν εἰργάσατο» (Ψαλμ. ζ΄ 16). Εἶναι ἀδήριτος Νόμος τοῦ Θεοῦ. Ὅποιος ἀνοίγει τό λάκκο καί τόν σκάβει βαθιά γιά τούς ἄλλους, θά πέσῃ ὁ ἴδιος μέσ’ στό Λάκκο πού ἄνοιξε. Ὁ Ἐρντογάν προσπαθεῖ νά ἀποδείξῃ ὅτι εἶναι περισσότερο Τοῦρκος ἀπό τούς ἄλλους. Κυριεύεται ἀπό τόν Ἑωσφορισμό καί τό παίζει νέος Σουλτᾶνος. Μιμεῖται τόν Βαβυλώνιον Μονάρχην, τόν Ναβουχοδονόσορα, καί ὁδηγεῖ τή Χώρα του, ὅπως ἐκεῖνος, στόν ἀφανισμό. Καλόν εἶναι νά μήν ξεχνᾶ ὁ Ἐρντογάν τήν πρόρρησι τοῦ Ἡσαῒου:

 «Πῶς ἐξέπεσεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ ὁ ἑωσφόρος ὁ πρωῒ ἀνατέλλων; Συνετρίβει εἰς τήν γῆν ὁ ἀποστέλλων πρός πάντα τά ἔθνη. Σύ δέ εἶπας ἐν τῇ διανοίᾳ σου·  εἰς τόν οὐρανόν ἀναβήσομαι, ἐπάνω τῶν ἀστέρων τοῦ οὐρανοῦ θήσω τόν θρόνον μου, ...ἀναβήσομαι ἐπάνω τῶν νεφῶν, ἔσομαι ὅμοιος τῷ Ὑψίστῳ. Νῦν δέ εἰς ᾏδην καταβήσῃ καί εἰς τά θεμέλια τῆς γῆς» (Ἡσ. ιδ΄ 12-15).

 Παρβλ. Καί Λουκ. ι΄  18 ὅπου ὁ Κύριος βλέπει τόν συντριμμό  Τοῦ Σατανᾶ, τόν συντριμμό τοῦ Ἐγωϊσμοῦ: «Ἐθεώρουν τόν Σατανᾶν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα».

   Ὁ Ἀντίχριστος καί κάθε ἄνομος ἐργάτης τῆς ἀδικίας μέχρι σήμερα δέν ἐπέζησε, συνετρίβη, ὅπως ἡ παλαιά Βαβυλών. Τό ἴδιο θά συμβῇ καί στήν Τουρκία. Ἔφθασε τό τέλος της. Καί αὐτό δέν τό λέω ἐγώ, ἀλλά τό Πνεῦμα μέσα μου. Διότι τά ἔργα τῶν ἀσεβῶν δέν εὐωδοῦνται. Ἐξαφανίζονται οἱ ἀσεβεῖς καί τά ἔργα τους «ὡσεί χνοῦς ὅν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπό προσώπου τῆς γῆς» (Ψαλμ. α΄ 4 ).

   Ἐξ ἄλλου «Ὁ Ἐρχόμενος ἥξει καί οὐ χρονιεῖ» (Ἑβρ. ι΄ 37). «Ὁ γάρ καιρός ἐγγύς» (Ἀποκ. α΄ 3. κβ΄ 10). Μᾶς βεβαιώνει καί ὑπόσχεται ὅτι ἔρχεται ταχύ καί λέγει:

«Ἰδού ἔρχομαι ταχύ, καί ὁ μισθός μου μετ’ ἐμοῦ, ἀποδοῦναι ἑκάστῳ ὡς τό ἔργον ἔσται αὐτοῦ» (Ἀποκ. κβ΄ 12). Καί ὅταν ἔλθῃ σίγουρα θά συντρίψῃ τόν Ἀντίχριστο καί τούς ἀντίχριστους. Ὁ Κύριος τηρεῖ πάντοτε τίς ὑποσχέσεις Του (Ἑβρ. ι΄ 23). Θά ἔλθῃ  ὁ Κύριος καί «ἀναλώσει (τόν ἄνομον) τῷ πνεύματι τοῦ στόματος αὐτοῦ και καταργήσει τῇ ἐπιφανείᾳ τῆς παρουσίας αὐτοῦ» (Β΄ Θεσσαλ.  β΄ 8).

 

                          

                                                  

                                         

                   

   

 

                          

                                                  

                                         

                   

ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΛΛΑΔΑ

Κακοποίησις φρικτή καί ἀναίσχυντη

    Στήν ἐποχή μας, δυστυχῶς, χωρίς ντροπή καί μέ τρόπο φρικτό τά πάντα κακοποιοῦται τόσον, ὥστε καί αὐτές οἱ λέξεις νά χάνουν τό πραγματικό τους νόημα. Καί αὐτό ἀκόμη τό πιό ἱερό Ἀγαθόν, πού μᾶς χάρισεν ὁ Θεός, ἡ ἐλευθερία μας, βάναυσα κακοποιεῖται.

    Σωματικά, ψυχικά, ἠθικά, πνευματικά ἡ ἐλευθερία μας κακοποιεῖται καί μάλιστα ἀπό ἐκείνους, πού, μέ κηρύγματα φιγούρας,  ἰσχυρίζονται ὅτι εἶναι ὑπέρμαχοι τῆς ἐλευθερίας καί, χωρίς ντροπή, οἱ ἀνεγκέφαλοι, αὐτοαποκαλοῦνται «φωτιστές».

