Β΄
Ἡ ξεχωριστή φροντίδα καί προστασία γιά τό Παιδί ἀρχίζει πρίν ἀπό τή γέννησί του.
Τά παιδιά εἶναι εὐλογία Θεοῦ. Ἀναρωτηθήκαμε ποτέ ποιά θά ἦταν ἡ εἰκόνα τοῦ κόσμου χωρίς παιδιά; Εἶναι πολύ εὔκολο νά τή φαντασθοῦμε. Ἡ ἀνθρωπότητα θά ἐξέλιπε. Ὁ ἄνθρωπος θά ἔφθανε στό μαρασμό καί τό θάνατο.
Τά παιδιά εἶναι ὅ,τι πολυτιμώτερο ἔχουμε. Νοηματίζουν τή ζωή μας. Ἡ ἀξία τους εἶναι ἀνυπολόγιστη.
Ὁ Χριστός ἔστησε τό Παιδί στή θέσι, πού δικαιωματικά τοῦ ἀνήκει. Ἐταύτισε τό Παιδί μέ τόν ἑαυτό Του (Μάρκ. θ΄ 36-37), καί ὑπέδειξε σέ ὅλους μας τό χρέος, πού ἔχουμε ἀπέναντι στό Παιδί. Ἐτόνισε μάλιστα ὅτι τό Παιδί μᾶς ἀνοίγει τίς Πύλες τοῦ Οὐρανοῦ.
Ἡ μελέτη τῆς ἱστορίας τοῦ παιδιοῦ μᾶς διδάσκει ὅτι δέν ἔχουμε προσέξει τό Παιδί ὅσο ἔπρεπε. Τά σημάδια τῆς κακομεταχειρίσεώς του εἶναι φανερά. Μέχρι σήμερα ἔχουμε διαπράξει φοβερά λάθη σέ βάρος του. Ἡ συμπεριφορά μας ἀπέναντι στό Παιδί ἀποδεικνύεται ἐγκληματική, ἀποτροπιαστική. Προκαλεῖ βδελυγμίαν.
Ἡ γέννησι ἑνός Παιδιοῦ δέν εἶναι ἁπλῆ ὑπόθεσι. Τό Παιδί χρειάζεται ξεχωριστή φροντίδα καί προστασία. Χρειάζεται ἰδιαίτερη μέριμνα, γιά τήν ψυχοσωματική του ἀρτιότητα καί ὑγεία, ὄχι μόνον μετά τή γέννησί του, ἀλλά καί πρίν ἀκόμη γεννηθῆ. Καί δυστυχῶς ἡ καθημερινή παρατήρησι δείχνει ὅτι δέν ἔχουμε προσέξει τό κρίσιμο αὐτό σημεῖον τῆς προγεννητικῆς μέριμνας.
Ἡ γέννησι ἑνός Παιδιοῦ δέν εἶναι ἁπλῆ ὑπόθεσι. Τό Παιδί χρειάζεται ξεχωριστή φροντίδα καί προστασία. Χρειάζεται ἰδιαίτερη μέριμνα, γιά τήν ψυχοσωματική του ἀρτιότητα καί ὑγεία, ὄχι μόνον μετά τή γέννησί του, ἀλλά καί πρίν ἀκόμη γεννηθῆ. Καί δυστυχῶς ἡ καθημερινή παρατήρησι δείχνει ὅτι δέν ἔχουμε προσέξει τό κρίσιμο αὐτό σημεῖον τῆς προγεννητικῆς μέριμνας.
Δέν γίνεται βέβαια κανείς καθόλου εὐχάριστος, ὅταν μᾶς ὑποδεικνύει τά λάθη μας.
Εἶναι ὅμως καιρός νά λυτρωθοῦμε ἀπό τήν προκατάληψι τοῦ δικοῦ μας ἀλάθητου.
Νά συνειδητοποιήσουμε τά σφαλματά μας ἀπέναντι στό Παιδί καί νά διορθώσουμε καί νά θεραπεύσουμε τήν ἀρρωστημένη, τήν κακή, τήν
προβληματική μας συμπεριφορά, ἀγκαλιάζοντας τήν τρυφερή ἡλικία, μέ τήν ἀγάπη, πού μᾶς διδαξεν ὁ Χριστός.
