ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

 

ΚΑΙΡΟΣ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ

ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

 Πέρασαν δυό χιλιάδες καί πλέον χρόνια ἀπό τότε, πού ἦλθεν κοντά μας ὁ Χριστός, ὁ Ἀληθινός Μεσσίας, «ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν». Καί ἀπό τότε κηρύσσεται τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του «εἰς πάντα τά ἔθνη», «πάσει τῇ κτίσει». Ὁ Χριστός, καί κατ’ ἀκολουθίαν ὁ Χριστιανισμός, δέν εἶναι ἐφεύρημα τῆς ἀγωνιώδους ἀναζητήσεως τοῦ ἀνθρώπου, δέν εἶναι  ἐπίνοησις, δέν εἶναι ἐφεύρεσις τοῦ ἀνθρώπου. ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΙΣ.

Εἶναι θεϊκή συγκατάβασις. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, ὁ Ἀληθινός Θεός ἡμῶν, ρίχνει σπλαγχνικό τό Βλέμμα Του, ἀπό τά επουράνια, στή γῆ καί διαπιστώνει τήν ἀθλιότητα καί τή δυστυχία, εἰς τήν ὁποίαν ἔχουν περιέλθει τά πλάσματά, ἐξ αἰτίας τῆς Κακῆς χρήσεως τοῦ Νοῦ καί τῆς ἐλευθερίας τους, ἐξ αἰτίας τῆς προβληματικῆς, τῆς παραβατικῆς τους συμπεριφορᾶς. Διαπιστώνει ὅτι ἔχουν ἐμπαγῆ «εἰς ἰλύν βυθοῦ», «εἰς ᾏδου βυθόν» καί ὅτι ὁλοένα βυθίζονται εἰς τήν ἄβυσσον τῆς αἰώνιας Ὁδύνης. Διαπιστώνει ὅτι ξεφύγαμε ἀπό τήν Ὁδόν τῆς Ζωῆς, ἀπομακρυμθήκαμε ἀπό τήν  Πηγήν τοῦ Ζῶντος Ὕδατος καί ὅτι «ὀρύσσουμε λάκκους συντετριμμένους, οἵ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν», καί μέ τή θέλησί μας, βρισκόμαστε κατάκοιτοι στή χώρα καί τή σκιά τοῦ Θανάτου καί ἐμμένουμε ἐν τῇ ἁμαρτίᾳ ὀδυνόμενοι. Καί ἐνῷ, «ὡς Παντοδύναμος Θεός δύναται καί πάντας ἠναγκασμένως πορεύεσθαι, οὐ βιάζεται δέ τινα , διά τό αὐτεξούσιον», λένε οἱ Πατέρες. Ὅμως μᾶς εὐσπλαγχνίζεται καί ἔρχεται κοντά μας. Σαρκώνεται ἡ ΑΓΑΠΗ. Γίνεται ταπεινός ἄνθρωπος, τέλειος ἄνθρωπος, ὑπήκοος εἰς τόν Πατέρα Θεόν μέχρι Θανάτου, θανάτου δέ ΣΤΑΥΡΟΥ (Φιλιπ. β΄6-11). Γίνεται Τύπος καί Ὑπογραμμός Ὑπακοῆς εἰς τόν Πατέρα, Ζωντανό Παράδειγμα καλῆς Χρήσεως τοῦ Νου καί τῆς Ἐλευθερίας, καί ἔτσι χαράσσει τήν Ὁδόν τῆς Ζωῆς καί μᾶς καλεῖ νά ἐπιστρέψουμε στό δρόμο τῆς Ζωῆς, μέ τή Θέλησί μας. Ἔρχεται καί ἀνταλλάσσει ἀσπασμό ἡ ΑΓΑΠΗ, μέ  τήν ΤΑΠΕΙΝΟΣΥΝΗ.

Ἔρχεται κοντά μας καί «διέρχεται τήν ζωήν Αὐτοῦ εὐεργετῶν, κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ», «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἱωάν. γ΄15,16). Πάσχει δέ Αὐτός, ἀντί ἡμῶν, «ὑπολιμπάνων ἡμῖν ὑπογραμμόν ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς  Ἴχνεσιν Αὐτοῦ» (Α΄ Πέτρ. β΄21).

Ἔρχεται καί οἱ δικοί του δέν Τόν δέχονται.  Ἀρνοῦνται τόν Ἀληθινόν Μεσσίαν. Τόν Σταυρώνουν. Περιμένουν τόν Ψεύτικον Μεσσίαν, τόν Μaitreya. Ἀρνοῦνται τόν Ἀληθινόν Θεόν, καί λατρεύουν τόν Καίσαρα, τόν Σατανᾶν, τόν Διάβολον, τόν Μαμωνᾶ, τό Χρῆμα. Καί ξανασταυρώνουν τό Χριστό, στό Πρόσωπον τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν Του. Ἀρνοῦνται τόν Χριστόν καί τόν Χριστιανισμόν καί τόν θεωροῦν σοσιαλιστική Ἐφεύρεσι. Ὅσοι ὅμως Τόν δέχονται, πιστεύουν στό Ὄνομά  Του καί ἀξιώνονται νά γίνουν παιδιά τοῦ Θεοῦ, λέγει ὁ Εὐαγγελιστής τῆς Ἀγάπης( Ἰωάν. α΄11-12).  Ἀνοίγουν τήν καρδιά τους στό Χριστό, ἐγκολπώνονται τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί προσπαθοῦν, μέ τή Χάρι Του, νά τό κάνουν «ΠΡΑΞΙ» στήν καθημερινή τους ζωή. Στήν προσπάθειά τους αὐτήν, οἱ Πιστοί,  νά ζοῦν εὐσεβῶς ἐν Χριστῷ, διώκονται, ἀπό τούς σκοταδιστές καί βασανίζονται.

Δυστυχῶς σέ παγκόσμια Κλίμακα, ἀλλά ἀκόμη καί ἐδῶ στήν Πατρίδα τῶν πατρίδων, στήν κοιτίδα τοῦ Πολιτισμοῦ, οἱ διάδοχοι τῶν Σταυρωτῶν τοῦ Χριστοῦ, προσπαθοῦν, μέ κάθε δόλιο μέσον, νά ξεριζώσουν ἀπό τήν καρδιά μας  καί ἀπό τήν καρδιά τῶν Παιδιῶν μας, τήν Πίστι στό Χριστό, τήν ἀγάπη μας στήν Πατρίδα καί τήν Οἰκογένεια. Θεωροῦν, οἱ ἀνεγκέφαλοι,  τίς αἰώνιες αὐτές Ἀξίες, τήν Πίστι στό Χριστό, τήν ἀγάπη στήν Πατρίδα καί τή χριστιανική Οἰκογένεια, Ρατσισμό καί κάθε ἀνωμαλία καί κάθε διαστροφή τά θεωροῦν Ἰδιαιτερότητες. Ὥ τῆς Παραφροσύνης καί τῆς Χριστοκτονίας!... Μᾶς ἀναγκάζουν νά γυρίσουμε πίσω στίς Τρῶγλες καί τά Σπήλαια, οἱ Παράφρονες... Ἄφησαν ἀφύλακτες τίς Θύρες καί μπῆκε ὁ Διάολος μέσα τους.

Ἀρνοῦνται τόν Θεόν, τήν Θείαν Ἀποκάλυψι, τίς Προσταγές τοῦ Θεοῦ-Λόγου. Ἀρνοῦνται ἀκόμη καί τήν ὕπαρξι τοῦ Πνευματικοῦ Σύμπαντος, τήν ἀθανασίαν τῆς Ψυχῆς καί τήν αἰώνιον ζωήν. Ὁ λόγος, λοιπόν, καί ἠ αἰτία, γιά τήν ὁποίαν κρίνονται  καί καταδικάζονται οἱ ἄπιστοι εἶναι αὐτός, τόν ὁποῖον μᾶς ἀποκαλύπτει ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης λέγων:

« Αὕτη δέ ἐστιν ἡ κρίσις ὅτι τό Φῶς ἐλήλυθεν(ἦλθεν) εἰς τόν κόσμον, καί ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τό σκότος ἤ τό Φῶς· ἦν γάρ πονηρά αὐτῶν τά ἔργα. Πᾶς γάρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τό Φῶς καί οὐκ ἔρχεται πρός τό Φῶς, ἵνα μή ἐλεγχθῇ τά ἔργα αὐτοῦ· ὁ δέ ποιῶν τήν ἀλήθειαν ἔρχεται πρός τό Φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τά ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν  εἰργασμένα»( Ἰωάν. γ΄19-21).

Εἶναι αὐτονόητον ὅτι μόνον ὁ ἄνθρωπος, πού πράττει τά ἔργα,  πού ἐπιβάλλει τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ μόνη Ἀλήθεια, αὐτός ἔρχεται κοντά στό Φῶς, πλησιάζει τόν Ἰησοῦν Χριστόν, πού εἶναι τό ἀληθινόν Φῶς, καί μέ ἀπόλυτη ἐμπιστοσύνη ἀνοίγει τήν καρδιά Του στό Χριστό. ἐγκολπώνεται τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του καί τό κάνει «πρᾶξι» καί μέ χαρά βεβαιώνεται καί πληροφορεῖται ἡ συνείδησίς του ὅτι ἔργα του ἔχουν γίνει σύμφωνα μέ τό Θέλημα τοῦ Θεοῦ.