     Ἄνθρωποι χωρίς ὑπόληψι (Homines sine existimatione), μέ τό πρόσχημα ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι νά σκέπτονται, νά ὁμιλοῦν, νά γράφουν, νά στοχάζονται, ἐκφράζουν, χωρίς ντροπή, τούς αἰσχρούς καί ἀνέντιμους σταχασμούς τους καί, χωρίς νά σέβωνται τήν ἐλευθερίαν τῶν ἄλλων, ἀσκοῦν κάθε εἴδους πίεσι, κάθε ἐξαναγκασμό σωματικό, ψυχικό, ἠθικό, πνευματικό στούς συνανθρώπους τους, κουρελιάζοντας τήν προσωπικότητά τους, καταπατῶντας τήν ἐλευθερίαν τους.

    Εἶναι, δυστυχῶς, ἀρκετοί ἐκεῖνοι, πού μέ λόγους καί συγγραφές- ῥυπαρογραφήματα προσπαθοῦν βάναυσα νά ἀποπροσανατολίσουν τούς ἀνθρώπους καί μάλιστα τούς Νέους, γιά νά τούς κάνουν ἄβουλα ὄργανά τους. Προσπαθοῦν, οἱ ἀχρεῖοι, νά συντρίψουν μέσα στίς ψυχές τῶν Νέων μας τήν ἔννοια τοῦ Κύρους, τά Ἰδανικά τῆς ῥωμιοσύνης, τίς Ἀξίες τῆς ζωῆς. Προσπαθοῦν νά ξεριζώσουν μέσα ἀπό τά ἐσώτατα βάθη τῆς ψυχῆς τους τήν Πίστι στό Θεό καί τήν Ἀγάπη τους γιά τήν Πατρίδα, τή δοξασμένη πατρίδα τῶν πατρίδων, τήν Ἑλλάδα μας, χωρίς νά λογαριάζουν ὅτι, μέ τόν τρόπο τους αὐτό, προσβάλλουν τό πιό πολύτιμό τους Ἀγαθόν, τήν ἐλευθερία τους.

    Δράττομαι τῆς εὐκαιρίας ἐδῶ νά διακηρύξω καί  νά τονίσω ὅτι τά παιδιά μας, δόξα τῷ Θεῷ, σέ σύγκρισι μέ τίς Νεολαῖες ὅλου τοῦ κόσμου, διαφέρουν. Διακρίνονται γιά τίς ἀρετές τους. Ξεχωρίζουν ἀπό ὅλους γιά τήν λεβεντιά, γιά τή λεπτότητα καί τήν εὐγένειά τους. Εἶναι ἐπίσης Χριστιανοί Ὀρθόδοξοι καί ἀγαποῦν τήν Ἑλλάδα. Ἀνάμεσα στούς Νέους καί τίς Νέες μας  μπορεῖ νά ὑπάρχουν καί μερικοί ἀδύνατοι χαρακτῆρες, πού παρασύρονται ἀπό τά λαμόγια, ἀπό τούς ἀνεγκέφαλους ψευτοκουλτουριάρηδες καί τούς σκοταδιστές, καί, χωρίς νά τό καταλαβαίνουν, γίνονται ὑποχείρια τῶν ἐχθρῶν τῆς Πατρίδος. Στήν πλειοψηφία τους ὅμως οἱ Νέοι καί οἱ Νέες μας εἶναι πιστοί στίς Ἀρχές καί τά Ἰδανικά τῆς φυλῆς. Ζητοῦν ἀπό μᾶς: Ἀλήθεια, Ἐντιμότητα, Εἰλικρίνεια. Ἀπεχθάνονται τήν Ψευτιά καί τήν ὑποκρισία. Ἀναζητοῦν πρότυπα ἁγίας ζωῆς καί δέν παρασύρονται ἀπό τούς Ἐφιάλτες, τούς Πήλιο-Γούσηδες,  τούς Ἰοῦδες, τούς προδότες τῆς Πατρίδος μας, καί δέν πέφτουν στίς παγίδες  αὐτῶν τῶν ἀθλίων.

Εἶναι καιρός τό Κράτος νά ἀναλάβῃ τίς εὐθύνες του. Καί τό τονίζω αὐτό, κρούω τόν Κώδωνα, γιατί τά τελευταῖα χρόνια, ὅλες οἱ Κυβερνήσεις, μέ τήν κακοδιοίκησι καί τά ἄνομα Νομοθετήματά τους ὄχι μόνον δέν ὑπερασπίζονται, ἀλλά πρσβάλλουν τήν ἐλευθερία καί τήν Δημοκρατία καί προσπαθοῦν νά προσηλυτίζουν τά παιδιά μας στήν ἀθεῒα καί τήν ἀνηθικότητα, ἐκμεταλλευόμενοι τήν ἀθωότητά τους.

   Ἐπιτρέπεται ὁ δυνατός νά ἐκμεταλλεύεται τόν ἀδύνατο, μέ τόν ἰσχυρισμό ὅτι  εἶναι ἐλεύθερος καί ὡς ἐλεύθερος μπορεῖ νά κάνῃ ὅ,τι θέλει; Ἐπιτρέπεται νά ποδοπατῇ καί νά ὑποδουλώνῃ ὁ προϊστάμενος τόν ὑφιστάμενο, ὁ ἐργοδότης τόν ἐργάτη, ὁ ἐγγράμματος τόν ἀγράμματο, ὁ πλούσιος τόν πτωχό, ὁ ἡλικιωμένος τόν ἀνήλικο, μέ τόν ἰσχυρισμό ὅτι εἶναι ἐλεύθερος καί μπορεῖ νά κάνῃ ὅ,τι θέλει; Ἐπιτρέπεται ὁ ἕνας νά μή σέβεται τήν τιμή καί τήν ὑπόληψι τοῦ ἄλλου καί τήν οἰκογενειακή του γαλήνη; Ἐπιτρέπεται νά ἐμπαίζῃ, νά χλευάζῃ, νά εἰρωνεύεται, νά ὑβρίζῃ καί μέ ἕνα λόγο νά προσβάλῃ τήν Πίστι τῶν συνανθρώπων του; Ἐπιτρέπεται   σέ μιά σωστή, ὑγιῆ Δημοκρατία νά ὑπάρχουν ἄνθρωποι ἀναιδεῖς,  ἄνθρωποι, πού  προσβάλουν  τήν αἰδώ, τήν ἠθική, τήν Τάξι, καί νά μένουν ἀτιμώρητοι μέ τόν ἰσχυρισμό ὅτι εἶναι ἐλεύθεροι;  

