«εἰστήκεισαν παρά τῷ Σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ...»
Ἄν ὅλοι μας, βαθειά μέσ' στήν ψυχή μας
ὑψώναμε τόν Τίμιον Σταυρόν,
Ἄν ὅλοι προσπαθούσαμε εὐλαβικά
νά συλλάβουμε τήν ἀνέκφραστη,
τή θεϊκή συγκατάβασι...
Ἄν μέσα στήν καρδιά μας συντρίβαμε
ὅλα τά εἴδωλα, τά δαιμονικά πάθη, πού,
ἀνεπαισθήτως, ἔχουμε στήσει,
ἀσφαλῶς, θά νοιώθαμε τό μεγαλεῖο
τῆς Ἀγάπης τοῦ πανοικτίρμονος Θεοῦ
καί θά γευώμαστε τά ἄφθονα νάματα
τῆς Σταυρικῆς Θυσίας τοῦ Ἰησοῦ.
Ψυχή μου, ἄν μποροῦσες νά νοιώσῃς...
Πῶς μπορῶ νά σ' ἀνεβάσω στίς πανύψηλες
κορυφές τοῦ Ὠραίου, τοῦ Μεγάλου καί τοῦ
Ἀληθινοῦ, ἄν ἐσύ δέν τό θελήσῃς ;
Πῶς μπορῶ νά σέ ἀνεβάσω στό ὕψος τῆς
Ἐσταυρωμένης Ἀγάπης, ὥστε μέσα σου
νά νοιώσῃς τό μεγαλεῖο τῆς ὑπέρτατης
Θυσίας, ἄν, μέ τή θέλησί σου, δέν πάρῃς
τήν ἀπόφασι, καρδιά καί νοῦ, νά καθαρίσῃς
ἀπό κάθε μολυσμό σαρκός καί πνεύματος;
Ἀπόμεινες, χωρίς φτερά, τό ξέρω. Κι' ἐσύ
κι' ἐγώ καί τόσοι ἄλλοι, σάν κι' ἐμᾶς,
πολλοί, «δέσμιοι τῆς γῆς», δύσμοιροι θνητοί,
«εἰς ἰλύν βυθοῦ ἐμπεπηγμένοι»...Κολλήσαμε
στή γῆ καί δέν μποροῦμε νά σηκώσουμε
κεφάλι καί νά ἀτενίσουμε τόν αἰθέρα τοῦ
οὐρανοῦ. Δέν μποροῦμε Θεοῦ πρόσωπο
νά δοῦμε...
Πετρῶσαν οἱ καρδιές... Χλωμιάζουν,
ὠχριοῦν, τἀνήμερα, τῆς ζούγκλας τά θηρία,
μπροστά στή δική μας ἀγριότητα. Ἀλλοίμονο!
Κουρελιάζουμε καί μέ κάθε τρόπο εὐτελίζουμε,
χωρίς ντροπή,τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια.
Ποδοπατοῦμε τίς ἀξίες τῆς ζωῆς,
τίς αἰώνιες Ἀρχές, τίς πανάγιες Ἐντολές τοῦ
Παντάνακτος Θεοῦ. Τό κάθε μας βῆμα εἶναι
ὕβρις πρός τόν Δοτῆρα παντός ἀγαθοῦ.
Καταστρατηγοῦμε τό Δίκαιο.
Συντρίβουμε τόν ἀδύνατο.
Ἐκμεταλλευόμαστε τόν πτωχό.
Ὁδηγοῦμε στή σφαγή ἀθῴους.
Βυθίζουμε στήν ἀπόγνωσι
τούς συνανθρώπους μας.
Τρῶμε τίς σάρκες μας.
Κατασπαράσσουμε, ξεδιάντροπα,
τούς ἀδελφούς μας.
Ὁπαδοί τοῦ ἀνθρωποκτόνου,
«οὐκ ἔστιν ἀλήθεια ἐν ἡμῖν» (πρβλ.Ἰω.η΄44).
Ψευτιά καί ὑποκρισία, ἀπάτες καί κλοπές,
ἐγκλήματ' ἀποτρόπαια, βιασμοί κάθε εἴδους,
Ὀδύνη καί Θάνατος κουρσεύουν τή ζωή μας.
Σπαραγμός κι' ὁλολυγμός καί θρῆνος πολύς.
Πότε, ἀλήθεια, θά ξυπνήσῃ ἡ ἀλλοπρόσαλλη,
ἡ ἄπιστη καί διεστραμμένη γενιά μας ;...
Στό Γολγοθᾶ ὑψώθηκε ἕνας θεόρατος
ΣΤΑΥΡΟΣ. Σταυρώθηκε ἡ Ἀγάπη.
«Τόσο πολύ ἀγάπησε ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε
τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενη ἔδωκεν, ἵνα πᾶς
ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μη ἀπόληται, ἀλλ' ἔχῃ
ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν.γ΄ 16).
Ἄν ὁ καθένας ἀπό μᾶς, μέ πίστι θερμή, κουρνιάσῃ
κάτω ἀπό τό Σταυρό τοῦ Ἰησοῦ, ὅπως τό ἄκακο
βρέφος, στήν ὁλόθερμη ἀγκαλιά τῆς μάνας του
κουρνιάζῃ, παρηγοριά γλυκειά κι' ἀνάπαυσι θά
νοιώσῃ καί σίγουρα τή λύτρωσι θά βρῇ.
Ὁ Χριστός μᾶς περιμένει νά γυρίσουμε κοντά Του.
Ὑψώθηκε στό ξύλον τοῦ Σταυροῦ.
Ἄνοιξε τήν ἀγκαλιά Του, χωρίς διάκρισι, σέ ὅλους
τούς ἀνθρώπους.Μακροθυμεῖ καί μέ ἄκρα ὑπομονή,
τοῦ καθενός μας περιμένει τήν ἐπιστροφή.
Κι' εἶναι Πιστός. Ὁ Μόνος, πού ποτέ δέν μᾶς
ἐγκαταλείπει. Μένει μαζί μας καί κρούει τή θύρα...
Γνωρίζει τό εὐόλισθον τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως
καί μακροθυμεῖ. Μακροθυμεῖ καί κρούει τήν θύρα...
Γιά μᾶς θυσιάσθηκε «ὁ Μόσχος ὁ σιτευτός»
καί προσφέρεται σέ ὅλους δωρεάν, εἰς ἄφεσιν
ἁμαρτιῶν καί ζωήν τήν αἰώνιον.
Οἱ διψῶντες πορεύεσθε ἐφ' ὕδωρ καί λάβετε
ὕδωρ ζωῆς δωρεάν. Αὐτή εἶναι ἡ ἀλήθεια.
Ἡ Ἐσταυρωμένη Ἀγάπη μᾶς καλεῖ.
Ὅταν μᾶς εὕρουν συμφορές, ὅταν ὅλοι καί
ὅλα μᾶς ἐγκαταλείψουν, ὅταν στραφοῦν οἱ
πάντες, χωρίς ντροπή, ἐναντίον μας, κι' αὐτοί
ἀκόμη, πού δέχτηκαν εὐεργετική τή δροσιά
τῆς ἀγάπης μας, κι' ὅταν ὅλοι οἱ δαίμονες
ἐπιπέσουν ἐναντίον μας, νά μᾶς κατασπαράξουν,
ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, τό ζωοποιόν Ξύλον,
τῶν Χριστιανῶν ἡ ἐλπίς, εἶναι σκέπη κραταιά.
Ὁ Χριστός εἶναι κοντά μας, Φρούριόν μας, ὁ
γλυκύς καί πρᾷος Ἰησοῦς. Ὁ Τίμιος Σταυρός,
δέν εἶναι μόνον ἰσχυρότατον ὅπλον κατά τοῦ
Διαβόλου, ἀλλά καί αἰώνιον σημεῖον, Ξύλον
ζωῆς, ἔκφρασις τῆς ἐνσαρκώσεως καί
σταυρώσεως τῆς Ἀγάπης. Εἶναι ἡ Πηγή, ἀπό
τήν ὁποία κάθε πιστός ἀντλεῖ δύναμι καί θάρρος
ἐνίσχυσι καί παρηγοριά, χαρά καί ἀγαλλίασι,
σιγουριά καί βεβαιότητα, γιά τήν τελική νίκη.
Κοντά στό Σταυρό τοῦ Ἰησοῦ ἄς σταθοῦμε
εὐλαβικά κι' ἄς λαμπαδιάζει στή σιωπή
λατρεύοντας Εκεῖνον ἡ ἀδύνατη καρδιά μας.
Ἄς εἶναι τό βλέμμα Προσευχή,
τό δάκρυ Εὐγνωμοσύνη,
κι' ὁ στεναγμός, Εὐχαριστῶ,
εἰς τόν Ἐσταυρωμένον.
«Ὁ Σταυρός σου, Κύριε, ζωή καί Ἀνάστασις
ὑπάρχει τῷ λαῷ σου· καί ἐπ' αὐτῷ πεποιθότες,
σέ τόν ἀναστάντα Θεόν ἡμῶν ὑμνοῦμεν·
ἐλέησον ἡμᾶς» (Δαμασκηνοῦ, Τροπαριο πλ. Β΄ἤχου).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου