Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΗΝΗ ΜΑΣ
«Ὁ Χριστός, ἡ ζωή ἡμῶν»(Κολοσ.γ΄4)
«Αὐτός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν»(Ἐφεσ. β΄ 14).
«Αὐτός ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν»(Ἐφεσ. β΄ 14).
1. Ὁ Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρἠνη μας. «Ὁ Λόγος σάρξ
ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν»(Ἰωάν α΄ 14).Ἦλθε νά μᾶς συμφιλιώσῃ μέ τόν Θεό καί μεταξύ μας.Ἦλθε νά φέρει τήν Εἰρήνη Του στή γῆ καί στίς καρδιές μας. Κι' ὅμως ἡ ἀνθρωπότης δέν εἰρηνεύει, διότι δέν δέχεται τόν Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης(Ἡσ.θ΄6).
Ὁ Εὐαγγελιστής τῆς ἀγάπης, ὁ Ἰωάννης μᾶς πληροφορεῖ ὅτι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ « εἰς τά ἴδια ἦλθε, καί οἱ ἴδιοι αὐτόν οὐ παρέλαβον»(Ἰωάν. α΄ 11). Γι' αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο καί εἴμαστε ταραγμένοι.
Μετά τή σταυρική Του Θυσία καί τήν Ἀνάστασί Του ὁ Κύριος ἐρωτᾶ:
«Διατί τεταραγμένοι ἐστέ καί διατί διαλογισμοί ἀναβαίνουσιν ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν;»(Λουκ. κδ΄ 38) ὡσάν νά ἤθελε νά μᾶς πῆ:Ἔγινα ἄνθρωπος γιά χάρι σας, ἔγινα δοῦλος, σταυρώθηκα καί ἀναστήθηκα γιά χάρι σας.Τί ἄλλο νά κάμω γιά νά γαληνέψῃ ἡ ψυχή σας;
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἀνθρωπότης ἔφθασε στήν ἔσχατη ἀθλιότητα ἐξαιτίας τῆς ἀπιστίας μας, «διά τήν ἀπιστίαν ἡμῶν». Ὁ Κύριος κρούει τή θύρα, γιά νά ἀκούσουμε τή φωνή Του καί νά Τοῦ ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας, κι' ἐμεῖς δυστυχῶς κωφεύουμε, δέν ἀκοῦμε τόν πανάγιο, τόν γλυκύτερο κι' ἀπό τό μέλι λόγο Του,πού εἶναι τροφή καί τρυφή τῆς ψυχῆς,ἵαμα, θεραπεία. Καί, μέ λυσσώδη μανία, παραμένουμε «δέσμιοι τῆς γῆς», «κατάκοιτοι στή χώρα καί τή σκιά τοῦ θανάτου»(πρβλ.Ματθ. δ΄16). Παραμένουμε «δέσμιοι σκότους καί μακρᾶς πεδῆται (αἰχμάλωτοι) νυκτός»(Σοφ. Σολ.ιζ ΄2).
Γι' αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο καί εἴμαστε ταραγμένοι. Δέν ἡσυχάζουμε στιγμή. Μέρα καί νύχτα γεμίζει τήν ψυχή μας ἀγωνία. Εἴμαστε ἀνάστατοι, τρῶμε πικρό, ὀδυνηρό ψωμί «ἐσθίομεν ἄρτον ὀδύνης»(Ψαλμ. 126,2).Στίς καθημερινές μας σχέσεις,ξεχάσαμε πώς εἴμαστε ἀδελφοί, καί γίναμε λύκοι ὁ ἕνας γιά τόν ἄλλο(Homo hominis lupus), ὄρνεα ἁρπακτικά. Στρέφει ὁ ἕνας καί τρώγει τίς σάρκες του, κατασπαράσσει τίς σάρκες τοῦ ἀδελφοῦ του.
Γιατί ποιός μπορεῖ νά ἀρνηθῇ ὅτι ὁ ἄνθρωπος τρώγει τίς σάρκες του, κατατρώγει τόν ἀδελφό του;
Γιατί πῶς ἄλλως μπορεῖ νά χαρακτηρισθῇ ἡ συμπεριφορά τοῦ ἀνθρώπου ἐκείνου, πού ἐπιβουλεύεται τήν τιμήν καί τήν ἀξιοπρέπεια τῶν συνανθρώπων του, πού κουρελιάζει τήν προσωικότητά τους καί θίγει, μέ κάθε τρόπο, τήν ὑπόληψί τους ;
Γιατί, ἀλήθεια, δέν κατατρώγει τίς σάρκες του, δέν κατεσθίει ,
τόν ἀδελφό του, ἐκεῖνος, πού, μέ κάθε μέσο καί μέ κάθε τρόπο, φανερά ἤ κρυφά ὑπονομεύει τή θέσι καί ἀμαυρώνει τήν ἀξιοπρέπεια καί διαταράσσει τήν ἀτομική, τήν οἰκογενειακή καί τήν κοινωνική ζωή τοῦ συνανθρώπου του;
Ὅταν ἀμέσως ἤ ἐμμέσως ἀφαιρῆς τήν ἐλευθερία τοῦ συνανθρώπου σου, ὅταν μέ κάθε τρόπο τόν ἀδικῇς, τόν ἐκμεταλεύεσαι, τόν ὑβρίζῃς, ὅταν δέν τόν βοηθῇς στίς δυσκολες ὧρες τῆς ζωῆς του, ἀλλά ἀντίθετα προσπαθῇς νά τόν ρίξῃς σέ μεγαλύτερη δυστυχία, τότε δέν εἶσαι λύκος, δέν εἶσαι ἀνήμερο θηρίο, πού κατασπαράσσεις τόν συνάνθρωπό σου ;
Εἶναι φυσική συνέπεια τῆς κακῆς μας συμπεριφορᾶς, ἡ ταραχή.Μέ τήν κακή,τήν ἀνάρμοστη συμπεριφορά μας, οὔτε ἐμεῖς οἱ ἴδιοι ἠρεμοῦμε οὔτε γύρω μας προσφέρουμε γαλήνη.Τό ἀντίθετο μάλιστα συμβαίνει.Χωρίς πίστι στό Χριστό καί χωρίς ἀγάπη διαταράσσουμε, ἀνατρέπουμε, διαλύουμε κάθε εἰρηνική σχέσι, ἀφαιροῦμε μέσα ἀπό τή ζωή μας καί ἀπό τή ζωή τῶν ἄλλων τήν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ.
Πόση πικρία αἰσθάνεται ἡ ψυχή μας μπροστά σ' αὐτήν τήν τραγική πραγματικότητα !
Προσμένεις κατανόησι καί βρίσκεις παρανόησι σύγχυσι, ταραχή καί παρεξηγήσεις.
Προσμένεις συμπαράστασι, στηριγμό, ἀνακούφισι, καί συναντᾳς ἐχθρότητα καί ἐπιβουλή.
Προσμένεις τρυφερότητα καί δέχεσαι σκληρότητα καί περιφρόνησι.
Προσφέρεις στοργή καί δέχεσαι μαστίγωμα καί ἐμπαιγμό.
Προσφέρεις γνήσια ἀγάπη μέχρι σταυροῦ καί θανάτου καί ἀντικρύζεις μῖσος, χλευασμούς, ἐμπτυσμους καί κάθε εἴδους εἰρωνία.
Προσφέρεις εὐλογίες καί δέχεσαι κατάρες καί ἀναθέματα.