   Ὁ ἄνθρωπος εἶναι γεννημένος ἐλεύθερος. Ὁ Πανάγαθος μᾶς ἐδημιούργησε «κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν Αὐτοῦ».  Δηλαδή «μέ νοῦν καί ἐλευθερίαν». Καί ὁ καθένας μας καλεῖται νά κάνῃ καλή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας του. Νά διακρίνῃ τό Καλόν ἀπό τό Κακόν καί νά ἐκλέγῃ ἐλεύθερα καί ἀβίαστα τό Καλόν.
Δέν ἐπιτρέπεται νά θανατώνῃ, σωματικά, ἠθικά, πνευματικά, ὁ ἕνας τόν ἄλλον, μέ τόν ἰσχυρισμό ὅτι εἶναι ἐλεύθερος νά κάνῃ ὅ,τι θέλει.

     Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου εἶναι σχετική, ἔχει ὅρια, τά ὁποῖα κανείς, ἀπολύτως κανείς,  δέν ἐπιτρέπεται νά τά ὑπερβαίνῃ.  

     Κάθε ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος νά κάνῃ τό κάθε τί, πού δέν βλάπτει τόν ἄλλον. Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἑνός δηλαδή ἔχει ὅρια τήν ἐλευθερίαν τοῦ ἄλλου.

      Ἡ ὑπέρβασις τῶν ὁρίων τῆς ἐλευθερίας ἀπό ὁποιονδήποτε κοινωνό εἶναι ἐγκληματική ἐνέργεια κατά τῆς Ἀρχῆς τῆς ἐλευθερίας. Ἀνατρέπει αὐτήν καθ' ἑαυτήν τήν ἐλευθερίαν καί προκαλεῖ κοινωνικήν ἀναταραχήν, σύγχυσιν καί δυσαρμονίαν.

       Ἡ ὑπέρβασις τῶν ὁρίων τῆς ἐλευθερίας εἶναι ἀσυδοσία. Εἶναι ὑποκατάστασις τοῦ ἀγαθοῦ τῆς ἐλευθερίας μέ τό χειρότερο κακόν. Διότι   ὅπου  ἡ ἀσυδοσία, ἐκεῖ ἡ αὐθαιρεσία καί πᾶν φαῦλον πρᾶγμα.

        Ἡ Οἰκουμενική Διακήρυξις τῶν δικαιωμάτων τοῦ Ἀνθρώπου καί τοῦ Πολίτου (10-12-1948) τονίζει ὅτι:

        «Τό ἄτομον ὑπόκειται σέ περιορισμούς κατά τάς ἀπαιτήσεις τῆς Ἠθικῆς, τῆς Δημοσίας Τάξεως καί γενικῶς τῆς εὐημερίας μιᾶς δημοκρατικῆς Κοινωνίας».
          Τό Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος κατοχυρώνει τήν ἐλευθερία τοῦ Τύπου, ἀλλά τονίζει ὅτι «Ἐπιτρέπεται κατ' ἐξαίρεσιν ἡ κατάσχεσις Ἐντύπων μετά τήν δημοσίευσιν α)Ἕνεκα προσβολῆς τῆς Χριστιανικῆς καί πάσης ἄλλης γνωστῆς Θρησκείας». Ὁμοίως ἐπιτρέπεται ἡ κατάσχεσις  δ) Ἕνεκα ἀσέμνων δημοσιευμάτων προσβαλλόντων καταφανῶς τήν δημοσίαν αἰδώ, κατά τάς ὑπό τοῦ νόμου ὁριζομένας περιπτώσεις» κλπ. Παλαιότερη Διάταξις ὥριζεν ὅτι «Ἐπιτρέπεται νά ληφθῶσι διά νόμου  ἰδιαίτερα κατασταλτικά  μέτρα πρός καταπολέμησιν τῆς ἐπικινδύνου εἰς τό ἦθος τῆς νεότητος φιλολογίας».
     Ἐπίσης τό ἰσχύον Σύνταγμα(Ἄρθρον 16 παρ. 2) ὁρίζει ὅτι «Ἡ  παιδεία ἀποτελεῖ βασική ἀποστολή τοῦ Κράτους καί ἔχει σκοπό  τήν ἠθική, πνευματική, ἐπαγγελματική καί φυσική ἀγωγή τῶν Ἑλλήνων, τήν ἀνάπτυξη τῆς ἐθνικῆς καί θρησκευτικῆς συνείδησης καί τή διάπλασή τους σέ ἐλεύθερους καί ὑπεύθυνους πολίτες».
    Καί ἐρωτῶ· Τά κατά παράβασιν τοῦ θείου καί τοῦ  ἀνθρωπίνου Δικαίου Νομοθετήματα, ὅπως π.χ.

