«Μακάριοι οἱ ἐλεήμονες, ὅτι αὐτοί ἐλεηθήσονται» (Ματθ. ε΄ 7). 4ο
Ὁλοκληρωτική προσφορά.
Ἡ ἐλεημοσύνη πρέπει νἆναι ὁλοκληρωτική, τέλεια, ὁλόψυχη προσφορά ἀγάπης πρός τόν πλησίον, μέ σκοπό νά ἐξαλείψῃ τά δάκρυα, νά θεραπεύσῃ τίς ἀνάγκες, νά δώσῃ λύσι στά προβλήματα τῶν ἀδελφῶν, νά χαρίσῃ ἄνεσι καί νά φέρῃ ψυχική γαλήνη στήν ψυχή τῶν πονεμένων.
Ἠ ἐλεημοσύνη χαρίζει πίστη στή ζωή σέ κάθε ὀλιγόπιστο καί ἀνασύρει ἀπό τή φουρτουνιασμένη θάλασσα τῆς ζωῆς κάθε ἀπελπισμένο.
Ἡ ἐλεημοσύνη χαρίζει, ὄχι μόνον ἐλπίδα στόν πτωχό, ἀλλά καί προετοιμάζει τήν ψυχήν τοῦ ἐλεήμονος νά ὑποδεχθῇ ἀξίως τόν Κύριο, νά «ἀκολουθῇ τό Ἀρνίον ὅπου ἄν ὑπάγῃ» (Ἀποκ. δ΄14) καί νά ἑνωθῇ μαζί Του.
Ἡ ἐλεημοσύνη προϋποθέτει ἀναχώρησι ἀπό κάθε Κακό καί ἐπιτέλεσιν ἁγιωσύνης ἐν φόβῳ Θεοῦ (Β΄ Κορινθ. ζ΄1).Εἶναι ἀδιάλειπτη, ἀδιάκοπη, συνεχής θυσιαστική προσφορά ἀγάπης.
Μέ τήν ἀρετή τῆς ἐλεημοσύνης ἀγωνίζεται ὁ ἐλεήμων ἄνθρωπος νά ἐξαλείψῃ τά αἴτια πού προκαλοῦν τήν κοινωνική ἀδικία καί ὁδηγοῦν στήν ἔσχατη φτώχεια καί ἀθλιότητα τούς συνανθρώπους μας.
Μέ τήν ἀρετή τῆς, κατά Χριστόν, ἐλεημοσύνης πραγματοποιείται ἡ προσταγή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, πού λέγει: «Ἐτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου, ευθείας ποιεῖτε τάς τρίβους αὐτοῦ. Πᾶσα φάραγξ πληρωθήσεται καί πᾶν ὄρος καί βουνός ταπεινωθήσεται καί ἔσται τά σκολιά εἰς ευθείαν καί αἱ ταχεῖαι εἰς ὁδούς λείας» (Ἡσ. 40,3-5. Ματθ.γ΄3. Λουκ. γ΄4-5).Δηλαδή : Ἑτοιμάστε τό δρόμο, πού θά ἔλθῃ ὁ Ἐλεήμων Κύριος. Κάμετε ἴσιους καί ὁμαλούς τούς δρόμους, ἀπό τούς ὁποίους θά περάσῃ. Ξεριζώστε μέσ' ἀπό τήν ψυχή σας τά ἀγκάθια καί τούς τριβόλους. Καθαρίσατε τήν ψυχή σας ἀπό τά βρωμερά σας πάθη. Διῶξτε τόν Ἐγωϊσμό, τήν ἀλαζονεία, τήν ψευτιά καί τήν ὑποκρισία καί ὅλα τά γενεσιουργά αἴτια τῆς κοινωνικῆς ἀδικίας. Νά γεμίσῃ κάθε χαράδρα καί λαγκάδι. Νά σκεπασθοῦν τά χάσματα. Καί κάθε βουνό καί κάθε λόφος νά χαμηλώσῃ, ὥστε τό ἔδαφος νά γίνῃ ὁμαλόν, ὥστε νά ὑποδεχθοῦμε τόν Ἐρχόμενον, τόν ἐνανθρωπήσαντα Σωτῆρα.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος λέγει: «ὁ ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μή ἔχοντι, καί ὁ ἔχων βρώματα ὁμοίως ποιείτω» (Λουκ. γ΄ 11).