Ἡ ἀνθρωπότης,δυστυχῶς, ὀδυνᾶται. Μακριά ἀπό τήν Πηγή τῆς ζωῆς, τό Χριστό, γεύεται τά «ξυλοκέρατα» τῆς παραβατικῆς του συμπεριφορᾶς: Θλίψεις, στενοχώριες, δάκρυα, στεναγμοί, ἄγχος καί δυστυχία.Ἔκλυσις τῶν ἠθῶν, παραλυσία, ἐκτροχιασμός τῶν Νέων, ἀλλά καί τῶν μεγαλυτέρων ἀπό τίς αἰώνιες Ἀρχές τοῦ Εὐαγγελίου. Καθημερινά δράματα συνοδεύουν τόν σύγχρονον, τόν ταραγμένον ἄνθρωπο, πού μέ ὅλα τά μέσα τῆς τεχνολογικῆς του προόδου, δέν μπορεῖ νά ἠρεμίσῃ, δέν ἠμπορεῖ νά ἀναπαυθῇ.
Αὐτή εἶναι ἡ τραγική ἀλήθεια καί κανείς νουνεχής δέν ἀμφιβάλλει. Ἔχουμε ἐμπαγῆ «εἰς ἰλύν βυθοῦ». Δέν νομίζετε, φίλοι μου, πώς εἶναι καιρός, νά ἐπιστρέψουμε κοντά στόν Ἄρχοντα τῆς Εἰρήνης καί νά Τόν παρακαλέσουμε νά ἀνασύρῃ τήν ψυχή μας ἀπό τό βοῦρκο, νά καθαρίσῃ τήν καρδιά μας ἀπό τή λάσπη ;
Εἶναι ἀναμφισβήτητη ἀλήθεια ὅτι Αὐτός καί μόνον Αὐτός μπορεῖ, ὡς Παντοδύναμος, καί θέλει, ὡς Πανάγαθος, νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τό βοῦρκο μέσα στόν ὁποῖον ἔχουμε βυθισθῇ. Μόνον Αὐτός μπορεῖ καί θέλει νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τόν καθημερινό μας Θάνατο καί νά μᾶς δώσῃ ζωή.
Εἶναι καιρός, χωρίς χρονοτριβή, χωρίς δειλία καί προκατάλειψι, νά σταθοῦμε μπροστά στή ζωντανή, τήν ζοφερῆ, καθημερινή πραγματικότητα καί νά τή μελετήσουμε μέ μεγάλη προσοχή. Νά μελετήσουμε κάθε της πτυχή, κάθε της πεδίο, γιά νά βροῦμε τά αἴτια, πού προκαλοῦν τή τόση σύγχυσι, τήν τόση ταραχή. Εἶναι καιρός νά βροῦμε τά μέσα, πού θά μᾶς βοηθήσουν νά λυτρωθοῦμε, νά βροῦμε γαλήνη.
2.Γιατί εἴμαστε καθημερινά τόσο ταραγμένοι;
Νομίζω, φίλοι μου, πώς ὀφείλουμε νά ἀπαντήσουμε μέ εἰλικρίνεια σέ τοῦτο τό ἐρώτημα. Καί γιά νά ἀπαντήσουμε σωστά ἔχουμε ὅλοι ἀνάγκη νά ἔλθουμε σέ περισυλλογή καί αὐτοεξέτασι. Διότι μόνον μετά ἀπό ἕναν ἐνσυνείδητο αὐτοέλεγχον θά φθάσουμε σέ αὐτογνωσία.
Ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνάγκην νά ἐξετάσῃ ὁ καθένας προσεκτικά τόν ἑαυτό του, νά ἐλέγξῃ τίς σκέψεις του καί τίς ἐπιθυμίες του, τίς πράξεις του καί τήν ἐν γένει συμπεριφορά του, διότι μόνον ἔτσι θά μπορέσουμε νά διορθώσουμε τόν ἑαυτό μας καί τόν κόσμο μας.
Χρειάζεται ὅλοι μας, μέ καλή διάθεσι, μέ εἰλικρίνεια καί ἐντιμότητα, ὅση μᾶς ἔχει ἀπομείνει, νά σκύψουμε βαθειά μέσα στῆς ψυχῆς μας τά κατάβαθα, νά βροῦμε καί νά φονεύσουμε τόν Ὄφι, πού φωλιάζει μέσα μας καί θανατώνει τήν ψυχή μας. Καί «ἐκ βαθέων» νά ὁμολογήσουμε τήν ἁπλῆ καί μόνη ἀλήθεια.
Τήν ἀλήθεια ὅτι, ἡ σύγχυσις καί ἡ ταραχή, ὁ πόνος καί ἡ Ὀδύνη, οἰ Ἔριδες καί οἱ συμφορές, τά μίσοι καί οἱ διαιρέσεις, οἱ πόλεμοι καί οἱ ἀδικοσκοτωμοί, τό καθημερινό αἱματοκύλισμα καί ὅλα τά Κακά ὀφείλονται στήν ἀθέτησι τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
Ὀφείλονται στά Πάθη καί τίς Κακίες μας.Ὀφείλονται στόν Ἐγωϊσμό, στή φιλιδοξία, στή μεγαλομανία, στήν ἀλαζονία τοῦ βίου, στήν μνησικακία, στήν ἀκολασία , στήν πλεονεξία, στήν Εἰδωλολατρία.
Καί μέ μιά λέξι : Ὅλα ὀφείλονται στήν ἀπομάκρυνσί μας ἀπό τόν Οὐράνιο Πατέρα μας, ἀπό τόν Ἕνα καί Μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ἀπό τόν Πανάγιον Νόμον Του.
Εἶναι βεβαιωμένο ὅτι ἡ ὑπακοή εἶναι ζωή καί ἡ παρακοή θάνατος.Ἡ ἀπιστία, ἡ ἀνυπακοή, ἡ μή συμμόρφωσις μέ τίς ἀνώτερες πνευματικές Ἀξίες , μέ τίς αἰώνιες καί ἀναλλοίωτες Ἀρχές τῆς Ζωῆς, ἐπιφέρει ψυχικές διαταραχές, ἐσωτερική ἀκαταστασία.
Ἡ παράβασις τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ δημιουργεῖ μέσα στήν ψυχή καί τή ζωή μας, ἀναπόφευκτα, ταραχή, διαίρεσι, δυσαρμονία, κενό, χάος, ἀπροσδιόριστη μελαγχολία, διαρκῆ ἀθυμία καί συνεχῆ ἐκνευρισμό, πού συνοδεύουν κάθε μας ἐκδήλωσι καί μᾶς ὁδηγοῦν στήν ἄβυσσο τῆς αἰώνιας Ὀδύνης.
Γι' αὐτό καί διαπιστώνουμε μαζί μέ τόν Εὐαγγελιστή Προφήτη Ἡσαϊα ὅτι «πᾶσα κεφαλή εἰς πόνον καί πᾶσα καρδία εἰς λύπην.Ἀπό ποδῶν ἕως κεφαλῆς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ (τῷ σώματι τῆς ἀνθρωπότητος ) ὁλοκληρία» (Ἡσ. α΄ 5-6). Ὁλόκληρο τό σῶμα τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι μιά πληγή.
