ΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΗΣ Υ.Δ.ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

«Ἡ Γέννησί Σου, Θεοτόκε,

χαράν μηνύει πάσῃ τῇ Οἰκουμένῃ».

Σήμερον ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τό Γενέθλιον τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς Μητρός τοῦ Κυρίου καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Σήμερον ὁ Πανάγιος Θεός εἰσακούει τίς προσευχές  τῶν ἁγίων καί δικαίων Θεοπατόρων Ἰωακείμ καί Ἄννης καί τούς ἐλευθερώνει ἀπό τό ὄνειδος τῆς ἀτεκνίας, συγχρόνως δέ ἐλευθερώνει καί τήν Εὔαν καί μαζί της  ὁλόκληρο τό ἀνθρώπινον Γένος ἀπό τή φθορά τοῦ Θανάτου.

Σήμερον, μέ τή Γέννησι τῆς Παρθένου, «ἦλθε τό πλήρωμα τοῦ χρόνου», γιά νά πραγματοποιήσῃ ὁ Φιλάνθρωπος Θεός τήν προαιώνια Βουλή Του,γιά τή σωτηρία  μας.

Σήμερον, μέ τή Γέννησι τῆς Πανάγνου Θεοτόκου, ἀποκαλύπτει ὁ Φιλάνθρωπος Θεός τό «χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένον Μυστήριον, τό Μυστήριον τό κεκρυμμένον ἐν αὐτῷ, τό Μυστήριον τῆς εὐσεβείας, τό Μυστήριον τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Μονογενοῦς Αὐτοῦ Υἱοῦ.

Σήμερον ἀναγγέλει ὀ Κύριος ὅτι εὑρέθη «ἡ μόνη ἐν γυναιξίν εὐλογημένη καί καλή», ἀξία νά δώσῃ σάρκα καί αἷμα στόν Υἱό Του, νά γεννήσῃ δηλαδή, τόν Σωτῆρα καί Λυτρωτή τοῦ Κόσμου, τόν Χριστόν.

Σήμερον μᾶς χαρίζει ὁ Παντοκράτωρ τήν ἐπουράνιον Κλίμακα, δι’ ἧς κατέβη ὁ Υἱός Του ὁ ἀγαπητός στή γῆ, ὡς τέλειος ἄνθρωπος, καί φανερώθηκε στούς ἀνθρώπους, θαραπεύων πᾶσαν νόσον καί πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ.

Σήμερον, μέ τή Γέννησι τῆς Παρθένου, κατεσκεύασεν ὁ Θεός τή γέφυρα, πού μεταφέρει τούς πιστούς ἀπό τή γῆ στόν Οὐρανόν.

Σήμερον γεννᾶται ἡ ταπεινή, ἡ ἁγνή, ἡ ἄσπιλος Παρθένος, ἡ ἔμψυχος Κιβωτός, ὁ ἔμψυχος Ναός τοῦ Θεοῦ, πού βρέθηκε στά μάτια τοῦ Θεοῦ «ἡ μόνη ἐν γυναιξίν εὐλογημένη, ἡ μόνη ἄμωμος, ἡ ὑψηλοτέρα τῶν Οὐρανῶν καί καθαρωτέρα λαμπηδόνων ἡλιακῶν, ἡ τιμιωτέρα τῶν Χερουβίμ καί ἐνδοξοτέρα ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, ἡ τῶν φιλοθέων φιλοθεωτέρα καί τῶν ἁγίων ἁγιωτέρα. Ἡ Παναγία. Τίμιον Ὄργανον στά Χέρια τοῦ Θεοῦ, ἀξία νά δεχθῇ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί νά γεννήσῃ τόν Υἱόν Του, ὡς ἄνθρωπον στή γῆ.

Σήμερον γεννᾶται ἡ ἁγνή καί ἄσπιλος Παρθένος, ἡ Μητέρα τοῦ Φωτός, ἡ Μητέρα τῆς Ζωῆς, ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ, ἡ Μητέρα τοῦ Σύμπαντος κόσμου, ἡ Μητέρα ὅλων μας. Μετά τόν Χριστόν, ἡ Μεγαλόχαρη εἶναι ἡ μόνη μας καταφυγή, ἡ μόνη μας ἐλπίδα , τό στερέωμά μας, ἡ σκέπη τοῦ κόσμου, ἡ πλατυτέρα νεφέλης.

Πάναγνε, ἄσπιλε, ἀμόλυντε Παρθένε, ἄφθορε Παναγία, δέξου τή δέησί μου, ἄκουσε τίς ἄναρθρες κραυγές μου καί πρόσδεξαι τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου καί λύτρωσε ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως. Σέ Σένα καταφεύγουμε, Πανάμωμε.
Σύ πού γέννησες τό ἀληθινόν φῶς, πού φωτίζει κάθε ἄνθρωπον, πού ἔρχεται στόν κόσμο, φώτιζε τά σκοτάδια μας. Σκέπαζε μέ τή Χάρι Σου τήν ἄχαρη ζωή μας.
Πονᾶμε ἐξ αἰτίας πάντοτε τῶν ἁμαρτιῶν μας.
Σύ, πού εἶσαι ἠ ἐνσάρκωσις ὅλων τῶν Ἀρετῶν,
«ἡ ἡτοιμασμένη Νύμφη  κεκοσμημένη τῷ ἀνδρί αὐτῆς, ὡς Νύμφη τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, ὡς Νύμφη γυναῖκα τοῦ  Ἀρνίου, ἡ περιβεβλημένη βύσσινον λαμπρόν καθαρόν, ὡς ἔχουσα παρρησία, πρέσβευε, Δέσποινα, τῷ Υἱῷ Σου καί Θεῷ ἡμῶν, γιά ὅλους ἐμᾶς τούς ἁμαρτωλούς καί ἀχαρίστους δούλους Σου.

Ἔλεος ζητῶ. Ἔλεος, ἔλεος... Ἔλεος , Δέσποινά μου.

Πρέσβευε, πανάχραντε, στόν Υἱόν Σου, νά μᾶς ἐλευθερώση ἀπό τόν κακόν μας ἑαυτόν.
Νά ἐλευθερώσῃ τό Γένος μας ἀπό κάθε ἐχθρό καί πολέμιον.
Νά χαρίσῃ σέ ὅλους μας τό χάρισμα τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας.
Νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τήν «ἰλύν βυθοῦ». 
Νά μᾶς ὁδηγήσῃ «εἰς ζωῆς πηγάς ὑδάτων».
Νά ἀπαλείψῃ πᾶν δάκρυον ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν ἡμῶν.

Σέ καί τεῖχος καί λιμένα ἔχομεν καί πρέσβειρα ἀκοίμητον. Μή παρίδῃς τάς δεήσεις τῶν δούλων Σου, καί λύτρωσε ἡμᾶς ἀπό πάσης ἀνάγκης καί θλίψεως. Σέ Σένα ἀναθέτουμε τήν κάθε μας ἐλπίδα.

«Ὑπό τήν σήν εὐσπλαγχνίαν καταφεύγομεν,  Θεοτόκε. Τάς ἡμῶν ἱκεσίας  μή παρίδῃς ἐν περιστάσει, ἀλλ’ ἐκ  κινδύνων λύτρωσε ἡμᾶς, μόνη ἁγνή, μόνη εὐλογημένη».