      

    Ἡ νομιμοποίησις τῶν ἐξωγαμικῶν σχέσεων,
Ἡ νομιμοποίησις τῶν ἀμβλώσεων, ὁ σφαγιασμός τῆς ἀθωότητος,
Τό Αὐτόματο Διαζύγιον,
Ὁ Πολιτικός Γάμος καί
Τό «Σύμφωνον Συμβίωσης τῶν Ὁμοφυλοφίλων» κ.ἄ. εἶναι προϊόντα τῆς καλῶς ἐννοουμένης ἐλευθερίας  καί ἐπιτυγχάνει δι' αὐτῶν τό Κράτος τήν ἀνάπτυξιν τῆς Ἐθνικῆς καί Θρησκευτικῆς συνειδήσεως τῶν Ἑλληνοπαίδων καί τήν διάπλασίν τους σέ ἐλευθέρους καί ὑπευθύνους πολίτες;
Τί θέλουν; Νά μετουσιώσουν τόν Παράδεισο τῆς Ἑλλάδος σέ χοιροστάσι; Θέλουν νά μετατρέψουν τήν Πατρίδα μας σέ Σόδομα καί Γόμορα;

     Δέν καταλαβαίνουν οἱ ὑπεύθυνοι τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας καί Θρησκευμάτων ὅτι, μέ τίς προσπάθειες  Καταργήσεως τῆς Προσευχῆς καί τῶν ὀρθοδόξων χριστιανικῶν Μαθημάτων στά Ἑλληνικά Σχολεῖα, παραβαίνουν θεμελειώδεις Διατάξεις τοῦ Συντάγματος, ἐξοργίζουν τά παιδιά μας καί τά στεροῦν ἀπό  «τά Φρένα τῆς Ζωῆς»;
    Δέν θἄπρεπε, ἀντί νά ἀσχολοῦνται μέ τίς «ἄκαρπες συκιές» καί μέ τή νομιμοποίησι τῆς διαστροφῆς τους, νά φροντίσουν, πρίν νά εἶναι ἀργά, νά λύσουν τό ὀξύ Δημογραφικό πρόβλημα τῆς Πατρίδος μας; Ἐπίσημες στατιστικές διαπιστώνουν ὅτι καθημερινά μειώνεται ὁ πληθυσμός τῆς Ἑλλάδος. Εἶναι περισσότεροι οἱ θάνατοι ἀπό τίς γεννήσεις. Καί ἐνῶ θἄπρεπε νά ἐνισχύονται οἱ πολύτεκνες Οἰκογένειες καί νά μή ὑποφέρουν ἀπό τή βάναυση φορολογία, τό Κράτος, μέ τό πρόσχημα τῆς ἐλευθερίας, ἀσχολεῖται μέ τήν προστασία τῶν παρασιτικῶς διαβιούντων ἀνάμεσά μας  ὁμοφυλοφίλων καί μέ τή διαστροφή τους. Αὐτοί θά ἐπανδρώσουν τό Στρατό μας σέ μιά δύσκολη ὥρα;

      Τί ἐπιδιώκουν, οἱ ἐραστές τῆς κακῶς ἐννοουμένης ἐλευθερίας, νά καταντήσουν τήν Πατρίδα μας ἕνα μεγάλο Γηροκομεῖο ἤ ἕναν τόπο μέ ἄκαρπες συκιές;  
    

              Ἡ συκή ξηραίνεται διά τήν ἀκαρπίαν καί συμβολίζει τούς ἀνθρώπους,
                      πού δέν φέρουν  καρπούς.

         Εἶναι καιρός  νά παύσουμε νά κακοποιοῦμε τήν ἐλευθερία. Εἶναι καιρός νά προσέξουμε μήπως ἐκλάβουμε τήν ἐλευθερία, πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός, γιά νά ζοῦμε σύμφωνα μέ τίς ἐπιθυμίες τῆς σαρκός. Νά προσέξουμε  νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον, νά  σεβώμαστε ὁ ἕνας τήν ἐλευθερίαν τοῦ ἄλλου καί νά ὑπηρετοῦμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον μέ τή γνήσια χριστιανική ἀγάπη(πρβλ. Γαλάτ. ε΄13).
       Εἶναι καιρός νά προβάλουμε πρότυπα ἁγίας ζωῆς, στούς Νέους  καί στίς Νέες μας καί νά δημιουργήσουμε τίς  κατάλληλες προϋποθέσεις στόν τόπο μας, ὥστε νά μή μεταναστεύουν τά παιδιά μας στό Ἐξωτερικό καί νά ρημάζῃ ὁ τόπος. Ἡ Νεολαία μας, μέ τή λεβεντιά της καί τήν ἀγάπη της  γιά τήν Ἀλήθεια εἶναι τό Μέλλον τῆς Ἑλλάδος.
       Πρέπει νά καταλάβουν οἱ  Ἁρμόδιοι, ὅτι μέ τό ἄδικο καί ἀνήθικο Δίκαιο, μέ «τά Σύμφωνα Συμβίωσης», μέ τήν ἀσυδοσία καί τή φαυλότητα, δέν πάει μπροστά ἡ Χώρα. Οἱ Νέοι καί οἱ Νέες μας, τά παιδιά μας, δέν τρέφονται μέ τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία. Ἔχουν στήν καρδιά τους τόν ΧΡΙΣΤΟ, πού εἶναι 

  «τό ὑπέρτατον Ἀγαθόν», τό Bene  supremo. Αὐτόν πού, ἀναμφισβήτητα, εἶναι «ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή , τό Φῶς καί ἡ Εἰρήνη τοῦ κόσμου». Αὐτόν πού εἶναι τό μοναδικό καταφύγιον ὅλων μας, εἶναι πάντοτε κοντά μας καί δέν μᾶς ἔχει ἀπογοητεύσει ποτέ. Τά παιδιά μας δέν δέχονται πιά τά κηρύγματα «φιγούρας». Δέν παρασύρονται  πιά ἀπό  «τά λαμόγια» καί   τούς ψευτοκουλτουριάρηδες οὔτε καί ἀπό τά κηρύγματα ἀθεῒας.
      Εἶναι καιρός νά παύσῃ στήν Πατρίδα μας, τή δοξασμένη Ἑλλάδα, ἡ τόσο φρικτή Κακοποίησις τῆς Ἐλευθερίας καί νά τιμωρῆται «ἡ ὕβρις».
        Εἶναι καιρός νά καθαρίσῃ ἡ Ἑλλάδα ἀπό «τήν κόπρο τοῦ Αὐγείου», ἀπό τή σαπίλα καί τή λάσπη καί ἀπό τήν ἀναισχυντία, τήν ξετσιπωσιά, ὑπό τό πρόσχημα τῆς ἐλευθερίας.
       «Ἔξω», ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα,«ἔξω οἱ κύνες καί οἱ φαρμακοί καί οἱ πόρνοι καί οἱ φονεῖς καί οἱ εἰδωλολάτραι καί πᾶς ὁ φιλῶν καί ποιῶν ψεύδος» (Ἀποκ. κβ΄15). Αὐτή εἶναι καί ἡ λαχτάρα  τῶν παιδιῶν μας, πού διψοῦν γιά Ἀλήθεια,Ἐντιμότητα, Γνησιότητα καί Εἰλικρίνεια.
Νά κατανοήσουμε ὅλοι τό βαθύ νόημα τῆς ἐλευθερίας καί, ὡς  ὄντως ἐλεύθεροι,  νά λυτρωθοῦμε ἀπό τά Πάθη καί τίς Κακίες μας, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Χριστό καί νά ἀκολουθήσουμε τά ματωμένα Χνάρια Του.

