Ο ΠΟΝΟΣ, ΤΟ ΣΩΜΑΤΙΚΟΝ ΚΑΙ ΤΌ ΨΥΧΙΚΌΝ ΑΛΓΟΣ

Ο ΑΚΟΥΣΙΟΣ  ΠΟΝΟΣ.

Ἀνεξίκακε καί Φιλάνθρωπε Κύριε,

Πόνος, δριμύς, ἀφόρητος, ἀβάστακτος βαραίνει τήν ψυχή μας, ἀπό τίς ἁμαρτίες μας. Πόνος πού δέν μετριέται...

Ἴσως σκεφθεῖ κανείς, πώς εἶμαι τρελλός, ἄν πῶ, πώς   εἶν’ ὁ πόνος, εὐλογία τοῦ Θεοῦ, στήν ἄχαρη ζωή μας. Ἐγερτήριον σάλπισμα περισυλλογῆς. Σ’  εὐχαριστῶ, Θεέ μου, πού φέρεις τήν ψυχη μου σέ ἐγρήγορσι, νῆψι καί Προσευχή, μέ τοῦτο τό φρικτό σωματικό καί ψυχικόν ἄλγος. Ναι, πρέπει νά ἐρευνηθοῦν προσεκτικά, νά εὑρεθοῦν καί νά ξεριζωθοῦν τά αἴτια, πού προκαλοῦν τόν πόνο...

Ἄν δέν ἔφταιξα ἐξ ὁλοκλήρου ἐγώ, εἶναι ὁλοφάνερο, ἔφταιξ’ ὁ κόσμος ὅλος...

«Ὁ υἱός τῆς βροντῆς», διαπιστώνει, δυστυχῶς, πώς «ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται»(Α΄Ἰωάν. ε΄19).

Φταίει ὁ κόσμος, πού μισεῖ τό Φῶς καί ζῆ  μεσα στό σκοτάδι, σάν  σκουλίκια καί φρικτά ἑρπετά...

Κάτι δέν προσέξαμε ἐμεῖς ἤ οἱ συνανθρωποί μας. Κάποιοι ἤ οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, ἀστόχαστα, δυσλειτουργοῦμε καί  μέ τήν παραβατική, τήν προβληματική μας συμπεριφορά, διασαλεύουμε τήν ἁρμονία καί τήν Τάξιν, πού ἔθεσε στό Σύμπαν ὁ Πάνσοφος Δημιουργός Θεός, ὁ ὁποῖος «τά πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησεν». Συγχώρησέ  μας, Θεέ μου!

Δέν ἀνάβει μόνη της ἡ φωτιά, πού προκαλεῖ τόν πόνο στήν ψυχή καί τό σῶμα. Ὁ Ἐγωϊσμός, ἡ Ψευτιά καί ἡ Ὑποκρισία, οἰκτρά βλαστήματα τῆς Παραφροσύνης, ἀνάβουν τίς φωτιές, σωρεύουν συμφορές καί προκαλοῦν  πολύ μεγάλο  Πόνο.

Εἶναι ἀλήθεια, πώς οἱ περισσότεροι ἀπό μᾶς, δέν ἔχουμε ἀκόμη ἐννοήσει «τό βραχύ τῆς ζωῆς» καί τήν ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων καί θέλοντας νά πλουτήσουμε, γιά τόν ἑαυτό μας στή γῆ, πέφτουμε σέ πειρασμό καί παγίδα καί σέ πολλές ἐπιθυμίες ἀνόητες καί βλαβερές, πού μᾶς βυθίζουν στόν ὄλεθρο καί τήν ἀπώλεια. Διότι, ὅπως λέγει ὁ Παῦλος, «Ἡ ρίζα ὅλων τῶν κακῶν εἶν’ ἠ Φιλαργυρία. Καί τοῦτο τό διαβολικό πάθος παρασύρει πολλούς στήν πλάνη, τούς ἀπομακρύνει ἀπό τήν Πίστι, καί εἶναι βέβαιον, πώς χωρίς τήν Πίστι στό Χριστό, καρφώνουν οἱ ἄνθρωποι τόν ἑαυτό τους σέ βάσανα, σέ Ὀδύνες καί πόνους πολλούς» ( πρβλ. Α΄Τιμόθ. στ΄ 9-10).

