«ΧΑΙΡΕ ΣΚΕΠΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΛΑΤΥΤΕΡΑ ΝΕΦΕΛΗΣ!»

 

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΧΡΙΣΤΟΝ,

ΕΙΣ ΣΕ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΜΕΝ.

 

Δέσποινά μου, ποιός ἀπό μᾶς τούς εὐτελεῖς, εἶναι ἄξιος, νά πλησιάσῃ τή Χάρι Σου; Ὁμολογῶ ὅτι κανείς ἀπό μᾶς, δέν εἶναι ἄξιος. Μέ βαθειά συναίσθησι τῆς ἁμαρτωλότητός μας, κλίνουμε τό γόνυ καί Σέ παρακαλοῦμε, ἁγνή, Παρθένε, ἄκουσε, ὡς στοργική Μητέρα, τά ψελλίσματα τῶν νηπίων καί ἁμαρτωλῶν τέκνων Σου... «Κλῖνον τό οὖς Σου, Ἁγνή καί σῶσον τούς θλίψεσι βυθιζομένους ἡμᾶς...». Σύ, Πάναγνε, εἶσαι «ἡ μόνη ἐν γυναιξίν εὐλογημένη καί Καλή». Σύ, ἄσπιλε, ἀμόλυντε, ἄχραντε, Παναγία, εἶσαι «ἡ τῶν ἀπιλπισμένων ἡ ἐλπίς καί τῶν πολεμουμένων βοήθεια». Σύ εἶσαι, μετά τόν Κύριόν μας, τό μόνον ἀσφαλές καταφύγιον. Σέ ἱκετεύομεν, πρέσβευε , Δέσποινα, μή ἀπορρίψῃς ἡμᾶς...

«Τῇ Μητρικῇ Σου παρρησίᾳ χρωμένη δυσώπησον τόν Υἱόν Σου καί Θεόν ἡμῶν» ἵνα σώσῃ τά πλάσματά Του, ὅλους ἐμᾶς τούς ἀχρείους καί ἀναξίους δούλους Του. Παρακάλεσέ Τον, Παναγιά μου, νά μᾶς ἀνασύρῃ ἀπό τήν «ἰλύν βυθοῦ» εἰς τήν ὁποίαν ἔχουμε ἐμπαγῆ, ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν μας ἁμαρτιῶν. Θεριεύει μέσα μας τό σαρκικό φρόνημα, μᾶς ἀποπνίγουν τά χαμηλά μας πάθη, μᾶς κυκλώνουν, φρυάττοντες, οἱ ἐχθροί μας, δαίμονες καί δαιμονάνθρωποι,«ὥσπερ μέλισσαι κηρίον» Παρθένε καί μᾶς βυθίζουν στό  σκοτάδι τῆς ἀπογνώσεως καί τῆς Παραφροσύνης καί σωρεύουν συμφορές. Ζοῦμε Χωρίς τή Χάρι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, χωρίς ἀγάπη, χωρίς Θεόν, χωρίς σκοπόν, χωρίς περιεχόμενον, κατασπαρράσσοντες ὁ Ἕνας τόν Ἄλλον. Μᾶς πνίγουν οἱ συμφορές. Μόνον Σύ, μπορεῖς, νά μᾶς λυτρώσῃς , ἄχραντε, Παναγία, διά τῶν τῶν πρεσβειῶν Σου. Σῶσαι μας,  πρόφθασον, Δέσποινα, πρίν είς τέλος χαθοῦμε. Παρακάλεσε, Μητέρα, τόν Υἱόν καί Θεόν ἡμῶν, νά μᾶς εὐσπλαγχνισθῇ, καί νά δώσῃ σέ ὅλους ἡμᾶς τό Χάρισμα τῆς εἰλικρινοῦς μετανοίας,  νά λυτρωθοῦμε ἀπό τά βρωμερά μας Πάθη καί νά ἐπιστρέψουμε κοντά Του, εἰλικρινά μετανοιωμένοι. Παρακάλεσέ Τον, Μητέρα, νά μᾶς ἀξιώσῃ νά Τόν Λατρεύωμεν «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ», νά μακαρίζωμεν δέ, ἀξίως, Σέ, τήν Μητέρα τοῦ Κυρίου καί Μητέρα ὅλων τῶν πιστῶν, «τήν ἀειμακάριστον καί παναμώμητον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν, τήν καταφυγή καί προστασία ὅλων μας. 

Παμμακάριστε Δέσποινα, ἄφθορε, Παναγία, Σύ, πού πάντοτε μᾶς δέχεσαι καί ἀνταποκρίνεσαι, μέ τρυφερότητα, στίς παρακλήσεις μας καί κανείς δέν φεύγει ντροπιασμένος ἀπό κοντά Σου, ἀλλά «λαμβάνει τό δώρημα, πρός τό συμφέρον τῆς αἰτήσεως», παρακάλεσε τόν Υἱόν Σου καί Οἰκτίρμονα Θεόν ἡμῶν, νά μᾶς ἀξιώσῃ, ἀκολουθοῦντες τά ματωμένα Χνάρια Του , ἀσιγήτως νά ὑμνοῦμε καί νά δοξολογοῦμε Αὐτόν, τόν προσωπικό μας Σωτῆρα καί Λυτρωτήν τοῦ Σύμπαντος Κόσμου, συν τῷ Πατρί καί τῷ ἁγίῳ Πνεύματι, καί τώρα καί πάντοτε καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ΑΜΗΝ.