Ο ΛΑΟΣ Ο ΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΕΝ ΣΚΟΤΕΙ,

ΕΙΔΕ  ΦΩΣ  ΜΕΓΑ»

«Γῆ Ζαβουλών καί γῆ Νεφθαλείμ, ὁδόν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν Ἐθνῶν, ὁ λαός ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα, καί τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καί σκιά θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς» (1).

Ὀκτακόσια  χρόνια πρίν ἀπό τόν ἐρχομό τοῦ ἀληθινοῦ Μεσσία, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Εὐαγγελιστής Προφήτης Ἡσαῒας περιγράφει τήν ἀπελπιστική κατάστασι τοῦ κόσμου καί φέρνει παράδειγμα τό  ὑπόδουλο Ἰουδαϊκό Βασίλειο εἰς τόν Ἀσσύριον Μονάρχην. Αἰτιολογεῖ ὀ Προφήτης καί λέγει ὅτι ἡ ἀνθρωπότης ὑποφέρει ἐξ αἰτίας τῆς ἀπομακρύνσεως ἀπό τόν Θεόν. Ἐπειδή δέν ἐπιστέψατε  εἰς τόν Κύριον θά ἔλθῃ ἐναντίον σας μεγάλη πεῖνα... Στήν ἀπελπισία τους οἱ ἄνθρωποι θά στρέφουν μάταια τά βλέμματά τους στόν οὐρανόν καί κατόπιν θά προσηλώνουν τά βλέμματά τους στή γῆ, γιά νά βροῦν κάποια βοήθεια καί δέν θά βρίσκουν καμμιά ἀπολύτως βοήθεια. Αὐτό σημαίνει ὅτι δέν μετανοοῦν εἰλικρινά, μέ φυσική συνέπεια νά βρίσκωνται σέ ἀδιέξοδο: «καί ἰδού ἀπορία στενή καί σκότος, θλῖψις καί στενοχωρία καί σκότος, ὥστε μή βλέπειν. Οἱ ἐν ἀπορίᾳ οὗτοι εὑρισκόμενοι δέν θά εἶναι ἔτσι πάντοτε, ἀλλά ἕως καιροῦ, μέχρις ὡρισμένου χρόνου(2).

Τό «ἕως καιροῦ» ἀναφέρεται εἰς τούς πιστούς, οἱ ὁποῖοι δέν θά ὑποφέρουν ἐπ’ ἄπειρον, ἀλλά μέχρις ὡρισμένου χρόνου. Αὐτό εἶναι προανάκρουσμα τοῦ ἀνεσπέρου φωτός τοῦ Ἐμμανουήλ, περί τῆς ἐλεύσεως τοῦ ὀποίου γίνεται λόγος στό ἐπόμενο κεφάλαιο (Ἡσ. θ΄ 1-7).

«Πίε πρῶτον τοῦτο τό πικρόν ποτήριον τῆς θλίψεως, μήν ἀργοπορῃς κάμε το σύντομα, πιές τό ποτήριον τοῦτο σύ, Χώρα Ζαβουλών, γῆ Νεφθαλείμ, σεῖς πού κατοικεῖτε τήν ὁδόν, πού φέρει πρός τήν Μεσόγειον   θάλασσαν, οἱ κατοικοῦντες τήν παραλίαν τῆς λίμνης Γεννησαρέτ, οἱ κάτοικοι τῆς χώρας, πού βρίσκεται ἀνατολικῶς τοῦ Ἰορδάνου,ἡ  Γαλιλαία αὐτή  τῶν Ἐθνῶν (λέγεται ἔτσι, ἐπειδή οἱ κάτοικοί της ἦσαν ὡς ἐπί τό πλεῖστον  εἰδωλολάτρες),  καί ὁλόκληρη ἡ Ἰουδαία.

