Α.- Καθολικότης τῆς προσκλήσεως
Μέσα σ' αὐτόν τόν κόσμο, πού «ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α΄ Ἰωάν. ε΄ 19), ἔρχεται ὁ Σωτήρ, ὁ γλυκύς Ἰησοῦς, «πρᾷος καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ» (Ματθ.ια΄29).
Γίνεται ἄνθρωπος ὅμοιος μέ ἡμᾶς, χωρίς τήν ἁμαρτία, γίνεται «ὁ πλησίον μας» καί μᾶς καλεῖ κοντά Του.
«Ὁ Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβρ.ιγ΄ 8) ἔρχεται μέ ἄπειρη ἀγάπη, στοργή καί τρυφερότητα καί μᾶς καλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσωμε.
Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ἡ ἐνσάρκωσις κάθε ἀρετῆς καί τελειότητος. Δέν κάνει διακρίσεις. Δέν ξεχωρίζει κανέναν. Προσκαλεῖ κοντά Του ὅλους τούς ἀνθρώπους, διότι, ὡς Πανάγαθος Θεός, «πάντας ἀνθρώπους θέλει σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν» (Α΄Τιμόθ.β΄4).
Ἡ κλῆσις Του ἀπευθύνεται πρός ὅλους τους ἀνθρώπους, χωρίς ἀπολύτως κανέναν ἐξαναγκασμό: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν...» ( Μάρκ.η΄34).
Ὀ Χριστός ἔρχεται στόν κόσμο, «ὡς πανακής ἱατρός καί θεραπευτής», γιά νά θεραπεύσῃ πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ. Ἔρχεται νά σπογγίσῃ τά δάκρυά μας, νά ἁπαλύνῃ τόν πόνο μας, νά γαληνεύσῃ τήν ψυχή μας, νά μᾶς χαρίσῃ τήν ἀνάπαυσι:
«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς...» (Ματθ.ια΄ 28). Κάθε ἄνθρωπος, μπορεῖ, ἄν θέλῃ, νά δεχθῇ τήν πρόσκλησι, νά ἀκολουθήσῃ τό Χριστό καί νά βρῇ γαλήνη, νά βρῇ ἀνάπαυσι.
Δέν ὑπάρχουν γιά τόν Χριστό κοινωνικές, φυλετικές, ἐθνικές καί ταξικές διακρίσεις καί καταστάσεις. Δέν ὐπάρχουν γιά τόν Χριστόν πλούσιοι καί πτωχοί, ἐγγράμματοι καί ἀγράμματοι, μικροί καί μεγάλοι, ἄνδρες καί γυναῖκες, μαῦροι ἤ ἄσπροι.
Γιά τό Χριστόν ὑπάρχουν ἄνθρωποι. Ὅλοι εἴμαστε τό ἴδιο μπροστά Του. Εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ καί ἀδέλφια μεταξύ μας. Γιά τόν Χριστόν εἴμαστε τά πλάματά Του. «Οὐκ ἔνι Ἰουδαῖος οὐδέ Ἕλλην, οὐκ ἔνι δοῦλος οὐδέ ἐλεύθερος, οὐκ ἔνι ἄρσεν καί θῆλυ· πάντες γάρ ὑμεῖς εἷς ἐστε ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ» ( Γαλάτ. γ΄28 . Κολοσ. γ΄ 11).
Δέχεται κάθε ἄνθρωπο, ὁποιοσδήποτε κι' ἄν εἶναι. «Καί τόν ἐρχόμενον πρός με οὐ μή ἐκβάλω ἔξω» (Ἰωάν. στ΄37).
Σέ ὅλους προσφέρει τὴν σωτηρία, τὸν φωτισμό, τὸν ἐξαγιασμό, μὲ ἄπειρη ἀγάπη. «Πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει καί ὁ ζητῶν εὑρίσκει καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιχθήσεται» (Λουκ. ια΄10).
Δὲν κάνει προσωποληψίες ὁ Ἰησοῦς· «οὐ γὰρ ἐστι προσωποληψία παρὰ τῷ Θεῷ» (Ῥωμ. β΄11). Ὑψώθηκε στὸ Σταυρό «ἴνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μὴ ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰωαν. γ' 15,16). Παρέχει σὲ ὅλους τὴ δυνατότητα νὰ σωθοῦν. Δὲν ἀποκλείει κανέναν· «τὸν ἥλιον Αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Ματθ. ε΄45).
Ἔρχεται στὴν γῆ ὁ Κύριος «ἴνα τὴν ἑαυτοῦ ἀναπλάσῃ εἰκόνα φθαρείσαν τοῖς πάθεσι» λέγει ὁ ἱερὸς Δαμασκινός.
Πόθος καὶ χαρὰ τοῦ Ἰησοῦ εἶναι ἡ ἀνάπλασις καὶ ἡ σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων· «κἀγὼ ἐὰν ὑψωθῶ ἐκ τῆς γῆς, πάντας ἑλκύσω πρὸς ἐμαυτὸν» (Ἰωαν. ιβ΄32).
Ὁ Κύριος δίδει Ἐντολήν στούς μαθητάς Του νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιον σ' ὁλόκληρο τόν κόσμο, σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους: «Πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τό Εὐαγγέλιον πάσῃ κτίσει» (Μάρκ. ιστ΄ 15) καί «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη» (Ματθ. κη΄ 19) .
Ὁ ἅγ.Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός προσκαλεῖ ὅλα τά ἔθνη νά καταλάβουν τό Μέγα Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ , τήν ἄπειρη Ἀγάπη Του, γιά τόν ἄνθρωπο καί νά δοξάσουν τόν Σωτῆρα Χριστό, καί ψάλλει:
«Δεῦτε πάντα τά ἔθνη, γνῶτε τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τήν δύναμιν· Χριστός γάρ ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ὁ ἐν ἀρχῇ Λόγος, ἐσταυρώθη δι' ἡμᾶς καί ἑκών ἐτάφη, καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά σύμπαντα. Αὐτόν προσκυνήσωμεν»(Τροπ.Γ΄ἤχου).
Β.- Πρόσκλησις χωρίς ἐξαναγκασμό .
«Ὅστις θέλει...».Ὁ Χριστός θέλει νά Τόν ἀκολουθήσωμε, μέ τή θέλησί μας, χωρίς καμμιά βία,χωρίς ἐξαναγκασμό. Πεῖνα καί δίψα τοῦ Κυρίου εἶναι νά φέρῃ σέ τέλειον πέρας τό ἔργον, γιά τό ὁποῖον ὁ οὐράνιος Πατέρας Τόν ἀπέστειλεν εἰς τόν κόσμο,τό Θέλημα τοῦ Πατρός. Κι' αὐτό εἶναι ἡ σωτηρία μας.Ὁ Κύριος τονίζει τή μεγάλη αὐτή άλήθεια, ὅταν λέγει :
«Ἐμόν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με καί τελειώσω αὐτοῦ τό ἔργον»(Ἰωάν. δ΄ 34) .
Καί μολονότι λαχτάρα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ σωτηρία μας, δέν μᾶς ἐξαναγκάζει.Σέβεται τήν ἐλευθερία μας, πού εἶναι δικό Του δῶρον σέ μᾶς.
Ὁ Πέτρος Σικελιώτης,πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, λέγει ὅτι «δύναται ὁ Θεός, ὡς Παντοδύναμος καί πάντας ἠναγκασμένως πορεύεσθαι»,ἀλλά δέν μᾶς έξαναγκάζει. «Οὐ βιάζεται δε τινα διά τό αὐτεξούσιον», λέγει ὀ Δαμασκηνός.
Ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπον «κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν Αὐτοῦ»(Γενέσ. α΄ 26).Δηλαδή μέ νοῦν, γιά νά διακρίνῃ τό Καλόν ἀπό τό Κακόν καί ἐλευθερίαν θελήσεως. Βέβαια ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι «πλατειά», ἀχαλίνωτος καί ἀκόλαστος ἐλευθερία, ἀλλά εἶναι σχετική, λογική,καθωρισμένη,ἔχει ὅρια.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος νά πράττῃ τό κάθε τί, πού δέν βλάπτει τόν ἄλλον.Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἑνός ἔχει ὅρια τήν ἐλευθερίαν τοῦ ἄλλου.Καί αὐτήν τήν ἐλευθερίαν σέβεται ὁ Κύριος. Γι' αὐτό καί ὁ Παῦλος λέγει: «Ὑμεῖς ἐπ' ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί· μόνον μή τήν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμήν τῇ σαρκί, ἀλλά διά τῆς άγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις»(Γαλάτ.ε΄ 13).
«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν».Μᾶς προσκαλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσωμε μέ τή θέλησί μας.Γιά τόν Κύριο, μόνον ἡ ἐλευθέρα ἀποδοχή τῆς προσκλήσεως ἔχει ἀξία.
Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει ὅτι «Τό ἠναγκασμένον οὐ φίλον τῷ Θεῷ» καί, ὅπως πολύ σωστά παρατηρεῖ καί ὁ χαλκέντερος Ὠριγένης, «ἀρετῆς ἐάν ἀνέλῃς τό ἑκούσιον, ἀνεῖλες αὐτῆς τήν οὐσίαν»(Κατά Κέλσου,Δ΄111 ἐν ΒΕΠΕΣ,9,235).
Τόσο πολύ σέβεται ὁ Κύριος τήν προσωπικήν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε καί ὅταν ἔρχεται νά τόν θεραπεύσῃ ἀπό ἀνίατες ἀρρώστιες, πρίν ἀπό τή θεραπεία, ζητεῖ τήν ἄδεια, ζητεῖ τήν συγκατάθεσι τοῦ ἀνθρώπου. Ἐρωτᾶ τόν τυφλόν ·«Τί σοι θέλεις ποιήσω;» (Μάρκ.ι΄ 51), ἤ τόν παράλυτον· «Θέλεις ὐγιής ενέσθαι;» (Ἰωάν.ε΄ 6).
Ὁ Ἰησοῦς πλησιάζει κάθε ψυχή καί, μέ πολλή στοργή καί τρυφερότητα, τήν καλεῖ κοντά Του, γιά τῆς χαρίσῃ τήν ἀνάπαυσι,τή γαλήνη, τήν παντοτινή χαρά καί τήν εὐτυχία ἀπό τώρα. Ἐάν θέλουμε, δεχόμαστε τήν πρόσκλησί Του, ἐάν δέν θέλουμε, τήν ἀρνούμεθα.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι σέ κάθε περίπτωσι ὁ Ἰησοῦς, αἰώνιος καί ἀναλλοίωτος εἰς τήν ἀγάπη Του,γιά μᾶς, βρίσκεται πάντοτε κοντά μας. Καί ὅταν ἀκόμη Τόν διώχνουμε, Ἐκεῖνος μᾶς καταδιώκει μέ τό Ἔλεός Του, καί εἶναι ἕτοιμος νά μᾶς δεχθῇ.
Ἀπό τή στιγμή τῆς παρακοῆς,ἀπό τή στιγμή τῆς πτώσεως τῶν Πρωτοπλάστων, ἀπό τή στιγμή δηλαδή, πού χωρισθήκαμε ἀπό τό Θεό καί τοῦ κλείσαμε τή θύρα τῆς ψυχῆς μας, ἀπό ἐκείνη τήν ἐπάρατη ὥρα, ὁ Κύριος τῆς δόξης δέν ἔπαψε νά στέκεται,ὁ Εὔσπλαγχνος, μπροστά στήν ὁλόκλειστη πόρτα τῆς ψυχής, νά κρούῃ καί νά μᾶς καλεῖ κοντά, γιά νά μᾶς λυτρώσῃ καί μᾶς ἐπανεισάγῃ εἰς τόν παράδεισο, νά κάμῃ τήν ψυχή καί τή ζωή μας Παράδεισο.