Δέν εἶναι ὑπερβολή, ἄν ποῦμε, ὅτι ἐμεῖς οἱ γονεῖς δέν εἴμαστε ἕτοιμοι νά φέρουμε στόν κόσμο ἕνα Παιδί καί νά τοῦ προσφέρουμε ὅ,τι χρειάζεται γιά τή ζωή, γιά τήν ψυχοσωματική του ἀνάπτυξι, καί τήν προκοπή του.
Καί αὐτό κυρίως ὀφείλεται στήν ἔλλειψι δικῆς μας συνειδητῆς προετοιμασίας. Τό ἐρώτημα δέ, πού μπορεῖ νά γεννηθῆ σέ πολλούς εἶναι· Σέ τί συνίσταται ἡ προετοιμασία αὐτή τῶν γονέων;
Θά ἀπαντήσουμε ὅτι δέν ἀρκεῖ ἡ ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Εἶναι βέβαια αὐτονόητον ὅτι ἀποτελεῖ ἠθική ὑποχρέωσι τῶν γονέων νά ἔχουν, ὄχι μόνον ὑγιεινή κατοικία, σταθερή ἐργασία καί γενικά τίς ἀπαραίτητες καλές συνθῆκες διαβιώσεως, ἀλλά νά ἔχουν καί βαθειά συνείδησι τοῦ μεγάλου μυστηρίου τοῦ Γάμου, τῆς Οἰκογενείας καί τῶν ὑποχρεώσεων, πού πηγάζουν ἀπό τήν τεκνογονία, γιά τήν ἀνατροφή τοῦ Παιδιοῦ «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ.στ΄ 4).
Πέραν ὅμως ἀπό ὅλα αὐτά θά πρέπῃ νά τονισθῇ ὅτι βάσις καί θεμέλιον τῆς προετοιμασίας μας εἶναι ἡ τέλεια καί θυσιαστική ἀγάπη μας, γιά τό Παιδί, ἡ στοργή καί ἡ τρυφερότητα, ἡ ψυχική ἰσορροπία, ἡ πνευματική καί σωματική μας ὑγεία.
Ἄν θέλουμε νά γίνουμε καλοί γονεῖς, θά πρέπῃ νά καταλάβουμε ὅτι τά στοιχεῖα αὐτά παίζουν πρωταρχικό ρόλο στή ζωή τοῦ Παιδιοῦ. Εἶναι ἀπαραίτητοι παράγοντες, γιά τήν ὑγεία του, γιά τή σωματική, ψυχική, ἠθική καί κοινωνική του ἀνάπτυξι.
Ἡ ζωή τοῦ Παιδιοῦ δέν ἀρχίζει ἀπό τή στιγμή
τῆς γεννήσεώς του, ἀλλά ἀπό τή στιγμή τῆς συλλήψεώς του. Ἀπό τήν ἴδια δέ στιγμή ἀρχίζει καί ἡ ὑποχρέωσι τῶν γονέων νά φροντίζουν καί νά προστατεύουν τό Παιδί. Πρᾶγμα, πού σημαίνει ὅτι ὀφείλουν ἀμέσως νά περικόψουν τίς κακές συνήθειες καί τά ἐλαττώματά τους, τά ὁποῖα, τίς περισσότερες φορές, ἔχουν τρομερές ἐπιπτώσεις στή ζωή καί τήν ὑγεία τῶν Παιδιῶν τους.
Ὀφείλουν, δηλαδή, ὄχι μόνον νά προστατέψουν τό Παιδί ἀπό τούς διαφόρους κινδύνους, πού μπορεῖ νά τό περιβάλλουν, ἀλλά καί νά προσέχουν νά μή προκαλοῦν οἱ ἴδιοι κινδύνους στό Παιδί.