Ὁ λαός τῶν χωρῶν αὐτῶν, πού ζῆ στό πνευματικό σκοτάδι καί πράττει τά ἔργα τοῦ σκότους,  ἴδετε πρῶτοι τό Μέγα Φῶς (τοῦ Ἀληθινοῦ Μεσσίου). Σέ σᾶς πού κατοικεῖτε σέ Χώρα, πού ἐπικρατεῖ τό πνευματικό σκοτάδι καί ἡ σκιά τοῦ Θανάτου, θά λάμψῃ Φῶς Μέγα.
Θεέ μου, τό μέγα μέρος τοῦ λαοῦ σου τό ἐπανέφερες, ἧλθες καί τό ἐξήγαγες ἀπό τό σκοτάδι καί  τό ἀποκατέστησες στήν εὐφροσύνην τοῦ φωτός.
Ὁ Εὐαγγελιστής Ματθαῖος ἀναφέρεται στήν πργματοποίησι τῆς Προφητείας τοῦ Ἡσαῒου καί λέγει ὅτι ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης, στήν ἀνθρωπότητα, πού βρισκόταν ἡμιθανής, κατάκοιτη στή Χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου. Ἧλθε καί ἔλαμψεν τό Φῶς τό τῆς γνώσεως, καί διέλυσε καί διαλύει τό πνευματικό σκοτάδι. Φῶς Μέγα εἶναι ὁ Μεσσίας(3). Μετά τό σκοτάδι ἔρχεται τό φῶς. Τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Λυτρωτοῦ. Τό Φῶς πού φωτίζει πάντα ἄνθρωπον,πού ἔρχεται εἰς τόν κόσμον. Ἔρχεται τό Φῶς, πού διαλύει τά σκοτάδια τῆς ἀγνοίας, τῆς ἀδικίας, τοῦ μίσους, τά σκοτάδια τῆς εἰδωλολατρικῆς πλάνης, τοῦ Ἐγωϊσμοῦ, τῆς πλεονεξίας καί παντός φαύλου πράγματος.
Ὁ Πανάγαθος καί πολυέλεος Θεός χαρίζει σέ μᾶς τούς ἐν σκοτει τό Μέγα Φῶς. Ἀνατέλει τόν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης  , μέ σκοπόν νά  καταργήση τό Μῖσος καί τήν κοινωνική ἀδικία καί νά  ἀποκαταστήσῃ τήν Ἀγάπη, τήν εἰρήνην καί τήν κοινωνική Δικαιοσύνη Του στή γῆ.
Ἔρχεται ὁ Χριστός, τό Μέγα Φῶς, καί μᾶς καλεῖ κοντά Του. Μᾶς καλεῖ νά δεχθοῦμε τό δικό Του Φῶς. Μᾶς καλεῖ νά δεχθοῦμε τόν φωτισμόν καί τόν ἁγιασμόν τοῦ Εὐαγγελίου τοῦ Φωτός, τοῦ Εὐαγγελίου τῆς Ἀγάπης , τῆς Εἰρήνης καί τῆς Δικαιοσύνης Του. Ἔρχεται  καί μᾶς ἀνασύρει ἀπό τό Βόρβορο τοῦ σκότους.  Καλεῖ ὅλους ἐμᾶς, πού γευτήκαμε ὅλο τό δηλητήριο, καί ἤπιαμε τό πικρό ποτήριο τῶν θλίψεων, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν μας, νά  μετά-νοήσουμε ὅτι ἡ ἁμαρτία εἶναι Θάνατος. Μᾶς καλεῖ νά μετά-νοήσουμε ὅτι τό φρόνημα τᾶς σαρκός μᾶς χωρίζει ἀπό τόν Θεόν καί φέρει στήν ψυχή καί τή ζωή μας τό Θάνατο, μᾶς βυθίζει στό αἰώνιο σκοτάδι καί εἰλικρινά μετανοιωμένοι νά ἐπιστρέψουμε κοντά στό Θεό. Νά μετά-νοήσουμε.  «Νά φύγουμε ἀπό τήν πνιγερή ζωή» καί νά ἐπιστρέψουμε «στῆς Ὀμορφιᾶς τή σφαῖρα». Νά μετανοήσουμε. Νά φύγουμε ἀπό τό σκοτάδι καί νά δεχθοῦμε στήν καρδιά μας τόν Ἀληθινόν Μεσσία, τόν Χριστόν, τό Μέγα Φῶς, τόν Ἥλιον τῆς Δικαιοσύνης.
Τό πρῶτο κήρυγμα τοῦ Λυτρωτοῦ εἶναι: «Μετανοεῖτε· ἤγγικεν γάρ ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν» (4). Μᾶς καλεῖ ὁ Κύριος «βαλεῖν ἀρχήν», νά βάλουμε ἀρχή στήν πνευματική  μας ζωή. Μᾶς καλεῖ ὁ Ἰησοῦς, ὁ  Χριστός νά Τόν δεχθοῦμε καί νά Τόν ἀκολουθήσουμε πιστά. Νά δεχθοῦμε τό Μέγα Φῶς καί νά ζοῦμε τοῦ λοιποῦ «ὡς τέκνα φωτός. Μή ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί» (5). Νά ὑποδεχθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Χαρᾶς, τόν Ἐρχόμενον Σωτῆρα καί Λυτρωτήν, τόν Χριστόν, τό Μέγα Φῶς. Νά ὑποδεχθοῦμε Ἐκεῖνον, πού, ὡς παντοδύναμος μπορεῖ καί ὡς Πανάγαθος θέλει νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τή Χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου καί νά μᾶς χαρίση τό Φῶς τῆς ζωῆς.

Ὁ Κύριος μᾶς καλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσουμε, εἰλικρινά  μετανοιωμένοι, καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι οἱ πιστοί Του ἀκόλουθοι,  αὐτοί δηλαδή πού θά  ἀκολουθήσουν πιστά τά Χνάρια Του καί θά τηρήσουν τίς Ἐντολές Του, δέν θά περπατήσουν  οὔτε  θά εὑρεθοῦν ποτέ στό σκοτάδι τῆς πλάνης καί τῆς ἁμαρτίας, ἀλλά θά ἔχουν μέσα τους τό Μέγα Φῶς, τό Φῶς πού προέρχεται ἀπό τήν ἀληθινήν ζωήν, ἀπό τόν Θεόν: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ’ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς» (6).

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης διαπιστώνει ὅτι, δυστυχῶς, οἱ ἄνθρωποι, μέ λυσσώδη μανίαν μισοῦν τό Φῶς καί δέν ἔρχονται πρός τό φῶς. Προτιμοῦν τό σκοτάδι καί τά ἔργα τοῦ σκότους. Μέ τή θέλησί τους, παραμένουν κατάκοιτοι στή χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου καί δέν μετά-νοοῦν γιά τήν κακή χρῆσι τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας τους , καί λέγει: «Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις, ὅτι τό φῶς ἐλήλυθεν εἰς τόν κόσμον, καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό  σκότος ἤ τό φῶς· ἦν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα. Πᾶς γάρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό φῶς καί οὐκ ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα μή ἐλεγχθῇ τά ἔργα αὐτοῦ. Ὁ δέ ποιῶν τήν ἀλήθειαν ἔρχεται πρός τό φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τά ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν  εἰργασμένα»(7).
Αὐτή, δυστυχῶς, εἶναι ἡ κατάστασις τοῦ κόσμου. Πετρῶσαν οἱ καρδιές. Ἀποκρούουν τή Χάρι. Καί ὁ Μακρόθυμος, πού θέλει τή σωτηρία μας, δέν μᾶς ἐξαναγκάζει. Θέλει μέ τή θέλησί μας νά φύγουμε ἀπό τό σκοτάδι καί νά δεχθοῦμε τό Μέγα Φῶς.
Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς προτρέπει, πρίν νά εἶναι ἀργά, νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό κάθε φαυλότητα καί λέγει: «Ἀποθώμεθα οὖν τά ἔργα τοῦ σκότους καί ἐνδυσώμεθα τά ὅπλα τοῦ φωτός» (8).
Καί ὁ Κύριός μας, ὁ Γλυκύς Ἰησοῦς ,τό φῶς τοῦ κόσμου, ὀλίγον πρό του Πάθους Του , γιά τή σωτηρία μας, λέγει: «Ὀλίγο χρόνο θά μέ ἔχετε μαζύ σας, Ἐμένα πού εἶμαι τό φῶς τοῦ κόσμου. Ἐφ’ ὅσον λοιπόν χρόνον ἔχετε μεταξύ σας τό φῶς περιπατεῖτε  σύμφωνα μέ τήν ὁδηγία καί τόν φωτισμόν τοῦ φωτός, γιά νά μή σᾶς κατακυριεύσῃ τό σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καί τῆς πλάνης. Διότι ἐκεῖνος πού περιπατεῖ στό σκοτάδι, δεν ξέρει ποῦ πηγαίνει. Ἕως τό φῶς (δηλαδή Ἐμένα) ἔχετε, πιστεύετε εἰς τό φῶς, ἵνα υἱοί φωτός γένησθε» (9).

Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερο ἐπίτευγμα γιά τόν ἄνθρωπο ἀπό τό νά κατορθώσῃ καί νά ἀξιωθῇ νά γίνη μέτοχος τοῦ Φωτός, νά γίνῃ υἱός φωτός. Ὕστερα ἀπό τήν ἐμφάνισι τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο, λάμπει τό Μέγα Φῶς καί διαλύει τά σκοτάδια μας. Καί εἶναι ἔσχατη μωρία  νά μισοῦμε τό Φῶς καί, μέ τή θέλησί μας, νά παραμένουμε κατάκοιτοι στό Βόρβορο τοῦ σκότους.

Εἶναι καιρός νά ἐξέλθουμε ἀπό τό σκοτάδι καί νά εἰσέλθουμε στό Βασίλειο τοῦ Φωτός, νά γίνουμε ὅλοι Φῶς. Τότε ἡ ψυχή μας γίνεται κατοικητήριον καί Θρόνος Θεοῦ.Ὁ Ἅγιος Μακάριος λέγει ὅτι «ἡ ψυχή, πού καταλαμβάνεται τελείως ἀπό τό ἄρρητον κάλλος  τῆς δόξης τοῦ φωτός τοῦ προσώπου τοῦ Χριστοῦ καί γίνεται τελείως κοινωνός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος , καταξιώνεται καί γίνεται κατοικητήριον καί θρόνος Θεοῦ, ὅλη ὀφθαλμός, καί ὅλη φῶς, καί ὅλη πρόσωπον, καί ὅλη δόξα, καί ὅλη πνεῦμα γίνεται» (10).

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Σύ, πού εἶσαι τό φῶς πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο, φώτιζε τά σκοτάδια μας, λάμπρυνε τήν ψυχή μας, ὅχι γιατί τό ἀξίζουμε, ἀλλά ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Ὀνόματός Σου.

Στερέωσε ὅλους ἐμᾶς, τούς ἀχρείους δούλους  Σου, ἐπί τήν πέτραν τῶν Ἐντολῶν Σου καί ἀξίωσέ μας,  μέ λόγια καί ἔργα φωτός, νά Σέ ὑμνοῦμε καί νά Σέ δοξάζουμε, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι , καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

------------

(1) Ματθ. δ΄ 15-16.παρβλ. καί  Ἡσ. θ΄ 1-2.

(2) παρβλ. Ἡσ.  η΄ 19-20.

(3) Ματθ. δ΄ 12-16.  (4) Ματθ. δ΄ 17.

(5) Ἐφεσ. ε΄ 8,15.     (6) Ἰωάν. η΄ 12.

(7)Ἰωάν. γ΄ 19-21.    (8) Ρωμ. ιγ΄  12.

(9) Ἰωάν. ιβ΄  35-36.

(10) Μακαρίου τοῦ Αἰγυπτίου ,Ὁμιλ. Πνευματ.Α΄ β΄

        ΒΕΠΕΣ  41,146, 19 ἑξ.