«ΟΥΤΟΣ ΕΣΤΙΝ Ο ΥΙΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ, ΕΝ ῼ ΕΥΔΟΚΗΣΑ».

 

«ΑΥΤΟΥ ΑΚΟΥΕΤΕ»

 

Ὁ Κύριος ἀνεβαίνει στό Θαβώριον ὅρος και παραλαμβάνει μαζί Του μόνον τον Πέτρον, τον Ἰάκωβον και τον Ἰωάννην, τούς τρεῖς πρωτοκορυφαίους τῶν Μαθητῶν Του, πού διέπρεψαν εἰς τάς ἀρετάς καί, μέ τή Χάρι τοῦ Θεοῦ, κατέστησαν δεκτικοί τῆς ἀποκαλύψεως εἰς αὐτούς τῆς ἐνθέου δόξης. Δέν εἶναι προσωπολήπτης ὁ Κύριος. Κατά λόγον δικαιοσύνης, διάλεξε τούς τρεῖς, διότι αὐτοί πίστευουν, με ὅλη τη δύναμι τῆς ψυχῆς τους, στόν Κύριον. Πιστεύουν καί ὁμολογοῦν ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Εὐλογημένος, ὁ Ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. Πιστεύουν ὅτι εἶναι ὀ Μονογενής Υἱός και Λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος, πού, ἀπό ἄπειρη, για τά πλάσματά Του, Ἀγάπη, λαμβάνει «δούλου Μορφήν», προσλαμβάνει τήν ἀμαυρωθεῖσαν φύσιν ἡμῶν καί τήν ἐξαγιάζει, «ἵνα τήν ἑαυτοῦ ἀναπλάσσῃ εἰκόνα, φθαρεῖσαν τοῖς πάθεσι» και «ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς Αὐτόν μή ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν.γ΄15,16). Οἱ τρεῖς διαπρέπουν εἰς τάς ἀρετάς. Οἱ ὑπόλοιποι ὑστεροῦν καί δέν ἀνέρχονται εἰς τό ὅρος τῆς Μεταμορφώσεως, διότι δεν εἶναι ἀκόμη δεκτικοί τῆς Θείας Χάριτος, «διά την ἀπιστίαν αὐτῶν»(Ματθ. ιζ΄19-20). Εἶναι μεγάλο τό κατόρθωμα τῆς Πίστεως, πού καθαρίζει τήν καρδιά καί τήν καθιστᾶ δ ε κ τ ι κ ή ν τῆς ἀποκαλύψεως τῆς ἐνθέου Δόξης.

Πρίν ἀπό τό Πάθος θέλει ὁ Κύριος να ἐνθαρρύνῃ τούς Μαθητάς καί νά στερεώσῃ την Πίστιν τῶν Μαθητῶν στη θεότητά Του, ὥστε, ὅταν μετά ἀπό λίγο, θά Τον δοῦν προσηλωμένο στό Σταυρό, νά μή ἀποκάμουν, νά μή λειποψυχήσουν, ἀλλά νά πιστεύουν ὅτι Αὐτός εἶναι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή καί, ἐνθυμούμενοι τή συνομιλία Του εἰς τό Ὄρος, μέ τό Μωϋσῆ καί τόν Ἠλίαν, νά διακηρύττουν ὅτι, Ὁ ΧΡΙΣΤΟΣ, ὁ Διδάσκαλός τους «ζώντων καί νεκρῶν κυριεύει», ὅτι «ἐξῆλθε νικῶν και ἵνα νικήσῃ»(Ἀποκ. στ΄2), καί ὅτι Αὐτός εἶναι ὁ Αἰώνιος Νικητής, ὁ αἰώνιος Θριαμβευτής !

Χάρις εἰς τήν θερμήν τους Πίστιν, χάρις στήν καθαρότητα τῆς καρδίας τους καί τήν προκοπή τους στις ἀρετές ἀξιώνονται νά δεχθοῦν πρῶτοι αὐτή τή διαβεβαίωσι τοῦ Οὐρανίου Πατρός, ὅτι ὁ Διδάσκαλός τους εἶναι ὁ Χριστός, ὁ ἐνανθρωπήσας Υἱός και Λόγος τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος. Ἀξιώθηκαν πρῶτοι νά ἀκούσουν, μέσα ἀπό τή φωτεινή Νεφέλη, τή Φωνή τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, ὡς φωνήν Σάλπιγγος, ὡς φωνήν ὑδάτων  πολλῶν, να παρουσιάζῃ σ’ αὐτούς καί στόν κόσμον,  τόν  Υἱόν Του λέγων: «ΟΥΤΟΣ ΕΣΤΙΝ Ο ΥΙΟΣ ΜΟΥ Ο ΑΓΑΠΗΤΟΣ, ΕΝ ῼ ΕΥΔΟΚΗΣΑ». 

Ὁ οὐράνιος Πατέρας  ἀποστέλλειτόν Υἱόν Του, ἐξ ἀπείρου ἀγάπης, στόν κόσμο, γιά νά μᾶς λυτρώσῃ ἀπό το Κακό και την Ἁμαρτία. Για νά μᾶς σώσῃ καί νά μᾶς ὁδηγήσῃ ἀπό τό· «κατ’εἰκόνα, εἰς τό καθ’ ὁμοίωσι» καί νά μᾶς ἐπανεισάγῃ εἰς τόν Παράδεισο. Προϋπόθεσις  ἐπιστροφῆς τῶν ἀνθρώπων κοντά στο Θεό, εἶναι ἡ Ὑπακοή στόν ἐνανθρωπήσαντα Κύριον. Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγον  ὁ Οὐράνιος    Πατέρας μᾶς  π ρ ο σ τ ά ζ ε ι: ΑΥΤΟΥ(τοῦ Υἱοῦ μου) ΑΚΟΥΕΤΕ !».

Καί πραγματικά ἔρχεται ὁ Χριστός κοντά μας και διέρχεται τήν ζωήν Αὐτοῦ εὐεργετῶν, κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας καί θεραπεύων πᾶσαν νόσον και πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ», Γίνεται Τύπος και Ὑπογραμμός Ὑπακοῆς στόν Πατέρα, «ἵνα ἐπακολουθήσωμεν τοῖς ἴχνεσιν Αὐτοῦ»( Α΄ Πετρ. β΄21).

Καί ἡ Παναγία Μητέρα Του, «ἡ Μεγαλόχαρη», στό Γάμο τῆς Κανᾶ, μᾶς συμβουλεύει νά κάνουμε Ὑπακοή στό Χριστό καί λέγει: «Ο,ΤΙ ΑΝ ΛΕΓῌ ΥΜΙΝ, ΠΟΙΗΣΑΤΕ» (Ἰωάν. β΄5).Δηλαδή: «ΑΥΤΟΥ ΑΚΟΥΕΤΕ» .

Λοιπόν, τά λόγια περιττεύουν…Καιρός νά ἀνοίξουμε τήν Καρδιά μας στό Χριστό, νά ἐγκολπωθοῦμε τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του, νά τό κάνουμε «Πρᾶξι» στήν καθημερινή μας ζωή, ὥστε μέ καθαρή καρδιά και πνεῦμα ταπεινώσεως, νά γίνουμε δεκτικοί τῆς ἐνθέου δόξης καί νά  ἀξιωθοῦμε μετά τῶν Ἀγγέλων καί τῶν ἁγίων νά Τόν δοξάζωμεν, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Αὐτοῦ, εἰς πάντας τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.