Ὁ Καθηγητής τῆς Παιδιατρικῆς στό Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν κ. Ν.Σ.Ματσανιώτης λέγει ὅτι οἱ κίνδυνοι τοῦ ἐμβρύου κατά τήν προγεννητικήν περίοδον εἶναι πολλοί. Ἐκτός τῶν γενετικῶν παραγόντων καί τῶν χρωμοσωματικῶν ἀνωμαλιῶν, ὑπάρχουν καί διάφοροι ἄλλοι παράγοντες, πού θέτουν σέ κίνδυνο τήν ὁμαλή ἀνάπτυξι τοῦ ἔμβρύου. Ὅπως: ἡ θρέψις τῆς Μητέρας, τό κάπνισμα σιγαρέττων, ἡ λῆψις φαρμάκων , νοσήματα τῆς ἐγκύου , κ.λ.π. Ὁ κ. Καθηγητής ὑποστηριζει ὅτι « ἡ προστασία τῆς μητρότητος εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μετά τῆς προστασίας τοῦ Παιδιοῦ καί ἀποτελεῖ ἰδανικόν τρόπον προσπελάσεως τοῦ Παιδιοῦ καί ἀποτελεσματικωτέρας ἀντιμετωπίσεως πλείστων ὅσων παιδιατρικῶν προβλημάτων, ὡς τῆς προωρότητος, τοῦ μικροῦ βάρους κατά τήν γέννησιν, τῆς ἀναιμίας τοῦ βρέφους, ὡς καί προλήψεως δημιουργίας συγγενῶν ἀνωμαλιῶν καί σωματικῶν ἤ πνευματικῶν ἀναπηριῶν».
Ἡ μητέρα ἐκτός ἀπό τήν τακτική ἰατρική παρακολούθησί της, ὀφείλει νά ἀποφεύγῃ ὁλότελα τό κάπνισμα, τό κρασί καί τά διάφορα οἰνοπνευματώδη ποτά, τή χρῆσι φαρμάκων, ὅπως εἶναι τά βαρβιτουρικά, τά εὐφορικά(χασίς, μορφίνη, ἡρωῒνη, κωδεῒνη), κ.ἄ.
Σχετικά μέ τίς βλαβερές συνέπειες τοῦ καπνίσματος καί τῆς χρήσεως τοῦ οἰνοπνεύματος, στήν ἀνάπτυξι τοῦ ἐμβρύου, ὁ Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Οὐάσιγκτων, κ. Ντέϊβιντ Σμίθ, σέ δηλώσεις του, πρίν ἀπό λίγο καιρό, εἶπε μεταξύ ἄλλων καί τά ἑξῆς:« Θά πρέπει κάποτε νά γίνῃ συνείδησι στίς γυναῖκες, ὅτι τό οἰνόπνευμα καί τά τσιγάρα ἐμποδίζουν τήν ἀνάπτυξι τοῦ ἐμβρύου καί ἐπιδροῦν σ' αὐτό ὅπως ἀκριβῶς ἐπιδροῦν καί στίς ἴδιες. Ἀκριβῶς ὅπως δέν θά ἔπρεπε ποτέ νά δώσουν στό μικρό τους τσιγάρο καί οἰνοπνευματώδη μόλις γεννηθῆ, ἔτσι δέν θά πρέπῃ καί νά τοῦ δίνουν πρίν ἀπό τή γέννησί του» καί ἐξηγῶντας λεπτομερῶς τούς κινδύνους,
πού διατρέχουν οἰ ἔγκυες γυναῖκες ἀπό τό οἰνόπνευμα καί τόν καπνό, τονίζει ὅτι σ'αὐτές τίς περιπτώσεις εἶναι πολύ πιθανή ἡ γέννησι παραμορφωμένων παιδιῶν.
Τό Ἀμερικανικό Ἐθνικό Ἀντιαλκοολικό Ἰνστιτοῦτο προειδοποιεῖ σχετικά τίς γυναῖκες, νά ἀποφεύγουν τό οἰνόπνευμα καί τό τσιγάρο, γιατί κινδυνεύουν νά γεννήσουν παραμορφωμένα ἤ καθυστερημένα παιδιά. Οἱ γονεῖς ὀφείλουν νά λάβουν σοβαρά ὑπ' ὄψιν τους τίς προειδοποιήσεις αὐτές τῆς Ἐπιστήμης καί νά προστατέψουν τό παιδί ἀπό τούς κινδύνους αὐτούς.
ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ἀπ' ἀρχῆς ἀνεγνώρισε τά δικαιώματα τοῦ παιδιοῦ στή ζωή, καί θέσπισε νόμους, γιά τήν προστασία τῆς ζωῆς καί τῶν συμφερόντων του καί κατά τήν προγεννητική περίοδο.