Ἐμεῖς πιστεύομεν εἰς τόν Ἀληθινόν Μεσσίαν, εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν καί ἔχομεν ΧΡΕΟΣ νά ἐξέλθωμεν ἀπό τήν Βαβυλῶνα καί νά ἐπιστρέψωμε στό δρόμο τῆς ὄντως  ζωῆς, ἀκολουθοῦντες τά ματωμένα Χνάρια τοῦ Χριστοῦ. Ἔχομεν ΧΡΕΟΣ νά κλείσουμε τά αὐτιά μας στίς Σειρῆνες τῆς Παραφροσύνης καί τοῦ ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΥ, τῶν Σταυρωτῶν τοῦ Χριστοῦ. Νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι τό Τέρμα τῆς ζωῆς μας, σ’ αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια παροικία, δέν εἶναι συντριμμός, δέν εἶναι ἐπιστροφή στό μηδέν, ἀλλά εἶναι μετάβασις ἀπό τό Θάνατο στήν ὄντως Ζωήν, εἶναι ἀνάπαυσις καί Χαρά, εἶναι ἐπιστροφή στήν Πατρικήν Ἑστίαν, εἶναι ἐπιστροφή εἰς τήν ἡτοιμασμένην ἡμῖν Βασιλείαν ἀπό καταβολῆς Κόσμου. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο, ὀφείλομεν εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ, νά περιπατοῦμε ἐν ἀγάπῃ, ὅπως ὁ Χριστός μᾶς ἀγάπησε καί ἔδωκε, γιά χάρι μας, τόν ἑαυτόν Του προσφοράν καί θυσίαν στό Θεό εἰς ὀσμήν ευωδίας, ἔτσι ἀκριβῶς καί μεῖς ὀφείλομεν νά θυσιάζουμε τόν ἑαυτόν μας, πρός δόξαν Θεοῦ. Νά προσέχουμε στόν ἑαυτό μας. Νά προσέχουμε τίς θυρίδες, δι’ ὧν εἰσέρχεται στήν ψυχή μας Θάνατος, καί ἀπεκδεχόμενοι τόν Θεῖον Κάλεσμα, νά  ἀγαπᾶμε τό Χριστό, μέ τήν καρδιά μας καί ἀπέχοντες ἀπό πάσης ὑλικῆς καί ἀκάθαρτης ἡδονῆς, νά ἐπιτελοῦμε ἁγιωσύνην ἐν φόβῳ Θεοῦ, ὑμνοῦντες καί εὐλογοῦντες τόν ΛΥΤΡΩΤΗΝ καί Κύριόν μας Ἰησοῦν Χριστόν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.

ΠΙΣΤΙΣ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΩΣΙΣ

ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

Ο ΕΚΑΤΟΝΤΑΡΧΟΣ

 «Ἀμήν λέγω ὑμῖν, οὐδέ ἐν τῷ Ἰσραήλ τοσαύτην πίστιν                 εὗρον»(Ματθ. η΄10).

«Κύριε, οὐκ εἰμί ἱκανός, ἵνα μου ὑπό τήν στέγην εἰσέλθῃς·      

ἀλλάμόνον εἰπέ λόγῳ καί ἰαθήσεται ὁ παῖς μου» (Ματθ. η΄8).

 

Σέ μιά ἐποχή, πού οἱ δοῦλοι ἐθεωροῦντο ἀντικείμενα συναλλαγῆς (Res), ἕνας ἀλλόφυλος, εἰδωλολάτρης, φίλος ὅμως τῶν Ἰουδαίων, ὁ ὁποῖος καί τήν «συναγωγήν αὐτῶν ᾠκοδόμησεν»(Λουκ. ζ΄5) καί ὁ ὁποῖος, μέ ἀγωνία καί λαχτάρα προσπαθοῦσε νά γνωρίσῃ τόν Ἀληθινόν Θεόν, ὅταν πληροφορήθηκε ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἰσῆλθεν εἰς τήν Καπερναούμ, μέ μεγάλη εὐλάβεια καί ἄκρα ταπείνωσι καί μέ θερμή, καυστική Πίστι στή Χάρι, στή Δύναμί καί τήν Εὐσπλαγχνίαν Του, ἐπλησίασε τόν Κύριον καί Τόν παρεκάλεσε, γιά τόν δοῦλο ν του, πού βρισκόταν στό σπίτι του παράλυτος καί μισοπεθαμένος.«Κύριε μου, Ἰησοῦ, ὁ δοῦλος μου εἶναι κατάκοιτος εἰς τό σπίτι μου παραλυτικός, καί φρικτά βασανίζεται ἀπό τούς πόνους. Ὑποφέρει πολύ καί ὑποφέρω κι’ ἐγώ μαζί του»

Καί ὁ ταπεινός, ὁ  πρᾷος καί γλυκύς Ἱησοῦς, «ὁ Πανακής Ἰατρός», ὁ Εὔσπλαγχνος καί Φιλάνθρωπος, πού γνωρίζει καλά τήν πίστιν καί τήν ἀγάπην τοῦ Ἑκατοτάρχου, γιά τό δοῦλο του, ἀποκρίνεται στόν εἰδωλολάτρη Ἑκατόνταρχο καί τόν ἐνθαρρύνει καί τόν παρηγορεῖ ὁ Φιλάνθρωπος καί βραβεύει τήν εὐσπλαγνία καί τό ἔλεος καί τήν ἀγάπη τοῦ ἑκατοντάρχου, γιά τό δοῦλο του καί τοῦ λέγει: « Θά ἔλθω ἐγώ στό σπίτι σου καί θά τόν θεραπεύσω».

Μετά τή διαβεβαίωσι αὐτή τοῦ Ἰησοῦ ἔντρομος καί μέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός του μπροστά στόν πανάγιο Θεό, μέ ἄκρα ταπείνωσι, ἐξομολογεῖται μπροστά σέ ὅλους καί ἀποκρίνεται στόν Κύριο λέγων: «Κύριε, εἶμαι ἁμαρτωλός, δέν εἶμαι ἄξιος, γιά νά εἰσέλθῃς, Σύ, ὁ πανάγιος, κάτω ἀπό τή στέγη τοῦ σπιτιοῦ μου. Ἀλλά μόνον εἰπέ λόγῳ, καί ἰαθήσεται ὀ παῖς μου. Ἀλλά πές μόνον ἕνα λόγο καί θά θεραπευθῇ ὁ δοῦλος μου. Διότι καί ἐγώ, πού εἶμαι  ἄνθρωπος, κάτω ἀπό τήν ἐξουσία ἄλλων , ὑπεξούσιος, καί  λαμβάνω διαταγές ἀπό τούς ἀνωτέρους μου, ἔχω ὑπό τάς διαταγάς μου στρατιώτας, καί λέγω σέ τοῦτον τόν στρατιώτην· Πήγαινε, καί πηγαίνει, καί στόν ἄλλον λέγω · ἐλθέ καί ἔρχεται. Καί στό δοῦλο μου λέγω· κάμε αὐτό, καί τό ἐκτελεῖ. Πόσῳ μᾶλλον θά ἐκτελεσθῇ ὁ  λόγος ὁ Ἰδικός Σου Πανάγαθε καί Παντοδύναμε Κύριε».

Ὁ Ἑκατόνταρχος, ἀπό αὐτήν ἐξομολόγησίν του, φαίνεται πώς πιστεύει ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας, ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν,  ὁ Ἀληθινός Θεός , ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, πού ἔγινε, γιά χαρι μας, ταπεινός ἄνθρωπος, θεραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

«Ὁ Ἱησοῦς Χριστός, μόλις ἄκουσε τόν Ἑκατόνταρχο, ἐθαύμασε καί εἶπε εἰς αὐτούς, πού Τόν ἀκολουθοῦσαν· ΟΥΔΕ ΕΝ Τῼ ΙΣΡΑΗΛ ΤΟΣΑΥΤΗΝ ΠΙΣΤΙΝ ΕΥΡΟΝ».

Ἡ Πίστις τοῦ ἑκατοντάρχου εἶναι πίστις ζωντανή, καυστική, τελεία. Πίστις μέ περιεχόμενο, τά ἔργα τῆς ἀγάπης. Εἷναι πίστις «δι’ ἀγάπης ἐνεργουμένη».

Οἱ Ἰουδαῖοι παρόλες τίς εὐεργεσίες τοῦ Θεοῦ, δέν εἶχαν τόσο μεγάλην Πίστιν. Σέ σύγκρισιν μέ τήν Πίστιν τοῦ Ἑκατοντάρχου, ὑστεροῦσαν οἱ Ἰουδαῖοι. Γι’αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο ὁ Κύριος ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΤΟΝ ΕΚΑΣΤΟΝΤΑΡΧΟ ΩΣ ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΣΤΟ ΘΕΟ. Καί λέγει: «Σᾶς βεβαιώνω ὅτι πολλοί θά ἔλθουν ἀπό τήν Ἀνατολήν καί τήν Δύσιν καί ἀπό ὅλα τά μέρη τοῦ κόσμου καί  θά παρακαθήσουν εἰς τό οὐράνιο Τραπέζι τῆς Χαρᾶς, μαζί μέ τόν Ἀβραάμ καί τόν Ἰσαάκ καί τόν Ἰακώβ εἰς τήν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. Ἐκεῖνοι δέ, πού κατάγονται ἀπό τόν Ἀβραάμ  καί σύμφωνα μέ τίς Ἐπαγγελίες καί τίς ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ στόν Ἀβραάμ εἶναι κληρονόμοι τῆς Βασιλείας, θά ριφθοῦν ἔξω ἀπό αὐτήν εἰς τό σκότος τό ἐξώτερον, στό σκότος πού εἶναι πολύ μακρυά ἀπό τή Βασιλεία. Ἐκεῖ θά εἶναι ὁ κλαυθμός καί ὁ βρυγμός, τό τρίξιμο τῶν ὀδόντων.

Καί μετά ἀπό τήν διαβεβαίωσι αὐτήν ὁ Κύριος εἶπε στόν Ἑκατόνταρχο: «Ὕπαγε καί ὡς ἐπίστευσας γενηθήτω σοι. Καί ἰάθη ὁ παῖς αὐτοῦ ἐν τῇ ὥρᾳ ἐκείνη» ( Ματθ. η΄5-13).

Οἱ Ἰουδαῖοι ἔχασαν τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, διότι δέν πίστευαν στό Θεό μέ τήν καρδιά του. Τηροῦσαν τά τυπικά, ἀλλά εἶχαν χάσει τήν ΟΥΣΙΑΝ. Ὁ Κύριος βδελύσεται τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισίαν. Ζητεῖ νά πιστεύομεν εἰς Αὐτόν καί ἡ Πίστις μας νά εἶναι ζωντανή, νά ἔχει περιεχόμενον τά ἔργα τῆς ΑΓΑΠΗΣ.

Ὁ Κύριος μᾶς ἐξηγεῖ  καί λέγει, πρός γνῶσιν καί συμμόρφωσιν, ὅτι :«Οὐ πᾶς ὁ λέγων μοι, Κύριε, Κύριε, εἰσελεύσεται  εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, ἀλλ’ ὁ ποιῶν τό Θέλημα τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Πολλοί ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε, Κύριε, οὐ τό σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καί τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καί τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλάς ἐποιήσαμεν; Καί τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι ΟΥΔΕΠΟΤΕ ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τήν ἀνομίαν»( Ματθ.ζ΄21-23).  Θέλει ὀ Θεός νά πιστεύουμε σ’Αὐτόν καί νά Τόν λατρεύωμεν  «ἐν  πνεύματι καί ἀληθείᾳ», εἰλικρινά, μέ καθαρή καρδιά, ὄχι μέ τά χείλη, ἀλλά μέ τήν καρδιά μας. Καί αὐτό θά τό κατορθώσουμε μέ θερμή Πίστι, πού ἔχει περιεχόμενον τό Ἔλεος, τήν  τελείαν ΑΓΑΠΗΝ. Καί εἶναι καιρός νά μιμηθοῦμε τόν Ἑκατόνταρχον, τήν πίστι του, τήν ἀγάπην του καί τήν ἄκρα ταπείνωσί του. ΜΗ ΜΕΙΩΜΕΝ ΕΞΩ τοῦ ΝΥΜΦΩΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ. Νά εἶναι ὁλόκληρη  ἡ ζωή   μας  Ὕμνος εὐχαριστίας στό Θεό, ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ τοῦ παντάνακτος Θεοῦ. Διότι εἰς Αὐτόν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀνήκει ἡ Βασιλεία καί ἡ Δύναμις, ἡ Τιμή, ἡ Δόξα καί τό Κράτος, εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων αἰῶνας.AMHN. 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΩΣΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΙΜΜΟΣ, Η ΑΦ’ ΗΜΩΝ ΠΟΡΕΙΑ( πρβλ. Σοφ. Σολ. 3,2-3).

  

ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΙΑ, ΔΩΡΗΜΑ ΤΕΛΕΙΟΝ, «ΜΕΤΑΒΑΣΙΣ ΕΚ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ  ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ»(πρβλ. Ἰωάν. ε΄24).

 

Ὁ πρόσκαιρος ἀποχωρισμός ἀπό τούς ἀγαπημένους μας εἶναι μεγάλος Πόνος, ἀβάσταχτος. Π.χ. ὁ Πόνος, πού μοῦ προκαλεῖ ὁ ἀποχωρισμός ἀπό τόν ἀγαπημένο Γιό, ἀπό τόν Παναγιώτη μου, δέν περιγράφεται. Τόν πῆρε στήν ἀγκαλιά Του ὁ Χριστός. Μετέθεσε τόν Συνταγματάρχη, σέ ἕνα ἀπό τά οὐράνια, ἀγγελικά στρατόπεδα. Τόν ἀνέσυρε ἀπό αὐτήν «τήν Βαβυλῶνα». Τόν λύτρωσε ἀπό τόν πόνο καί τά  «δεινά» αὐτῆς ἐδῶ τῆς ἄθλιας Παροικίας καί τόν ἐναπόθεσε εἰς τήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, «εἰς τόν κόλπον τοῦ Ἀβραάμ», «ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος», τόν ὡδήγησε ὁ Χριστός, τό Ἀρνίον,  «ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων»(Ἀποκ. ζ΄ 17). Τό πανάγιον Πνεῦμα μᾶς βεβαιώνει ὅτι, ὡς δίκαιος καί πιστός «εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος, ἠγαπήθη καί ζῶν μεταξύ ἁμαρτωλῶν μετετέθη· ἡρπάγη, μή κακίαν ἀλλάξῃ ἤ δόλος ἀπατήσῃ  ψυχήν αὐτοῦ» (Σοφ. Σολομ. 4,10-11).

Τί  κι’ ἄν λείπῃ ἀπό κοντά μας

εἶναι πάντοτε ἡ Χαρά μας, καί

θεραπεύει τή ματωμένη μας καρδιά.

Ἀναπαύετ’ ἐν εἰρήνῃ.

Βρίσκεται ἐν χειρί Θεοῦ.

Ἔχει στήν ψυχή γαλήνη

κι’ ἀκατάπαυστα ὑμνεῖ

ΙΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗΝ,

ΤΟΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΛΥΤΡΩΤΗΝ.

ΠΟΙΟΣ εἶναι τόσο ἀνόητος καί δέν καταλαβαίνει ὅτι ὁ Πανάγαθος Θεός, ὡς ἄπειρη ἀγάπη, ἔρχεται κοντά μας, συγκαταβαίνει ὁ Σωτήρ, γιά νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τήν Ὀδύνη καί τόν Πόνο καί ἀπό τά δεινά αὐτῆς ἐδῶ τῆς ἄθλιας Παροικίας;

Εἶναι καιρός, νά καταλάβουμε ὅλοι ἐμεῖς οἱ ἄφρονες, οἱ ἄμυαλοι, ὅτι, δέν εἶναι κάκωσις καί συντριμμός, δέν εἶναι ἐξαφανισμός, δέν εἶναι τιμωρία, δέν εἶναι πλήρης καταστροφή, ἡ ἀναχώρησίς μας ἀπό αὐτήν ἐδῶ τή ζωή. Ἡ ἔξοδος ἀπό αὐτή τή ζωή, ὁ πρόσκαιρος χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα, εἶναι Εὐλογία, εἶναι Λύτρωσις, εἶναι δόσις ἀγαθή καί δώρημα τέλειον, εἶναι «μετάβασις ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν»( Ἰωάν. ε΄24), εἶναι γενέθλιος ἡμέρα καί εἴσοδος εἰς τήν ὄντως ζωήν, τήν αἰώνιον ζωήν. Ἡ Λύσις τοῦ δεσμοῦ τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα εἶναι «μετάστασις ἀπό τῶν λυπηροτέρων ἐπί τά χρηστότερα καί θυμηδέστερα καί ἀνάπαυσις  καί χαρά».

Φυσικόν εἶναι, ὡς ἄνθρωποι, νά δακρύζωμε, γιά τόν πρόσκαιρο ἀποχωρισμό, ἀπό τά ἀγαπημένα μας πρόσωπα, καί ὁ Ἰησοῦς ὡς ἄνθρωπος μέν ἐδάκρυσεν, ἀλλ’ ὡς Θεός ἀνέστησε τόν τετραήμερον Λάζαρον. Καί μᾶς βεβαιώνει ὅτι Αὐτός εἶναι ἡ ΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΚΑΙ Η ΖΩΗ καί ὅτι ἐπάτησε Θανάτῳ τόν Θάνατον,  κατήργησε τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ Θανάτου, τούτέστι τόν Διάβολον καί χαρίζει σέ ὅλους τούς πιστούς  τήν Ἀνάστασιν καί τήν ζωήν.

