Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟΝ ΤΟΥ ΤΕΛΕΙΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ,

ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΨΗΛΑ, ΣΤΟ ΓΟΛΓΟΘΑ, ΣΤΟ ΘΕΟ.

 

 Ὁ Νῖκος Καζαντζάκις, καταλήγει σ’ αὐτό συμπέρασμα καί μᾶς συμβουλεύει νά μιμηθοῦμε στή ζωή μας, τό Χριστό, να ἀκολουθήσουμε τά ματωμένα Χνάρια Του, γιά νά  πραγματοποιήσουμε τόν τελικό τῆς ζωῆς μας σκοπό, πού εἶναι ἡ ΘΕΩΣΙΣ. Ὁ παρεξηγημένος ἀπό μερικούς, Καζαντζάκις, εἶχε μελετήσῃ σέ βάθος τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, εἶχε κατανοήσῃ τό λόγο τῆς Ἐνσαρκωμένης Ἀγάπης, εἶχε συλλάβῃ τήν ΟΥΣΙΑ τοῦ Χριστιανισμοῦ καί καυτηριάζει τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία τῶν Φαρισαίων ὅλων τῶν αἰώνων, ψέγει τούς ψευτοχριστιανούς και τούς παρεισάκτους ψευδαδέλφους καί μᾶς προτρέπει νά ἀκολουθήσουμε τό Ἅγιο Πρότυπον, τον Ἀρχηγόν τῆς Πίστεως καί τελειωτήν Ἰησοῦν, γιά νά φθάσουμε ἀπό τό « κατ’ εἰκόνα, εἰς τό καθ’ ὁμοίωσιν».

 Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος ἀπό ἄπειρη, γιά τά πλάσματά Του Ἀγάπη, «μορφήν δούλου λαμβάνει», «Ὁ λόγος σάρξ ἐγένετο». Ἔρχεται κοντά μας, ὡς ταπεινός ἄνθρωπος καί γίνεται ὑπήκοος στόν Πατέρα μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ». Γίνεται Τύπος καί Ὑπογραμμός ὑπακοῆς, σέ ὅλους ἐμᾶς.

Ὁ Χριστός, τό Ὑπέρτατον Ἀγαθόν (Bene supremo), ἡ Ἐνσάρκωσις τῆς ἁγνῆς, τῆς ἄδολης, τῆς τελείας, τῆς θυσιαστικῆς και ἀνυποκρίτου Ἀγάπης, γίνεται ἡ Ὁδός ἀπό γῆς πρός Οὐρανόν. Γίνεται τό Πρότυπον τοῦ ἀγωνιζομένου ἀνθρώπου «ἵνα πᾶς ὀ πιστεύων εἰς Αὐτόν μη ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον»(Ἰωάν.γ΄15,16) καί « ἔπαθεν ὑπέρ ἡμῶν, ἡμῖν ὑπολιμπάνων ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ»(Α΄Πέτρ.β΄21).

