Ο ΗΡΩΔΗΣ , Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΚΟΥ.

Ὁ σφαγεύς τῆς ἀθῳότητος

                                   

«Φωνή ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος  καί

κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς· Ραχήλ

 κλαίουσα τά τέκνα αὐτῆς, καί οὐκ

ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσιν».

                                         (Ματθ. β΄ 18).

    

«Ὅταν ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, ἐξαπέστειλεν ὁ Θεός τόν υἱόν αὐτοῦ γενόμενον ἐκ γυναικός» (Γαλάτ. δ΄ 4), τῆς Παρθένου Μαρίας καί ἐκ πνεύματος Ἁγίου (Λουκ. α΄ 34-35) ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, γιά τά πλάσματά του. Γεννήθηκε στή Βηθλεέμ καί οἱ περισσότεροι ἀπό τούς δικούς Του δεν τόν δέχθηκαν. Δέν βρέθηκε τόπος γι’ Αὐτόν.

Γεννήθηκε μέσα σ’ ἕνα σπήλαιον καί ἀνακλίθηκε σέ μια φτωχική Φάτνη καί, τήν ἅγια ἐκείνη νύχτα τῆς γεννήσεώς Του, τόν ζέσταιναν μέ τά χνότα τους τά ἄλογα ζῶα,  ὅτι «ἔγνω βοῦς τόν κτησάμενον καί ὄνος τήν φάτνην τοῦ Κυρίου αὐτοῦ· Ἰσραήλ δέ με οὐκ ἔγνω καί ὁ λαός μου οὐ συνῆκεν» (Ἡσ.  α΄ 3). Ὅμως,  ὡς ἄπειρη Ἀγάπη «ὁ Λόγος  σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν» (Ἰωάν. α΄ 14).

Ἐκεῖ, στό Σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ ἐπισκέπτονται καί τόν προσκυνοῦν τά  Ἔθνη. «Ἰδού Μάγοι, σοφοί ἀπό τά μέρη τῆς ἀνατολῆς ἦλθαν στά Ἱεροσόλυμα καί ρωτοῦσαν· Ποῦ εἶναι ὁ νεογέννητος Βασιλιᾶς τῶν Ἰουδαίων; Διότι εἴδαμε τό ἄστρον Του νά ἀνατέλλῃ καί ἤλθαμε νά Τόν προσκυνήσωμεν» (Ματθ. β΄ 2).

    Κήρυκες θεοφόροι, κήρυκες τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος, ἔγιναν οἱ Μάγοι. Κήρυξαν καί σ’ αὐτούς ἀκόμη τούς  Ἰουδαίους καί στόν Ἡρώδη, τόν Βασιλιά τοῦ Κακοῦ, ὁ ὁποῖος, μόλις πληροφορήθηκε ὅτι οἱ Μάγοι ἦλθαν ἀπό τά μέρη τῆς ἀνατολῆς νά προσκυνήσουν τόν Νεογέννητον Βασιλέα, τόν  προεπηγγελμένον ὑπό τῶν Προφητῶν καί προσδοκώμενον Μεσσίαν, «ἐταράχθη καί πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ’ αὐτοῦ» (Ματθ. β΄ 3).

      Ἡ ταραχή τοῦ Κακούργου Ἰδουμαίου  ὀφείλεται  στήν Ἐγωπάθειά του καί στό γεγονός ὅτι βασιλεύει παράνομα. Ταράζεται διότι βασανίζει τό λαό τοῦ Θεοῦ, συνεργάζεται μέ τούς κατακτητάς Ρωμαίους, κυρίως διότι κινδυνεύει νά χάση τό θρόνο του, μετά τή Γέννησι τοῦ  νομίμου Βασιλιᾶ τῶν Ἰουδαίων. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός γεννᾶται ὡς ἄνθρωπος ἐξ οἴκου καί πατριάς Δαβίδ. Εἶναι ὁ νόμιμος Βασιλιᾶς, ὄχι μόνον τῶν Ἰουδαίων, ἀλλά τοῦ σύμπαντος κόσμου. Εἶναι ὁ Μεσσίας,  «ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν»,  ὁ Λυτρωτής  τοῦ   Κόσμου. Νόμιζε  ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ εἶναι κοσμική. Δέν πίστευε ὅτι ἡ Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ «οὐκ ἔστιν ἐκ τοῦ κόσμου τούτου» καί σκέπτεται ἀμέσως νά τόν θανατώσῃ. Γιατί ὅμως ἐταράχθη καί πᾶσα  Ἱεροσόλυμα μετ’ αὐτοῦ;

