«ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΜΕΓΑΣ ΕΓΗΓΕΡΤΑΙ ΕΝ ΗΜΙΝ»

«ΟΤΙ ΕΠΕΣΚΕΨΑΤΟ Ο ΘΕΟΣ

ΤΟΝ ΛΑΟΝ ΑΥΤΟΥ» (Λουκ. ζ΄ 16).

Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐπλάσθη ἀπό τόν Θεόν «κατ’ εἰκόνα   καί καθ’ ὀμοίωσιν Αὐτοῦ». Δέν ἐννόησε ὅμως τήν τιμήν καί «παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς». Ἀπομακρύνθηκε ἀπό τήν Πηγή τῆς Ζωῆς, τόν Θεόν διά τῆς παρακοῆς, μολονότι ἐγνώριζε ὅτι ἡ παράβασις τῆς Ἐντολῆς σήμαινε Θάνατο.

Γνωρίζουμε ὅλοι ὅτι ἡ παρακοή εἶναι ἁμαρτία καί ἡ ἁμαρτία εἶναι ἡ ἀνομία. Δηλαδή, ἡ παράβασις τῆς Ἐντολῆς, ἡ ὁποία ἐπιφέρει στόν ἄνθρωπον τόν φυσικόν καί τόν πνευματικόν Θάνατον, ὅτι «τά ὀψώνια τῆς ἁμαρτίας θάνατος» (Ρωμ. στ΄ 23).

Θά πρέπει ἐδῶ νά τονίσουμε ὅτι ὁ φυσικός, ὁ σωματικός, ὁ πρόσκαιρος θάνατος, δηλαδή ὀ χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα, εἶναι δῶρον Θεοῦ καί λύτρωσι, ἀπελευθέρωσις τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τή φθορά, εἶναι ἔξοδος ἀπό τό ὑλικό Σύμπαν καί εἴσοδος εἰς τό Πνευματικόν. Εἷναι ἔξοδος ἀπό τήν προσκαιρότητα καί εἴσοδος εἰς τήν αἰωνιότητα.

Εἶναι ἔξοδος ἀπό τή Βαβυλῶνα, ἀπό αὐτήν ἐδῶ τήν παροικία καί εἴσοδος εἰς τήν αἰώνιον κατοικίαν. Εἶναι Γενέθλιος ἡμέρα καί εἴσοδος τοῦ ἀνθρώπου εις τήν αἰώνιον ζωήν, Εἶναι ἡμέρα ἐπανεισαγωγῆς του εἰς τήν Πατρικήν Ἑστίαν. Ἡμέρα χαρᾶς.

Φοβερός εἶναι ὁ πνευματικός Θάνατος, ὁ χωρισμός ἀπό τόν Θεόν, ὁ αἰώνιος Θάνατος.

Ὁ Πάνσοφος Θεός ὅμως, ὡς ἄπειρη ἀγάπη, δέν ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπον «εἰς ἀπώλειαν, ἀλλ’ εἰς σωτηρίαν». Εἶδε τήν κατάντια μας. Διεπίστωσε ὅτι, μέ τήν κακήν χρῆσιν τοῦ νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας μας, φθάσαμε εἰς τήν ἔσχατην ἀθλιότητα. Καί «ὅτε ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ, γενόμενον ἐκ γυναικός, γενόμενον ὑπό νόμον, ἵνα τούς ὑπό νόμον ἐξαγοράσῃ, ἵνα τήν υἱοθεσίαν ἀπολάβωμεν» (Γαλάτ. δ΄4). Πραγματικά Προφήτης μεγάλος ἐμφανίσθηκε  μεταξύ μας, ὁ Θεός ἐπισκέφθηκε τό λαό Του (Λουκ. ζ΄ 16).

Ὁ Προφήτης Ἡσαῒας προεξαγγέλλει τόν ἐρχομό Του καί λέγει: «ὅτι Παιδίον ἐγενήθη ἡμῖν, υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχή ἐγενήθη ἐπί τοῦ ὤμου αὐτοῦ, καί καλεῖται τό ὄνομα  αὐτοῦ μεγάλης Βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστός σύμβουλος, Θεός ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, Πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος, πατήρ τῆς αἰωνίου ζωῆς... Θἇναι μεγάλη ἡ ἐξουσία Του καί ἠ εἰρήνη, πού θά φέρῃ στόν κόσμον δέν θά ἔχῃ τέλος. Ἡ Βασιλεία Του θά εἶναι αἰωνία. Καί ὅλα αὐτά τά πραγματοποιεῖ ἡ μεγάλη, ἡ ἄπειρη ἀγάπη τοῦ Κυρίου Παντοκράτορος πρός τόν Λαόν Του» (Ἡσ. θ΄ 6-7)  Εὐδόκησεν ὁ Θεός διά τοῦ Υἱοῦ Του καί ἐν Αὐτῷ, ἀποφάσισε τή λύτρωσι τοῦ ἀνθρωπίνου Γένους. Ἐπισκέπτεται τό λαό Του διά τοῦ Μεσσίου, τοῦ Ἐμμανουήλ, τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὁ Ὁποῖος ἔρχεται κοντά μας , γιά νά ἁπαλύνῃ τόν πόνον μας, νά ἐξαλείψῃ τά δάκρυά μας, νά θεραπεύσῃ τά τραύματά μας, νά μᾶς ἐλευθερώσῃ ἀπό τή δουλεία τῆς ἁμαρτίας, νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τήν «ἰλύν βυθοῦ» εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ.

Ἔρχεται ὁ Ἐμμανουήλ καί μέ τή θέλησί Του, ἀπό ἄπειρη ἀγάπη καί καταδέχεται νά Σταυρωθῇ Αὐτός, ἀντί ἡμῶν. Καί διά τοῦ θανάτου αὐτοῦ καταργεῖ τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτέστι τόν διάβολον, γιά νά ἐλευθερώσῃ ὅλους ἐμᾶς ἀπό τό φόβο τοῦ θανάτου (παρβλ. Ἑβρ. β΄ 14-15).

Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ ζωή. Σᾶς διαβεβαιῶ, λέγει ὁ Κύριος, ἐκεῖνος πού πιστεύει εἰς Ἐμέ ἔχει ζωήν αιώνιον. Ἐγώ εἶμαι ὁ ἄρτος τῆς ζωῆς (Ἰωάν. στ΄47). Σᾶς διαβεβαιῶ, λέγει ὁ Κύριος, «ὁ τόν λόγον μου ἀκούων καί πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔ χ ει ζ ω ήν αἰ ώ νι ον, καί εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλά μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν» (Ἰωάν. ε΄ 24).

Μέ τή Σταυρική Του θυσία καί μέ τήν Ἀνάστασίν Του ὁ Κύριος, κατεπάτησε τόν θάνατον καί κατήργησε τόν Διάβολον καί ἐχάρισε τήν ζωήν σέ κάθε πιστό. Τώρα δέν ὑπάρχει θάνατος, ἀλλά ζωή. Δέν ὑπάρχουν νεκροί, ἀλλά κεκοιμημένοι. Δέν ὑπάρχουν νεκροταφεῖα, ἀλλά κοιμητήρια.

Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς ἐνδεικτικά ἀναφέρει: Τήν ἀνάστασι τοῦ Υἱοῦ τῆς χήρας στήν πόλιν πού λέγεται Ναῒν (Λουκ. ζ΄11-16).

Τήν ἀνάστασιν τῆς θυγατρός τοῦ Ἰαείρου (Λουκ.  η΄ 41-42,49-56).Καί προ πάντων ἀναφέρει τήν ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου(Λουκ. κδ΄ ).

Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ἀναφέρεται διά μακρῶν εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ τετραημέρου καί σεσηπῶτος φίλου Του Λαζάρου (Ἰωάν. ια΄ 1-44 ) καί εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου (Ἰωάν. κ΄-κα΄), πού βεβαιώνουν ὅτι ὁ Χριστός εἶναι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ ζωή καί ὅτι τώρα, γιά τούς πιστούς δέν ὑπάρχει θάνατος, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος.

Ὁ ἱερός Δαμασκηνός, μέ ψαλμούς, μᾶς διαβεβαιώνει ὅτι

«Ὁ Χριστός ἐσταυρώθη δι’ ἡμᾶς καί ἐκών ἐτάφη καί Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά σύμπαντα» καί  μᾶς συμβουλεύει τό Χρέος μας καί λέγει: «Αὐτόν προσκυνήσωμεν».

Ἀλλά ὅσες Ὠδές Εὐχαριστίας κι’ ἄν πλέξωμεν, ποτέ δέν θά μπορέσουμε νά προσφέρομε στό Θεό, κάτι ἰσάξιο τῶν εὐεργεσιῶν, ὧν ἐποίησε καί ποιεῖ εἰς ἡμᾶς. Εἴθε νά μᾶς ἀξιώσῃ, ὁ Ἀναστάς καί Σωτήρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν, καί νά μᾶς κατατάξῃ εἰς τούς χορούς τῶν Ἁγίων Του, ὥστε ἀσιγήτως νά τόν ὑμνοῦμεν καί νά Τό δοξάζουμε εἰς πάντας τοῦς αἰῶνας, Ἀμήν. Γένοιτο!