ΣΚΟΠΟΣ τῆς συγκαταβάσεως καί τῆς ἐπί γῆς εὐεργετικῆς πορείας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ Σωτηρία μας, ἡ διά τῆς ὑπακοῆς τῶν Ἐντολῶν τῆς Ἀγάπης Του ἐπανεισαγωγή εἰς τήν Παράδεισον, ἡ ἀναγέννησις καί ἀνακαίνισις τοῦ διεφθαρμένου κόσμου. Μᾶς διδάσκει πῶς θά μεταβάλλουμε αὐτήν ἐδῶ τήν Κόλασι σέ Παράδεισο, Πῶς θά γίνῃ ἡ ψυχή καί ἠ ζωή μας Παράδεισος. Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ἡ Ὁδός και ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί  ἡ Ζωή, τὀ Φῶς το Ἀληθινόν, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο. Αὐτός εἶναι το Α και το Ω, ἡ Ἀρχή καί τό Τέλος, ὁ Πρῶτος καί ὀ Ἔσχατος ὁ Ἰσχυρός Θεός, ὁ Ἐξουσιαστής, ὁ Ἄρχων τῆς εἰρήνης, ὁ   Ὤν καί ὁ Ἦν και ὁ Ἐρχόμενος, ὁ Παντοκράτωρ, ὁ ὁποῖος μέ  τόν αἱματηρό, σκληρό του πνευματικόν Ἀγῶνα, μέ τή  Σταυρική τοῦ Θυσία, διαγράφει τήν Ὁδόν τῆς Ζωῆς, τόν τρόπο ζωῆς, πού μᾶς ὁδηγεῖ ψηλά, στό Γολγοθᾶ, στό Θεό. Ἔρχεται κοντά μας καί «διέρχεται τή ζωή αὐτοῦ εὐεργετῶν, κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ» (Ματθ. θ΄18-35). Μᾶς ὑποδεικνύει τόν θεάρεστο τρόπο ζωῆς. Καί θεάρεστος τρόπος ζωῆς εἶναι ἡ τήρησις τῆς Καινῆς Ἐντολῆς  στήν «Πρᾶξι» τῆς καθημερινῆς μας ζωῆς. Πάνω ἀπό το Σταυρό Του προσεύχεται γιά τούς Σταυρωτές Του και βροντοφωνάζει σέ ὅλους ἐμᾶς, τούς παναθλίους δούλους Του καί λέγει :«Ἐντολήν καινήν δίδωμι ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶται ἀλλήλους καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα και ὑμεῖς ἀγαπᾶται ἀλλήλους. Ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοί μαθηταί ἐστε, ἐάν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις» (Ἰωάν.ιγ΄34-35).

Ὁ Παῦλος μᾶς καλεῖ νά ἀκολουθήσουμε τήν καθ’ ὑπερβολήν ὁδόν τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ (Α΄Κορινθ. ιγ΄1ἑξ.) καί λέγει: «Γίνεσθε μιμηταί τοῦ Θεοῦ, ὡς τέκνα ἀγαπητά, και περιπατεῖτε ἐν ἀγάπῃ, καθώς καί ὁ Χριστός ἠγάπησεν ἡμᾶς καί π α ρ έ δ ω κ ε ν ἑαυτόν ὐπέρ  ἡμῶν προσφοράν καί θυσίαν τῷ Θεῷ εἰς ὀσμήν εὐωδίας» ( Ἐφεσ. ε΄1-2). Ὅπως ὁ Χριστός ἔτσι κι’ ἐμεῖς ὀφείλουμε νά ζοῦμε μέ ἀγάπη καί πρός τούς Σταυρωτές μας. Μόνον ἔτσι θα ἀνέβουμε εἰς ὕψη θείας ἀναβάσεως. Μόνον ἔτσι θά ἀνέβουμε ψηλά, στο Γολγοθᾶ, στό Θεό. Ὅπως ὁ Χριστός, «χθές και σήμερον ὁ Αὐτός και εἰς τούς αἰῶνας», «διέρχεται την ζωήν αὐτοῦ εὐεργετῶν, κηρύσσων το Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον και πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ», ἔτσι ἀκριβῶς κι’ ἐμεῖς ὀφείλουμε νά ζοῦμε εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ, θεραπεύοντας πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. Αὐτό εἶναι καί τό πανάγιον Θέλημα τοῦ Θεοῦ: Νά  ἀγαπᾶμε τό Θεό καί τόν πλησίον μας, τόν συνάνθρωπόν μας. Καί ὅποιος ἀγαπᾶ τό Θεό, ἀγαπᾶ τήν Ἀρετή, ἔχει Καλωσύνη καί τηρεῖ τάς Ἐντολάς τῆς ἀγάπης. Διότι, ὅπως λέγῃ ὁ Ἐθνικός μας ποιητής, ὀ Κωστής Παλαμᾶς:  « Ὁ Χριστός νά καίγωνται γυρεύει γι’ Αὐτόν καρδιές, ὄχι κεριά! Καί μέ σταυρούς κανείς δέν Τόν λατρεύει καί γονατίσματα βαριά. Γιατί λατρεύει τό Χριστό, Ὅποιος δίνει γιά τόν πλησίον τη ζωή, ὅποιος τον γυμνωμένο κρυφοντύνει καί τόν πτωχό τόν ἐλεεῖ, ὅποιος τήν ἀδικία κεραυνώνει, κι’  ἁγνό τό  μέτωπο κρατεῖ, κι’ ἔχει ὁδηγό τήν Καλωσύνη μόνη, κι’ ἔχει Θεό τήν Ἀρετή».

