«Μή ἐκκόψῃς με, ὥσπερ τήν ἄκαρπον συκήν»,

 

«Μή ἐκκόψῃς με, ὥσπερ τήν ἄκαρπον συκήν», Κύριε!

Πολυεύσπλαγχνε Κύριε, Ἰησοῦ Χριστέ, λυπήσου με καί ἐλέησόν με!... Συνεχῶς, ἀκόμη καί τήν ὥρα τῆς Προσευχῆς, ἀλλοῡ τρέχει ὁ λογισμός μου, ἡ ἀδιαφορία μου, γιά τήν πνευματική ζωή, κυριεύει τήν ἄχαρη ψυχή μου, σάν τήν ἄκαρπη συκιά, δέν βρίσκεις, Κύριε,  καρπούς, εἰ μή φύλλα μόνον...Κύριε, μή βραδύνῃς, Μή ἀργοπορῇς, ἔρχου ταχύ. Καί, ὡς πῦρ καταναλίσκον κάψε. Κάψε τά ἄχυρα τῶν ἔργων μου, κάψε τήν ἀδιαφορία καί τήν ἀμέλεια, κάψε τά βρωμερά μου πάθη, καθάρισε τή λάσπη ἀπό τήν ψυχή μου καί μή με κόψῃς σάν τήν ἄκαρπη συκιά... Κύριε, πρίν εἰς τέλος ἀπόλωμαι, σῶσον με... Φώτισόν μου τό σκότος!...Ἄνοιξε τά μάτια τῆς ψυχῆς μου, βοήθησέ με νά ἐννοήσω τό βραχύ τῆς ζωῆς καί τήν ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων καί, ὅσον καιρό βρίσκομαι εἰς αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλια Παροικία, βοήθησέ με νά πολλαπλασιάσω τά τάλαντα, πού μοῦ χάρισες, καί σάν δένδρον καρποφόρον καί ἀειθαλές νά ἀποδίδω πάντοτε εἰς τόν κατάλληλον τούς καρπούς τοῦ Πνεύματος, πού εἶναι ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, ἀγαθωσύνη, πίστις, πραότης, ἐγκράτεια.

Μόνον, μέ τή Χάρι Σου, Κύριε, θά  λυτρωθοῦμε  ἀπό τήν ἀδιαφορία καί τήν ἀμέλεια. Μόνον μέ τή Χάρι Σου, Κύριε, θά ἐννοήσωμεν τήν   ἐκκοπήν τῆς συκῆς  καί, ἐνωμένοι μαζί σου, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, θά φέρωμεν «καρπόν πολύν». Ἀξίωσον Πολυεύσπλαγχνε Κύριε, πάντας ἡμᾶς, γρηγοροῦντας καί κράζοντας· Μή μείνωμεν ἔξω τοῦ θείου Νυμφῶνος Σου!...

Κύριε ἀξίωσον πάντας ἡμᾶς τῆς Χαρᾶς τῆς αἰωνίου Βασιλείας Σου!