.

   

Ο ΑΓΙΟΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ Ο ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΗΣ ΤΡΥΦΕΡΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

Πρότυπον ἁγίας  ζωῆς.

Στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας,

στή διεφθαρμένη ἐποχή μας.

     « Ἐκ  κοιλίας μητρός ἡγιασμένος» ὁ Ἅγιος Στυλιανός, ἀπό τήν τρυφερή του ἀκόμη ἡλικία, ἀκολούθησε «τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ» (παρβλ. Α΄Πέτρ. β΄ 21).

       Πίστεψε, μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς του, στό Χριστό.        Ἀγάπησε τόν Κύριο, τόν Λυτρωτή, Τόν λάτρεψε «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ»(Ἰωάν. δ΄ 24). Δέχθηκε στήν καρδιά του τό Χριστό καί  ἔκαμε πρᾶξι τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του.

      Κατενόησε «τό βραχύ τῆς ζωῆς» καί  τή ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων.
Κατενόησε δηλαδή α) ὅτι κάθε ἄνθρωπος «γυμνός ἐξέρχεται ἐκ τῆς κοιλίας τῆς μητρός του καί γυμνός πάλιν ἐπιστρέφει εἰς τήν γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθη» (παρβλ. Ἰώβ  α΄ 21. Γενέσ. γ΄19), β) ὅτι  εἰς τήν ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου γῆν, εἰς τήν ὁποίαν ἐγκατέστησεν ὁ Θεός τόν ἄνθρωπον(Γενέσ. γ΄ 24), σ'  αὐτήν τήν παροικία, εἶναι μέ ἡμερομηνίαν λήξεως «ἕως  ὅτου ἐπιστρέψει εἰς τήν γῆν, ἐξ ἧς ἐλήφθη»(Γενέσ. γ΄19).  Ὅτι ὅλοι  εἴμαστε «πάροικοι καί παρεπίδημοι» (Ψαλμ. 38, 13), προσωρινοί, διαβάτες. Καί γ) ὅτι «πάντα ματαιότης τά ἀνθρώπινα ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετά θάνατον» καί ὅτι «οὐ παραμένει ὁ πλοῦτος, οὐ συνοδεύει ἡ δόξα... πάντα κόνις, πάντα τέφρα, πάντα σκιά, ὅσα οὐχ ὑπάρχει μετά θάνατον», ὅπως λέγει ὁ ἱερός Δαμασκηνός.
        Ὁ Ἅγιος Στυλιανός ἀπό τήν τρυφερή του ἀκόμη ἡλικία συνειδητοποίησε ὅτι ὁ Χριστός καί μόνον Αὐτός εἶναι τό ὑπέρτατον Ἀγαθόν (τό Bene supremo), Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι τό Ἕν, τό ὁποῖον ἔχουμε χρεία (Λουκ. ι΄ 42), Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι «ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια καί ἡ Ζωή» (Ἰωάν. ιδ΄ 6),
ὅτι Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι «ἡ ζωή ἡμῶν» (Κολοσ. γ΄4) καί «ἡ εἰρήνη ἡμῶν» (Ἐφεσ. β΄14) καί ὅτι «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς» (Πράξ. δ΄ 12). Γι' αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο ἀφοσιώθηκε στό Χριστό καί ἀκολούθησε τά ματωμένα Χνάρια Του.






              «Ὁ  Ἄρχων τῆς εἰρήνης καί  Σωτήρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν»