Οἱ Ἰουδαῖοι ἔπρεπε νά χαροῦν μέ τή Γέννησι τοῦ Σωτῆρος, γιατί ταράσσονται; Ταράσσονται οἱ φίλοι καί οἱ συνεργάτες τοῦ Ἡρώδη. Ταράσσονται  ὅλοι ἐκεῖνοι, πού  εἶχαν συμβιβασθῆ μέ τόν παράνομο, μέ τόν Βασιλιᾶ τοῦ Κακοῦ. Καί αὐτό τό ἀπεχθές, τό αἰσχρό  φαινόμενον παρατηρεῖται σέ κάθε ἐποχή. Καί εἶναι πολλοί, δυστυχῶς, ἐκεῖνοι πού πουλᾶνε τήν ψυχή τους στό Διάβολο καί συνεργάζονται μέ τό ἑκάστοτε παράνομο κατεστημένο σέ βάρος τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Συνεργάζονται  ὅσοι συνδέουν τά συμφέροντά τους, τή θεσούλα τους , τόν Ἑαυτούλη τους μέ τόν Ἡρώδη.

  Ὁ παράνομος Ἡρώδης, ὁ Βασιλιᾶς τοῦ Κακοῦ,  συμβολίζει: τό Σατανᾶ,  τόν Μαμωνά, τόν κόσμο τῆς ἁμαρτίας, τόν Ἑωσφορισμό, τόν Ἐγωϊσμό, τά αἰσχρά Πάθη. Συμβολίζει τόν ἄρχοντα τοῦ κόσμου τούτου.

    Ὁ Παράνομος Ἡρώδης εἶναι τύπος  τοῦ πυρροῦ Δράκοντος, ὁ ὁποῖος ἕστηκεν ἐνώπιον τῆς περιβεβλημένης τόν ἥλιον γυναικός τῆς μελλούσης τεκεῖν, ἵνα ὅταν τέκῃ,  τό τέκνον αὐτῆς καταφάγῃ ( παραβλ. Ἀποκ. ιβ΄1-6).

Ἀφοῦ οἱ σοφοί ἀστρολόγοι τῆς Ἀνατολῆς, μέ ὁδηγό τόν Ἀστέρα, πῆγαν στή Βηθλεέμ καί προσκύνησαν τό Θεῖον Βρέφος, «χρηματισθέντες κατ’ ὄναρ μή ἀνακάμψαι πρός Ἡρώδην, δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τήν χώραν αὐτῶν» (Ματθ. β΄12). Τότε ὁ Ἡρώδης, ὁ πυρρός Δράκων, ὅταν εἶδεν ὅτι τόν ἐξαπάτησαν οἱ Μάγοι, δέν τοῦ γνωστοποίησαν ποῦ βρίσκεται ὁ νεογέννητος Βασιλιᾶς, θύμωσε πολύ «καί ἀποστείλας (στρατιώτας) ἀνεῖλε πάντας τούς παῖδας τούς ἐν Βηθλεέμ καί ἐν πᾶσι τοῖς ὁρίοις αὐτῆς ἀπό διετοῦς καί κατωτέρω, κατά τόν χρόνον ὅν ἠκρίβωσε παρά τῶν Μάγων» (Ματθ. β΄ 16).

   Τότε ἡ Προφητεία τοῦ Ἱερεμίου ἔγινε Ἱστορία. Τότε «Φωνή ἐν Ραμᾷ ἠκούσθη, θρῆνος καί κλαυθμός καί ὀδυρμός πολύς· Ραχήλ κλαίουσα τά τέκνα αὐτῆς, καί οὐκ ἤθελε παρακληθῆναι, ὅτι οὐκ εἰσίν» (Ματθ. β΄ 17-18). Τό Εὐαγγέλιον ἀναφέρει ὅτι 14.000  μικρά παιδιά θανατώθηκαν ἀπό τόν Ἡρώδη, στήν προσπάθειά του νά θανατώση τόν Νεογέννητον Βασιλιᾶ, τόν Χριστόν.

   Ὁ Βασιλιᾶς τοῦ Κακοῦ ἀποπειρᾶται νά ἀνατρέψῃ τήν προαιώνια Βουλή τοῦ Θεοῦ. ’Αντιστρατεύεται ὁ Ἀντίχριστος στό Θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἐλλοχεύει καί προσπαθεῖ ὁ πυρρός Δράκων νά καταφάγῃ τό Θεῖον Βρέφος, τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ,  «ὅς μέλλει ποιμαίνειν πάντα  τά ἔθνη ἐν ῥάβδῳ σιδηρᾷ» (Ἀποκ. ιβ΄ 4-5).

   Εἶναι βέβαιον ὅτι κανείς δέν μπορεῖ νά ἀνατρέψη τήν προαιώνια Βουλή τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστός ἔρχεται στή γῆ σάν ταπεινός ἄνθρωπος νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό τό Κακόν καί τήν ἁμαρτία καί κανείς δέν μπορεῖ νά Τόν ἐμποδίσῃ στό ἔργον Του. «Ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ». Ὅσοι ἀντιστρατεύονται στό Χριστό κονιορτοποιοῦνται. Ὁ Θρίμαβος, ἡ Νίκη ἀνήκει στό Χριστό, εἰς τό Ἀρνίον καί στούς κλητούς, ἐκλεκτούς καί πιστούς Μαθητάς Του ( παρβλ. Ἀποκ. ιζ΄ 14).

Εἷναι ἱστορικῶς ἀποδεδειγμένον ὅτι ὁ Βασιλιᾶς τοῦ Κακοῦ, ὁ Ἰδουμαῖος Ἡρώδης «ζητεῖ τό

Παιδίον τοῦ ἀπολέσαι αὐτό» (Ματθ. β΄13). Ἦταν ἕνας στυγνός ἐγκληματίας. Στήν προσπάθειά του θανατώνει 14.000 παιδιά μαζί καί ἕνα δικό του παιδί, πού τό εἶχε σέ παραμάνα στή Βηθλεέμ. Τιμωρήθηκε γιά τά ἐγκλήματά του. Πέθανε σκωληκόβρωτος. Διότι κατά λόγον Δικαιοσύνης «τεθνήκασι (καί θνήσκουν) οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ Παιδίου» (Ματθ. β΄20).

    Ὁ Ἡρώδης εἶναι  σύμβολον τῆς Κακίας, τῆς μοχθηρίας. Εἶναι τύπος τοῦ Διαβόλου. Καί, δυστυχῶς, σέ κάθε ἐποχή ὑπάρχουν πιστά ἀντίτυπα τοῦ Ἡρώδη, τύραννοι, ἐκμεταλλευτές, αἱμοχαρεῖς, μακελάρηδες. Πολλοί  ἀπό αὐτούς γίνονται καί ἄρχοντες τοῦ κόσμου τούτου καί ὡς Ἡρῶδες σφαγιάζουν ὄχι μόνον τήν ἀθῳότητα, ἀλλά καί αἱματοκυλίζουν τήν ἀνθρωπότητα.

    Δυστυχῶς, οἱ σφαγές τῆς τρυφερῆς ἡλικίας  συνεχίζονται καί σήμερα. Πόσα παιδιά ἅρπαξαν οἱ λιποτάχτες  τώρα στόν πόλεμο τῆς Συρίας καί τά ἐκμεταλλεύθηκαν; Πόσα παιδιά ἔφεραν μαζί τους στήν Εὐρώπη οἱ παράνομοι εἰσβολεῖς; Πόσα παιδιά ξεριζώθηκαν ἀπό τήν Πατρίδα τους καί ἔφυγαν ἀσυνόδευτα καί καθ’ ὁδόν ἐξαφανίστηκαν; Πόσα παιδιά,  ἐξανδραποδίζονται καί ἐξαφανίζονται ἀπό τούς συγχρόνους Ἡρῶδες, ἀπό τίς Μαφίες ἐμπορίας παιδικῶν ὀργάνων, κάτω ἀπό τά μάτια μας, κάτω ἀπό τά μάτια τοῦ ΟΗΕ;

Τί ἔγιναν οἱ Διακηρύξεις γιά τά Δικαιώματα τοῦ Παιδιοῦ; «Ἔστι δίκης ὀφθαλμός, ὅς τά πανθ’ ὁρᾶ».  Εἶναι πλέον ἤ βέβαιον ὅτι, ἀργά ἤ γρήγορα, θά τιμωρηθῇ τό Κακόν.

 Εἶναι γεγονός ὅτι «ὁ Διάβολος, τό θηρίον, καί μετ’ αὐτοῦ ὀ ψευδοπροφήτης ὁ πυρρός Δράκων, ὁ Ἡρώδης, ὁ Ἀντίχριστος καί οἱ ἀντίχριστοι θά βληθοῦν εἰς τήν λίμνην τοῦ πυρός τήν καιομένην ἐν θείῳ» (παρβλ. Ἀποκ. ιθ΄ 20).