Εἶναι καιρός νά προβληματισθοῦμε καί νά τροποποιήσουμε ἤ καλλίτερα νά θεραπεύσουμε τήν προβληματική μας συμπεριφορά. Νά κατανοήσουμε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία τῆς ζωῆς εἶναι ὑγεία καί ἡ ἀνορθοδοξία εἶναι αἵρεσις, εἶναι ἀρρώστια, πού προκαλεῖ πολύ Πόνο, πολύ  ἄλγος, Ψυχικό καί σωματικό, πού θεραπεύεται μόνον μέ τήν πιστή τήρησι, στή ζωή μας, τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ, Νά ἀκολουθήσουμε πιστά, μέ τήν καρδιά μας τό δρόμο τῆς Ὑπακοῆς. Νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό, νά ἀγκολπωθοῦμε τό Ευαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε  «πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή.

Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἐξαφανίσουμε τόν Πόνο ἀπ’ τή ζωή μας, ὅταν ἐγκαταλείπουμε τήν Πηγή τῆς ζωῆς, τόν Ἕνα καί μόνον ἀληθινόν Θεόν καί ὅν ἀπέστειλεν Ἰησοῦν Χριστόν καί, χωρίς ντροπή, λατρεύουμε τό Βόρβορο, τό Διάβολο, τό Μαμωνᾶ τό Χρῆμα; Πῶς  εἶναι δυνατόν νά διαφυλάξουμε τήν ψυχοσωματική μας ὑγεία, ὅταν μᾶς κυριεύῃ ἡ ἀγχώδης βιοτική μέριμνα, γιά τήν ἀπόκτησι περισσοτέρων ὑλικῶν ἀγαθῶν, γιά τήν καλοπέρασί μας, πατῶντας ἐπί πτωμάτων; 

Καιρός νά ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ Παναγίου Πνεύματος, πού, καί μέ τόν Πόνο, κρούει τή θύρα τῆς ψυχῆς μας. Νά λυτρωθοῦμε ἀπό τήν Ψευτιά καί τήν ὑποκρισία. Νά ξεφύγουμε ἀπό τήν κάθε εἴδους  Εἰδωλολατρία, καί ὡς λαός τοῦ Θεοῦ νά ἐξέλθουμε ἀπό τή Βαβυλῶνα. Τό Ἅγιον Πνεῦμα μᾶς  συνιστᾷ τήν ἀδιάλειπτη μνήμη τοῦ Θεοῦ, τήν ἀδιάλειπτη ἐπικοινωνία καί συνομιλία μέ τόν Πατέρα μας , τόν ἐν οὐρανοῖς καί λέγει: «Πρόσεχε σεαυτῷ, μή ἐπιλάθῃ Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου τοῦ μή φυλάξαι τάς ἐντολάς αὐτοῦ...» (Δευτ. η΄11).

Εἶναι καιρός νά ἀκούσουμε τή Φωνή τοῦ παναγίου  Πνεύματος, καί μέ τή Χάρι τοῦ νά ξεριζώσουμε μέσα ἀπό τήν ψυχή μας τά αἴτια, πού προκαλοῦν τόν Πόνο καί σωρεύουν συμφορές.

Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, Σέ Σένα καταφεύγω καί σέ παρακαλῶ. Μή ἀποστρέψῃς τό πρόσωπόν σου ἀπό τά ταλαίπωρα παιδιά σου. Γίνε Ἔλεος καί σῶσε μας, πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα ἀπό τόν κακό μας ἑαυτό, δέξου μας κοντά Σου καί  ἀξίωσέ μας νά σέ ὑμνοῦμε καί, ἀσιγήτως νά Σέ δοξολογοῦμε, ὄχι γιατί τό ἀξίζουμε , ἀλλά «ἕνεκεν τῆς δόξης τοῦ Ὀνόματός Σου, Κύριέ μου Ἰησοῦ. Κάμε τή ζωή μας ὕμνο δοξολογίας σέ  Σένα , τό Λυτρωτή. Ἀμήν.