«Ὁ μεταδιδούς ἐν ἁπλότητι» (Ρωμ. ιβ΄8).

 

«Ὁ ἐλεῶν, ἐν ἱλαρότητι».

 

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, μᾶς διδάσκει πῶς πρέπει νά ζοῦν οἱ πιστοί, ἀνάμεσα στους Χριστιανούς ( Ρωμ. ιβ΄ 3-21). Μεταξύ ἄλλων σοφῶν ὁδηγιῶν, λέγει ὅτι ἐκεῖνος, πού ἔχει τό χάρισμα νά μοιράζῃ τά ἀγαθά, πού τοῦ ἔδωκεν ὁ Θεός, εἰς τούς πτωχούς, ἄς πράττει τοῦτο, μέ ἀφέλεια, μέ ἁπλότητα, ταπεινά, χωρίς ἐπίδειξιν ἤ ἄλλα ἐγωϊστικά ἐλατήρια. Νά προσφέρῃ τά ἀγαθά, ὡς καλός Οἰκονόμος,  ὄχι πρός «τό θεαθῆναι τοῖς ἀνθρώποις», γιά νά δοξάζεται ἀπό τούς ἀνθρώπους. Νά μοιράζῃ τά ἀγαθά σέ κείνους, πού ἔχουν ἀνάγκην, με τρυφερότητα καί ἀγάπη, πρός Δόξαν Θεοῦ.

Ὀφείλουμε νά ἔχουμε  καθαρή συνείδησι καί νά γνωρίζουμε καλά, ὅτι γεννιώμαστοι γυμνοί, σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία, μέ ἡμερομηνίαν λήξεως, δέν φέρνουμε τίποτε μαζί μας, καί φεύγοντας ἀπό ἐδῶ, ἐπιστρέφουμε στή γῆ, πάλιν γυμνοί, δέν παίρνουμε τίποτε μαζί μας. Ὅλα τά ἀγαθά, ὑλικά και πνευματικά, εἶναι τοῦ Θεοῦ καί ὀφείλουμε νά τά καταθέτουμε πρός ἐξυπηρέτησιν τῶν ἀδελφῶν, μέ ἁπλότητα. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀναφερόμενος σέ κείνους, πού παραφέρονται καί ἰσχυρίζονται ὅτι τά ἀγαθά εἶναι πρόϊόντα τοῦ κόπου τους, ὅτι εἶναι δικά τους, λέγει: « Τί ἔχεις ὅ οὐκ ἔλαβες; Εἰ δέ ἔλαβες, τί καυχάσαι ὡς μή λαβών;» (Α΄Κορινθ. δ΄7).Τί ἔχεις, πού δεν τό ἔλαβες ἀπό τόν Θεόν; Καί ἀφοῦ τό ἔλαβες, γιατί καυχᾶσαι σάν νά μή τό εἶχες λάβει ἀπό τόν Δοτῆρα καί Κύριο; Ἡ σωτηρία μας καί ὅλα τά ἀγαθά εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ καί, «ἡμεῖς νοῦν Χριστοῦ ἔχοντες» Γνωρίζουμε καλά ὅτι ὅλα τά ἀγαθά εἶναι τοῦ Θεοῦ: «οὐκ ἐξ  ἡμῶν, Θεοῦ τό δῶρον·  οὐκ ἐξ ἔργων, ἵνα μή τις καυχήσηται» (Ἐφεσ. β΄8). Καί εἶναι καιρός νά καταλάβουμε ὅτι εἴμαστε δικό Του ἔργο, δημιουργηθέντες ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ δι’ ἔργα ἀγαθά, τά ὁποῖα ὁ Θεός προητοίμασε, γιά νά ἀποτελέσουν τόν τρόπον τῆς ζωῆς μας. Καί ὁ τρόπος τῆς ζωῆς πρέπει νἆναι ἡ ἀγάπη στήν πρᾶξι, ἡ ἀγαθοεργία, τό μοίρασμα τῶν ἀγαθῶν ἐν ἁπλότητι, πρός Δόξαν τοῦ Δοτῆρος Θεοῦ. 

Δυστυχῶς  ὅμως ζοῦμε σέ μιά  ἐποχή, πού ἡ μετάδοσις τῶν ἀγαθῶν ἐν ἁπλότητι, θεωρεῖται «χαζομάρα».

«Ζοῦμε σέ ἕναν κόσμο, πού τό νά  βλάψῃς ἄλλον,

εἶναι πρᾶξι ἐπαινετή, καί ὅταν κάνῃς τό καλό,

οἱ πιό πολλοί σέ παίρνουν για τρελλό» (Σαίξπηρ).

Γι'αὐτό εἶναι πικρό καί τό νερό, πού πίνουμε καί

τό ψωμί, πού τρῶμε, «ἄρτος Ὀδύνης».

