ΕΤΟΙΜΟΙ ΕΙΣ ΠΡΟΫΠΑΝΤΗΣΙΝ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΧΗΝ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ;

Συγκαταβαίνει ὁ Σωτήρ

«καί πρσβυτικαῖς ἐνθρονίζεται ἀγκάλαις»

«Νῦν ἀπολύεις τόν δοῦλον σου, Δέσποτα, κατά τό

ῥῆμα σου ἐν εἰρήνῃ, ὅτι εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό
σωτήριόν σου, ὅ ἡτοίμασας κατά πρόσωπον
πάντων τῶν λαῶν, φῶς εἰς ἀποκάλυψιν ἐθνῶν καί
δόξαν λαοῦ σου Ἰσραήλ» (Λουκ. β΄29-32).

Τίς 2 Φεβρουαρίου  ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία γιορτάζει τήν Ὑπαπαντήν τοῦ Κυρίου. Γιορτάζει δηλ. τήν προϋπάντησιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀπό τό δίκαιο Συμεών.

Ὁ Ἅγιος αὐτός γέροντας, «δίκαιος καί εὐλαβής», πρόσμενε μέ λαχτάρα τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ καί προετοίμαζε τήν ψυχή του νά τόν ὑποδεχθῇ. Τό Ἅγιον Πνεῦμα τοῦ εἶχε ἀποκαλύψει ὅτι δέν θά πεθάνῃ πρίν νά δῇ, τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου.

Πεῖνα καί δίψα του, λαχτάρα τῆς ψυχῆς του ἦταν νά δῇ τόν Ἐρχόμενον, τόν Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Καί Θεός, πού βλέπει στίς καρδιές, τοῦ ἐκπλήρωσε τόν πόθο. Ὁ ἀφιερωμένος στό Θεό, ὁ ἅγιος Συμεών, σαράντα μέρες μετά τή Γέννησι τοῦ Χριστοῦ, ἀξιώθηκε νά Τόν προϋπαντήσῃ, νά Τόν ὑποδεχθῇ στό Ναό καί νά Τόν κρατήσῃ στήν ἀγκαλιά του.

Ποιός μπορεῖ νά ἐκφράσῃ τή θεϊκή αὐτή συγκατάβασι;
Αὐτός, πού ἔχει Θρόνο τόν Οὐρανό καί ὑποπόδιον τήν γῆν, ἀφήνει τό Θεϊκό Του Θρόνο,  «καί πρεσβυτικαῖς ἐνθρονίζεται ἀγκάλαις». Αὐτός, πού κρατάει στά Χέρια Του τά Σύμπαντα, καταδέχεται νά Τόν κρατήσουμε ἐμεῖς, οἱ εὐετελεῖς, στήν ἀγκαλιά μας.

Ξένον καί παράδοξον εἶναι τό μυστήριον τῆς Οἰκονομίας τοῦ Θεοῦ, ἀνερμήνευτον, ἀνεκλάλητον, «ὑπέρ λόγον καί ἔννοιαν». Ξεπερνάει τήν ἀνθρώπινη νοητική ἱκανότητα.
Ὁ Πανάγαθος Θεός, ἀπό ἄπειρη ἀγάπη, ἐκπληρώνει τήν ὑπόσχεσί Του,γιά τή σωτηρία μας. Ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ, γίνεται ταπεινός ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί. Ἔρχεται κάτω, ἐδῶ στή γῆ. γιά νά ἀνεβοῦμε, μέ τή Χάρι Του, ἐμεῖς ἄνω, στόν οὐρανό. «Ἑαυτόν ἐκένωσεν, μορφήν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καί σχήματι εὑρεθείς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτόν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ» (Φιλιπ. β΄6-8). Αὐτός εἶναι ὁ Ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, «ἡ προσδοκία τῶν Ἐθνῶν». Αὐτόν, τόν Σωτῆρα, προαναγγέλλουν οἱ Προφῆτες καί Αὐτόν περιμένουν οἱ πιστοί. Τώρα ἐκπληρώνονται οἱ Προφητεῖες. Γίνονται Ἱστορία. Ὁ Χριστός ἀφήνει τό Θεϊκό Του Θρόνο καί ἐνθρονίζεται σέ κάθε καρδιά πού Τόν δέχεται ὡς Θεόν καί Σωτῆρα τοῦ κόσμου.

Τώρα πιά δέν εἴμαστε μόνοι.
Ὁ Χριστός βρίσκεται ἀνάμεσά μας.
Κρούει τήν Θύρα, ἕτοιμος νά θρονιάσῃ στήν καρδιά μας, ὅπως θρόνιασε καί
στήν καρδιά τοῦ δικαίου  Συμεών.

Μποροῦμε ὅλοι νά γευτοῦμε τά ζωηφόρα καί ζωοπάροχα νάματα τῆς ζωντανῆς Του παρουσίας καί τῆς Εὐλογίας Του στή ζωή μας.  Ἀρκεῖ νά ἀκούσουμε τή φωνή Του καί νά τοῦ ἀνοίξουμε τή Θύρα, νά γίνη ἡ ψυχή μας Οὐρανός.

Ὁ Γέρων Συμεών προετοίμαζε τήν ψυχή του, ἐλάμπρυνε τό νοῦ του, ἐκαθάριζε τήν καρδιά του, καί πρόσμενε, μέ λαχτάρα τό Σωτῆρα.  Ὡς δίκαιος καί εὐλαβής, δέχεται στήν ἀγκαλιά του τό Χριστό καί ἔκθαμβος ἀναφωνεῖ:

«Τώρα Θεέ μου, ἄς πεθάνω.

Εἶδα μέ τά μάτια μου τό Λυτρωτή μου,
Τόν Σωτῆρα ὅλου τοῦ κόσμου. Τό Φῶς,
Αὐτόν, πού θά ἀποκαλύψῃ στόν κόσμο
τήν ἀλήθεια, γιά τό Θεό καί γιά τόν ἄνθρωπο.
Εἶδα μέ τά μάτια μου τό Φῶς, πού θά φέρῃ σέ
Θεογνωσία τά Ἔθνη, θά φωτίσῃ τά σκοτάδια
καί θά φανερώσῃ τόν ἀληθινό τρόπο ζωῆς, τόν
ἀληθινόν δρόμο τῆς σωτηρίας, πού μᾶς φέρει
ἀπό τή γῆ στόν Οὐρανό».

«Εἶδον οἱ ὀφθαλμοί μου τό σωτήριόν σου» Καί πραγματικά, αὐτός καί μόνον αὐτός ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου, ὁ Ἰησοῦς Χριστός. «Αὐτός γάρ σώσει καί σώζει τόν λαόν αὐτοῦ ἀπό τῶν ἁμαρτιῶν αὐτῶν» (Ματθ. α΄ 21).

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ ζωή μας καί ἡ εἰρήνη μας.

Αὐτός εἶναι  ἡ Ὁδός καί ἡ ἀλήθεια, ἡ Ἀνάστασις καί ἠ ζωή, τό Φῶς καί ἡ εἰρήνη τοῦ κόσμου. Αὐτός εἶναι ἡ μόνη μας καταφυγή. Τό Φρούριόν μας. Τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Μόνον Αὐτός δέν μᾶς ἀπογοητεύει ποτέ. Μόνον Αὐτός ὑπόσχεται καί πραγματοποιεῖ τίς ὑποσχέσεις Του.

Ποιός  θεραπεύει καί στηρίζει; Ποιός ζωοποιεῖ καί ἀνασταίνει; Ποιός ὑψώνει καί λαμπρύνει; Ποιός σώζει καί δοξάζει; Ποιός ἀναπαύει τήν πονεμένη μας ψυχή;

Ποιός ἄλλος, ἐκτός ἀπό Ἐκεῖνον, πού καταδέχτηκε νά ντυθῇ τή δικά μας φτώχια, γιά νά μᾶς πλουτίσῃ καί νά μᾶς ὑψώσῃ καί νά μᾶς στήσῃ εἰς τά δεξιά τοῦ Πατρός;

Μόνον ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί μόνον Αὐτός εἶναι ὁ προσδοκώμενος Μεσσίας, ὁ Σωτῆρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου. «Οὔτε ἄγγελος, οὔτε ἄνθρωπος, ἀλλ’ αὐτός ὁ Κύριος ἔσωσε καί σώζει κάθε ἄνθρωπο, πού διψᾷ τή σωτηρία του. Ὁ Συμεών ἀξιώθηκε καί Τόν δέχθηκε στήν ἀγκαλιά του. Ἐμεῖς προετοιμάζουμε τήν ψυχήν μας πρός ὑποδοχήν τοῦ Σωτῆρος;
Ἄς ἐξετάσει ὀ καθένας τόν ἑαυτόν του. Πιστεύω, πώς ἕνας ἐνσυνείδητος αὐτοέλεγχος θά μᾶς φέρῃ σέ αὐτογνωσία, θά μᾶς ὁδηγήσῃ στήν ἀνακάλυψι τοῦ πραγματικοῦ μας ἑαυτοῦ, τοῦ γνήσιου ἑαυτοῦ μας. Ἡ αὐτογνωσία, θά μᾶς φέρῃ  σέ εἰλικρινῆ, ἔμπρακτη μετάνοια καί στήν ἀπόφασι νά πετάξουμε τό «προσωπεῖον», νά δοῦμε τό «ἀληθινό μας πρόσωπον», ὥστε νά τροποποιήσουμε καί νά θεραπεύσουμε τήν προβληματική μας συμπεριφορά. Ἡ αὐτογνωσία θά μᾶς βοηθήσῃ νά προετοιμάσουμε τήν ψυχή μας νά ὑποδεχθῇ τόν   Ἐρχόμενον Σωτῆρα, τόν Χριστόν, πού «χθές καί σήμερον ὁ Αὐτός», ἔρχεται σέ συνάντησι τῆς κάθε ἀνθρώπινης ψυχῆς καί ἐνθρωνίζεται στήν καρδιά ὅλων, ἐκείνων πού Τόν προσμένουν μέ λαχτάρα, ὅπως ὁ Συμεών.
Εἷναι καιρός νά πετάξουμε τήν Ψευτιά καί τήν Ὑποκρισία, νά  πετάξουμε τά προσωπεῖα,  νά  ἀγκαλιάσουμε τό Χριστό, νά Τόν ἐγκολπωθοῦμε καί νά κάνουμε στή ζωή μας «πρᾶξι» τό Εὐαγγέλιον τῆς ἀγάπης Του. Νά βασιλεύσῃ στήν καρδιά μας ἡ Ἀγάπη Του, τῆς ὁποίας «ἴσον οὐδέν».
Εἶναι καιρός νά πολλαπλασιάσουμε τά  τάλαντα, τά θεῖα χαρίσματα καί νά καταστήσουμε τήν ψυχή μας κατοικητήριον καί Θρόνον Θεοῦ, καί περιπατοῦμεν ἐν ἀγάπῃ, ὅτι ὁ Θεός ἀγάπη ἐστί. Καί ὁ μένων ἐν τῇ ἀγάπῃ ἐν τῷ Θεῷ μένει καί ὁ Θεός ἐν αὐτῷ» (Α΄ Ἰωάν. δ΄ 16).
Με τή γνήσια ἀγάπη ἐναγκαλίζεται ὀ ἄνθρωπος τό Χριστό καί ὁ Χριστός ἐνθρονίζεται ἐν αὐτῷ.
Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἔρχου ταχύ.
Φώτισε τά σκοτάδια μας. Λάμπρυνε
τήν ψυχή μας. Σύ εἶσαι ὁ Λυτρωτής,
πού μέ τόση λαχτάρα περιμένουμε.
Ἐκτός ἀπό Σένα δέν ἔχουμε καί δέν
θέλουμε νά ἔχουμε ἄλλον Κανέναν.
Δῶσε μας τή χάρι Σου
καθαρά νά Σέ  βλέπουμε,
μυστικά νά Σέ ἀγκαλιάζουμε
εἰλικρινά νά Σέ λατρεύουμε,
αἰώνια νά Σέ δοξάζουμε καί
νά Σέ ὑμνοῦμε μέ ὅλο τό εἶναι
μας, μέ ὅλη τή ζωή  μας.