Ἡ Καλωσύνη, ἡ γνήσια ἀγάπη στην «Πρᾶξι», ἡ βασίλισσα τῶν ἀρετῶν, «ἡ ἐν ἱλαρότητι Ἐλεημοσύνη», ὀμορφαίνουν τή ζωή μας, τῆς δίνουν νόημα καί περιεχόμενον, ξεχωρίζουν τόν ἄνθρωπον ἀπό  τά ἀνόητα κτήνη. Ἡ Τέλεια ἀγάπη εἶναι φῶς. Καί ὁ Κύριος μᾶς διδάσκει νά σκορπίζουμε τό Φως τῆς ἀγάπης μας  στόν κόσμο προς δόξαν Θεοῦ: «Οὕτω λαμψάτω τό Φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς»(Ματθ. ε΄16).

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέγει ὅτι «τῆς γνησίας ἀγάπης ἴσον ΟΥΔΕΝ» καί ὁ ἱερός Γρηγόριος ὁ Θεολόγος λέγει ὅτι «Ἡ γνησία ἀγάπη  Θ ε ό ν  π ο ι ε ῖ  τ ό ν  ἀ ν θ ρ ω π ον ».

Σημειωτέον δε  ὅτι  τή  θέσι μας μπροστά στό Θεό, ἐν τῇ φοβερά Ἡμέρα τῆς Κρίσεως, θά τήν καθορίσουμε ἐμεῖς ἀνάλογα μέ τήν τήρησι ἤ μή τῆς Καινῆς Ἐντολῆς. Καί συνιστῶ σέ ὅλους, καθημερινά, στήν Προσευχή μας νά μελετῶμεν καί τήν περικοπή τοῦ Εὐαγγελίου, πού ἀναφέρεται στη Δευτέρα παρουσία τοῦ Κυρίου και την τελική Κρίσι καί ἀνταπόδοσιν (Ματθ. κε΄31-46).

ΕΙΘΕ νά ἀξιωθοῦμε νά καθίσωμε στά δεξιά τοῦ Σωτῆρος καί ἀκούσουμε ὅλοι τόν να μᾶς καλεῖ κοντά Του στήν  αἰώνια Βασιλεία Του: «Δεῦτε οἱ εὐλογημένοι τοῦ Πατρός μου κληρονομήσατε τήν ἡτοιμασμένην αὐτήν ὑμῖν Βασιλείαν ἀπό καταβολῆς κόσμου». Διότι «ἐπείνασα καί ἐδώκατέ μοι φαγεῖν, ἐδίψησα καί ἐποτίσατέ με…».

ΕΙΘΕ νά ἀξιωθοῦμε νά ἀκούσουμε νά μᾶς βεβαιώνῃ καί νά  μᾶς λέγῃ: «Ἐφ’ ὅσον ἐποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί ἐποιήσατε».

ΕΙΘΕ νά μᾶς ἀξιώσῃ ὁ Κύριος καί νά  μᾶς κατατάξῃ εἰς την μερίδα τῶν ἐκλεκτῶν, Ἀγγέλων καί Ἁγίων, νά Τόν ὑμνοῦμεν ἀκαταπαύστως καί νά Τόν δοξολογοῦμεν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι εἰς πάντας τούς αἰῶνας. Διότι Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ Βασιλεία καί ἡ Δύναμις, ἡ Τιμή, τό Κράτος και ἡ Δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.