ΜΕΤΑΘΕΣΙΣ

                        ΕΓΙΝΕ Η ΜΕΤΑΘΕΣΙΣ ΣΤΑ ΟΥΡΑΝΙΑ

 

Τέσσερις μῆνες ἔχουν περάση, σάν νά ἔφυγε σήμερα. Σάν σήμερα ἠρπάγη πρός τόν Θεόν, ἵνα μή κακία ἀλλάξη σύνεσιν αὐτοῦ, μηδέ δόλος ἀπατήσῃ ψυχήν αὐτοῦ. Μετετέθη ἀσφαλῶς σέ Οὐράνιο, ἀγγελικό Στρατόπεδο ὁ ἀγαπημένος μας ἀντισυνταγματάρχης!...Τώρα εἶμαι σίγουρος, πώς βρίσκεται ἐν χειρί Θεοῦ και ἀναπαύεται, ἔνθα οὐκ ἔστι πόνος, οὐ  λύπη, οὐ στεναγμός, ἀλλά ζωή ἀτελεύτητος. Δέν θέλει να στενοχωριέται ὁ μπαμπάς. Ἀλλά ἐγώ δέν μπορῶ νά  μή νοιώθω τόν Πόνο, τόν ἀβάσταχτο, τοῦ προσωρινοῦ ἀποχωρισμοῦ καί τό ἐξομολογοῦμαι. «Σοῦ ζητῶ συγγνώμη, Γιέ μου, για τον πόνο, πού νοιώθω».  Μά στό τέλος κάθε λειτουργίας, περιμένω νά ἀκούσω τή γλυκειά καί βροντώδη φωνή σου νά ψάλλῃς · «Τόν εὐλογοῦντα καί ἁγιάζοντα ἡμᾶς, Κύριε, φύλαττε εἰς πολλά καί καλά ἔτη ,Δέσποτα... καί νά μοῦ σιγοψιθυρίζῃς: «Καί τοῦ χρονου μέ ὑγεία, Πατερούλη μου, πατερούλη μου, πατερούλη μου... ἠχεῖ μέσα στά βάθη τῆς ψυχῆς μου ἡ φωνούλα σου, Γιέ μου... Καί ἀπεκδεχόμενος, περιμένοντας μέ λαχτάρα τό Θεῖον Κάλεσμα ζητῶ το Ἔλεος τοῦ Θεοῦ ... Ζητῶ  τήν προσευχή  Σας…

Κύριέ μου, Ἰησοῦ Χριστέ, ζητῶ το Ἔλεός Σου! Ἀνάπαυσον, Κύριε, την ψυχήν τοῦ δούλου Σου  Παναγιώτου, στά ἄχραντα Χέρια Σου, Πολυέλεε καί Μακρόθυμε!   Δόξα Σοι, Κύριε, δόξα Σοι!