«ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥΤΟ ΜΕΓΑ ΕΣΤΙ»

ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΣΟΥΜΕ

ΤΟ ΓΑΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

  

      Ὁ γάμος  εἶναι μέγα Μυστήριο. Εἶναι ισόβιος ἕνωσις ανδρός και γυναικός, εὐλογημένη ἀπό το Θεό. Δεσμός αδιάλυτος (πρβλ. Γενέσ. β΄ 18-25. Ἰωάν. β΄ 1ἑξ. Ματθ. ιθ΄5ἑξ. Ἐφεσ. ε΄20-23). Εἶναι θεσμός θείου και ἀνθρωπίνου δικαίου (Νομ. 1 Πανδ. 23,2).

   Ἕνας ἀπό τους διαπρεπέστερους νομικούς τῶν νεωτέρων χρόνων, ὁ αείμνηστος Γ. Μπαλῆς,  στό Οἰκογενειακό του Δίκαιο (Ἀθῆναι 1961, σελ. 20) γράφει πολύ εὔστοχα, ὅτι «διά τοῦ γάμου θεμελειοῦται εἷς ἠθικός δεσμός μεταξύ ανδρός και γυναικός ἀποσκοπῶν ἀφ' ἑνός τήν πλήρη και ἀχώριστον αὐτῶν ἕνωσιν διά παντός τοῦ βίου και ἀφ' ἑτέρου τήν κοινωνίαν τύχης».

    Εἶναι ἀναμφισβήτητη ἀλήθεια ὅτι ὁ γάμος εἶναι ἡ πηγή τῆς Οικογένειας, ἡ δε Οἰκογένεια εἶναι ἡ ἀρχή τῆς Πόλεως και κατά κάποιον τρόπον φυτώριον τῆς Πολιτείας (Κικέρων). Ὁ Πλάτων ἐρωτᾶ: «Ἀρχή δ' ἐστί τῶν γενέσεων πάσαις πόλεσιν ἄρ' οὐχ ὁ γάμος σύμμειξις και κοινωνία;» (Πλατ. Νόμοι Δ΄ 721, ἴδε και Αριστοτέλους Ἠθικ. Νικομ. Θ.XII, 1162 α. Πλουτ. Περί παίδων ἀγωγῆς 19, Ἐρωτικ. 4, κλπ.). Και ὁ Πυθαγόρας λέγει ὅτι: «Ἀρχή ἐστί ἡ περί τῶν οἴκων δικαία διάθεσις τῆς ὅλης ἐν ταῖς πόλεσιν εὐταξίας· ἀπό γάρ τῶν οἴκων αἱ πόλεις συνίστανται» (Πυθαγόρου παρ' Ἰαμβλ.169). Γι' αὐτό και τό δίκαιον ανέκαθεν ἐπροστάτευε τόν γάμον καί τήν οἰκογένειαν.

     Ὁ Γ. Μπαλῆς ἐπισημαίνει ὅτι «ἡ οἰκογένεια ἀποτελεῖ την ζύμην, ἐξ ἧς πλάττεται και αὔξει ὅλος ὁ κοινωνικός ὀργανισμός ἐν τῷ βίῳ τῶν Κρατῶν. Ἐν τῇ οἰκογένεια γεννώνται, σφυρηλατοῦνται και δοκιμάζονται τά ὑψηλά αἰσθήματα τῆς στοργῆς και αφοσιώσεως, τῆς αυτοθυσίας και αυταπαρνήσεως,τῆς ἀγάπης και φιλαλληλίας, ἅτινα  αἰσθήματα ἐκπορευόμενα ἐκ τῆς οικογενείας και μεταδιδόμενα εἰς τά διάφορα κοινωνικά στρώματα ἐκτρέφουν και ἀνυψοῦν τό πρόσωπον εἰς ανώτερα επίπεδα πολιτισμοῦ. Οὗτος εἶναι ὁ λόγος, δι' ὅν ἡ ρύθμισις τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου και ἐν γένει τοῦ θεσμοῦ τῆς οικογενείας ἀπετέλεσε και ἀποτελεῖ κατ' ἐξοχήν σπουδαῖον μέλημα τῆς πολιτείας και δή  καθ' ἁπάσας τάς λειτουργίας αὐτῆς» (Οἰκογ. Δίκαιον σελ. 3). 

    Χαρακτηριστικώτατα ὁ Πλάτων στούς Νόμους του τονίζει ὅτι οἱ Νόμοι πού πρέπει νά τεθοῦν πρῶτοι σέ μιά Πόλι, γιά  νά πάῃ σωστά - ὅταν τεθοῦν καλά - εἶναι οἱ Νόμοι, πού ἀφοροῦν τό γάμο: «Γαμικοί δή νόμοι πρῶτοι κινδυνεύουσιν τιθέμενοι καλῶς ἄν τίθεσθαι πρός ὀρθότητα  πάσῃ πόλει» ( Πλάτ. Νόμ. Δ΄ 721). 

