ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

«Ἀληθῶς  Ἀνέστη Χριστός ἐκ νεκρῶν, λύσας θανάτου τά δεσμά· εὐαγγελίζου γῆ, χαράν μεγάλην, αἰνεῖτε, οὐρανοί Θεοῦ τήν δόξαν»

                                  (Δαμασκηνοῦ, Τροπαριον τοῦ βαρέως ἤχου).

Ὁ Χριστός, εἶναι «ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας». Εἶναι τό Φῶς τό ἀληθινόν,  τό φῶς τό ἀπρόσιτον, ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης,  πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπο, πού ἔρχεται στόν κόσμο. Εἶναι «ἡ πάντων χαρά, ἡ ἀλήθεια, τό Φῶς , ἡ ζωή καί ἡ Ἀνάστασις ἡμῶν.

Ὁ Χριστός, τό ὑπέρτατον Ἀγαθόν, τό  (Bene supremo), ὁ Θησαυρός τῶν Θησαυρῶν, «τό Φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου», «τό γλυκύ μου ἔαρ», ὁ Σωτῆρας μου καί Σωτῆρας ὅλου τοῦ κόσμου,

«ἐσταυρώθη δι' ἡμᾶς καί ἑκών ἐτάφη, καί Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν,  Θανάτῳ  Θάνατον πατήσας,  

καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωήν χαρισάμενος».

Ὁ Χριστός εἶναι ὁ Νικητής, ὁ Θριαμβευτής πάνω στό Θάνατο. Ἑπάτησε τόν Θάνατον καί «κατήργησε τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ θανάτου, τοὐτ' ἔστι τόν διάβολον» καί μᾶς ἀπήλλαξε ἀπό τό φόβο τοῦ Θανάτου καί ἐπλήρωσε τά Σύμπαντα χαρᾶς καί εὐωδίας.

Μάταια προσπαθοῦν μερικοί πλανεμένοι ἀδελφοί, νά  σκιάσουν τή χαρά μας καί νά συκοφαντήσουν τήν Ἀνάστασιν. Ἄς μάθουν, ὅσο εἶναι καιρός, ὅτι εἶναι «σκληρόν τό πρός κέντρα λακτίζειν» καί ὅτι «ὀ Ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου ἐξεβλήθη ἔξω»(Ἰωάν. ιβ΄ 31).

«Καί ἐβλήθη ὁ δράκων- ὁ ὄφις ὁ μέγας ὁ ἀρχαῖος, ὁ καλούμενος Διάβολος καί ὁ Σατανᾶς, ὁ πλανῶν τήν οἰκουμένην ὅλην, ἔβλήθη εἰς τήν γῆν, καί οἱ Ἄγγελοι αὐτοῦ μετ'αὐτοῦ»(Ἀποκ.ιβ΄ 9).

Ἀναστήθηκε ὁ Χριστός καί διασκορπίσθησαν οἱ ἐχθροί αὐτοῦ. «Ἄρτι ἐγένετο ἡ σωτηρία καί ἡ δύναμις καί ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἡμῶν καί ἡ ἐξουσία τοῦ Χριστοῦ αὐτοῦ...» (Ἀποκ. ιβ΄ 10).

Ὁ λαοπλανής, ὁ διάβολος καί τά ὄργανά του, καί ὁ Θάνατος βληθήσονται εἰς τήν λίμνην τοῦ πυρός καί τοῦ θείου, ὅπου καί τό Θηρίον καί ὁ ψευδοπροφήτης»(πρβλ. Ἀποκ. ιθ΄ 20, κ΄ 10,14). Διότι ὁ Χριστός, τό ἄκακον Ἀρνίον, « ἐξῆλθε νικῶν καί ἵνα νικήσῃ»(Ἀποκ. στ΄ 2 ), ἐνίκησε καί νικᾶ τό Κακόν καί τήν ἁμαρτίαν καί μαζί Του νικοῦν καί οἱ μετ'αὐτοῦ κλητοί, ἐκλεκτοί καί πιστοί» ( Ἀποκ. ιζ΄ 14).

Εἶναι καιρός νά πληροφορηθοῦν τό Θρίαμβον τοῦ Χριστοῦ πάνω στό Θάνατο, ὅλοι οἱ δύστυχεῖς πλανεμένοι ἀδελφοί, καί νά συνειδητοποιήσουν τήν μοναδικήν ἀλήθεια, ὅτι ὅσοι ἀντιστρατεύονται στό Λυτρωτή καί Θριαμβευτή, τόν Ἐξουσιαστή, στόν Ἄρχοντα τῆς εἰρήνης, τόν Κύριο τῶν κυρίων καί Βασιλέα τῶν βασιλέων, ὅλοι αὐτοί κονιορτοποιούνται. Καιρός νά μετανοήσουν οἱ ἀσεβεῖς καί νά προσκυνήσουν τόν Νικητή.

Οἱ Ὄφεις, τά γεννήματα ἐχιδνῶν, ὅλοι οἱ αμετανόητοι, οἱ  ἐργαζόμενοι τό Κακόν «κατ' ἐνέργειαν τοῦ Σατανᾶ», θά ἐξαφανισθοῦν, μαζί μέ τόν ἄνομον, τόν υἱόν τῆς ἀπωλείας. Ὅταν ὀ Χριστός φανερωθῇ, ἡ ζωή ἡμῶν(Κολασ. γ΄ 4), τότε μέ ἕνα φύσημα τοῦ στόματός Του θά τούς ἐξαφανίσῃ  καί θά τούς ἐκμηδενίσῃ μέ τήν ἔνδοξον ἔμφάνισιν τῆς Παρουσίας Του (Β΄ Θεσσαλ. β΄ 8).