Εἴμαστε ὅλοι ταραγμένοι, φοβισμένοι καί δυστυχεῖς , διότι δέν θελήσαμε νά καταλάβουμε τή θεϊκή συγκατάβασι, δέν θελήσαμε καί δέν θέλουμε νά προσεγγίσουμε τό μέγα Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, γιά τή σωτηρία μας, καί μέ τή θέλησί μας παραμένουμε «ἐν τόπῳ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ», παραμένουμε μακριά ἀπό τήν Πηγή τοῦ ζῶντος ὕδατος, μακριά ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἀπό τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του.
Εἶναι καιρός, ἀγαπητά μου παιδιά, νά συνειδητοποιήσουμε καί νά νοιώσουμε ὅλοι μας, ἄρχοντες τῆς γῆς καί ἀρχόμενοι, τή μοναδική, τή λυτρωτική αὐτή Ἀλήθεια, τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Νά ἀφήσουμε κατά μέρος τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία καί τήν πλεονεξία, πού εἶναι Εἰδωλολατρία καί νά ρυθμίσουμε τή ζωή μας σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιον τοῦ Ἰησοῦ, τό Εὐαγγέλιον τῆς Εἰρήνης, τῆς Ἀγάπης καί τῆς Δικαιοσύνης. Ἀπό ὅλα τά δεινά μόνον Ἕνας μπορεῖ νά μᾶς λυτρώσῃ. Κι' Αὐτός ὁ Ἕνας εἶναι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ. Αὐτός Σταυρώθηκε καί Ἀναστήθηκε γιά μᾶς.Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ προσωπικός μας Σωτήρας καί ὁ Σωτήρας ὅλου τοῦ κόσμου.
Καί εἶναι καιρός νά καλάβουμε καλά ὅλοι μας, ὅτι δέν ὑπάρχει δι' οὐδενός ἄλλου ἠ σωτηρία: «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς»(Πραξ. δ΄12).
Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη, ἀνάγκη τῶν καιρῶν, νά γίνῃ ἐπί τέλους σέ ὅλους βίωμα, νά γίνῃ συνείδησις, ὅτι στήν ἀνθρώπινη σκέψι, στήν ἐπιστήμη, στήν τέχνη, στήν ὁποιαδήποτε ἐργασία, στήν Οἰκογένεια, στήν Ἐκκλησία, στό Κράτος, στήν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη, γιά νά προοδεύῃ καί γιά νά εὐημερῇ, θ ε μ έ λ ι ο ν πρέπει νἆναι ὁ Χριστός .«Θεμέλιον γάρ ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός»(Α΄Κορ. γ΄ 11).
3.Ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ Κύριος καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου, ὀ τέλειος Θεός,ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος, χωρίς τήν ἁμαρτία, γιά νά σώσῃ καί νά ἐξαγιάσῃ τόν κόσμον, γιά νά φέρῃ τήν εἰρήνη Του στή γῆ, γιά νά χαρίσῃ γαλήνη στίς ταραγμένες ψυχές τῶν ἀνθρώπων, γιά νά εἰρηνεύσῃ ὁλόκληρη τήν Κτίσι.
«Ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ»(Φιλιπ. β΄ 8), γιά νά μᾶς δώσῃ, μέ τή Σταυρική Του Θυσία, μέ τό Πανάγιον Αἷμα Του, τή δύναμι τῆς συμφιλιώσεως καί τῆς ἑνώσεώς μας μέ τόν Θεόν. Γιά νά μᾶς δώσῃ τή δύναμι νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τήν ἐπάρατη δουλεία τοῦ ἀνθρωποκτόνου Κακοῦ.
Ἦλθε κοντά μας καί ἔπαθε, γιά χάρι μας, γιά νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό «τήν ἰλύν βυθοῦ», εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῇ καί νά μᾶς ὀδηγήσῃ «εἰς τόπον ἀναψυχῆς».
Ἦλθε κοντά μας, ὡς ἄνθρωπος, καί ἔπαθε, γιά χάρι μας, λέγει ὁ ὑμνωδός τῆς Ἐκκλησίας, Ἰωάννης ὁ Δασκηνός «ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα, φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσι, καί τό πλανηθέν ὀρειάλωτον εὑρών πρόβατον, τοῖς ὤμοις ἀναλαβών τῷ Πατρί προσαγάγῃ...» (Θεοτοκίον δ΄ ἤχου).
Ἦλθε κοντά μας, ὡς ἄνθρωπος, καί ἔπαθε, γιά χάρι μας, καί παραμένει μαζί μας, ὡς τέλειον ὑπόδειγμα ὑπακοῆς εἰς τόν Πατέρα, καί μᾶς διδάσκει τήν ὑπακοήν καί μᾶς προσφέρει τή δύναμι καί τά μέσα, γιά νά ἀπαλλαγοῦμε , ἄν θέλουμε, ἀπό τά ὀλέθρια , τά θανατηφόρα Πάθη, ἀπό τήν Κακία, ἀπό τήν ἁμαρτία.
Σκοπός Του εἶναι νά ἀνοίξῃ σέ ὅλους μας τίς Πύλες τοῦ Οὐρανοῦ.Νά χαράξῃ τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρός τόν Πατέρα.Ἔρχεται κοντά μας, γιά νά μᾶς συμφιλιώσῃ καί νά μᾶς ἑνώσῃ μαζί Του καί μεταξύ μας. Καί ὑπομένει τόν Σταυρικό Θάνατο, γιά τήν πραγματοποίησι αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ.
Καί πραγματικά «ἐχθροί ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διά τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ» (Ρωμ. ε΄10), καί «εἰρήνην ἔχομεν πρός τόν Πατέρα διά τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»(Ρωμ. ε΄ 1), ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ «Κύριος», ὁ «Ἐπιστάτης», ὁ «Διδάσκαλος», ἡ μοναδική Χαρά καί ἡ εἰρήνη κάθε πιστοῦ.
Τά πρῶτα λόγια, πού ἀπευθύνει στούς Μαθητάς Του καί σέ ὁλόκληρο τόν ταραγμένο κόσμο, ἀμέσως μετά τήν Ἀνάστασί Του, ὁ Κύριος εἶναι: «Εἰρήνη ὐμῖν» (Ἰωάν. κ΄ 20).Κι' ὁ λόγος Του εἶναι μεταδοτικός τῆς εἰρήνης στίς ψυχές, πού Τόν δέχονται. Χαρίζει στόν κόσμο, ὅ,τι ἀκριβῶς ὁ κόσμος ἔχει ἀνάγκη.
« Μή ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδέ δειλιάτω. Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν. Οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν ἐγώ δίδωμι ὑμῖν» (Ἰωάν. ιδ΄ 27).
Ὁ καρδιογνώστης Κύριος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι «ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄ Ἰωάν. ε΄ 19). Ὁ κόσμος συνεπῶς δέν εἶναι δυνατόν νά προσφέρῃ εἰρήνην στούς ἀνθρώπους. Ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου εἶναι ἀπατηλή, ψεύτικη, δέν διαρκεῖ.
Ἀντίθετα ὁ Ἰησοῦς, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης, θέλει, ὡς Πανάγαθος καί δύναται, ὡς Παντοδύναμος, νά προσφέρῃ ἀναφαίρετη εἰρήνη στούς ἀνθρώπους, ἀρκεῖ νά πιστεύσουν εἰς Αὐτόν καί νά ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἅγιες Ἐντολές Του.
«Μή ταρασσέσθω ὐμῶν ἡ καρδία.Πιστεύετε εἰς τόν Θεόν καί εἰς ἐμέ πιστεύετε»(Ἰωάν. ιδ΄ 1).