Ἐραστής τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, ὁ Ἅγιος ἀπεφάσισε  νά γίνῃ τέλειος καί τήρησε ἐπακριβῶς τήν ἐντολή τοῦ Κυρίου, πού εἶπε: «Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς, καί ἕξεις θησαυρόν ἐν οὐρανῷ, καί δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Ματθ. ιθ΄ 21). Διεμοίρασε εἰς τούς πτωχούς τήν πατρικήν του περιουσίαν, ὅλον τόν πλοῦτον, πού κληρονόμησε ἀπό τούς γονεῖς του. Ἀνέβασε  τούς θησαυρούς του εἰς τόν οὐρανόν ἐκπληρῶν τό πρόσταγμα τοῦ Κυρίου, πού λέγει: «Μή θησαυρίζετε θησαυρούς ἐπί τῆς γῆς...», ἀλλά «Θησαυρίζετε ὑμῖν θησαυρούς ἐν οὐρανῷ, ὅπου οὔτε σής, οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καί ὅπου κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδέ κλέπτουσιν. Ὅπου γάρ ἐστιν ὁ θησαυρός ὑμῶν, ἐκεῖ ἔσται καί ἡ καρδία ὑμῶν» (Ματθ. στ΄ 19-21).
     Ὁ Ἅγιος εἶχε παραδώσῃ τήν καρδιά του στό Χριστό ἀπό τήν τρυφερή του ἡλικία, καί εὐθύς ἐξ ἀρχῆς «ἐσκόρπισεν, ἔδωκε τοῖς πένησιν τόν πλοῦτον του. Ἡ δικαιοσύνη του, ἡ ἀμοιβή του γιά τήν ἀρετήν του αὐτήν, θά εἶναι αἰωνία καί ἡ δύναμίς του θά ἀνυψωθῇ εἰς μέγα ὕψος δόξης» (Ψαλμ. 111,9. Β΄ Κορινθ. θ΄ 9).
     Ὁ Ἅγιος ἀφιερώνεται  εἰς τήν ἐπιμέλειαν καί τήν τελείωσιν τῆς ψυχῆς. Ἐξετάζει μόνον  «τί ἐστιν εὐάρεστον τῷ Κυρίῳ» (Ἐφεσ. ε΄ 10) καί φροντίζει, μέ ἐπίπονες ἀσκήσεις καί μέ θεῖον ζῆλον , νά  κατακτήσῃ τάς ἀρετάς. Γι' αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο ἀπέφευγε κάθε ἐμπόδιον καί, φλεγόμενος ἀπό θεῖον ἔρωτα, ἐπιζητοῦσε νά εὑρίσκεται μόνος μέ μόνον τόν Θεόν καί ἀδιαλείπτως νά συνομιλῇ μέ τόν Κύριο. «Νεκρώνει τά μέλη αὐτοῦ τά ἐπί τῆς γῆς» (Κολοσ. γ΄5). «Σταυρώνει», ὡς πιστός Μαθητής τοῦ Χριστοῦ, «τήν σάρκα  σύν τοῖς παθήμασι καί ταῖς ἐπιθυμίαις» (Γαλάτ. ε΄ 24). Ἀπεκδύεται
(ξεντύνεται) τό ἔνδυμα τῆς φθορᾶς, ἀποβαλλει ὡς ἄλλο ρυπαρό ἔνδυμα  «τόν παλαιόν ἄνθρωπον σύν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ» (Κολοσ. γ΄ 9) καί ἐνδύεται τό ἔνδυμα τῆς καθαρότητος, τῆς ἁγνότητος, τῆς ἁγιότητος. Ἐνδύεται τό ἔνδυμα τῆς ἀφθαρσίας (Α΄ Κορινθ. ιε΄ 53), «ἐνδύεται  τήν ἐξ ὕψους δύναμιν» (παρβλ. Λουκ. κδ΄ 49), «περιβάλλεται βύσσινον λαμπρόν καθαρόν» ( παρβλ. Ἀποκ. ιθ΄ 8, 14).
«Ἐνδύεται τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν» (Ρωμ. ιγ΄14. παρβλ.Γαλάτ. γ΄ 27. Ἐφεσ. δ΄ 24). Ἐνσαρκώνει τάς ἀρετάς,  τήν ὀρθόδοξον πίστιν, τήν γνησίαν ἀγάπην, τήν ἄκραν ταπείνωσιν, τήν Καλωσύνη καί γίνεται γιά ὅλους μιά ζεστή, πολύ ζεστή ἀγκαλιά. Γίνεται πρότυπον ἁγίας ζωῆς,  ὁ Ἅγιος  Στυλιανός. Γίνεται στήλη ἔμψυχος τῆς ἐγκρατείας, στῦλος ἄσειστος τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ Κύριος τόν στεφανώνει  μέ τό στεφάνι τῆς ἀφθαρσίας καί μέ τό χάρισμα καί τή δύναμι νά θεραπεύῃ ἀνίατες ἀσθένειες. Τόν ἀναδεικνύει προστάτην τῆς τρυφερῆς ἡλικίας, τῶν νηπίων καί τῶν βρεφῶν καί τῶν κυοφορούμενων. Ὅλοι οἱ πιστοί γνωρίζουν ὅτι ὁ Ἅγιος Στυλιανός ὁ Παφλαγών θεράπευε καί θεραπεύει τά Βρέφη καί τά Παιδιά ἐκείνων πού τόν παρακαλοῦν μέ πίστι.

      Ἡ Ἐκκλησία μας τιμᾶ τήν μνήμην του τήν 26ην Νοεμβρίου καί  προβάλλει τόν Ἅγιον ὡς πρότυπον πρός μίμησιν, σέ ὅλους ἐκείνους πού ὕψωσαν σέ θεότητα καί λατρεύουν τό Βόρβορο, τό Χρῆμα, τόν Μαμωνᾶ, τόν Διάβολον.
       Ὁ Ἅγιος, μέ τήν πρᾶξι  τῆς ζωῆς του, μᾶς διδάσκει ὅτι μποροῦμε, ἄν θέλουμε, νά λυτρωθοῦμε ἀπό τή δουλεία τῆς φθορᾶς καί νά ἀξιωθοῦμε νά λάβουμε μέρος εἰς τήν ἐλευθερίαν τῆς δόξης τῶν τέκνων τοῦ Θεοῦ (πρβλ. Ρωμ. η΄ 21).
       Στό χέρι μας εἶναι νά ἀποτινάξουμε τή λάσπη, πού κατακλύζει τήν ψυχή μας, νά καθαρίσουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό κάθε ἀκάθαρτη καί ὑλική ἡδονή, «νά καθαρίσωμεν ἑαυτούς ἀπό παντός μολυσμοῦ σαρκός καί πνεύματος, ἐπιτελοῦντες ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ» (Β΄ Κορινθ. ζ΄ 1). Δέν εἴμαστε μόνοι. Εἶναι μαζί μας ὁ Λυτρωτής καί μᾶς καλεῖ κοντά Του.  Εἶναι ἄπειρον ἔλεος. Καιρός νά ἐπιστρέψουμε, εἰλικρινά μετανοιωμένοι, στήν Πηγή τῆς Ζωῆς.  Ὁ Ἅγιος Στυλιανός μᾶς καλεῖ. Ὁ  Χριστός ἄνοιξε τίς Πύλες τοῦ Οὐρανοῦ, «ἵσταται ἐπί τήν θύραν καί κρούει ...» καί μᾶς περιμένει. Καιρός νά ἐπιστρέψουμε, πρίν νά εἶναι ἀργά...
 