«Ἰδού», λέγει ὁ Κύριος, «ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν, καί εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ' αὐτοῦ καί αὐτός μετ' ἐμοῦ»(Ἀποκ. γ΄20).
Ὀ Ἰησοῦς εἶναι κοντά μας, στέκεται μπροστά στήν ψυχή μας καί μᾶς προσκαλεῖ στήν αἰώνια Χαρά. Ἀπό μᾶς ἐξαρτᾶται ἡ αἰώνια εὐτυχίας μας.
Ἐμεῖς θά συνεχίσουμε νά κωφεύωμε στίς συνεχεῖς προσκλήσεις τῆς ἀγάπης Του; Θά συνεχίσουμε νά προσβάλωμε τήν ἄφατη μακροθυμία Του καί τή σταυρική Του Θυσία;
Μήπως εἶναι καιρός,πρίν νά εἶναι ἀργά, νά ἔλθουμε ἕκαστος εἰς ἑαυτόν, νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί ἔμπρακτα καί νά ἐγκολπωθοῦμε τόν Χριστόν καί νά κάνουμε Πρᾶξι τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης, πρίν ξεχειλίσῃ τό Ποτήρι τῆς ὀργῆς Του;
Μήπως εἶναι καιρός νά ἀκούσουμε τήν γλυκειά φωνή τοῦ Ἰησοῦ, πού εἶναι ἡ πάντων Χαρά, τοῦ κόσμου ἠ ἀλήθεια, τό Φῶς, ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας;
Μήπως εἶναι καιρός νά δεχθοῦμε, μέ χαρά, τήν πρόσκλησί Του καί νά ἀκολουθήσωμε «τό Ἀρνίον ὅπου ἄν ὐπάγῃ»(Ἀποκ. ιδ΄ 4), νά ἀκολουθήσωμε τά ματωμένα Χνάρια Του;
Ὁ Κύριος δίδει Ἐντολήν στούς μαθητάς Του νά κηρύξουν τό Εὐαγγέλιον σ' ὁλόκληρο τόν κόσμο, σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους: «Πορευθέντες εἰς τόν κόσμον ἅπαντα κηρύξατε τό Εὐαγγέλιον πάσῃ κτίσει» (Μάρκ. ιστ΄ 15) καί «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη» (Ματθ. κη΄ 19) .
Ὁ ἅγ.Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός προσκαλεῖ ὅλα τά ἔθνη νά καταλάβουν τό Μέγα Μυστήριον τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ , τήν ἄπειρη Ἀγάπη Του, γιά τόν ἄνθρωπο καί νά δοξάσουν τόν Σωτῆρα Χριστό, καί ψάλλει:
«Δεῦτε πάντα τά ἔθνη, γνῶτε τοῦ φρικτοῦ μυστηρίου τήν δύναμιν· Χριστός γάρ ὁ Σωτήρ ἡμῶν, ὁ ἐν ἀρχῇ Λόγος, ἐσταυρώθη δι' ἡμᾶς καί ἑκών ἐτάφη, καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν τοῦ σῶσαι τά σύμπαντα. Αὐτόν προσκυνήσωμεν»(Τροπ.Γ΄ἤχου).Β.- Πρόσκλησις χωρίς ἐξαναγκασμό .
«Ὅστις θέλει...».Ὁ Χριστός θέλει νά Τόν ἀκολουθήσωμε, μέ τή θέλησί μας, χωρίς καμμιά βία,χωρίς ἐξαναγκασμό. Πεῖνα καί δίψα τοῦ Κυρίου εἶναι νά φέρῃ σέ τέλειον πέρας τό ἔργον, γιά τό ὁποῖον ὁ οὐράνιος Πατέρας Τόν ἀπέστειλεν εἰς τόν κόσμο,τό Θέλημα τοῦ Πατρός. Κι' αὐτό εἶναι ἡ σωτηρία μας.Ὁ Κύριος τονίζει τή μεγάλη αὐτή άλήθεια, ὅταν λέγει :
«Ἐμόν βρῶμά ἐστιν ἵνα ποιῶ τό θέλημα τοῦ πέμψαντός με καί τελειώσω αὐτοῦ τό ἔργον»(Ἰωάν. δ΄ 34) .
Καί μολονότι λαχτάρα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ σωτηρία μας, δέν μᾶς ἐξαναγκάζει.Σέβεται τήν ἐλευθερία μας, πού εἶναι δικό Του δῶρον σέ μᾶς.
Ὁ Πέτρος Σικελιώτης,πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, λέγει ὅτι «δύναται ὁ Θεός, ὡς Παντοδύναμος καί πάντας ἠναγκασμένως πορεύεσθαι»,ἀλλά δέν μᾶς έξαναγκάζει. «Οὐ βιάζεται δε τινα διά τό αὐτεξούσιον», λέγει ὀ Δαμασκηνός.
Ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπον «κατ' εἰκόνα καί καθ' ὁμοίωσιν Αὐτοῦ»(Γενέσ. α΄ 26).Δηλαδή μέ νοῦν, γιά νά διακρίνῃ τό Καλόν ἀπό τό Κακόν καί ἐλευθερίαν θελήσεως. Βέβαια ἡ ἐλευθερία τοῦ ἀνθρώπου δέν εἶναι «πλατειά», ἀχαλίνωτος καί ἀκόλαστος ἐλευθερία, ἀλλά εἶναι σχετική, λογική,καθωρισμένη,ἔχει ὅρια.
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἐλεύθερος νά πράττῃ τό κάθε τί, πού δέν βλάπτει τόν ἄλλον.Ἡ ἐλευθερία τοῦ ἑνός ἔχει ὅρια τήν ἐλευθερίαν τοῦ ἄλλου.Καί αὐτήν τήν ἐλευθερίαν σέβεται ὁ Κύριος. Γι' αὐτό καί ὁ Παῦλος λέγει: «Ὑμεῖς ἐπ' ἐλευθερίᾳ ἐκλήθητε, ἀδελφοί· μόνον μή τήν ἐλευθερίαν εἰς ἀφορμήν τῇ σαρκί, ἀλλά διά τῆς άγάπης δουλεύετε ἀλλήλοις»(Γαλάτ.ε΄ 13).
«Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν».Μᾶς προσκαλεῖ νά Τόν ἀκολουθήσωμε μέ τή θέλησί μας.Γιά τόν Κύριο, μόνον ἡ ἐλευθέρα ἀποδοχή τῆς προσκλήσεως ἔχει ἀξία.
Ὁ Μέγας Βασίλειος λέγει ὅτι «Τό ἠναγκασμένον οὐ φίλον τῷ Θεῷ» καί, ὅπως πολύ σωστά παρατηρεῖ καί ὁ χαλκέντερος Ὠριγένης, «ἀρετῆς ἐάν ἀνέλῃς τό ἑκούσιον, ἀνεῖλες αὐτῆς τήν οὐσίαν»(Κατά Κέλσου,Δ΄111 ἐν ΒΕΠΕΣ,9,235).
Τόσο πολύ σέβεται ὁ Κύριος τήν προσωπικήν ἐλευθερίαν τοῦ ἀνθρώπου, ὥστε καί ὅταν ἔρχεται νά τόν θεραπεύσῃ ἀπό ἀνίατες ἀρρώστιες, πρίν ἀπό τή θεραπεία, ζητεῖ τήν ἄδεια, ζητεῖ τήν συγκατάθεσι τοῦ ἀνθρώπου. Ἐρωτᾶ τόν τυφλόν ·«Τί σοι θέλεις ποιήσω;» (Μάρκ.ι΄ 51), ἤ τόν παράλυτον· «Θέλεις ὐγιής ενέσθαι;» (Ἰωάν.ε΄ 6).
Ὁ Ἰησοῦς πλησιάζει κάθε ψυχή καί, μέ πολλή στοργή καί τρυφερότητα, τήν καλεῖ κοντά Του, γιά τῆς χαρίσῃ τήν ἀνάπαυσι,τή γαλήνη, τήν παντοτινή χαρά καί τήν εὐτυχία ἀπό τώρα. Ἐάν θέλουμε, δεχόμαστε τήν πρόσκλησί Του, ἐάν δέν θέλουμε, τήν ἀρνούμεθα.
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι σέ κάθε περίπτωσι ὁ Ἰησοῦς, αἰώνιος καί ἀναλλοίωτος εἰς τήν ἀγάπη Του,γιά μᾶς, βρίσκεται πάντοτε κοντά μας. Καί ὅταν ἀκόμη Τόν διώχνουμε, Ἐκεῖνος μᾶς καταδιώκει μέ τό Ἔλεός Του, καί εἶναι ἕτοιμος νά μᾶς δεχθῇ.
Ἀπό τή στιγμή τῆς παρακοῆς,ἀπό τή στιγμή τῆς πτώσεως τῶν Πρωτοπλάστων, ἀπό τή στιγμή δηλαδή, πού χωρισθήκαμε ἀπό τό Θεό καί τοῦ κλείσαμε τή θύρα τῆς ψυχῆς μας, ἀπό ἐκείνη τήν ἐπάρατη ὥρα, ὁ Κύριος τῆς δόξης δέν ἔπαψε νά στέκεται,ὁ Εὔσπλαγχνος, μπροστά στήν ὁλόκλειστη πόρτα τῆς ψυχής, νά κρούῃ καί νά μᾶς καλεῖ κοντά, γιά νά μᾶς λυτρώσῃ καί μᾶς ἐπανεισάγῃ εἰς τόν παράδεισο, νά κάμῃ τήν ψυχή καί τή ζωή μας Παράδεισο.
«Ἰδού», λέγει ὁ Κύριος, «ἕστηκα ἐπί τήν θύραν καί κρούω· ἐάν τις ἀκούσῃ τῆς φωνῆς μου καί ἀνοίξῃ τήν θύραν, καί εἰσελεύσομαι πρός αὐτόν καί δειπνήσω μετ' αὐτοῦ καί αὐτός μετ' ἐμοῦ»(Ἀποκ. γ΄20).
Ἐμεῖς θά συνεχίσουμε νά κωφεύωμε στίς συνεχεῖς προσκλήσεις τῆς ἀγάπης Του; Θά συνεχίσουμε νά προσβάλωμε τήν ἄφατη μακροθυμία Του καί τή σταυρική Του Θυσία;
Μήπως εἶναι καιρός,πρίν νά εἶναι ἀργά, νά ἔλθουμε ἕκαστος εἰς ἑαυτόν, νά μετανοήσουμε εἰλικρινά καί ἔμπρακτα καί νά ἐγκολπωθοῦμε τόν Χριστόν καί νά κάνουμε Πρᾶξι τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης, πρίν ξεχειλίσῃ τό Ποτήρι τῆς ὀργῆς Του;
Μήπως εἶναι καιρός νά ἀκούσουμε τήν γλυκειά φωνή τοῦ Ἰησοῦ, πού εἶναι ἡ πάντων Χαρά, τοῦ κόσμου ἠ ἀλήθεια, τό Φῶς, ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας;
Μήπως εἶναι καιρός νά δεχθοῦμε, μέ χαρά, τήν πρόσκλησί Του καί νά ἀκολουθήσωμε «τό Ἀρνίον ὅπου ἄν ὐπάγῃ»(Ἀποκ. ιδ΄ 4), νά ἀκολουθήσωμε τά ματωμένα Χνάρια Του;
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕὔγε Πάτερ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕἶναι γλυκιά παρηγοριά γιά ὅλους ἑμᾶς πού εἴμεθα μακρυά σου, νά δυνάμεθα νά ἀπολαμβάνουμε τόν μεστό, φωτεινό καί καθοδηγητικό σου λόγο, ἔστω καί μέσω τοῦ διαδικτύου...
Νά εἶσαι καλά,
σέ φιλῶ.