Τό Ρωμαϊκό Δίκαιο θέσπισε τό θεσμό τοῦ ἐμβρυωροῦ(Curator Ventris). Ἁργότερα μέ τήν ἐπικράτησι τοῦ Χριστιανισμοῦ ἡ προστασία τοῦ παιδιοῦ θεωρήθηκε ἕνα ἀπό τά βασικώτερα καθήκοντα τοῦ ἀνθρώπου, ἄσχετα ἄν οἱ περισσότεροι ἀπό μᾶς συνεχίζουμε νά κακομεταχειριζώμαστε τό Παιδί καί νά μήν ἀναγνωρίζουμε τά δικαιώματά του.
Τό Κανονικόν Δίκαιον τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά νά προστατεύσῃ τή ζωή τοῦ παιδιοῦ κατά τήν προγεννητική περίοδο ἀπαγορεύει τή λῆψι ἐμβρυοκτόνων δηλητηρίων. Θεωρεῖ τήν ἄμβλωσιν, ὡς ἐκ προθέσεως ἀνθρωποκτονίαν καί καθυποβάλλει στό ἐπιτίμιον τοῦ φονιά, ὄχι μόνον τίς γυναῖκες, πού λαμβάνουν «τά ἀμβλωθρίδια φάρμακα», πού δέχονται τά ἐμβρυοκτόνα δηλητήρια. Θεωρεῖ φόνισσα τή γυναῖκα, ἀλλά καί φονιάδες αὐτούς, πού τά δίδουν
(Κανών 91 τῆς ΣΤ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Μ.Βασιλ. καν.8, Ἰωάν. τοῦ νηστευτοῦ καν. κβ΄ κλπ.).
Καί τό ἰσχῦον ἐν Ἑλλάδι Δίκαιον κατοχυρώνει νομικά τά δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ, ὅπως ἐπίσης καί ὅλες οἱ νομοθεσίες τοῦ κόσμου. Τό λυπηρόν εἶναι ὅτι τό παιδί κακοποιεῖται καί δέν τιμωροῦνται οἱ ἐγκληματίες. Δέν τηρεῖται ὁ Νόμος.
Πρόσφατη εἶναι ἡ Διακήρυξι τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, γιά τά Δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ(1979), στήν τετάρτη ἀρχή τῆς ὁποίας ἀναφέρεται ἠ παροχή «στό Παιδί καί τή μητέρα του ἰδιαίτερης φροντίδας καί προστασίας, στήν ὁποία περιλαμβάνεται καί ἡ ἱκανοποιητική προγεννητική καί μεταγεννητική μέριμνα».
Στήν πρᾶξι(de facto) ὅμως, δυστυχῶς, ἀποδεικνύεται ὅτι ὅλες οἱ Διακηρύξεις ἔμειναν «κενόν γράμμα» , ἔπεα πτερόεντα. Τά παιδιά κακοποιοῦνται καί σφαγιάζονται καί οἱ στυγνοί ἐγκληματίες μένουν ἀτιμώρητοι. Δέν ἐφαρμόζονται οἱ Νόμοι καί οἱ διακηρύξεις προστασίας τοῦ Παιδιοῦ καί τῆς Μητέρας.
Εἶναι, λοιπόν, καιρός νά ἀναγνωρίσουμε καί νά σεβασθοῦμε στήν πρᾶξι τά δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ. Χρειάζεται νά συνειδητοποιήσουμε ὅλοι τό Χρέος μας ἀπέναντι στό Παιδί, νά τό ἀγκαλιάσουμε, μέ τρυφερότητα καί τέλεια ἀγάπη, καί νά τό προστατεύσουμε ἀπό τούς κινδύνους, πού τό περιβάλλουν, κυρίως δέ νά προσέξουμε τήν, ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου, ἀνατροφήν του.
Εἶναι ὅμως καιρός νά λυτρωθοῦμε ἀπό τήν προκατάληψι τοῦ δικοῦ μας ἀλάθητου.
Νά συνειδητοποιήσουμε τά σφαλματά μας ἀπέναντι στό Παιδί καί νά διορθώσουμε καί νά θεραπεύσουμε τήν ἀρρωστημένη, τήν κακή, τήν
προβληματική μας συμπεριφορά, ἀγκαλιάζοντας τήν τρυφερή ἡλικία, μέ τήν ἀγάπη, πού μᾶς διδαξεν ὁ Χριστός.