Ἡ  Ἡμέρα τοῦ ἀποχωρισμοῦ ἀπό τά προσφιλῆ μας Πρόσωπα, εἶναι Ἡμέρα Χαρᾶς καί ἀγαλλιάσεως, εἶναι Ἡμέρα ΔΟΞΟΛΟΓΙΑΣ τοῦ Θεοῦ, πού ἐκπληρώνει τή λαχτάρα τῆς ψυχῆς μας, νά βρεθοῦμε εἰς τήν ἀγκαλιά Του. «Δικαίων ψυχαί ἐν χειρί Θεοῦ».

Ὅλοι οἱ ἅγιοι ζοῦν ἐδῶ ἀπεκδεχόμενοι τό Θεῖον Κάλεσμα. «Οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν»(Ἑβρ. ιγ΄14). Πραγματικός  Θάνατος εἶναι ὁ Χωρισμός ἀπό τόν Θεόν. Ὁ Θάνατος , ὡς χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα, εἶναι ἡ φλογερή ἐπιθυμία τῶν ἁγίων, «εἰς τό ἀναλύσαι καί σύν Χριστῷ εἶναι», ἀπεκδεχόμενοι δέ τό Θεῖον Κάλεσμα, ψάλλουμε μαζί μέ τόν Δαβίδ:

«Ὅν τρόπον ἐπιποθεῖ ἡ ἔλαφος ἐπί τάς πηγάς τῶν ὑδάτων, οὕτως ἐπιποθεῖ ἡ ψυχή μου πρός Σέ, ὁ Θεός. Ἐδίψησεν ἡ ψυχή μου πρός τόν Θεόν τόν ζῶντα· Πότε ἥξω καί ὀφθήσομαι τῷ προσώπῳ τοῦ Θεοῦ»(Ψαλμ. 41,2-3).

Λαχτάρα ὅλων τῶν πιστῶν εἶναι νά βρεθοῦμε κοντά στό Χριστό, κοντά στά προσφιλῆ μας πρόσωπα καί μαζί τους νά ὑμνοῦμε καί νά δοξολογοῦμε τόν Σωτήρα καί Λυτρωτήν ΙΗΣΟΥΝ.

Εἶναι δέ καιρός νά συνειδητοποιήσουμε ὅτι Κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός, καί ὅλοι οἱ Πιστοί εἶναι μέλη τῆς Ἐκκλησίας, Μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, ζῶντες καί κεκοιμημένοι. Συνεπῶς πνευματικά δέν χωριζώμαστε ἀπό τά προσφιλῆ μας πρόσωπα. Εἴμαστε μαζί ἑνωμένοι μέ τόν Χριστόν καί μεταξύ μας. ΕΝΑ εἶναι τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ. ΜΙΑ εἶναι ἡ ἁγία Του Ἐκκλησία, Θριαμβεύουσα καί Στρατευομένη. «Τό ἀναλύσαι δέ καί εἰς Χριστόν εἶναι, πολλῷ μᾶλλον κρεῖσσον» (Φιλιπ.α΄23).

ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ νά εὐχαριστήσωμεν τόν Θεόν πού λύτρωσε τά προσφιλῆ μας πρόσωπα ἀπό τήν Οδύνη, τόν Πόνον καί τά δεινά αὐτῆς ἐδῶ τῆς Παροικίας, τούς ἐκάλεσε καί τούς πῆρε κοντά Του εἰς τήν Βασιλείαν Του, «ἔνθα ὁ τῶν ἑορταζόντων ἦχος ὁ ἀκαταπαυστος καί ἡ ἀπέραντος ἡδονή τῶν καθορώντων τοῦ Προσώπου αὐτοῦ τό κάλλος τό ἄρρητον» .Εἶναι καιρός νά παρακαλέσωμε τόν Κύριον νά  ἀξιώσῃ καί ὅλους ἐμᾶς, τούς ἀπεκδεχομένους τό Θεῖον Κάλεσμα, νά βρεθοῦμε κοντά Του καί μετά τῶν προσφιλῶν μας προσώπων νά ψάλλουμε ὕμνους εὐχαριστίας εἰς τόν Λυτρωτήν Ἰησοῦν. Διότι εἰς Αὐτόν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι ἀνήκει ἡ Βασιλεία καί ἡ Δύναμις, ἡ Τιμή, τό Κράτος καί ἡ Δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.

«Ὦ Ἑλλάς Ἡρώων Χώρα!»

 

                                   Τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;»

 

Ὁ Γεώργιος Σουρῆς περιγράφει, μέ πικρία, τούς ἀνθρώπους τῆς Ἐποχῆς του. Τί θά ἔλεγε, ἄραγε, γιά τούς ἀνθρώπους τῆς δικῆς μας ἐξωφρενικῆς Ἐποχῆς;

Πιστεύω, πώς θά ἔνοιωθε τήν ἴδια καί μεγαλύτερη πικρία, διότι, οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι σήμερα, συμπεριφέρονται ἀκόμη χειρότερα. Ἔχουν περάσει δυό χιλιάδες χρόνια ἀπό τότε, πού ἦλθεν ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ στόν κόσμο καί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι, κρατοῦν ἀκόμη κλειστήν τήν καρδιά τους στόν Κύριον. Δέν τόν δέχονται καί δέν ἐγκολπώνονται τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του. Μένουν, μέ τή θέλησί τους, κατάκοιτοι στή Χώρα καί τή Σκιά τοῦ θανάτου.  Ἐμπήγονται  εἰς «ἰλύν βυθοῦ». Παραγματικά βυθίζονται «εἰς ᾏδου βυθόν», σέ Βόρβορο Κακίας, καί, παρ’ ὅλες τίς πληγές, πού δέχονται, ἐξ αἰτίας τῶν ἁμαρτιῶν τους, δέν μετα-νοοῦν, ἀλλά συνεχίζουν τά ἔργα τῶν χειρῶν τους. Συνεχίζουν νά λατρεύουν τά εἴδωλα καί νά ἀδικοπραγοῦν. Στρέφει ὁ Μανασσῆς καί τρώγει τίς σάρκες του, κατεσθίει, κατασπαράσσει τόν ἀδελφόν του. Σωρεύει συμφορές. Πετρῶσαν’ οἱ καρδιές. «ἐψύγει ἡ ἀγάπη τῶν πολλῶν» Ζοῦμε χωρίς Θεόν, χωρίς ἀγάπη, χωρίς νόημα, χωρίς σκοπό. Ἀκόμη καί ἐδῶ στήν ἔνδοξη Ἑλλάδα, τήν κοιτίδα τοῦ Πολιτισμοῦ, ἔφθασαν οἱ ἄνθρωποι στό ἄκρον ἄωτον τῆς Παραφροσύνης. Ἡ Πίστις στόν ἕνα καί μόνον ἀληθινόν Θεόν καί εἰς ὅν ἀπέστειλεν Ἰησοῦν Χριστόν, ἡ ἀγάπη πρός τήν Πατρίδα καί τήν Οἰκογένειαν, θεωρεῖται ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ, καί ἠ κάθε εἴδους ἀνωμαλία καί ἡ κάθε εἴδους ΔΙΑΣΤΡΟΦΗ, θεωρεῖται ἰδιαιτερότητα.

Οἱ ἀρχαῖοι μας πρόγονοι ἔλεγαν ὅτι «Κάλλιστον χρῶμα (εἶναι)τό τῆς αἰδοῦς ἐρύθημα». Σήμερα ὅμως διαπιστώνουμε ὅτι χάθηκε τό χρῶμα τῆς Ντροπῆς. Καί ὑπάρχουν ἀνώμαλοι, πού ἀσελγοῦν μπροστά στόν Ἄγνωστο Στρατιώτη, καί μένουν ἀτιμώρητοι. Καί ὄχι μόνον δέν μετανοοῦν οἱ ἄνθρωποι,γιά τά ἀτοπήματά τους, ἀλλά καί καυχῶνται γι’ αὐτά. Πληροφορήθηκα ἀπό τό διαδύκτιο ὅτι τόλμησε ἐπίσημο πολιτικό πρόσωπο καί συγκεκριμένα  ἡ κ. Ντόρα Μπακογιάννη, σέ συνεδρίασι τοῦ Ἰνστιτούτου  Πολιτισμικῆς  Διπλοματίας,  ἐξύβρισε τήν ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Τόλμησε καί εἶπε ὅτι: 

Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΦΕΥΡΗΜΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ, ΧΩΡΙΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟΝ. Εἶπε ἀκόμη ὅτι ὁ Χριστιανισμός εἶναι σοσιαλιστική εφεύρεσις.

Θεέ μου τί ντροπή... Πῶς ἀκόμη μᾶς ἀνέχεσαι, Φιλάνθρωπε καί Οἰκτίρμων! 

