ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΙΝ (Ματθ. β΄ 13-23).

«Τεθνήκασι(καί θνήσκουν)

οἱ ζητοῦντες τήν ψυχήν τοῦ Παιδίου» (Ματθ. β΄20)

Ὁ Ἡρώδης σύμβολον κακουργίας, σύμβολον ἐγκληματικῶν πράξεων. Συμβολίζει τόν πυρρό Δράκοντα (Ἀποκ.ιβ΄3), τόν Διάβολον καί τούς  ψεῦστες, τούς ὑποκριτές, τούς κακούργους, τούς δαιμονανθρώπους ὅλων τῶν Ἐποχῶν.

Ὁ τότε Ἡρώδης, ἀφοῦ εἶδε ὅτι οἱ Μάγοι δέν γύρισαν σ’ αὐτόν, ἀλλά «δι’ ἄλλης ὁδοῦ ἀνεχώρησαν εἰς τήν Χώραν αὐτῶν» (Ματθ. ιβ΄ 16), θεώρησε ὅτι τόν ἐξηπάτησαν

 οἱ Μάγοι, θύμωσε καί διέταξε νά θανατωθοῦν ὅλα τά παιδιά πού ἦσαν στή Βηθλεέμ καί σέ ὅλα τά περίχωρά της ἀπό δύο ἐτῶν καί κάτω, σύμφωνα πρός τόν χρόνον, τόν ὁποῖον ἐξηκρίβωσε ἀπό τούς Μάγους, μέ σκοπό νά θανατώσῃ τό Παιδίον, τόν Ἰησοῦν.

Δέν πίστευε στόν Ἐρχομό τοῦ Μεσσίου, τοῦ Χριστοῦ, Τοῦ βασιλέως τῆς Δόξης καί στή θεϊκή φύσι τῆς Βασιλείας Του. Καί  ὅταν ἄκουσε τούς Μάγους νά τόν ἐρωτοῦν: «Ποῦ ἐστιν ὁ τεχθείς Βασιλεύς τῶν Ἰουδαίων;», ἐταράχθη καί πᾶσα Ἱεροσόλυμα μετ’αὐτοῦ» (Ματθ. β΄ 2-3) καί ἀπεφάσισε νά θανατώσῃ τό Θεῖον Βρέφος.

Δέν σκέφτηκε ὁ ἀνόητος ὅτι ὁ νεογέννητος Βασιλιᾶς εἶναι ὁ σαρκωθείς Υἱός καί Λόγος τοῦ Παντάνακτος Θεοῦ καί ὅτι κανείς, ἀπολύτως κανείς δέν μπορεῖ νά ἐναντιωθῇ καί νά ἀνατρέψῃ τήν προαιώνιον Βουλήν τοῦ Θεοῦ, γιά τή λύτρωσι τοῦ Γένους τῶν ἀνθρώπων.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἐρωτᾷ: «Τῷ βουλήματι τοῦ Θεοῦ τίς ἀνθέστηκεν;...»(Ρωμ.θ΄19ἑξ.). Κανείς δέν μπορεῖ νά ἀντισταθῇ στό Θεό. Ὅσοι μέχρι σήμερα τόλμησαν καί προσπάθησαν νά πολεμήσουν τό Χριστό καί τήν Ἐκκλησίαν Του, θανατώθηκαν ἀπό τήν ἴδια τήν Κακία τους. Ὁ Ἡρώδης , μέ σκοπό νά θανατώσῃ τό Χριστό, θανάτωσε  δέκα τέσσαρες χιλιάδες ἀθῶα Νήπια. Αὐτός ὁ βρεφοκτόνος τιμωρήθηκε ἀπό τήν ἴδια τήν Κακία του. Πέθανε σκωληκόβρωτος. Ἡ Ἱστορία μᾶς διδάσκει ὅτι ὅλοι, ὅσοι τόλμησαν νά πολεμήσουν τό Χριστό καί τήν Ἐκκησίαν Του, ἐξαφανίσθηκαν ἀπό τό πρόσωπον τῆς γῆς. Ἐκονιορτοποιήθησαν.

Οἱ δίκαιοι εὑρίσκονται στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, «ἐν χειρί Θεοῦ». «Εἰσίν ἐν εἰρήνῃ».

«Οὐχ οὕτως οἱ ἀσεβεῖς, οὐχ οὕτως, ἀλλ’ ἤ  ὡσεί χνοῦς, ὅν ἐκρίπτει ὁ ἄνεμος ἀπό προσώπου τῆς γῆς...Ὅτι γινώσκει Κύριος ὁδόν δικαίων, καί ὁδός ἀσεβῶν ἀπολεῖται» (Ψαλμ. α΄ 4,6).

Δυστυχῶς ὑπάρχουν, ὅπως σέ κάθε ἐποχή, καί σήμερα ἀνεγκέφαλοι, πού δέν διδάσκονται ἀπό τά παθήματα καί τό οἰκτρό τέλος τῶν, ἀνά τούς αἰῶνας, θεομάχων καί συνεχίζουν νά πολεμοῦν τόν Χριστόν καί τήν Ἐκκλησίαν Του, ἀγνοοῦντες ὅτι τό Παιδίον Ἰησοῦς, ὁ Μεσσίας «ἐξῆλθε τοῦ σπεῖραι τόν σπόρον αὐτοῦ» καί «ἕστηκεν καί ἵσταται ἐπί τήν Θύραν καί κρούει... διότι «θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».  Καί «Ἐξῆλθε νικῶν καί  ἵνα νικήσῃ» (Λουκ.η΄5. Ἀποκ. γ΄ 20. Β΄Τιμόθ. β΄4. Αποκ. στ΄2).

Τό Παιδίον Ἰησοῦς εἶναι ὁ αἰώνιος Νικητής καί Θριαμβευτής πάνω στό Κακό καί τήν Ἁμαρτίαν.

Καί εἶναι δυστυχῶς πολλοί οἱ  ἄμυαλοι καί οἱ Ἄφρονες! ... Καί, ὡς Γιοί τῆς Παραφροσύνης,  συνεχίζουν, ἀστόχαστα, ξυπόλυτοι νά κλωτσοῦν πάνω στά καρφιά, ἀγνοοῦντες ὅτι εἶναι «σκληρόν τό πρός κέντρα λακτίζειν» ( Πράξ. κστ΄ 15).

«Καί οὗτοι μετά τοῦ Ἀρνίου πολεμήσουσι, καί τό Ἀρνίον νικήσει αὐτούς, ὅτι Κύριος κυρίων ἐστί καί Βασιλεύς βασιλέων , (νικήσουσι δέ) καί οἱ μετ’ αὐτοῦ κλητοί, ἐκλεκτοί καί πιστοί» (Ἀποκ. ιζ΄  14).

Συνεπῶς ὄχι ἁπλῶς πέθαναν, ἀλλά καί πεθαίνουν ὅσοι τολμοῦν καί πολεμοῦν τό Χριστό καί τήν Ἐκκλησίαν Του.

Καί εἶναι δίκαιον αὐτό νά συμβαίνει διότι ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μονογενής Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ «σάρξ ἐγένετο καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν». Τέλειος Θεός  , ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος. Ἐταπείνωσε δέ ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ, γιά τή σωτηρία μας. Ἐχάραξε τά Ἴχνη Του, μέ τό αἷμα Του. Ἔπαθε, γιά χάρι μας. «Ὑπολιμπάνων ἡμῖν ὑπογραμμόν, ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν αὐτοῦ». Διά τοῦτο ὁ Οὐράνιος Πατέρας, τόν Υἱόν Του καί ὡς ἄνθρωπον «αὐτόν ὑπερύψωσε καί ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τό ὑπέρ πᾶν ὄνομα, ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καί ἐπιγείων καί καταχθονίων, καί πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἰς δόξαν Θεοῦ πατρός» (Φιλιπ. β΄ 9-11).