ΕΜΦΥΤΟΣ, ΘΕΟΣΔΟΤΟΣ ΝΟΜΟΣ

ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΟΣ.

 

«Παντα οὖν ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καί ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς·οὗτος γάρ ἐστιν ὁ Νόμος καί οἱ Προφῆται» (Ματθ. ζ΄12). «Καί καθώς θέλετε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, καί ὑμεῖς  ποιεῖτε αὐτοῖς ὁμοίως» (Λουκ. στ΄31).

 

Στήν Παλαιά διαθήκη, στίς ὁδηγίες τοῦ Τωβίτ, πρός τόν υἱόν του Τωβία, ἀναφέρεται, λακωνικά, καί ὁ χρυσοῦς κανών τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς  Ἀσκητικῆς : «Ὅ μισεῖς, μηδενί ποιήσῃς» (Τωβίτ δ΄15).Δηλαδή: «Ὅ,τι δέν θέλεις νά σοῦ κάνουν, μήν τό κάνεις κι ἐσύ στούς ἄλλους».

Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Μονογενής Υἱός και Λόγος τοῦ Θεοῦ, «ὁ ἐν σαρκί ἐληλυθώς»(Α΄ Ἰωάν. δ΄3), συγκαταβαίνει ὁ Σωτήρ, καταδέχεται καί ἔρχεται κοντά μας, σπογγίζει τά δάκρυά μας, ἀπαλύνει τον πόνον μας, θεραπεύει τά τραύματά μας, μᾶς ἀνασύρει ἀπό την «ἰλὐν βυθοῦ», εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγεῖ και μᾶς ἐπαναφέρει εἰς τήν Ὁδόν τῆς Ζωῆς, εἰς την Ὁδόν, ἀπό τό·  «κατ’ εἰκόνα», εἰς το· «καθ’ ὁμοίωσιν» καί, « κηρύσσων τό Εὐαγγέλιον τῆς Βασιλείας και θεραπεύων πᾶσαν νόσον και πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ» (Ματθ. δ΄23), τρέφει ψυχικά και σωματικά τούς ἀνθρώπους μέ  τόν  ζωοποιόν  Του λόγον,  πού εἶναι  πραγματικά τροφή και τρυφή τῆς ψυχῆς, ἴαμα, θεραπεία. Ὡς καρδιογνώστης καί ὡς Μόνος Πάνσοφος καί Μέγας Διδάσκαλος, «διδάσκει ὡς ἐξουσίαν ἔχων, και οὐχ ὡς οἱ γραμματεῖς» (Ματθ. ζ΄ 29. Μαρκ. α΄22), ὁ λόγος Του δἐ καί νεκρούς ἀνασταίνει. Ἀνασύρει μέσ’ ἀπό τά βάθυ τῆς ψυχῆς μας τόν ἔμφυτον Νόμον τῆς τέλειας Ἀγάπης, τόν Χρυσόν Κανόνα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀσκητικῆς. Δηλαδή μᾶς παραδίδει συνοπτικά ὁλόκληρη τή διδασκαλία Του σέ ἕναν Κανόνα τόν ὁποῖον ὁ σοφός δημιουργός εἶχε ἐμφυτέψει εἰς τήν ψυχήν τῶν πρωτοπλάστων, διά τοῦ Θείου ἐμφυσήματος καί τον Ὁποῖον οἱ ἄνθρωποι τῆς ἀποστασίας λησμονοῦν. Και ὁ ἔμφυτος αὐτός Νόμος, Εἶναι «ὁ Χρυσοῦς Κανών» τῆς ζωῆς. Ἡ Τήρησίς του, μᾶς ὁδηγεῖ ἀπό τό· «κατ’ εἰκόνα », εἰς τό· «καθ’ὁμοίωσιν». Ἡ ζωή μας πρέπει νἆναι γυμνασία πρός εὐσέβειαν, γυμνασία προσηλώσεως νοῦ πρός Θεόν. Εἶναι ἁπλός,  εὐκολονόητος ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους. Εἶναι ἔμφυτος, Θεόσδοτος, πανανθρώπινος Νόμος καί ὅλοι θά  κριθοῦμε,  μέ βάσι τήν τήρησι ἤ μή αὐτοῦ τοῦ Νόμου, πού λέγει: «Πάντα ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καί  ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς· οὗτος  γάρ ἐστιν ὁ νόμος καί οἱ προφῆται»(Ματθ. ζ΄12. Λουκ.στ΄31. Τωβίτ δ΄15). Δηλαδή: «Ὅλα, ὅσα θέλετε νά σᾶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, τά ἴδια νά κάνετε καί σεῖς σ’ αὐτούς». Μέ ἄλλα λόγια, μᾶς διδάσκει Ο ΚΥΡΙΟΣ  νά ἀγαπᾶμε ὁ ὅ ἕνας τον ἄλλον, ὅπως Αὐτός ὁ Κύριος μᾶς ἀγάπησε, δηλαδή μέχρι Σταυροῦ καί Θανάτου.

Ὁ Νόμος, ὅπως εἴπαμε, εἶναι φυτεμένος ἀπό τόν Θεόν στήν ψυχή τοῦ κάθε ἀνθρώπου. Εἶναι Παναθρώπινος.  Καί ἡ τήρησις ἤ μή, τοῦ Νόμου αὐτοῦ  μᾶς κρίνῃ  καθημερινά καί θά μᾶς κρίνη καί τήν  Ἡμέρα τῆς Κρίσεως. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος σχετικά λέγει ὅτι τά ἔθνη, εἰς τά ὀποῖα ὁ  Θεός δεν ἔδωκε γραπτόν Νόμον θά κριθοῦν, σύμφωνα, με αὐτόν τον ἔμφυτον  Νόμον και λέγει: «Ὅταν γάρ ἔθνη τά μή νόμον ἔχοντα φύσει τά τοῦ νόμου ποιῇ, οὗτοι νόμον  μή ἔχοντες ἑαυτοῖς εἰσι νόμος»· οἵτινες ἐνδείκνυνται τό  ἔργον τοῦ νόμου γραπτόν ἐν ταῖς  καρδίαις αὐτῶν, συμμαρτυρούσης αὐτῶν τῆς συνειδήσεως καί μεταξύ ἀλλήλων τῶν λογισμῶν κατηγορούντων ἤ καί ἀπολογουμένων…» (Ρωμ. β΄ 14 ἑξ.).

ΛΟΙΠΟΝ, ὅσο εἶναι καιρός, καί   πρίν νά εἶναι ἀργά, εἶναι ἀνάγκη  νά ἐγκολπωθοῦμε τόν Χριστόν καί τό Εὐαγγέλιον τῆς Ἀγάπης Του,  νά κάνουμε «πρᾶξι» τόν «Χρυσοῦν Κανόνα τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἀσκητικῆς :«Πάντα ὅσα ἄν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω και ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς· οὗτος γάρ ἐστιν ὁ νόμος και οἱ προφῆται», καί περιπατοῦντες ἐν Ἀγάπῃ νά ὑμνοῦμε καί νά δοξολογοῦμε τόν ΕΥΕΡΓΕΤΗΝ, τόν Σωτῆρα καί ΛΥΤΡΩΤΗΝ τοῦ Σύμπαντος κόσμου, ΤΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ, σύν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.