Ὅπως ἀντιλαμβάνεσθε ἡ ἀσεβής αὐτή δήλωσις εἶναι «ΥΒΡΙΣ» καί συνεπάγεται τήν παραίτησι τῆς κ. Μπακογιάννη. Καί ἀπορῶ, πῶς δέν παραιτήθηκε ἀκόμη καί πῶς ἡ ἐπίσημη Ἐκκλησία δέν ἔλαβε θέσι.

Όρθῶς ὁ κ. Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης ἀπήντησε:

«Ὄχι κυρία Μπακογιάννη.»  «Ὁ Χριστιανισμός δέν εἶναι σιοσιαλιστική ἐφεύρεσι. Εἶναι Ἀποκάλυψι Θεοῦ καί αἰώνια Ἀλήθεια».

Δυστυχῶς ἰσχύει καί σήμερα ὁ λόγος τοῦ Προφήτου Ἡσαῒου πού λέγει ὅτι: « ἔγνω βοῦς τόν κτησάμενον καί ὄνος τήν φάτνην τοῦ κυρίου αὐτοῦ· Ἰσραήλ δέ με οὐκ ἔγνω καί ὁ λαός με οὐ συνῆκεν» (Ἡσ, α΄3).

Αὐτή εἶναι ἡ πικρή ἀλήθεια. Εἴμαστε χειρότεροι ἀπό τά βόδια καί τά Γαϊδούρια. Ζοῦμε μέσα στήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία. Ξεπουλοῦν τήν Πατρίδα μας. Ποδοπατοῦν οἱ χλευαστές, τά ὅσια καί τά Ἱερά μας καί μεῖς;... παραμένουμε ἀναίσθητοι θεατές.

Εἶναι καιρός νά ξυπνήσουμε καί νά ὑπερασπισθοῦμε  τήν Πίστι μας στό Χριστό, τήν ἀγάπη μας στήν Πατρίδα μας καί τήν Οἰκογενειά μας.

Εἶναι καιρός  νά ἀπομακρυνθοῦμε ἀπό κάθε εἶδος ΓΑΪΔΟΥΡΟΣΥΝΗΣ καί νά συνειδητοποιήσουμε ὅλοι ὅτι ἡ ἀνατροπή τῆς Ἱεραρχίας τῶν Ἀξιῶν, ἡ ἀπιστία καί ἡ παράβασις τῶν Ἐντολῶν τῆς Ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀνίατη ἀρρώστια, εἶναι αἵρεσις στή ζωή. Ἀντίθετα ἡ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ  ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ ΥΓΕΙΑ.

Εἶναι καιρός νά ἀνοίξουμε τήν καρδιά μας στό Χριστό, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του καί νά τό κάνουμε «ΠΡΑΞΙ» στήν καθημερινή μας ζωή.

Εἶναι καιρός νά  καταλάβουμε καλά ὅτι Ο ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ὁ Μόνος ἀληθινός Θεός καί ὅτι ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΟΣ εἶναι ἡ Ὁδός καί ἡ Ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἠ ζωή, τό Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου. Ο ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας, ἡ μόνη μας παρηγοριά, ἡ μόνη μας ἐλπίδα, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Ὅσοι δέν πιστεύουν στό Χριστό δέν ἔχουν θέσι στή ζωή μας.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ, τό Ὑπέρτατον Ἀγαθόν, τό Bene supremo, εἶναι τό ΠΑΝ, γιά μᾶς. Αὐτόν λατρεύσωμεν, Αὐτόν  ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΩΜΕΝ, Αὐτόν δοξολογήσωμεν. Διότι εἰς Αὐτόν, τόν Πατέρα, τόν Υἱόν καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, ΑΝΗΚΕΙ ἡ Βασιλεία καί ἡ Δύναμις, ἡ τιμή ,ἠ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.

Ἐκκλησία online

ΘΕΩΡΩ ΚΑΘΗΚΟΝ ΝΆ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΩ ΕΔΩ ΤΉ ΔΗΛΩΣΙ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΙΩΤΑΤΟΥ, πρώην ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ κ.κ. ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΠΡΟΣ ΓΝΩΣΙΝ ΚΑΙ ΣΥΜΜΟΡΦΩΣΙΝ ΤΩΝ ΑΝΟΜΟΥΝΤΩΝ.

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE: «Θέλουμε να αγιάσουμε και δεν μας αφήνουν…», λέγει η σοφή λαϊκή παροιμία! Κι’ εμείς θέλουμε να ησυχάσουμε και να κοιτάξουμε την καλλιέργεια του είναί μας για την σωτηρία της ψυχής μας, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ!

 Διάφορα επώνυμα πρόσωπα, ήτοι Πολιτικοί, Πανεπιστημιακοί, Δημοσιογράφοι, Εκπρόσωποι των Κομμάτων με τις πράξεις των, με τα λόγια των και με τις δηλώσεις των προδίδουν την αμώμητον πίστιν μας και παρά ταύτα ……παραμένουν ανενόχλητοι! Η ΚΑΤΆΣΤΑΣΙΣ καθίσταται ΤΡΑΓΙΚΗ, όταν σκεφθούμε, ότι μεταξύ των άλλων, δυστυχώς, και οι Εκκλησιαστικοί Ηγέτες ΔΕΝ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΟΥΝ!!!

Η κατάστασις αυτή, λοιπόν, διεγείρει την συνείδησίν μας και μας εξαναγκάζει για μια ακόμη φορά να διακόψουμε την σιωπήν μας και να υψώσουμε φωνήν διαμαρτυρίας! Να πάρουμε δηλ. το όπλο μας και να ρίψουμε και πάλιν μερικές βολές στον αέρα, μήπως και ξυπνήσουν οι αρμόδιοι! Επειδή διανύουμε προεκλογική περίοδο μέχρι αυτή τη στιγμή έχουμε τηρήσει σιωπή! Δυστυχώς όμως σήμερα, έπειτα από κάποιες ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ της Κυρίας Ντόρας Μπακογιάνη για την Θρησκεία ξαναπαίρνουμε τα πνευματικά μας όπλα και ξαναρχίζουμε να ρίχνουμε ντουφεκιές στον αέρα! Εάν κάποιους τούς τραυματίσουν οι σφαίρες μας ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗΝ!

 ΣΗΜΕΡΑ, λοιπόν, ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ  ΜΙΑ ΑΣΕΒΕΣΤΑΤΗ ΔΗΛΩΣΗ

ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΝΤΟΡΑΣ ΜΠΑΚΟΓΙΑΝΝΗ, ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ!

***

«Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΕΙΝΑΙ

ΕΝΑ ΕΦΕΥΡΗΜΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ,

ΧΩΡΙΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ!

Η Ντόρα Μπακογιάννη αποκάλυψε τη νεοεποχίτικη αντίληψή της για την Ορθοδοξία: Ένα εφεύρημα ανθρώπων χωρίς αλήθεια και χωρίς Θεό «Το διαδίκτυο είναι η πιο σοσιαλιστική εφεύρεση μετά τη θρησκεία του Χριστού». Τάδε έφη Ντόρα Μπακογιάννη, σε συνεδρίαση του Ινστιτούτου Πολιτισμικής Διπλωματίας. Αυτή είναι η υλιστική κοσμοθεωρία της αδερφής του αυριανού πρωθυπουργού, και κατ’ επέκταση του άθεου νεοφιλελευθερισμού που πρεσβεύει η Νέα Δημοκρατία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.

 

Ἀνακαλύψαμε, λοιπόν, στο Διαδίκτυο μιά σκληρή κριτική καί μιά διαμαρτυρία του κ. Ελευθερίου Ανδρώνη, δηλ. ένα καταπληκτικό δημοσίευμα, το οποίον και σας παραθέτουμε αυτούσιο.

 

❈ ΑΛΙΕΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ ❈

{ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΜΜΙΣΕΙΣ – ΕΝ ΜΕΡΕΙ – ΤΟΥ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝΤΟΣ}

19, Ιουνίου, 2023

«Όχι κυρία Ντόρα Μπακογιάννη.»

΄΄O Χριστιανισμός δεν είναι «σοσιαλιστική εφεύρεση.

Είναι αποκάλυψη Θεού  και αιώνια αλήθεια΄΄

Από:

 Συντάκτης: Ελευθέριος Ανδρώνης

 

<<Η Ντόρα Μπακογιάννη αποκάλυψε τή νεοεποχίτικη αντίληψή της για την Ορθοδοξία: “Ένα εφεύρημα ανθρώπων, xωρίς αλήθεια και χωρίς Θεό”>>

«Το διαδίκτυο είναι,

η πιό σοσιαλιστική εφεύρεση,

μετά τη θρησκεία του Χριστού»…..

 

Τάδε έφη Ντόρα Μπακογιάννη, σε συνεδρίαση του Ινστιτούτου Πολιτισμικής Διπλωματίας. Αυτή είναι η υλιστική κοσμοθεωρία της αδερφής του αυριανού πρωθυπουργού, και κατ’ επέκταση του άθεου νεοφιλελευθερισμού που πρεσβεύει η Νέα Δημοκρατία, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων.