Ὁ Κύριος ζητεῖ κάτι περισσότερο. Ζητεῖ ἀκτημοσύνην: «Μή κτήσησθε χρυσόν μηδέ ἄργυρον μηδέ χαλκόν εἰς τάς ζώνας ὑμῶν. Μή πήραν (σακίδιο) εἰς ὁδόν μηδέ δύο χιτῶνας μηδέ ὑποδήματα μηδέ ράβδον· ἄξιος γάρ ὁ ἐργάτης τῆς τροφῆς αὐτοῦ» (Ματθ. ι΄ 11-12). Ἐπίσης μᾶς ἀποτρέπει ἀπό τίς βιοτικές μέριμνες ( Ματθ. στ΄ 25-34): «Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα (ὅλες τίς βιοτικές ἀνάγκες) προστεθήσεται ὑμῖν. Μή οὖν μεριμνήσητε εις τήν αὔριον· (Μή κυριευθῆτε ἀπό ἄγχος, ἀπό ἀγωνία γιά τό αὔριον) ἡ γάρ αὔριον μεριμνήσει τά ἑαυτῆς·(ἡ αὐριανή ἡμέρα θά ἔχῃ τίς δικές της φροντίδες)· ἀρκετόν τῇ ἡμέρᾳ ἡ κακία αὐτῆς» (ἀρκεῖ γιά κάθε μέρα ἡ δική της σκοτούρα καί ταλαιπωρία)(Ματθ. στ΄ 33-34).
Δέν θέλει ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος νοιάζεται καί φροντίζει γιά μᾶς, νά ὑποδουλώνουμε τήν ψυχή μας στά ὑλικά ἀγαθά, πού εἶναι σκιᾶς ἀσθενέστερα καί ὀνείρων ἀπατηλότερα. ΘΕΛΕΙ νά ἐννοήσουμε τό βραχύ τῆς ζωῆς καί τήν ματαιότητα τῶν ἐγκοσμίων πραγμάτων καί τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδιώξεων καί ΖΗΤΕΙ ἀπό ὅλους μας, τά ἀγαθά πού ἀποκτοῦμε μέ τή Χάρι Του καί μέ τόν ἱδρῶτα τοῦ προσώπου μας, ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ στούς συναθρώπους μας ,πού τά ἔχουν ἀνάγκη. ΖΗΤΕΙ νά βασιλεύσῃ ἡ γνήσια Ἀγάπη καί ἠ κοινωνική Δικαιοσύνη στόν κόσμο.
Ἐπαινεῖ τήν προσφορά τῆς πτωχῆς χήρας. Τό δίλεπτό της ἔχει μεγαλύτερη ἀξία ἀπό τά χρυσᾶ νομίσματα τῶν πλουσίων.
Καί αἰτιολογεῖ τόν ἔπαινό Του καί λέγει:«Ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ χήρα ἡ πτωχή αὕτη πλείω πάντων ἔβαλε τῶν βαλλόντων εἰς τό γαζοφυλάκιον· πάντες γάρ ἐκ τοῦ περισεύοντος αὐτοῖς ἔβαλον· αὕτη δέ ἐκ τῆς ὑστερήσεως αὐτῆς πάντα ὅσα εἶχεν ἔβαλεν, ὅλον τόν βίον αὐτῆς» (Μάρκ. ιβ΄ 41-44. Λουκ. κα΄ 1-4).
Βασικές προϋποθέσεις γιά νά ἀκολουθήσῃ κανείς τόν Κύριο εἶναι: ἡ ὁλοκληρωτική ἀφιέρωσις στό Θεό, ἡ ἀπάρνησις τοῦ κόσμου καί τῶν κοσμικών, ἡ τέλεια ἀγάπη πρός τό Θεό καί πρός τόν πλησίον διά τόν Θεόν, τό Πνεῦμα τῆς αυταπαρνήσεως καί τῆς αὐτοθυσίας, καί ἡ προσφορά ὅλων τῶν ὑπαρχόντων (ὑλικῶν καί πνευματικῶν) πρός τούς πτωχούς.
Στόν πλούσιο νεανίσκο λέγει: « Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς, καί ἕξεις θησαυρόν ἐν οὐρανῷ καί δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Ματθ. ιθ΄ 21-22. πρβλ. καί Ματθ. στ΄19-21).
Ὁ Κύριος, ὁ μόνος Ἐλεήμων καί Φιλάνθρωπος γίνεται τύπος καί ὑπογραμμός ἐν πᾶσι, ὑπόδειγμα σέ ὅλους μας. Ἐπτώχευσε γιά νά μᾶς πλουτίσῃ. Ἄφησε, γιά χάρι μας, τό θεϊκό Του Θρόνο, ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε, μέ τή Χάρι Του, θεοί. Μᾶς ὑπέδειξε ὅτι ἐδῶ στή γῆ εἴμαστε πάροικοι καί παρεπίδημοι, προσωρινοί, διαβάτες καί ὅτι τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει(Φιλιπ. γ΄ 20. πρβλ. καί Ἑβρ. ιγ΄ 14).
Καί γιά νά μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπό τήν ἀγχώδη βιοτική μέριμνα καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ διά τῆς ἐλεημοσύνης στήν ἀκτημοσύνη, μᾶς φέρει παράδειγμα τόν ἑαυτό Του καί λέγει: «Αἱ αλώπεκες φωλεάς ἔχουσι καί τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δέ υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ» (Ματθ. η΄ 20). Συγχρόνως δέ μᾶς ἐβεβαίωσε ὅτι αὐτός πού φροντίζει τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ καί τἀγριολούλουδα, πολύ περισσότερο φροντίζει γιά μᾶς (Ματθ. στ΄ 30). Πράγματι ὁ μόνος Ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος νοιάζεται γιά μᾶς. «Αὐτῷ μέλει περί ἡμῶν» (Α΄ Πέτρ. ε΄7).
Πῶς μπορῶ νά ἀμφισβητήσω τήν ἄπειρη εὐσπλαγχνίαν Του καί τό ἀμέτρητον ἔλεός Του σέ ὅλους μας, ἀλλά ἀκόμη καί σέ μένα τόν πιό ἁμαρτωλό δοῦλο Του. Ἄπειρες εἶναι οἱ εὐεργεσίες Του καί ἀνερμήνευτη ἡ Μακροθυμία Του!
Πενῆντα ὀκτώ (58) χρόνια μέ ἀνέχεται στό Ἱερόν Θυσιαστήριον καί ὄχι μόνον δέν μέ ἀδίκησε σέ τίποτε, ἀλλά καί μέ στηρίζει καί μέ σκεπάζει μέ τή Χάρι Του καί τίς ἀμέτρητες εὐεργεσίες Του. Πῶς, λοιπόν, νά μήν κηρύττω τόν πανάγιο λόγο Του; Πῶς μπορῶ νά μή κηρύττω ὅτι ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι ἡ βασιλίς τῶν ἀρετῶν, ἡ ταχέως ἀνάγουσα τούς ἀνθρώπους εἰς τάς ἀψίδας τῶν οὐρανῶν;
Καί αἰτιολογεῖ τόν ἔπαινό Του καί λέγει:«Ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ἡ χήρα ἡ πτωχή αὕτη πλείω πάντων ἔβαλε τῶν βαλλόντων εἰς τό γαζοφυλάκιον· πάντες γάρ ἐκ τοῦ περισεύοντος αὐτοῖς ἔβαλον· αὕτη δέ ἐκ τῆς ὑστερήσεως αὐτῆς πάντα ὅσα εἶχεν ἔβαλεν, ὅλον τόν βίον αὐτῆς» (Μάρκ. ιβ΄ 41-44. Λουκ. κα΄ 1-4).
Βασικές προϋποθέσεις γιά νά ἀκολουθήσῃ κανείς τόν Κύριο εἶναι: ἡ ὁλοκληρωτική ἀφιέρωσις στό Θεό, ἡ ἀπάρνησις τοῦ κόσμου καί τῶν κοσμικών, ἡ τέλεια ἀγάπη πρός τό Θεό καί πρός τόν πλησίον διά τόν Θεόν, τό Πνεῦμα τῆς αυταπαρνήσεως καί τῆς αὐτοθυσίας, καί ἡ προσφορά ὅλων τῶν ὑπαρχόντων (ὑλικῶν καί πνευματικῶν) πρός τούς πτωχούς.
Στόν πλούσιο νεανίσκο λέγει: « Εἰ θέλεις τέλειος εἶναι, ὕπαγε πώλησόν σου τά ὑπάρχοντα καί δός πτωχοῖς, καί ἕξεις θησαυρόν ἐν οὐρανῷ καί δεῦρο ἀκολούθει μοι» (Ματθ. ιθ΄ 21-22. πρβλ. καί Ματθ. στ΄19-21).
Ὁ Κύριος, ὁ μόνος Ἐλεήμων καί Φιλάνθρωπος γίνεται τύπος καί ὑπογραμμός ἐν πᾶσι, ὑπόδειγμα σέ ὅλους μας. Ἐπτώχευσε γιά νά μᾶς πλουτίσῃ. Ἄφησε, γιά χάρι μας, τό θεϊκό Του Θρόνο, ἔγινε ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε, μέ τή Χάρι Του, θεοί. Μᾶς ὑπέδειξε ὅτι ἐδῶ στή γῆ εἴμαστε πάροικοι καί παρεπίδημοι, προσωρινοί, διαβάτες καί ὅτι τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν οὐρανοῖς ὑπάρχει(Φιλιπ. γ΄ 20. πρβλ. καί Ἑβρ. ιγ΄ 14).
Καί γιά νά μᾶς ἀπαλλάξῃ ἀπό τήν ἀγχώδη βιοτική μέριμνα καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ διά τῆς ἐλεημοσύνης στήν ἀκτημοσύνη, μᾶς φέρει παράδειγμα τόν ἑαυτό Του καί λέγει: «Αἱ αλώπεκες φωλεάς ἔχουσι καί τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ κατασκηνώσεις, ὁ δέ υἱός τοῦ ἀνθρώπου οὐκ ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλίνῃ» (Ματθ. η΄ 20). Συγχρόνως δέ μᾶς ἐβεβαίωσε ὅτι αὐτός πού φροντίζει τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ καί τἀγριολούλουδα, πολύ περισσότερο φροντίζει γιά μᾶς (Ματθ. στ΄ 30). Πράγματι ὁ μόνος Ἐλεήμων καί φιλάνθρωπος νοιάζεται γιά μᾶς. «Αὐτῷ μέλει περί ἡμῶν» (Α΄ Πέτρ. ε΄7).
Πῶς μπορῶ νά ἀμφισβητήσω τήν ἄπειρη εὐσπλαγχνίαν Του καί τό ἀμέτρητον ἔλεός Του σέ ὅλους μας, ἀλλά ἀκόμη καί σέ μένα τόν πιό ἁμαρτωλό δοῦλο Του. Ἄπειρες εἶναι οἱ εὐεργεσίες Του καί ἀνερμήνευτη ἡ Μακροθυμία Του!
Πενῆντα ὀκτώ (58) χρόνια μέ ἀνέχεται στό Ἱερόν Θυσιαστήριον καί ὄχι μόνον δέν μέ ἀδίκησε σέ τίποτε, ἀλλά καί μέ στηρίζει καί μέ σκεπάζει μέ τή Χάρι Του καί τίς ἀμέτρητες εὐεργεσίες Του. Πῶς, λοιπόν, νά μήν κηρύττω τόν πανάγιο λόγο Του; Πῶς μπορῶ νά μή κηρύττω ὅτι ἡ ἐλεημοσύνη εἶναι ἡ βασιλίς τῶν ἀρετῶν, ἡ ταχέως ἀνάγουσα τούς ἀνθρώπους εἰς τάς ἀψίδας τῶν οὐρανῶν;