                              

Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΣΤΟ ΝΑΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΑΘΥΤΕΡΟ ΝΟΗΜΑ ΤΗΣ

Ἐγερτήριον σάλπισμα ἐξόδου τοῦ λαοῦ

τοῦ Θεοῦ ἀπό τή σημερινή Βαβυλῶνα  

                            

                                                    « Ὁ καθαρώτατος ναός τοῦ Σωτῆρος,

                                                        ἡ  πολυτίμητος παστάς καί Παρθένος,

                                     τό ἱερόν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ,

                                     σήμερον εἰσάγεται, ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου,

                                     τήν χάριν συνεισάγουσα τήν ἐν Πνεύματι

                                     θείῳ· ἥν  ἀνυμνοῦσιν Ἄγγελοι Θεοῦ·

                                     αὕτη ὑπάρχει σκηνή ἐπουράνιος».
                                        (Κοντάκιον τῆς Ἑορτῆς τῆς εἰσόδου τῆς Θεοτόκου στό Ναό).

  Ἡ ἁγνή καί ἄσπιλος Παρθένος ὁδηγεῖται καί εἰσάγεται εἰς τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ, ἀπό τούς εὐσεβεῖς γονεῖς της. Ὁ Ἰωακείμ καί ἡ Ἄννα γνωρίζουν πολύ καλά ὅτι ἡ κόρη τους, τό παιδί τους, ὅπως καί κάθε παιδί εἶναι δῶρον τοῦ Θεοῦ. Τό ἀφιερώνουν στό Θεό. Τό ἐναποθέτουν στά παντοδύναμα χέρια Του, γιά νά τό προστατεύσουν ἀπό κάθε κίνδυνον, ἀπό κάθε κακό. Καί ὁ Θεός βλέπει τήν πίστι τους, γνωρίζει τήν ἀγάπη τους, βραβεύει τήν ἀρετή τους, δέχεται τό δῶρον τους καί προσφέρει ἄφθονη τή Χάρι Του καί τήν παντοδύναμη προστασία Του στό παιδί τους.
      Στό Ναό τοῦ Θεοῦ, στό θεῖο καί πνευματικό αὐτό ἐργαστήριον, «ὑπό τήν κραταιάν χεῖρα τοῦ Θεοῦ» (Α΄ Πέτρ. ε΄ 6), ἡ ταπεινή Παρθένος  μελετᾶ, μέρα καί νύκτα, τόν πανάγιον Νόμον Του, μαθαίνει νά ὑπακούῃ στό θεῖον Θέλημα,  νά λατρεύῃ τόν Κύριον «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» καί νά ἀγαπᾷ τούς ἀνθρώπους.
     Μέσα ἐκεῖ στό χῶρο τῆς ἀφιερώσεως, μαθαίνει νά ξεχωρίζῃ τό καλό ἀπό τό κακό, τό μαῦρο ἀπό τό ἄσπρο, τό φῶς ἀπό τό σκοτάδι, τή ζωή ἀπό τό θάνατο. Μαθαίνει ὅτι τό πιό τρανό, τό πιό μεγάλο, τό πιό πολύτιμο πρᾶγμα στόν ἄνθρωπο εἶναι ἡ ἁγνότητα. Καί ἔτσι ἀναδεικνύεται:
«ἡ μόνη ἐν γυναιξίν εὐλογημένη καί καλή»,
«ἡ ὑψηλοτέρα τῶν οὐρανῶν καί
καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν»,
«τῶν ἁγίων ἁγιωτέρα καί τῶν φιλοθέων φιλοθεωτέρα».
«Ὁ καθαρώτατος ναός τοῦ Σωτῆρος,
ἡ πολυτίμητος παστάς (ὁ πολυτίμητος νυμφικός θάλαμος),
ἡ ἁγνή, ἡ  ἄσπιλος καί ἀμόλυντος Παρθένος, πού καταξιώνεται νά δεχθῇ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί τήν ἐπισκίασιν τῆς Δυνάμεως τοῦ Ὑψίστου (Λουκ. α΄ 35), νά γεννήσῃ τόν Υἱόν καί Λόγον τοῦ Θεοῦ, νά γίνῃ ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου, ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς, ἡ Μητέρα τοῦ Φωτός, ἡ Μητέρα ὅλων μας. Νά γίνῃ τό ἱερόν θησαύρισμα τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.

   

         Χάρις εἰς τήν φωτεινή καθοδήγησι τῶν εὐσεβῶν γονέων της, ἡ Παρθένος Μαρία κατενόησεν ὅτι «ἑνός ἐστι χρεία»· καί τήν ἀγαθήν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ' αὐτῆς» (πρβλ. Λουκ. ι΄ 42). Εἰσάγεται εἰς τόν Ναόν, καί ἀνατρέφεται μέ τά θεῖα νάματα τῆς Πίστεως στόν ἕνα καί μόνον ἀληθινόν Θεόν καί γίνεται Παναγία.
      Ἐκεῖ, εἰς τά Ἅγια τῶν Ἁγίων, ὅπου τήν ὡδήγησαν οἱ γονεῖς της,  ἡ Παρθένος στάθηκε ἀμετακίνητη, πιστή στίς αἰώνιες καί ἀναλλοίωτες Ἀρχές, στίς Ἐντολές τοῦ Θεοῦ καί ἀνεδείχθη Φωτεινή  Λυχνία καί Στάμνος χρυσή, «μάννα φέρουσα, τό γλυκαῖνον τά τῶν εὐσεβῶν αἰσθητήρια», «Σκέπη τοῦ κόσμου πλατυτέρα νεφέλης», «Κλῖμαξ ἐπουράνιος, δι' ἧς κατέβη ὁ Θεός, Γέφυρα μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν» Καί πάνω ἀπό ὅλα στοργική Μητέρα.