Δέν εἶναι ὑπερβολή, ἄν ποῦμε, ὅτι ἐμεῖς οἱ γονεῖς δέν εἴμαστε ἕτοιμοι νά φέρουμε στόν κόσμο ἕνα Παιδί καί νά τοῦ προσφέρουμε ὅ,τι χρειάζεται γιά τή ζωή, γιά τήν ψυχοσωματική του ἀνάπτυξι, καί τήν προκοπή του.
Καί αὐτό κυρίως ὀφείλεται στήν ἔλλειψι δικῆς μας συνειδητῆς προετοιμασίας. Τό ἐρώτημα δέ, πού μπορεῖ νά γεννηθῆ σέ πολλούς εἶναι· Σέ τί συνίσταται ἡ προετοιμασία αὐτή τῶν γονέων;
Θά ἀπαντήσουμε ὅτι δέν ἀρκεῖ ἡ ἀφθονία τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Εἶναι βέβαια αὐτονόητον ὅτι ἀποτελεῖ ἠθική ὑποχρέωσι τῶν γονέων νά ἔχουν, ὄχι μόνον ὑγιεινή κατοικία, σταθερή ἐργασία καί γενικά τίς ἀπαραίτητες καλές συνθῆκες διαβιώσεως, ἀλλά νά ἔχουν καί βαθειά συνείδησι τοῦ μεγάλου μυστηρίου τοῦ Γάμου, τῆς Οἰκογενείας καί τῶν ὑποχρεώσεων, πού πηγάζουν ἀπό τήν τεκνογονία, γιά τήν ἀνατροφή τοῦ Παιδιοῦ «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφεσ.στ΄ 4).
Πέραν ὅμως ἀπό ὅλα αὐτά θά πρέπῃ νά τονισθῇ ὅτι βάσις καί θεμέλιον τῆς προετοιμασίας μας εἶναι ἡ τέλεια καί θυσιαστική ἀγάπη μας, γιά τό Παιδί, ἡ στοργή καί ἡ τρυφερότητα, ἡ ψυχική ἰσορροπία, ἡ πνευματική καί σωματική μας ὑγεία.
Ἄν θέλουμε νά γίνουμε καλοί γονεῖς, θά πρέπῃ νά καταλάβουμε ὅτι τά στοιχεῖα αὐτά παίζουν πρωταρχικό ρόλο στή ζωή τοῦ Παιδιοῦ. Εἶναι ἀπαραίτητοι παράγοντες, γιά τήν ὑγεία του, γιά τή σωματική, ψυχική, ἠθική καί κοινωνική του ἀνάπτυξι.
Ἡ ζωή τοῦ Παιδιοῦ δέν ἀρχίζει ἀπό τή στιγμή
τῆς γεννήσεώς του, ἀλλά ἀπό τή στιγμή τῆς συλλήψεώς του. Ἀπό τήν ἴδια δέ στιγμή ἀρχίζει καί ἡ ὑποχρέωσι τῶν γονέων νά φροντίζουν καί νά προστατεύουν τό Παιδί. Πρᾶγμα, πού σημαίνει ὅτι ὀφείλουν ἀμέσως νά περικόψουν τίς κακές συνήθειες καί τά ἐλαττώματά τους, τά ὁποῖα, τίς περισσότερες φορές, ἔχουν τρομερές ἐπιπτώσεις στή ζωή καί τήν ὑγεία τῶν Παιδιῶν τους.
Ὀφείλουν, δηλαδή, ὄχι μόνον νά προστατέψουν τό Παιδί ἀπό τούς διαφόρους κινδύνους, πού μπορεῖ νά τό περιβάλλουν, ἀλλά καί νά προσέχουν νά μή προκαλοῦν οἱ ἴδιοι κινδύνους στό Παιδί.
Ὁ Καθηγητής τῆς Παιδιατρικῆς στό Πανεπιστήμιον Ἀθηνῶν κ. Ν.Σ.Ματσανιώτης λέγει ὅτι οἱ κίνδυνοι τοῦ ἐμβρύου κατά τήν προγεννητικήν περίοδον εἶναι πολλοί. Ἐκτός τῶν γενετικῶν παραγόντων καί τῶν χρωμοσωματικῶν ἀνωμαλιῶν, ὑπάρχουν καί διάφοροι ἄλλοι παράγοντες, πού θέτουν σέ κίνδυνο τήν ὁμαλή ἀνάπτυξι τοῦ ἔμβρύου. Ὅπως: ἡ θρέψις τῆς Μητέρας, τό κάπνισμα σιγαρέττων, ἡ λῆψις φαρμάκων , νοσήματα τῆς ἐγκύου , κ.λ.π. Ὁ κ. Καθηγητής ὑποστηριζει ὅτι « ἡ προστασία τῆς μητρότητος εἶναι ἀρρήκτως συνδεδεμένη μετά τῆς προστασίας τοῦ Παιδιοῦ καί ἀποτελεῖ ἰδανικόν τρόπον προσπελάσεως τοῦ Παιδιοῦ καί ἀποτελεσματικωτέρας ἀντιμετωπίσεως πλείστων ὅσων παιδιατρικῶν προβλημάτων, ὡς τῆς προωρότητος, τοῦ μικροῦ βάρους κατά τήν γέννησιν, τῆς ἀναιμίας τοῦ βρέφους, ὡς καί προλήψεως δημιουργίας συγγενῶν ἀνωμαλιῶν καί σωματικῶν ἤ πνευματικῶν ἀναπηριῶν».
Ἡ μητέρα ἐκτός ἀπό τήν τακτική ἰατρική παρακολούθησί της, ὀφείλει νά ἀποφεύγῃ ὁλότελα τό κάπνισμα, τό κρασί καί τά διάφορα οἰνοπνευματώδη ποτά, τή χρῆσι φαρμάκων, ὅπως εἶναι τά βαρβιτουρικά, τά εὐφορικά(χασίς, μορφίνη, ἡρωῒνη, κωδεῒνη), κ.ἄ.
Σχετικά μέ τίς βλαβερές συνέπειες τοῦ καπνίσματος καί τῆς χρήσεως τοῦ οἰνοπνεύματος, στήν ἀνάπτυξι τοῦ ἐμβρύου, ὁ Καθηγητής τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Οὐάσιγκτων, κ. Ντέϊβιντ Σμίθ, σέ δηλώσεις του, πρίν ἀπό λίγο καιρό, εἶπε μεταξύ ἄλλων καί τά ἑξῆς:« Θά πρέπει κάποτε νά γίνῃ συνείδησι στίς γυναῖκες, ὅτι τό οἰνόπνευμα καί τά τσιγάρα ἐμποδίζουν τήν ἀνάπτυξι τοῦ ἐμβρύου καί ἐπιδροῦν σ' αὐτό ὅπως ἀκριβῶς ἐπιδροῦν καί στίς ἴδιες. Ἀκριβῶς ὅπως δέν θά ἔπρεπε ποτέ νά δώσουν στό μικρό τους τσιγάρο καί οἰνοπνευματώδη μόλις γεννηθῆ, ἔτσι δέν θά πρέπῃ καί νά τοῦ δίνουν πρίν ἀπό τή γέννησί του» καί ἐξηγῶντας λεπτομερῶς τούς κινδύνους,
πού διατρέχουν οἰ ἔγκυες γυναῖκες ἀπό τό οἰνόπνευμα καί τόν καπνό, τονίζει ὅτι σ'αὐτές τίς περιπτώσεις εἶναι πολύ πιθανή ἡ γέννησι παραμορφωμένων παιδιῶν.
Τό Ἀμερικανικό Ἐθνικό Ἀντιαλκοολικό Ἰνστιτοῦτο προειδοποιεῖ σχετικά τίς γυναῖκες, νά ἀποφεύγουν τό οἰνόπνευμα καί τό τσιγάρο, γιατί κινδυνεύουν νά γεννήσουν παραμορφωμένα ἤ καθυστερημένα παιδιά. Οἱ γονεῖς ὀφείλουν νά λάβουν σοβαρά ὑπ' ὄψιν τους τίς προειδοποιήσεις αὐτές τῆς Ἐπιστήμης καί νά προστατέψουν τό παιδί ἀπό τούς κινδύνους αὐτούς.
ΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ἀπ' ἀρχῆς ἀνεγνώρισε τά δικαιώματα τοῦ παιδιοῦ στή ζωή, καί θέσπισε νόμους, γιά τήν προστασία τῆς ζωῆς καί τῶν συμφερόντων του καί κατά τήν προγεννητική περίοδο.
Τό Ρωμαϊκό Δίκαιο θέσπισε τό θεσμό τοῦ ἐμβρυωροῦ(Curator Ventris). Ἁργότερα μέ τήν ἐπικράτησι τοῦ Χριστιανισμοῦ ἡ προστασία τοῦ παιδιοῦ θεωρήθηκε ἕνα ἀπό τά βασικώτερα καθήκοντα τοῦ ἀνθρώπου, ἄσχετα ἄν οἱ περισσότεροι ἀπό μᾶς συνεχίζουμε νά κακομεταχειριζώμαστε τό Παιδί καί νά μήν ἀναγνωρίζουμε τά δικαιώματά του.
Τό Κανονικόν Δίκαιον τῆς Ἐκκλησίας μας, γιά νά προστατεύσῃ τή ζωή τοῦ παιδιοῦ κατά τήν προγεννητική περίοδο ἀπαγορεύει τή λῆψι ἐμβρυοκτόνων δηλητηρίων. Θεωρεῖ τήν ἄμβλωσιν, ὡς ἐκ προθέσεως ἀνθρωποκτονίαν καί καθυποβάλλει στό ἐπιτίμιον τοῦ φονιά, ὄχι μόνον τίς γυναῖκες, πού λαμβάνουν «τά ἀμβλωθρίδια φάρμακα», πού δέχονται τά ἐμβρυοκτόνα δηλητήρια. Θεωρεῖ φόνισσα τή γυναῖκα, ἀλλά καί φονιάδες αὐτούς, πού τά δίδουν
(Κανών 91 τῆς ΣΤ΄Οἰκουμενικῆς Συνόδου. Μ.Βασιλ. καν.8, Ἰωάν. τοῦ νηστευτοῦ καν. κβ΄ κλπ.).
Καί τό ἰσχῦον ἐν Ἑλλάδι Δίκαιον κατοχυρώνει νομικά τά δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ, ὅπως ἐπίσης καί ὅλες οἱ νομοθεσίες τοῦ κόσμου. Τό λυπηρόν εἶναι ὅτι τό παιδί κακοποιεῖται καί δέν τιμωροῦνται οἱ ἐγκληματίες. Δέν τηρεῖται ὁ Νόμος.
Πρόσφατη εἶναι ἡ Διακήρυξι τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν, γιά τά Δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ(1979), στήν τετάρτη ἀρχή τῆς ὁποίας ἀναφέρεται ἠ παροχή «στό Παιδί καί τή μητέρα του ἰδιαίτερης φροντίδας καί προστασίας, στήν ὁποία περιλαμβάνεται καί ἡ ἱκανοποιητική προγεννητική καί μεταγεννητική μέριμνα».
Στήν πρᾶξι(de facto) ὅμως, δυστυχῶς, ἀποδεικνύεται ὅτι ὅλες οἱ Διακηρύξεις ἔμειναν «κενόν γράμμα» , ἔπεα πτερόεντα. Τά παιδιά κακοποιοῦνται καί σφαγιάζονται καί οἱ στυγνοί ἐγκληματίες μένουν ἀτιμώρητοι. Δέν ἐφαρμόζονται οἱ Νόμοι καί οἱ διακηρύξεις προστασίας τοῦ Παιδιοῦ καί τῆς Μητέρας.
Εἶναι, λοιπόν, καιρός νά ἀναγνωρίσουμε καί νά σεβασθοῦμε στήν πρᾶξι τά δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ. Χρειάζεται νά συνειδητοποιήσουμε ὅλοι τό Χρέος μας ἀπέναντι στό Παιδί, νά τό ἀγκαλιάσουμε, μέ τρυφερότητα καί τέλεια ἀγάπη, καί νά τό προστατεύσουμε ἀπό τούς κινδύνους, πού τό περιβάλλουν, κυρίως δέ νά προσέξουμε τήν, ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου, ἀνατροφήν του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου