«ΔΙΚΑΙΩΝ ΨΥΧΑΙ ΕΝ ΧΕΙΡΙ ΘΕΟΥ»

«ΜΕΤΑΒΕΒΗΚΕΝ ΕΚ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗΝ»

                            

                          (Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στή μνήμη τοῦ πολυαγαπημένου μου Γιοῦ

                        ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ, πού τώρα βρίσκεται στην ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ).

 

«Μακάριοι οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ’ ἄρτι.

Ναί λέγει τό Πνεῦμα, ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν

κόπων αὐτῶν· τά δε ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ’

αὐτῶν» (Ἀποκ. ιδ΄13).

 

Εἶμαι ἀπολύτως σίγουρος, ὅτι ὁ πολυαγαπημένος μου Γιός,  ὁ ἀντισυνταγματάρχης(ΤΘ.) Παναγιώτης Πουλῆς, τώρα βρίσκεται, ὡς δίκαιος και πιστός, «ἐν χειρί Θεοῦ».

Και αὐτή ἡ βεβαιότητα, δεν εἶναι μόνον δική μου, ἀλλά εἶναι διαπίστωσις ὅλων, ἐκείνων, πού τόν γνώρισαν και τίμησαν τή μνήμη του και δάκρυσαν μαζί μου και τούς ὁποίους εὐχαριστῶ. Ὁ Παναγιώτης μου ὑπῆρξε ἄνθρωπος γεμᾶτος ἀγάπη καί Καλωσύνη, Σέ ὅλα ἄψογος. Ὑπόδειγμα Πίστεως καί Ἀγάπης πρός τόν Χριστόν καί τήν Πατρίδα. Ἀγάπησε μέ ὅλη τή δύναμι τῆς ψυχῆς του τό Στρατό και ἀφοσιώθηκε στήν Ὑπηρεσία του καί πρόσφερε πολλά. Τήν προσφορά του, τήν ἀναγνώρισε ὁλόκληρο τό Ἐπιτελεῖο (ΓΕΣ, ΓΕΕΘΑ) και το ἀπέδειξαν μέ τή συμμετοχή  τους στόν πόνο μου και με τίς τιμές πού τοῦ ἀπένειμαν καί μέ τά δάκρυά τους. Σέ ὅλους ἀπευθύνω ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.

Ἡ Καλωσύνη τοῦ παιδιοῦ μου δέν περιγράφεται. Εἶναι χαραγμένη στίς καρδιές ὅσων τῶν γνώρισαν. Θα πρέπει να ἐξομολογηθῶ στην ἀγάπη σας, ὅτι ὁ πόνος ἀπό τον πρόωρο ἀποχωρισμό ἀπό τόν ἀγαπημένο μου Γιό, ἀπό τον Παναγιώτη μου, εἶναι πολύ πικρός, πολύ μεγάλος, ἀβάσταχτος, δέν μετριέται, δέν περιγράφεται.  Αὐτό τό γνωρίζουν καλά, ὅσοι ζοῦν τον ἴδιο πόνο. ΑΛΛΑ δέν θά κερδίσῃ ὁ Πονηρός, πού μᾶς κυνηγάει, γιά νά μᾶς βυθίσῃ «εἰς  ᾏδου βυθόν», νά φέρῃ σέ ἀπόγνωσι καί ἀπελπισία. Δέν θά κερδίσῃ ὁ Πονηρός. Ὁ Μεγάλος και ἀβάσταχτος πόνος, ΔΕΝ ΘΑ ΚΛΟΝΗΣῌ ΤΗΝ ΠΙΣΤΙ ΜΑΣ ΣΤΟ ΧΡΙΣΤΟ.

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ εἶναι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή. Ἦλθε κοντά μας καί «ἐπάτησε Θανάτῳ τόν Θάνατον καί κατήργησε τόν τό κράτος ἔχοντα τοῦ Θανάτου τοὐτέστι τον Διάβολον»( Ἑβρ. β΄14) καί χαρίζει σέ ὅλους μας ζωήν και Ἀνάστασιν. Μᾶς χαρίζει τήν ὄντως Ζωήν. Κάθε πιστός «μεταβαίνει ἐκ τοῦ θανάτου εἰς την ζωήν» (Ἰωάν. ε΄24) . Ἡ ἡμέρα τοῦ χωρισμοῦ τῆς ψυχῆς ἀπό τό σῶμα, εἶναι ΠΑΣΧΑ, διάβασις, μετάβασις ἀπό τόν Θάνατον εἰς την ὄντως Ζωήν. Εἷναι μετάστασις ἀπό τῶν λύπηροτέρων ἐπί τά χρηστότερα καί  θυμηδέστερα καί ἀνάπαυσις καί χαρά. Ἔρχονται οἱ Ἄγγελοι και παραλαμβάνουν τήν ψυχή τοῦ δικαίου καί τήν  ἐναποθέτουν «εἰς τον κόλπον τοῦ Ἀβραάμ», στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ, ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος. Τώρα ὁ ἀγαπημένος μου Γιός δέν πονάει. Ἀναπαύεται ἠ ψυχούλα του ἐκεῖ, ὅπου οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ ἀναπαύωνται, «ἔνθα ὁ τῶν ἑορταζόντων ἦχος ὁ ἀκατάπαυστος και ἠ ἀπέραντος ἡδονή τῶν καθορώντων τοῦ Προσώπου τοῦ Θεοῦ τά Κάλλος το ἄρρητον» Προγεύεται, ὅπως ὅλοι οἱ δίκαιοι, «τά ἀγαθά, ἅ  ὀφθαλμός οὐκ  εἶδε και οὖς οὐκ ἤκουσε καί ἐπί καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἅ ἡτοίμασεν ὁ Θεός τοῖς ἀγαπῶσιν Αὐτόν». Ναι. Χαίρεται μετά τῶν ἁγίων, καθημερινά, τήν ἀδιατάρκτον διά Θέας ἀπόλαυσιν τοῦ ἀπείρου Κάλλους τοῦ Προσώπου τοῦ Κυρίου.

Οἱ πιστοί πιστεύουμε στό Χριστό καί στήν Ἀνάστασίν Του. Καί θέλω νά πῶ σέ ὅλους να συνειδητοποιήσουμε ὅτι τώρα δεν ὑπάρχει Θάνατος, ἀλλά Κοίμησις. Δεν ὑπάρχουν νεκροί, ἀλλά κεκοιμημένοι. Δέν ὑπάρχουν νεκροταφεῖα , ἀλλά Κοιμητήρια. Πανηγυρίζουμε την ἡμέρα τῆς Κοιμήσεως, ὡς Γενέθλιον ἡμέρα εἰς την αἰώνιον ζωήν, στή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Παναγιώτης μου, ὅπως ὅλοι οἱ δίκαιοι, τώρα δεν πονάει. Δοκιμάσθηκε  ἀπό τόν Κύριον, «ὡς χρυσόν ἐν χωνευτηρίῳ» καί τόν βρῆκε ὁ Κύριος «ἄξιον ἑαυτοῦ». Γι’ αὐτόν ἀκριβῶς τον λόγον «ἐκολόβωσε (ἐσυντόμευσε) Κύριος τάς ἡμέρας τῆς θλίψεως και τοῦ πόνου»(Μάρκ. ιγ΄20) καί τόν λύτρωσε, τον Πῆρε μαζί Του στά οὐράνια. «Εὐάρεστος Θεῷ γενόμενος ἠγαπήθη καί ζῶν μεταξύ ἁμαρτωλῶν μετετέθη· ἡρπάγη, μή κακία ἀλλάξῃ σύνεσιν αὐτοῦ ἤ δόλος ἀπατήσῃ ψυχήν αὐτοῦ» (Σοφ.Σολ.4, 10-11).

«Ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκων εἶναι μακάριος, μετέβη εἰς τήν ζωήν συνοδευόμενος, ἀπό τά θεάρεστα ἔργα του ὅπως μαρτυρεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιον(Ἀποκ. ιδ΄13). Οἱ πιστοί πανηγυρίζουμε την γενέθλιον ἡμέρα και δοξάζουμε τον κύριον τῆς Δόξης, πού μᾶς λυτρώνει ἀπό τά δεινά αὐτῆς ἐδῶ τῆς ἄθλιας παροικίας και μᾶς ἀναπαύει εἰς τήν ἡτοιμασμένην ἡμῖν  ἀπό καταβολῆς κόσμου Βασιλείαν Του.

Θά πρέπει νά σημειώσω ἐδῶ ὅτι «Οὐκ ἔστιν αἴτιος τῶν κακῶν ὁ Θεός». Σ’  αὐτήν ἐδῶ τήν ἄθλιαν παροικία ὑποφέρουμε ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτίας τοῦ Κόσμου, πού «ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται». Ὁ Χριστός ἀπό ἄπειρη Ἀγάπη, Σταυρώνεται ἀντί ἡμῶν καί  μᾶς θέλει ὅλους κοντά Του. Καί ἔχει κάθε δικαίωμα νά μᾶς διεκδικεῖ. Σταυρώθηκε για μᾶς. Δεν θέλει νά ὑποφέρουν τά πλάσματά Του και συντομεύει τίς μέρες τοῦ πόνου καί «τῆς θλίψεως».  Ἑμεῖς ὅμως ὡς ἀδύναμοι ἄνθρωποι πονᾶμε στον ἀποχωρισμό ἀπό τούς ἀγαπημένους μας. Δεν πρέπει ὅμως να ξεχνᾶμε ὅτι βρίσκονται «ἐν χειρί Θεοῦ» και να εὐχαριστοῦμε τον Κύριον, πού τούς λύτρωσε ἀπό τη μεγάλη θλῖψι και τούς πῆρε μαζί Του στη ΧΑΡΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