 

Η γαλάζια «Σοβιετία» έχει υιοθετήσει τις ίδιες απόψεις περί χριστιανικής πίστης, που υποστήριζε ο Σταλινισμός και ο Ναζισμός. Και οι δύο όψεις του φασισμού, ξερίζωσαν από τον χριστιανισμό όλες τις Θεϊκές αλήθειες και τον κατέβασαν στα ανθρώπινα μέτρα της πολιτικής, κατακλέβοντας από τη χριστιανική διδασκαλία όποια στοιχεία ταίριαζαν στα ιδεολογικά οχήματά τους.

 

Η Ορθοδοξία δεν αντιμετωπίζεται ως αποκάλυψη του Θεού στην ανθρωπότητα, που υπογράφτηκε με το Τίμιο Αίμα του Θεανθρώπου στον Σταυρό και την ένδοξη Ανάστασή του, αλλά ως ένα ανθρώπινο εφεύρημα, δηλαδή ως μία πλάνη και μία απάτη.

 

Έτσι, ο θρησκευτικός όρκος των βουλευτών στο όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαίρετης Τριάδος από πολιτικούς που κουβαλούν τέτοια μυαλά, αποτελεί μία κενή εθιμοτυπία, μία κοροϊδία για τα μάτια του κόσμου και μία χλεύη προς τον Θεό. Δεν είναι να απορεί κανείς λοιπόν, γιατί η πολιτική παρέα του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει βαλθεί να τινάξει στον αέρα το Ελληνικό Σύνταγμα και να κλείσει αυτούς τους ιερούς όρκους στο χρονοντούλαπο της λήθης.

 Από τη μεριά τους, δεν έχει καμμία αξία ο όρκος, ή ο φερόμενος «σεβασμός», ή η βιτρίνα μιάς δήθεν ευσέβειας, για μία πίστη που οι ίδιοι αντιμετωπίζουν ως «σοσιαλιστικό εφεύρημα». Με την ίδια υλιστική λογική, θα μπορούσαν να καταθέσουν τον όρκο τους στον… Bill Gates, τον Mark Zuckerberg ή οποιονδήποτε high tech – «γκουρού» πρωτοστάτησε στο να ενοποιηθούν οι λαοί μέσω του διαδικτύου και της τεχνολογίας, για να δημιουργηθούν οι συνθήκες μιάς επίπλαστης ευημερίας. Και στην πραγματικότητα, αυτό ακριβώς είναι το πνεύμα της Νέας Εποχής και της θεοποίησης του ανθρώπου. Οι μεγάλοι «προφήτες» της επιστήμης και της τεχνολογίας, ήδη αντιμετωπίζονται ως ημίθεοι, από τα νεοταξικά κράτη.

 

Θα μπορούσε κάποιος να αντιτείνει στην κυρία Μπακογιάννη, πως για την τεχνολογία και τους «ημίθεούς» της, δεν θυσιάστηκε ποτέ κανείς με τη θέλησή του. Αντιθέτως, η Ορθόδοξη Πίστη έχει να επιδείξει μυριάδες, αναρίθμητους μάρτυρες που έδωσαν οικειοθελώς τη ζωή τους έχοντας την απόλυτη πεποίθηση πως δεν πεθαίνουν για μία «εφεύρεση», αλλά για μία σαρκωμένη αποκάλυψη που εκτείνεται απείρως πιό πέρα από τα ανθρώπινα μέτρα. Κανένας δεν είναι διατεθειμένος να διωχθεί, να βασανιστεί, να πεθάνει για ένα ψέμα.

 

Καμμία «σοσιαλιστική εφεύρεση» δεν άντεξε το σαρωτικό πέρασμα 21 αιώνων ιστορίας. Αντιθέτως, η Ορθόδοξη Πίστη ως αιώνια αποκάλυψη Θεού που είναι, βγήκε αλώβητη μέσα από διωγμούς, από πολέμους, από εκστρατείες αλλοθρήσκων, από «εκκαθαρίσεις» αθεϊστικών καθεστώτων, από τη μάστιγα των αιρέσεων. Για περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια, η αλήθεια της Πίστης, αναζωπυρώνεται συνεχώς μέσα από μάρτυρες, από Αγίους, από Πατέρες της Εκκλησίας, από θαύματα, και από τον ίδιο τον Λόγο του Θεού που επιβεβαιώνεται συνεχώς και αποδεικνύεται αιωνίως έγκυρος, ανόθευτος και αληθινός.

 

Όσο ευχάριστα και να ακούγεται στο αυτί κάποιων η λέξη ΄΄σοσιαλισμός΄΄ ή ο ΄΄μετανθρωπισμός΄΄ ή οποιαδήποτε άλλη κοσμική φιλοσοφία, ακόμα και αν παρείχε όλα τα αγαθά του κόσμου στον άνθρωπο, από τη στιγμή που αφαιρεί τον παράγοντα – Θεός – από τη μέση, είναι καταδικασμένη να σπείρει τη δυστυχία, να αποτύχει παταγωδώς αργά ή γρήγορα, και στο τέλος να πεθάνει, ακολουθώντας τη φύση του μεταπτωτικού ανθρώπου και κάθε θεομάχου της ιστορίας.

*””*””*’*’*””*””*

***

Αγαπητοί μου Αδελφοί,

Τέκνα της Εκκλησίας του Χριστού,

 

Παρακαλώ να μελετήσετε στοχαστικά το παραπάνω κείμενο. Όταν κοσμικοί παράγοντες, όπως ο συντάκτης του ανωτέρω άρθρου κ. Ελευθέρος Ανδρώνης, γράφουν με τόσο σκληρή γλώσσα, γιά να τονίσουν τήν ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΑΣΕΒΕΙΑ ΗΓΕΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ, όπως είναι η Κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, εμείς ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΟΥ-ΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ! Θαυμάζουμε τον ηρωϊσμό του κ. Ανδρώνη, ενώ συγχρόνως λυπούμεθα βαθύτατα διά την σιωπήν των Εκκλησιαστικών Ταγών!

Ώστε, λοιπόν, η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΜΑΣ ΕΥΡΙΣΚΕΤΑΙ ΕΝ ΔΙΩΓΜΩ!

 

<<Η Ντόρα Μπακογιάννη αποκάλυψε τη νεοεποχίτικη αντίληψή της για την Ορθοδοξία: “Ένα εφεύρημα ανθρώπων, xωρίς αλήθεια και χωρίς Θεό”>>

 

Ο συντάκτης του φοβερού αυτού άρθρου έδωσε στην Κυρία Ντόρα την πρέπουσαν απάντησιν: Είπε τα εξής βαρυσήμαντα:

19, Ιουνίου, 2023

«Όχι κυρία Ντόρα Μπακογιάννη.»

΄΄O Χριστιανισμός δεν είναι «σοσιαλιστική εφεύρεση.

Είναι αποκάλυψη Θεοῦ  και αιώνια αλήθεια΄΄

 

Και τώρα, Αδελφοί μου, ο διωκόμενος Σωτήρ του κόσμου,

ο Ιησούς Χριστός, ο μόνος Αληθινός Θεός,

ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΤΗΝ ΙΔΙΚΗΝ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΙΝ!

 

Επειδή, ως γνωστόν, ευρισκόμεθα σε προεκλογική περίοδο ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΩ ΣΗΜΕΡΑ, για να μη παρεξηγηθώ! Πλήν όμως το αδίκημα της Κυρίας Μακογιάννη ΔΕΝ ΕΠΙΔΕΧΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΤΗΝ ΕΛΑΧΙΣΤΗΝ ΑΝΑΒΟΛΗΝ, διότι Υβρίζεται ο Χριστός μας!

Η ελαχιστότης μου, λοιπόν, απαντά:

 

Κυρία Μπακογιάννη,

Μήπως σε έχει κυριεύσει ο Διάβολος;

Μήπως είσαι όργανον του Διαβόλου;

Γιατί προδίδεις την Αγίαν Ορθοδοξίαν μας;

«Τις υμάς εβάσκανεν, ω, ανόητοι Γαλάται;»

 

Σας επαναλαμβάνω τα λόγια του Αγίου Αποστόλου Παύλου προς τούς Γαλάτας.

«Ὦ ἀνόητοι Γαλάται, τίς ὑμᾶς [a]ἐβάσκανεν, οἷς κατ᾽ ὀφθαλμοὺς Ἰησοῦς Χριστὸς προεγράφη ἐσταυρωμένος; 2 τοῦτο μόνον θέλω μαθεῖν ἀφ᾽ ὑμῶν· ἐξ ἔργων νόμου τὸ πνεῦμα ἐλάβετε ἢ ἐξ ἀκοῆς πίστεως; 3 οὕτως ἀνόητοί ἐστε; ἐναρξάμενοι πνεύματι νῦν σαρκὶ ἐπιτελεῖσθε; 4 τοσαῦτα ἐπάθετε εἰκῆ; εἴ γε καὶ εἰκῆ».

( Προς Γαλάτας, κεφ. 3. στ. 1-4).