     Στην ἐποχή μας ὅμως, δυστυχῶς, πού κυριαρχεῖται ἀπό ὑλιστικές, ἀθεϊστικές Ἰδέες καί ὑψώνεται σέ θεότητα τό κακοποιημένο Σέξ, ὑπάρχουν ἄτομα ἤ καί ὀργανωμένες Ὁμάδες, πού ἐργάζονται συστηματικά και προσπαθοῦν παντοιοτρόπως νά κατεξευτελίσουν καί νά βεβηλώσουν τό ἱερό καί μέγα μυστήριον τοῦ γάμου καί νά διαλύσουν την οἰκογένεια. Καί τό πιό θλιβερό εἶναι ὅτι τό Κράτος, πού ὀφείλει νά προστατεύει τον ἱερό Θεσμό, μέ παράνομους,  ἀναχρονιστικούς νόμους βάζει δυναμίτη στά θεμέλια τῆς οἰκογενείας καί ἀνατινάσσει στόν ἀέρα  καί τό γάμο καί τήν οἰκογένεια.

  Γιατί σέ τί ἄλλο ἀποσκοπεῖ ἡ ἀποποινικοποίησις τῆς μοιχείας, τό αὐτόματο Διαζύγιον, ὁ Πολιτικός γάμος, τό Σύμφωνον συμβίωσης;

 Οἱ Νόμοι αὐτοί δέν εἶναι πρόοδος, ἀλλά ὁπισθοδρόμησις στίς τρώγλες καί στά Σπήλαια. Ἡ ἔνταξις τῆς Ἑλλάδος στήν Εὐρωπαϊκή Κοινότητα, δέν σημαίνει ἀλλοτρίωσι τῶν Ἀρχῶν, τῶν Παραδόσεων καί τῶν Ἰδανικῶν τῆς Ρωμιοσύνης. Δεδομένου ὄντος ὅτι ὅταν ἐμεῖς οἱ Έλληνες κτίζαμε Παρθενώνες, οἱ Λαοί τῆς Ευρώπης πηδοῦσαν σάν πίθηκοι  ἀπό δένδρο σέ δένδρο. Ἐμεῖς τούς δώσαμε τό Φῶς καί τούς ἐξανθωπίσαμε. Ἐξ ἄλλου χάρις στόν Πολιτισμό μας, χάρις στόν πνευματικό μας πλοῦτο κρατηθήκαμε στή ζωη ἀνά τούς αἰῶνες. Καί μέ αὐτές τίς Ἀρχές καί τά Ἰδανικά θρέψαμε τήν ἀνθρωπότητα.  Μέ Πίστι στό Θεό, Ἀγάπη στήν Πατρίδα, μέ  Ἀφοσίωσι στόν ἱερό θεσμό τοῦ γάμου καί τῆς οἰκογενείας ἐπιβιώσαμε καί διδάξαμε πάντα τά ἔθνη.

    Πῶς ἀποτολμοῦν μερικοί σήμερα ἀνεγκέφαλοι καί ζητοῦν νά ἀπαρνηθοῦμε τά ὅσια καί τά ἱερά μας;

     Ὑπάρχει τίποτε πιό ἱερό στή ζωή μας ἀπό τη ζεστασιά τοῦ σπιτικοῦ καί τῆς οἰκογενείας;

   

      Ἀναρωτηθήκαμε ποτέ γιατί καθημερινά καί σέ παγκόσμια Κλίμακα, ἁλματωδῶς αὐξάνει ἡ ἐγκληματικότητα;

       Μήπως  ὀφείλεται στή διάλυσι τῆς οἰκογένειας καί στό γεγονός ὅτι οἱ Νέοι μας στεροῦνται  οἰκογενειακῆς  στοργῆς καί τρυφερότητος;

       Εἷναι καιρός νά συνειδητοποιήσουν οἱ Ἁρμόδιοι σ' αὐτό τό Κράτος τήν ανάγκην  μέ κάθε τρόπο νά στηρίξουν τό γάμο καί τήν Οἰκογένεια, πιστοί στό Νόμο τοῦ Χριστοῦ. Τουλάχιστον νά σεβασθοῦν τό Σύνταγμα τῆς Πατρίδος μας, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο «ἡ οἰκογένεια, ὡς θεμέλιον τῆς συντηρήσεως καί προαγωγῆς τοῦ Ἔθνους, ὡς καί ὁ γάμος, ἡ μητρότης καί ἡ παιδική ἡλικία τελοῦν ὑπό τήν προστασία τοῦ Κράτους» (Σύνταγμα 1975, ἀρθρ. 21,1).

Καί εἶναι καιρός νά καθαρίσῃ ἡ κόπρος ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας καί Θρησκευμάτων. Νά συνειδητοποιήσουν οἱ Εθνοπατέρες ὅτι οἱ Ἕλληνες  εἶναι καί θά παραμείνουν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί καί Ἕλληνες. Καί «τοῦ Έλληνος ὁ τράχηλος ζυγόν δέν ὑποφέρει». Δέν ὑποφέρει τούς σκοταδιστές. Αὐτά, πρός γνῶσιν καί συμμόρφωσιν. Καί «ὁ νοῶν νοήτω».