 

Εἶναι πικρός ὁ χωρισμός κι’ ἀμέτρητος ὁ πόνος, ὅταν, πρίν ἀπό μᾶς, φύγουν οἱ ἀγαπημένοι μας, αὐτοί, πού  ζήσαμε, χαρήκαμε και πονέσαμε μαζί σ’ αὐτήν ἐδῶ την ἄθλια παροικία. Ἀφήνει ἡ ἀπουσία τους δυσαναπλήρωτο κενό, κι’ ἄς ζοῦνε μέσα στην ψυχή μας. Τώρα, γιά  ὅλους μας εἶναι ὁ Χριστός, ἡ μόνη μας γλυκειά παρηγοριά. Ἡ φωνή Του, πάνω ἀπό το Σταυρό, ἀκούγεται ὡς φωνή βροντῆς μεγάλης και μᾶς βεβαιώνει, για την Ἀγάπη Του και την παντοτινή Προστασία Του. Μιλάει στη ματωμένη μας καρδιά. Και εἶναι ὁ λόγος Του τροφή και τρυφή τῆς ψυχῆς, ἴαμα, θεραπεία. Σᾶς ἀγαπῶ. Δεν θέλω νά φοβᾶσθε. Ἔγινα ἄνθρωπος, γιά ὅλους σας. Ταπεινώθηκα, γιά νά ὑψωθῆτε. Θέλω ὅπου εὑρίσκομαι Ἐγώ, νἄστε και σεῖς κοντά μου.  Εἶμαι για σᾶς ὁ Κύριος, ὁ Πατέρας, ὁ φίλος και ὁ ἀδελφός. Ἔγινα σέ ὅλους δοῦλος. Εἶμαι δικός σας καί σᾶς θέλω ὁλότελα δικούς μου, ὥστε κανείς καί τίποτε νά  μή  μπορῇ νά σᾶς βλάψῃ. Ἐγώ Σταυρώθηκα, για σᾶς. Ἐγώ, γιά σᾶς. Κατέβηκα στόν ᾏδη, γιά νά σᾶς ἐλευθερώσω ἀπό τά φοβερά δεσμά του. Κατήργησα τον δόλιον ἐχθρόν, τον Διάβολον. Ἀναστήθηκα καί ἄνοιξα σέ ὅλους σας την Πύλην τῆς Ἐδέμ. Ἐγώ εἶμαι ἡ Ἀνάστασις καί ἡ Ζωή, το Φῶς, ἡ Χαρά καί ἡ Εἰρήνη τοῦ Κόσμου. Ἴσως ἀναρωτιέσθε ποῦ πηγαίνουν οἱ ἐνάρετες ψυχές, μετά τον πρόσκαιρο χωρισμό τους ἀπό τό φθαρτό τους σῶμα. Ἄγγελοι παραλαμβάνουν τῶν δικαίων τίς ψυχές και τίς ἐναποθέτουν εἰς τόν κόλπον τοῦ  Ἀβραάμ (Λουκ.ιστ΄22). Ἐκεῖ ἀναπαύωνται ἀσφαλεῖς· «Εὑρίσκονται ἐν χειρί Θεοῦ». «Οἱ δίκαιοι εἰσίν ἐν εἰρήνῃ»(Σοφ.Σολο.γ΄3). «Και το Ἀρνίον το ἀνά μέσον τοῦ θρόνου ποιμαίνει αὐτούς, καί ὁδηγήσει αὐτούς ἐπί ζωῆς πηγάς ὑδάτων και ἐξαλείψει ὁ Θεός πᾶν δάκρυον ἀπό τῶν ὀφθαλμῶν αὐτῶν» (Ἀποκ.ζ΄17). Κύριε, γλυκύτατέ μου Ἰησοῦ, πολυεύσπλαγχνε, μόνο Σύ μπορεῖς καί θέλεις νά μᾶς λυτρώσῃς καί νά μᾶς ἐλευθερώσῃς ἀπό την καταδυναστία τοῦ πονηροῦ. Ἐκτός ἀπό Σένα δέν ἔχουμε καί δεν θέλουμε να ἔχουμε ἄλλον κανέναν, Παντοδύναμε ἀνθρωποκυνηγέ. Σέ ἱκετεύουμε, Κύριε, και Σέ παρακαλοῦμε, ἀξίωσέ μας νά Σέ εὐλογοῦμεν ἐν παντί τόπῳ τῆς Δεσποτείας Σου καί νά σέ δοξολογοῦμεν  εἰς πάντας τούς αἰῶνας. ΑΜΗΝ.