Ὁ δρόμος πρός τήν εἰρήνην, εἶναι ὁ δρόμος πρός τόν Χριστόν. Καί εἶναι δρόμος καμωμένος ἀπό τήν καυστικήν ὀρθόδοξον Πίστιν πρός τόν Θεόν καί πρός τόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν(Α΄ Ἰωάν. δ΄ 2) καί ἀπό τήν ὁλοκληρωτική, τήν θυσιαστική, τήν τέλεια ἀγάπη πρός τόν τριαδικόν Θεόν καί πρός τόν πλησίον χάριν τοῦ Θεοῦ.
Βασική προϋπόθεσις τῆς καταπαύσεως τῶν πολέμων καί τῶν ταραχῶν, ἀλλά καί τῆς εἰρηνεύσεως τῶν ἀνθρώπων, εἶναι ἡ ἐσωτερική, ἡ ψυχική τους γαλήνη καί ἠρεμία, εἶναι ἡ καθαρή τους συνείδησις, ἡ καθαρή τους καρδιά. Ἀλλά καί τῆς ἐσωτερικῆς, τῆς ψυχικῆς γαλήνης τῶν ἀνθρώπων προϋπόθεσις εἶναι ἡ εἰρήνη μέ τόν Θεόν, «ἡ καταλλαγή».
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἰρηνεύσῃ μέ τόν Θεόν, πρᾶγμα τό ὁποῖον μπορεῖ νά τό ἐπιτύχῃ μέ τήν τελεία ὑπακοή στόν πανάγιο Νόμο τοῦ Θεοῦ, τότε ἀσφαλῶς θά ἑνωθῇ μέ τόν Βασιλέα τῆς εἰρήνης, μέ τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τότε καί μόνον τότε θά ἀποκτήσῃ ἤρεμη συνείδησι καί ψυχική γαλήνη.Τότε καί μόνον τότε θά ρυθμίζῃ τή ζωή του καί τίς σχέσεις του μέ τούς ἄλλους ἤρεμα καί εἰρηνικά καί θά γίνεται πρόξενος χαρᾶς καί εἰρήνης στόν κόσμο.
Ὁ πιστός, ἑνωμένος μέ τόν Χριστόν, αἰσθάνεται ἀσφαλής μέσα στόν ταραγμένο ἀπό τήν ἁμαρτία κόσμο. Ἀντιμετωπίζει καί τά εὐχάριστα καί τά δυσάρεστα περιστατικά τῆς ζωῆς του, μέ ἠρεμία καί μπροστά στίς μεγαλύτερες δυσκολίες, δέν χάνει τό θάρρος του, διατηρεῖ τήν ψυχική του γαλήνη, γιατί εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Χριστόν.
4. «Αὐτός γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν»( Ἐφεσ. β΄ 14).
Εὐτυχισμένες οἱ ψυχές, πού βρῆκαν στή ζωή τους τό Χριστό καί τόν ἐγκολπώθηκαν!...
Ποιός καί Πῶς μπορεῖ, μέ λόγια νά ἐκφράσῃ τήν ἱερή συγκίνησι, τήν ψυχική γαλήνη, πού ἔντονα αἰσθάνεται ὁ πιστός,βαθειά μεσ' στήν καρδιά του, ὅταν ἡ Θεία Χάρις, τόν ποσεγγίζει ἐπίμονα, καί τόν ἐξαγιάζει;
Εἶναι φωτιά ; Εἶναι δροσιά ; Μόν' ὁ Θεός τό ξέρει.
Ἐκεῖνο, πού εἶναι βέβαιο καί ὁμολογεῖται ἀπ' ὅλους
τούς πιστούς εἶναι, πώς μέσα στήν καρδιά τους
βασιλεύει ὁ Χριστός, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης καί δίκαιος Κριτής.
Ἁλήθεια ἀναμφισβήτητη, βίωμα τῶν ἀληθινῶν πιστῶν χριστιανῶν, εἶναι πώς, ἀνάμεσά τους, ὅπως λέγει ὁ Θεόφιλος Ἀντιοχείας :
«σωφροσύνη πάρεστιν, ἐγκράτεια ἀσκεῖται, μονογαμία τηρεῖται, ἁγεία φυλάσσεται, ἀδικία ἐκπορθεῖται, ἁμαρτία ἐκριζοῦται, δικαιοσύνη μελετᾶται, νόμος πολιτεύεται, θεοσέβεια πράσσεται, Θεός ὁμολογεῖται, ἀλήθεια βραβεύει, χάρις συντηρεῖ, εἰρήνη περισκέπει, λόγος ἅγιος ὁδηγεῖ, σοφία διδάσκει, ζωή βραβεύει, Θεός βασιλεύει»( πρός Αὐτόλ.Γ΄15 ἐν ΒΕΠΕΣ 5,58,36-59,2).
Κι' αὐτό συμβαίνει, γιατί «ὁ πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» Ἰησοῦς δέν εἶναι μόνον εἰρηνοποιός καί μεταδοτικός τῆς εἰρήνης, ἀλλά καί Αὐτός ὁ ἴδιος εἶναι «ἡ εἰρήνη ἡμῶν».
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»(Ἑβρ. ιγ΄ 8), ἐργάζεται τήν σωτηρία μας καί εἶναι ἕτοιμος νά μᾶς χαρίσῃ « τήν ἐξ ὕψους δύναμιν»(Λουκ.κδ΄49), εἶναι πρόθυμος, ἄν τό θελήσουμε, νά μᾶς δώσῃ τήν «ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ» (Λουκ. ι΄ 19), νά μᾶς δώσῃ δέ καί τή δική Του εἰρήνην,«τήν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν», γιά νά φρουρῇ τάς καρδίας ἡμῶν καί τά νοήματα ἡμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ( παρβλ.Φιλιπ. δ΄ 7).
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό ὑπέρτατον Ἀγαθόν, τό ( bene supremo). Εἶναι « τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ Ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὁ Ἤν καί ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ» (Ἀποκ. α΄ 1,8 καί κβ΄ 13)
Ὁ Ἱησοῦς Χριστός εἶναι «ἡ Ὀδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, ἡ Χαρά, τό Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου»(παρβλ.καί Ἰωάν. η΄ 12. ια΄ 25. ιδ΄ 6 ).
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ λίθος ὁ ζῶν, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀποδοκιμασθῇ μέν ἀπό τούς ἀνθρώπους, διότι Τόν ἐσταύρωσαν, ἐνώπιον ὅμως τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκλεκτός καί ἔντιμος (Α΄ Πέτρ. β΄ 4). Εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος ὁλοκλήρου τοῦ πνευματικοῦ Οἰκοδομήματος τῆς Ἐκκλησίας. Καί ὅποιος πιστεύῃ εἰς Αὐτόν, δέν θά ἐντροπιασθῇ» (Α΄Πέτρ. β΄6΄Ἡσ. κη΄ 16).
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ λίθος « ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας· παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν»(Ματθ. κα΄ 42. Ψαλμ. 117, 22. Ἡσ. κη΄ 16).