 

Και η ερμηνεία:

«Ω ανόητοι Γαλάται, ποιός σας εβάσκανε, ώστε τώρα να μη πείθεσθε και να μη υπακούετε εις την αλήθειαν, σεις εμπρός εις τα μάτια των οποίων, ολοκάθαρα και ξάστερα παρεστάθη και σαν να εζωγραφήθη ο εσταυρωμένος Ιησούς Χριστός;

Τούτο μόνον θέλω να μάθω από σας· το Πνεύμα το Αγιον, τα πολλά και θαυμαστά χαρίσματά του, τα ελάβατε από τας τυπικάς διατάξεις του Μωσαϊκού Νόμου η τα ελάβατε από το κήρυγμα της πίστεως που ακούσατε και εδεχθήκατε;

Είσθε, λοιπόν, τόσον ανόητοι; Αφού αρχίσατε τόσον καλά με την χάριν του Αγίου Πνεύματος, τώρα καταλήγετε εις τας διατάξεις του Νόμου, που έχουν να κάμουν με την σάρκα και όχι με τον αγιασμόν της καρδίας;

Τόσας δωρεάς και ευεργεσίας, που ελάβατε από το Πνεύμα το Αγιον, ματαίως τας έχετε λάβει; Εάν βέβαια ημπορή να λεχθή, ότι τας ελάβατε ματαίως, διότι το βέβαιον είναι ότι, εάν τας περιφρονήσετε, θα γίνουν εις καταδίκην σας».

 

Κυρία Μπακογιάννη,

Τελικά τί είσθε;

Πολέμιος της Πίστεώς μας;

Εχθρός της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ελλάδος;

Τυφλή «…τα τ’ ώτα, τον τε νουν, τα τ’ όμματα ει; », Δηλ. «Είσαι τυφλή και στα αυτιά και στο μυαλό και στα μάτια;», όπως έλεγε ο Οιδίποδας στον μάντη Τειρεσία, που προέβλεπε γι’ αυτόν άσχημο μέλλον;

 

ΚΑΙ ΕΝΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΕΡΩΤΗΜΑ:

Στην Οικογένεια Μητσοτάκη συνυπάρχουν δύο αντίθετοι κόσμοι;

Συγκατοικούν και η ΑΠΙΣΤΙΑ και Η ΠΙΣΤΙΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ;

 

Διότι, πως γίνεται η Αδελφή Ντόρα, το γένος Μητσοτάκη, να λέγει, ότι:

«Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΕΦΕΥΡΗΜΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ,

ΧΩΡΙΣ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΘΕΟ»

 

Ενώ την ίδια ώρα ο Αδελφός Κυριάκος Μητσοτάκης διακηρύσσει, ότι:

«Η Ορθοδοξία και η πίστη μας είναι πολύ μεγαλύτερη

και ήταν πάντα δύναμη ενότητας

και όχι διχασμού του Ελληνικού Λαού!»,

 

όπως επί λέξει είπε προ ημερών ευρισκόμενος στη Δράμα.

 

Βεβαίως και οι Δηλώσεις του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη επιδέχονται κάποιο επικριτικό σχολιασμό, τον οποίον όμως εμείς αφήνουμε για μετά τίς εκλογές. Εδώ όμως σήμερα θα παραθέσουμε κάποιες κρίσεις από το Sportime στο Διαδίκτυο, τις οποίες πρέπει να προσέξουν οι αναγνώστες μας:

 

«Οι δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη οπωσδήποτε σηκώνουν κάποιες παρατηρήσεις. Αν διατρέξει κάποιος πίσω την τετραετία διακυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι ζήτημα αν έχει… καταδεχθεί να προφέρει ακόμα και τη λέξη «Ορθοδοξία». Και αν την έχει πει, είναι μετρημένες φορές στα δάχτυλα του ενός χεριού. Το ότι την χρησιμοποίησε τώρα, είναι από μόνο του ένα πρωτοφανές φαινόμενο, για τα δεδομένα του κ. Μητσοτάκη, που αποκαλύπτει και τον πανικό του. Και όχι μόνο μίλησε για Ορθοδοξία, άλλα είπε και για την «πίστη μας», εμφανίζοντας τον εαυτό του ως… πιστό».

 

Αγαπητοί μου Αδελφοί,

Τέκνα της Εκκλησίας του Χριστού,

Επαναλαμβάνω:

Ο Χριστός αναμένει και την ιδικήν σας απάντησιν!

Στην εποχή μας ο Χριστός διώκεται! Θα το ανεχθούμε;

Εμείς μέσα από την καρδιά μας γοερώς κραυγάζουμε:

«ΚΥΡΙΕ ΣΩΣΟΝ ΤΟΥΣ ΕΥΣΕΒΕΙΣ» Αμήν.

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

 

+ Ο πρώην ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ

 

Αίγιον, Τετάρτη, 21 Ίουνίου 2023

 

ekklisiaonline

Οἱ ὑπογραμμίσεις εἶναι τοῦ  blogger.

 ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΥ ΣΤΟ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ONLINE: «Θέλουμε να αγιάσουμε και δεν μας αφήνουν…», λέγει η σοφή λαϊκή παροιμία! Κι’ εμείς θέλουμε να ησυχάσουμε και να κοιτάξουμε την καλλιέργεια του είναί μας για την σωτηρία της ψυχής μας, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΟΥΝ...

ΑΓΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΝ Ο ΘΕΟΣ.

 

ΕΠΛΑΣΕ  ΔΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟΝ

«ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΙ ΚΑΘ’ΟΜΟΙΩΣΙΝ ΑΥΤΟΥ»

(Γενέσ, α΄26).

 Ὁ Πάνσοφος Δημιουργός, ὁ μόνος ἅγιος καί ἐν ἁγίοις ἀναπαυόμενος, ἔπλασε τόν ἄνθρωπον «κατ’εἰκόνα καί καθ’ὁμοίωσιν αὐτοῦ». Δηλαδή, τόν ἔπλασε «δυνάμει Θεόν», «δυνάμει ἅγιον» καί καλεῖται νά γίνῃ καί «ἐνεργείᾳ Θεός» καί «ἐνεργείᾳ ἅγιος», νά γίνῃ ἕνας μικρός, κατά χάριν , Θεός, ἕνας μικρός ἅγιος, ἕνας μικρός δημιουργός, , μέ τή θέλησί του, γιά νά ἔχῃ τή χαρά  τῆς συνδημιουργίας. Ἔχει νοῦν, γιά νά διακρίνῃ τό Καλόν, ἀπό τό Κακόν, τή ζωή ἀπό τό Θάνατο, τό πῦρ ἀπό τό ὕδωρ, τήν ΑΡΕΤΗ ἀπό τήν ΚΑΚΙΑ. Ἔχει δέ καί ἐλευθερίαν, δική του Θέλησι καί μπορεῖ, ἄν θέλῃ, νά διαλέξῃ τό ΚΑΛΟΝ, τήν ζωήν, τήν  ἁγιότητα, νά κάνῃ καλή ἐκλογή.

Ὁ Πανάγιος Θεός, ὡς στοργικός Πατέρας, «ὅς πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν»(Α΄Τιμόθ.β΄4), μᾶς καλεῖ λέγων· «Καί ἔσεσθε ἅγιοι, ὅτι ἅγιος ἐγώ Κύριος ὁ Θεός ὑμῶν· καί φυλάξεσθε τά προστάγματά μου καί ποιήσετε αὐτά· ἐγώ  Κύριος ὁ ἁγιάζων ὑμᾶς»(Λευϊτ. κ΄ 7-8). Ὁ ἄνθρωπος ὅμως «ἐν τιμῇ ὤν  οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς»(Ψαλμ. 48, 13).