        Ἐάν ὅλοι οἱ γονεῖς, οἱ διδάσκαλοι καί οἱ πνευματικοί συνειδητοποιήσουν τό βαθύτερο νόημα τῆς Ἑορτῆς τῆς εἰσόδου τῆς Παρθένου, θά μπορέσουν, μέ τή χάρι τοῦ Θεοῦ, νά ἀλλάξουν πολύ σύντομα τή μορφή τῆς ζωῆς καί, ἀπό κόλασι πού ἔχει γίνει, νά τή μεταβάλουν, στ' ἀλήθεια, πολύ σύντομα, σέ ἕναν ἀληθινόν Παράδεισον.
       Εἶναι καιρός νά ἀκούσουμε τή στοργική προσταγή τοῦ Θεοῦ, πού μᾶς καλεῖ κοντά Του. Νά ἀκούσουμε τήν ἐκ τοῦ Οὐρανοῦ φωνήν τήν λέγουσαν: «ἔξελθε ἐξ αὐτῆς (τῆς Βαβυλῶνος) ὁ λαός μου, ἵνα μή συγκοινωνήσητε ταῖς ἁμαρτίαις αὐτῶν...» (Ἀποκ.ιη΄4) 
      Ἡ Εἴσοδος τῆς Θεοτόκου εἰς τόν Ναόν νά λειτουργήσῃ στήν ψυχή μας, ὡς Ἐγερτήριον σάλπισμα ἐξόδου ὅλων μας ἀπό τήν Βαβυλῶνα καί εἰσόδου εἰς τόν Ναόν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.
       Σήμερα περισσότερο ἀπό κάθε ἄλλη ἐποχή, εἶναι ἀνάγκη νά σταθοῦμε ἀντίθετα πρός τό ὑλιστικό ρεῦμα τῆς σχιζοφρενικῆς μας ἐποχῆς, καί, πιστοί στίς αἰώνιες ἀλήθειες τοῦ Θεοῦ, στίς  ἀκατάλυτες Ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, νά ὁδηγήσουμε τά παιδιά μας κοντά στό Θεό, νά  τά εἰσαγάγουμε  στό Ναό καί νά τά ἀνατρέφουμε  ἐπιμελῶς, «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ. στ΄ 4), ὥστε νά λυτρωθοῦν ἀπό τό ἄγχος καί τήν ὀδύνη, πού φέρει στήν ψυχή  καί τή ζωή τους ὁ σκοταδισμός καί οἱ ἄθεοι σκοταδιστές τοῦ κόσμου τούτου, πού «ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄ Ἰωάν. ε΄19).
     Εἶναι καιρός, ἐμεῖς καί τά παιδιά μας,  νά ταπεινωθοῦμε «ὑπό τήν καραταιάν χεῖρα τοῦ Θεοῦ, ἵνα ἡμᾶς ὑψώσῃ ἐν καιρῷ» (παραβλ. Α΄ Πέτρ. ε΄ 6). Εἶναι καιρός νά λυτρωθοῦν τά παιδιά μας ἀπό τό Φόβο, πού  τά βασανίζει στή ζωή τους, νά βροῦν, τόν ὀρθό προσανατολισμό, νά ξεφύγουν ἀπό τίς μηδενιστικές ἀντιλήψεις, ἀπό τόν Μηδενισμό, ἀπό τήν ἀπαξίωσι τῶν Ἀξιῶν καί ἀπό τή μωρία τοῦ κόσμου τούτου, πού νεκρώνει τήν ψυχή, σκοτίζει τό νοῦ, παγώνει τήν καρδιά, ψήγει τήν ἀγάπη, ἀχρηστεύει τή ζωή καί κατακερματίζει τήν προσωπικότητα.
      Εἶναι καιρός ἡ εἴσοδος τῆς Παρθένου στό ναό νά γίνῃ εἴσοδος ὅλων μας, καί πάνω ἀπό ὅλα εἴσοδος τῶν παιδιῶν μας στό ναό. Εἴσοδος στήν ἀληθινή Θεογνωσία, γιά κάθε νέο καί γιά κάθε νέα.
      Εἶναι καιρός νά ἐκλέξουμε τό Ἕνα, τό ὑπέρτατον Ἀγαθόν, τό  bene supremo καί νά παρακαθήσωμε «παρά τούς πόδας τοῦ Ἰησοῦ ἀκούοντες τόν λόγον Αὐτοῦ» (παρβλ. Λουκ. ι΄ 39). Νά κάνουμε πρᾶξι τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του. Εἶναι ἀλήθεια ὅτι κάθε νεανική ψυχή, ὅταν ἔχῃ μέσα της τό Χριστό, εἶναι ἕνας πραγματικός παράδεισος.
      Ἐμπρός, λοιπόν, φίλοι μου, ἐξέλθετε ἀπό τή Βαβυλῶνα καί εἰσέλθετε εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ. Ἡ εἴσοδος εἰς τόν ναόν εἶναι ἐλευθέρα. Μακριά ἀπό κάθε Ψευτιά καί ὑποκρισία, μακριά  ἀπό κάθε  ἀπογοήτευσι, μακριά ἀπό κάθε ἀπάτη τοῦ κόσμου τούτου, ἄς εἰσέλθουμε εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ, στό χῶρο τῆς ἁγνότητος καί τῆς καθαρότητος.  Ὁ Χριστός μᾶς περιμένει καί «κρούει τήν θύραν...». Καιρός εἶναι νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό, νά γίνῃ ἡ ψυχή μας Κατοικητήριον καί Θρόνος Θεοῦ!