Θά πρέπει νά σημειώσω ἐδῶ ὅ,τι ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει. Ὅτι δηλαδή ὅλοι οἱ διῶκτες τοῦ Ἰησοῦ καταστρέφονται, κονιορτοποιοῦνται.«Τεθνήκασι γάρ καί θνήσκουν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ Παιδίου» ( Ματθ. β΄20). Ἡ ἱστορία μᾶς ἀναφέρει αὐτήν τήν ζωντανή πραγματικότα, πρός γνῶσιν καί συμμόρφωσιν. Ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει πολλά. Εἶναι διδάσκαλος τῆς ζωῆς (Historia magistra vitae), καί « ὄλβιος ὅστις τῆς Ἱστορίας ἔσχε μάθησιν» (Εὐριπ. ἀπ. 902).
Πρέπει νά συνειδητοποιήσουν οἱ κάθε λογῆς ἀντίχριστοι καί ἀνεγκέφαλοι διῶκτες τοῦ Δικαίου,ὅτι ἀργά ἤ γρήγορα, κατά λόγον δικαιοσύνης οἱ διῶκτες συντρίβωνται καί ὅτι ἐκεῖνος, πού θά πέσῃ, μέ ἐχθρικές διαθέσεις, ἐπάνω στόν λίθον τοῦτον, τόν ἔντιμον καί ἐκλεκτόν, τόν ἀκρογωνιαῖον, θά τσακισθῇ, ἐκεῖνον δέ πάνω στόν ὁποῖον θά πέσῃ ὁ λίθος αὐτός, θά τόν κάμῃ θρύμματα καί θά τόν σκορπίσῃ σάν σκόνην(πρβλ.Ματθ. κα΄44), διότι εἶναι
« φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εῖς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» (Ἑβρ. ι΄ 31).
Εἶναι καιρός νά γνωρίσουμε καλλίτερα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τόν Ἰησοῦν, τό ὑπερτατον Ἀγαθόν, νά μελετήσουμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, νά μάθουμε καλά ὅτι Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, γιά νά λυτρωθοῦμε ἐπί τέλους ἀπό τό καθημερινό ἄγχος καί τήν ταραχή, πού ἀναστατώνει τή ζωή μας καί νά βροῦμε ἀνάπαυσι καί γαλήνη.
Εἶναι κοντά μας ὁ Χριστός καί κρούει τήν θύραν καί μέ ἄπειρη ἀγάπη μᾶς προσκαλεῖ κοντά Του: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. Ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ' ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ' ἐμοῦ, ὅτι πρᾷός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν. Ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. ια΄ 28-30).
Εἶναι κοντά μας ὁ Χριστός. « Καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος, θαυμαστός Σύμβουλος,Θεός ἰσχυρός, Ἐξουσιαστής, Ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος»(Ἡσ. θ΄ 6).
Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται νά δεχθοῦμε τόν Ἰησοῦν, τόν Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης, μέσα στήν ψυχή καί τή ζωή μας, στήν Οἰκογένειά μας καί στήν Κοινωνία μας, ζῶντας ἔτσι, «καθώς πρέπει ἁγίοις», ὥστε νά παύσουν πλέον νά κυριαρχοῦν τά πάθη, καί νά Βασιλεύῃ ὁ Ἰησοῦς, ὁ δημιουργός καί συντηρητής τῆς εἰρήνης,ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης. «Αὐτός γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἠμῶν». « καί τῆς εἰρήνης Αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον»( Ἠσ. θ΄ 7).
Εἶναι καιρός νά « ἀκολουθήσωμεν τό Ἀρνίον ὅπου ἄν ὑπάγῃ» (Ἀποκ. ιδ΄ 4), ὥστε ἀκολουθοῦντες τό ἄκακον Ἀρνίον, τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ, νά ἀξιωθοῦμε νά σταθοῦμε μετά τῶν Ἁγίων Του « ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ, λατρεύοντες αὐτῷ ἠμέρας καί νυκτός ἐν τῷ ναῷ Αὐτοῦ»,ὥστε ὁ καθήμενος ἐπί τοῦ θρόνου νά σκηνώσῃ καί ἐφ' ἡμᾶς. Εἶναι δέ βεβαιωμένον ὅτι οἱ «ἐνώπιον τοῦ Θρόνου» πιστοί, « οὐ πεινάσουσιν ἔτι οὐδέ διψήσουσιν ἔτι, οὐδ' οὐ μή πέσῃ ἐπ' αὐτούς ὀ ἥλιος οὐδέ πᾶν καῦμα. Ὅτι τό Ἀρνίον τό ἀνά μέσον τοῦ θρόνου ποιμαίνει αὐτούς, καί ὁδηγήσει αὐτούς ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων, καί ἐξαλείψει ὁ Θεός πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν» ( παράβλ. Ἀποκ. ζ΄ 15-17).
.jpg)
2.Γιατί εἴμαστε καθημερινά τόσο ταραγμένοι;
Νομίζω, φίλοι μου, πώς ὀφείλουμε νά ἀπαντήσουμε μέ εἰλικρίνεια σέ τοῦτο τό ἐρώτημα. Καί γιά νά ἀπαντήσουμε σωστά ἔχουμε ὅλοι ἀνάγκη νά ἔλθουμε σέ περισυλλογή καί αὐτοεξέτασι. Διότι μόνον μετά ἀπό ἕναν ἐνσυνείδητο αὐτοέλεγχον θά φθάσουμε σέ αὐτογνωσία.
Ἔχουμε ἀπόλυτη ἀνάγκην νά ἐξετάσῃ ὁ καθένας προσεκτικά τόν ἑαυτό του, νά ἐλέγξῃ τίς σκέψεις του καί τίς ἐπιθυμίες του, τίς πράξεις του καί τήν ἐν γένει συμπεριφορά του, διότι μόνον ἔτσι θά μπορέσουμε νά διορθώσουμε τόν ἑαυτό μας καί τόν κόσμο μας.
Χρειάζεται ὅλοι μας, μέ καλή διάθεσι, μέ εἰλικρίνεια καί ἐντιμότητα, ὅση μᾶς ἔχει ἀπομείνει, νά σκύψουμε βαθειά μέσα στῆς ψυχῆς μας τά κατάβαθα, νά βροῦμε καί νά φονεύσουμε τόν Ὄφι, πού φωλιάζει μέσα μας καί θανατώνει τήν ψυχή μας. Καί «ἐκ βαθέων» νά ὁμολογήσουμε τήν ἁπλῆ καί μόνη ἀλήθεια.
Τήν ἀλήθεια ὅτι, ἡ σύγχυσις καί ἡ ταραχή, ὁ πόνος καί ἡ Ὀδύνη, οἰ Ἔριδες καί οἱ συμφορές, τά μίσοι καί οἱ διαιρέσεις, οἱ πόλεμοι καί οἱ ἀδικοσκοτωμοί, τό καθημερινό αἱματοκύλισμα καί ὅλα τά Κακά ὀφείλονται στήν ἀθέτησι τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ.
Ὀφείλονται στά Πάθη καί τίς Κακίες μας.Ὀφείλονται στόν Ἐγωϊσμό, στή φιλιδοξία, στή μεγαλομανία, στήν ἀλαζονία τοῦ βίου, στήν μνησικακία, στήν ἀκολασία , στήν πλεονεξία, στήν Εἰδωλολατρία.
Καί μέ μιά λέξι : Ὅλα ὀφείλονται στήν ἀπομάκρυνσί μας ἀπό τόν Οὐράνιο Πατέρα μας, ἀπό τόν Ἕνα καί Μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ἀπό τόν Πανάγιον Νόμον Του.