Διά τῆς Παρακοῆς, διά τῆς κακῆς χρήσεως τῆς ἐλευθερίας του, ἐξέπεσε καί ζῶν σάν κτῆνος καί πεθαίνων, σάν κτῆνος, ἔφθασε στήν ἐσχάτην ἐξαθλίωσιν, «εἰς ᾏδου βυθόν».  Φύγαμε ἀπό τήν Πηγήν τοῦ Ζῶντος ὕδατος. Χάσαμε τήν Ὁδόν τῆς Ζωῆς καί βρεθήκαμε εἰς τήν ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου γῆν, μέ ἡμερομηνίαν λήξεως. Χάσαμε τή ζεστασιά τῆς Πατρικῆς Ἑστίας. Ὁ Πανάγαθος ὅμως, ὀ ὀποῖος μᾶς ἔπλασε ἔτσι, ὥστε νά ΜΗ χαθοῦμε, ἀλλά νά γίνουμε «κατά τόν καλέσαντα ἡμᾶς Ἄγιον καί ἡμεῖς ἅγιοι ἐν πάσῃ ἀναστροφῇ. Διότι γέγραπται «Ἅγιοι γίνεσθε ὅτι Ἐγώ ἅγιός εἰμι» (Α΄ Πέτρ. α΄15-16. Λευϊτ. κ΄7), ὡς Φιλάνθρωπος καί  Ἐλεήμων Θεός, μᾶς εὐσπλαγχνίζεται καί ἀποστέλλει τόν Μονογενῆ Του Υἱόν τόν Κύριον Ἰησοῦ Χριστόν, εἰς τόν Κόσμον. ΓΙΝΕΤΑΙ Υἱός ἀνθρώπου, γιά νά  γίνουμε ἡμεῖς Υἱοί Θεοῦ. Γίνεται τύπος  καί ὑπογραμμός, Ὑπόδειγμα Ὑπακοῆς εἰς τό Θέλημα τοῦ Πατρός, γίνεται ὁ Νέος Ἀδάμ, τύπος τοῦ τελείου ἀνθρώπου, τοῦ κατ’εἰκόνα καί καθ’ὁμοίωσιν Θεοῦ. Γίνεται ἡ Ὁδός τῆς Ζωῆς , τήν ὁποίαν χαράσσει μέ τό Πανάγιον Αἷμά Του καί μᾶς προτρέπει νά Τόν ἀκολουθήσωμεν εἰς τήν Ὁδόν τῆς Ζωῆς καί μέ τό Ἅγιον Παράδειγμά Του καί μέ τόν ζωοποιόν Του λόγο, μᾶς βοηθῇ νά φθάσωμεν, ἐάν θέλωμεν, εἰς τό καθ’ὁμοίωσιν, εἰς τήν θέωσιν.

Ἡ Ὁδός τῆς Ζωῆς εἶναι ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ. Ὁδεύοντες ἐπί τῆς Ὁδοῦ  τῆς Ζωῆς, ἀπό τό Α πρός τό Ω, ἀπό τήν Ἀρχήν πρός τό Τέλος, ἀπό τό· «κατ’εἰκόνα», εἰς τό· «καθ’ ὁμοίωσιν», ὡς Μαθηταί τοῦ Χριστοῦ, «ἐπί τήν τελειότητα φερόμεθα»(Ἑβρ. στ΄ 1). Ἡ ἀνοδική αὐτή Πορεία ἀπό γῆς πρός οὐρανόν, ἀπό αὐτήν ἐδῶ τήν παροικία πρός τήν οὐράνιον Κατοικίαν, πρός τήν Πατρικήν Ἑστίαν, εἶναι μετάβασις ἀπό τήν ἀνθρωπίνην, πρός τήν Θείαν Διάστασιν, εἶναι Πορεία ἐπί τά Ἴχνη τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι μετάβασις ἀπό τό Ὑλικόν, εἰς τό Πνευματικόν Σύμπαν. Εἷναι μετάβασις ἀπό τόν Θάνατον εἰς τήν Ζωήν. Μετάβασις ἀπό τῶν λυπηροτέρων ἐπί τά θυμηδέστερα. Εἶναι ἔξοδος ἀπό τόν αὐτόν ἐδῶ τόν τόπον τῆς Ὀδύνης καί εἴσοδος καί ἀποκατάστασις εἰς τόπον ἀναψυχῆς, «ἐπί ζωῆς Πηγάς Ὑδάτων» Ἐκεῖ τό Ἀρνίον ἐξαλείψει πᾶν δάκρυον ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν(Ἀποκ. ζ΄17). Ἡ Πορεία αὐτή μᾶς ἐπαναφέρει ἐνώπιον τοῦ Παντάνακτος Θεοῦ, ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος.

Ὁ Πρῶτος Παράκλητος, ὁ Πρῶτος Παρηγορητής, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εἰς τήν ἀνοδική μας Πορεία, μᾶς προτρέπει «νά εἴμαστε ἅγιοι καί τέλειοι, ὥσπερ ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος  τέλειός ἐστιν» ( Ματθ. ε΄48). Μᾶς συνιστᾶ νά ἔχουμε τελείαν, γνήσιαν ἀγάπην, καί νά τήν κάνουμε «Πρᾶξι», στήν καθημερινή μας ζωήν ὅτι τῆς γνησίας ἀγάπης ἴσον ΟΥΔΕΝ καί διότι ἡ τελεία. ἡ γνήσια ἀγάπη «Θεόν ποιεῖ τόν ἄνθρωπον», καί λέγει: «Πλήν ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν καί ἀγαθοποιεῖτε καί δανείζετε μηδέν ἀπελπίζοντες καί ἔσται ὁ μισθός ὑμῶν πολύς, καί  ἔσεσθε υἱοί Ὑψίστου, ὅτι αὐτός χρηστός ἐστιν ἐπί τούς ἀχαρίστους καί πονηρούς. Γίνεσθε οὖν οἰκτίρμονες, καθώς καί ὁ Πατήρ ὑμῶν Οἰκτίρμων ἐστί» ( Λουκ. στ΄ 36). Ἐπεσφράγισε δέν τήν Καινήν αυτήν Ἐντολήν, μέ τή Σταυρική Του Θυσία λέγων, «Ἐντολήν Καινήν δίδωμι  ὑμῖν ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθώς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καί ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους»(Ἰωάν. ιγ΄34). Ὅπως ὁ Χριστός, ἔτσι κι’ ἐμεῖς νά ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον μέχρι Σταυροῦ καί Θανάτου. Μετά Τήν ΑΝΑΣΤΑΣΙΝ ΤΟΥ ὁ Κύριος ἡρπάσθη πρός τόν Θεόν καί πρός τόν Θρόνον Αὐτοῦ. Δηλαδή «Ἀνελήφθη ἐν δόξῃ καί ἐκάθισεν ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός. Μέ τήν  Θεϊκήν Του συγκατάβασι προσέλαβε τήν καταφθαρεῖσαν τοῖς πάθεσιν φύσιν ἡμῶν καί τήν ἀνέπλασε, τήν ἀνεκαίνισεν,  τήν ἐξηγίασε καί τήν πῆρε μαζί Του κατά τήν Ἀνάληψίν Του  καί τήν ἔστησε εἰς τά δεξιά τοῦ Πατρός, ὁ Θεάνθρωπος καί οὕτως ἐπραγματοποίησε τήν ἀποκατάστασιν πάντων τῶν πιστῶν Μαθητῶν Του, τῶν φίλων Του, εἰς τήν Δόξαν Του. Ἀπέστειλε δέ ἄλλον Παράκλητον, τό Πνεῦμα τῆς Ἀληθείας, ὅ παρά τοῦ πατρός ἐκπορεύεται, γιά νά κατασκηνώσῃ εἰς καρδιές πού τό δέχονται, νά στηρίζῃ, νά φωτίζῃ, νά παρηγορῇ, νά ἐνισχύῃ, νά βοηθῇ τοῦ πιστούς, νά κατανοοῦν τοῦ λόγους τοῦ Χριστοῦ καί νά ὁδηγῇ εἰς πᾶσαν τήν Ἀλήθειαν. Ὁ Παράκλητος πράγματι θεραπεύει τά ἀσθενῆ καί τά ἐλλείποντα ἀναπληροῖ «ὅλον συγκροτεῖ τόν θεσμόν τῆς Ἐκκλησίας καί βοηθεῖ τούς πιστούς νά γίνουν ἅγιοι, ὅπως ὁ Πατήρ ἡμῶν ὁ οὐράνιος ἅγιός ἐστίν.

Δι’ αὐτόν ἀκριβῶς τό λόγο καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες μετά τήν Ἀνάστασιν καί τήν Ἁγίαν Ἀνάληψιν τοῦ Χριστοῦ καί μετά τήν  Κάθοδον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπί τούς ἁγίους Αὐτοῦ Μαθητάς καί Ἀποστόλους, ὥστε νά μένῃ εἰς τήν Ἐκκλησίαν Του πρός ἁγιασμόν πάντων. Ὥρισαν δέ μετά τήν Πεντηκοστήν, τήν κοινήν Ἑορτήν πάντων τῶν φίλων τοῦ Θεοῦ, Πάντων τῶν  ἀπ’ αἰῶνος τῷ Θεῷ εὐαρεστησάντων Ἁγίων, γνωστῶν καί ἀγνώστων, φανερῶν καί ἀφανῶν ἁγίων καί μάς προτρέπουν νά  μιμούμεθα τήν ἁγίαν τους ζωήν καί νά δοξάζωμεν τόν Πανάγιον Τριαδικόν Θεόν, πού καταδέχεται νά μᾶς καλεῖ νά μᾶς δέχεται κοντά Του, εἰλικρινά μετανοιωμένους. Αὐτόν, λοιπόν, τόν Ἕνα καί Μόνον ἀληθινόν ΘΕΟΝ,  ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΩΜΕΝ, ΤΟΝ ΜΟΝΟΝ ΑΓΙΟΝ ΚΑΙ  ΕΝ ΑΓΙΟΙΣ  ΑΝΑΠΑΥΟΜΕΝΟΝ, ΑΥΤΟΝ δοξολογήσωμεν, ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Αὐτοῦ. Διότι εἰς Αὐτόν ἀνήκει ἡ βασιλεία , ἡ τιμή, ἡ δόξα καί τό κράτος εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