«Ὁ ἐλεῶν,  ἐν ἰλαρότητι» (Ρωμ. ιβ΄8), ὁ Ἐλεήμων θεωρεῖται ἀκόμη, πιό τρελλός. Ἐάν πιστεύῃς καί λατρεύῃς τό Θεό καί ζῆς σύμφωνα με τίς πανάγιες Ἐντολές Του  καί κάνῃς «πρᾶξι» στή ζωή σου το Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, τότε οἱ περισσότεροι παράφρονες, συνάνθρωποί σου, σέ θεωροῦν «καθυστερημένο», «ὀπισθοδρομικό». «ρατσιστή».  «O Tempora, O Mores! ». «Ὤ καιροί, ὤ ἤθη!»

Πότε ἐπί τέλους, θά καταλάβουν οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀποστασίας, ὅτι ἡ Βασίλισσα ὅλων τῶν ἀρετῶν εἶναι ἡ ἐν ἱλαρότητι Ἐλεημοσύνη, πού μεταβάλλει τήν Κόλασι σέ Παράδεισο καί μᾶς ἀνεβάζει σέ ὕψη θείας ἀναβάσεως, μέχρι τό Θρόνο τοῦ Θεοῦ;

Δεν εἶναι ὑπερβολή, ἄν ποῦμε ὅτι ζοῦμε σέ μιά διαβολεμένη ἐποχή, σέ μιά σατανοκρατούμενη Κοινωνία, σέ παγκόσμια Κλίμακα. Ζοῦμε στήν ἐποχή τοῦ Ἀντιχρίστου. Ὁ Εὐαγγελιστής τῆς Ἀγάπης, ὁ ἠγαπημένος Μαθητής ὁ Ἰωάννης, μᾶς πληροφορεῖ και λέγει:

«Παιδία, ἐσχάτη ὥρα ἐστί, καί καθώς ἠκούσατε ὅτι ὀ ἀντίχριστος ἔρχεται, καί νῦν ἀντίχριστοι πολλοί γεγόνασι· ὅθεν γινώσκομεν ὅτι ἐσχάτη ὥρα ἐστίν»(Α΄ Ἰωάν. β΄18).

Ἀνάμεσά μας κυκλοφοροῦν πολλοί ἀντίχριστοι, πολλοί «παρείσακτοι ψευδάδελφοι», πολλοί αἱρετικοί, πολλοί πρόδρομοι τοῦ ἀντιχρίστου, πολλοί δαιμονάνθρωποι. Καί ἀπό αὐτό το γεγονός μαθαίνουμε ὅτι ἡ ἐποχή μας εἶναι ἐποχή κρίσιμος.

Δέν πρέπει νά μᾶς ἐπηρεάζουν οἱ κραυγές τῶν ἄμυαλων  καί δυστυχισμένων αὐτῶν θυμάτων τοῦ Διαβόλου. Νά σταθούμε ἀνάμεσα σ’ αὐτούς ὡς ἡ ψυχή τοῦ κόσμου, στερεωμένοι ἐπί τήν πέτραν τῶν Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου μας, νά φυλάξουμε βαθειά μέσα στήν καρδιά μας, τό Χριστό, πού Σταυρώθηκε, για μᾶς και πάνω ἀπό τόν  Τ.

Σταυρό, μᾶς δίδαξε νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τον ἄλλον ὅπως αὐτός μᾶς ἀγάπησε, μέχρι σταυροῦ καί θανάτου. Πρόοδος δέν εἶναι οἱ ἔμφυλες ταυτότητες, καί ἡ ἐπιστροφή στις τρῶγλες και τά σπήλαια. Πρόοδος εἶναι ἡ Ἐσταυρωμένη Ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στην «Πρᾶξι», ἀκόμη καί  πρός  τούς «Χλευαστές» καί  πρός αὐτούς τούς πολεμίους τῆς Πίστεως, προσευχόμενοι , νά τούς φωτίσῃ ὁ Θεός νά μετα-νοήσουν καί νά σωθοῦν.  Τώρα εἶναι καιρός νά σταθοῦμε στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί νά διδάξουμε, ὄχι μέ κατάρες καί ἀφορισμούς, ἀλλά μέ πράξεις ἀγάπης καί Ἐλεημοσύνης πρός ὅλους, ΠΙΣΤΙ ΣΤΟ ΘΕΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ. Καί δέν πειράζει, ἄς μᾶς λένε ὀπισθοδρομικούς καί ρατσιστές…

Ἐμεῖς μάθαμε καί μαθαίνουμε νά  ἀ γ α π ᾶ μ ε καί νά ἐ λ ε ο ῦ μ ε   μ έ   ἱλαρότητα, προσευχόμενοι νά ἔλθουν πάντες οἱ ἄνθρωποι εἰς ἐπίγνωσιν τῆς Ἀληθείας καί νά ἑνωθοῦμε ἐπί τό Αὐτό, καί ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ, καί «ἐν ἐλεημοσύναις, νά ὑμνοῦμε καί  νά εὐλογοῦμε τόν Σωτῆρα καί Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.