Εἶναι βεβαιωμένο ὅτι ἡ ὑπακοή εἶναι ζωή καί ἡ παρακοή θάνατος.Ἡ ἀπιστία, ἡ ἀνυπακοή, ἡ μή συμμόρφωσις μέ τίς ἀνώτερες πνευματικές Ἀξίες , μέ τίς αἰώνιες καί ἀναλλοίωτες Ἀρχές τῆς Ζωῆς, ἐπιφέρει ψυχικές διαταραχές, ἐσωτερική ἀκαταστασία.
Ἡ παράβασις τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ δημιουργεῖ μέσα στήν ψυχή καί τή ζωή μας, ἀναπόφευκτα, ταραχή, διαίρεσι, δυσαρμονία, κενό, χάος, ἀπροσδιόριστη μελαγχολία, διαρκῆ ἀθυμία καί συνεχῆ ἐκνευρισμό, πού συνοδεύουν κάθε μας ἐκδήλωσι καί μᾶς ὁδηγοῦν στήν ἄβυσσο τῆς αἰώνιας Ὀδύνης.
Γι' αὐτό καί διαπιστώνουμε μαζί μέ τόν Εὐαγγελιστή Προφήτη Ἡσαϊα ὅτι «πᾶσα κεφαλή εἰς πόνον καί πᾶσα καρδία εἰς λύπην.Ἀπό ποδῶν ἕως κεφαλῆς οὐκ ἔστιν ἐν αὐτῷ (τῷ σώματι τῆς ἀνθρωπότητος ) ὁλοκληρία» (Ἡσ. α΄ 5-6). Ὁλόκληρο τό σῶμα τῆς ἀνθρωπότητος εἶναι μιά πληγή.
Εἴμαστε ὅλοι ταραγμένοι, φοβισμένοι καί δυστυχεῖς , διότι δέν θελήσαμε νά καταλάβουμε τή θεϊκή συγκατάβασι, δέν θελήσαμε καί δέν θέλουμε νά προσεγγίσουμε τό μέγα Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, γιά τή σωτηρία μας, καί μέ τή θέλησί μας παραμένουμε «ἐν τόπῳ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ», παραμένουμε μακριά ἀπό τήν Πηγή τοῦ ζῶντος ὕδατος, μακριά ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό καί ἀπό τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του.
Εἶναι καιρός, ἀγαπητά μου παιδιά, νά συνειδητοποιήσουμε καί νά νοιώσουμε ὅλοι μας, ἄρχοντες τῆς γῆς καί ἀρχόμενοι, τή μοναδική, τή λυτρωτική αὐτή Ἀλήθεια, τήν Ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Χριστοῦ. Νά ἀφήσουμε κατά μέρος τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία καί τήν πλεονεξία, πού εἶναι Εἰδωλολατρία καί νά ρυθμίσουμε τή ζωή μας σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιον τοῦ Ἰησοῦ, τό Εὐαγγέλιον τῆς Εἰρήνης, τῆς Ἀγάπης καί τῆς Δικαιοσύνης. Ἀπό ὅλα τά δεινά μόνον Ἕνας μπορεῖ νά μᾶς λυτρώσῃ. Κι' Αὐτός ὁ Ἕνας εἶναι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ. Αὐτός Σταυρώθηκε καί Ἀναστήθηκε γιά μᾶς.Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ προσωπικός μας Σωτήρας καί ὁ Σωτήρας ὅλου τοῦ κόσμου.Καί εἶναι καιρός νά καλάβουμε καλά ὅλοι μας, ὅτι δέν ὑπάρχει δι' οὐδενός ἄλλου ἠ σωτηρία: «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία· οὐδέ γάρ ὄνομά ἐστιν ἕτερον ὑπό τόν οὐρανόν τό δεδομένον ἐν ἀνθρώποις ἐν ᾧ δεῖ σωθῆναι ἡμᾶς»(Πραξ. δ΄12).
Εἶναι ἐπιτακτική ἀνάγκη, ἀνάγκη τῶν καιρῶν, νά γίνῃ ἐπί τέλους σέ ὅλους βίωμα, νά γίνῃ συνείδησις, ὅτι στήν ἀνθρώπινη σκέψι, στήν ἐπιστήμη, στήν τέχνη, στήν ὁποιαδήποτε ἐργασία, στήν Οἰκογένεια, στήν Ἐκκλησία, στό Κράτος, στήν ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη, γιά νά προοδεύῃ καί γιά νά εὐημερῇ, θ ε μ έ λ ι ο ν πρέπει νἆναι ὁ Χριστός .«Θεμέλιον γάρ ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός»(Α΄Κορ. γ΄ 11).
3.Ὁ Ἰησοῦς Χριστός.
Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ Κύριος καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου, ὀ τέλειος Θεός,ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος, χωρίς τήν ἁμαρτία, γιά νά σώσῃ καί νά ἐξαγιάσῃ τόν κόσμον, γιά νά φέρῃ τήν εἰρήνη Του στή γῆ, γιά νά χαρίσῃ γαλήνη στίς ταραγμένες ψυχές τῶν ἀνθρώπων, γιά νά εἰρηνεύσῃ ὁλόκληρη τήν Κτίσι.«Ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ»(Φιλιπ. β΄ 8), γιά νά μᾶς δώσῃ, μέ τή Σταυρική Του Θυσία, μέ τό Πανάγιον Αἷμα Του, τή δύναμι τῆς συμφιλιώσεως καί τῆς ἑνώσεώς μας μέ τόν Θεόν. Γιά νά μᾶς δώσῃ τή δύναμι νά ἐλευθερωθοῦμε ἀπό τήν ἐπάρατη δουλεία τοῦ ἀνθρωποκτόνου Κακοῦ.
Ἦλθε κοντά μας καί ἔπαθε, γιά χάρι μας, γιά νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό «τήν ἰλύν βυθοῦ», εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῇ καί νά μᾶς ὀδηγήσῃ «εἰς τόπον ἀναψυχῆς».
Ἦλθε κοντά μας, ὡς ἄνθρωπος, καί ἔπαθε, γιά χάρι μας, καί παραμένει μαζί μας, ὡς τέλειον ὑπόδειγμα ὑπακοῆς εἰς τόν Πατέρα, καί μᾶς διδάσκει τήν ὑπακοήν καί μᾶς προσφέρει τή δύναμι καί τά μέσα, γιά νά ἀπαλλαγοῦμε , ἄν θέλουμε, ἀπό τά ὀλέθρια , τά θανατηφόρα Πάθη, ἀπό τήν Κακία, ἀπό τήν ἁμαρτία.
Σκοπός Του εἶναι νά ἀνοίξῃ σέ ὅλους μας τίς Πύλες τοῦ Οὐρανοῦ.Νά χαράξῃ τό δρόμο τῆς ἐπιστροφῆς πρός τόν Πατέρα.Ἔρχεται κοντά μας, γιά νά μᾶς συμφιλιώσῃ καί νά μᾶς ἑνώσῃ μαζί Του καί μεταξύ μας. Καί ὑπομένει τόν Σταυρικό Θάνατο, γιά τήν πραγματοποίησι αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ.
Καί πραγματικά «ἐχθροί ὄντες κατηλλάγημεν τῷ Θεῷ διά τοῦ θανάτου τοῦ Υἱοῦ αὐτοῦ» (Ρωμ. ε΄10), καί «εἰρήνην ἔχομεν πρός τόν Πατέρα διά τοῦ Κυρίου Ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ»(Ρωμ. ε΄ 1), ὁ Ὁποῖος εἶναι ὁ «Κύριος», ὁ «Ἐπιστάτης», ὁ «Διδάσκαλος», ἡ μοναδική Χαρά καί ἡ εἰρήνη κάθε πιστοῦ.Τά πρῶτα λόγια, πού ἀπευθύνει στούς Μαθητάς Του καί σέ ὁλόκληρο τόν ταραγμένο κόσμο, ἀμέσως μετά τήν Ἀνάστασί Του, ὁ Κύριος εἶναι: «Εἰρήνη ὐμῖν» (Ἰωάν. κ΄ 20).Κι' ὁ λόγος Του εἶναι μεταδοτικός τῆς εἰρήνης στίς ψυχές, πού Τόν δέχονται. Χαρίζει στόν κόσμο, ὅ,τι ἀκριβῶς ὁ κόσμος ἔχει ἀνάγκη.
« Μή ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδέ δειλιάτω. Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τήν ἐμήν δίδωμι ὑμῖν. Οὐ καθώς ὁ κόσμος δίδωσιν ἐγώ δίδωμι ὑμῖν» (Ἰωάν. ιδ΄ 27).
Ὁ καρδιογνώστης Κύριος μᾶς πληροφορεῖ ὅτι «ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄ Ἰωάν. ε΄ 19). Ὁ κόσμος συνεπῶς δέν εἶναι δυνατόν νά προσφέρῃ εἰρήνην στούς ἀνθρώπους. Ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου εἶναι ἀπατηλή, ψεύτικη, δέν διαρκεῖ.
Ἀντίθετα ὁ Ἰησοῦς, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης, θέλει, ὡς Πανάγαθος καί δύναται, ὡς Παντοδύναμος, νά προσφέρῃ ἀναφαίρετη εἰρήνη στούς ἀνθρώπους, ἀρκεῖ νά πιστεύσουν εἰς Αὐτόν καί νά ζοῦν σύμφωνα μέ τίς ἅγιες Ἐντολές Του.
«Μή ταρασσέσθω ὐμῶν ἡ καρδία.Πιστεύετε εἰς τόν Θεόν καί εἰς ἐμέ πιστεύετε»(Ἰωάν. ιδ΄ 1).
Ὁ δρόμος πρός τήν εἰρήνην, εἶναι ὁ δρόμος πρός τόν Χριστόν. Καί εἶναι δρόμος καμωμένος ἀπό τήν καυστικήν ὀρθόδοξον Πίστιν πρός τόν Θεόν καί πρός τόν ἐν σαρκί ἐληλυθότα Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν(Α΄ Ἰωάν. δ΄ 2) καί ἀπό τήν ὁλοκληρωτική, τήν θυσιαστική, τήν τέλεια ἀγάπη πρός τόν τριαδικόν Θεόν καί πρός τόν πλησίον χάριν τοῦ Θεοῦ.
Βασική προϋπόθεσις τῆς καταπαύσεως τῶν πολέμων καί τῶν ταραχῶν, ἀλλά καί τῆς εἰρηνεύσεως τῶν ἀνθρώπων, εἶναι ἡ ἐσωτερική, ἡ ψυχική τους γαλήνη καί ἠρεμία, εἶναι ἡ καθαρή τους συνείδησις, ἡ καθαρή τους καρδιά. Ἀλλά καί τῆς ἐσωτερικῆς, τῆς ψυχικῆς γαλήνης τῶν ἀνθρώπων προϋπόθεσις εἶναι ἡ εἰρήνη μέ τόν Θεόν, «ἡ καταλλαγή».
Ὅταν ὁ ἄνθρωπος εἰρηνεύσῃ μέ τόν Θεόν, πρᾶγμα τό ὁποῖον μπορεῖ νά τό ἐπιτύχῃ μέ τήν τελεία ὑπακοή στόν πανάγιο Νόμο τοῦ Θεοῦ, τότε ἀσφαλῶς θά ἑνωθῇ μέ τόν Βασιλέα τῆς εἰρήνης, μέ τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν, τότε καί μόνον τότε θά ἀποκτήσῃ ἤρεμη συνείδησι καί ψυχική γαλήνη.Τότε καί μόνον τότε θά ρυθμίζῃ τή ζωή του καί τίς σχέσεις του μέ τούς ἄλλους ἤρεμα καί εἰρηνικά καί θά γίνεται πρόξενος χαρᾶς καί εἰρήνης στόν κόσμο.
Ὁ πιστός, ἑνωμένος μέ τόν Χριστόν, αἰσθάνεται ἀσφαλής μέσα στόν ταραγμένο ἀπό τήν ἁμαρτία κόσμο. Ἀντιμετωπίζει καί τά εὐχάριστα καί τά δυσάρεστα περιστατικά τῆς ζωῆς του, μέ ἠρεμία καί μπροστά στίς μεγαλύτερες δυσκολίες, δέν χάνει τό θάρρος του, διατηρεῖ τήν ψυχική του γαλήνη, γιατί εἶναι ἑνωμένος μέ τόν Χριστόν.
4. «Αὐτός γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν»( Ἐφεσ. β΄ 14).
Εὐτυχισμένες οἱ ψυχές, πού βρῆκαν στή ζωή τους τό Χριστό καί τόν ἐγκολπώθηκαν!...
Ποιός καί Πῶς μπορεῖ, μέ λόγια νά ἐκφράσῃ τήν ἱερή συγκίνησι, τήν ψυχική γαλήνη, πού ἔντονα αἰσθάνεται ὁ πιστός,βαθειά μεσ' στήν καρδιά του, ὅταν ἡ Θεία Χάρις, τόν ποσεγγίζει ἐπίμονα, καί τόν ἐξαγιάζει;
Εἶναι φωτιά ; Εἶναι δροσιά ; Μόν' ὁ Θεός τό ξέρει.Ἐκεῖνο, πού εἶναι βέβαιο καί ὁμολογεῖται ἀπ' ὅλους
τούς πιστούς εἶναι, πώς μέσα στήν καρδιά τους
βασιλεύει ὁ Χριστός, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης καί δίκαιος Κριτής.
Ἁλήθεια ἀναμφισβήτητη, βίωμα τῶν ἀληθινῶν πιστῶν χριστιανῶν, εἶναι πώς, ἀνάμεσά τους, ὅπως λέγει ὁ Θεόφιλος Ἀντιοχείας :
«σωφροσύνη πάρεστιν, ἐγκράτεια ἀσκεῖται, μονογαμία τηρεῖται, ἁγεία φυλάσσεται, ἀδικία ἐκπορθεῖται, ἁμαρτία ἐκριζοῦται, δικαιοσύνη μελετᾶται, νόμος πολιτεύεται, θεοσέβεια πράσσεται, Θεός ὁμολογεῖται, ἀλήθεια βραβεύει, χάρις συντηρεῖ, εἰρήνη περισκέπει, λόγος ἅγιος ὁδηγεῖ, σοφία διδάσκει, ζωή βραβεύει, Θεός βασιλεύει»( πρός Αὐτόλ.Γ΄15 ἐν ΒΕΠΕΣ 5,58,36-59,2).
Κι' αὐτό συμβαίνει, γιατί «ὁ πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» Ἰησοῦς δέν εἶναι μόνον εἰρηνοποιός καί μεταδοτικός τῆς εἰρήνης, ἀλλά καί Αὐτός ὁ ἴδιος εἶναι «ἡ εἰρήνη ἡμῶν».
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, «χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας»(Ἑβρ. ιγ΄ 8), ἐργάζεται τήν σωτηρία μας καί εἶναι ἕτοιμος νά μᾶς χαρίσῃ « τήν ἐξ ὕψους δύναμιν»(Λουκ.κδ΄49), εἶναι πρόθυμος, ἄν τό θελήσουμε, νά μᾶς δώσῃ τήν «ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καί σκορπίων καί ἐπί πᾶσαν τήν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ» (Λουκ. ι΄ 19), νά μᾶς δώσῃ δέ καί τή δική Του εἰρήνην,«τήν εἰρήνην τοῦ Θεοῦ τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν», γιά νά φρουρῇ τάς καρδίας ἡμῶν καί τά νοήματα ἡμῶν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ( παρβλ.Φιλιπ. δ΄ 7).
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι τό ὑπέρτατον Ἀγαθόν, τό ( bene supremo). Εἶναι « τό Α καί τό Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὁ Ἔσχατος, ὁ Ὤν καί ὁ Ἤν καί ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ» (Ἀποκ. α΄ 1,8 καί κβ΄ 13)
Ὁ Ἱησοῦς Χριστός εἶναι «ἡ Ὀδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, ἡ Χαρά, τό Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου»(παρβλ.καί Ἰωάν. η΄ 12. ια΄ 25. ιδ΄ 6 ).
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ λίθος ὁ ζῶν, ὁ ὁποῖος ἔχει ἀποδοκιμασθῇ μέν ἀπό τούς ἀνθρώπους, διότι Τόν ἐσταύρωσαν, ἐνώπιον ὅμως τοῦ Θεοῦ εἶναι ἐκλεκτός καί ἔντιμος (Α΄ Πέτρ. β΄ 4). Εἶναι ὁ ἀκρογωνιαῖος λίθος ὁλοκλήρου τοῦ πνευματικοῦ Οἰκοδομήματος τῆς Ἐκκλησίας. Καί ὅποιος πιστεύῃ εἰς Αὐτόν, δέν θά ἐντροπιασθῇ» (Α΄Πέτρ. β΄6΄Ἡσ. κη΄ 16).
Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ λίθος « ὅν ἀπεδοκίμασαν οἱ οἰκοδομοῦντες, οὗτος ἐγενήθη εἰς κεφαλήν γωνίας· παρά Κυρίου ἐγένετο αὕτη, καί ἔστι θαυμαστή ἐν ὀφθαλμοῖς ἡμῶν»(Ματθ. κα΄ 42. Ψαλμ. 117, 22. Ἡσ. κη΄ 16).
Θά πρέπει νά σημειώσω ἐδῶ ὅ,τι ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει. Ὅτι δηλαδή ὅλοι οἱ διῶκτες τοῦ Ἰησοῦ καταστρέφονται, κονιορτοποιοῦνται.«Τεθνήκασι γάρ καί θνήσκουν οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ Παιδίου» ( Ματθ. β΄20). Ἡ ἱστορία μᾶς ἀναφέρει αὐτήν τήν ζωντανή πραγματικότα, πρός γνῶσιν καί συμμόρφωσιν. Ἡ ἱστορία μᾶς διδάσκει πολλά. Εἶναι διδάσκαλος τῆς ζωῆς (Historia magistra vitae), καί « ὄλβιος ὅστις τῆς Ἱστορίας ἔσχε μάθησιν» (Εὐριπ. ἀπ. 902).
Πρέπει νά συνειδητοποιήσουν οἱ κάθε λογῆς ἀντίχριστοι καί ἀνεγκέφαλοι διῶκτες τοῦ Δικαίου,ὅτι ἀργά ἤ γρήγορα, κατά λόγον δικαιοσύνης οἱ διῶκτες συντρίβωνται καί ὅτι ἐκεῖνος, πού θά πέσῃ, μέ ἐχθρικές διαθέσεις, ἐπάνω στόν λίθον τοῦτον, τόν ἔντιμον καί ἐκλεκτόν, τόν ἀκρογωνιαῖον, θά τσακισθῇ, ἐκεῖνον δέ πάνω στόν ὁποῖον θά πέσῃ ὁ λίθος αὐτός, θά τόν κάμῃ θρύμματα καί θά τόν σκορπίσῃ σάν σκόνην(πρβλ.Ματθ. κα΄44), διότι εἶναι
« φοβερόν τό ἐμπεσεῖν εῖς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» (Ἑβρ. ι΄ 31).
Εἶναι καιρός νά γνωρίσουμε καλλίτερα ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τόν Ἰησοῦν, τό ὑπερτατον Ἀγαθόν, νά μελετήσουμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, νά μάθουμε καλά ὅτι Αὐτός καί μόνον Αὐτός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, γιά νά λυτρωθοῦμε ἐπί τέλους ἀπό τό καθημερινό ἄγχος καί τήν ταραχή, πού ἀναστατώνει τή ζωή μας καί νά βροῦμε ἀνάπαυσι καί γαλήνη.
Εἶναι κοντά μας ὁ Χριστός. « Καί καλεῖται τό ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος, θαυμαστός Σύμβουλος,Θεός ἰσχυρός, Ἐξουσιαστής, Ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος»(Ἡσ. θ΄ 6).
Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται νά δεχθοῦμε τόν Ἰησοῦν, τόν Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης, μέσα στήν ψυχή καί τή ζωή μας, στήν Οἰκογένειά μας καί στήν Κοινωνία μας, ζῶντας ἔτσι, «καθώς πρέπει ἁγίοις», ὥστε νά παύσουν πλέον νά κυριαρχοῦν τά πάθη, καί νά Βασιλεύῃ ὁ Ἰησοῦς, ὁ δημιουργός καί συντηρητής τῆς εἰρήνης,ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης. «Αὐτός γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἠμῶν». « καί τῆς εἰρήνης Αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον»( Ἠσ. θ΄ 7).
Εἶναι καιρός νά « ἀκολουθήσωμεν τό Ἀρνίον ὅπου ἄν ὑπάγῃ» (Ἀποκ. ιδ΄ 4), ὥστε ἀκολουθοῦντες τό ἄκακον Ἀρνίον, τόν Ἀμνόν τοῦ Θεοῦ, νά ἀξιωθοῦμε νά σταθοῦμε μετά τῶν Ἁγίων Του « ἐνώπιον τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ, λατρεύοντες αὐτῷ ἠμέρας καί νυκτός ἐν τῷ ναῷ Αὐτοῦ»,ὥστε ὁ καθήμενος ἐπί τοῦ θρόνου νά σκηνώσῃ καί ἐφ' ἡμᾶς. Εἶναι δέ βεβαιωμένον ὅτι οἱ «ἐνώπιον τοῦ Θρόνου» πιστοί, « οὐ πεινάσουσιν ἔτι οὐδέ διψήσουσιν ἔτι, οὐδ' οὐ μή πέσῃ ἐπ' αὐτούς ὀ ἥλιος οὐδέ πᾶν καῦμα. Ὅτι τό Ἀρνίον τό ἀνά μέσον τοῦ θρόνου ποιμαίνει αὐτούς, καί ὁδηγήσει αὐτούς ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων, καί ἐξαλείψει ὁ Θεός πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν» ( παράβλ. Ἀποκ. ζ΄ 15-17).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου